Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwa,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy:

• Spółka jest uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku zagranicznego pobranego w Arabii Saudyjskiej od wynagrodzenia pobranego od Klienta - prawidłowe;
• powołane dokumenty są wystarczające do udokumentowania kwoty podatku zapłaconego (pobranego) w Arabii Saudyjskiej - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie odliczenia podatku zapłaconego w obcym państwie.

Uzupełnili go Państwo pismem z 19 lutego 2025 r. (data wpływu 24 luty 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest, „pozostała działalność usługowa w zakresie technologii informatycznych i komputerowych" (PKD 62.09.Z).

Wnioskodawca podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. z dnia 7 grudnia 2023 r. (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805, dalej: Ustawa o CIT).

Wnioskodawca jest opodatkowany na zasadach ogólnych podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej przez zakład podatkowy. W szczególności Wnioskodawca nie posiada za granicą żadnej stałej placówki ani wyznaczonej osoby działającej w jego imieniu i na jego rzecz za granicą.

Wnioskodawca świadczy usługi dla osób trzecich, głównie dla dużych przedsiębiorstw oraz firm międzynarodowych w sektorach ubezpieczeń, bankowości i przemysłu polegające na tworzeniu oprogramowania na zamówienie, zgodnie z potrzebami Klienta, a także tworzeniu dodatkowych funkcji lub rozszerzeń w programach już istniejących. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca zawiera umowy ze spółkami będącymi rezydentami podatkowymi w innych państwach np. w Arabii Saudyjskiej. W przypadku, którego dotyczy pytanie, Wnioskodawca zawarł z A. (…) w Arabii Saudyjskiej (dalej jako „Klient") umowę ramową, na podstawie której Klient, na podstawie zamówień, zleca Wnioskodawcy prace informatyczne wykonywane przez poszczególnych konsultantów Wnioskodawcy oraz pośredniczy w zakupie licencji oprogramowania firm trzecich (np. …). Zgodnie z zawarta umową, jeżeli w wyniku prac konsultantów Wnioskodawcy powstaną utwory w rozumieniu praw autorskich, do takich utworów Wnioskodawca udziela Klientowi niewyłącznej, nieograniczonej czasowo i terytorialnie licencji. Z tytułu realizacji umowy i poszczególnych zamówień Wnioskodawca uzyskuje przychód (wynagrodzenie) dokumentowany wystawianymi przez Wnioskodawcę raz w miesiącu fakturami. Płatności realizowane przez Klienta z tytułu ww. faktur są pomniejszane przez Klienta o kwotę podatku dochodowego, który jest przekazywany przez Klienta Organowi Podatkowemu i Celnemu w Arabii Saudyjskiej (Zatca).

Klient, powołując się na przepisy prawa podatkowego obowiązujące w Arabii Saudyjskiej stoi na stanowisku, iż aby nie był zobowiązany do pobierania przedmiotowego podatku u źródła („witholding tax") w Arabii Saudyjskiej powinien otrzymać od Wnioskodawcy certyfikat rezydencji podatkowej oraz wypełniony przez Wnioskodawcę i potwierdzony przez organ podatkowy właściwy dla Wnioskodawcy formularz Q7/B obowiązujący w Arabii Saudyjskiej. Na formularzu tym dany podmiot oświadcza, iż:

1)jest rzeczywistym właścicielem dochodu w odniesieniu do którego wnosi o zastosowanie ulgi podatkowej,

2)jest polskim rezydentem,

3)nie ma stałego zakładu / bazy (przedsiębiorstwa) w Arabii Saudyjskiej, do którego dochód jest przypisany,

4)prace wykonywane w Arabii Saudyjskiej w danym roku nie stanowią trwałego zakładu ani bazy (przedsiębiorstwa) zgodnie z postanowieniami traktatu,

5)dochód jest lub będzie zgłoszony do właściwego organu podatkowego w państwie, w którym podmiot jest rezydentem.

Zgodnie z formularzem, poświadczenie organu podatkowego ma natomiast dotyczyć tego, iż:

1)informacje (powyżej wymienione) podane przez dany podmiot, zgodnie z najlepszą wiedza organu są poprawne,

2)dany podmiot jest rezydentem podatkowym w Polsce w danym roku w rozumieniu art. 4 wyżej wymienionej Umowy, gdzie podlega podatkowi.

Wnioskodawca zwrócił się do organu podatkowego właściwego dla Wnioskodawcy - Naczelnika (...) Urzędu Skarbowego w (...) z wnioskiem o poświadczenie wypełnionego przez Wnioskodawcę, przetłumaczonego na język polski formularza Q7/B. W dniu (…) 2024 roku ww. organ podatkowy wydał postanowienie o odmowie wydania zaświadczenia, które jest ostateczne. Odmowę organ uargumentował tym, iż nie posiada wiedzy w zakresie wskazanym we wniosku. Zgodnie z art. 306b § 1 ordynacji podatkowej oraz art. 306a § 2 ordynacji podatkowej - organ podatkowy jest zobowiązany wydać zaświadczenie, jeżeli chodzi o potwierdzenie faktów lub stanu prawnego, wynikających z prowadzonej przez ten organ ewidencji, rejestrów lub innych danych będących w jego posiadaniu. Natomiast w przedmiotowej sprawie organ nie posiada wiedzy o tym, jaki jest rzeczywisty właściciel dochodu, czy podatnik posiada stały zakład lub bazę w Arabii Saudyjskiej, ani czy praca wykonywana w Arabii Saudyjskiej w 2024 roku stanowi stały zakład lub bazę zgodnie z postanowieniami umowy. Wnioskodawca nie kwestionuje stanowiska organu podatkowego, nie mniej brak uzyskania poświadczenia powoduje zdaniem Klienta konieczność odprowadza przez Klienta podatku u źródła w Arabii Saudyjskiej.

W związku z powyższym Klient dokonuje potrącenia podatku i uiszcza go w imieniu Wnioskodawcy w odpowiednim urzędzie podatkowym w Arabii Saudyjskiej. Następnie, Klient przekazuje Wnioskodawcy zaświadczenie o podatku u źródła (certificate for witholding tax).

Na zaświadczeniu jest informacja „Zaświadczamy, że uiściliśmy w imieniu [nazwa podmiotu, w tym wypadku Wnioskodawcy] podatek u źródła Zakat do Organu Podatkowego i Celnego (Zatca), w wysokości wskazanej w poniższej tabeli, zgodnie z przepisami dotyczącymi podatku u źródła - podatku dochodowego w Arabii Saudyjskiej.

Na zaświadczeniu są podane dane Klienta wraz z numerem podatkowym Klienta (Tax Identification Number), nazwaWnioskodawcy, kwota podatku odprowadzonego przez Klienta do Zatca, w danym miesiącu, grzywna za opóźnienie oraz łączna kwota podatku odprowadzonego przez Klienta do Zatca, data wydania zaświadczenia, podpis osoby je wystawiającej oraz pieczątka Klienta.

Ponadto, na zaświadczeniu znajduje się adnotacja - „Zaświadczenie Organu Podatkowego" (Certification by the Tax Authority), na którym Organ Podatkowy i Celny (Zatca), potwierdza powyższe informacje wraz z datą, podpisem i pieczątką organu.

Ponadto, Klient przesyła Wnioskodawcy zaświadczenie, na którym wyszczególnione są numery faktur wystawione przez Wnioskodawcę wraz z kwotą faktury oraz kwotą podatku odprowadzonego przez Klienta do Organu Podatkowego i Celnego w Arabii Saudyjskiej (Zatca).

Należności, o których mowa we wniosku o interpretację indywidualną, tj. należności uzyskane od Klienta Wnioskodawcy za świadczone usługi, nie stanowią należności o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytania

1.Czy w przedstawionym stanie faktyczny Spółka jest uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku zagranicznego pobranego w Arabii Saudyjskiej od wynagrodzenia pobranego od Klienta?

2.Czy powołane dokumenty są wystarczające do udokumentowania kwoty podatku zapłaconego (pobranego) w Arabii Saudyjskiej?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona, na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „Ustawy o CIT”), do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Arabii Saudyjskiej od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz Spółki saudyjskiej usług opisanych stanie faktycznym.

Ad 2

Zdaniem Spółki, dokumenty przedstawione w stanie faktycznym uzyskane od Klienta są wystarczające do udokumentowania kwoty podatku zapłaconego (pobranego) w Arabii Saudyjskiej.

Uzasadnienie do pytania 1

Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT podatnicy mający siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Ustawodawca w przepisach Ustawy o CIT regulujących problematykę dochodów uzyskiwanych przez podatników posiadających nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, którzy uzyskują dochody ze źródeł położonych poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, unormował jako metodę eliminacji podwójnego opodatkowania tzw. metodę zaliczenia zwykłego (proporcjonalnego).

W myśl art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT, jeżeli podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, osiągają również dochody (przychody) poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i dochody te podlegają w obcym państwie opodatkowaniu, a umowa międzynarodowa, której Polska jest stroną nie zwalnia tych dochodów z opodatkowania w państwie rezydencji (art. 17 ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT), w rozliczeniu za rok podatkowy dochody (przychody) te łączy się z dochodami (przychodami) osiąganymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym wypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi zapłaconemu w obcym państwie. Kwota odliczenia nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w obcym państwie.

Powołany art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT ustanawia zatem następujące przesłanki materialne pozwalające na dokonanie odliczenia podatku zapłaconego w państwie źródła, tj.:

• podmiot podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce;
• podatnik ten osiąga dochody (przychody) zarówno na terytorium Polski, jak i za granicą;
• dochody (przychody) osiągane na terytorium państw obcych podlegają opodatkowaniu w tych państwach;
• dochody te nie są wolne od podatku na mocy postanowień umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, i tym samym nie ma zastosowania art. 17 ust. 1 pkt 3 Ustawy o CIT;
• podatek od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium państw obcych został faktycznie zapłacony w tych państwach.

Na podstawie art. 20 ust. 6 Ustawy o CIT, łączna kwota odliczenia, o którym mowa w ust. 1 i 2, nie może przekroczyć tej części podatku, która została obliczona przed dokonaniem odliczenia i która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany z tego źródła dochodu.

Powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 22a Ustawy o CIT). Stosownie zaś do art. 22b ustawy o CIT, odliczenie określone w art. 20 ustawy o CIT stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Ustawa o CIT nie wskazuje dokładnie, co należy rozumieć pod pojęciem "podstawy prawnej do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa", o której mowa w art. 22b ustawy o CIT.

W ocenie Spółki należy przyjąć, iż w przedstawionym stanie faktycznym podstawę tę stanowi Konwencją między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Arabii Saudyjskej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, zawartej w Rijadzie dnia 22 lutego 2011 r. (Dz. U. z 2012 r., poz. 502, dalej jako „UPO”) zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę dnia 7 czerwca 2017 r. oraz przez Arabię Saudyjską dnia 18 września 2018 r. (dalej: „Konwencja”).

W art. 25 ust. 1 zdanie 1 i 2 UPO stanowi się bowiem, że właściwe organy Umawiających się Państw będą wymieniały takie informacje, które mogą mieć istotne znaczenie dla stosowania postanowień niniejszej Konwencji albo wewnętrznego ustawodawstwa Umawiających się Państw dotyczącego podatków objętych niniejsza Konwencją w zakresie, w jakim opodatkowanie to nie jest sprzeczne z niniejszą Konwencją.

Wymiana informacji nie jest ograniczona postanowieniami artykułu 1 niniejszej Konwencji.

Zgodnie z art. 23 UPO: „Podwójnego opodatkowania unika się w następujący sposób:

1.Jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie, pierwsze wymienione Umawiające się Państwo zezwoli na odliczenie od podatku od dochodu tej osoby kwoty równej podatkowi zapłaconemu w drugim Umawiającym się Państwie. Jednakże, takie odliczenie nie może przekroczyć tej części podatku, obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która przypada w zależności od konkretnej sytuacji na dochód, który może być opodatkowany w drugim Umawiającym się Państwie.

2.Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie jest zwolniony z opodatkowania w tym Umawiającym się Państwie, wówczas to Umawiające się Państwo może przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód.

3.W przypadku Królestwa Arabii Saudyjskiej, metoda unikania podwójnego opodatkowania nie narusza przepisów dotyczących zasad pobierania podatku Zakat w odniesieniu do obywateli saudyjskich."

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy wszystkie warunki zastosowania art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT są spełnione w niniejszej sprawie, gdyż:

1)Wnioskodawca jest spółką mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Polski, podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, oraz

2)Wnioskodawca osiąga również dochody określone m.in. w art. 12 UPO w Arabii Saudyjskiej i dochody te podlegają opodatkowaniu w tymże kraju, zaś podatek został faktycznie zapłacony (pobrany przez saudyjskiego płatnika),

3)dochód ten nie podlega zwolnieniu na podstawie jakiejkolwiek umowy międzynarodowej,

4)istnieje podstawa prawna wynikająca z UPO, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego Arabii Saudyjskiej, w której powstał wskazany dochód. Dodatkowo należy podkreślić, że opisane wyżej regulacje mają na celu usunięcie tzw. podwójnego opodatkowania w znaczeniu prawnym. Oznacza to, że mają one eliminować sytuacje, w których ten sam podmiot (podatnik) zostałby opodatkowany od tego samego dochodu.

Dlatego też, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dla możliwości zastosowania zwolnienia przewidzianego w polskim systemie prawa podatkowego istotne jest, aby podatnik rzeczywiście poniósł ciężar ekonomiczny zagranicznego podatku. Prócz wskazanego celu wprowadzenia regulacji zmierzających do uniknięcia podwójnego opodatkowania świadczy o tym odniesienie się przez ustawodawcę w art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT oraz art. 23 ust. 1 UPO do "podatku zapłaconego".

Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy, tylko faktyczne "zapłacenie", którego elementem składowym jest rzeczywiste poniesienie (ciężaru ekonomicznego) podatku zagranicznego umożliwia prawidłowe zastosowanie norm pozwalających wyeliminować podwójne opodatkowanie.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż przedstawione stanowisko, znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 8 kwietnia 2020 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.46.2020.2.KS, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS"), w której to wnioskodawca otrzymał potwierdzenie, że będzie on uprawniony na podstawie art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT, do odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych do zapłaty w Polsce, podatku u źródła pobranego w Brazylii od wynagrodzenia z tytułu świadczenia na rzecz podmiotu brazylijskiego, usług opisanych w zdarzeniu przyszłym na zasadach wskazanych w tym przepisie oraz w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 15 listopada 2022 r. wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej znak: 0111-KDIB1-2.4010.583.2022.1.AW.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, wszystkie przesłanki bezpośrednio wskazane w przepisach (Ustawie CIT oraz UPO), w tym rzeczywiste poniesienie w ciężaru podatku pobranego u źródła w Arabii Saudyjskiej, są spełnione.

W efekcie, Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania regulacji zawartej w art. 23 ust. 1 UPO w zw. z art. 20 ust. 1 Ustawy o CIT w zw. z art. 22a Ustawy o CIT i odliczenia od podatku dochodowego od osób prawnych kwoty podatku u źródła zapłaconego w Arabii Saudyjskiej od płatności dokonanych na podstawie umowy zawartej z Klientem.

Uzasadnienie do pytania 2

Przepisy podatkowe nie określają bliżej sposobu udokumentowania podatku zapłaconego zagranicą. W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o CIT, odliczeniu podlega podatek zapłacony za granicą. Obowiązkiem podatnika jest zatem odpowiednio udokumentować polskiemu organowi podatkowemu fakt zapłacenia podatku za granicą i jego wysokość.

Zgodnie z ogólnymi regulacjami zawartymi w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.): „Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem."

Artykuł 181 Ordynacji podatkowej stanowi z kolei: „Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku działalności analitycznej Krajowej Administracji Skarbowej, czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub kontroli celno- skarbowej oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe."

Fakt zapłaty podatku powinien być wiarygodnie udokumentowany, ponieważ jest to warunek do odliczenia zapłaconego podatku pomimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie stanowi wprost jakie dokumenty powinien posiadać podatnik, aby mógł skorzystać z omawianego odliczenia.

Zdaniem Wnioskodawcy nie budzącym wątpliwości potwierdzeniem faktu zapłaty podatku za granicą oraz jego wysokości, jest informacja sporządzona przez Klienta (opisana szczegółowo w stanie faktycznym wniosku), potwierdzona dodatkowo przez stosowny organ administracji podatkowej w państwie źródła, zawierająca wskazanie wysokości i rodzaju wpłaconego podatku oraz podmiotu za jaki uiszczany jest podatek.

Dodatkowo, spółka dysponuje oświadczeniem Klienta wskazującym szczegółowo numery faktur wystawione przez Wnioskodawcę wraz z kwotą faktury oraz kwotą podatku odprowadzonego przez Klienta do Organu Podatkowego i Celnego w Arabii Saudyjskiej (Zatca).

Zdaniem Spółki, dokumenty przedstawione w stanie faktycznym uzyskane od Klienta są wystarczające do udokumentowania kwoty podatku zapłaconego (pobranego) w Arabii Saudyjskiej. Dowód ten potwierdza zatem, od jakiego przychodu podatek został pobrany (faktycznie zapłacony) w Arabii Saudyjskiej. Przychody te zostały wykazane również jako podlegające opodatkowaniu w Polsce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.