Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 16 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia:

- czy w przypadku podjęcia uchwały przez Zarząd Spółki o zwiększeniu odpisu na Fundusz, w celu dostosowania jego wysokości do realnych kosztów likwidacji zakładów górniczych, ten zwiększony odpis na Fundusz, podobnie jak odpis w wysokości minimalnej, stanowił będzie dla Spółki podatkowy koszt uzyskania przychodów w związku z art. 128 ust. 4 i ust. 8 ustawy Prawo geologiczne i górnicze,

- czy odpis na fundusz stanowił będzie w Spółce podatkowy koszt uzyskania przychodów, w momencie przekazania środków na wyodrębniony rachunek bankowy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą prawną, spółką akcyjną, dalej zwaną także „Spółką”, posiadającą siedzibę i Zarząd na terenie RP, podlegającą na obszarze RP opodatkowaniu od całości swoich dochodów, będącą czynnym podatnikiem podatku VAT. Głównym przedmiotem działalności Spółki, od wielu lat, jest produkcja kruszyw budowlanych na terenie (…) Polski. W tym celu do Spółki należą i Spółka prowadzi wiele zakładów wydobywczo-przeróbczych, działających i prowadzonych zgodnie z przepisami ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (dalej „PGG”).

Każdorazowo przed rozpoczęciem wydobycia Spółka na prowadzenie takiej działalności uzyskuje od właściwego organu koncesję na wydobywanie kopalin ze złoża, a po jej uzyskaniu i wykonaniu mnóstwa innych obowiązków, wynikających z obowiązujących przepisów prawa, tworzy tzw. zakład górniczy, którego ruch – zgodnie z art. 105 i nast. PGG – prowadzi w sposób zgodny z przepisami prawa, w szczególności na podstawie planu ruchu zakładu górniczego, a także zgodnie z zasadami techniki górniczej. W przypadku Spółki w zasadzie każdorazowo zakład górniczy działa praktycznie do momentu wyczerpania złożona, po czym – także zgodnie z przepisami PGG – musi nastąpić formalna likwidacja zakładu górniczego, rekultywacja itd.

Zgodnie z art. 128 PGG przedsiębiorca, który uzyskał koncesję, ma obowiązek utworzenia funduszu likwidacji zakładu górniczego, zwany dalej „Funduszem” oraz gromadzenia na nim środków. Ustawa stanowi, że przedsiębiorca może utworzyć Wspólny Fundusz dla więcej niż jednego zakładu górniczego. PGG stanowi, że środki funduszu gromadzi się na wyodrębnionym rachunku bankowym w postaci środków pieniężnych. Ponadto środki Funduszu mogą być gromadzone również w postaci bonów skarbowych lub obligacji ale emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa. Środki Funduszu zwiększa się także o wpływy z oprocentowania środków pieniężnych, przychody z bonów skarbowych oraz przychody z obligacji emitowanych lub gwarantowanych przez Skarb Państwa. Zgodnie z art. 128 ust. 4 pkt 2) PGG w przypadku wydobywania kopalin ze złóż metodą odkrywkową, a taką metodą wydobywanie realizowane jest przez Spółkę, na Fundusz, zgodnie z PGG, przeznacza się równowartość nie mniej niż 10% należnej opłaty eksploatacyjnej, w terminie miesiąca po zakończeniu roku obrotowego.

Zgodnie z art. 128 ust. 6 PGG, obowiązek przeznaczania środków na Fundusz powstaje w przypadku wydobywania kopalin ze złóż – od dnia wymagalności opłaty eksploatacyjnej, a ustaje z dniem rozpoczęcia likwidacji zakładu górniczego.

Zgodnie z art. 128 ust. 8 PGG, który dla niniejszego wniosku ma charakter kluczowy, środki Funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym i mogą być wykorzystane wyłącznie w celu pokrycia kosztów likwidacji zakładu górniczego lub jego oznaczonej części, a także zbędnych ze względów technicznych i technologicznych urządzeń, instalacji, obiektów lub wyrobisk górniczych tego zakładu.

Przepis o wysokości odpisu na Fundusz, w tym wymieniona w nim stawka, obowiązuje od początku obowiązywania PGG, tj. od 1 stycznia 2012 r., a w tym czasie otoczenie makroekonomiczne i rynkowe, uległo zasadniczej zmianie. Częstokroć chcąc przeprowadzić likwidację w sposób prawidłowy środki zgromadzone na Funduszu, w minimalnej wysokości określonej przez art. 128 PGG, są obecnie niewystarczające, częstokroć zbyt mała ich ilość do przeprowadzenia procesu likwidacji jest niewystarczająca z uwagi na charakter złoża, którego wydobycie zakończono, jego położenie, otoczenie itp. i z tych przyczyn – po przeprowadzeniu odpowiednich analiz – Zarząd Spółki rozważa podjęcie uchwały w sprawie zwiększenia odpisu na Fundusz do wielkości pozwalającej na prawidłowe realizowanie procesów likwidacji zakładów górniczych.

Pytania

1.Czy w przypadku podjęcia uchwały przez Zarząd Spółki o zwiększeniu odpisu na Fundusz, w celu dostosowania jego wysokości do realnych kosztów likwidacji zakładów górniczych, ten zwiększony odpis na Fundusz, podobnie jak odpis w wysokości minimalnej, stanowił będzie dla Spółki podatkowy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 18 ust. 1 (winno być: art. 15 ust. 1) przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z art. 128 ust. 4 i ust. 8 PGG?

2.Czy odpis na fundusz stanowił będzie w Spółce podatkowy koszt uzyskania przychodów, w momencie przekazania środków na wyodrębniony rachunek bankowy?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Państwa zdaniem, w przypadku podjęcia uchwały przez Zarząd Spółki o zwiększeniu odpisu na Fundusz, w celu dostosowania jego wysokości do realnych kosztów likwidacji zakładów górniczych, zwiększony odpis na Fundusz, podobnie jak odpis w wysokości minimalnej, wymienionej w art. 128 ust. 4 PGG, stanowił będzie dla Spółki podatkowy koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 128 ust. 8 PGG, ponieważ zgodnie z wymienionym art. 128 ust. 4 PGG na Fundusz przeznacza się równowartość nie mniej niż 10% należnej opłaty eksploatacyjnej, a zatem ten odpis może być wyższy, a zgodnie z art. 128 ust. 8 PGG: „Środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym ...”. Do poniesienia tego wydatku Spółka zobowiązana jest z mocy prawa, wydatki te związane są z uzyskiwanymi przychodami podatkowymi, a nie są wymienione w art. 16 Ustawy CIT.

Ad 2.

Państwa zdaniem, odpis na fundusz stanowił będzie w Spółce podatkowy koszt uzyskania przychodów, w momencie przekazania środków na wyodrębniony rachunek bankowy, co wynika z treści art. 15 ust. 4d Ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Podkreślenia wymaga, że ciężar udowodnienia faktu poniesienia kosztu oraz wykazania związku przyczynowo-skutkowego między jego poniesieniem a uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów spoczywa na podatniku, jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o CIT,

Zatem, dokonywane przez podatników odpisy i wpłaty na fundusze mogą być kosztem uzyskania przychodów jedynie wówczas, gdy obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów wynika z odrębnych ustaw.

Należy zwrócić uwagę, że art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o CIT, odnosi się zarówno do odpisów, jak i wpłat na fundusz. Wynika to z tego, że w zależności od rodzaju funduszu (ustawy regulującej obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów) istnieje możliwość dokonania odpisu i/lub wpłaty na fundusz.

Zgodnie z art. 128 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1290 ze zm.),

Stosowanie do art. 128 ust. 4 ww. ustawy,

W myśl art. 128 ust. 6 powołanej ustawy,

Art. 128 ust. 8 ww. ustawy stanowi, że

Powyższy zapis oznacza, że aby można zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów środki funduszu likwidacji zakładu górniczego konieczne jest dokonanie przez podatnika wpłaty na ten fundusz. Wówczas bowiem można mówić o środkach tego funduszu, które mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Samo dokonanie odpisu na fundusz nie powoduje jeszcze, że fundusz uzyskuje (otrzymuje) środki pieniężne. Taka sytuacja będzie miała miejsce dopiero w przypadku dokonania wpłaty (przekazania) środków na fundusz.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że głównym przedmiotem Państwa działalności jest produkcja kruszyw budowlanych na terenie (…) Polski. W tym celu posiadają i prowadzą Państwo wiele zakładów wydobywczo-przeróbczych, działających i prowadzonych zgodnie z przepisami ustawy Prawo geologiczne i górnicze. Zgodnie z art. 128 ww. ustawy są Państwo zobowiązani do utworzenia funduszu likwidacji zakładu górniczego. Wysokości odpisów na fundusz stanowi, stosownie do art. 128 ust. 4 pkt 2 cyt. ustawy, równowartość nie mniej niż 10% należnej opłaty eksploatacyjnej. Zarząd Spółki rozważa podjęcie uchwały w sprawie zwiększenia odpisu na Fundusz do wielkości pozwalającej na prawidłowe realizowanie procesów likwidacji zakładów górniczych.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest m.in. kwestia ustalenia, czy w przypadku podjęcia uchwały przez Zarząd Spółki o zwiększeniu odpisu na Fundusz, w celu dostosowania jego wysokości do realnych kosztów likwidacji zakładów górniczych, ten zwiększony odpis na Fundusz, podobnie jak odpis w wysokości minimalnej, stanowił będzie dla Państwa podatkowy koszt uzyskania przychodów.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że do utworzenia funduszu likwidacji zakładu górniczego oraz gromadzenia na nim środków zobowiązują Państwa przepisy ustawy Prawo geologiczne i górnicze. Zauważyć zatem należy, że wydatki związane z odpisami na Fundusz, zarówno w wysokości minimalnej wynikającej z przepisów ww. ustawy, jak i w wysokości ustalonej w uchwale Zarządu Spółki o zwiększeniu odpisu na Fundusz, będą spełniały wszystkie przesłanki dotyczące uznania tych wydatków za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Jednocześnie wydatki te nie znajdują się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Jak stanowi powołany powyżej art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, jeżeli obowiązek lub możliwość ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne ustawy.

Zgodnie z powołanym wcześniej art. 128 ust. 4 pkt 2 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, na Fundusz przeznacza się nie mniej niż 10% należnej opłaty eksploatacyjnej, a zatem ustawodawca dopuszcza możliwość, iż odpis ten może być wyższy. Z kolei z art. 128 ust. 8 ww. ustawy wynika, że środki funduszu stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Zatem, opisane we wniosku wydatki stanowią warunek, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. a ustawy o CIT.

Ponownie zaznaczyć należy, że zapis art. 128 ust. 8 ustawy Prawo geologiczne i górnicze oznacza, iż aby można zakwalifikować do kosztów uzyskania przychodów środki funduszu likwidacji zakładu górniczego konieczne jest dokonanie przez podatnika wpłaty na ten fundusz. Wówczas bowiem można mówić o środkach tego funduszu, które mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Samo dokonanie odpisu na fundusz nie powoduje jeszcze, iż fundusz uzyskuje (otrzymuje) środki pieniężne. Taka sytuacja będzie miała miejsce dopiero w przypadku dokonania wpłaty (przekazania) środków na fundusz.

Tym samym poniesione przez Państwa wydatki związane z opisami na Fundusz, zarówno w wysokości minimalnej wynikającej z przepisów ustawy Prawo geologiczne i górnicze, jak i w wysokości ustalonej w uchwale Zarządu Spółki o zwiększeniu odpisu na Fundusz, będą stanowiły koszt uzyskania przychodów, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do Państwa wątpliwości w zakresie momentu zaliczenia do koszów uzyskania przychodów odpisów na fundusz wskazać należy, że dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. Koszty podatkowe na gruncie ustawy o CIT można podzielić na:

- koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4-4c ustawy o CIT) oraz

- koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4d ustawy o CIT).

Za koszty bezpośrednie uznaje się te wydatki, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła i są one niezbędne dla osiągnięcia przychodu (tj. są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów). Natomiast koszty pośrednie stanowią te wydatki, które ponoszone są w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, tj. wydatki na funkcjonowanie przedsiębiorstwa, związane z całokształtem działalności. Co do zasady, kosztów takich nie można przypisać konkretnym przychodom, jak również ocenić szczegółowo stopnia ich wpływu na uzyskanie przychodów.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT,

Natomiast na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

Odnosząc się zatem do momentu zaliczenia ww. wydatków do kosztów podatkowych, w pierwszej kolejności należy wskazać, że ustawa o CIT nie zawiera definicji kosztu „bezpośrednio związanego z przychodami” oraz kosztu „innego niż bezpośrednio związanego z przychodami” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód z jej zbycia.

Natomiast do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np.: koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Odnosząc powyższe uwarunkowania prawne do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że poniesione przez Państwa wydatki z tytułu odpisu na Fundusz, będą stanowiły pośrednie koszty uzyskania przychodów i zastosowanie do nich będzie miał przepis art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Zatem wydatki poniesione na fundusz likwidacji zakładu górniczego będą mogły zostać zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w momencie dokonania wpłaty na rachunek funduszu.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.