Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

16 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 17 lutego 2025 r. (data wpływu do Organu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

A należy do Grupy Kapitałowej, która jest wiodącym dostawcą technologii (…). Spółka skupia się na rozwoju w zakresie opracowywania nowych i/lub ulepszonych rozwiązań oraz technologii informatycznych pozwalających na optymalizację usług wykonywanych w branży (…). Ponadto, dzięki swojej innowacyjnej platformie, A zapewnia zarówno sprzedawcom detalicznym jak i poszczególnym markom możliwość oferowania spersonalizowanych i wygodnych opcji (…).

W ramach prowadzonej działalności, Spółka realizowała, realizuje i będzie realizować również w przyszłości działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT (dalej: „Działalność B+R”, „działalność badawczo-rozwojowa”). W związku z tym, Spółka rozliczyła ulgę badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d-e Ustawy o CIT (dalej: „Ulga B+R”) za lata następujące lata podatkowe:

- 2018/2019, tj. okres od 1 kwietnia 2018 r. do 31 marca 2019 r.,

- 2019/2020, tj. okres od 1 kwietnia 2019 r. do 31 marca 2020 r.,

- 2020/2021, tj. okres od 1 kwietnia 2020 r. do 31 grudnia 2021 r.

Wnioskodawca zamierza również dokonać wspomnianego odliczenia za lata podatkowe:

- 2022, tj. okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2022 r.,

- 2023, tj. okres od 1 stycznia 2023 r. do 31 grudnia 2023 r.,

- 2024, tj. okres od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r.,

jak również nie wyklucza skorzystania z Ulgi B+R w kolejnych latach podatkowych.

W celu realizacji Działalności B+R Spółka zatrudnia(ła) i będzie zatrudniać w przyszłości specjalistów na podstawie umów o pracę, umów o dzieło i/lub umów zlecenia (dalej: „Specjaliści B+R”). W związku z tym, Spółka odprowadza(ła) i będzie odprowadzać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych dla tych specjalistów zgodnie z art. 31a-31c, art. 32, art. 38 oraz art. 41 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2024 r. poz. 226, ze zm., dalej: „Ustawa o PIT”) i w konsekwencji była, jest oraz będzie zobowiązana do obliczania i pobierania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz zryczałtowanego podatku, wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT, na zasadach wynikających z przepisów Ustawy o PIT (dalej: „Zaliczki PIT”), tj. jest i będzie płatnikiem Zaliczek PIT. Spółka składa(ła) i zamierza składać deklarację PIT-4R, a jej rok podatkowy jest tożsamy z rokiem kalendarzowym począwszy od roku podatkowego 2022.

Spółka zamierza złożyć korektę zeznania CIT za rok podatkowy 2023 i przewiduje, że kwota odliczenia przysługująca jej z tytułu Ulgi B+R przewyższy kwotę osiągniętego dochodu. W związku z powyższym Spółka przewiduje również, że będzie dysponować kwotą kosztów kwalifikowanych do Ulgi B+R pozostających do odliczenia w latach kolejnych, zgodnie z art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT (dalej: „Aktywo B+R”). Ponadto, Spółka zakłada, że może generować Aktywo B+R również w przyszłych latach podatkowych. Z tego względu, Spółka zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18db Ustawy o CIT (dalej: „Ulga na Innowacyjnych Pracowników”, „Ulga IP”).

Wynagrodzenia Specjalistów B+R należne za dany miesiąc są wypłacane w miesiącu następującym po przepracowanym miesiącu (w tym terminie pobierane są również Zaliczki PIT). Zaliczki PIT transferowane są na rachunek właściwego urzędu skarbowego zgodnie z obowiązującymi przepisami, tj. w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym je pobrano. Zatem przykładowo, Spółka wypłaca Specjalistom B+R wynagrodzenia w maju (w tym terminie pobierane są również Zaliczki PIT) należne za pracę wykonaną w kwietniu, z kolei Zaliczki PIT transferowane są na rachunek właściwego urzędu skarbowego do 20 czerwca.

Spółka złożyła w marcu 2024 r. zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT (dalej: „Zeznanie”) za rok podatkowy 2023. Następnie, aby móc skorzystać z Aktywa B+R IP, które zostanie wygenerowane w wyniku rozliczenia Ulgi B+R za rok podatkowy 2023 w ramach Ulgi IP Spółka zamierza złożyć korektę Zeznania. Od miesiąca następującego po miesiącu, w którym Spółka złożyła wspomniane Zeznanie za rok „n-1”, Wnioskodawca planuje uwzględniać Zaliczki PIT Specjalistów B+R w comiesięcznym korzystaniu z Ulgi IP - do końca roku podatkowego „n”, w którym zostało złożone Zeznanie za poprzedni rok (np. Zeznanie za 2023 r. w ramach rozliczenia Ulgi IP za 2024 r.). Przykładowo, Spółka rozważa by dla 2024 r. - rozliczenie Ulgi IP odnosiło się do wynagrodzeń należnych od lutego 2024 r. włącznie w związku z koniecznością wpłaty Zaliczek PIT do 20 kwietnia 2024 r. na rachunek bankowy organu podatkowego. W latach kolejnych Spółka również zamierza składać Zeznanie w określonym przepisami terminie i w przypadku posiadania Aktywa B+R planuje korzystać analogicznie z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników w danym roku podatkowym. Innymi słowy, gdyby Zeznanie zostało złożone w miesiącu „y”, to Spółka (na zasadach określonych w art. 18db Ustawy o CIT) zamierza dokonać pomniejszenia Zaliczek PIT Specjalistów B+R również w odniesieniu do Zaliczek PIT za miesiąc „y-1” wpłacanych do urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca przypadającego bezpośrednio po miesiącu następującym po złożeniu zeznania, tj. „y+2”. Tym samym, w wyniku złożenia Zeznania w marcu danego roku, Wnioskodawca - z perspektywy pierwszego miesiąca objętego rozliczeniem Ulgi na Innowacyjnych Pracowników - planuje w rozliczeniu Ulgi IP uwzględniać Zaliczki PIT wpłacane do urzędu skarbowego do 20-ego kwietnia tego roku (a pobrane w miesiącu marcu za wynagrodzenia należne za miesiąc luty). Analogiczne podejście Wnioskodawca zamierza stosować, gdyby złożenie Zeznania nastąpiło w innym miesiącu, niż wskazano. Jednocześnie, Spółka zamierza pomniejszać w następnych miesiącach roku podatkowego kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego Zaliczek PIT o dostępne Aktywo B+R. Ponadto, Wnioskodawca nie może wykluczyć, że dokona rozliczenia Zaliczek PIT z określonych miesięcy w ramach Ulgi IP w kolejnych (czyli nie bezpośrednio po nich przypadających) miesiącach (nawet gdyby dotyczyły kolejnego roku podatkowego, przy czym zakładając spełnienie warunku odnośnie rozliczenia Ulgi IP za okres zgodny z art. art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT).

Spółka prowadzi ewidencję czasu pracy, w której gromadzi informacje o miesięcznym, faktycznym zaangażowaniu czasowym (wyrażonym w godzinach) poszczególnych Specjalistów B+R w realizację projektów, w tym wpisujących się w Działalność B+R. Z ewidencji czasu pracy prowadzonej przez Spółkę może wynikać, że dany Specjalista B+R poświęca mniej niż 100% czasu pracy na Działalność B+R, jednak wybrani Specjaliści B+R zachowują oraz będą zachowywać warunek wskazany w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT (tj. co najmniej 50% zaangażowania w Działalność B+R). W odniesieniu do Zaliczek PIT dotyczących Specjalistów B+R, których zaangażowanie miesięczne w realizację Działalności B+R wynosi co najmniej 50%, lecz jest niższe niż 100% „ogólnego czasu pracy”, Spółka dokonuje i zamierza dokonywać odliczenia Ulgi IP w pełnej wysokości miesięcznej Zaliczki PIT danego Specjalisty B+R (pod warunkiem spełnienia pozostałych warunków rozliczenia Ulgi IP).

Przez „ogólny czas pracy” w danym miesiącu Spółka rozumie czas pracy, w jakim pracownik pozostaje do faktycznej dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy. Przykładowo, gdyby dany pracownik, który standardowo wykonuje swoją pracę w pełnym wymiarze 168 godzin, w lipcu 2024 r. przebywał przez 5 dni roboczych (tj. 40 roboczogodzin) na urlopie wypoczynkowym, a przez pozostałe dni robocze wykonywał swoje obowiązki pracownicze w zakładzie pracy, Spółka zamierza ustalić „ogólny czas pracy” tego pracownika na poziomie 128 godzin ze względu na pomniejszenie nominalnej normy miesięcznej przypadającej za wspomniany miesiąc (wyrażonej w godzinach - w tym przypadku 168 godzin) o przedmiotowe 40 godzin spędzone przez tego pracownika na urlopie wypoczynkowym w związku z niepozostawaniem do dyspozycji Spółki w miejscu pracy lub miejscu przez niego wyznaczonym.

Co do zasady, w związku z wypłatą wynagrodzeń Specjalistów B+R za ostatni miesiąc danego roku podatkowego, tj. grudzień, transfer z tego tytułu Zaliczek PIT będzie miał miejsce do 20 lutego kolejnego roku (np. Spółka zakłada, że ewentualne Zaliczki PIT związane z wynagrodzeniem za grudzień 2024 r. zostaną przetransferowane przez Spółkę na rachunek właściwego urzędu skarbowego najpóźniej do 20 lutego 2025 r.). W ramach rozliczenia Ulgi IP w odniesieniu do ostatniego miesiąca danego roku podatkowego (tj. w grudniu roku n), Wnioskodawca zamierza uwzględniać w Uldze IP Zaliczki PIT pobierane w pierwszym miesiącu kolejnego roku następującym bezpośrednio po wspomnianym miesiącu (tj. w styczniu roku n+1), bez względu na ewentualny transfer ich do 20-ego dnia następnego miesiąca, przypadającego w kolejnym roku (tj. w lutym roku n+1) - uiszczenie Zaliczek PIT na konto urzędu skarbowego w przypadku korzystania z Ulgi IP będzie wtedy realizowane w ograniczonym zakresie lub nie będzie realizowane z uwagi na Ulgę IP).

Wnioskodawca również wskazuje, że zamierza dokonać rozliczenia Ulgi IP (jeśli nie dokona(ła) rozliczeń z tego tytułu na bieżąco) w dowolnym miesiącu (niekoniecznie przypadającym bezpośrednio po miesiącu złożenia Zeznania). Tym samym, Spółka zamierza skorzystać z możliwości rozliczenia Ulgi IP za dany miesiąc w kolejnych, dowolnych miesiącach, w przypadku, gdy Ulga IP nie została skonsumowana na bieżąco. Wnioskodawca zamierza również rozliczać Ulgę IP z poprzedniego okresu w kolejnym roku (tj. dokonując rozliczenia - odnośnie Zaliczek PIT pobranych we wspomnianych miesiącach następujących po miesiącu złożenia Zeznania - w wybranym roku podatkowym), jeżeli Wnioskodawca uzyska prawo do rozliczenia Ulgi IP w tym wybranym roku podatkowym.

Spółka wskazuje ponadto, że:

1.spełnia oraz będzie spełniać wszystkie warunki do korzystania z Ulgi B+R wskazane w art. 18d-e Ustawy o CIT i dokonuje (oraz zamierza dokonać w przyszłości) odliczenia tej ulgi spełniając wszystkie ustawowe wymogi związane z rozliczeniem przedmiotowego mechanizmu;

2.spełni(a) warunki określone w art. 18db Ustawy o CIT, do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, z zastrzeżeniem kwestii będących przedmiotem niniejszego wniosku;

3.Zaliczki PIT pobrane od dochodu (przychodu) osób fizycznych będących Specjalistami B+R pochodzą z tytułu:

a.stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego;

b.wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło;

c.praw autorskich;

4.przez osoby fizyczne rozumie osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w Działalność B+R, których czas:

a.pracy przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50% (w rozumieniu przepisów prawa pracy); lub

b.przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie Działalności B+R na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%;

5.nie jest i nie zamierza być zakładem pracy chronionej, zatrudniającym osoby niepełnosprawne;

6.nie utraciła statusu zakładu pracy chronionej w okresie ostatnich 5 lat;

7.nie przysługuje jej zwrot podatkowy z tytułu poniesienia straty lub osiągnięcia dochodu

8.niższego niż kwota przysługującego jej odliczenia w pierwszym roku prowadzenia działalności gospodarczej;

9.Spółka nie uzyskuje oraz nie planuje uzyskiwać przychodów z zysków kapitałowych, a w razie ich potencjalnego uzyskania nie zamierza korzystać z odliczenia w ramach Ulgi IP w stosunku do tych przychodów.

Wniosek ma na celu potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy wskazanego w zaprezentowanych pytaniach odnoszących się do opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego na gruncie przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2024 r.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, „ogólny czas pracy”, o którym mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”?

2.Czy na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka - na gruncie art. 18db Ustawy o CIT, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) - w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania Specjalistów B+R w Działalność B+R na kwotę Zaliczki PIT, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT?

3.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka po złożeniu Zeznania za dany rok podatkowy, będzie miała prawo do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników za miesiące przypadające przed złożeniem Zeznania, jak i w miesiącu złożenia Zeznania, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego?

4.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym w związku z posiadanym Aktywem B+R oraz występowaniem Specjalistów B+R, Spółka ma i będzie miała prawo - na podstawie art. 18db Ustawy o CIT, do rozliczenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników za dany rok podatkowy w drodze wystąpienia o zwrot nadpłaty na zasadach wynikających z Ordynacji podatkowej z tytułu nadpłaconych Zaliczek PIT w związku z nie potrąceniem ich na bieżąco we wpłaconych Zaliczkach PIT, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego?

5.Czy prawidłowe jest stanowisko Spółki, zgodnie z którym pierwszym miesiącem korzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników będzie miesiąc bezpośrednio następujący po złożeniuZeznania (tj. miesiąc zapłaty Zaliczki PIT w odniesieniu do wynagrodzeń, od których Zaliczka PIT została pobrana w miesiącu złożenia zeznania), natomiast ostatnim miesiącem, w stosunku do którego będzie możliwe zastosowanie Ulgi IP, będzie ostatni miesiąc roku podatkowego złożenia zeznania rozumiany jako miesiąc, za który wynagrodzenia są należne (zaś pobranie zaliczek i ich transfer do organu podatkowego następuje w kolejnych miesiącach roku podatkowego następującego po roku złożenia Zeznania)?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, „ogólny czas pracy”, o którym mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”.

2.Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka - na gruncie art. 18db Ustawy o CIT, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) – w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania Specjalistów B+R w Działalność B+R na kwotę Zaliczki PIT, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT.

3.Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka po złożeniu Zeznania za dany rok podatkowy, będzie miała prawo do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników za miesiące przypadające przed złożeniem Zeznania, jak i w miesiącu złożenia Zeznania, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

4.Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w związku z posiadanym Aktywem B+R oraz występowaniem Specjalistów B+R, Spółka ma i będzie miała prawo - na podstawie art. 18db Ustawy o CIT, do rozliczenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników za dany rok podatkowy w drodze wystąpienia o zwrot nadpłaty na zasadach wynikających z Ordynacji podatkowej z tytułu nadpłaconych Zaliczek PIT w związku z nie potrąceniem ich na bieżąco we wpłaconych Zaliczkach PIT, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

5.Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym przez niego stanie faktycznym, z Ulgi IP będzie mógł skorzystać po raz pierwszy w danym roku podatkowym w odniesieniu do Zaliczek PIT wpłacanych do organu podatkowego w miesiącu bezpośrednio następującym po miesiącu złożenia Zeznania, zaś ostatnim miesiącem, za który Zaliczki PIT będą mogły zostać odpowiednio pomniejszone w ramach Ulgi IP, będzie ostatni miesiąc roku podatkowego złożenia Zeznania (a zatem miesiąc, za który wynagrodzenia są należne, zaś pobranie Zaliczki PIT i jej transfer w stosunku do tego wynagrodzenia następuje w kolejnych miesiącach kolejnego roku podatkowego po roku złożenia Zeznania).

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY W ZAKRESIE PYTAŃ

Przepisy dotyczące Ulgi na Innowacyjnych Pracowników

Zgodnie z art. 4a pkt 26 Ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Zgodnie z art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 Ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową (dalej: „koszty kwalifikowane”). Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych.

Zgodnie z art. 18d ust. 8 i 9 Ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT. Przepisu art. 18d ust. 8 zdanie drugie i trzecie nie stosuje się, jeżeli podatnik wykaże w zeznaniu kwotę przysługującą mu zgodnie z art. 18da Ustawy o CIT.

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2105 ze zm., dalej: „Ustawa Zmieniająca”) wprowadzono do Ustawy o CIT art. 18db, zgodnie z którym podatnicy posiadający nierozliczoną w roku poprzednim Ulgę B+R mogą odliczyć Zaliczki PIT Specjalistów B+R, z tytułu:

- stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy,

- wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło,

- praw autorskich.

Zgodnie z art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, osobami fizycznymi, od których Zaliczek PIT można dokonać ww. odliczenia są osoby fizyczne bezpośrednio zaangażowane w działalność badawczo-rozwojową, których czas:

- pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostający w ogólnym czasie pracy w danym miesiącu wynosi co najmniej 50%; lub

- przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu, pozostający w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi wynosi co najmniej 50%.

Stosownie do art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT, przedmiotowe pomniejszenie kwot wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

Na gruncie art. 18db ust. 5 Ustawy o CIT, przepisy ust. 1-4 nie mają zastosowania do:

- zaliczek przekazywanych na zasadach określonych w art. 38 ust. 2-2c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych;

- podatnika, któremu przysługuje kwota określona w art. 18da.

Z kolei, w świetle art. 18db ust. 6 Ustawy o CIT, jeżeli podatnik utracił prawo do odliczenia, o którym mowa w ust. 1, dolicza kwoty poprzednio odliczone w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym utracił to prawo.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie, pytania nr 1

Zdaniem Spółki, „ogólny czas pracy”, o którym mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”.

Pojęcie „ogólnego czasu pracy” nie zostało zdefiniowane w Ustawie o CIT bądź też w Ustawie o PIT. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy dla potrzeb prawidłowego zakwalifikowania Specjalistów B+R na potrzeby rozliczenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, w związku z art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, należy odwołać się do art. 128 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tj. Dz.U. z 2023 r., poz. 1465 ze zm., dalej: „Kodeks pracy”). W myśl przywołanego artykułu, czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Jak wynika z powyższego przepisu, czasem pracy jest czas, w jakim pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 24 września 2020 r., (sygn. III PK 38/19) pozostawanie pracownika w dyspozycji pracodawcy oznacza: „pełną jego zdolność psychofizyczną i »gotowość do wykonywania pracy oraz poleceń kierownictwa pracy, zgodnie z zasadą podporządkowania« ”.

W związku z powyższym, urlop bądź inna usprawiedliwiona nieobecność nie mogą stanowić czasu, w którym pracownik jest do dyspozycji pracodawcy, ponieważ w tym czasie pracownik nie pozostaje w gotowości do wykonywania pracy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Spółki, art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, należy rozumieć jako przepis uprawniający Spółkę do zakwalifikowania danego Specjalisty B+R do Ulgi na Innowacyjnych Pracowników w odniesieniu do tych Specjalistów B+R, których zaangażowanie w realizację Działalności B+R wynosi co najmniej 50% czasu pozostawania danego pracownika w dyspozycji Spółki w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Wnioskodawca wskazuje, że powyższe potwierdzone zostało przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”), m.in. w interpretacji indywidualnej z 21 sierpnia 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.324.2023.2.MR1), w której DKIS wskazał, że: „zdaniem tut. Organu, art. 18db ust. 3 u.p.d.o.p., powinien być rozumiany jako przepis uprawniający Spółkę do rozliczenia Ulgi na innowacyjnych pracowników w odniesieniu do tych pracowników, których zaangażowanie w realizację Działalności B+R wynosi co najmniej 50% czasu pozostawania danego pracownika w dyspozycji Spółki w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy”.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, czas w którym pracownik przebywa na urlopie lub zwolnieniu lekarskim, a także okres innej usprawiedliwionej nieobecności, stanowi czas, w którym pracownik nie pozostaje do dyspozycji pracodawcy (w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy) i nie wykonuje pracy. Tym samym - urlopy, zwolnienia lekarskie i inne usprawiedliwione nieobecności nie stanowią czasu pracy w rozumieniu Kodeksu pracy i nie powinny być uwzględniane w kalkulacji „ogólnego czasu pracy” w rozumieniu art. 18db Ustawy o CIT.

„Słusznie zatem odwołano się w zaskarżonym wyroku do pojęcia czasu pracy określonego w art. 128 § 1 k.p. Pojęcie to odpowiada pojęciu ogólnego czasu pracy, użytego w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. W tym przypadku nieobecność z powodu choroby czy urlopu pracownika lub sprawowania opieki nad dzieckiem ma znaczenie dla wyliczenia tej wartości dla potrzeb obliczenia wysokości kosztów kwalifikowanych i proporcji, w jakiej należy uwzględnić należności wypłacone z tytułu stosunku pracy w wyliczeniu kosztów kwalifikowanych. (...) Jeśli zatem strony ustalą, że w ramach tego wynagrodzenia wypłacane będzie wynagrodzenie za urlop czy chorobę, to także te kwoty wchodzić będą w skład kosztów kwalifikowanych, oczywiście w proporcji czasu wykonywania pracy do faktycznego czasu wykonywania pracy w zakresie działalności badawczo-rozwojowej ”.

Analogiczne stanowisko NSA zostało przedstawione w wyroku z 21 marca 2023 r. (sygn. II FSK 2275/20) oraz w wyroku NSA z 29 czerwca 2022 r. (II FSK 2921/19).

Dodatkowo, podkreślić należy, że zasadniczym elementem definicji czasu pracy jest pozostawanie w dyspozycji pracodawcy, na co - zdaniem Wnioskodawcy - bez wątpienia nie wskazuje pozostawanie przez danego pracownika na urlopie, zwolnieniu lekarskim, opiece nad dzieckiem, itd. Zdaniem Spółki, usprawiedliwione nieobecności stanowią okres, w którym dany pracownik nie pozostaje do dyspozycji Spółki. Dla zilustrowania, co do zasady, gdyby w trakcie urlopu pracodawca poprosił pracownika o zrealizowanie danego zadania, pracownik nie byłby w stanie go zrealizować (mógłby w tym czasie przebywać np. za granicą i nie mógłby stawić się w zakładzie pracy lub miejscu wyznaczonym przez pracodawcę) i analogicznie - podczas pobytu w szpitalu pracownik nie jest w stanie podejmować pracy. Odmienna interpretacja powyższego prowadziłaby do absurdu. Zdaniem Spółki, powyższego nie zmienia fakt, że zgodnie z treścią art. 80 Kodeksu pracy, „wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią”. Za słuszne, w ocenie Wnioskodawcy, należy zatem uznać, że „ogólny czas pracy” w kontekście art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, wiąże się z czasem efektywnego (rzeczywistego) wykonywania pracy określonej w umowie i nie obejmuje okresów nieświadczenia pracy (nawet w odniesieniu do których pracownik może zachować prawo do wynagrodzenia). W konsekwencji, w celu prawidłowego wyliczenia „ogólnego czasu pracy” tj. stosunku, w którym dany Specjalista B+R pozostaje do dyspozycji pracodawcy w konkretnym miesiącu słuszne wydaje się być podejście, zgodnie z którym uwzględnia się czas efektywnego (rzeczywistego) wykonywania pracy, a nie uwzględnia się obecności usprawiedliwionych.

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, „ogólny czas pracy”, o którym mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy Spółka, na gruncie art. 18db Ustawy o CIT, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) - w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania Specjalistów B+R w Działalność B+R na kwotę Zaliczki PIT, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT.

Na gruncie przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, Spółka zatrudnia(ła) i będzie zatrudniać w przyszłości specjalistów na podstawie umów o pracę, umów o dzieło i/lub umów zlecenia. W przypadku Specjalistów B+R, których czas pracy przeznaczony na bezpośrednią realizację Działalności B+R będzie wynosił co najmniej 50% „ogólnego czasu pracy”, Spółka zamierza skorzystać z przysługującego jej uprawnienia do pomniejszania Zaliczek PIT na podstawie z art. 18db Ustawy o CIT.

Zgodnie z treścią art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT, podatnik (...), może pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym.

W myśl przytoczonego przepisu, odliczeniu z tytułu Ulgi IP podlega kwota stanowiąca iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej podatnika w danym roku podatkowym. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, regulacja art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT, nie ogranicza przysługującego podatnikom prawa do pomniejszenia Zaliczek PIT z tytułu Ulgi IP jedynie do proporcjonalnej części Zaliczki PIT odpowiadającej ilości czasu poświęconego przez poszczególnych Specjalistów B+R na Działalność B+R w danym miesiącu.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, należy zauważyć, że przepisy dotyczące Ulgi IP nie wskazują wprost zależności pomiędzy czasem pracy poświęconym na Działalność B+R a wysokością pomniejszenia przekazywanych na rachunek urzędu skarbowego Zaliczek PIT. Ustawodawca w art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT wskazał wzór, zgodnie z którym kwotę odliczenia stanowi iloczyn Aktywa B+R oraz stawki podatku obowiązującej podatnika w danym roku podatkowym. W ocenie Wnioskodawcy, intencją ustawodawcy było wprowadzenie dodatkowej (obok rozliczenia Ulgi B+R w kolejnych latach) możliwości rozliczenia Aktywa B+R, tj. poprzez skorzystanie z Ulgi IP. W tym zakresie Ustawodawca w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, wprowadził ograniczenie w zakresie prawa do skorzystania z niniejszej ulgi. W ocenie Wnioskodawcy, z treści wskazanego przepisu wynika, że warunek przeznaczenia co najmniej 50% czasu pracy danego Specjalisty B+R na Działalność B+R należy rozpatrywać wyłącznie w kontekście kwalifikacji poszczególnych Specjalistów B+R do Ulgi na Innowacyjnych Pracowników. W ocenie Spółki, regulacja art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, nie nakłada na podatników obowiązku rozliczenia w ramach Ulgi IP Zaliczki PIT w proporcjonalnej części odpowiadającej zaangażowaniu poszczególnych Specjalistów B+R w Działalność B+R. W konsekwencji, jeśli poszczególny Specjalista B+R spełnił/spełnia w danym miesiącu warunek zaangażowania w Działalność B+R na poziomie co najmniej 50% (o których mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT), to - zdaniem Wnioskodawcy - Spółka będzie uprawniona do pomniejszenia całej kwoty jego Zaliczek PIT (pobranych w miesiącu, w którym nastąpiło spełnienie przedmiotowego warunku) podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego.

Zdaniem Spółki, gdyby zamiarem ustawodawcy było wprowadzenie dodatkowego warunku dla dokonania odliczenia z tytułu Ulgi IP, w tym ograniczenie jego wysokości w danym miesiącu, to tego typu wymóg byłby wskazany w przepisach regulujących Ulgę IP. Podkreślić należy, że zarówno w art. 18db Ustawy o CIT, jak i innych przepisach związanych z Ulgą IP, nie wskazano wspomnianego kryterium.

Na gruncie powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, przepisy dotyczące Ulgi IP nie wskazują na korelację czasu pracy przeznaczonego na Działalność B+R z wysokością Zaliczek PIT podlegających odliczeniu w ramach Ulgi IP. Tym samym, w ocenie Spółki, uprawnienie do pomniejszenia kwoty Zaliczek PIT podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego może być stosowane do pełnej kwoty Zaliczki PIT danego Specjalisty B+R uwzględnianego w rozliczeniu Ulgi IP, tj. nieproporcjonalnie do przeznaczonego czasu pracy na Działalność B+R - z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT.

Prawidłowość prezentowanego przez Spółkę stanowiska została potwierdzona przez DKIS w interpretacji indywidualnej z 1 marca 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.29.2023.1.PP), w której organ stwierdził: „Zdaniem tut. Organu kryterium 50% czasu pracy wskazane w art. 18db ust. 3 odnosi się wyłącznie do uwzględnienia danego pracownika w uldze. Czas pracy przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej nie wpływa na wysokość potrącanej zaliczki w podatku dochodowym ”.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że tożsame stanowisko zostało potwierdzone przez DKIS wielokrotnie, co wskazuje na ugruntowaną linię interpretacyjną w zakresie omawianego zagadnienia. Spółka pragnie przywołać poniższe interpretacje indywidualne DKIS, w których pozytywnie oceniono stanowiska podatników ws. omawianej kwestii, tj. m.in. w:

- interpretacji indywidualnej z 16 maja 2022 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.89.2022.2.AN);

- interpretacji indywidualnej z 3 kwietnia 2023 r. (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.106.2023.2.MR);

- interpretacji indywidualnej z 13 lutego 2024 r. (sygn. 0111-KDIB1-3.4010.786.2023.1.AN).

W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Spółka na gruncie art. 18db Ustawy o CIT, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) - w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania Specjalistów B+R w Działalność B+R na kwotę Zaliczek PIT, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3

Zdaniem Spółki, po złożeniu Zeznania za rok podatkowy poprzedzający rok podatkowy, w związku z nabywaniem prawa do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników w miesiącach danego roku podatkowego poprzedzających złożenie ww. Zeznania, Wnioskodawca będzie mógł potrącić na bieżąco odprowadzanych Zaliczkach PIT lub wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w trybie przewidzianym w Ordynacji podatkowej, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe wynika z tego, że w przypadku spełnienia przesłanek ustawowych z art. 18db Ustawy o CIT, w miesiącach poprzedzających złożenie Zeznania, również za te miesiące tego roku podatkowego podatnik nabywa prawo do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników.

Zgodnie bowiem z art. 18db ust. 2 Ustawy o CIT, Ulga na Innowacyjnych Pracowników przysługuje w odniesieniu do zaliczek na podatek dochodowy i zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 Ustawy o PIT, pobranych od dochodów (przychodów) osób fizycznych, z tytułu:

1.stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanego przez podatnika zasiłku pieniężnego z ubezpieczenia społecznego,

2.wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło,

3.praw autorskich,

tj. w przypadku Wnioskodawcy - zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego - Specjalistów B+R, czyli pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę czy współpracowników współpracujących ze Spółką na podstawie umów cywilnoprawnych (umów zlecenia, umów o dzieło), którzy zgodnie z art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, realizowali Działalność B+R przez co najmniej 50% swojego czasu pracy (czasu przeznaczonego na wykonanie usługi w przypadku umów cywilnoprawnych) w danym miesiącu.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami, w myśl art. 18db ust. 4 Ustawy CIT, uprawnienie do pomniejszenia przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1 powołanej Ustawy, do końca roku podatkowego, w którym złożono to zeznanie. Pozostałe przepisy art. 18db Ustawy CIT, tj. art. 18db ust. 5-6 Ustawy CIT, określają przypadki, kiedy pomniejszenie nie ma zastosowania oraz skutki utraty prawa do odliczenia.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że po nabyciu prawa do rozliczenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników w związku z posiadanym Aktywem B+R, możliwe jest korzystanie z niej. W tym kontekście samo złożenie Zeznania jest warunkiem umożliwiającym techniczne korzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, jako że czynność ta pozwala ustalić faktyczną wysokość Aktywa B+R do odliczenia na podstawie art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT. Natomiast, w odniesieniu do miesięcy danego roku poprzedzających złożenie Zeznania, kluczowe jest spełnienie warunków do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, a następnie odniesienie się do wysokości posiadanego Aktywa B+R.

Zdaniem Wnioskodawcy, sam zapis, że uprawnienie przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie oznacza, że przed złożeniem Zeznania Spółka nie może dokonać faktycznego odliczenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników. Przepis ten jest logicznym dopełnieniem całego mechanizmu, w którym bez ustalenia wysokości Aktywa B+R nie można ustalić, czy ma się w ogóle możliwość skorzystania z tej ulgi. Natomiast, przepis ten nie oznacza, że nie można skorzystać z tej ulgi za wcześniejsze miesiące. W konsekwencji, na gruncie Ustawy o CIT nie ma przeciwwskazań by móc skorzystać z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników za miesiące danego roku poprzedzające miesiąc następujący po złożeniu Zeznania za rok poprzedzający dany rok podatkowy, pod warunkiem spełnienia warunków korzystania z tej ulgi, tj. w przypadku Spółki posiadania Aktywa B+R zgodnie ze złożonym Zeznaniem oraz wykazanie, że spełnione zostały warunki do obniżenia Zaliczek PIT w stosunku do Specjalistów B+R.

Wnioskodawca ponadto zwraca uwagę, że za przedstawioną interpretacją przemawiają również ogólne zasady dokonywania korekt składanych zeznań podatkowych, ponieważ na gruncie Ordynacji podatkowej, w związku z odpowiednimi przepisami Ustawy o CIT, możliwe jest skorygowanie zeznania podatkowego np. poprzez wykazanie ulgi podatkowej niewykazanej w pierwotnie składanym zeznaniu podatkowym. Mimo niewykazania ulgi podatkowej w pierwotnie złożonym zeznaniu podatkowym, podatnicy są uprawnieni do skorygowania zeznania podatkowego i wykazania należnej im ulgi podatkowej. Wówczas właściwy organ podatkowy po otrzymaniu wniosku o stwierdzenie nadpłaty dokonuje zwrotu nadpłaconego podatku lub zaliczenia go na poczet przyszłych płatności podatku.

W tym kontekście, nie można również pominąć sytuacji podatnika, który nie wykazałby w pierwotnie złożonym zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych w Uldze B+R w wysokości uprawniającej go do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników w roku złożenia zeznania podatkowego za poprzedni rok podatkowy, a zrobiłby to dopiero w późniejszym czasie w skorygowanym zeznaniu podatkowym. Przy interpretacji odmiennej niż przedstawiona przez Wnioskodawcę, taki podatnik, nie mogąc w późniejszym terminie po dokonanej korekcie skorzystać z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników za okres sprzed dokonania korekty, byłby bezpodstawnie dyskryminowany, w sytuacji gdy przepisy dot. Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, a w szczególności art. 18db ust. 1 w związku z ust. 4 Ustawy o CIT wskazują, że do skorzystania z tej ulgi w danym roku trzeba wykazać kwotę kosztów kwalifikowanych do Ulgi B+R, która nie została odliczona w latach poprzednich (w przypadku Spółki: Aktywo B+R).

Podkreślenia wymaga zatem fakt, że biorąc pod uwagę art. 18db ust. 1 i 4 w związku z ust. 6 Ustawy o CIT, Ulga na Innowacyjnych Pracowników jest mechanizmem rocznym. W myśl ust. 6 powołanego art. 18db, podatnik jest zobowiązany do dokonania odpowiednich korekt w zeznaniu za rok, w którym skorzystał z odliczenia, i w którym złożył zeznanie za wcześniejszy rok podatkowy. Skoro wszelkie obowiązki związane z ulgą zamykają się w obrębie jednego roku podatkowego, to tym bardziej z tym rokiem związane są również uprawnienia - tu do odliczenia za miesiące roku podatkowego poprzedzające złożenie zeznania za poprzedni rok podatkowy.

Jednocześnie, należy podkreślić, że stosując reguły wykładni językowej, którą należy stosować w pierwszej kolejności w procesie ustalania treści normy prawnej, przepisy nie wskazują, aby możliwość pomniejszenia kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 art. 18db Ustawy o CIT, o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym miała mieć miejsce tylko bezpośrednio w miesiącu, w którym dane Zaliczki PIT powinny zostać odprowadzone oraz za jakie miesiące Zaliczki PIT mogą zostać pomniejszone.

Mając na celu określenie okresu, za który podatnik ma prawo pomniejszać Zaliczki PIT w związku z rozliczeniem, o którym mowa w art. 18db Ustawy o CIT, należy się odwołać do pozostałych dyrektyw wykładni. W myśl wykładni funkcjonalnej, która odwołuje się do wartości i celów prawodawcy, celem wprowadzenia wspomnianego mechanizmu, zgodnie uzasadnieniem do projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw wprowadzającym tzw. Polski Ład, odnoszącym się w poniższym fragmencie do Ulgi IP, była: „Potrzeba wsparcia polskich przedsiębiorców ze strony państwa dodatkowymi zachętami fiskalnymi związanymi z działalnością innowacyjną (obok obowiązujących: ulgi na działalność B+R oraz preferencyjnego opodatkowania dochodów z praw własności intelektualnej IP Box) wynika z zachodzących, nieustannych zmian w międzynarodowym otoczeniu biznesowym wymuszających wzrost nakładów na badania i rozwój, a także coraz silniejszej globalnej konkurencji, rosnących kosztów, wzrostu fuzji różnych technologii, krótszego cyklu ich życia i zwiększonego w związku z tym tempa innowacji”. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, głównym i jedynym celem wprowadzenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników była chęć zapewnienia potrzebnego wsparcia przedsiębiorcom w wyniku zachodzących zmian w międzynarodowym otoczeniu biznesowym, tj. celem ustawodawcy podczas wprowadzenia analizowanego art. 18db było jedynie określenie warunków udzielenia wspomnianej Ulgi, a nie wprowadzenie ram czasowych w roku podatkowym, co do których miałaby zastosowanie (tj. co do zasady, od następnego miesiąca po złożeniu zeznania podatkowego czyli wyłącznie do 3 kwartałów danego roku podatkowego - jeśli Zeznanie, tak jak w przypadku Wnioskodawcy, zostanie złożone w marcu danego roku podatkowego).

W kontekście „rocznego” charakteru Ulgi na Innowacyjnych Pracowników warto również zwrócić uwagę na konieczność prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej, a jednocześnie na cel ulgi jakim jest promowanie działalności innowacyjnej. Działalność badawczo-rozwojowa musi być prowadzona w sposób systematyczny i ciągły, co jest rozumiane m.in. jako bez wyraźnych (powtarzanych cyklicznie i celowo) przerw czasowych. Nielogiczne w ocenie Wnioskodawcy, byłoby zatem twierdzenie, że wobec konieczności systematycznego prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej i na jej podstawie rozliczania Ulgi B+R, z kolei już uprawnienie do korzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników po spełnieniu warunków nie przysługiwałoby w odniesieniu do części miesięcy roku podatkowego.

Powodowałoby to bowiem sytuację, w której podatnik prowadzący działalność badawczo-rozwojową w sposób ciągły przez wiele lat, który ponosił stratę albo osiągał dochód niższy od kwoty przysługującego mu w roku podatkowym odliczenia na podstawie art. 18d Ustawy o CIT (Ulga B+R), nie będzie mógł skorzystać z preferencji przewidzianej w art. 18db tejże ustawy w sposób pełny.

Albowiem, zakładając hipotetyczną sytuację, że podatnik nabywa uprawnienia do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników w następujących po sobie latach, zgodnie z aktualnym stanowiskiem DKIS z każdym rokiem nie będzie mógł skorzystać z preferencji z tego tytułu, w miesiącach pomiędzy zakończeniem roku podatkowego a miesiącem, w którym złożył Zeznanie.

Wskazana sytuacja stoi w sprzeczności z podstawowymi założeniami Ulgi B+R oraz Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, tj. ukształtowaniem ich jako mechanizmów rocznych. Dodatkowo skoro DKIS potwierdził możliwość pomniejszania Zaliczek PIT w wybranym przez siebie okresie (w ramach danego roku podatkowego), niezasadne jest ograniczenie Ulgi na Innowacyjnych Pracowników jedynie do trzech kwartałów danego roku podatkowego, w szczególności, że żaden przepis z Ustawy o CIT nie określa wprost, że Ulga na Innowacyjnych Pracowników przysługuje wyłącznie za ww. okres.

Zdaniem Spółki, ustawodawca określając regulacje zastosowania wspomnianej preferencji określił jako podstawowy warunek złożenia Zeznania, z uwagi na to, że w pierwszej kolejności podatnik ma za zadanie ustalić, czy w jego przypadku powstało Aktywo B+R. Nie oznacza to jednak, że okres, w którym podatnik powinien dokonać tej analizy (domyślnie miesiące od końca roku podatkowego do miesiąca, w którym zostanie złożone Zeznanie) nie powinien zostać uwzględniony w ramach pomniejszenia Zaliczek PIT na podstawie art. 18db Ustawy o CIT.

Końcowo Wnioskodawca również zauważa, że Ustawa o CIT nie zawiera przepisów zabraniających odliczenia za miesiące poprzedzające złożenie Zeznania, gdy już to Zeznanie zostanie złożone. Takie działanie nie spowoduje również skorzystania z ulgi podatkowej w wysokości wyższej niż należna, ponieważ wciąż zastosowanie znajdą podstawowe ograniczenia, tj. odliczenie nie będzie mogło przekroczyć wysokości Aktywa B+R oraz odliczenie nie będzie mogło przekroczyć Zaliczek PIT naliczonych dla Specjalistów B+R. Nie można więc mówić o nadużyciu przepisów o Uldze na Innowacyjnych Pracowników czy jej nieuprawnionym rozszerzeniu, podczas gdy za to będzie możliwe uczynienie zadość celowi jej wprowadzenia. Ponadto, zgodnie z art. 2a Ordynacji Podatkowej, niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Zatem - w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na pojawiające się wątpliwości interpretacyjne co do przytoczonych przepisów prawa podatkowego, uprawnienie do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników przysługuje mu w odniesieniu do całego roku, w którym uzyska on prawo do skorzystania ze wskazanego mechanizmu, w tym również za miesiące przypadające przed złożeniem Zeznania.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym, Spółka po złożeniu Zeznania za dany rok podatkowy, będzie miała prawo do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników za miesiące przypadające przed złożeniem Zeznania, jak i w miesiącu złożenia Zeznania, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z posiadanym Aktywem B+R oraz występowaniem Specjalistów B+R, Spółka ma i będzie miała prawo na podstawie art. 18db Ustawy o CIT, do rozliczenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników w dowolnym miesiącu następującym po złożeniu Zeznania za dany rok podatkowy. Co więcej, w ocenie, Wnioskodawcy, Spółka będzie miała do tego prawo również w drodze wystąpienia o zwrot nadpłaty z tytułu nadpłaconych Zaliczek PIT wynikających z realizacji Działalności B+R przez Specjalistów B+R, w miesiącach przypadających po złożeniu Zeznania – w przypadku nieskorzystania w danym miesiącu z tej ulgi na bieżąco, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, w przypadku spełnienia wszystkich warunków z art. 18db Ustawy o CIT i nieskorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników „na bieżąco”, tj. w miesiącu, w którym zgodnie z art. 18db ust. 1 Ustawy o CIT, możliwe było pomniejszenie kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego wskazanych w ust. 2 o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym za miesiąc, w którym zaistniałyby warunki określone w art. 18db Ustawy o CIT, w szczególności w ust. 3, Wnioskodawca rozważa złożenie wniosku o stwierdzenie nadpłaty w wysokości należnego pomniejszenia Zaliczek PIT za ten miesiąc.

W ocenie Spółki, znajdą tu bowiem zastosowanie przepisy Ordynacji podatkowej dot. zwrotu nadpłaconego podatku. Wynika to z tego, że Ulga na Innowacyjnych Pracowników podlega tym samym zasadom co inne mechanizmy określone w Ustawie o CIT, w tym inne ulgi podatkowe, w zakresie których możliwe jest uzyskanie zwrotu nadpłaconego podatku. Tym samym, zmniejszenie Zaliczek PIT Specjalistów B+R w ramach Ulgi na Innowacyjnych Pracowników możliwe jest w praktyce m.in. poprzez wystąpienie o zwrot nadpłaty z tytułu nadpłaconych Zaliczek PIT na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej.

Przykładowo, zdaniem Wnioskodawcy, uregulowana w art. 18db Ustawy CIT, Ulga na Innowacyjnych Pracowników powinna być analogicznie stosowana do powiązanej z nią Ulgi B+R, o której mowa w art. 18d Ustawy o CIT. Zgodnie z ugruntowaną praktyką DKIS w odniesieniu do Ulgi B+R, w przypadku nieskorzystania z preferencji pomimo spełnienia ustawowych przesłanek skorzystania z niej w pierwotnie złożonym zeznaniu podatkowym, podatnikowi przysługuje możliwość otrzymania zwrotu nadpłaty na podstawie złożonego wniosku o stwierdzenie nadpłaty zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej po dokonaniu stosownej korekty tegoż zeznania podatkowego.

O ile przesłanką do złożenia wspomnianego wniosku, w przypadku Ulgi B+R może być zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych z lat poprzednich, o tyle w przypadku Ulgi na Innowacyjnych Pracowników, zdaniem Spółki, przesłanką będzie nieskorzystanie z preferencji za miesiące, w których zapłacono standardową wysokość Zaliczek PIT Specjalistów B+R - pomimo posiadania Aktywa B+R. Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka posiada (i może posiadać) Aktywo B+R, które stanowi nieodliczoną przez Spółka kwotę kosztów kwalifikowanych do Ulgi B+R. Zgodnie z Ustawą o CIT, wartość Aktywa B+R może zostać wykorzystane przez podatnika (Spółka) do pomniejszenia kwoty podlegającej wpłacie na rachunek urzędu skarbowego z tytułu Zaliczek PIT. Jak wynika z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Spółka sporządziła oraz złożyła właściwe deklaracje podatkowe dotyczące potrącanych Zaliczek PIT, a w przyszłości Wnioskodawca dopełni formalności w tym zakresie. Na podstawie danych dotyczących zaangażowania Specjalistów B+R w Działalność B+R, Spółka identyfikuje Specjalistów B+R. Tym samym, warunek konieczny do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników należy uznać za spełniony.

Biorąc pod uwagę powyższe, brak jest przeszkód do wystąpienia przez Spółkę o zwrot nadpłaty z tytułu nadpłaconych Zaliczek PIT Specjalistów B+R. W myśl Ordynacji podatkowej, jeżeli podatnik zakwestionuje zasadność pobrania podatku lub jego wysokość, jest on uprawniony do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty podatku. Brak jest zaś na gruncie Ustawy o CIT i Ordynacji podatkowej jakichkolwiek przepisów wyłączających lub ograniczających taką możliwość.

Powyższa możliwość wynika integralnie z prawa do dokonania korekty zeznania podatkowego z tytułu korzystania z Ulgi B+R, tj. preferencji ściśle powiązanej z Ulgą na Innowacyjnych Pracowników (w obu ulgach realizacja i stopień zaangażowania w Działalność B+R warunkują możliwość i zakres skorzystania z preferencji).

W ocenie Wnioskodawcy, nie sposób się zgodzić ze stanowiskiem przeciwnym. W pierwszej kolejności należy wskazać, że mechanizm Ulgi na Innowacyjnych Pracowników jest rozwiązaniem wywołującym wyłącznie wpływ w zakresie rozwiązań przewidzianych w Ustawie o CIT, w ramach której Spółka jest podatnikiem podatku. Powyższe zostało bezpośrednio potwierdzone przez DKIS, który podkreślał, że: „ulga na innowacyjnych pracowników prowadzi wyłącznie do zwolnienia podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (pełniącego rolę płatnika zaliczek oraz zryczałtowanego podatku) z obowiązku wpłaty pobranych środków z wynagrodzeń/świadczeń pracowników do urzędu skarbowego. (...) Środki zaoszczędzone w wyniku pomniejszenia kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego o iloczyn kwoty nieodliczonej i stawki podatku obowiązującej tego podatnika w danym roku podatkowym zgodnie z art. 18db Ustawy o CIT, mogą zostać przez Państwa w dowolny sposób rozdysponowane na prowadzoną przez Spółkę działalność gospodarczą” (interpretacja indywidualna z 9 marca 2022 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.24.2022.2.MR).

Stąd też Wnioskodawca spełniając warunki do stosowania Ulgi na Innowacyjnych Pracowników będzie miał możliwość zastosowania zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych, w ramach którego pełni rolę płatnika. Skoro zatem, przewidziana preferencja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych, to podatnik będzie uprawniony do podejmowania wszelkich czynności w tym zakresie, w tym w szczególności do składania korekt oraz wniosków o stwierdzenie nadpłaty.

Tym samym, w sytuacji, w której Spółka nie stosuje wspomnianego mechanizmu na bieżąco, wówczas zostanie pozbawiona możliwości odzyskania swoich środków pieniężnych, które w ocenie DKIS mogą być dysponowane w dowolny sposób przez podatnika (po spełnieniu warunków do stosowania Ulgi na Innowacyjnych Pracowników). Dlatego też, dane środki stanowić będą podatek nienależnie zapłacony, w rozumieniu przepisów ogólnych Ordynacji podatkowej.

Biorąc również pod uwagę, iż DKIS potwierdził możliwość pomniejszania Zaliczek PIT w wybranym przez siebie okresie (w ramach danego roku podatkowego), wykluczenie możliwości skutecznego dochodzenia zwrotu nienależnie zapłaconych Zaliczek PIT wywołałoby sytuację, w której podatnicy nie mieliby pewności co do stosowania prawa w tym zakresie.

Albowiem, tego rodzaju wykładnia stwarzałaby uwarunkowania, w których podatnik w momencie nierozliczenia Zaliczek PIT na bieżąco (co i istotne - art. 18db Ustawy o CIT i jakakolwiek inna ustawa podatkowa nie narzucają na podatnika takiego obowiązku), byłby on pozbawiony możliwości odzyskania swoich środków pieniężnych, które są mu należne po spełnieniu warunków przewidzianych w regulacjach dot. Ulgi na Innowacyjnych Pracowników.

Jednocześnie, biorąc pod uwagę ogólne regulacje Ordynacji podatkowej, które umożliwiają złożenie korekt deklaracji podatkowych (w szczególności zeznania CIT-8) do momentu przedawnienia zobowiązania podatkowego za dany rok podatkowy, Spółka będzie miała prawo do wystąpienia o zwrot podatku z ww. tytułu przed końcem danego roku podatkowego oraz po jego zakończeniu.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym w związku z posiadanym Aktywem B+R oraz występowaniem Specjalistów B+R, Spółka ma i będzie miała prawo na podstawie art. 18db Ustawy o CIT, do rozliczenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników za dany rok podatkowy w drodze wystąpienia o zwrot nadpłaty na zasadach wynikających z Ordynacji podatkowej z tytułu nadpłaconych Zaliczek PIT w związku z nie potrąceniem ich na bieżąco we wpłaconych Zaliczkach PIT, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5

Zgodnie z art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT, uprawnienie do pomniejszenia, o którym mowa w ust. 1, przysługuje począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, do końca roku podatkowego, w którym zostało złożone to zeznanie.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku złożenia Zeznania CIT za rok podatkowy w miesiącu X, będzie on miał prawo do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników już w miesiącu X+1, tj. w zakresie Zaliczek PIT uiszczanych w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania, tj. X+1, nawet jeśli dotyczą one wynagrodzenia należnego za miesiąc X-1 w stosunku do miesiąca, w którym złożono Zeznanie CIT.

Spółka wskazuje, że prawidłowość prezentowanego stanowiska została już potwierdzona przez DKIS, m.in. w interpretacji indywidualnej z 20 września 2023 r., (sygn. 0114-KDIP2-1.4010.443.2023.1.MR1), w której organ potwierdził prawidłowość poniższego stanowiska wnioskodawcy: „stanowisko w zakresie ustalenia, czy z odliczenia w ramach Ulgi na Innowacyjnych Pracowników można skorzystać począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, o którym mowa w art. 27 ust. 1, a zatem w konsekwencji, czy w przypadku złożenia w danym miesiącu Zeznania CIT za rok podatkowy, podatnik może skorzystać z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników po raz pierwszy w zakresie zaliczek (na podatek dochodowy oraz zryczałtowany podatek dochodowy, o których mowa w art. 31 oraz art. 41 ust. 1 i 4 Ustawy o PIT) uiszczanych w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania (nawet jeśli dotyczą one wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym złożono zeznanie), należy uznać za prawidłowe”.

Co więcej, w oparciu o powyższe Wnioskodawca uważa, że będzie miał on także prawo do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników w miesiącu X+1 również w zakresie Zaliczek PIT uiszczanych w miesiącu następującym bezpośrednio po miesiącu złożenia zeznania, tj. X+1, nawet jeśli dotyczą one wynagrodzenia należnego za miesiąc X-1, tj. miesiąc poprzedzający miesiąc złożenia Zeznania CIT, ponieważ jak wskazano w opisie stanu faktycznego (winno być: stan faktycznego i zdarzenia przyszłego) Spółka zamierza dokonywać pomniejszenia Zaliczek PIT Specjalistów B+R w odniesieniu do Zaliczek PIT za miesiąc „y” wpłacanych do urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca przypadającego bezpośrednio po miesiącu następującym po złożeniu zeznania, tj. „y+2”).

W ocenie Wnioskodawcy powyższe rozumienie przepisów wynika wprost z literalnej wykładni art. 18db ust. 4 Ustawy o CIT i tym samym w jego ocenie stanowisko przedstawione powyżej powinno zostać uznane za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.,  dalej: „updop”, „ustawa o CIT”):

Natomiast, stosownie do treści art. 18d ust. 1 updop:

Katalog kosztów uznawanych za koszty kwalifikowane został przedstawiony w art. 18d ust. 2- 3a updop.

W myśl art. 18d ust. 8 updop:

Zgodnie z art. 18d ust. 9 updop:

Stosownie do art. 18db ust. 1 updop:

Zgodnie z art. 18db ust. 2 updop:

Zgodnie z art. 18db ust. 3 updop:

Stosownie do treści art. 18db ust. 4 updop:

W myśl art. 18db ust. 5 updop:

Zgodnie z art. 18db ust. 6 updop:

Z powyższych przepisów wynika, że ulga określona w art. 18db updop, jest adresowana do podatników podatku dochodowego (będących płatnikami), którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową i ze względu na stratę lub niski dochód nie mogli w całości lub w części odliczyć w ramach ulgi B+R wydatków kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3 updop, poniesionych w danym roku.

Ulga umożliwia płatnikowi zmniejszenie zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń pracowników wskazanych w art. 18db ust. 3 updop, o kwotę nieodliczonych wydatków kwalifikowanych. Odliczeniu podlega kwota stanowiąca iloczyn nieodliczonych wydatków kwalifikowanych i obowiązującej danego podatnika stawki podatku dochodowego.

Ad. 1

We wniosku wskazali Państwo, że „czasem pracy jest czas, w jakim pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy. (…) W związku z powyższym, urlop bądź inna usprawiedliwiona nieobecność nie mogą stanowić czasu, w którym pracownik jest do dyspozycji pracodawcy, ponieważ w tym czasie pracownik nie pozostaje w gotowości do wykonywania pracy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy.”

Zgodnie z powołanym wyżej art. 18db ust. 3 updop:

W tym miejscu zauważyć należy, że termin „ogólny czas pracy” nie został zdefiniowany ani w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, ani ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, że w kwestii „ogólnego czasu pracy” należy odnieść do zawierającego ogólne przepisy prawa pracy, Kodeksu pracy, w którym to art. 128 § 1 stanowi, że czasem pracy jest czas, w którym pracownik pozostaje w dyspozycji pracodawcy w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym do wykonywania pracy. Zatem, „zasadniczym elementem definicji czasu pracy jest pozostawanie w dyspozycji pracodawcy. Oznacza to, że czas pracy nie jest tym samym co czas efektywnego (rzeczywistego) wykonywania pracy określonej w umowie, ale obejmuje również okresy nieświadczenia pracy, w których pracownik „pozostaje w dyspozycji” pracodawcy (por. post. SN z 28 marca 2019 r. sygn. I PK 89/19 oraz wyr. SN z 24 września 2020 r. sygn. III PK 38/19)”.

Zgodnie z treścią art. 80 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz.U. z 2022 r., poz. 1510, ze zm.), wynagrodzenie przysługuje za pracę wykonaną. Za czas niewykonywania pracy pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia tylko wówczas, gdy przepisy prawa pracy tak stanowią. Należy podkreślić, że „zarówno doktryna, jak i orzecznictwo konsekwentnie wiążą prawo do urlopu z istnieniem stosunku pracy”. Prawo do urlopu polega na uprawnieniu do okresowego zwolnienia od obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Co za tym idzie tzw. ogólny czas pracy pracownika uwzględnia również okres urlopu wypoczynkowego (wymiar urlopu określają przepisy prawa pracy) i analogicznie m.in. urlop okolicznościowy, czy okres zwolnienia przysługującego na mocy art. 188 Kodeksu pracy oraz okres przestoju niezawiniony przez pracownika zgodnie z art. 81 Kodeksu pracy. Dodatkowo, na mocy art. 92 Kodeksu pracy, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy. Zatem do ogólnego czasu pracy zaliczyć należy również okres pozostawania pracownika na zwolnieniu lekarskim.

W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, „ogólny czas pracy”, o którym mowa w art. 18db ust. 3 Ustawy o CIT, oznacza czas pracy, w którym pracownik pozostaje do dyspozycji pracodawcy, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy, a zatem usprawiedliwione nieobecności nie stanowią „ogólnego czasu pracy”, uznałem za nieprawidłowe.

Ad. 2

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie pytania nr 2 odnośnie ustalenia, na gruncie przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka - na gruncie art. 18db updop, będzie uprawniona do pomniejszania kwoty Zaliczek PIT - wskazanych w art. 18db ust. 2 updop (podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego) - w całości, tzn. bez proporcjonalnego przełożenia stopnia zaangażowania Specjalistów B+R w Działalność B+R na kwotę Zaliczki PIT, z zachowaniem warunków określonych w treści art. 18db ust. 3 updop, uznałem za prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Ad. 3, 4, 5

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 3, ponownie należy powołać treść art. 18db ust. 4 updop, w myśl którego,

Z literalnego brzmienia 18db ust. 4 updop wynika, że prawo do pomniejszenia kwot podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego, o których mowa w art. 18db ust. 1 updop, przysługuje podatnikowi począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie.

Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego tekstu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 kwietnia 2014 r., II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z 18 grudnia 2000 r., III SA 3055/09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102). Nie ma w szczególności konieczności potrzeby sięgania po argumenty celowościowe wtedy, gdy już po zastosowaniu reguł znaczeniowych albo metody językowej i dyrektyw systemowych uda się osiągnąć właściwy wynik wykładni, to jest ustalić pozbawione cech niedorzeczności znaczenie interpretowanej normy (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 1 marca 2007 r., III CZP 94/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 95 i wyrok Sądu Najwyższego z 8 maja 1998 r., I CKN 664/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 7). Jeżeli przepis prawa jest jednoznaczny w swej warstwie językowej, nie zachodzi potrzeba, ani możliwość, stosowania innych metod wykładni. W innych przypadkach ustalenie treści normy prawnej zawartej w gramatycznym sformułowaniu przepisu prawa może wymagać odwołania się do dalszych metod wykładni, np. wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej. Metodami wykładni systemowej czy celowościowej nie można wykroczyć poza ramy możliwych znaczeń interpretowanego przepisu wynikające z jego wykładni gramatycznej. Wykładnia przepisu dokonana z naruszeniem tej zasady stanowi już wykładnię contra legem, a więc prowadzi do naruszenia przepisu podlegającego interpretacji.

Dzięki uldze na innowacyjnych pracowników podatnicy, jako płatnicy, mogą zmniejszyć kwotę zaliczek na podatek dochodowy od wynagrodzeń osób zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową (na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia bądź praw autorskich). Warunkiem jest to, aby zatrudnieni poświęcali takiej aktywności co najmniej 50 proc. swojego czasu pracy.

Tym samym, niewykorzystaną za poprzedni rok kwotę ulgi B+R odlicza się od bieżących zaliczek na PIT od wynagrodzeń innowacyjnych pracowników. Zwrócić bowiem należy uwagę na fakt, że tzw. ulga na innowacyjnych pracowników prowadzi wyłącznie do zwolnienia podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (pełniącego rolę płatnika zaliczek oraz zryczałtowanego podatku) z obowiązku wpłaty pobranych środków z wynagrodzeń/świadczeń pracowników do urzędu skarbowego. Tym samym, podmiot korzystający z ulgi na innowacyjnych pracowników, nie jest zwolniony z obowiązku poboru zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, lecz wyłącznie z obowiązku ich odprowadzenia na rachunek właściwego urzędu skarbowego.

Wskazuję, że uprawnienie do pomniejszenia kwoty podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek dochodowy oraz zryczałtowanego podatku dochodowego przysługuje podatnikowi (płatnikowi) począwszy od miesiąca następującego bezpośrednio po miesiącu, w którym został złożony CIT-8. Z ulgi na innowacyjnych pracowników wynika również, że ww. ulga uprawnia wyłącznie do zwolnienia podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (pełniącego rolę płatnika zaliczek oraz zryczałtowanego podatku) z obowiązku wpłaty pobranych środków z wynagrodzeń świadczeń pracowników. Tym samym, odwołuje się ona do konkretnej zaliczki (pobranej w miesiącu przypadającym bezpośrednio po złożeniu zeznania), ustanawiając wyraźną granicę, które zaliczki mogą podlegać pomniejszeniu, a które nie mogą być pomniejszone w ramach wskazanej ulgi.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka po złożeniu Zeznania za dany rok podatkowy, będzie miała prawo do skorzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników za miesiące przypadające przed złożeniem Zeznania, jak i w miesiącu złożenia Zeznania, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, uznałem za nieprawidłowe.

Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 uznałem za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111, dalej: „Ordynacja podatkowa”):

Na mocy art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z treścią powołanego art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej, w sytuacji zakwestionowania zasadności pobrania, czy też wysokości zobowiązania podatkowego, to podatnik ma prawo złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty.

W tym miejscu należy wskazać, że w opisanej sytuacji mamy do czynienia z możliwością skorzystania przez podatnika z tzw. ulgi na innowacyjnych pracowników, z której podatnik może, ale nie musi skorzystać. Tym samym, w sytuacji gdy Wnioskodawca po spełnieniu określonych warunków mógł skorzystać z ww. ulgi jednak za określone miesiące danego roku z niej nie skorzystał to nie można mówić, że wpłacone zaliczki na podatek od innowacyjnych pracowników należy potraktować jako kwotę należnego podatku. Wnioskodawca pobrał bowiem zaliczki w prawidłowej wysokości. Fakt, że nie skorzystał z przysługującego mu uprawnienia o którym mowa w art. 18db updop, nie upoważnia go do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. 

W omawianej sprawie Spółka, jako płatnik nie będzie zatem mogła skorzystać z uprawnienia uregulowanego w 75 § 1 Ordynacji podatkowej.

Nie można zatem zgodzić się z Państwa twierdzeniem, że w związku z posiadanym Aktywem B+R oraz występowaniem Specjalistów B+R, Spółka ma i będzie miała prawo - na podstawie art. 18db Ustawy o CIT, do rozliczenia Ulgi na Innowacyjnych Pracowników za dany rok podatkowy w drodze wystąpienia o zwrot nadpłaty na zasadach wynikających z Ordynacji podatkowej z tytułu nadpłaconych Zaliczek PIT w związku z nie potrąceniem ich na bieżąco we wpłaconych Zaliczkach PIT, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 uznałem za nieprawidłowe.

W mojej ocenie, w związku z powyższymi przepisami, mając również na uwadze treść art. 18db ust. 4 updop, na tle przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w przypadku złożenia zeznania CIT-8 w marcu 2024 r., będą Państwo mogli po raz pierwszy pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek PIT, pobranych z wynagrodzenia za marzec 2024 r. wypłacanego w kwietniu 2024 r., od którego pobór zaliczki następuje również w kwietniu, a terminem jej przekazania do urzędu skarbowego jest 20 maja 2024 r.

W przedstawionym przypadku kwiecień jest miesiącem następującym bezpośrednio po miesiącu, w którym podatnik złożył zeznanie, zatem zaliczka pobrana w tym miesiącu jest pierwszą zaliczką pobraną i podlegającą przekazaniu do urzędu skarbowego od wypłacanych wynagrodzeń.

W tym przypadku termin jej faktycznego przekazania do urzędu skarbowego pozostawałby bez znaczenia, gdyż jako zaliczka pobrana podlega co do zasady przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego. Przy czym spółka korzystając z ulgi na innowacyjnych pracowników i tak nie dokonuje jej wpłaty w całości lub w części.

Również w przypadku wypłaty wynagrodzeń Specjalistów B+R za ostatni miesiąc danego roku podatkowego, będą Państwo mogli pomniejszyć kwotę podlegających przekazaniu na rachunek urzędu skarbowego zaliczek na podatek PIT, pobranych z wynagrodzenia za listopad 2024 r. wypłacanego w grudniu 2024 r., od którego pobór zaliczki następuje również w grudniu, a terminem jej przekazania do urzędu skarbowego jest 20 stycznia 2025 r.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy pierwszym miesiącem korzystania z Ulgi na Innowacyjnych Pracowników będzie miesiąc bezpośrednio następujący po złożeniu Zeznania (tj. miesiąc zapłaty Zaliczki PIT w odniesieniu do wynagrodzeń, od których Zaliczka PIT została pobrana w miesiącu złożenia zeznania), natomiast ostatnim miesiącem, w stosunku do którego będzie możliwe zastosowanie Ulgi IP, będzie ostatni miesiąc roku podatkowego złożenia zeznania rozumiany jako miesiąc, za który wynagrodzenia są należne (zaś pobranie zaliczek i ich transfer do organu podatkowego następuje w kolejnych miesiącach roku podatkowego następującego po roku złożenia Zeznania), uznałem za nieprawidłowe.

Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 5 uznałem za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Końcowo odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów,  to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.

W kwestii zastosowania art. 2a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym:

Organ zauważa, że w sprawie brak jest wątpliwości co do wykładni omawianych przepisów, co tym samym wyklucza możliwość zastosowania przepisu art. 2a Ordynacji podatkowej.

Aby powyższy przepis znalazł zastosowanie, po pierwsze, muszą istnieć wątpliwości dotyczące treści przepisów prawa podatkowego. Po drugie, istniejące wątpliwości powinny mieć taki charakter, że nie da się ich rozstrzygnąć. Jeśli więc wątpliwości istnieją, ale mogą zostać wyeliminowane w procesie wykładni, wspomniana zasada nie ma zastosowania (wyrok WSA w Bydgoszczy z 11 października 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 781/17).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w  przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.