Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 stycznia 2025 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

1.   czy likwidacja Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych, uwzględnionych w uldze na robotyzację, przed końcem okresu ich amortyzacji, będzie skutkować koniecznością zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja,

2.   czy sprzedaż złomu pozostałego po likwidacji Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych, uwzględnionych w uldze na robotyzację, będzie skutkować koniecznością zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 3 marca 2025 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.12.2025.1.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 11 marca 2025 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X jest spółką kapitałową prawa polskiego, polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem VAT. Spółka osiąga przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest produkcja (…). Produkcja odbywa się przy wykorzystaniu nowoczesnych linii produkcyjnych (parku maszynowego).

Spółka jest w posiadaniu maszyn i urządzeń wskazanych w art. 38eb ust. 2 pkt 1 lit. a-e ustawy o CIT (dalej: „Roboty oraz urządzenia i maszyny peryferyjne”), które stanowią środki trwałe o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok i zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Spółka, w odniesieniu do niektórych Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych, korzysta z ulgi na robotyzację, o której mowa w art. 38eb ustawy o CIT. W związku z tym, X odlicza od podstawy opodatkowania 50% odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w danym roku od wybranych Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych.

W ramach prowadzonej przez Spółkę działalności zdarza się, że Spółka jest zmuszona do likwidacji pewnych Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych, w odniesieniu do których skorzystała z wspomnianej ulgi na robotyzację, przed końcem okresu ich amortyzacji. Spółka nie zbywa (i nie będzie zbywać) Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych będących przedmiotem wniosku, lecz podlegają one (lub będą podlegały) unicestwieniu – zniszczeniu we własnym zakresie lub przez podmiot zewnętrzny na zlecenie X.

Przyczynami likwidacji Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych mogą być między innymi następujące sytuacje:

1. utrata ich przydatności w procesie produkcyjnym na skutek postępu technologicznego;

2. nieopłacalność dalszego użytkowania Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych;

3. zużycie lub uszkodzenie znacznie utrudniające lub uniemożliwiające ich dalsze użytkowanie.

Skutkiem likwidacji Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych może być również pozostanie w Spółce ich zniszczonych czy niezdatnych do użytku elementów, które X kwalifikuje jako złom i sprzedaje.

Spółka zaznacza przy tym, że na skutek likwidacji może powstać złom, podlegający następnie sprzedaży przez Spółkę. Przez złom rozumie jedynie takie elementy lub surowce pozostałe po likwidacji, które nie nadają się do wykorzystania w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 11 marca 2025 r. Wnioskodawca w odpowiedzi na pytanie o treści: „czy sprzedawane przez Państwa „elementy lub surowce” pozostałe po likwidacji Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych stanowią/mogą stanowić robota, maszynę, urządzenie lub inną rzecz, czy system o których mowa w przepisie art. 38eb ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, dla Państwa bądź dla ich potencjalnych nabywców?” wskazał, że:

Opisana we wniosku likwidacja Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych oznacza w praktyce demontaż funkcjonalnych i złożonych maszyn wykorzystywanych w działalności produkcyjnej Spółki (np. linii produkcyjnych). Złożony przez Spółkę wniosek dotyczy tych pozostałości demontażu (elementów lub surowców), które z perspektywy Wnioskodawcy podlegają unicestwieniu (a zatem stanowią złom) – Spółka niszczy je we własnym zakresie albo dokonywane jest to przez podmiot zewnętrzny na zlecenie Spółki.

W celu doprecyzowania Spółka wskazuje, iż w drugim wskazanym powyżej wariancie, tj. zleceniu unicestwienia podmiotom zewnętrznym, pozostałe po demontażu elementy lub surowce przekazywane są podmiotom które zajmują się utylizacją i recyklingiem. W praktyce Spółka sprzedaje tym podmiotom pozostałości demontażu – a transakcja taka jest każdorazowo kwalifikowana przez Spółkę jako sprzedaż złomu, a nie jako dostawa robota, maszyny, czy innego funkcjonalnego urządzenia. Taki sposób kwalifikacji transakcji oznacza m.in., że cena sprzedaży jest ustalana jest zasadniczo w oparciu o wagę sprzedawanych elementów lub surowców. Wynika to z odgórnie określonego przeznaczenia przekazywanych elementów lub surowców (zniszczenie) oraz charakteru działalności ich odbiorców (utylizacja i recykling odpadów).

Uwzględniając powyższe, Wnioskodawca stwierdza, iż:

-z jego perspektywy elementy lub surowce pozostałe po likwidacji Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych nie stanowią i nie mogą stanowić robota, maszyny, urządzenia lub innej rzeczy, czy systemu o których mowa w art. 38eb ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT;

-nie podejmuje się oceny percepcji nabywców elementów lub surowców, ale: (i) kwalifikacja samej transakcji jako sprzedaży złomu; (ii) sposób ustalenia ceny w ramach takich transakcji, (iii) stosowny opis na fakturach dokumentujących te transakcje, oraz (iv) profil działalności nabywców, wskazują łącznie, iż dla nabywców elementy lub surowce pozostałe po likwidacji Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych również nie stanowią i nie mogą stanowić robota, maszyny, urządzenia lub innej rzeczy, czy systemu o których mowa w przepisie art. 38eb ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Pytania

1.Czy likwidacja Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych, uwzględnionych w uldze na robotyzację, przed końcem okresu ich amortyzacji, będzie skutkować koniecznością zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja?

2.Czy sprzedaż złomu pozostałego po likwidacji Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych, uwzględnionych w uldze na robotyzację, będzie skutkować koniecznością zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem:

1.Likwidacja Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych, uwzględnionych w uldze na robotyzację, przed końcem okresu ich amortyzacji, nie będzie skutkować koniecznością zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja.

2.Sprzedaż złomu pozostałego po likwidacji Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych, uwzględnionych w uldze na robotyzację, nie będzie skutkować koniecznością zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja.

Uzasadnienie Wnioskodawcy

Ad 1

Zgodnie z art. 38eb ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, dalej: jako „ustawa o CIT”), podatnik, który zbył środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne wymienione w ust. 2 pkt 1 i 2 przed końcem okresu ich amortyzacji, a w przypadku umowy leasingu, o którym mowa w art. 17f – przed końcem podstawowego okresu umowy leasingu, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiło to zbycie, do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych na podstawie ust. 1.

Ustawa o CIT nie posługuje się definicją terminu „zbycie”, w związku z czym zasadne jest odwołanie się do jego językowego znaczenia. Zgodnie z definicją słownikową, pojęcie „zbyć” oznacza:

-„sprzedać coś” (Słownik Języka Polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/szukaj/zby%C4%87) orazWielki Słownik Języka Polskiego (https://wsjp.pl/haslo/podglad/19757/zbyc/2813358/towar));

-„sprzedać, odstąpić za pieniądze” (Słownik Języka Polskiego pod red. W. Doroszewskiego (https://doroszewski.pwn.pl/haslo/zby%C4%87/)).

Nie ulega żadnej wątpliwości, że w wyniku likwidacji nie dochodzi do sprzedaży, czy też innej formy trwałego przeniesienia prawa własności likwidowanego środka na inny podmiot. Przedmioty, które podlegają likwidacji, nie są zbywane, lecz ulegają unicestwieniu do końca swojego istnienia pozostają własnością podmiotu decydującego o ich likwidacji (tj. nie są przez nikogo nabywane). Oznacza to, że likwidacja Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych z pewnością nie będzie ich „zbyciem” w rozumieniu językowym – co oznacza również, iż w takiej sytuacji nie będzie mieć zastosowania art. 38eb ust. 6 ustawy o CIT, a zatem Spółka nie będzie zobowiązana do zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja.

Stanowisko to znajduje oparcie w jednolitej linii interpretacyjnej organów podatkowych dotyczącej przepisu o podobnej funkcji, tj. § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U.2015.465; dalej: „Rozporządzenie SSE”). Przepis ten wskazuje, iż warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego (z tytułu działalności prowadzonej w specjalnej strefie ekonomicznej) jest m.in. utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne. W ocenie Spółki pełni on zatem (w relacji do zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT), funkcję analogiczną do art. 38eb ust. 6 ustawy o CIT w konstrukcji ulgi na robotyzację. Na gruncie § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia SSE, wskazywano wielokrotnie, iż likwidacja środka trwałego nie jest tym samym co przeniesienie jego własności i nie powinna skutkować utratą prawa do stosowania preferencji podatkowej opartej na kosztach nabycia takiego środka; tak m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z 4 stycznia 2019 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.484.2018.1.DP;

• interpretacji indywidualnej z 17 listopada 2017 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.351.2017.1.IZ;

• interpretacji indywidualnej z 7 marca 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-3.4510.1106.2016.2.IZ;

• interpretacji indywidualnej z 9 lutego 2016 r. Znak: ILPB3/423-701/14/15-S-1/KS;

• interpretacji indywidualnej z 27 sierpnia 2014 r. Znak: ITPB3/423-243/14/MK.

Nie inaczej powinno być zatem na gruncie art. 38eb ust. 6 ustawy o CIT – zwłaszcza mając na względzie, iż przepis ten posługuje się sformułowaniem bardziej precyzyjnym (podatnik, który zbył środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne) niż § 5 ust. 2 pkt 1 Rozporządzenia SSE (warunkiem korzystania ze zwolnienia od podatku dochodowego […] jest utrzymanie własności składników majątku, z którymi były związane wydatki inwestycyjne). O ile można (prima facie) mieć wątpliwości co do tego, czy podatnik rzeczywiście utrzymał własność zlikwidowanego środka trwałego, o tyle leksykalnie jasne jest, że podatnik zlikwidowanego środka trwałego nie zbył.

Podsumowując, Spółka stoi na stanowisku, że likwidacja Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych, uwzględnionych w uldze na robotyzację, przed końcem okresu ich amortyzacji, nie będzie skutkować koniecznością zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja, ponieważ w opisanej sytuacji nie dojdzie do zbycia uwzględnionych w uldze środków trwałych.

Ad 2

Zdaniem Spółki, sprzedaż złomu, który pozostaje po likwidacji Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych, nie będzie miała wpływu na kwestię konieczności zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja.

W wyniku likwidacji Roboty oraz urządzenia i maszyny peryferyjne zostaną fizycznie zniszczone, natomiast powstały w wyniku ich zniszczenia złom będzie stanowił odrębny przedmiot własności. Nie dojdzie zatem do zbycia Robotów oraz urządzeń i maszyn peryferyjnych (te zostaną unicestwione), lecz co najwyżej ich pozostałości, kwalifikowanych jako złom.

Powyższe stanowisko X również znajduje poparcie we wspomnianej linii interpretacyjnej dotyczącej przepisów Rozporządzenia SSE o zbliżonym brzmieniu, na przykład w:

• interpretacji indywidualnej z 9 lutego 2016 r. Znak: ILPB3/423-701/14/15-S-1/KS;

• interpretacji indywidualnej z 27 sierpnia 2014 r. Znak: ITPB3/423-243/14/MK.

Podsumowując, bez względu na to, czy Spółka sprzeda powstały w wyniku likwidacji złom czy też nie zdecyduje się na to, nie będzie miała ona obowiązku zwiększenia podstawy opodatkowania o kwotę odliczeń uprzednio dokonanych w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła likwidacja, o której mowa w art. 38eb ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.