Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością rozpoczęła działalność (…) 2023 r. Spółka jest podatnikiem czynnym VAT i cała jej sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zajmuje się produkcją (…).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zamierza kupić samochód typu koniowóz. Zamówiony samochód to (…). Według specyfikacji pojazdu bazowego będzie to pojazd 5-osobowy z dwoma rzędami siedzeń oraz wydzieloną przestrzenią do przewozu dwóch koni. Z informacji uzyskanych przez producenta koniowozu, w dowodzie rejestracyjnym będzie adnotacja, że jest to samochód osobowy o maksymalnej wadze całkowitej nieprzekraczającej 3500 kg. Wartość samochodu przekracza 150 000,00 netto. Samochód będzie używany wyłącznie w działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 4a ust. 9a [winno być: art. 4a pkt 9a – przyp. organu] ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych samochód osobowy to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

a)pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:

-klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub

-z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,

b)pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,

c)pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:

-agregat elektryczny/spawalniczy,

-do prac wiertniczych,

-koparka, koparko-spycharka,

-ładowarka,

-podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,

-żuraw samochodowy,

d)pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.

Opisany we wniosku samochód nie jest samochodem specjalnym, tym samym, nie spełnia § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. poz. 407. Pojazd nie jest pojazdem specjalnym, określonym w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 maja 2014 r. poz. 709. Ze względu na warunki techniczne samochodu, którym odpowiada, można by go zakwalifikować jako pojazd wielozadaniowy typu van.

Art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług mówi, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne niż określone w ust. 9 pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 4 pkt 2, uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, wymagania dla tych pojazdów samochodowych oraz dokumenty potwierdzające spełnienie wymagań, uwzględniając specyfikę ich konstrukcji oraz ich zastosowanie, a w przypadku pojazdów mających więcej niż jeden rząd siedzeń – również wymóg, aby dopuszczalna masa całkowita była większa niż 3 tony. Powyższy przepis powoduje jednak, że z uwagi na rejestrację na 5 osób oraz dwa rzędy siedzeń, które są oddzielone od części ładunkowej trwałą przegrodą nie można go zakwalifikować jako pojazd ciężarowy.

Samochód opisany we wniosku będzie oklejony folią z logo firmy, będzie stanowił reklamę mobilną, która będzie docierała do odbiorców w różnych miejscach. Konie będą przewożone na zawody, podczas których będą reprezentowały markę firmy. Ponadto w trakcie zawodów w pojeździe otwierana będzie markiza boczna, dzięki czemu będzie miała miejsce równoczesna sprzedaż produktów firmowych. Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie w celach firmowych. Jest przystosowany do przewozu koni, niepraktyczny do poruszania się w mieście, czy do zaparkowania w centrum. Firma planuje wprowadzić regulamin użytkowania samochodu, wedle którego zabroniony będzie użytek do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Sama konstrukcja pojazdu wyklucza użycie go do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że użycie go do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Pytanie

Czy od zakupu wyżej opisanego samochodu można zaliczyć w ciężar kosztów pełną wartość netto samochodu, bez ustalania proporcji na podstawie art. 16 ust. 4 [winno być art. 16 ust. 1 pkt 4 – przyp. organu] podatku dochodowego od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Od zakupu opisanego samochodu można zaliczyć w ciężar kosztów pełną wartość samochodu, bez ustalania proporcji na podstawie art. 16 ust. 4 [winno być art. 16 ust. 1 pkt 4 – przyp. organu] podatku dochodowego od osób prawnych.

Samochód definiowany jest na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako samochód osobowy, ponieważ posiada dwa rzędy siedzeń. Producent samochodu (…), na którym była tworzona zabudowa typu koniowóz, wyprodukował samochód z kabiną kierowcy z jednym rzędem siedzeń. Podczas dostosowywania samochodu do potrzeb firmy, w przestrzeni zabudowy zostało utworzone dodatkowe miejsce spełniające funkcje zarówno bezpiecznego przewozu dodatkowych pasażerów – zgodne z prawem drogowym, jak i dodatkową przestrzenią do przewozu produktów firmowych przeznaczonych do sprzedaży, a także niezbędnych akcesoriów służących do udziału w zawodach.

Samochód będzie oklejony folią z logo firmy, będzie stanowił reklamę mobilną, która będzie docierała do odbiorców w różnych miejscach. Konie będą przewożone na zawody, podczas których będą reprezentowały markę firmy. Ponadto w trakcie zawodów w pojeździe otwierana będzie markiza boczna, dzięki czemu będzie miała miejsce równoczesna sprzedaż produktów firmowych. Samochód będzie wykorzystywany wyłącznie w celach firmowych. Będzie przystosowany do przewozu koni, niepraktyczny do poruszania się w mieście, czy do zaparkowania w centrum. Firma planuje wprowadzić regulamin użytkowania samochodu, wedle którego zabroniony będzie użytek do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Sama konstrukcja pojazdu wyklucza użycie go do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że użycie go do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

W związku z powyższym w ocenie Wnioskodawcy sama kwalifikacja samochodu według ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako samochód osobowy na podstawie tylko i wyłącznie dodatkowego rzędu siedzeń jest nieprawidłowa. Dodatkowe miejsce w przestrzeni zabudowy będzie głównie wykorzystywane do celów marketingowych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Na gruncie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT:

Według art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 4a pkt 9a ustawy o CIT:

W myśl art. 4c ustawy o CIT:

Ponadto na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług Minister Finansów wydał rozporządzenie w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika z dnia 27 marca 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. poz. 407). Zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia:

Z treści wniosku wynika, że zamierzają Państwo kupić samochód typu koniowóz. Według specyfikacji pojazdu będzie to pojazd 5-osobowy z dwoma rzędami siedzeń oraz wydzieloną przestrzenią do przewozu dwóch koni. W dowodzie rejestracyjnym będzie adnotacja, że jest to samochód osobowy o maksymalnej wadze całkowitej nieprzekraczającej 3 500 kg. Wartość samochodu będzie przekraczała 150 000,00 zł netto. Opisany samochód nie jest samochodem specjalnym, nie jest też samochodem wymienionym w § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. poz. 407.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że samochód typu koniowóz, który zamierza kupić Spółka, w myśl definicji zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jest samochodem osobowym. Jak bowiem wynika z wniosku, masa całkowita tego samochodu nie będzie przekraczać 3,5 tony, samochód będzie miał dwa rzędy siedzeń, będzie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą (samochód 5-osobowy) i jednocześnie nie będzie objęty zakresem przedmiotowym wynikającym z art. 4a pkt 9a lit. a)-d) ustawy o CIT.

Faktu tego nie zmienia sposób wykorzystywania tego samochodu. Zasadniczą regułą interpretacyjną mającą zastosowanie przy dokonywaniu interpretacji przepisów prawa podatkowego jest zasada, iż zwroty jednobrzmiące użyte w tekście aktu normatywnego należy rozumieć jednolicie. W tym konkretnym przypadku należy zwrócić uwagę na fakt, iż zwrot „samochód osobowy” został zdefiniowany, określony przez ustawodawcę na potrzeby ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym ustawodawca wprost wskazał jak należy rozumieć ww. sformułowanie. W konsekwencji zgodnie z zasadami wykładni językowej nie można nadawać mu innego znaczenia niż znaczenie określone w art. 4a pkt 9a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W konsekwencji nie ulega wątpliwości, iż zastosowanie do przypadku opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej będzie miał przepis w art. 16 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Tym samym odpisy amortyzacyjne w części ustalonej od wartości tego samochodu przewyższającej kwotę 150 000 zł nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.