Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie możliwości zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych wydatków związanych z wytworzeniem programu komputerowego.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

A sp. z o.o. (dalej: „A”, „Wnioskodawca”), zajmująca się obsługą i szkoleniami z zakresu BHP, zawarła w czerwcu 2022 r. umowę partnerską ze spółką B sp. o.o., zwaną dalej: „B”, która posiada skuteczne i sprawdzone rozwiązania w zakresie grywalizacji, w celu stworzenia sfabularyzowanej kampanii z zakresu BHP (wg koncepcji opracowanej i będącej własnością A wykorzystując oprogramowanie X, które jest własnością B) a następnie jej udoskonalania.

W dużym uproszczeniu przedmiotem umowy współpracy między spółkami jest stworzenie szkolenia internetowego z zakresu BHP, w postaci filmu, które będzie sprzedawane on-line, w formie dostępu do internetowej platformy szkoleniowej.

W ramach zawartej umowy B zobowiązało się do przygotowania programu komputerowego w formie szkolenia internetowego na podstawie materiałów merytorycznych oraz scenariusza przygotowanych i przekazanych przez A. B zobowiązało się również do umieszczenia programu na Platformie X w formie gotowej do działania i wykorzystania przez klientów A, klientów B i nowych klientów.

Program powstały w wyniku realizacji umowy partnerskiej jest utworem objętym prawami autorskimi A.

W celu przygotowania scenariusza, części merytorycznej A zawarło umowę o dzieło z przeniesieniem praw autorskich z członkiem zarządu spółki, który w ramach ww. umowy wystąpi również w roli eksperta w powstałym szkoleniu. Wynagrodzenie z tego tytułu było wypłacane w okresach, kiedy powstawały kolejne etapy scenariusza, oraz nagrywane były odcinki filmu.

A zapłaciło B tytułem wynagrodzenia za przygotowanie programu komputerowego określoną kwotę podzieloną na 7 części, płatnych po zakończeniu każdego etapu prac, przy czym żaden z tych etapów nie umożliwia jeszcze sprzedaży przedmiotu umowy.

Po zakończeniu prac zarówno A jaki i B zobowiązały się do podejmowania działań zmierzających do sprzedaży gotowego programu internetowego na zasadach prowizji. A poniosło zatem następujące koszty:

1)Zapłata za usługi B - zgodnie z umową partnerską

2)Wynagrodzenia wypłacane na podstawie umowy cywilnoprawnej (o dzieło z przeniesieniem praw autorskich).

Pytania

1)Czy poniesione przez Spółkę wydatki w związku z wytworzeniem opisanego powyżej programu komputerowego (wynagrodzenia wypłacone na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej z przeniesieniem praw autorskich oraz wynagrodzenie dla firmy B zgodnie z umową partnerską) mogą być ujęte w kosztach uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych po jego wytworzeniu jako wartości niematerialne i prawne, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych?

2)Czy poniesione przez Spółkę wydatki w związku z wytworzeniem opisanego powyżej (wynagrodzenia wypłacone na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej z przeniesieniem praw autorskich oraz wynagrodzenie dla firmy B zgodnie z umową partnerską) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich poniesienia, ujęcia w księgach rachunkowych?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowy program komputerowy nie może być uznany za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „u.p.d.o.p.”) wskazuje, że aby zaliczyć do wartości niematerialnych i prawnych wskazane w przepisie składniki materialne, w tym autorskie lub pokrewne prawa majątkowe muszą one spełniać określone warunki, tj.:

-   muszą zostać nabyte przez podatnika;

-   w dniu przyjęcia do używania muszą nadawać się do gospodarczego wykorzystania;

-   przewidywany okres ich używania musi przekraczać rok;

-   muszą być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą lub oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przedmiotowego programu komputerowego nie można uznać za wartość niematerialną i prawną, gdyż nie spełnia pierwszej z wymienionych przesłanek – nie jest nabyta przez podatnika.

Zdaniem Wnioskodawcy, program komputerowy należy uznać za wytworzony przez Spółkę, gdyż nie nabyła ona od innego podmiotu gotowego produktu a współtworzy go na podstawie zawartej umowy partnerskiej. Spółka ma wiedze w zakresie BHP i specjalizuje się w prowadzeniu szkoleń z tego zakresu, nie ma jednak wiedzy w zakresie tworzenia ich internetowej wersji, nabyła zatem usługę wytworzenia takiego narzędzia na swoją rzecz.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, iż wszelkie wydatki poniesione przez Spółkę na rzecz wytworzenia programu komputerowego mogą być uznane, jako koszty uzyskania przychodu w chwili ich poniesienia, gdyż nie będą podlegały amortyzacji jako wartość niematerialna i prawna.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, amortyzacji podlegają tylko „nabyte od innego podmiotu autorskie lub pokrewne prawa majątkowe”, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia.

W opisywanym przez Wnioskodawcę przypadku, program będzie wytworzony we współpracy z podmiotem zewnętrznym.

W ocenie Wnioskodawcy, kosztów wytworzenia programu komputerowego nie można również zaliczyć do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów, bowiem nie mieszczą się w dyspozycji norm prawnych określonych w art. 15 ust. 4, 4b oraz 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, określających zasady rozpoznania kosztów bezpośrednio związanych z przychodami. Nie można bowiem przyporządkować konkretnej wartości kosztu wytworzenia do konkretnej wartości sprzedaży dokonanej przez Wnioskodawcę w danym roku podatkowym, ponieważ popyt na wytworzony program komputerowy będzie regulował rynek. W konsekwencji, koszty wytworzenia programu komputerowego, tj. wynagrodzenia z tytułu umowy cywilnoprawnej z przeniesieniem praw autorskich, zapłata za usługi specjalistów zewnętrznych (umowa partnerska z firmą B), uznać należy za pośrednie koszty podatkowe.

W związku z powyższym wobec Wnioskodawcy będą miały zastosowanie przepisy dotyczące kosztów innych niż bezpośrednio związanych z przychodami.

Stanowisko to potwierdza interpretacja indywidualna z dnia 3 listopada 2022 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB1-1.4010.666.2022.1.RH (stanowisko w pełni zaakceptowane przez organ): Przenosząc powyższe przepisy na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na wytworzenie przedmiotowego programu, należy zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodu w dniu w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury oraz dokonano płatności za rachunek wystawiony przez wykonawcę dzieła.

Podobnie interpretacja indywidualna z dnia 1 października 2019 r., wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.326.2019.1.AK: Reasumując stanowisko Wnioskodawcy: Koszty poniesione w związku z tworzeniem programu komputerowego przez własnych pracowników, także przy wsparciu specjalistów zewnętrznych, powinny być potrącane w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, a więc kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu w momencie ich poniesienia. Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, jest on uprawniony do rozliczenia kosztów jako koszty pośrednio związane z przychodami zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa CIT”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ustawie o CIT, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Ustawodawca postanowił bowiem w treści art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o CIT, że:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że ww. składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia w postaci odpisów amortyzacyjnych.

Art. 15 ust. 6 ustawy o CIT stanowi, że:

Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT:

Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Dla uznania autorskich praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, za wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów podatkowych, oprócz wymienienia ich w katalogu art. 16b ust. 1 ustawy o CIT spełnione muszą zostać następujące warunki:

-  autorskie prawa majątkowe muszą zostać nabyte przez podatnika;

-  autorskie prawa majątkowe muszą być wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej,

-  autorskie prawa majątkowe będą wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,

-  przewidywany okres wykorzystywaniu autorskich praw majątkowych jest dłuższy niż rok.

Wartościami niematerialnymi i prawnymi, o których mowa powyżej są więc nabyte przez podatnika różne prawa niematerialne o okresie używania dłuższym niż rok, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przejęcia do używania. Nieistotna jest przy tym wartość tego prawa niematerialnego, ważny jest tylko minimalny wymagany czas użytkowania.

Prawa, o których mowa we wskazanym powyżej art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, normuje ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 24, dalej: „upapp”).

W myśl art. 1 ust. 1 tej ustawy:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności przedmiotem tego prawa są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe), plastyczne, fotograficzne, lutnicze, wzornictwa przemysłowego, architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne, muzyczne i słowno-muzyczne, sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne, audiowizualne (w tym filmowe) (art. 1 ust. 2 ww. ustawy).

Utwór jest przedmiotem prawa autorskiego od chwili ustalenia, chociażby miał postać nieukończoną (art. 1 ust. 3 ww. ustawy). Ochrona przewidziana przepisami ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności (art. 1 ust. 4 ww. ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych:

Prawo autorskie przysługuje twórcy, o ile ustawa nie stanowi inaczej.

Omawiana ustawa wyróżnia przy tym:

-autorskie prawa osobiste, chroniące nieograniczoną w czasie i niepodlegającą zrzeczeniu się lub zbyciu więź twórcy z utworem (art. 16), oraz

-autorskie prawa majątkowe, rozumiane jako przysługujące twórcy wyłączne prawo do korzystania z utworu i rozporządzania nim na wszystkich polach eksploatacji oraz do wynagrodzenia za korzystanie z utworu (art. 17).

Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy (art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy).

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych wymaga przy tym zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności (art. 53 tej ustawy).

Należy wspomnieć, że jak podkreśla się w piśmiennictwie dotyczącym tej tematyki, przedmiot prawa autorskiego stanowić mogą nawet krótkie fragmenty (elementy) programu, jeśli tylko one same spełniać będą wymogi podane w art. 1 ust. 1 ustawy (ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych - przypis Wnioskodawcy, Por. J. Barta, M. Czajkowska-Dąbrowska, Z. Ćwiakalski, R. Markiewicz, E. Trapie: Prawo autorskie i prawa pokrewne. Komentarz, Zakamycze 2005, str. 564-565).

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, wydatki na nabycie których rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie, jako wartości niematerialne i prawne, nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym, nie podlegają amortyzacji.

Powzięli Państwo wątpliwość czy poniesione przez Spółkę wydatki w związku z wytworzeniem opisanego powyżej programu komputerowego (wynagrodzenia wypłacone na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej z przeniesieniem praw autorskich oraz wynagrodzenie dla firmy B zgodnie z umową partnerską) mogą być ujęte w kosztach uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych po jego wytworzeniu jako wartości niematerialne i prawne, poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Z opisu sprawy wynika m.in., że zajmują się Państwo obsługą i szkoleniami z zakresu BHP. W czerwcu 2022 r. zawarli Państwo umowę partnerską ze spółką B sp. o.o., w celu stworzenia sfabularyzowanej kampanii z zakresu BHP (wg koncepcji opracowanej i będącej własnością A wykorzystując oprogramowanie X, które jest własnością B) a następnie jej udoskonalania. Przedmiotem umowy współpracy między spółkami jest stworzenie szkolenia internetowego z zakresu BHP, w postaci filmu, które będzie sprzedawane on-line, w formie dostępu do internetowej platformy szkoleniowej. W ramach zawartej umowy B zobowiązało się do przygotowania programu komputerowego w formie szkolenia internetowego na podstawie materiałów merytorycznych oraz scenariusza przygotowanych i przekazanych przez A. B zobowiązało się również do umieszczenia programu na Platformie X w formie gotowej do działania i wykorzystania przez klientów A, klientów B i nowych klientów. Program powstały w wyniku realizacji umowy partnerskiej jest utworem objętym prawami autorskimi A. W celu przygotowania scenariusza, części merytorycznej A zawarło umowę o dzieło z przeniesieniem praw autorskich z członkiem zarządu spółki, który w ramach ww. umowy wystąpi również w roli eksperta w powstałym szkoleniu. Wynagrodzenie z tego tytułu było wypłacane w okresach, kiedy powstawały kolejne etapy scenariusza, oraz nagrywane były odcinki filmu. A zapłaciło B tytułem wynagrodzenia za przygotowanie programu komputerowego określoną kwotę podzieloną na 7 części, płatnych po zakończeniu każdego etapu prac, przy czym żaden z tych etapów nie umożliwia jeszcze sprzedaży przedmiotu umowy.

Odnosząc się do powyższego, wskazać należy, że z wytworzeniem oprogramowania komputerowego przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych mamy do czynienia wówczas, gdy oprogramowanie to – na zlecenie podatnika – tworzą osoby/podmioty trzecie na podstawie umów cywilnoprawnych, czy umów o świadczenie usług (np. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, czy umów zleceń). W takiej sytuacji prace wykonywane przez takie osoby/podmioty stanowią usługę opracowania oprogramowania komputerowego (usługi informatycznej). Oznacza to w niniejszej sprawie, że Spółka, która współtworzy program komputerowy, a zatem wytwarza go we własnym zakresie (a nie nabywa).

W przypadku zatem, gdy program komputerowy (film) nie został nabyty, lecz został stworzony, na Państwa zlecenie przez Spółkę B w ramach umowy partnerskiej, to program ten należy traktować jako wytworzony przez podatnika (tu: Spółkę) we własnym zakresie.

Powyższe wskazanie oznacza, że prawa autorskie związane z przygotowaniem scenariusza i części merytorycznej są przenoszone na Państwa w ramach opisywanej umowy nie będą stanowić wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji podatkowej, bowiem zostaną wytworzone przez Spółkę.

Jeżeli zatem Utwór, do którego prawa autorskie są przenoszone na Państwa w ramach opisywanej umowy nie spełniają wszystkich wymogów, o których mowa w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT, nie mogą być uznane za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

Zatem, Państwa stanowisko sprowadzające się do twierdzenia, że program komputerowy należy uznać za wytworzony przez Spółkę, gdyż nie nabyła ona od innego podmiotu gotowego produktu a współtworzy go na podstawie zawartej umowy partnerskiej, należało uznać za prawidłowe.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się do natomiast do drugiego pytania, tj. ustalenia, czy poniesione przez Spółkę wydatki w związku z wytworzeniem opisanego powyżej (utworu – przypis Organu) (wynagrodzenia wypłacone na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej z przeniesieniem praw autorskich oraz wynagrodzenie dla firmy B zgodnie z umową partnerską) można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich poniesienia, ujęcia w księgach rachunkowych wskazać należy, że konstrukcja powołanego powyżej art. 15 ust. 1 ustawy o CIT daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Kosztami uzyskania przychodów będą więc wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W doktrynie aprobowany jest przy tym pogląd, zgodnie z którym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów konieczne jest, aby koszt ten spełniał łącznie następujące przesłanki, tj.:

-został poniesiony przez podatnika, czyli w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-jest właściwie udokumentowany,

-nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Koszty zyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do art. 15 ust. 4b ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1)sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2)złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Zgodnie z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT:

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast art. 15 ust. 4d oraz art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulują zasady potrącalności kosztów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

W świetle powyższego, moment potrącalności kosztów podatkowych zależy od charakteru związku tych kosztów z przychodem. Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że koszty poniesione przez Państwa na wytworzenie programu komputerowego (filmu) są związane w sposób ogólny z Państwa działalnością gospodarczą, wytworzony film będzie sprzedawany przez Państwa on-line, w formie dostępu do programu komputerowego w formie szkolenia internetowego. W konsekwencji, chociaż koszty poniesione na wytworzenie ww. programu komputerowego nie mogą zostać powiązane z konkretnymi przychodami osiąganymi przez Państwa Spółkę, są racjonalnie uzasadnione i o ile spełniają warunki uznania ich za koszt podatkowy, to mogą zostać zaliczone Przez Państwa do kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na względzie, koszty poniesione przez Państwa w związku z wytworzeniem programu komputerowego (wynagrodzenia wypłacone na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej z przeniesieniem praw autorskich oraz wynagrodzenie dla firmy B zgodnie z umową partnerską) mogą Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich poniesienia w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o CIT, tj. w momencie na który wydatki zostaną ujęte w księgach rachunkowych na podstawie faktury (rachunku) lub innego dowodu (w przypadku braku faktury).

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).