Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek 17 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy planowany przez Spółkę do poniesienia wydatek na dodatkową odprawę pośmiertną, która ma zostać wypłacona członkom najbliższej rodziny zmarłego pracownika, będzie stanowił wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i będzie podlegał opodatkowaniu ryczałtem.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, która posiada Zarząd i siedzibę na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej (dalej we wniosku jako „Spółka” lub „Wnioskodawca”). Spółka korzysta z rozliczenia podatku dochodowego w mechanizmie ryczałtu od dochodów spółek (dalej: „estoński CIT”).

Zmarły pracownik był zatrudniony w Spółce w okresach: od (…) 2022 r. do (…) 2022 r., od (…) 2022 r. do (…) 2022 r. oraz od (…) 2022 r. do (…) 2023 r. Wygaśnięcie mowy o pracę z pracownikiem nastąpiło z powodu śmierci pracownika. Zgon pracownika został zakwalifikowany jako wypadek przy pracy. Łączny okres zatrudnienia pracownika w Spółce wynosił 1 rok 4 miesiące i 27 dni. Z informacji jakie Spółka posiada wynika, że pracownik miał żonę i córkę. Żona i córka zmarłego pracownika należą do kręgu osób, którym przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (dalej: K.p.) przyznają odprawę pośmiertną. W związku z tym Spółka wypłaciła już najbliższej rodzinie zmarłego pracownika odprawę pośmiertną wynikającą z art. 93 Kodeksu pracy. Wysokość tej odprawy ustalona została zgodnie z obowiązującym w Spółce Regulaminem Wynagradzania.

Ponadto, Spółka chce wypłacić żonie i córce pracownika dodatkowe świadczenie pośmiertne (dalej jako: „Dodatkowa odprawa pośmiertna”), uwzględniając całokształt okoliczności, że zmarły pracownik był bardzo ceniony zarówno przez Spółkę oraz wniósł istotny wkład w rozwój Spółki, jak również trudną sytuację rodziny zmarłego pracownika. Dodatkowa odprawa pośmiertna będzie stanowić dodatkową odprawę (obok tej wynikającej z przepisów K.p.). Zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o wypłacie najbliższej rodzinie zmarłego pracownika dodatkowej odprawy pośmiertnej w wysokości 24-krotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika.

Powyższa dodatkowa odprawa pośmiertna wynika z wewnątrzzakładowych przepisów, bowiem Regulamin Wynagradzania z (…) 2024 r. obowiązujący aktualnie w Spółce przewiduje możliwość przyznania dodatkowej odprawy pośmiertnej na podstawie decyzji Zarządu. Zgodnie z § 20 ust. 10 Regulaminu Wynagradzania: W szczególnie uzasadnionych przypadkach, zwłaszcza gdy pracownik wniósł istotny wkład w rozwój (…) Sp. z o.o., bądź regularnie uzyskiwał wyróżniające się na tle innych pracowników efekty pracy, bądź przemawiają za tym względy słuszności, w razie śmierci pracownika wskutek wypadku przy pracy albo w drodze do pracy lub z pracy, niezależnie od uprawnienia, o którym mowa w ust. 1 (uprawnienie do odprawy pośmiertnej zgodnie z przepisami K.p.), pracodawca może przyznać członkom rodziny, o których mowa w ust. 3 (małżonek, inni członkowie rodziny spełniający warunki wymagane do uzyskania renty rodzinnej w myśl przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych), dodatkową odprawę pośmiertną w wysokości 24-krotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika. Przyznanie dodatkowej odprawy pośmiertnej następuje w drodze podjęcia uchwały przez Zarząd (…) Sp. z o.o.

Dodatkowa odprawa pośmiertna, którą Spółka planuje wypłacić na podstawie uchwały Zarządu, nie jest odszkodowaniem wypłaconym przez instytucję ubezpieczeniową z tytułu ubezpieczenia na życie, o którym mowa w art. 93 § 7 Kodeksu pracy. Dodatkowa odprawa pośmiertna zostanie wypłacona ze środków obrotowych Spółki.

W związku z zaistniałą sytuacją powstała wątpliwość, czy wydatek na dodatkową odprawę pośmiertną na rzecz najbliższej rodziny zmarłego pracownika nie stanowi wydatku niezwiązanego z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i czy wydatek ten będzie podlegać opodatkowaniu ryczałtem.

Pytanie

Czy opisany w zdarzeniu przyszłym planowany przez Spółkę do poniesienia wydatek na dodatkową odprawę pośmiertną, która ma zostać wypłacona członkom najbliższej rodziny zmarłego pracownika, stanowi wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 CIT i podlega opodatkowaniu ryczałtem?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, opisany w zdarzeniu przyszłym planowany przez Spółkę do poniesienia wydatek na dodatkową odprawę pośmiertną na rzecz najbliższej rodziny zmarłego pracownika nie stanowi wydatku niezwiązanego z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i tym samym nie podlega opodatkowaniu ryczałtem.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych („ustawa o CIT”): Opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą (dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą). W myśl art. 28n ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT: Podstawę opodatkowania ryczałtem stanowi suma dochodu z tytułu ukrytych zysków i dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą ustalona w miesiącu, w którym wykonano świadczenie lub dokonano wypłaty lub wydatku.

W katalogu dochodów do opodatkowania w systemie ryczałtu ustawodawca w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT wymienił m.in. dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków. Dochody niezwiązane z działalnością gospodarczą mogą częściowo pokrywać się z dochodami stanowiącymi ukryte zyski. W przypadku jednak wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem, na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji.

Podmioty, na rzecz których Spółka planuje ponieść wydatek na wskazaną dodatkową odprawę pośmiertną przedstawione w niniejszym wniosku, nie stanowią podmiotów powiązanych z Wnioskodawcą w świetle powyższych definicji i nie są jej udziałowcami, dlatego w ocenie Spółki nie zostanie spełniony podstawowy warunek uznania świadczeń ponoszonych na rzecz najbliższej rodziny zmarłego pracownika za ukryte zyski.

Z przepisów ustawy o CIT nie wynika wprost jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Ustawodawca jedynie w art. 28m ust. 4a ustawy o CIT doprecyzował, że wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarcza są wydatki i odpisy amortyzacyjne oraz odpisy z tytułu trwałej utraty wartości od składników majątku (np. samochodów osobowych), które są wykorzystywane w celach mieszanych.

Przepisy Rozdziału 6b ustawy o CIT nie zawierają definicji legalnej wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W związku z powyższym, aby ustalić jakie kategorie wydatków oraz kosztów mieszczą się w zakresie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, należy odwołać się do znaczenia, jakie posiada niniejsze pojęcie w języku powszechnym.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „wydatek niezwiązany z działalnością gospodarczą”. Pewną wskazówkę może stanowić Przewodnik do Ryczałtu od dochodów spółek z 23 grudnia 2021 r. (dalej jako „Przewodnik”) wydany przez Ministerstwo Finansów, stanowiący objaśnienia podatkowe, o których mowa w art. 14a § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa, w którym zaznaczono, iż Sposób kwalifikacji tego dochodu uzależniony jest od indywidualnego stanu faktycznego, w jakim pozostaje spółka. W ocenie wydatków kwalifikujących się do tego rodzaju dochodów można się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1, wynikającą z praktyki podmiotu jak również bogatego orzecznictwa sądowo-administracyjnego.

Wprawdzie pojęcie „wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą” nie jest tożsame z pojęciem „wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów”, jednak należy zwrócić uwagę na podobieństwo, jakie może je cechować. Podobieństwa pomiędzy wydatkami niezwiązanymi z działalnością gospodarczą a wydatkami niestanowiącymi kosztów uzyskania przychodu należy upatrywać przede wszystkim w celu ich poniesienia. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Te same cele powinny realizować wydatki związane z działalnością gospodarczą. Należy bowiem zwrócić uwagę, że jedną z immanentnych cech działalności gospodarczej, która wyróżnia ją od innego rodzaju aktywności, jest jej zarobkowy charakter.

Biorąc powyższe pod uwagę, przy ocenie wydatków kwalifikujących się do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą jak wskazano powyżej, należy się posiłkować kwalifikacją wydatków do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wynikającą z praktyki podmiotu jak również orzecznictwa sądowo-administracyjnego.

W związku z powyższym w ocenie Spółki zasadne jest zatem posiłkowanie się dorobkiem orzeczniczym i interpretacyjnym powstałym na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, jednak jedynie w takim zakresie, w jakim ustalano związek wydatków z osiąganymi przychodami.

Praktyka interpretacyjna organów podatkowych w zakresie zaliczenia do kosztów podatkowych Dodatkowej odprawy pośmiertnej przysługującej najbliższej rodzinie zmarłego pracownika potwierdza, że Dodatkowa odprawa pośmiertna może zostać zaliczona jako koszt uzyskania przychodu. Warto w tym zakresie wskazać na interpretację indywidualną z 24 lipca 2020 r. Nr 0111-KDIB2-1.4010.209.2020.1.AP, wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której organ podatkowy uznał, że: Chociaż trudno doszukiwać się bezpośredniego związku pomiędzy ponoszeniem świadczeń na rzecz rodziny w związku ze śmiercią pracownika, a osiąganiem przychodów, to jednak niewątpliwie są to koszty funkcjonowania Spółki, a zatem koszty pośrednie, czyli takie, które związane są z całościowym wymiarem prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z powyższym stwierdzić należy, że opłacona przez Spółkę, dodatkowa odprawa pośmiertna wynikająca z regulaminu wynagradzania, tj. aktu, którego podstawę prawną stanowią przepisy ustawy Kodeksu pracy, spełnia kryteria wynikające z art. 15 ust. 1 ustany o CIT i może zostać zaliczona przez Spółkę do kosztów uzyskania przychodów.

Dodatkowo opis zdarzeń przyszłych, o których mowa w interpretacji z 24 lipca 2020 r. Nr 0111- KDIB2-1.4010.209.2020.1.AP, jest bardzo zbliżony do opisu z niniejszego wniosku, cyt. Zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o wypłacie rodzinie zmarłego pracownika dodatkowej odprawy pośmiertnej w wysokości 24-krtoności miesięcznego wynagrodzenia pracownika. Regulamin wynagradzania obowiązujący w Spółce przewiduje możliwość przyznania dodatkowej odprawy pośmiertnej na podstawie decyzji Zarządu odprawa.

W konsekwencji, skoro w klasycznym modelu opodatkowania CIT, poniesione wydatki na dodatkową odprawę pośmiertną stanowią koszty podatkowe, to Spółka nie widzi podstaw, dla których wydatki na dodatkową odprawę pośmiertną miałyby stanowić dochód z wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub dochód z tytułu ukrytych zysków. Jak zostało to wskazane w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego), wydatki te mają niewątpliwy związek z działalnością Spółki. Nie są one również świadczeniem na rzecz Wspólników lub podmiotów z nimi powiązanych.

W ocenie Wnioskodawcy wydatek na dodatkową odprawy pośmiertną na rzecz najbliższej rodziny zmarłego pracownika wynika z faktu prowadzenia działalności gospodarczej i zatrudniania pracowników. Z uwagi na powyższe nie może budzić wątpliwości, że dokonywanie wypłaty dodatkowej odprawy pośmiertnej jest związane z działalnością gospodarczą.

Opisany w zdarzeniu przyszłym planowany przez Spółkę do poniesienia wydatek na dodatkową odprawę pośmiertną na rzecz najbliższej rodziny zmarłego pracownika wpisuje się w cel osiągnięcia, zabezpieczenia lub uzyskania źródeł przychodów, jest on zatem w ocenie Wnioskodawcy związany z działalnością gospodarczą i nie podlega opodatkowaniu Ryczałtem.

Dokonanie Dodatkowej odprawy pośmiertnej może przyczynić się do budowania długoterminowego zaufania pracowników i społeczności lokalnej oraz pozostałych interesariuszy do prowadzonej przez Spółkę działalności. Większe zaufanie z kolei jest fundamentem tworzenia otoczenia, w którym Spółka podejmuje i może podejmować inicjatywy innowacyjne i rozwijać się i z tego też powodu ww. wydatki nie będą uznawane za niezwiązane z działalnością gospodarczą.

Ponadto planowana Dodatkowa odprawa pośmiertna realizuje zasady społecznej odpowiedzialności biznesu (ang. Corporate Social Responsibility CSR, dalej jako: „CSR”), określonej w normie PN-ISO 26 000, zgodnie z którą jest to: odpowiedzialność organizacji wpływ jej decyzji i działań na społeczeństwo i środowisko, zapewniana przez przejrzyste i etyczne postępowanie, które: przyczynia się do zrównoważonego rozwoju, w tym dobrobytu i zdrowia społeczeństwa; uwzględnia oczekiwania interesariuszy jest zgodne z obowiązującym prawem i spójne z międzynarodowymi normami postępowania; jest zintegrowane z działaniami organizacji i praktykowane w jej relacjach.

Społeczna odpowiedzialność biznesu to strategia zarządzania, zgodnie z którą przedsiębiorstwa w swoich działaniach dobrowolnie uwzględniają interesy społeczne, aspekty środowiskowe, czy relacje z różnymi grupami interesariuszy, w szczególności z pracownikami. Bycie społecznie odpowiedzialnym oznacza inwestowanie w zasoby ludzkie, w ochronę środowiska, relacje z otoczeniem firmy i informowanie o tych działaniach, co przyczynia się do wzrostu konkurencyjności przedsiębiorstwa i kształtowania warunków dla zrównoważonego rozwoju społecznego i ekonomicznego. Należy zwrócić uwagę na aspekt świadomości działań podatnika oraz przyjętą przez niego strategię ich realizacji. CSR ma na celu budowanie pozytywnego odbioru danego podmiotu w społeczeństwie. Zaufanie konsumentów, obywateli ma w przyszłości przełożyć się na osiągnięcie celów finansowych, a więc powiększenie przychodów. Realizacja celów CSR nie następuje zatem przez sam wydatek, ale przez zbudowanie wizerunku podmiotu, który przełoży się na skutki finansowe.

Tym samym należy wskazać, że planowana przez Spółkę dodatkowa odprawa pośmiertna jest związana z jej działalnością gospodarczą. Prowadzenie działalności odpowiedzialnej społecznie (CSR) buduje markę Spółki, lojalność wobec niej, a także wpływa na pozytywny odbiór Spółki przez obecnych oraz potencjalnych pracowników.

W konsekwencji dodatkowa odprawa pośmiertna pośrednio przyczynia się do generowanych przez Spółkę przychodów. Nie jest to bowiem tylko jednokrotny wydatek Spółki, tylko długoterminowa strategia, przyznając możliwość przyznania dodatkowej odprawy pośmiertnej najbliższej rodzinie pracownika po spełnieniu odpowiednich warunków w Regulaminie Wynagradzania, ogłoszonego pracownikom.

Powyższe stanowisko potwierdza praktyka interpretacyjna organów podatkowych, np. interpretacja:

-z 10 maja 2023 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Nr 0111-KDIB1- 1.4010.139.2023.2.BS,

-z 31 stycznia 2023 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Nr 0114-KDIP2-2.4010.231.2022.1.AP.

W ocenie Wnioskodawcy wydatek na dodatkową odprawę pośmiertną na rzecz najbliższej rodziny zmarłego pracownika wynika z faktu prowadzenia działalności gospodarczej i zatrudniania pracowników. Z uwagi na powyższe nie może budzić wątpliwości, że planowana wypłata dodatkowej odprawy pośmiertnej jest związana z działalnością gospodarczą i nie powoduje powstania dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, zatem nie będzie podlegała opodatkowaniu ryczałtem od dochodów w myśl art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Jako podsumowanie warto wskazać, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu zważył, że: Jeśli składniki majątkowe, na które ponoszono wydatki, w jakimkolwiek stopniu służyły działalności gospodarczej, to nie sposób przyjąć, że nie były z tą działalnością związane (vide: Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 11 stycznia 2023 r., I SA/Po 728/22).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, dalej: „ustawa o CIT”):

W katalogu dochodów do opodatkowania w systemie ryczałtu ustawodawca w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT wymienił również dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika odpowiada wysokości takich wydatków.

W przypadku wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem, na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji.

Wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w powyższym przepisie nie zostały w sposób szczególny zdefiniowane przez ustawodawcę. Ustawodawca nie podał również przykładu takich wydatków. Wobec braku definicji ustawowej tego pojęcia zasadne jest posłużenie się definicjami z języka powszechnego. Słownik języka polskiego (www.sjp.pl) definiuje przymiotnik „związany” jako: mający związek, coś wspólnego z kimś, z czymś. A contrario „niezwiązany” należy rozumieć jako: niemający związku, czegoś wspólnego z kimś, z czymś. Do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą można więc zaliczyć tylko takie wydatki, które nie mają związku z prowadzoną działalnością.

Takie rozumienie powyższego pojęcia przyjmowane jest również w orzecznictwie (przykładowo wyroki: WSA w Warszawie z 16 stycznia 2024 r. sygn. akt III SA/Wa 2398/23, WSA w Bydgoszczy z 12 kwietnia 2024 r. sygn. akt I SA/Bd 88/23). W wyrokach tych zawarto także ważną wskazówkę interpretacyjną, a mianowicie, iż zakres znaczeniowy pojęcia „wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą” nie może być wykładany wprost przez pryzmat treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ani art. 16 tej ustawy. Artykuł 15 ust. 1 ustawy o CIT stanowi, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Definiuje on więc inne pojęcie, tj. kosztu uzyskania przychodu, a nie pojęcie wydatku niezwiązanego/związanego z działalnością gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Spółka zatrudniała pracownika, w następujących okresach:

- (…) 2022 r.;

- (…) 2022 r., oraz

- (…) 2023 r.

Wygaśnięcie umowy o pracę nastąpiło z powodu śmierci pracownika z tytułu wypadku przy pracy. Pracownik ten łącznie był zatrudniony przez 1 rok 4 miesiące 27 dni. Spółka wypłaciła najbliższej rodzinie zmarłego pracownika odprawę pośmiertną wynikającą z art. 93 Kodeksu Pracy. Wysokość tej odprawy ustalona została zgodnie z obowiązującym w Spółce Regulaminie wynagradzania. Dodatkowo Spółka chce wypłacić żonie i córce pracownika, dodatkową odprawę pośmiertną, bowiem pracownik był bardzo ceniony przez Spółkę oraz wniósł istotny wkład w rozwój Spółki, jak również z uwagi na trudną sytuację rodziny zmarłego pracownika. Dodatkowa odprawa pośmiertna będzie stanowić dodatkową odprawę. Zarząd Spółki zamierza w tym celu podjąć uchwałę o wypłacie najbliższej rodzinie zmarłego pracownika dodatkowej odprawy pośmiertnej w wysokości 24-krotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika.

Powyższa dodatkowa odprawa pośmiertna wynika z wewnątrzzakładowych przepisów Spółki, tj. Regulaminu Wynagradzania z (…) 2024 r. obowiązującego aktualnie w Spółce.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy poniesiony wydatek na dodatkową odprawę pośmiertną na rzecz najbliższej rodziny zmarłego pracownika nie stanowi wydatku niezwiązanego z działalnością gospodarczą.

Należy zauważyć, że planowane do wypłaty świadczenie na rzecz rodziny byłego pracownika (na potrzeby wniosku nazywane przez Państwa „dodatkową odprawą pośmiertną”) nie jest odprawą pośmiertną sensu stricte, tj. odprawą wynikającą z przepisów prawa obowiązujących spółkę jako pracodawcę.

Obowiązki pracodawcy w tym zakresie reguluje ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.)

Zgodnie z postanowieniami art. 93 § 1 Kodeksu Pracy:

Prawo do odprawy pośmiertnej powstaje bezpośrednio na rzecz uprawnionych członków rodziny zmarłego pracownika z chwilą jego śmierci.

Aby uniknąć kryterium uznaniowości, którą mogliby zastosować pracodawcy, ustawodawca uregulował w art. 93 § 2 Kodeksu pracy wysokość odprawy pośmiertnej w trzech grupach. I tak, w przypadku pracownika:

- zatrudnionego krócej niż 10 lat, wysokość odprawy stanowi jednomiesięczne wynagrodzenie,

- zatrudnionego co najmniej 10 lat – trzymiesięczne wynagrodzenie,

- zatrudnionego co najmniej 15 lat – sześciomiesięczne wynagrodzenie.

W przypadku śmierci pracownika zakwalifikowanej jako wypadek przy pracy, niezależnie od odprawy pośmiertnej wynikającej z przepisów prawa pracy, na podstawie art. 13 ustawy o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych z dnia 30 października 2002 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 2189, ze zm.) członkom rodziny pracownika, który zmarł wskutek wypadku przy pracy, przysługuje ponadto jednorazowe odszkodowanie wypłacone ze środków funduszu ZUS.

Z opisu sprawy wynika, że na rzecz najbliższej rodziny pracownika, zmarłego w wyniku wypadku przy pracy, wypłacili Państwo odprawę pośmiertną wynikającą z przepisów Kodeksu pracy. Dodatkowo zamierzają Państwo także ponieść wydatek na jej rzecz w postaci dodatkowego świadczenia w wysokości 24-krotności miesięcznego wynagrodzenia pracownika.

Nie jest zabronione, aby osoby uprawnione do odprawy pośmiertnej otrzymały od pracodawcy dodatkowe świadczenie, niezależne od odprawy pośmiertnej wynikającej wprost z Kodeksu pracy lub odszkodowania ze środków z funduszu ZUS. Takie dodatkowe świadczenie w związku ze śmiercią pracownika pracodawca może przewidzieć w zakładowych źródłach prawa pracy, np. w układzie zbiorowym, regulaminie wynagradzania. Sposób ustalenia regulacji we wskazanym zakresie jest w zasadzie dowolny i dobrowolny.

Zgodnie bowiem z art. 77² § 2 Kodeksu pracy:

Z kolei w myśl art. 241¹³ § 1 Kodeksu pracy:

Wobec powyższego, skoro w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dodatkowa odprawa pośmiertna wynika z wewnątrzzakładowych przepisów, tj. Regulaminu Wynagradzania, który przewiduje możliwość jej wypłaty, to wydatek poniesiony przez Państwa z tego tytułu nie stanowi wydatku niezwiązanego z działalnością gospodarczą.

Podsumowując, wydatek z tytułu dodatkowej odprawy pośmiertnej nie będzie wydatkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i nie będzie podlegał opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek na podstawie art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w tym zakresie należało uznać za prawidłowe.

W związku z tym, odnoszenie się do Państwa argumentacji dotyczącej społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR) stało się bezprzedmiotowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że dotyczą one konkretnych spraw i konkretnych podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Końcowo zaznaczyć należy, że do wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dołączyli Państwo kserokopię Regulaminu wynagradzania dla pracowników (…) Sp. z o.o. z siedzibą w (…). Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny (weryfikacji); jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Państwa i Państwa stanowiskiem. Zatem dołączony do wniosku dokument pozostał bez wpływu na załatwienie sprawy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.