Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1.ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 6 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 10 października 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 373/22; i

2.stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przypadku wypłaty wygranych w stacjonarnych punktach przyjmowania zakładów wzajemnych na podstawie kuponu stanowiącego potwierdzenie zawarcia zakładu przedłożonego w formie papierowej lub kuponu, który podlegał tzw. storno, wnioskodawca jest zobowiązany do przechowywania kuponu w formie papierowej, jeżeli jednocześnie wszystkie transakcje są ewidencjonowane i archiwizowane w systemie elektronicznym zapewniającym rzetelność prowadzonej dokumentacji księgowej i jednoczesną archiwizację dowodów źródłowych przy założeniu, że kupony w formie papierowej, po zrealizowaniu wypłaty wygranej, byłyby utylizowane po upływie 30 dni od dnia realizacji kuponu lub anulowania na nim zakładu – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

12 sierpnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 sierpnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie zakładów wzajemnych. Działalność prowadzona jest za pośrednictwem sieci Internet oraz w stacjonarnych punktach przyjmowania zakładów wzajemnych, na podstawie stosownych zezwoleń wydanych przez Ministra Finansów.

Klient - w punktach stacjonarnych - otrzymuje potwierdzenie zawarcia zakładu wzajemnego (dokonania transakcji z wnioskodawcą) w formie papierowego kuponu.

Ponadto, każda transakcja ewidencjonowana jest w systemie informatycznym Spółki, za pośrednictwem dedykowanego oprogramowania. Program zainstalowany w komputerach pracowników punktów przyjmowania zakładów wzajemnych umożliwia wgląd do przeprowadzanych transakcji, a wszystkie operacje są zapisywane trwale na serwerze na okres przewidziany w powszechnie obowiązujących przepisach prawa.

W odniesieniu do stacjonarnych punktów przyjmowania zakładów wzajemnych, w sytuacji, gdy Wnioskodawca dokonuje wypłaty wygranej klientowi, kupon jest zwracany wnioskodawcy w punkcie przez klienta, natomiast w przypadku dokonania tzw. storno - anulowania zawartego zakładu wg procedury ujętej w regulaminie gry, kupon zatrzymywany jest przez Spółkę. W obu tych przypadkach, kupon jest archiwizowany przez Wnioskodawcę.

Pracownik stacjonarnego punktu przyjmowania zakładów wzajemnych, po zakończeniu pracy danego punktu, zobowiązany jest do skontrolowania wszystkich kuponów, na podstawie których dokonano wypłaty wygranej oraz kuponów stornowanych z danymi znajdującymi się w systemie informatycznym Wnioskodawcy. Pracownik potwierdza zgodność ilości kuponów oraz ich wartości własnoręcznym podpisem umieszczanym na druku „kupony wypłacone i stornowane” (kw).

Kupony wypłacone, kupony stornowane, wydruk stanu kasy oraz druki „kupony wypłacone i stornowane” (kw) z danego dnia umieszczane są w kopercie, a następnie są one archiwizowane.

Pytanie

Czy w przypadku wypłaty wygranych w stacjonarnych punktach przyjmowania zakładów wzajemnych na podstawie kuponu stanowiącego potwierdzenie zawarcia zakładu przedłożonego w formie papierowej lub kuponu, który podlegał tzw. storno, Wnioskodawca jest zobowiązany do przechowywania kuponu w formie papierowej, jeżeli jednocześnie wszystkie transakcje są ewidencjonowane i archiwizowane w systemie elektronicznym zapewniającym rzetelność prowadzonej dokumentacji księgowej i jednoczesną archiwizację dowodów źródłowych przy założeniu, że kupony w formie papierowej, po zrealizowaniu wypłaty wygranej, byłyby utylizowane po upływie 30 dni od dnia realizacji kuponu lub anulowania na nim zakładu?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, dla prawidłowego prowadzenia (winno być: „potwierdzenia”) wystarczające jest prowadzenie wskazanej dokumentacji wyłącznie w formie elektronicznej, bez konieczności przechowywania wskazanej dokumentacji w formie papierowej.

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz.U. z 2020 r., poz. 2094), wygrane w grach hazardowych wypłaca się (wydaje) okazicielom losów lub innych dowodów udziału w tych grach lub za zwrotem tych dowodów, chyba że regulamin tych gier stanowi inaczej.

Zgodnie z treścią wskazanego przepisu, do wypłaty wygranej wystraczające jest okazanie dowodu udziału w grze (kuponu), natomiast z jego treści nie wynika obowiązek odbierania kuponów od uczestników gry. Spółka pobiera jednak kupon od gracza wyłącznie w celu uniknięcia prób kilkukrotnej wypłaty wygranej na podstawie jednego kuponu.

Jak wynika z art. 70 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 poz. 1540 ze zm.), zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Natomiast zgodnie z przepisem art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej. Przy czym zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1800 ze zm.), podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

W ocenie Wnioskodawcy, na podstawie wskazanych przepisów uznać należy, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, prowadzenie dokumentacji księgowej, w tym przechowywanie dowodów poniesienia kosztów w formie elektronicznej, nie wyłącza możliwości zaliczenia takich wydatków do kosztów.

Zasady prowadzenia ewidencji rachunkowej regulują również przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r., poz. 217 ze zm.) i zgodnie z art. 20 ust. 2 tej ustawy, podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”:

1)zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów;

2)zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom;

3)wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

W myśl art. 21 ust. 1 wskazanej ustawy, dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1)określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2)określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3)opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4)datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;

5)podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6)stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania;

7)(uchylony).

Na dopuszczalność prowadzenia dokumentacji księgowej w formie elektronicznej wprost wskazuje przepis art. 73 ust. 2 ustawy o rachunkowości, który stanowi, iż z wyłączeniem dokumentów dotyczących przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości, powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów, znaczących umów i innych ważnych dokumentów określonych przez kierownika jednostki, treść dowodów księgowych może być przeniesiona na informatyczne nośniki danych pozwalające zachować w trwałej i niezmienionej postaci zawartość dowodów. Warunkiem stosowania tej metody przechowywania danych jest posiadanie urządzeń pozwalających na odtworzenie dowodów w postaci wydruku, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej. Wydruk jest dowodem równoważnym z dowodem księgowym, z którego treść została przeniesiona na informatyczny nośnik danych.

Jak wynika z treści obowiązujących przepisów, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do przechowywania w formie papierowej dokumentów będących podstawą do dokonania wypłat wygranych z tytułu zakładów wzajemnych (kuponów), jak również przechowywania w formie papierowej kuponów, co do których dokonano operacji tzw. storno czyli anulowania zakładu, a kupony zapisane przez Spółkę w formie dokumentu elektronicznego odpowiadają wymogom dowodu księgowego w myśl przepisów art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca nadmienia, iż w tożsamym stanie faktycznym Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2014 r., Znak: IBPBI/2/423- 931/14/CzP, podzielił stanowisko, jakie Wnioskodawca zaprezentował w treści niniejszego wniosku.

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Przeanalizowałem Państwa wniosek – 5 listopada 2021 r. wydałem postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania Znak: 0111-KDIB1-1.4019.8.2021.1.BS.

Postanowienie zostało przez Państwa odebrane 12 listopada 2021 r.

Pismem z 19 listopada 2021 r. (wpływ 23 listopada 2021 r.) złożyli Państwo zażalenie na powyższe postanowienie.

Postanowieniem z 21 stycznia 2022 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4019.8.2021.2.MF utrzymałem w mocy zaskarżone postanowienie.

Postanowienie utrzymujące w mocy zaskarżone postanowienie doręczono Państwu 25 stycznia 2022 r.

Skarga na postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Pismem z 18 lutego 2022 r. (wpływ do Organu 22 lutego 2022 r.) wnieśli Państwo skargę na powyższe postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach.

Wnieśli Państwo o uchylenie zaskarżonego postanowienia Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej i przekazanie sprawy Organowi do ponownego rozpatrzenia w celu wydania interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego na Państwa rzecz.

Odpowiedzi na skargę udzieliłem pismem z 17 marca 2022 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4019.8.2021.3.BS.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie – wyrokiem z 10 października 2022 r. sygn. akt I SA/Gl 373/22.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Po ponownej analizie sprawy pismem z 15 listopada 2024 r. wystąpiłem do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o wycofanie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowieniem z 17 grudnia 2024 r. sygn. akt II GSK 132/23 umorzył postępowanie kasacyjne.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 17 grudnia 2024 r. i został dręczony Organowi pismem z 31 stycznia 2025 r. (wpływ 4 lutego 2025 r.).

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w ww. wyroku;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ogólną zasadą dot. dokumentów związanych z podatkami (podstawą opodatkowania, przychodami, kosztami, odliczeniami) jest ich przechowywanie do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Zgodnie z art. 70 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111):

Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

W związku z powyższym, w myśl art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej:

Podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej.

Definicja ksiąg podatkowych zawarta jest w art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej; obejmuje ona księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”):

Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami dotyczącymi prowadzenia ewidencji rachunkowej są regulacje ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.).

Zgodnie z art. 20 ust. 2 tej ustawy:

Podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”:

1)zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów;

2)zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom;

3)wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ww. ustawy:

Dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1)określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2)określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3)opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4)datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;

5)podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6)stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

W myśl art. 73 ust. 2 ustawy o rachunkowości:

Z wyłączeniem dokumentów dotyczących przeniesienia praw majątkowych do nieruchomości, powierzenia odpowiedzialności za składniki aktywów, znaczących umów i innych ważnych dokumentów określonych przez kierownika jednostki, treść dowodów księgowych może być przeniesiona na informatyczne nośniki danych pozwalające zachować w trwałej i niezmienionej postaci zawartość dowodów. Warunkiem stosowania tej metody przechowywania danych jest posiadanie urządzeń pozwalających na odtworzenie dowodów w postaci wydruku, o ile inne przepisy nie stanowią inaczej. Wydruk jest dowodem równoważnym z dowodem księgowym, z którego treść została przeniesiona na informatyczny nośnik danych.

W myśl art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT:

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem do celów podatkowych, choć niejednokrotnie dokumentem niewystarczającym. Podatnik, uznając określone wydatki za koszty uzyskania przychodu, odnosi ewidentne korzyści, bowiem o te koszty pomniejszona zostaje podstawa opodatkowania. Podejmując decyzję o poniesieniu określonych kosztów, podatnik winien w oparciu o racjonalne i obiektywne przesłanki uzasadnić związek kosztu z przychodem. Na podatniku spoczywa ciężar dowodu w zakresie wykazania związku przyczynowo - skutkowego między poniesionym wydatkiem a uzyskanym przychodem. Dopiero na podstawie dokumentów potwierdzających faktyczne wykonanie świadczenia Spółka ma prawo zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów.

Należy zatem rozważyć czy przedmiotowe dokumenty, w których posiadaniu jest Spółka, spełniają warunki dowodu księgowego, o których mowa w art. 21 ustawy o rachunkowości, a zatem czy mogą być przedmiotem zapisów księgowych oraz czy stanowią dowód będący podstawą do prawidłowego ustalenia kosztów uzyskania przychodów - w trybie art. 9 ust. 1 i art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zwrócić przy tym należy uwagę na istotę dowodów wykonania usług w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym.

Stosownie do art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej:

Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Zgodnie z art. 181 ww. ustawy:

Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno-skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe.

Użyte przez ustawodawcę sformułowanie „w szczególności” wskazuje, że katalog dowodów jest otwarty. Wskazane jest zatem posiadanie (pod kątem ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego) wszelkich dowodów, potwierdzających zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem, dokumenty potwierdzające dokonanie konkretnej transakcji, które nie spełniają wszystkich wymagań określonych w art. 21 ustawy o rachunkowości, nie mogą być automatycznie pominięte jako dowody świadczące o poniesionych kosztach. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy uchybienia formalne są niewielkie np. brak jest elementów, które mogą być uzupełnione, a fakt dokonania transakcji nie budzi wątpliwości i może być potwierdzony przez kontrahenta.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, że o ile zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości nie jest konieczne przechowywanie w formie papierowej dokumentów (kuponów) będących podstawą do wypłat wygranych w przypadku zawartych zakładów wzajemnych, to posiadane przez Spółkę kupony zapisane w formie elektronicznej spełniają wymogi dowodu księgowego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. w 2021 r.

Odnosząc się do powołanej we wniosku interpretacji indywidualnej należy stwierdzić, iż została ona wydana w indywidualnej sprawie podmiotu, który o jej wydanie wystąpił, zatem nie jest ona wiążąca dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.