Temat interpretacji
Smartfony w leasingu — jaka stawka amortyzacji?
Spółka z o.o. prowadząca działalność w zakresie leasingu operacyjnego sprzętu IT, pojazdów i nieruchomości oferuje również finansowanie telefonów komórkowych, w tym smartfonów. Urządzenia te traktowane są jako środki trwałe i podlegają amortyzacji. Stawka amortyzacyjna ma kluczowe znaczenie dla określenia minimalnego okresu leasingu oraz obliczenia hipotetycznej wartości netto urządzenia po zakończeniu umowy.
W celu ustalenia prawidłowej klasyfikacji urządzeń spółka wystąpiła do urzędu statystycznego. W odpowiedzi otrzymała klasyfikację smartfonów do grupy KŚT 623 – „Urządzenia odbiorcze i transmisyjne dla telefonii i telegrafii”. Problem pojawił się jednak na gruncie ustawy o CIT: Załącznik nr 1 przypisuje bowiem telefonom komórkowym stawkę amortyzacyjną 20%, ale powiązaną z nieaktualnym symbolem KŚT 629. Tymczasem w obowiązującej klasyfikacji KŚT 2016 symbol 629 dotyczy urządzeń takich jak anteny czy głośniki, nie telefonów.
W związku z wątpliwościami spółka wystąpiła do KIS z wnioskiem o interpretację indywidualną, pytając, czy w przypadku telefonów komórkowych – w tym smartfonów – może stosować 20% roczną stawkę amortyzacji.
W uzasadnieniu swojego stanowiska wskazała, że mimo błędnego odwołania do symbolu KŚT 629, istotny jest sam opis środka trwałego w załączniku do ustawy. Smartfony są formą telefonów komórkowych, a więc powinny być objęte tą samą stawką. Spółka podkreśliła, że ustawa o CIT nie odwołuje się wprost do KŚT 2016, a sama klasyfikacja ma jedynie charakter pomocniczy.
Dodatkowo, odniesiono się do konstytucyjnej zasady, zgodnie z którą kluczowe elementy konstrukcji podatku – w tym stawki – muszą być określone ustawowo, a nie w aktach podustawowych. Wskazano także na praktykę rynkową – pięcioletni okres amortyzacji (wynikający ze stawki 20%) odpowiada rzeczywistej trwałości użytkowej smartfonów.
KIS potwierdza: 20% stawka amortyzacji dla telefonów komórkowych
Dyrektor KIS przychylił się do stanowiska spółki i potwierdził, że stawka 20% ma zastosowanie do telefonów komórkowych, w tym smartfonów, niezależnie od wskazanego w ustawie symbolu KŚT.
Co istotne, organ odstąpił od szczegółowego uzasadnienia, co oznacza, że w pełni zgodził się z przedstawioną argumentacją.
Interpretacja wpisuje się w dotychczasową linię orzeczniczą, zgodnie z którą błędna referencja do symbolu klasyfikacyjnego nie może przeważać nad jednoznaczną treścią ustawy. Przykład ten pokazuje, że w przypadku nieścisłości legislacyjnych, to opis środka trwałego i jego istota decydują o prawidłowej kwalifikacji podatkowej.