Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Spółka jest uprawniona do zaliczenia wydatków poniesionych na funkcjonowanie Programów do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. sp. z o.o. (dalej jako: „A.”, „Spółka Polska” oraz „Wnioskodawca”) należy do grupy spółek X., w której spółką matką jest B.

B. (dalej: „Organizator”) jest organizatorem programów motywacyjnych: Program 1 (dalej: ‘‘Program 1”) oraz Program 2 (dalej: “Program 2”, łącznie jako: „Programy”), w których mogą uczestniczyć wybrani pracownicy, pełniący najwyższe stanowiska w ramach grupy X. (dalej: „Uczestnicy”).Programy te zostały wprowadzone celem motywacji, wynagradzania oraz zatrzymania w grupie X. osób o wyjątkowych kompetencjach i umiejętnościach, którzy osiągają wyjątkowe wyniki biznesowe.

PROGRAM 1 jest 3-letnim programem motywacyjnym, w ramach którego Uczestnicy otrzymują jednostki uczestnictwa, które po spełnieniu szeregu warunków dają prawo do otrzymania środków pieniężnych w przyszłości. Jednostki uczestnictwa otrzymane po przystąpieniu do Programu zgodnie z postanowieniem regulaminu Programu nie mogą zostać zbyte, przeniesione, scedowane lub obciążone. Po 3-letnim okresie trwania Programu uczestnik otrzymuje ekwiwalent pieniężny z tytułu posiadanych jednostek uczestnictwa (dalej jako: „Wypłata”), którego wartość jest obliczana na podstawie odpowiednich wskaźników, określonych dla PROGRAM 1. Jednostki uczestnictwa, reprezentujące prawo do otrzymania wypłaty środków pieniężnych z PROGRAM 1 nie są papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U.2024.722 t.j. z dnia 2024.05.14) ani pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2024.226 t.j. z dnia 2024.02.21), w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 pkt 28a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Jednostki uczestnictwa są niezbywalne i nie nadają prawa do nabycia lub objęcia akcji lub udziałów.

PROGRAM 2 jest również 3-letnim programem motywacyjnym, w przypadku, którego Uczestnik otrzymuje jednostki, które po spełnieniu szeregu warunków dają prawo do otrzymania środków pieniężnych w przyszłości. Po 3-letnim okresie trwania Programu uczestnik otrzymuje ekwiwalent pieniężny z tytułu posiadanych jednostek (dalej jako: „Wypłata”). Wypłata środków w Programie PROGRAM 2 uzależniona jest od kilku czynników, przykładowo takich jak: czynniki ekonomiczne, w tym wynik finansowy B., reputacja korporacyjna, pozytywne oddziaływanie społeczne, w tym na ochronę środowiska grupy X. Każdy z czynników ma swoją wagę, która ma wpływ na wartość końcową środków pieniężnych, wypłacanych z tego programu motywacyjnego. Jednostki, reprezentujące prawo do otrzymania wypłaty środków pieniężnych z PROGRAM 2 nie są papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U.2024.722 t. j. z dnia 2024.05.14) ani pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2024.226 t. j. z dnia 2024.02.21), w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 pkt 28a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Jednostki są niezbywalne i nie nadają prawa do nabycia lub objęcia akcji lub udziałów.

Wszelkie czynności związane z organizacją, administracją, określaniem zasad, a także wyborem Uczestników Programów, zarówno PROGRAM 1 i PROGRAM 2 spoczywają na Organizatorze, który odpowiada za powołanie odpowiedniego organu administrującego (dalej „Administrator”). Ponadto wyłącznie Administrator w imieniu Organizatora oraz organy go reprezentujące są podmiotami uprawnionymi do podejmowania ostatecznych decyzji w zakresie przyznawania wypłaty z tytułu uczestnictwa w Programach.

Warunkiem koniecznym do zakwalifikowania danej osoby do udziału w Programach jest posiadanie stosunku pracy z jedną ze spółek należących do grupy X. Udział w Programach nie jest jednak w żaden sposób zagwarantowany w umowie o pracę z A. ani w innych dokumentach firmowych, takich jak regulamin wynagradzania. Programy nie generują stosunku pracy, a udział w nich nie daje Uczestnikowi prawa do dalszego zatrudnienia wewnątrz Grupy X. Ponadto, w określonych przypadkach, w sytuacji ustania stosunku pracy pomiędzy Uczestnikiem a spółką zatrudniającą, takiej osobie nadal przysługuje wypłata z tytułu posiadanych jednostek uczestnictwa w proporcji wynikającej z regulaminów Programów uchwalonych przez Organizatora.

Pracownik otrzymuje od Organizatora informację o zakwalifikowaniu do Programów w postaci PROGRAM 1/ PROGRAM 2 (…), który określa ogólne warunki uczestnictwa wraz z regulaminem każdego z Programów. Oba dokumenty zawierają ww. zastrzeżenie, że stosunek powstały poprzez akceptację wskazanych dokumentów, jako przystąpienie do Programów, ma jedynie charakter cywilnoprawny i nie powoduje powstania nowego stosunku pracy, ani nie wpływa na już istniejący stosunek pracy, a w szczególności nie kreuje w ramach niego dodatkowych uprawnień.

Wypłat środków pieniężnych z Programów dokonują w imieniu Organizatora lokalni pracodawcy Uczestników, m.in. A. w stosunku do Uczestników będących pracownikami A. Niemniej zarówno koszty wypłaty w ramach Programów, jak i wszelkie uzasadnione koszty, opłaty i wydatki poniesione w związku z administracją Programów, w tym wydatki poniesione przez Administratora (w proporcjach ustalonych przez Administratora), są pokrywane przez lokalnych pracodawców (w tym przez A. w stosunku do pracowników tego podmiotu uczestniczących w Programach).

Wszelkie roszczenia związane z uczestnictwem w Programach przysługują Uczestnikom wyłącznie względem Organizatora. Uczestnikom nie przysługują żadne roszczenia względem lokalnych pracodawców, włączając w to Wnioskodawcę. Co więcej, w przypadku roszczeń względem Uczestników, to Organizator, Administrator lub organy ich reprezentujące są wyłącznie uprawnione do ich dochodzenia. Organizator, Administrator i organy ich reprezentujące mogą również ustanawiać wewnętrzne procedury odwoławcze od decyzji związanych z uczestnictwem w Programach lub przyznaniem nagród.

Pytania

1)Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego, Wypłaty dokonane na rzecz pracowników Wnioskodawcy z tytułu uczestnictwa w Programach, skutkują powstaniem po stronie pracowników przychodu z innych źródeł w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, a co za tym idzie na Wnioskodawcy jako podmiocie dokonującym Wypłaty nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych ani obowiązek wystawienia w tym zakresie informacji PIT-11 przekazywanej Uczestnikom oraz właściwym dla nich urzędom skarbowym?

2)Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczenia wydatków poniesionych na funkcjonowanie Programów do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy jest on uprawniony do zaliczenia wydatków poniesionych na funkcjonowanie Programów do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ogólne zasady rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z utrwalonym w doktrynie prawa podatkowego i orzecznictwie sądów administracyjnych stanowiskiem, powyższy przepis wskazuje na to, że, aby dany wydatek mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest spełnienie przez niego następujących warunków:

wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika;
wydatek został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
wydatek ten jest definitywny (rzeczywisty);
wydatek jest właściwie udokumentowany;
wydatek nie znajduje się w katalogu kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że definicja kosztu uzyskania przychodu ma charakter ogólny. Tym samym, każdorazowo - w celu zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu - powinien on podlegać indywidualnej analizie pod kątem spełnienia ww. przesłanek.

Spełnienie warunków uznania wydatków za koszty uzyskania przychodów w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle okoliczności opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, spełnienie znacznej większości ww. przesłanek nie powinna budzić żadnych wątpliwości (w tym, w szczególności: faktu poniesienia wydatków, ich definitywności, udokumentowania czy też braku wymienienia w katalogu z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT). W związku z tym poniżej przedstawiona zostanie jedynie argumentacja dotycząca celu poniesienia analizowanych wydatków oraz ich związku z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę.

Tym samym, w pierwszej kolejności należy wskazać, że interpretacja przesłanki związania wydatków z prowadzoną działalnością jest - w ocenie Wnioskodawcy - ściśle powiązana z faktem ponoszenia tych wydatków w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Kosztami uzyskania przychodów są bowiem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, jeżeli są one racjonalnie uzasadnione, a każdy wydatek powinien być oceniany z tego punktu widzenia (por. wyrok NSA z 11 lipca 2013 r., sygn. II FSK 2279/11). Jednocześnie warto także podnieść, że o tym, co jest celowe w prowadzonej działalności gospodarczej i może mieć wpływ na uzyskanie przychodu decyduje podatnik prowadzący na własne ryzyko i rachunek działalność gospodarczą (por. wyrok NSA w Gdańsku z 28 listopada 1997 r., sygn. I SA/Gd 513/96).

Tym samym, wydatki ponoszone przez podatnika należy każdorazowo ocenić pod kątem ich celowości, a więc konieczne jest stwierdzenie, czy poprzez poniesienie danego wydatku podatnik dążył do uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub wywarcia wpływu na wielkość osiągniętych przychodów.

Odnosząc się do tej kwestii należy wskazać, że nie każdy wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą, jest kosztem podatkowym zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty powinny go realizować bądź co najmniej realnie zakładać możliwość jego osiągnięcia (por. przykładowo B. Dauter/w:/ Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, praca zbiorowa, Wrocław 2003, s. 263).

W celu określenia czy dany wydatek taki cel realizuje należy dokonywać indywidualnej oceny w stosunku do każdego wydatku. Istotne znaczenie ma bowiem zamiar podatnika, towarzyszący poczynieniu wydatku, pozwalający na przyjęcie, iż w momencie jego ponoszenia realnie można było stwierdzić związek między przyszłym przychodem lub zachowaniem czy zabezpieczeniem źródła przychodów (por. przykładowo: wyrok WSA w Krakowie z 1 sierpnia 2019 r., sygn. I SA/Kr 608/19).

Przenosząc powyższe tezy na grunt analizowanego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego należy wskazać, że:

kluczowi pracownicy Spółki, otrzymując jednostki uczestnictwa w Programach, uzyskują możliwość osiągnięcia wymiernych korzyści finansowych, co niewątpliwie wpływa na poczucie docenienia i przynależności pracowników a także ich motywację - w ocenie Spółki powoduje to, że poniesienie przez nią wydatków na funkcjonowanie Programów skutkuje lepszą motywacją kluczowych pracowników do pracy na rzecz Wnioskodawcy przez co zwiększa się ich efektywność, a w konsekwencji również uzyskiwane przez Spółkę przychody;
uzyskanie przez kluczowych pracowników korzyści finansowych jest uzależnione od wyników finansowych Grupy X. (w skład której wchodzi m.in. Wnioskodawca), co wpływa na ich zaangażowanie i chęć do polepszania sytuacji finansowej m.in. Spółki - zdaniem Wnioskodawcy, powiązanie uzyskania osobistych korzyści finansowych kluczowych osób podejmujących decyzje zarządcze z wynikami zarządzanych przez nie podmiotów, jest działaniem racjonalnym, gdyż powinno mieć wpływ na ich wolę do polepszenia sytuacji finansowej podmiotów Wnioskodawcy, co powinno korzystnie wpłynąć na uzyskiwane przez niego przychody;
wypłata środków finansowych przynależnych kluczowym pracownikom na podstawie Programów jest uzależniona od pozostawania przez nich w stosunku pracy przez okres co najmniej kilku kolejnych lat, co ogranicza rotację pracowników na kluczowych dla Spółki stanowiskach - zdaniem Spółki udział pracowników w Programach jest czynnikiem zmniejszającym ryzyko utraty osób zajmujących kluczowe stanowiska w Spółce. Taka utrata mogłaby skutkować spadkiem przychodów Wnioskodawcy oraz koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów na rekrutację i wyszkolenie nowych pracowników o wysokich kompetencjach, których w obecnych realiach niełatwo jest pozyskać na rynku pracy;
oferowanie wykwalifikowanym pracownikom możliwości uczestnictwa w Programach i - tym samym - możliwości uzyskania dodatkowych korzyści finansowych poza należnościami z tytułu stosunku pracy powoduje postrzeganie Spółki jako atrakcyjnego pracodawcę, co pozwala na pozyskanie bardziej wartościowych kandydatów na kluczowe stanowiska w strukturze Wnioskodawcy - w ocenie Spółki również ten aspekt ma wpływ na polepszenie jej sytuacji finansowej na skutek bardziej efektywnej pracy pozyskanych kluczowych pracowników w stosunku do potencjalnej alternatywy pozyskania pracowników o gorszych kwalifikacjach w wyniku oferowania niekonkurencyjnych warunków na rynku pracy.

Mając na uwadze powyższe argumenty, zdaniem Spółki, z całą pewnością należy stwierdzić, że ponoszone przez nią wydatki na Programy są ściśle związane z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą, a także są ponoszone w celu uzyskania przychodów oraz zabezpieczenia lub zachowania ich źródeł. Jakkolwiek bowiem nie występuje w tym zakresie bezpośredni związek ponoszonych wydatków z uzyskiwanymi przychodami to występuje silny związek pośredni mający wpływ na funkcjonowanie Wnioskodawcy jako całości (w tym znaczący wpływ na uzyskiwane przez niego przychody). Jak było już bowiem wskazywane, wydatki ponoszone na funkcjonowanie Programów wpływają m.in. na zmniejszenie ryzyka utraty kluczowych pracowników Wnioskodawcy oraz polepszają ich motywację oraz efektywność pracy, co ma korzystny wpływ na wynik finansowy Spółki oraz jej pozycję rynkową.

Rozważając kwalifikację przedmiotowych wydatków należy mieć jednocześnie na uwadze, że otrzymywane przez pracowników środki pieniężne będą podlegały rozpoznaniu przez nich jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych (na zasadzie art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT). W związku z tym, w przypadku zanegowania możliwości rozpoznania ich jako koszt uzyskania przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych doszłoby w tym zakresie do ekonomicznego podwójnego opodatkowania (brak pomniejszenia dochodu u Spółki w sytuacji powiększenia dochodu u pracowników). Sytuacja taka byłaby w sposób oczywisty sprzeczna z założeniami ustawy o CIT oraz ustawy o PIT w związku z czym również ten argument świadczy o tym, że analizowane wydatki powinny podlegać rozpoznaniu przez Wnioskodawcę jako koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższymi rozważaniami - w ocenie Wnioskodawcy - ponoszone przez niego wydatki na funkcjonowanie Programów spełniają wszystkie warunki wynikające z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w związku z czym jest on uprawniony do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: „ustawa o CIT”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1)został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

2)jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

3)pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

4)poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

5)został właściwie udokumentowany,

6)nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, że każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli był poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Jednocześnie podkreślić należy, że nieujęcie danego wydatku w katalogu kosztów niepotrącalnych, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie oznacza automatycznie, że inne koszty w nim niewymienione, tymi kosztami mogą być. W takim przypadku należy bowiem badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu).

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

W przedstawionym we wniosku zdarzeniu przyszłym wskazano, że B. jest organizatorem programów motywacyjnych: (…) (‘‘PROGRAM 1”) oraz (…) (“PROGRAM 2”), w których mogą uczestniczyć wybrani pracownicy, pełniący najwyższe stanowiska w ramach grupy X. Programy te zostały wprowadzone celem motywacji, wynagradzania oraz zatrzymania w grupie X. osób o wyjątkowych kompetencjach i umiejętnościach, którzy osiągają wyjątkowe wyniki biznesowe.

Jednostki uczestnictwa, reprezentujące prawo do otrzymania wypłaty środków pieniężnych z PROGRAM 1 i PROGRAM 2 nie są papierem wartościowym, o którym mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi ani pochodnym instrumentem finansowym w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w związku z art. 2 ust. 1 pkt 2 i art. 3 pkt 28a ustawy o obrocie instrumentami finansowymi. Jednostki uczestnictwa są niezbywalne i nie nadają prawa do nabycia lub objęcia akcji lub udziałów.

Jak Państwo wskazują Programy te zostały wprowadzone celem motywacji, wynagradzania oraz zatrzymania w grupie X. osób o wyjątkowych kompetencjach i umiejętnościach, którzy osiągają wyjątkowe wyniki biznesowe. Wypłata środków finansowych przynależnych kluczowym pracownikom na podstawie Programów jest uzależniona od pozostawania przez nich w stosunku pracy przez okres co najmniej kilku kolejnych lat, co ogranicza rotację pracowników na kluczowych dla Spółki stanowiskach. Udział pracowników w Programach jest czynnikiem zmniejszającym ryzyko utraty osób zajmujących kluczowe stanowiska w Spółce. Taka utrata mogłaby skutkować Państwa spadkiem przychodów oraz koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów na rekrutację i wyszkolenie nowych pracowników o wysokich kompetencjach, których w obecnych realiach niełatwo jest pozyskać na rynku pracy.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie istnieje związek przyczynowo -skutkowy pomiędzy ponoszonymi przez Państwa wydatkami związanymi z realizacją programu motywacyjnego, a prowadzoną działalnością gospodarczą (osiąganiem przychodów). Ciężar ekonomiczny uczestnictwa Państwa pracowników w programie motywacyjnym w ostatecznym rozrachunku ponoszą Państwo, więc wydatki te będą spełniały wszystkie warunki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie, wydatki na realizację programu motywacyjnego nie znajdują się w katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym, wymienione we wniosku wydatki związane z realizacją opisanego programu motywacyjnego, mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie