Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 grudnia 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 20 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

-czy w przypadku otrzymania przez Podatnika środków pieniężnych z wypłaty gwarancji ubezpieczeniowej będą one stanowiły u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

-jeżeli środki pieniężne z wypłaty gwarancji ubezpieczeniowej będą stanowić u Podatnika przychód podatkowy, to w jaki sposób Podatnik ma ustalić dochód podatkowy z wypłaty gwarancji ubezpieczeniowej zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych?

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X spółka z o.o. jest spółką kapitałową prawa polskiego i posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce.

Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami własnymi (PKD 68.20.Z). Spółka była Inwestorem podczas realizacji prac budowlanych w budynku przy (…). Obecnie Wnioskodawca zajmuje się zarządzaniem nieruchomością oraz wynajmem lokali.

W dniu (…) r. Spółka zawarła umowę o roboty budowlane z generalnym wykonawcą profesjonalnym podmiotem spółką Y S.A. siedzibą w (…) (dalej: „Generalny Wykonawca”).

Przedmiot umowy obejmował rozbudowę i przebudowę budynku położonego (…) na budynek zamieszkania zbiorowego - akademik wraz z funkcjami towarzyszącymi oraz infrastrukturą techniczną.

W ramach zawartej umowy Podatnik wypłacił Generalnemu Wykonawcy zaliczkę w kwocie netto 1 175 000,00 zł (słownie jeden milion sto siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych i zero groszy), która została w całości objęta gwarancją ubezpieczeniową. Na dzień składania wniosku zaliczka nie została rozliczona w kosztach uzyskania przychodu oraz w wartości początkowej środka trwałego przy (…).

Zgodnie z umową Generalny Wykonawca był zobowiązany do przedłożenia gwarancji ubezpieczeniowej oraz jej cyklicznego przedłużania, tak żeby obowiązywała ona od dnia jej wystawienia do upływu 90 dni od dnia terminu podpisania Protokołu Odbioru Końcowego. Generalny Wykonawca w trakcie procesu inwestycyjnego wypowiedział umowę na realizację robót budowlanych i zaprzestał dalszego wykonywania prac. W związku ze zbliżającym się terminem ważności gwarancji ubezpieczeniowej Generalny Wykonawca został wezwany do niezwłocznego zwrotu zaliczki.

Kwota zaliczki nie została zwrócona, zatem Podatnik skorzystał z przysługującemu mu prawa i zwrócił się do ubezpieczyciela o wypłatę kwoty 1 175 000,00 zł. Postępowanie likwidacyjne jest obecnie na etapie reklamacji, ponieważ ubezpieczyciel (dalej: „Gwarant”) wydał decyzję odmowną w sprawie wypłaty kwoty objętej gwarancją ubezpieczeniową. Spółka uważa, iż Gwarant w przyszłości wypłaci jej należną kwotę.

Pytania

1.Czy w przypadku otrzymania przez Podatnika środków pieniężnych z wypłaty gwarancji ubezpieczeniowej będą one stanowiły u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2.Jeżeli środki pieniężne z wypłaty gwarancji ubezpieczeniowej będą stanowić u Podatnika przychód podatkowy, to w jaki sposób Podatnik ma ustalić dochód podatkowy z wypłaty gwarancji ubezpieczeniowej zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zaliczka stanowi świadczenie pieniężne na poczet ceny (np. sprzedaży) czy wynagrodzenia. W przypadku niedojścia umowy do skutku lub odstąpienia od niej przez jedną ze stron, niewywiązaniem się z warunków umowy, kwota ta staje się świadczeniem nienależnym. Osoba, która wpłaciła zaliczkę, uzyskuje tym samym roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia. Strona, która odstępuje od umowy wzajemnej, obowiązana jest zwrócić drugiej stronie wszystko, co otrzymała od niej na mocy umowy.

Jeżeli np. jedna ze stron odstąpi od umowy, zaliczka musi być zwrócona w takiej samej wysokości, w jakiej została uiszczona. W klasycznej konstrukcji (gdy brak odmiennych postanowień) zaliczka przynosi jednostronną korzyść stronie przyjmującej wpłatę, będąc formą bezpłatnego kredytowania.

Zwrot zaliczki przez Generalnego Wykonawcę miał nastąpić w ustalonym terminie. Generalny Wykonawca ze swojego obowiązku nie wywiązał się.

Gwarancja ubezpieczeniowa miała charakter zabezpieczający i rekompensujący. Środki otrzymane z tytułu gwarancji są ściśle związane z nierozliczoną wartością zaliczki. Wnioskodawca otrzyma zatem równowartość nierozliczonej zaliczki od gwaranta a następnie gwarant może dochodzić swoich należności bezpośrednio u Generalnego Wykonawcy.

Wnioskodawca skorzystał z gwarancji ubezpieczeniowej celem otrzymania zwrotu zaliczki i zwrócił się do gwaranta o wypłatę środków w wysokości nierozliczonej kwoty zaliczki.

Wnioskodawca przewiduje, że otrzyma w przyszłości środki w wysokości nierozliczonej kwoty zaliczki od Gwaranta. W takiej sytuacji, nie będzie już rościć sobie prawa do zwrotu nierozliczonej kwoty od podwykonawcy, gdyż otrzyma jej zwrot od Gwaranta.

Dla Wnioskodawcy znaczenie ekonomiczne ma zwrot udzielonej zaliczki, nie jest dla niego ważne kto przeleje środki na jego rachunek bankowy. To, czy zwrotu dokonuje podwykonawca, czy podmiot trzeci w „zastępstwie” podwykonawcy, nie ma dla Wnioskodawcy żadnego znaczenia.

Faktycznie, równie dobrze Wnioskodawca, Generalny Wykonawca oraz wybrany przez nich inny podmiot trzeci mogłyby zawrzeć trójstronne porozumienie, iż w imieniu podwykonawcy zwrotu nierozliczonej kwoty zaliczki dokona ten podmiot trzeci. Sytuacja taka również doprowadziłaby do zwrotu zaliczki.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez Podatnika środków pieniężnych z wypłaty gwarancji ubezpieczeniowej przez Gwaranta nie spowoduje u niego powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego nr 0111-KDIB1-1.4010.165.2017.1.BK wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w dniu 9 stycznia 2018 r.

Ad 2.

W przypadku uznania przez organ interpretacyjny, że zwrot zaliczki przez Gwaranta stanowi przychód podatkowy (i tym samym uznania stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 za nieprawidłowe), zdaniem Wnioskodawcy, będzie on uprawniony do rozpoznania kwoty zaliczki jako wydatku poniesionego w bezpośrednim związku z uzyskanym przychodem.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy CIT dochodem jest nadwyżka sumy przychodów ze źródła nad kosztami ich uzyskania w roku podatkowym w roku podatkowym.

Art. 15 ust. 1 ustawy CIT stanowi, że kosztem uzyskania przychodu (dalej KUP) są koszty osiągnięte z źródła przychodów, które zostały poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów - z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ustawy CIT. Podstawowym warunkiem do uznania koszu za KUP jest istnienie związku przyczynowo skutkowego pomiędzy przychodem, a kosztem. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni, o czym stanowi sama ustawa rozgraniczając moment ich potrącenia (art. 15 ust. 4 i art. 15 ust. 4c ustawy CIT).

W przedstawionym stanie faktycznym istnieje bezpośredni związek przyczynowo skutkowy pomiędzy wypłaceniem zaliczki kontrahentowi (wydatkiem), a wypłatą kwoty gwarancji ubezpieczeniowej. Wnioskodawca poniósł faktyczną szkodę w związku z niewłaściwym wykonaniem umowy przez kontrahenta oraz brakiem zwrotu zaliczki, wskutek czego została uruchomiona procedura wypłaty gwarancji ubezpieczeniowej. W ocenie Podatnika ma on zatem prawo do rozpoznania kwoty zaliczki wypłaconej Generalnemu Wykonawcy (kwota poniesionej szkody) jako kosztu uzyskania przychodu związanego z przychodem osiągniętym z tytułu wypłaty gwarancji ubezpieczeniowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochodem Podatnika w takim przypadku byłaby kwota otrzymana od Gwaranta tytułem realizacji gwarancji ubezpieczeniowej, pomniejszona o kwotę zapłaconej Generalnemu Wykonawcy zaliczki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad 1.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):

Na podstawie art. 12 ust. 1 updop można stwierdzić, że co do zasady przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, mająca definitywny charakter, którą może on rozporządzać jak własną – przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika, czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek, wymienionych środków, skutkującego powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami.

Ponadto, wyjątek od reguły, zgodnie z którą przychodem podatnika są przysporzenia faktycznie przez niego uzyskane wprowadza art. 12 ust. 3 updop. Stosownie do tego przepisu:

Przepis ten nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń.

Literalna wykładnia powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Do przychodów podatkowych podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.

W piśmiennictwie i judykaturze przychód podatkowy identyfikowany jest z trwałym przysporzeniem majątkowym zwiększającym wartość aktywów (zob. P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość – Komentarz do art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. LEX 2014). Podobny pogląd wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 12 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1248/11 stwierdzając, że z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jest ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Przychodem jest zatem takie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika lub zmniejszenie jego zobowiązania w sposób trwały, a nie tymczasowy. Owa definitywność w zakresie środków pieniężnych definiowana powinna być przez pryzmat możliwości swobodnego nimi dysponowania. W ocenie organu przysporzenie w postaci otrzymania przez podatnika środków pieniężnych zostać może uznane za przychód w podatku dochodowym od osób prawnych, o ile łącznie zostaną spełnione poniższe warunki:

-przysporzenie to ma charakter definitywny, powodujący w sposób trwały zwiększenie wartości aktywów podatnika lub też zmniejszenie wysokości jego zobowiązań oraz

-podatnik może rozporządzać otrzymanymi środkami jak własnymi.

Przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, powiększająca jego aktywa, o ile nie została wyłączona z przychodów podatkowych, na podstawie art. 12 ust. 4 updop.

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 6a updop:

Należy przy tym podkreślić, że cytowany przepis odnosi się wyłącznie do poniesionych i zwróconych podatnikowi wydatków niezaliczonych z mocy art. 16 tej ustawy do kosztów uzyskania przychodów. Aby dany wydatek mógł być zaliczony do kategorii „innych wydatków”, o których mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, konieczne jest, by „wydatek ten nie został zaliczony do kosztów uzyskania przychodów” w rozumieniu przepisu art. 16 tej ustawy oraz by wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie zwrócony podatnikowi. Przy czym wydatek poniesiony powinien być odpowiednikiem wydatku zwróconego. Tak więc „wydatek zwrócony” to ten sam, a nie taki sam wydatek, który został poniesiony.

Jak wynika z opisu sprawy, (…) r. zawarli Państwo umowę o roboty budowlane z generalnym wykonawcą profesjonalnym podmiotem spółką Y S.A. Przedmiot umowy obejmował rozbudowę i przebudowę budynku położonego w (…) na budynek zamieszkania zbiorowego - akademik wraz z funkcjami towarzyszącymi oraz infrastrukturą techniczną.

W ramach zawartej umowy Podatnik wypłacił Generalnemu Wykonawcy zaliczkę, która została w całości objęta gwarancją ubezpieczeniową. Na dzień składania wniosku zaliczka nie została rozliczona w kosztach uzyskania przychodu oraz w wartości początkowej środka trwałego przy (…). Zgodnie z umową Generalny Wykonawca był zobowiązany do przedłożenia gwarancji ubezpieczeniowej oraz jej cyklicznego przedłużania, tak żeby obowiązywała ona od dnia jej wystawienia do upływu 90 dni od dnia terminu podpisania Protokołu Odbioru Końcowego. Generalny Wykonawca w trakcie procesu inwestycyjnego wypowiedział umowę na realizację robót budowlanych i zaprzestał dalszego wykonywania prac. W związku ze zbliżającym się terminem ważności gwarancji ubezpieczeniowej Generalny Wykonawca został wezwany do niezwłocznego zwrotu zaliczki. Kwota zaliczki nie została zwrócona, zatem skorzystali Państwo z przysługującego prawa i zwrócili się do ubezpieczyciela o wypłatę środków pieniężnych z tytułu gwarancji ubezpieczeniowej.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że środki pieniężne z tytułu wypłaty gwarancji ubezpieczeniowej, które zostaną wypłacone przez Gwaranta na rzecz Państwa Spółki, nie będą mogły być uznane za pożytek, o którym mowa w art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, ponieważ stanowią one środki pieniężne będące wykonaniem świadczenia z umowy gwarancji ubezpieczeniowej Generalnego Wykonawcy, a nie zwrot wydatków poniesionych przez Spółkę niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Wobec tego w analizowanej sprawie nie został spełniony jeden z warunków art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, o których mowa powyżej, dlatego też w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 6a updop, a otrzymane od Gwaranta środki pieniężne w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, stanowić będą przychód podatkowy.

W związku z powyższym, skoro dojdzie do wypłaty środków pieniężnych z tytułu gwarancji ubezpieczeniowej przez Gwaranta na rzecz Państwa Spółki, kwota otrzymywana przez Spółkę stanowi przychód podatkowy z tytułu otrzymanej od Gwaranta kwoty gwarancji ubezpieczeniowej, będącej wykonaniem świadczenia z umowy gwarancji ubezpieczeniowej i należy traktować ją jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 updop.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 2.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęć „koszty bezpośrednio związane z przychodami” oraz „koszty pośrednio związane z przychodami”.

Słownik Języka Polskiego wskazuje, że przez pojęcie „bezpośrednio” należy rozumieć jako coś bez pośrednictwa, o stosunkach przestrzennych: bardzo blisko, w chwili następującej po czymś lub poprzedzającej coś, krótko przed kimś lub po kimś.

Z kolei przez pojęcie „pośrednio” rozumiemy coś niedotyczącego czegoś bezpośrednio, w porównaniu z dwiema rzeczami, dwoma zjawiskami itp.: mający niektóre cechy wspólne im obu, mające charakter przejściowy, znajdujące się między dwoma etapami, elementami, stopniami jakiegoś procesu, zjawiska, jakiejś struktury itp.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,

W świetle natomiast art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

Przepisy podatkowe uzależniają więc moment rozpoznania kosztów podatkowych od rodzaju ich związku z przychodami, tj. „bezpośredniego” lub „innego niż bezpośredniego” (tzw. pośredniego), nie definiują one jednak charakteru tego związku.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach zawartej umowy o roboty budowlane wypłacili Państwo Generalnemu Wykonawcy zaliczkę, która została w całości objęta gwarancją ubezpieczeniową. Generalny Wykonawca w trakcie procesu inwestycyjnego wypowiedział Państwu umowę na realizację robót budowlanych i zaprzestał dalszego wykonywania prac. W związku ze zbliżającym się terminem ważności gwarancji ubezpieczeniowej Generalny Wykonawca został wezwany do niezwłocznego zwrotu zaliczki. Kwota zaliczki nie została zwrócona, zatem skorzystali Państwo z przysługującemu prawa i zwrócili się do ubezpieczyciela o wypłatę należności, która jak Państwo wskazali we wniosku, zostanie wypłacona. Z wniosku wynika również, że wypłaconej Generalnemu Wykonawcy zaliczki, nie zaliczyli Państwo do kosztów podatkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe nie można zgodzić się z Państwem, iż w przedstawionym stanie faktycznym istnieje bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wypłaceniem zaliczki kontrahentowi (wydatkiem), a wypłatą kwoty gwarancji ubezpieczeniowej. Należy zauważyć, że wypłata zaliczki dla Generalnego Wykonawcy została dokonana w związku z zawartą umową o roboty budowlane obejmujące rozbudowę i przebudowę budynku, a nie w związku z uzyskaniem kwoty objętej gwarancją ubezpieczeniową. Wypłata kwoty z gwarancji, o ile nastąpi, będzie miała związek z faktem, że Generalny Wykonawca w trakcie procesu inwestycyjnego wypowiedział umowę o realizację robót budowlanych i zaprzestał dalszego wykonywania prac.

Tym samym brak jest związku przyczynowo-skutkowego wypłaty zaliczki z uzyskaniem kwoty z gwarancji ubezpieczeniowej. Wypłacona zaliczka nie może stanowić więc w ogóle kosztu uzyskania przychodu powiązanego z wypłatą z gwarancji.

W konsekwencji, kwoty otrzymanej od Gwaranta tytułem realizacji gwarancji ubezpieczeniowej, nie będą Państwo pomniejszać o kwotę zapłaconej Generalnemu Wykonawcy zaliczki.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2, należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej wskazać należy, iż rozstrzygnięcie w niej zawarte nie jest wiążące dla tutejszego Organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.