Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowy od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka” lub „X”) jest spółką akcyjną, będącą polskim rezydentem podatkowym, tj. podatnikiem podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT.

Spółka specjalizuje się w przetwórstwie tworzyw sztucznych metodą (…) na podstawie opatentowanej wiedzy technicznej i prac badawczo-rozwojowych, a także na projektowaniu wyrobów i (…), w tym ich wytwarzaniu.

W dniu (…) 2022 r. Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu nr (…) (dalej: „Decyzja” lub „DoW”), zmienioną decyzjami nr (…) z (…) 2023 r. oraz nr (…) z (…) 2024 r., na realizację nowej inwestycji polegającej na zwiększeniu zdolności produkcyjnych zakładu Spółki w (…).

W związku z powyższym, Spółka korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego w zakresie dochodów z działalności prowadzonej na podstawie Decyzji, z tytułu kosztów nowej inwestycji, do wysokości dostępnego limitu pomocy regionalnej.

Zgodnie z aktualną (na moment złożenia wniosku) treścią DoW, Wnioskodawca zobowiązał się do realizacji nowej inwestycji, na terenie wskazanym w Decyzji, w zakresie wyrobów i usług, określonych w następnych pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług:

a) 22.21 – płyty, arkusze, rury i kształtowniki z tworzyw sztucznych;

b) 22.22 – opakowania z tworzyw sztucznych;

c) 22.23 – wyroby z tworzyw sztucznych dla budownictwa;

d) 22.29 – pozostałe wyroby z tworzyw sztucznych;

e) 23.13 – szkło gospodarcze;

f) 25.62 – usługi z zakresu obróbki mechanicznej elementów metalowych;

g) 25.73 – narzędzia;

h) 27.40 – sprzęt oświetleniowy elektryczny;

i) 28.96 – maszyny do obróbki gumy lub tworzyw sztucznych;

j) 28.99 – pozostałe maszyny specjalnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane;

k) 31.09 – pozostałe meble;

l) 33.12 – usługi naprawy i konserwacji;

m) 33.20 – usługi instalowania maszyn przemysłowych, sprzętu i wyposażenia;

n) 38.11.5 – odpady, inne niż niebezpieczne, nadające się do recyklingu;

o) 38.32 – usługi w zakresie odzysku surowców z materiałów segregowanych, surowce wtórne;

p) 71.12 – usługi w zakresie inżynierii i związane z nimi doradztwo techniczne;

q) 71.20 – usługi w zakresie badań i analiz technicznych;

r) 74.10 – usługi w zakresie specjalistycznego projektowania.

Termin zakończenia realizacji inwestycji został określony na (…) 2024 roku.

W ramach działalności, prowadzonej na podstawie DoW, Spółka zajmuje się m.in. produkcją i sprzedażą wyrobów z tworzyw sztucznych oraz (…).

W toku prowadzonej działalności, objętej DoW, Spółka oferuje m.in. (…), przygotowywane pod zlecenie danego klienta (dalej: „Wyroby gotowe”).

Kluczowymi elementami procesu produkcyjnego, związanego z wytwarzaniem Wyrobów gotowych jest projektowanie (…) oraz przeprowadzenie prac przystosowujących finalny produkt do indywidualnych potrzeb kontrahenta.

Wnioskodawca zaznacza, że (…) stanowią skomplikowane narzędzia wytwórcze, składające się z szeregu elementów i układów. (…) są wykorzystywane w przemyśle do seryjnej produkcji elementów z tworzyw sztucznych, umożliwiającej uzyskanie precyzyjnych kształtów oraz powtarzalności wyrobów.

(…) są wykorzystywane do produkcji elementów oraz detali w wielu gałęziach przemysłu takich jak motoryzacja, medycyna czy elektronika. Przy czym, ze względu na indywidualne potrzeby i wymagania biznesowe, istnieje szereg typów (…), a dokładność ich wykonania powoduje, że zaliczane są one do tzw. narzędzi precyzyjnych. (…) zbudowana jest z kilku kluczowych elementów, tworzących razem system umożliwiający efektywną i powtarzalną produkcję, w tym przykładowo:

a) (…) – stanowiącego główną część (…) i nadającego detalowi pożądany kształt. (…) składa się z różnych powierzchni formujących np. stempla, matrycy, segmentów ruchomych. Ponadto, istnieje wiele rodzajów (…) (jednogniazdowe, wielogniazdowe, jednokomponentowe, wielokomponentowe, piętrowe czy suwakowe) w zależności od danych potrzeb biznesowych;

b) (…) – składającego się z systemów kanałów, wprowadzających tworzywo do (…). Układ ten prowadzi roztopione tworzywo sztuczne z (…);

c) układu (…) – składających się z sieci kanałów chłodzących, regulujących temperaturę (…);

d) układu (…) – stanowiących zautomatyzowany układ, który umożliwia wyjęcie wypraski z (…) po jej uformowaniu;

e) elementów prowadzących i ustalających połówki (…);

f) napędów płyt i segmentów – stanowiących mechanizmy kontrolujące ruch różnych części (…);

g) korpusu (…) – zewnętrznej struktury (…), zapewniającej ochronę i wsparcie dla wewnętrznych komponentów jak wkładów stemplowych, matrycowych i różnego rodzaju mechanizmów ruchomych (suwaków czy szczęk), a także umożliwiającej montaż (…);

h) elementów (…).

W związku z tym, że zakład produkcyjny Spółki jest w fazie rozwoju, a w konsekwencji Wnioskodawca nie jest w stanie samodzielnie wytwarzać komponentów do (…), stanowiących bazę do produkcji Wyrobów gotowych (dalej: „Komponenty”), w ilości odpowiedniej do zgłaszanego popytu, Spółka zawarła (i zamierza zawierać w przyszłości) umowy z polskimi i zagranicznymi kontrahentami, którzy dostarczają (będą dostarczać) jej Komponenty według opracowanego przez Spółkę, pod zindywidualizowane zamówienie klienta, projektu konstrukcyjnego.

Współpraca z kontrahentami pozwala na:

a) oferowanie klientom krótszego czasu realizacji zamówienia, który często decyduje o wyborze oferty Spółki, zapewniając zakładowi odpowiedni wolumen zamówień konieczny do jego rozwoju,

b) zwiększenie mocy produkcyjnych - dzięki współpracy z kontrahentami, Spółka jest w stanie – zachowując kluczowe funkcje produkcyjne – optymalnie wykorzystywać posiadany park maszynowy, zapewniając wyższy wolumen produkcji.

W ramach powyższej współpracy, Spółka otrzymuje Komponenty, składające się między innymi/głównie z płyt mocujących, formujących, wypychania i grzania. Przy czym, ze względów technicznych, zespoły te, na czas transportu są ze sobą (w sposób nietrwały) połączone. W wyniku powyższego, w przypadku nabywania Komponentów od kontrahentów zagranicznych, Spółka zgłasza na potrzeby celne nabycie „(…)”.

Przy czym, nabywane Komponenty wykonane są zgodnie ze specyfikacją wskazaną przez Spółkę i wymagają – w toku dalszych etapów produkcji, realizowanych w zakładzie Wnioskodawcy – dalszych prac adaptacyjnych.

W konsekwencji, nabywane Komponenty nie nadają się do samodzielnej sprzedaży na rzecz klientów Spółki (tj. nie spełniają one oczekiwań klientów, a dopiero prace, które wykonuje Wnioskodawca powodują powstanie Wyrobu gotowego nadającego się do użytku przez klienta) lub ich sprzedaż byłaby niecelowa/nieopłacalna.

Wnioskodawca wskazuje, że współpraca z kontrahentem ma na celu usprawnienie całego procesu technologicznego, jego przyspieszenie i zwiększenie możliwości produkcyjnych. Dzięki współpracy asortyment Wnioskodawcy jest konkurencyjny pod względem terminowym, jakościowym oraz cenowym.

Spółka pomimo bogatego i bardzo precyzyjnego parku maszynowego nie jest w stanie wykonać, w wymaganych terminach, tak dużej ilości Komponentów, jak w przypadku korzystania z dostaw realizowanych przez kontrahenta. Taka strategia działania pozwala na współpracę z wymagającymi klientami i dostarczanie dużej ilości (…) w wymaganym terminie. Tym samym, Wnioskodawca zachowuje moce produkcyjne w zakładzie na pozostałe etapy prac. W związku z powyższym, w celu produkcji Wyrobów gotowych, nabywane Komponenty podlegają demontażowi (jak zostało wskazane – ich połączenie, na potrzeby transportu, w jedną całość, zgłaszaną na potrzeby celne jako „(…)” ma charakter techniczny oraz przejściowy), a następnie Wnioskodawca podejmuje szereg działań dostosowawczych, szczegółowo opisanych w dalszej części wniosku.

Poniżej, Wnioskodawca przedstawia harmonogram oraz zakres prac podejmowanych w zakładzie produkcyjnym Spółki w przypadku podjęcia współpracy z kontrahentem:

1) Stworzenie projektu i wyrób Komponentów

Dział konstrukcyjny Wnioskodawcy projektuje Wyrób gotowy, w oparciu o dwa warianty współpracy z kontrahentem. W przypadku obu wariantów, Spółka dokonuje symulacji (…), opracowuje koncepcję (…) oraz przygotowuje – zgodnie ze wskazaniami klienta – dokument zawierający wytyczne oraz założenia dla każdej (…), przy czym:

- w pierwszym przypadku, na podstawie projektu Wyrobu gotowego, dział konstrukcyjny Spółki przygotowuje model 3D, a kontrahent przygotowuje Komponenty w oparciu o przekazany przez Spółkę model;

- w przypadku drugiego wariantu, kontrahent wykonuje model 3D na podstawie wytycznych Wnioskodawcy i przygotowuje Komponenty w oparciu o przygotowany przez siebie model.

W obu wariantach współpracy praca kontrahenta podlega kontroli oraz weryfikacji przez inżynierów Wnioskodawcy.

2) Transport

Wnioskodawca wskazuje, że jest on odpowiedzialny za organizację transportu Komponentów.

3) Prace adaptacyjne wykonywane przez Wnioskodawcę – powstanie Wyrobu gotowego:

- po dostarczeniu Komponentów do zakładu Spółki każdorazowo następuje ich demontaż na elementy składowe, a następnie czyszczenie elementów,

- następny krok obejmuje poddanie obróbce mechanicznej i ślusarskiej poszczególnych elementów (np. gniazd formujących),

- w związku z faktem, że Wyrób gotowy jest każdorazowo dostosowywany do wymagań klienta końcowego, odpowiadających na specyficzne, indywidualne wymagania biznesowe, zakres prac zależy od konkretnego zlecenia. Niemniej, prace wykonywane przez Wnioskodawcę w każdym przypadku mają charakter złożonych prac technicznych i standardowo obejmują takie czynności jak np.:

- (…).

4) Próby (…)

Wnioskodawca, przy wykorzystaniu dostępnego parku maszynowego (…) przeprowadza próby (…). Celem tego etapu jest sprawdzenie poprawności działania pod kątem mechanicznym oraz wykonanie wyprasek w celu oceny zgodności detalu z założeniami klienta. Na tym etapie dokonywana jest weryfikacja założeń produkcyjnych oraz technologicznych takich jak: czas cyklu, waga detalu, prawidłowość doboru (…) (m.in. w zakresie siły zwarcia, gramatury (…) sekwencji wypełnienia).

5) Korekty po próbach

Po przeprowadzeniu analizy wymiarowej i ocenie jakościowej detali wprowadzane są korekty i poprawki w narzędziu. Zabiegi te mają na celu uzyskanie narzędzia, które w pełni spełnia wymagania klienta. Etap ten składa się z kilku cykli ,,próba-korekta-próba”, który jest powtarzany do momentu uzyskania Wyrobu gotowego zgodnego z oczekiwaniami klienta.

Prace te wykonywane są w odniesieniu do każdego Wyrobu gotowego, przy czym zakres prac zależny jest od potrzeb klienta.

W konsekwencji, dopiero praca inżynierów oraz techników Spółki, zaznajomionych z potrzebami klientów oraz technologicznymi możliwościami dostosowania (…) do wymagań klientów, pozwala na wyprodukowanie Wyrobów gotowych, możliwych do sprzedaży na rzecz kontrahentów.

W związku z powyższym, w przypadku nabywania Komponentów od polskiego czy zagranicznego kontrahenta, Spółka wykonuje w zakładzie, objętym DoW, kluczowe dla procesu produkcji Wyrobów gotowych czynności, decydujące o wartości zbywczej Wyrobu gotowego.

Tym samym, dopiero na skutek prac poczynionych przez Spółkę dochodzi do powstania Wyrobu gotowego, a nabywane przez Spółkę Komponenty mają charakter co najwyżej półproduktów, a w niektórych przypadkach (biorąc pod uwagę charakter prac realizowanych przez Spółkę) materiałów do produkcji Wyrobów gotowych.

Jednocześnie, Wnioskodawca zaznacza, że w ramach działalności zakładu objętego DoW, nie dochodzi do odsprzedaży nabytych Komponentów ze względu na wskazany wcześniej brak spełniania przez Komponenty zindywidualizowanych oczekiwań biznesowych klientów końcowych.

Ponadto, Spółka podkreśla, że to ona ponosi odpowiedzialność względem klienta końcowego za Wyrób gotowy i udziela gwarancji na Wyrób gotowy.

Pytanie

Czy Spółka jest uprawniona do zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, całego dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży Wyrobów gotowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, całego dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży Wyrobów gotowych.

Tym samym, w celu kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, Spółka powinna uwzględnić całość przychodów osiąganych ze sprzedaży Wyrobów gotowych oraz całość kosztów związanych z ich produkcją, bez konieczności wyodrębnienia tej części przychodów i kosztów ich uzyskania, która dotyczy zakupu Komponentów wytworzonych przez kontrahentów.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o CIT, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

Jednocześnie art. 7 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT wskazuje, że przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Tym samym, dochody wolne od podatku nie są uwzględniane przy kalkulacji dochodu będącego przedmiotem opodatkowania CIT.

Jak z kolei wynika z art. 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (tekst jedn. Dz.U. z 2024 r. poz. 459; dalej: „ustawa o WNI”), wsparcie na realizację nowej inwestycji, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie zaś do art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej określonej z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie o WNI, i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Ponadto, zgodnie z art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT, zwolnienie podatkowe, o którym mowa w ust. 1 pkt 34a, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Mając na uwadze powyższe, dochód uzyskany przez podatnika korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, jeżeli spełnione są dwa następujące kryteria:

- dochód taki musi pochodzić z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu,

- dochód taki musi pochodzić z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Na podstawie art. 17 ust. 6a Ustawy o CIT, w przypadku prowadzenia przez przedsiębiorcę działalności gospodarczej również poza (...) terenem określonym w decyzji o wsparciu, działalność prowadzoną (...) na terenie określonym w decyzji o wsparciu wydziela się organizacyjnie, a wielkość zwolnienia określa się w oparciu o przychody i koszty uzyskania przychodów jednostki organizacyjnej prowadzącej działalność określoną w (...) decyzji o wsparciu.

W tym miejscu wskazać należy, że zwolnienie wyrażone w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, jest zwolnieniem przedmiotowym i dotyczy dochodów z działalności gospodarczej, które zostały osiągnięte z realizacji inwestycji określonej w DoW. Jednocześnie, działalność gospodarcza nie jest pojęciem tożsamym z pojęciem „czynności”, a stanowi szereg procesów – poczynając od uzyskania surowców po sprzedaż gotowego produktu. Nie wszystkie procesy muszą odbywać się na terenie, który został określony w DoW, a wsparcie dostawców półproduktów czy materiałów, czy też nawet podwykonawców jest wykonywane w ramach ich działalności, a nie – działalności Spółki. Żaden przepis nie nakłada bowiem obowiązku, aby produkt – dla zakwalifikowania go jako pochodzącego z działalności gospodarczej prowadzonej z realizacji nowej inwestycji i na terenie określonych w decyzji o wsparciu, miał być produkowany na tym terenie praktycznie od zera (tj. proces produkcyjny związany z danym wyrobem gotowym nie musi być realizowany w 100% na terenie objętym DoW, aby był on kwalifikowany jako pochodzący z działalności realizowanej na tym terenie).

W praktyce gospodarczej, z uwagi na złożoność i wysoką specjalizację procesów produkcyjnych zdarza się, że konieczne lub uzasadnione gospodarczo jest nabywanie półproduktów lub materiałów, które są następnie przetwarzane w procesie produkcyjnym realizowanym na terenie objętym DoW, na skutek czego powstaje wyrób gotowy lub też niezbędne jest wykonanie pewnych czynności poza terenem wskazanym w DoW (w tym trakcie procesu produkcyjnego). Jednocześnie, przepisy nie odnoszą się do poszczególnych czynności wykonywanych na terenie określonym w Decyzji o wsparciu, ale posługują się pojęciem działalności gospodarczej, co niewątpliwie jest pojęciem szerszym. Innymi słowy, nawet jeśli pojedyncze czynności w ramach procesu produkcyjnego odbywają się poza terenem określnym w decyzji o wsparciu, działalność gospodarcza może być prowadzona wyłącznie na terenie określonym w Decyzji o wsparciu. Działalność gospodarczą należy oceniać z perspektywy jej celu jako całości.

Zdaniem Wnioskodawcy, w pojęciu „działalność gospodarcza prowadzona na terenie specjalnej strefy ekonomicznej”, mieści się szereg czynności składających się na ogół działań przedsiębiorcy, w tym również czynności wykonywane poza terenem decyzji o wsparciu, o ile stanowią one czynności pomocnicze, ściśle związane z działalnością prowadzoną na terenie tej decyzji.

Powyższe potwierdza m.in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 października 2024 r. (I SA/Po 435/24), gdzie Sąd wskazał, że: (…) w pojęciu działalności gospodarczej mieści się szereg czynności składających się na ogół działań przedsiębiorcy. Oczywistym jest przy tym, że niektóre z nich faktycznie mogą lub nawet muszą być wykonywane poza terenem określonym w decyzji o wsparciu. Wszystkie one są jednak niewątpliwie kosztem prowadzonej działalności i ostatecznie wpływają na kalkulację ceny produkcji prowadzonej w ramach nowej inwestycji.

W tym kontekście, w opinii Spółki, zakup Komponentów – jako spełniający powyższe warunki – powinien stanowić nierozerwalny elementów działalności gospodarczej prowadzonej w ramach nowej inwestycji.

Dopiero bowiem na skutek prac poczynionych przez Spółkę dochodzi do powstania Wyrobu gotowego, a nabywane przez Spółkę Komponenty mają charakter co najwyżej półproduktów, a w niektórych przypadkach (biorąc pod uwagę charakter prac realizowanych przez Spółkę) materiałów do produkcji Wyrobów gotowych. Tym samym, fakt nabycia Komponentów od zewnętrznych kontrahentów, które następnie są przetwarzane przez Spółkę i uzyskują status Wyrobów gotowych, nie pozbawia ich przymiotu produktów pochodzących z działalności prowadzonej na terenie określonym w DoW.

Co istotne, w obowiązujących przepisach brak jest wyraźnego rozgraniczenia, które funkcjonowało do 1 stycznia 2001 r. w rozporządzeniach dotyczących poszczególnych stref ekonomicznych określających tzw. wskaźnik strefowy, zgodnie z którym wartość wszystkich użytych materiałów wytworzonych poza Specjalną Strefą Ekonomiczną oraz usług wykonanych poza jej terenem nie mogła przekraczać 70% przychodów uzyskanych ze sprzedaży wyrobów wytworzonych na terenie SSE. Biorąc pod uwagę to, że zmiany przepisów mają z reguły charakter normatywny, to należy uznać, że celem rezygnacji z ww. wskaźnika była konieczność dostosowania definicji wyrobu strefowego do realiów gospodarczych, w których procesy produkcyjne (zwłaszcza złożone) nie odbywają się w praktyce w jednym zakładzie, a przedsiębiorcy często korzystają ze wsparcia podmiotów zewnętrznych posiadających specjalistyczną wiedzę i urządzenia.

Nabycie Komponentów pozwala w przypadku Spółki – bez uszczerbku dla roli zakładu produkcyjnego Spółki jako infrastruktury tworzącej wartość dodaną oferowanych Wyrobów gotowych – na poprawę rachunku ekonomicznego działalności objętej DoW poprzez:

a) optymalizację kosztów produkcji,

b) zwiększenie wolumenu zamówień (poprzez zwiększenie możliwości zakładu w zakresie obsługi zamówień biznesowych),

c) skrócenie czasu realizacji zamówień składanych przez klientów,

d) możliwość dostarczenia większej ilości wyrobów gotowych spełniających kryterium terminu oraz jakości.

Jednocześnie, Komponenty są produkowane przez kontrahentów pod kontrolą i nadzorem specjalistów Spółki, wykonujących pracę na terenie zakładu Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, pomiędzy działalnością prowadzoną w zakładzie Spółki a zakupem Komponentów istnieje ścisły i nierozerwalny, funkcjonalny związek. Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, zakup Komponentów jest integralną częścią działalności objętej DoW.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, Komponenty należy zakwalifikować jako jedną z faz wytwarzania produkowanych i sprzedawanych przez Spółkę Wyrobów gotowych, która ma jednakże charakter subsydiarny. Zakup Komponentów nie zmienia ani charakteru prowadzonej przez Spółkę działalności określonej w DoW, ani charakteru przychodów uzyskanych ze sprzedaży Wyrobów gotowych, jakie Spółka będzie wytwarzać. Zasadniczy (tj. właściwy) proces produkcji zmierzający do wytworzenia Wyrobu gotowego jest wykonywany przez Spółkę na terenie określonym w DoW, dlatego zdaniem Spółki wytworzony wyrób finalny jest w dalszym ciągu wyrobem „strefowym”.

Jednocześnie, zakup Komponentów jest uzasadniony ekonomicznie/gospodarczo, a wręcz niezbędny. Jak wskazano wyżej – jest uzupełnieniem działalności Wnioskodawcy, który ze względu na aspekty technologiczne i fakt, że zakład jest w fazie rozwoju – nie jest na ten moment w stanie wytworzyć samodzielnie takiej ilości Komponentów, która byłaby w stanie zaspokoić zapotrzebowanie rynkowe na Wyroby gotowe Spółki.

W związku z tym, decyzja o współpracy z kontrahentami wytwarzającymi Komponenty jest skutkiem racjonalnej decyzji biznesowej, pozwalającej na pełne wykorzystanie potencjału biznesowego zakładu Spółki oraz osiągnięcie i zabezpieczenie źródła przychodów podlegających zwolnieniu na podstawie DoW.

Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę na Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 września 2015 r. (II FSK 1766/13), gdzie Sąd stwierdził, że: Analizując procesy produkcyjne w obecnych realiach życia gospodarczego można zaobserwować ich wysoką specjalizację, co powoduje, że niezbędne staje się korzystanie z towarów i usług dostarczanych przez inne podmioty. Trudno sobie wyobrazić jakąkolwiek działalność gospodarczą, w której podmiot nie korzysta z zakupu towarów i usług, w rozpoznawanym przypadku - od podmiotów działających poza strefą. W zakresie usług każdy podmiot korzysta przecież z dostarczanych: wody, prądu i innych mediów. Poza tym podmioty kupują usługi: transportowe, ochrony mienia, obsługi rachunkowej czy prawnej, które świadczą podmioty spoza SSE. Tego rodzaju usług nikt jednak nie bierze pod uwagę przy analizie tego, czy ich zakup od podmiotów spoza strefy wpływa na wielkość zwolnienia podatkowego dla podmiotów działających na terenie SSE. Stanowisko to zostało przez ten Sąd podzielone kilkukrotnie m.in. w wyrokach: II FSK 2128/18 czy 2127/18 z 8 grudnia 2020 r. oraz II FSK 1319/18 z 20 sierpnia 2020 r.

Jak zostało wskazane powyżej – (…) jest urządzeniem zaawansowanym technologicznie, a jej produkcja jest wieloetapowa, czasochłonna i wymaga zaangażowania wielu pracowników. Sama budowa urządzenia charakteryzuje się złożonością – składa się ona z szeregu elementów. W związku z tym nie do przyjęcia wydaje się stanowisko, zgodnie z którym przy tak zaawansowanym technologicznie procesie, na który składa się zespół czynności wymagający zaangażowania wielu działów, zakup Komponentów – przy współczesnych realiach gospodarczych – miałby wpłynąć na kwalifikację Wyrobu gotowego jako niepochodzącego z działalności realizowanej na terenie wskazanym w DoW. Koszty te należy traktować analogicznie jak koszty pozostałych materiałów do produkcji. Nabycie Komponentów nie tworzy bowiem istotnej wartości dodanej, gdyż ich bezpośrednia sprzedaż przez Spółkę (tj. bez przetworzenia) byłaby niemożliwa lub nieracjonalna ekonomicznie.

Powyższe znalazło odzwierciedlenie także w orzecznictwie Wojewódzkich Sądów Administracyjnych. Przykładowo, w wyroku I SA/Lu 156/18 z 9 marca 2018 r. WSA w Lublinie słusznie stwierdził, że: W analizowanym przypadku polegającym na produkcji termokurczliwych muf sieciowanych - obejmuje cały zespół czynności, zwykle o wysokim stopniu zaawansowania technologicznego, poczynając od koncepcji, poprzez organizację, do wdrożenia i sukcesywnego udoskonalania. Jeśli w ramach tego kompleksu, z uwagi na specyfikę czy stopień skomplikowania jednej z takich czynności, podatnik korzysta ze świadczeń kooperanta spoza SSE, wówczas - w ocenie sądu - nie można zasadnie twierdzić, że część produkcji jest prowadzona poza strefą. W istocie, w takiej sytuacji, działalność gospodarcza podatnika jest prowadzona na terenie SSE, jak stanowi art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, tyle że w prowadzony tam proces produkcyjny wpisana jest, ze względów technologicznych czy ekonomicznych, konieczność skorzystania z czynności - usługi ze strony kooperanta spoza strefy (…) Nie sposób przy tym pomijać realia prowadzenia działalności gospodarczej, która wraz z rozwojem nauki i postępem technicznym czy technologicznym polega na przeprowadzaniu coraz bardziej skomplikowanych procesów. Nawiązanie przez ustawodawcę do dochodu z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE, bez formułowania dodatkowych, bardziej szczegółowych kryteriów, jest wyraźnym sygnałem, że przy ocenie zaistnienia tej przesłanki należy mieć w polu widzenia dynamikę i specyfikę procesów produkcyjnych czy - patrząc szerzej - gospodarczych. W przeciwnym razie analizowane zwolnienie strefowe traciłoby swoje znaczenie w obrocie gospodarczym, stając się instytucją prawa nieadekwatną, nieprzystającą do wciąż zmieniających się realiów.

Jednocześnie, należy wskazać, że spełnienie warunku zwolnienia dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE” lub „Strefa”) nie może odbywać się wyłącznie przez kryterium geograficzne. Ograniczenie zwolnienia do granicy Strefy i ustalenie bezwzględnego wymogu, aby cała produkcja, każda czynność czy działalność na każdym jej etapie odbywała się na terenie SSE jest nie do zaakceptowania nie tylko w świetle przepisów regulujących warunki korzystania ze zwolnienia, ale także ze względu na sam cel SSE. Strefa może być bowiem ustanowiona w celu przyśpieszenia rozwoju gospodarczego części terytorium kraju, w szczególności przez m.in. rozwój określonych dziedzin działalności gospodarczej. Jak wskazano powyżej, rozwój działalności Spółki jest możliwy poprzez zakup Komponentów od kontrahenta, bowiem jedynie taka opcja pozwala mu na wytworzenie takiej ilości Wyrobów gotowych, która dostosowana jest do ilości składanych przez klientów zamówień.

Powyższe stanowisko znajduje odzwierciedlenie m.in. w:

-   wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 marca 2019 r. (sygn. akt II FSK 780/17), gdzie Sąd wskazał, że: Spełnienie warunku zwolnienia dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu nie może odbywać się wyłącznie poprzez kryterium geograficzne;

-   wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 czerwca 2019 r. (sygn. akt II FSK 2016/17), gdzie Sąd potwierdził, iż: (…) dopuszczenie do udziału w dochodzie korzystającym ze zwolnienia towarów i usług spoza strefy nie może prowadzić do utraty przez daną działalność charakteru działalności prowadzonej na terenie strefy;

-   wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 lutego 2018 r. (sygn. akt II FSK 1276/16): Spełnienie warunku zwolnienia dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy nie może odbywać się wyłącznie poprzez wskazywane przez organ podatkowy kryterium geograficzne;

-   wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 26 kwietnia 2017 r. (sygn. akt II FSK 1440/16), gdzie Sąd stwierdził: Trzeba też zaznaczyć, że - wbrew przekonaniu organu - spełnienie warunku zwolnienia dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy nie może odbywać się wyłącznie poprzez wskazywane przez organ podatkowy kryterium geograficzne;

-   wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z 23 października 2019 r. (sygn. I SA/Lu 508/19), gdzie Sąd uznał, iż: W ocenie sądu organ podatkowy nieprawidłowo uznał, że w sytuacji, kiedy działalność przedsiębiorcy mającego zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej na jakimś etapie produkcji jest realizowana poza terenem strefy - poprzez skorzystanie z materiałów mających postać półfabrykatów wykonywanych poza strefą, to dochody z tej działalności w zakresie czynności nie wykonanych w strefie, nie mogą korzystać ze zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Ponadto, jak już wskazano powyżej, prawodawca zdecydował o wyeliminowaniu precyzyjnego i jednoznacznego kryterium pozwalającego zdefiniować działalność gospodarczą prowadzoną na terenie strefy, poprzez usunięcie tzw. „wskaźnika strefowego”. Wobec tego, jego celem nie było pozbawienie przedsiębiorców strefowych możliwości korzystania z materiałów i usług od podmiotów zewnętrznych na potrzeby produkcji prowadzonej w strefie.

Nabycie Komponentów stanowiących de facto półprodukty lub też materiały od podmiotów zewnętrznych, tj. zlokalizowanych poza terenem określonym w DoW, które to jest umotywowane modelem produkcji realizowanej przez Spółkę, a więc realizowanym ze względów ekonomicznych, skutkujące wzrostem produkcji i sprzedaży Wyrobu gotowego, niewątpliwie świadczy o rozwoju produkcji na terenie określonym w DoW i w perspektywie sprzyja wzrostowi zatrudnienia. Przeprowadzona powyżej interpretacja przepisów dotyczących zwolnienia podatkowego dla dochodów z działalności prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu prowadzi bowiem do wniosku, że zakup Komponentów od podmiotów zewnętrznych nie prowadzi automatycznie do utraty zwolnienia podatkowego w odniesieniu do dochodów ze zbycia Wyrobów gotowych w części odnoszącej się do tych zakupów.

Dochód Spółki z działalności prowadzonej na terenie określonym w DoW w części dotyczącej nabywanych od podmiotów zewnętrznych Komponentów, które są niezbędne do produkcji Wyrobów gotowych nie powinien być zatem wyłączony z dochodu podlegającego zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy wydatki z tytułu zakupu Komponentów od kontrahentów prowadzących działalność gospodarczą poza terenem wskazanym w DoW stanowią koszty uzyskania przychodów zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych a dochód związany z późniejszą sprzedażą Wyrobów gotowych będzie korzystał w całości ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

Podsumowując, Spółka jest uprawniona do zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, całego dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży Wyrobów gotowych. Tym samym, w celu kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, Spółka powinna uwzględnić całość przychodów osiąganych ze sprzedaży Wyrobów gotowych oraz całość kosztów związanych z ich produkcją, bez konieczności wyodrębnienia tej części przychodów i kosztów ich uzyskania, która dotyczy zakupu Komponentów wytworzonych przez kontrahentów.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 459 ze zm. dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2023 r. poz. 74, 1688 i 2005), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami;

Stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy o CIT,

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o WNI,

wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 4 ustawy o WNI,

zwolnienie, od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.

Wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję w drodze decyzji, zwaną dalej „decyzją o wsparciu” (art. 13 ust. 1 ustawy o WNI).

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI,

przedmiotem decyzji o wsparciu, jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Stosownie do art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o CIT,

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT,

przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu osiągnięcia przychodu zwolnionego spod opodatkowania.

Dodatkowo wskazać należy, że zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT,

podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębnymi przepisami, do których odsyła przytoczony wyżej art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, są przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.). W związku z powyższym, konieczne jest prowadzenie ksiąg rachunkowych w taki sposób, aby możliwe było precyzyjne rozdzielenie przychodów i kosztów uzyskania przychodów związanych z działalnością z nowej inwestycji określoną w decyzji o wsparciu oraz pozostałą działalnością podatnika.

Norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 34a i art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, stanowi formę ulgi podatkowej, która jest wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania. Tym samym, powinna być interpretowana w sposób precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej. Z powołanych powyżej przepisów wynika, że ulgą może zostać objęty wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej w ramach inwestycji objętej decyzją o wsparciu.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że ww. regulacje prawne ustanawiają podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu działalności gospodarczej, zgodnie z decyzją o wsparciu nowych inwestycji, jaką jest niezapłacony przez przedsiębiorcę podatek dochodowy.

Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc łączne wystąpienie dwóch warunków:

- prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji,

- uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej osiągniętego z realizacji nowej inwestycji określonej w ww. decyzji.

Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy uwzględnić, że wolny od podatku CIT jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w decyzji, prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji. W związku z powyższym, przedsiębiorca zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na terenie określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. W przypadku, gdy podatnicy uzyskują jednocześnie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu i przychody, z których dochód jest wolny od podatku, zobowiązani są do prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów, tak aby możliwe było prawidłowe ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym i dochodu wolnego od podatku. Ze zwolnienia nie korzystają również dochody związane z działalnością na terenie określonym w decyzji o wsparciu bowiem ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia „dochody z działalności” a nie sformułowania „dochody związane z działalnością”.

Dochód zwolniony to dochód, jaki jest bezpośrednio generowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie decyzji o wsparciu, albo też stanowi nieodłączne (nie dające się uniknąć ze względu na naturę stosunku prawnego) następstwo działalności gospodarczej. Dochodem uzyskiwanym bezpośrednio z działalności są dochody w postaci należności uzyskiwanych od kontrahentów, jeżeli zakres świadczonych w ramach umów czynności objęty jest zakresem decyzji o wsparciu.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że ulgą może zostać objęty wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej przez Państwo w ramach inwestycji objętej decyzją o wsparciu.

Zgodnie z art. 13 ust. 8 ustawy o WNI,

rozliczenie pomocy publicznej (zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym) przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której inwestycja jest realizowana i w oparciu o tę inwestycję prowadzona jest działalność gospodarcza.

W tym miejscu należy wskazać na kryteria pozwalające na zwolnienie dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu przy udziale towarów i usług zakupionych od podmiotów zewnętrznych:

1. usługi świadczone przez podmioty zewnętrzne stanowią jedynie jedną z faz produkcji wyrobów wytwarzanych na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu, przy czym produkcja i sprzedaż wyrobów pozyskiwanych od zewnętrznych kooperantów mieści się w zakresie PKWiU określonym w decyzji o wsparciu;

2. usługi te nadają towarom produkowanym przez inwestora jedynie nowej jakości dodanej;

3. istnieje ścisły, funkcjonalny i nierozerwalny związek pomiędzy czynnościami podstawowymi wykonanymi na terenie określonym w decyzji o wsparciu w ramach nowej inwestycji, a czynnościami wykonanymi poza tym terenem, przy czym te ostatnie muszą mieć charakter pomocniczy (akcesoryjny) wobec tych wykonanych na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu;

4. kluczowe dla danej działalności gospodarczej decyzje podejmowane są na terenie geograficznym wskazanym w decyzji o wsparciu.

Należy wskazać, że podstawowym warunkiem przyznania pomocy publicznej, jaką jest zwolnienie z opodatkowania podatkiem dochodowym, jest fakt prowadzenia danej działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji w zakresie wskazanym w decyzji o wsparciu.

Aby opisany proces produkcyjny mógł być zaliczony do działalności realizowanej w ramach decyzji o wsparciu przez podatnika musi być wykonywany, co do zasady, przez tego podatnika, a nie przez inny podmiot. Zasadnicza część wytworzenia produktu musi być wykonana przez tego podatnika.

Dla oceny, czy mamy do czynienia z produktem strefowym, czy nie, istotne znaczenie ma nie to, gdzie powstał półprodukt, ale to, gdzie powstał produkt finalny (gotowy) i czy mieści się w zakresie działalności na jaką Wnioskodawca posiada Decyzje o wsparciu.

Ponadto, sam fakt wykorzystywania w procesie produkcji usług podmiotów zewnętrznych zlokalizowanych poza terenem wskazanym w decyzji o wsparciu nie może być utożsamiany z częściowym prowadzeniem działalności przez Wnioskodawcę poza tym terenem.

Analizując powyższe należy stwierdzić, że Spółka jest uprawniona do zwolnienia z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, całego dochodu uzyskanego z tytułu sprzedaży Wyrobów gotowych. Tym samym, w celu kalkulacji dochodu zwolnionego z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, Spółka powinna uwzględnić całość przychodów osiąganych ze sprzedaży Wyrobów gotowych oraz całość kosztów związanych z ich produkcją, bez konieczności wyodrębnienia tej części przychodów i kosztów ich uzyskania, która dotyczy zakupu Komponentów wytworzonych przez kontrahentów.

Zatem, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę orzeczeń sądów administracyjnych należy wskazać, że są to rozstrzygnięcia wydane w konkretnych sprawach, osadzone w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnosi, w związku z tym, nie ma waloru wykładni powszechnie obowiązującej. Orzeczenia sądowe są dla organu nieocenionym źródłem wiedzy i materiałem poznawczym, bieżąco wykorzystywanym w toku załatwiania spraw. Z tego względu należy pamiętać, że orzeczenia mają charakter indywidualny, nie wiążą organów podatkowych i są formalnie wiążące dla organu podatkowego tylko w konkretnej sprawie. Orzeczenia nie mają mocy prawnej precedensów i charakteru wykładni powszechnie obowiązującej

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.