Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 22 grudnia 2022 r. (wpływ tego samego dnia) – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 10 maja 2023 r., sygn. akt I SA/Kr 311/23 i

2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wydatków pracowniczych ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wydatków pracowniczych ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

S. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „CIT”), podlegającym w Polsce opodatkowaniu od całości uzyskiwanych dochodów. Spółka prowadzi księgi w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości (ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości, t.j. Dz.U. 2021 poz. 217 z późn. zm.).

Na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje różnego rodzaju zakupów od dostawców polskich i zagranicznych. W niektórych przypadkach wydatki ponoszone są za pośrednictwem osób zatrudnionych w Spółce na podstawie umowy o pracę lub wykonujących usługi na podstawie umowy zlecenie lub umowy o dzieło (dalej: „Zatrudnieni”), które działając w imieniu Spółki, nabywają określone towary i usługi na cele służbowe.

Dokumentami zewnętrznymi związanymi z ww. wydatkami są m.in. wystawione na Spółkę faktury, paragony lub bilety na środki transportu. W przypadku wystawienia faktury na inny podmiot (np. na Zatrudnionego), Spółka nie traktuje takiego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów. Natomiast ewentualnymi dokumentami wewnętrznymi są m.in. rozliczenie diet w ramach podróży służbowych oraz ewidencja przebiegu pojazdów.

Zatrudnieni w Spółce ubiegają się o zwrot poniesionych wydatków na podstawie regulacji korporacyjnych. Analogicznie, na podstawie ww. regulacji, Zatrudnieni mają także obowiązek rozliczenia wydatków przy transakcjach dokonywanych służbowymi kartami kredytowymi.

Aktualnie stosowanym sposobem dokumentowania i rozliczania ww. wydatków (dalej: „Wydatki pracownicze”) oraz archiwizacji takich dokumentów jest rejestrowanie ich elektronicznie w specjalnej aplikacji. Zatrudniony w Spółce załącza dobrej jakości skany wszystkich dokumentów do danego raportu. W skład tych dokumentów mogą wchodzić m.in. polecenie wyjazdu służbowego, ewidencja przebiegu pojazdu, kalkulacja diet oraz faktury, rachunki i bilety za środki transportu dokumentujące poszczególne wydatki. Następnie Wydatki pracownicze są weryfikowane i zatwierdzane przez przełożonych.

Spółka obecnie planuje odstąpienie od archiwizowania papierowych wersji dokumentów. Papierowe wersje dokumentów będą niszczone przez Zatrudnionych po wykonaniu zdjęcia/skanu dokumentu. Większość Zatrudnionych dokonujących rozliczenia pracuje zdalnie poza biurami Spółki.

Wszystkie wskazane uprzednio dokumenty w postaci skanów będą przechowywane przez okres wymagany przepisami (co najmniej do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego związanego z danym wydatkiem). Dodatkowo, dokumenty elektroniczne będą mogły zostać w łatwy sposób przeniesione na elektroniczne nośniki danych. W przypadku ewentualnego żądania dokumentów przez organ podatkowy Spółka będzie w stanie zapewnić niezwłoczny dostęp do zarchiwizowanych dokumentów, a także ich niezwłoczny pobór oraz przetwarzanie (odczyt) danych w nich zawartych.

Pytanie

Czy w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT Spółka będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wydatków pracowniczych ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wydatków pracowniczych ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

1) Możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków pracowniczych na podstawie skanów

W ocenie Spółki, aby zaliczyć dane koszty do kosztów uzyskania przychodu, należy spełnić materialne przesłanki z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W analizowanym zdarzeniu przyszłym warunki te są spełnione i kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.

Ustawa o CIT nie zawiera natomiast przepisów odnoszących się do sposobu dokumentowania wydatków. Takich formalnych przepisów nie zawiera również Ordynacja podatkowa (ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm., winno być: t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2651). Należy jednak pamiętać, że art. 9 ust. 1 ustawy o CIT obowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Jako że Spółka prowadzi księgi w oparciu o ustawę o rachunkowości to zgodnie z tą ustawą należy ustalić, w jakiej formie ma być dostarczony i przechowywany dokument księgowy.

I tak, w art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 217 ze zm.) wskazano, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”:

1) zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów;

2) zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom;

3) wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

Natomiast w myśl art. 20 ust. 3 ustawy o rachunkowości, podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe:

1) zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione;

2) korygujące poprzednie zapisy;

3) zastępcze - wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego;

4) rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych.

Ponadto w art. 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości wskazano elementy, jakie obligatoryjnie powinien zawierać dokument, żeby uznać go za dowód księgowy. Są to:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określona także w jednostkach naturalnych;

4) data dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także data sporządzenia dowodu;

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Dokumenty dostarczane przez Zatrudnionych spełniają ww. warunki uznania ich za dowód księgowy w rozumieniu ustawy o rachunkowości. Zatem dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem dla celów ustawy o CIT.

Sposób archiwizowania dowodów księgowych reguluje natomiast przepis art. 73 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Zgodnie z tym przepisem, z wyłączeniem dokumentów dotyczących przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości, powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów, znaczących umów i innych ważnych dokumentów określonych przez kierownika jednostki, treść dowodów księgowych może być przeniesiona na informatyczne nośniki danych pozwalające zachować w trwałej i niezmienionej postaci zawartość dowodów. Warunkiem stosowania tej metody przechowywania danych jest posiadanie urządzeń pozwalających na odtworzenie dowodów w postaci wydruku, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej. Wydruk jest dowodem równoważnym z dowodem księgowym, z którego treść została przeniesiona na informatyczny nośnik danych.

Skoro zatem ustawa o rachunkowości dopuszcza możliwość przenoszenia dowodów księgowych w formie skanów dokumentów na nośniki danych i przechowywanie dowodów księgowych tylko w takiej postaci (tzn. bez zachowania wersji oryginalnej), to oznacza, że jest to dopuszczalna forma prowadzenia ewidencji rachunkowej. Jest to zatem ewidencja, do której odwołuje się art. 9 ust. 1 ustawy o CIT. Innymi słowy - z uwagi na brak szczególnych regulacji w tym zakresie w ustawie o CIT czy w Ordynacji podatkowej, jak również na ogólne odesłania z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, regulacja z art. 73 ust. 2 ustawy o rachunkowości znajduje zastosowanie również do dowodów księgowych dokumentujących wydatki podlegające rozliczeniu jako koszty uzyskania przychodów.

Sytuacja opisywana w niniejszym wniosku nie dotyczy przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości, powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów, znaczących umów ani innych ważnych dokumentów a codziennych zdarzeń gospodarczych. Nie odnoszą się do niej zatem ww. wyłączenia z zastosowania art. 73 ust. 1 ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym, dokumenty źródłowe stanowiące podstawę do zapisów w księgach rachunkowych, zgodnie z ustawą o rachunkowości, można przechowywać w dowolnej formie pod warunkiem, że będą mogły stanowić dowód zaistnienia zdarzenia gospodarczego, ujętego na ich podstawie w księgach rachunkowych. Przepisy ustawy o rachunkowości, w tym zwłaszcza art. 73 ust. 2, umożliwiają zatem archiwizowanie dokumentów księgowych wyłącznie w postaci skanów. Skoro zatem skan dokumentu pełni funkcję dokumentu równoważnego z dokumentem pierwotnym, to uprawnia on Wnioskodawcę do zaliczenia tak udokumentowanego wydatku do kosztów uzyskania przychodów dla celów ustawy o CIT.

W konsekwencji, w ocenie Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT i w kontekście art. 73 ust. 2 ustawy o rachunkowości jest ona uprawniona do zaliczenia Wydatków pracowniczych udokumentowanych wyłącznie skanami dokumentów księgowych do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Wnioskodawcy zostało potwierdzone w wielu interpretacjach indywidualnych wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”). Jako przykłady można wskazać niedawne interpretacje:

·Znak: 0111-KDIB1-2.4010.103.2018.11.BG z dnia 12 maja 2020 r.,

·Znak: 1462-IPPB3.4510.903.2016.10.S/KW z dnia 10 grudnia 2021 r.,

·Znak: 0114-KDIP2-2.4010.70.2020.12.S/RK z dnia 25 kwietnia 2022 r.,

·Znak: 0114-KDIP2-2.4010.66.2020.13.S/AS z dnia 14 października 2022 r.,

·Znak: 0111-KDIB2-3.4010.312.2018.8.BB z dnia 24 października 2022 r.,

·Znak: 0114-KDIP2-1.4010.352.2018.12.S/KS z dnia 2 listopada 2022 r.,

·Znak: 0111-KDIB2-3.4010.349.2018.10.APA z dnia 1 grudnia 2022 r.

2) Możliwość wydania interpretacji indywidualnej w przedmiocie potwierdzenia dokumentowania kosztów uzyskania przychodów wyłącznie w formie elektronicznej

Wskazane powyżej interpretacje indywidualne DKIS zostały wydane po prawomocnych wyrokach sądów administracyjnych stwierdzających zasadność pytania o kwestię przechowywania dokumentacji w kontekście ustawy o CIT.

Przykładowo - zgodnie z uzasadnieniem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 19 października 2021 r. o sygn. akt II FSK 783/21, będącego podstawą do wydania ponownie interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 25 kwietnia 2022 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.70.2020.12.S/RK, do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów istotne jest prawidłowe ich udokumentowanie:

„Dlatego też sposób ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych i dokumentowania wydatków ma zasadnicze znaczenie dla rachunku podatkowego, rozumianego jako określenie podstawy opodatkowania, warunkuje bowiem możliwość pomniejszenia przychodów o koszty ich uzyskania. Skoro z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych obowiązani są do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości podatku (straty), podstawy opodatkowania i należnego podatku za rok podatkowy, ocena prawidłowości stosowania tych odrębnych przepisów - przede wszystkim ustawy o rachunkowości - ma znaczenie dla prawnopodatkowej kwalifikację zdarzeń, z zaistnieniem których ustawa podatkowa wiąże powinność przymusowego świadczenia pieniężnego; regulacje zawarte w tych przepisach podlegają zatem wykładni w toku postępowania interpretacyjnego, o tyle, o ile wpływają na interpretację przepisów prawa podatkowego.”

W podobnym tonie co do uznawania przepisów ustawy o rachunkowości, w zakresie dotyczącym przedmiotu niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jako prawa podatkowego, utrzymany jest wyrok NSA z dnia 10 sierpnia 2022 r. o sygn. akt II FSK 1758/20, w wyniku którego DKIS wydał interpretację indywidualną z dnia 9 listopada 2022 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.352.2018.12.S/KS:

„W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie rozpatrującym niniejszą skargę kasacyjną dopuszczalne jest w postępowaniu interpretacyjnym dokonanie wykładni innych aniżeli przepisy prawa podatkowego przepisów prawa, które współtworzą normę konstrukcyjną dotyczącą danego podatku. Nie tylko bowiem w ustawach podatkowych uregulowano kwestie, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość, zaś pod pojęciem prawa podatkowego należy rozumieć wszelkie normy prawne, które regulują elementy konstrukcyjne, czyli przedmiotowe i podmiotowe podatku, a zatem także normy prawne nieznajdujące się w ustawach podatkowych. (...) regulacja z art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. zobowiązuje podatników do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Tym samym przepis ten odnosi się także do prawidłowej ewidencji kosztów uzyskania przychodów, o których stanowi z kolei art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Zatem sposób gromadzenia i przechowywania dokumentacji księgowej, szczegółowo opisany we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy w istocie zasad prowadzenia ewidencji rachunkowej wynikającej z przepisu art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. w związku z przepisami ustawy o rachunkowości, do których odsyła regulacja wynikająca wprost z ustawy podatkowej. Odwoływanie się do zasad rachunkowości w art. 9 ust. 1 u.p.d.o.p. nie odnosi się jedynie do ustalenia, czy też oceny zastosowania zasad rachunkowości z punktu widzenia prawa bilansowego, lecz zawsze służy ocenie prawidłowości wymiaru podatku.”

Analogiczne stanowisko zostało przedstawione w wyroku NSA z dnia 9 czerwca 2022 r. o sygn. akt II FSK 2799/19, zmieniającym interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 1 grudnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.349.2018.10.APA: „dopuszczalne jest w postępowaniu interpretacyjnym dokonanie wykładni innych aniżeli przepisy prawa podatkowego przepisów prawa, które współtworzą normę konstrukcyjną dotyczącą danego podatku. Nie tylko bowiem w ustawach podatkowych uregulowano kwestie, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość, zaś pod pojęciem prawa podatkowego należy rozumieć wszelkie normy prawne, które regulują elementy konstrukcyjne, czyli przedmiotowe i podmiotowe podatku, a zatem także normy prawne nie znajdujące się w ustawach podatkowych.”

W świetle powyższego organ interpretacyjny jest zobowiązany do dokonania interpretacji wskazanych przepisów dotyczących dokumentowania wydatków, tj. art. 15 ust. 1 w zw. z art. 9 ustawy o CIT, w kontekście przepisów ustawy o rachunkowości, w postępowaniu prowadzonym zgodnie z art. 14b Ordynacji podatkowej. Przepisy te współkształtują bowiem instytucję podatkowego prawa materialnego, jaką jest rozpoznanie kosztu podatkowego, co w konsekwencji wpływa na wysokość zobowiązania podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę, stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w świetle art. 15 ust. 1 w związku z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT jest on uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Wydatków pracowniczych ujętych w księgach rachunkowych (zaksięgowanych) na podstawie dowodów źródłowych, których oryginalne wersje zostały zniszczone, a pozostały jedynie kopie w formie cyfrowej, należy uznać za słuszne i uzasadnione. Wnioskodawca wnosi o wydanie indywidualnej interpretacji odnoszącej się do tej kwestii.

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

10 stycznia 2023 r. wydałem postanowienie Znak: 0111-KDIB1-1.4010.830.2022.1.RH o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie Państwa wniosku z 22 grudnia 2022 r. – dotyczącego podatku dochodowego od osób prawnych.

Postanowienie zostało przez Państwa odebrane 11 stycznia 2023 r.

Pismem z 17 stycznia 2023 r. (wpływ tego samego dnia za pomocą platformy e-PUAP) złożyli Państwo zażalenie na powyższe postanowienie.

Postanowieniem z 9 lutego 2023 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.830.2022.2.KM utrzymałem w mocy zaskarżone postanowienie.

Postanowienie utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie doręczono Państwu 13 lutego 2023 r.

Skarga na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Pismem z 2 marca 2023 r. (wpływ 6 marca 2023 r. za pośrednictwem platformy ePUAP) wnieśli Państwo skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie.

Wnieśli Państwo o uchylenie postanowienia z 9 lutego 2023 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.830.2022.2.KM oraz postanowienia z 10 stycznia 2023 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.830.2022.1.RH oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania sądowego według norm prawem przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie wyrokiem z 10 maja 2023 r., sygn. akt I SA/Kr 311/23.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Po ponownej analizie sprawy pismem z 8 listopada 2024 r. wystąpiłem do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o wycofanie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 22 listopada 2024 r. sygn. akt II FSK 2124/23 umorzył postępowanie kasacyjne.

Odpis prawomocnego wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wpłynął do mnie 6 lutego 2025 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w ww. wyroku;

• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania postanowienia o odmowie wszczęcia postępowania, tj. w 2023 r.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji oraz wyroków sądów administracyjnych stwierdzam, że zapadły one w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpili i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-  Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-  Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-  Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym:

interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.