Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Shutterstock
Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe - Interpretacja - null

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 19 stycznia 2021 r., który w wpłynął do tut. Organu 22 stycznia 2021 r. – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 13 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 891/21 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 listopada 2024 r. sygn. akt II FSK 209/22; i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego dot. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

-czy naliczone przez Zamawiającego kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawie towarów i usług, potrącone z bieżących faktur dokumentujących realizację umowy na (…), stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

-czy naliczone kary umowne stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ujęcia ich w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanych not obciążeniowych zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

– jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

W dniu 22 stycznia 2021 r. do tut. Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia:

-czy naliczone przez Zamawiającego kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawie towarów i usług, potrącone z bieżących faktur dokumentujących realizację umowy na (…), stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

-czy naliczone kary umowne stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ujęcia ich w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanych not obciążeniowych zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

W dniu 28 grudnia 2015 r. została podpisana umowa pomiędzy Skarbem Państwa – A (zwana dalej: „Zamawiającym”) a konsorcjum w skład którego weszły B (zwana dalej: „Wnioskodawcą”) oraz C (dalej: „C”) na modernizację (…) oraz realizację zadań około projektowych.

Umowa na (…) zawiera szczegółowe daty realizacji dostaw (…) oraz wykonanie poszczególnych usług, jak również postanowienia o naliczeniu stosownych kar umownych za zwłokę w przypadku nieterminowego wykonania ww. dostaw i usług. W trakcie realizacji umowy wystąpiły sytuacje powodujące opóźnienia zarówno w dostawie sprzętu, jak i w realizacji zadań około projektowych. Są to okoliczności niezależne od Wnioskodawcy. W związku z nieterminową realizacją umowy na (…) Zamawiający obciążył solidarnie Wnioskodawcę oraz C karami umownymi.

Jedyną przyczyną naliczania kar umownych było opóźnienie w terminowym dostarczaniu (…) oraz opóźnienie w terminowym zrealizowaniu określonych w umowie usług. Kara umowna nie dotyczyła żadnej innej sytuacji, w szczególności nie była związana z: 

a)wadą dostarczonego towaru,

b)wadą wykonanych robót i usług,

c)zwłoką w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

d)zwłoką w usunięciu wad towarów, czy

e)zwłoką w usunięciu wad wykonanych robót bądź usług.

Wnioskodawca oraz występująca z nią w konsorcjum C zakwestionowały podstawy wystawienia not obciążeniowych obejmujących kary umowne zarówno co do naliczenia, jak i wysokości. Co do zasady, Wnioskodawca podnosi, iż opóźnienie w terminie wykonania umowy wynika z przyczyn, za które nie ponosi odpowiedzialności.

Do dnia złożenia niniejszego wniosku spór pomiędzy stronami umowy na (…) w ww. zakresie nie został rozstrzygnięty i zakończony.

Wnioskodawca otrzymał dokumenty not obciążeniowych wraz wezwaniem do zapłaty, a następnie ich wysokość została potrąca z bieżących płatności wynikających z faktur wystawionych w związku z realizacją przedmiotowej umowy na (…).

Wnioskodawca w odpowiedzi na naliczenie kar umownych wskazał, iż nie ponosi odpowiedzialności za powstałe opóźnienia, gdyż powstały one wskutek okoliczności, na które Wnioskodawca nie mógł mieć wpływu, w tym w szczególności:

1)Brak niezbędnej zgody właściciela dokumentacji (…) do opracowania dokumentacji dedykowanej dla (…) na podstawie dokumentacji (…). Odpowiedzialnym za uzyskanie niezbędnej zgody ze strony niemieckiej był Zamawiający (czyli A). Z tego powodu opóźnienie wyniosło (…) dni;

2)Wydłużony proces zatwierdzania przez Zamawiającego Projektu Wykonania Modernizacji. Trwający od maja 2016 r. do grudnia 2017 r. proces był spowodowany uszczegółowianiem i doprecyzowaniem zapisów i zmian w konfiguracji oraz potrzebą uzyskania zgodności z rozwiązaniami konstrukcyjnymi, oferowanymi przez dostawcę (…);

3)Wystąpienie niekorzystnych uwarunkowań pogodowych (susza) uniemożliwiające w miesiącu czerwcu i lipcu przez okres 4 tygodni wykonywania badań i testów (…);

4)Występujące podczas testów prototypu uszkodzenia awaryjne. Podczas testów doszło do ujawnienia (…). Wymagało to uwzględnienia przerw w testach oraz wykonania zwiększonego zakresu prac niezbędnych do doprowadzenia (…) do wymaganej sprawności technicznej. Dodatkowo, podczas testów ujawniły się niedoskonałości systemów modernizowanych, co skutkowało koniecznością wprowadzenia zmian konstrukcyjnych i wykonaniem dodatkowych badań przebiegowych lub funkcjonalnych;

5)Znacznie wydłużona procedura rozszerzania i zatwierdzania przez Zamawiającego metodyk testu etapu I, mająca bezpośredni wpływ na dostawę prototypu i rozpoczęcia procesu modernizacyjnego a także inne opóźnienia w realizacji testów wynikłe z przyczyn niezależnych od Wykonawcy;

6)Opóźnienie Zamawiającego w zapewnieniu jednego z (…) do wykonania testów;

7)Konieczność wykonania prac dodatkowych, które nie były przewidziane do wykonania w terminach określonych w Umowie.

Pytania

1.Czy naliczone przez Zamawiającego kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawie towarów i usług, potrącone z bieżących faktur dokumentujących realizację umowy na (…), stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

2.Czy naliczone kary umowne stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ujęcia ich w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanych not obciążeniowych zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

1)kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawie towarów i usług, potrącone z bieżących faktur dokumentujących realizację umowy na (…), stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.);

2)naliczone kary umowne stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ich ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanych not obciążeniowych stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku.

Co do zasady, kary umowne mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów o ile ich poniesienie wykazuje związek przyczynowo-skutkowy z przychodami oraz nie zostały ujęte w katalogu wskazanym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kary umowne są instytucją prawa cywilnego (prawa zobowiązań).

Zgodnie z przepisem art. 483 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.; dalej: „k.c.”) kara umowna jest określoną sumą pieniężną, jaką strona umowy zobowiązana jest zapłacić w przypadku powstania szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. Kara umowna nie może być jednak środkiem umarzania zobowiązań.

Przepis art. 483 § 2 k.c. stanowi bowiem, że dłużnik nie może bez zgody wierzyciela zwolnić się z zobowiązania przez zapłatę kary umownej. W razie niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania kara umowna należy się wierzycielowi w zastrzeżonej na ten wypadek wysokości bez względu na wysokość poniesionej szkody.

Żądanie odszkodowania przenoszącego wysokość zastrzeżonej kary nie jest dopuszczalne, chyba że strony inaczej postanowiły (art. 484 § 1 k.c.). Kara umowna należna jest zatem na mocy zastrzeżenia umownego. Możliwość jej żądania nie jest zależna od rzeczywistego zaistnienia szkody w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania. Dla powstania obowiązku zapłacenia kary umownej wystarczy bowiem zaistnienie określonych w umowie przesłanek (np. odstąpienie od umowy).

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonywanych robót i usług. Katalog okoliczności powodujących wykluczenie odszkodowań i kar umownych z kosztów podatkowych jest zamknięty i obejmuje:

1)wady dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług,

2)zwłokę w dostarczeniu towaru wolnego od wad,

3)zwłokę w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

Wykluczenie z kosztów podatkowych związane jest ze zdarzeniami spowodowanymi wadliwością, to znaczy wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji odszkodowań i kar umownych z kosztów podatkowych. Wady mogą być fizyczne albo prawne. Wada fizyczna polega na zmniejszeniu wartości lub użyteczności rzeczy. Wada prawna ma miejsce wówczas, gdy rzecz sprzedana stanowi własność osoby trzeciej albo, jeżeli jest obciążona prawem osoby trzeciej. Definicje te mają odpowiednie zastosowanie do wad robót, natomiast wada usługi, to po prostu nienależyte jej wykonanie.

Jedną z przesłanek wykluczenia z kosztów podatkowych kar umownych i odszkodowań jest zwłoka w dostarczeniu towarów „wolnych od wad”. Okoliczność ta dotyczy zdarzeń opisanych w przepisach kodeksu cywilnego w ramach roszczeń odszkodowawczych w zakresie rękojmi lub gwarancji. Z tytułu rękojmi lub gwarancji obok roszczeń obejmujących obniżenie ceny lub odstąpienie od umowy przysługują roszczenia do usunięcia wad fizycznych rzeczy albo dostarczenia rzeczy wolnej od wad. Oprócz tych uprawnień kupujący może domagać się na zasadach ogólnych odszkodowania lub zapłaty kary umownej. Należy jednak wyraźnie podkreślić, że koszty samych napraw gwarancyjnych, robót poprawkowych, związanych z usunięciem wad (naprawy) w ramach gwarancji lub rękojmi jako koszty bezpośrednio związane z osiągnięciem przychodów, zaliczane są do kosztów uzyskania przychodów.

Zatem przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie dotyczy jakichkolwiek kar umownych i odszkodowań, lecz obejmuje tylko kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług.

W przypadku Wnioskodawcy, nie mamy do czynienia z karami określonymi w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy, a jednocześnie nie ma innego przepisu, który wykluczałby z kosztów uzyskania przychodów kary umowne poniesione w związku ze zwłoką w wykonaniu umowy. Każdorazowy wydatek z tytułu odszkodowania poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Należy więc zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu. Zakwalifikowania każdego wydatku do kosztów podatkowych należy dokonywać indywidualnie, kierując się doświadczeniem i zasadami logiki.

W przypadku Wnioskodawcy, wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem nie budzi wątpliwości. Kara umowna, niezależnie czy została prawidłowo naliczona czy nie, została naliczona w związku z realizacją konkretnej umowy, wynegocjowanej i realizowanej przez strony (w większym konsorcjum) przez dłuższy okres. Ponadto z tytułu realizacji tej umowy, Spółka uzyskała i w dalszym ciągu uzyskuje przychody podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie wystawionych faktur. Kary umowne, na podstawie oświadczenia Zamawiającego, zostały potracone z płatności wynikających z tych faktur.

Organy podatkowe wielokrotnie wskazywały na możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów pod warunkiem dochowania należytej staranności w prowadzeniu działalności gospodarczej. Na możliwość zaliczania kar umownych do kosztów uzyskania przychodów wskazał np. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 29 marca 2017 r., Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.1.2017.2.BK wyjaśnił, że „(...) zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, mogą podlegać wyłącznie te kary umowne, których zapłata oparta jest na obiektywnych przesłankach, wskazujących, że podmiot zobowiązany do jej uiszczenia dochował należytej staranności, tj. podjął wszelkie działania stanowiące podstawę prawidłowej realizacji. Zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, nie mogą podlegać te kary umowne, których powstanie było następstwem celowego (świadomego) działania podatnika, lub wynikało z jego zaniedbań, czy też niewłaściwego rozumienia zapisów umów z kontrahentami”. Podobne orzeczenie w interpretacji indywidualnej wydał Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w dniu 30 stycznia 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.373.2016.1.BK.

Na potwierdzenie powyższej tezy warto również wskazać na orzeczenie sądu administracyjnego (I SA/Bd 478/20): „Zdaniem Sądu, w okolicznościach niniejszej sprawy to wypunktowanie sytuacji objętych treścią pkt 22 jednoznacznie prowadzi do wniosku, że przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. nie ma zastosowania do kar umownych przedstawionych we wniosku o interpretację. Żadna z sytuacji nie odpowiada temu, co skarżąca przedstawiła we wniosku o wydanie interpretacji. Opóźnienie w przekazaniu sprzętu medycznego nie stanowi - w szczególności – „wady wykonanych robót lub usług”. Nie można - w każdym razie w wielu wypadkach nie można - postawić znaku równości między „wadą wykonanej usługi”, a nienależytym wykonaniem zobowiązania.”

W świetle powyższego Wnioskodawca powinien zaliczyć przedmiotową karę umowną do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ z jednej strony dołożył należytej staranności aby wywiązać się z umowy zawartej z Zamawiającym, z drugiej zaś zwłoka powstała na wskutek okoliczności na które nie mógł mieć wpływu.

Moment poniesienia i potrącenia kosztu.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c ustawy).

Kwestię kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami, reguluje przepis art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W odniesieniu do kwalifikacji kar umownych na gruncie powyższego podziału, zarówno organy podatkowe, jak i sądy administracyjne przyjmują jednolicie, że kara umowna (w przypadkach, w których kara stanowi w ogóle koszt uzyskania przychodów), co do zasady stanowi koszt pośrednio związany z przychodami. Zatem do momentu rozpoznawania kosztów pośrednich, jako kosztów uzyskania przychodów odnosi się wspomniany już art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca otrzymał od Zamawiającego noty obciążeniowe a ich wartość została potrącona z bieżących płatności wynikających z faktur wystawionych za realizację kontraktu na (…). Noty obciążeniowe są zatem podstawą do ujęcia w księgach rachunkowych Wnioskodawcy a jednocześnie decydują o momencie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy:

1)Naliczone kary umowne stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

2)Są potrącalne jako koszt pośredni zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dniu ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanych not obciążeniowych.

Interpretacja indywidualna

W dniu 19 kwietnia 2021 r. rozpatrzyłem Państwa wniosek i wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-1.4010.23.2021.1.MF, w której uznałem Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy naliczone przez Zamawiającego kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawie towarów i usług, potrącone z bieżących faktur dokumentujących realizację umowy na (…), stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – za nieprawidłowe.

Uznając, że naliczone przez Zamawiającego kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawie towarów i usług potrącone z bieżących faktur dokumentujących realizację umowy na (…) nie stanowią dla Państwa kosztów uzyskania przychodów, odniesienie się do pytania Nr 2, czy naliczone kary umowne stanowią koszty uzyskania przychodów w dacie ujęcia ich w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanych not obciążeniowych zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – stało się niezasadne.

Interpretację doręczono Państwu 22 kwietnia 2021 r.

Skarga na interpretację indywidualną

Pismem z 19 maja 2021 r., wysłanym w tym samym dniu, za pośrednictwem poczty wnieśli Państwo do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, skargę na ww. interpretację indywidualną.

Formułując zarzuty skargi wnieśli Państwo o: 

- uchylenie zaskarżonej pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 19 kwietnia 2021 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w całości;

- zasądzenie kosztów postępowania na rzecz strony Skarżącej według norm przepisanych.

Pismem z 25 czerwca 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.23.2021.2.MF udzieliłem odpowiedzi na Państwa skargę.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uchylił zaskarżoną interpretację – wyrokiem z 13 października 2021 r. sygn. akt I SA/Gl 891/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 14 listopada 2024 r. sygn. akt II FSK 209/22 oddalił ww. skargę kasacyjną Organu.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął do tut. Organu 30 stycznia 2025 r.  

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku 

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

-uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oraz Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyrokach;

-ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 1 i nr 2 – jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego oceny Państwa stanowiska w zakresie pytania nr 1 i nr 2.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. 2021 r.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności  które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej,  zgodnie z którym:

interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.