Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Zapłacona Kwota stanowi dla Banku koszt uzyskania przychodu (KUP) potrącalny w całości w dacie jego poniesienia, za którą należy uznać dzień podpisania Porozumień.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Bank (…) w (…) (dalej „Bank”) jest bankiem spółdzielczym. Zasady działania Banku określają w szczególności przepisy ustawy z 7.12.2000 r. o funkcjonowaniu banków spółdzielczych, ich zrzeszaniu się i bankach zrzeszających, ustawy Prawo bankowe oraz ustawy Prawo spółdzielcze.

Na podstawie prawomocnego postanowienia Sądu Rejonowego w (…) I Wydział Cywilny z dnia (...), wydanego w sprawie (...), Bank uzyskał z dniem 17.09.2024 r. tytuł własności zabudowanej nieruchomości położonej w (…) (dalej „Nieruchomość”). Wydanie ww. postanowienia i nabycie Nieruchomości przez Bank nastąpiło w ramach postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec dotychczasowych właścicieli Nieruchomości, A.A. oraz B.B.

Nieruchomość zabudowana jest budynkiem mieszkalno-usługowym (dalej „Budynek”), który w znaczącej części zamieszkały był przez 6 dorosłych osób: A.A., B.B., C.C., D.D.,E.E. i F.F. (zwanych dalej „Lokatorami”).

Bank nabył Nieruchomość z przeznaczeniem w całości na działalność bankową, która może być prowadzona po przeprowadzeniu gruntownej adaptacji Budynku, w związku z czym konieczne było objęcie przez Bank Nieruchomości w posiadanie w całości w jak najkrótszym czasie.

Nieruchomość położona jest w sąsiedztwie (naprzeciwko) budynku mieszczącego siedzibę Banku, znajdującego się u zbiegu ulic (…). Powierzchnia użytkowa budynku siedziby Banku jest niewystarczająca na potrzeby Banku. Przed nabyciem własności Nieruchomości Bank wykorzystywał zatem część Budynku do swojej działalności bankowej jako najemca.

W ostatnim czasie nastąpił wzrost zapotrzebowania Banku na powierzchnię biurową w związku ze wzrostem zatrudnienia. Przyczyną tego wzrostu jest, oprócz stałego rozwoju Banku, dokonane z dniem (…) połączenie Banku (bank przejmujący) z Bankiem Spółdzielczym w (…) (bank przejmowany).

Bank nabył własność Nieruchomości w celu zapewnienia możliwości nieograniczonego korzystania z całego Budynku. Sąsiedztwo Budynku z budynkiem siedziby Banku stanowiło istotny czynnik decydujący o nabyciu Nieruchomości przez Bank. Często powstaje konieczność przemieszczania się pracowników Banku pomiędzy budynkiem obejmującym jego siedzibę a Budynkiem. Gdyby Bank nabył zamiast Nieruchomości nieruchomość położoną w innej lokalizacji, oddalonej od siedziby Banku, korzystanie z takiej nieruchomości byłoby skomplikowane organizacyjnie i generowałoby dla Banku zwiększone koszty.

W Budynku znajdują się ponadto dwa pomieszczenia garażowe zajmowane dotychczas przez Lokatorów. Możliwość korzystania z tych pomieszczeń ma istotne znaczenie dla Banku w związku z deficytem miejsc parkingowych w otoczeniu siedziby Banku. Dzięki nabyciu Nieruchomości Bank przestał ponosić koszty związane z najmem pomieszczeń w Budynku. Po nabyciu Nieruchomości Bank podjął działania mające na celu doprowadzenie do opuszczenia Budynku przez Lokatorów. Lokatorzy nie zamierzali wyprowadzić się z Budynku dobrowolnie, pomimo braku tytułu prawnego do zamieszkiwania w Budynku. Prezes Zarządu Banku zwrócił się zatem pismem z dnia (…) r. do Burmistrza Miasta i Gminy (…) z prośbą o udzielenie informacji o potencjalnych możliwościach Gminy dostarczenia na ewentualny wniosek komornika sądowego, złożony na podstawie art. 1046 § 4 k. p. c., pomieszczenia tymczasowego dla rodziny składającej się z 6 osób dorosłych. W odpowiedzi udzielonej pismem z dnia (…) Burmistrz Miasta i Gminy (…) poinformował, iż na chwilę obecną w mieszkaniowym zasobie Miasta i Gminy (…) nie ma wolnych lokali gotowych do zasiedlenia.

Wobec powyższego, Rada Nadzorcza Banku upoważniła Zarząd Banku do podjęcia uzasadnionych ekonomicznie działań, które umożliwią niezwłocznie podjęcie prac adaptacyjnych Budynku. Zarząd Banku podjął rozmowy z Lokatorami w celu uzgodnienia rozwiązania, które doprowadzi do opuszczenia przez nich Budynku w możliwie najkrótszym czasie. Rozmowy te doprowadziły do zawarcia w dniu (…) przez Bank, osobno z każdym z Lokatorów, jednobrzmiących porozumień określających warunki opuszczenia przez nich Budynku (dalej „Porozumienia”).

1)Bank zobowiązał się do zapłaty na rzecz każdego z Lokatorów, jednorazowo w całości w terminie do (…), kwoty (…) zł stanowiącej ryczałtowo określony na kwotę po (…) złotych miesięczny czynsz najmu lokalu przez okres 33 miesięcy. Bank wykonał to zobowiązanie, płacąc przelewem bankowym w dniu 23.12.2024 r. na rachunki bankowe poszczególnych Lokatorów po (…) zł. Łącznie zatem na rzecz wszystkich Lokatorów Bank zapłacił kwotę (…) zł (dalej „Zapłacona Kwota”).

2)Lokatorzy wymeldowali się w dniu zawarcia Porozumień, tj. 19.12.2024 r., z miejsca zamieszkania w Budynku, co zostało potwierdzone przedłożonym przez nich Bankowi zaświadczeniem wydanym w dniu 19.12.2024r. przez Burmistrza Miasta i Gminy (…).

3)Lokatorzy zobowiązali się wydać Bankowi Nieruchomość wolną od osób i rzeczy prawa ich reprezentujących w dniu 20.01.2025 r. Lokatorzy wydali Bankowi Nieruchomość w dniu 20.01.2025r. Budynek został zaliczony do środków trwałych Banku. Budynek zostanie na zlecenie Banku poddany modernizacji. Po zakończeniu tych prac Bank rozpocznie użytkowanie Budynku w pełnym zakresie w swojej działalności i zwiększy jego wartość jako środka trwałego.

Pytania

Czy przepisy ustawy o PDOP należy interpretować w ten sposób, że Zapłacona Kwota stanowi dla Banku koszt uzyskania przychodu (KUP) potrącalny w całości w dacie jego poniesienia, za którą należy uznać dzień podpisania Porozumień, tj. 19.12.2024r.?

Państwa stanowisko w sprawie

Przepisy ustawy o PDOP należy interpretować w ten sposób, że Zapłacona Kwota stanowi dla Banku koszt uzyskania przychodu (KUP) potrącalny w całości w dacie jego poniesienia, za którą należy uznać dzień podpisania Porozumień, tj. 19.12.2024r.

Zapłacona Kwota jako KUP

Zgodnie z art. 16 ust. 1. ustawy o PDOP:

„1. Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1”.

Bank nabył Nieruchomość w związku ze zwiększonym zapotrzebowaniem na powierzchnię biurową. Nabycie zamiast Nieruchomości innej nieruchomości (niezamieszkanej), ze względu na położenie Nieruchomości w sąsiedztwie siedziby Banku, byłoby niekorzystne dla Banku ze względów organizacyjnych oraz ze względu na konieczność ponoszenia dodatkowych kosztów.

Doprowadzenie przez Bank do przymusowej eksmisji Lokatorów z Budynku, co mogłoby nastąpić w trudnym do określenia, odległym terminie, opóźniłoby rozpoczęcie przez Bank działalności w całym Budynku i naraziłoby Bank na ponoszenie dodatkowych kosztów (m. in. kosztów najmu) oraz na straty wizerunkowe.

Wobec powyższego, nie ulega wątpliwości, że zawarcie przez Bank Porozumień oraz poniesienie kosztu Zapłaconej Kwoty miało na celu zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest działalność bankowa, która prowadzona będzie przy wykorzystaniu Nieruchomości.

Art. 16 ust. 1 ustawy o PDOP nie wyłącza z KUP kosztów takich jak koszt Zapłaconej Kwoty.

Wobec powyższego, zaliczenie przez Bank Zapłaconej Kwoty do KUP jest zgodne z przepisami ustawy o PDOP.

Moment zaliczenia Zapłaconej Kwoty do KUP

Koszt Zapłaconej Kwoty stanowi dla Banku koszt „pośredni”. Zgodnie z art. 16 [winno być: 15] ust. 4d ustawy o PDOP, koszty „pośrednie” należy potrącać „w dacie ich poniesienia”.

Zgodnie z art. 16 [winno być: 15] ust. 4e. ustawy o PDOP: „4e. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.”

Lokatorzy nie byli zobowiązani do wystawienia faktur ani rachunków w związku z zawarciem Porozumień z Bankiem. Jedynymi dokumentami, na podstawie których Bank dokonał zapłaty na rzecz Lokatorów Zapłaconej Kwoty, są Porozumienia. Porozumienia stanowią zatem „inne dowody”, o których mowa w ww. przepisie.

Bank wszedł w posiadanie Porozumień w dniu ich podpisania, tj. 19.12.2024 r. Na ten dzień Bank powinien zatem ująć koszt Zapłaconej Kwoty w swoich księgach rachunkowych. Dzień ten należy uznać za „dzień poniesienia kosztu” z tytułu Zapłaconej Kwoty. Zapłacona Kwota stanowi zatem dla Banku w całości KUP roku podatkowego 2024 i podlega potrąceniu na dzień 19.12.2024 r.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za w pełni uzasadnione.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „updop”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop:

W świetle powyższego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 updop. Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku musi mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie tego przychodu.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Stosownie zaś do art. 15 ust. 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Natomiast, art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

Jednocześnie, wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 updop:

Przepis ten stanowi katalog zamknięty, dotyczący zdarzeń gospodarczych spowodowanych wadliwością towarów lub robót i usług będących przedmiotem działalności gospodarczej. Wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji poniesionych wydatków z kosztów podatkowych. Ustawodawca wyłączył zatem z kosztów uzyskania przychodów te wydatki, nie chcąc „premiować” przypadków nienależytego wykonania zobowiązania.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Bank nabył Nieruchomość z przeznaczeniem w całości na działalność bankową, która może być prowadzona po przeprowadzeniu gruntownej adaptacji Budynku, w związku z czym konieczne było objęcie przez Bank Nieruchomości w posiadanie w całości w jak najkrótszym czasie. Po nabyciu Nieruchomości Bank podjął działania mające na celu doprowadzenie do opuszczenia Budynku przez Lokatorów. Lokatorzy nie zamierzali wyprowadzić się z Budynku dobrowolnie, pomimo braku tytułu prawnego do zamieszkiwania w Budynku. Zarząd Banku podjął rozmowy z Lokatorami w celu uzgodnienia rozwiązania, które doprowadzi do opuszczenia przez nich Budynku w możliwie najkrótszym czasie. Rozmowy te doprowadziły do zawarcia w dniu 19.12.2024 r. przez Bank, osobno z każdym z Lokatorów, jednobrzmiących porozumień określających warunki opuszczenia przez nich Budynku.

Bank zobowiązał się do zapłaty na rzecz każdego z Lokatorów, jednorazowo w całości w terminie do 23.12.2024r., kwoty (…) zł stanowiącej ryczałtowo określony na kwotę po (…) złotych miesięczny czynsz najmu lokalu przez okres 33 miesięcy. Bank wykonał to zobowiązanie, płacąc przelewem bankowym w dniu 23.12.2024 r. na rachunki bankowe poszczególnych Lokatorów po (…) zł. Łącznie zatem na rzecz wszystkich Lokatorów Bank zapłacił kwotę (…) zł. Lokatorzy wymeldowali się w dniu zawarcia Porozumień, tj. 19.12.2024 r., z miejsca zamieszkania w Budynku, co zostało potwierdzone przedłożonym przez nich Bankowi zaświadczeniem wydanym w dniu 19.12.2024r. przez Burmistrza Miasta i Gminy (…). Lokatorzy zobowiązali się wydać Bankowi Nieruchomość wolną od osób i rzeczy prawa ich reprezentujących w dniu 20.01.2025 r. Lokatorzy wydali Bankowi Nieruchomość w dniu 20.01.2025r.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy zapłacona Kwota stanowi dla Banku koszt uzyskania przychodu (KUP) potrącalny w całości w dacie jego poniesienia, za którą należy uznać dzień podpisania Porozumień.

Odnosząc się zatem do Państwa wątpliwości wskazać należy, że przedmiotowe wpłaty nie stanowią kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Tym samym nie ma do nich zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT.

Zdaniem organu wpłaty dokonywane na rzecz lokatorów na podstawie zawieranych porozumień należy uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Wypłaty te bowiem są związane ze źródłem przychodów, tj. działalnością gospodarczą Banku, zostały poniesione przez Bank i stanowią dla niego ciężar ekonomiczny oraz nie zaliczają się do grupy kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

W konsekwencji poniesione wydatki są w pełni racjonalne i ekonomicznie uzasadnione oraz pozostające w związku przyczyno-skutkowym z prowadzeniem przez Bank działalności i uzyskiwanym przychodem.

Podsumowując, wypłaty dokonane przez Państwa na rzecz lokatorów na podstawie zawieranych porozumień mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Wydatki te wykazują związek z prowadzoną działalnością, nie jest to jednak związek bezpośredni czyli przekładający się wprost na wartość (wysokość) przychodów Banku.

Wydatki te nie mają bowiem bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takich które można przypisać do konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Zatem powyższe wydatki powinny być traktowane dla celów podatkowych – co do zasady - jako tzw. koszty pośrednie potrącalne na zasadach określonych w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. w dacie ich poniesienia, bowiem w sposób pośredni będą wpływać na przychody. Ww. wydatki ponoszone przez Bank nie przekładają się wprost (w sposób bezpośredni) na przychody z działalności gospodarczej Banku. Powyższe koszty odnoszą się do całokształtu działalności Banku i związane są z jej funkcjonowaniem.

Podkreślić należy, że zapisy dokonywane w księgach nie mogą tworzyć, ani też modyfikować materialnego prawa podatkowego. Przepisy ustawy o rachunkowości określają jedynie sposób prowadzenia ksiąg i jako takie nie mogą rozstrzygać o tym, co jest, a co nie jest kosztem uzyskania przychodów, a także służą one ustaleniu wysokości dochodu (straty) podatkowego, nie mają zaś charakteru podatkotwórczego (wyrok TK z dnia 4 lutego 1994 r., sygn. akt U 2/90).

W świetle powyższego należy uznać, że faktyczna data dokonania zapisu w księgach rachunkowych (tj. ujęcie danego wydatku „jako koszt” w księgach rachunkowych – ujęcie wydatku na koncie kosztowym) nie może zmieniać kwalifikacji danego wydatku i wpływać na moment zaliczenia go jako kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

W zakresie wydatków stanowiących na gruncie ustawy o CIT pośrednie koszty uzyskania przychodów, które w momencie poniesienia, dla celów księgowych, są ujmowane na innych kontach niż kosztowe (tj. nie są księgowane jako koszt), podatnik jest uprawniony do rozpoznania ich w kosztach podatkowych w dacie, pod którą dany wydatek zostanie ujęty w księgach rachunkowych bez względu na rodzaj konta, na jakim zostanie dokonany zapis księgowy, z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy bowiem zauważyć, że istnieje taka grupa wydatków (kosztów) poniesionych przez podatnika, które stanowią koszt poniesiony w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, a rachunkowo nie będą ujęte na koncie kosztowym wcale albo będą ujęte z opóźnieniem. W związku z powyższym, jeżeli podatnik poniósł dany wydatek (koszt), który ujęty został w księgach rachunkowych i zgodnie z ustawą o CIT można go uznać za koszt pośredni, to data ujęcia w księgach rachunkowych tego wydatku będzie momentem poniesienia kosztu podatkowego.

Zatem zapłacona kwota stanowi dla Banku koszt uzyskania przychodów w dniu poniesienia kosztu tj. jak Państwo wskazują w dniu 19.12.2024 r. jeśli na ten dzień Bank ujął powyższy wydatek w swoich księgach rachunkowych zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.