Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 25 lutego 2025 r. (wpływ 26 lutego 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka „(…)” S.A. jest polskim rezydentem podatkowym - podlegającym nieograniczonemu obowiązku podatkowemu na terytorium Polski - w którym 100% udziałów posiada (…). Do głównych obszarów działalności Spółki należą: (…)

Spółka świadczy usługi (…). Budynek powstał w latach siedemdziesiątych, a wraz z budową budynku (…) została zbudowana kanalizacja deszczowa. Zgodnie z ówczesnymi standardami do budowy kanalizacji wykorzystano rury betonowe. Droga, pod którą znajduje się przedmiotowa kanalizacja została wykonana ze zbrojonego betonu. W trakcie eksploatacji systemy korzeniowe drzew rosnących na skarpie przed (…) naruszyły połączenia pomiędzy rurami kanalizacyjnymi w studzienkach kanalizacyjnych i przykanalikach. W trakcie opadów nawalnych w miesiącu czerwcu i wrześniu doszło do całkowitego załamania części rur i zamulenia kanalizacji na odcinku ok. 80 mb. Kontrola z zastosowaniem kamery potwierdziła naruszenie ciągłości rur kanalizacyjnych oraz zamulenie kanalizacji. Próby udrożnienia kanalizacji za pomocą systemu wykorzystującego wysokie ciśnienie wody, nie dały rezultatu (zagęszczenie materiału oraz duże odłamki gruzu, kamienie). Po konsultacji Zarząd Spółki podjął decyzję o wykonaniu remontu zniszczonego odcinka kanalizacji deszczowej. Konieczność remontu potwierdził również likwidator szkód ubezpieczyciela, do którego Spółka zwróciła się o wypłatę odszkodowania. Ze względu na podbudowę drogi wewnętrznej (beton zbrojony) i dodatkowe koszty które musiałyby być poniesione, co byłoby działaniem nie racjonalnym, zrezygnowano z wymiany rur istniejącej nitki. Zdecydowano o przeprowadzeniu kanalizacji nowym śladem tworząc bajpas, do którego będą podłączone wszystkie istniejące spływy (przykanaliki). Budowana nitka kanalizacji będzie wykonana wg aktualnych technologii - rur PE; jednocześnie nie ulegnie zmianie średnica używanych rur, tj. nowe rury PE będą posiadały taką samą średnice, jak wymieniane rury betonowe. W drodze ogłoszonego przetargu Spółka wybrała wykonawcę w/w prac.

W uzupełnieniu wniosku – w odpowiedzi na wezwanie - wskazali Państwo, że:

-W wyniku przeprowadzonych prac remontowych nie wzrosła wartość użytkowania środka trwałego. Celem remontu było usunięcie usterki oraz przywrócenie kanalizacji do pełnej sprawności i stanu w jakim była przed wystąpieniem problemów technicznych. Remont nie zmienił funkcji ani przeznaczenia kanalizacji, a jedynie przywrócił jej pierwotną wartość użytkową, tj. zdolność do odprowadzenia deszczówki zgodnie z pierwotną normą i przepustowością.

-Całkowity koszt remontu Spółka pokryła własnymi środkami pieniężnymi. Środek trwały był ubezpieczony. Spółka stara się o wypłatę odszkodowania, nie mniej na dzień złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, jak i jego uzupełnienia, Spółka nie otrzymała informacji czy odszkodowanie zostanie wypłacane, a jeżeli tak – to w jakiej wysokości (brak decyzji ubezpieczyciela w tej sprawie). Wypłata odszkodowania (o ile będzie miała miejsce) może częściowo zrekompensować poniesiony wydatek.

Pytanie

Czy poniesienie w/w wydatku na prace wykonane w związku z poprowadzeniem fragmentu kanalizacji deszczowej w nowym miejscu, tj. poprzez położenie obok niedrożnej kanalizacji nowej rury i wpięcie jej do istniejącej infrastruktury kanalizacyjnej, można potraktować w świetle obowiązujących przepisów jako wydatki na remont i uznać je za koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992r. (DZ.U. z 2024r poz. 1717), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Natomiast art. 16g ust. 13 ustawy o CIT stanowi, iż jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie. A te uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10.000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ustawa o CIT nie definiuje przytoczonych w art. 16g ust. 13 pojęć takich jak: przebudowa, rozbudowa, rekonstrukcja, adaptacja czy modernizacja. Dlatego przyjąć należy, zgodnie z ugruntowaną w orzecznictwie i praktyce, znaczenie tych pojęć jako:

- przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

- rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

- rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

- adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany.

Drugim warunkiem koniecznym do uznania, że środek trwały został ulepszony jest zwiększenie wartości użytkowej środka trwałego, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Jak stwierdził Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w indywidualnej interpretacji podatkowej z dnia 31 maja 2024 r. znak: 0111-KDIB1-3.4010.184.2024.1.AN: „Zatem, nakładami na ulepszenie środków trwałych należy uznać takie wydatki, w wyniku poniesienia których nastąpi rozszerzenie funkcjonalności lub wydajności tych środków trwałych, jako skutek przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę ich cech użytkowych”.

Można zatem wysnuć wniosek, iż nie każdy wydatek poniesiony na środek trwały będzie stanowił o jego ulepszeniu. Istotny jest bowiem charakter poniesionych wydatków. Wydatki o charakterze odtworzeniowym, przywracające jedynie pierwotną wartość użytkową danego środka trwałego, których poniesienie nie spowoduje wzrostu wartości użytkowej w stosunku do tej wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania, nie skutkują jego ulepszeniem (znak: IBPB-1-2/4510-215/16/AP - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, z dnia 12 kwietnia 2016 r.)

Odnosząc się natomiast do pojęcia remontu należy zwrócić uwagę, że przepisy podatkowe nie zawierają jego definicji.

Zdaniem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (znak: 0111-KDIB1-3.4010.184.2024.1.AN z dnia 31 maja 2024r.): „(...) przy ustaleniu zakresu znaczeniowego remontu należy oprzeć się na definicji sformułowanej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 682 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 8 tej ustawy, przez remont należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych. Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega zatem na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątku do wykorzystania go w innym niż pierwotnym celu lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego albo obniżce kosztów eksploatacji. W sytuacji, gdy głównym celem prac budowlanych dokonywanych jest odtworzenie wartości użytkowej środka trwałego, wówczas należy przyjąć, że mamy do czynienia z wydatkami na remont, które stanowią koszt uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Natomiast, o ile celem prac budowlanych jest modernizacja środka trwałego, wówczas następuje ulepszenie składnika majątku, a w konsekwencji, jego wartość początkową należy zwiększyć o wartość dokonanych prac. (...)”.

Podobne stanowisko zostało zajęte w indywidualnej interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 16 sierpnia 2016 r., znak: IBPB-1-2/4510-617/16-1/MM:

„Dopóki zatem w wyniku poniesionych wydatków nie zostaną Obiektowi nadane nowe lub ulepszone właściwości, których wcześniej Obiekt nie posiadał, dopóty wydatki te mogą być traktowane jako remont. (...) Decydujące znaczenie ma w takiej sytuacji cel poniesionych wydatków. Ważne jest ustalenie, czy nowy materiał lub technologia, nawet jeśli zostanie zastosowany, ma na celu zastąpienie wcześniejszych rozwiązań, czy też celowo zastosowano materiały lub technologie doskonalsze (co wiązałoby się z ulepszeniem)”.

Również w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że istotą remontu jest przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego, wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniające jego charakteru i funkcji następujące w trakcie eksploatacji środka trwałego i wynikające z tej eksploatacji - a więc będą to wszystkie zmiany trwale przywracające pierwotny poziom techniczny danego środka trwałego, pierwotną zdolność użytkową na wskutek upływu czasu i eksploatacji, przy czym pojęcie to nie obejmuje zwykłych zabiegów konserwacyjnych, (wyrok z dnia 14 stycznia 1998 r. sygn. akt SA/Sz 119/97, z dnia 29 kwietnia 1999 r. sygn. akt SA/Łd 772/97, z dnia 8 sierpnia 1997 r. sygn. akt I SA/Gd 159/96).

Przy interpretacji pojęcia „remont” należy również wziąć pod uwagę: „(...) zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające duży wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych. Inaczej przedstawiał się zakres prac remontowych przed laty, inaczej wygląda to obecnie, przy istnieniu na rynku nowych metod realizacji robót budowlanych, nowych środków stosowanych do przeprowadzenia tych prac, a także związanych z tym kosztów” (wyrok z dnia 1 marca 2000 r. sygn. akt I SA/Wr 295/18, NSA we Wrocławiu).

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz opisane na wstępie wniosku zdarzenie [winno być: stan faktyczny – przyp. organu], Spółka stoi na stanowisku, że prace polegające na zastąpieniu zniszczonego i zdeformowanego odcinka kanalizacji deszczowej, odcinkiem nowym, identycznym funkcjonalnie elementem, nie prowadzą do zwiększenia wartości użytkowej środka trwałego. Są one prowadzone w bezpośrednim związku z zużyciem fizycznym (uszkodzeniem) środka trwałego w trakcie jego długoletniej eksploatacji. Porównania użyteczności należy dokonać nie ze stanem bezpośrednio poprzedzającym remont lecz ze stanem pierwotnym, w dniu przyjęcia środka trwałego do użytkowania. Poniesione przez Spółkę wydatki mają wyłącznie charakter odtworzeniowy, nie powodujący zmian parametrów użytkowych, technicznych ani funkcjonalnych kanalizacji a także nie prowadzą do powstania nowego środka trwałego. Celem podejmowanych działań jest wyłącznie przywrócenie pierwotnego stanu technicznego oraz zapewnienie pierwotnej zdolności użytkowej kanalizacji deszczowej (doprowadzenie do używalności). W wyniku przeprowadzonych prac naprawczych nie nastąpiło żadne unowocześnienie kanalizacji ani przystosowania jej do pełnienia nowych funkcji. Poniesione przez Spółkę wydatki należy uznać za wydatki o charakterze remontowym, bezpośrednio związane z utrzymaniem środka trwałego w stanie umożliwiającym jego dalszą eksploatację, które z uwagi na związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami, należy uznać za pośrednie koszty uzyskania przychodów, zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4 [winno być ust. 4d – przyp. organu] ustawy podatku dochodowego od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu, podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

W art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet mimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o CIT:

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy o CIT:

Ulepszeniem środka trwałego - w rozumieniu ustawy o CIT - jest więc:

- przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,

- rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,

- rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,

- adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,

- modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.

Zatem, nakładami na ulepszenie środków trwałych należy uznać takie wydatki, w wyniku poniesienia których nastąpi rozszerzenie funkcjonalności lub wydajności tych środków trwałych, jako skutek przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującej istotną zmianę ich cech użytkowych.

Odnosząc się natomiast do pojęcia remontu należy zwrócić uwagę, że przepisy podatkowe nie zawierają jego definicji. W konsekwencji, przy ustaleniu zakresu znaczeniowego remontu należy oprzeć się na definicji sformułowanej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 725 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 ust. 8 tej ustawy:

Remont ma zatem na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego środka trwałego wraz z wymianą zużytych składników technicznych, nie zmieniając przy tym jego charakteru i funkcji. Remont następuje w toku eksploatacji środka trwałego przez podatnika i jest wynikiem tej eksploatacji (zużycia). Wymiana zużytych elementów środka trwałego na nowe ma charakter odtworzeniowy, przywracający jedynie jego pierwotną wartość użytkową i niezmieniający jego charakteru. Podkreślenia wymaga fakt, że przy remoncie mogą być stosowane materiały odpowiadające aktualnym standardom technologicznym. Przy ocenie wydatków - czy są to wydatki na remont - należy bowiem brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega zatem na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środka trwałego i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast ulepszeniem jest trwałe unowocześnienie środka trwałego, które podnosi jego wartość techniczną, jak i przystosowanie składnika majątku do wykorzystania go w innym niż pierwotnym celu lub nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych wyrażające się w poprawie standardu użytkowego lub technicznego albo obniżce kosztów eksploatacji.

W sytuacji, gdy głównym celem prac budowlanych dokonywanych jest odtworzenie wartości użytkowej środka trwałego, wówczas należy przyjąć, że mamy do czynienia z wydatkami na remont, które stanowią koszty uzyskania przychodów. Natomiast, o ile celem prac budowlanych jest modernizacja środka trwałego, wówczas następuje ulepszenie składnika majątku, a w konsekwencji, jego wartość początkową należy zwiększyć o wartość dokonanych prac.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy poniesienie  wydatku na prace wykonane w związku z poprowadzeniem fragmentu kanalizacji deszczowej w nowym miejscu, tj. poprzez położenie obok niedrożnej kanalizacji nowej rury i wpięcie jej do istniejącej infrastruktury kanalizacyjnej, można potraktować w świetle obowiązujących przepisów jako wydatki na remont i uznać je za koszty uzyskania przychodu w dacie poniesienia.

Jak wynika z opisu sprawy i jego uzupełnienia, ze względu na podbudowę drogi wewnętrznej (beton zbrojony) i dodatkowe koszty które musiałyby być poniesione, co byłoby działaniem nieracjonalnym, Spółka zrezygnowała z wymiany rur istniejącej nitki. Zdecydowali Państwo o przeprowadzeniu kanalizacji nowym śladem tworząc bajpas, do którego będą podłączone wszystkie istniejące spływy (przykanaliki). Budowana nitka kanalizacji będzie wykonana wg aktualnych technologii - rur PE; jednocześnie nie ulegnie zmianie średnica używanych rur, tj. nowe rury PE będą posiadały taką samą średnice, jak wymieniane rury betonowe. W wyniku podjętych prac został odtworzony pierwotny stan kanalizacji deszczowej. W wyniku przeprowadzonych prac nie wzrosła wartość użytkowania środka trwałego. Celem remontu było usunięcie usterki oraz przywrócenie kanalizacji do pełnej sprawności i stanu w jakim była przed wystąpieniem problemów technicznych. Remont nie zmienił funkcji ani przeznaczenia kanalizacji, a jedynie przywrócił jej pierwotną wartość użytkową, tj. zdolność do odprowadzenia deszczówki zgodnie z pierwotną normą i przepustowością.

W związku z powyższym poniesione wydatki należy uznać za wydatki o charakterze remontowym, które stanowią koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc się do momentu zaliczenia wydatków remontowych w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W wyniku podjętych prac został odtworzony pierwotny stan kanalizacji deszczowej.

W oparciu o art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

Stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że poniesienie wydatków na remont kanalizacji deszczowej nie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów Spółki, zatem tego rodzaju wydatki stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów, które dla celów podatkowych na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT należy rozpoznać  w dacie poniesienia.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.