Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 28 grudnia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 15 września 2021 r. sygn. akt I SA/Po 292/21 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 4 września 2024 r. sygn. akt II FSK 20/22 i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przypadku:

-    pracowników wykonujących wyłącznie prace badawczo-rozwojowe Spółka uprawniona jest do rozliczenia w ramach kosztów kwalifikowanych ulgi b+r, całości kosztów wynagrodzenia pracowników oraz składek na ZUS sfinansowanych przez nią jako płatnika, w tym również ponoszonych za dni lub okresy ich uzasadnionej nieobecności w pracy (np. z powodu urlopu wypoczynkowego lub choroby),

-    pracowników, którzy wykonują prace badawczo-rozwojowe przez część swojego czasu pracy, Spółka uprawniona jest do rozliczenia w ramach kosztów kwalifikowanych ulgi b+r, kosztów wynagrodzenia pracowników oraz składek na ZUS sfinansowanych przez nią jako płatnika, ponoszonych za dni lub okresy ich uzasadnionej nieobecności w pracy (np. z powodu urlopu wypoczynkowego lub choroby), w takiej proporcji, w jakiej czas poświęcony na prace badawczo-rozwojowe pozostaje do ich ogólnego czasu pracy w danym miesiącu,

jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 stycznia 2021 r., wpłynął Państwa wniosek z 28 grudnia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (…) (dalej: „Spółka") jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Polski, tj. podatnikiem podatku dochodowego w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT.

Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę jest przede wszystkim aktywność związana z wydawaniem wysokobudżetowych i zaawansowanych technologicznie gier komputerowych (w tym dodatków i rozszerzeń do nich) opartych na własnych markach, przeznaczonych do dystrybucji na rynkach całego świata na platformy konsolowe (np…), komputery PC, urządzenia mobilne lub inne urządzenia stacjonarne.

Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową w obszarze produkcji gier komputerowych, związaną z rozwojem produktów, procesów oraz technologii wykorzystywanych w procesie produkcji gier komputerowych, a także zdobywaniem niezbędnej wiedzy i umiejętności, które prowadzić mogą do stworzenia rozwiązań niewystępujących w praktyce branżowej lub w znaczącym stopniu odróżniających się od tych dotychczas wykorzystywanych przez Spółkę.

W związku z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową w zakresie produkcji gier komputerowych Spółka korzysta z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, o której mowa w art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT (dalej: „ulga b+r”).

Spółka uzyskała interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w 21 marca 2017 r., znak: (…) potwierdzająca badawczo-rozwojowy charakter prowadzonych przez nią prac.

W ramach ulgi b+r Spółka rozlicza takie kategorie kosztów kwalifikowanych jak m.in. koszty związane z zakupem materiałów, sprzętu komputerowego, czy też licencji na oprogramowanie komputerowe (bądź też odpisy amortyzacyjne, w przypadku, gdy stanowią one odpowiednio środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji).

Istotną kategorią kosztów kwalifikowanych rozliczanych przez Spółkę w ramach ulgi b+r są również koszty związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umów o pracę.

Spółka prowadzi ewidencję czasu pracy przedstawiającą zaangażowanie czasowe ww. pracowników w poszczególne projekty badawczo-rozwojowe. Przedmiotowa ewidencja umożliwia Spółce ustalenie wartości wynagrodzenia oraz związanych z nim składek, o których mowa w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 300, t. j. z dnia 18 lutego 2019 r.) sfinansowanych przez nią jako płatnika (dalej: „składki ZUS”), które podlegają rozliczeniu w ramach ulgi b+r jako koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT.

Ww. ewidencja umożliwia Spółce ustalenie czasu poświęconego przez pracowników na realizację zadań z zakresu działalności badawczo-rozwojowej, i tym samym wyodrębnienie go od czasu poświęcanego na realizację zadań związanych z pozostałą działalnością Spółki, niemającą charakteru badawczo-rozwojowego.

Co wymaga jednak podkreślenia, w przypadku części pracowników wykonujących prace badawczo-rozwojowe zaangażowanie w działalność badawczo-rozwojową dotyczy całości ich czasu pracy. Wynika to przede wszystkim z celu w jakim zostali oni zatrudnieni przez Spółkę, a jakim jest bezpośrednio i wyłącznie realizacja zadań związanych z działalnością badawczo-rozwojową Spółki.

W dniu 29 marca 2017 r. Spółka otrzymała interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego, znak: (…), potwierdzającą możliwość odliczenia w ramach ulgi b+r kosztów kwalifikowanych w postaci wynagrodzeń i składek ZUS sfinansowanych przez Spółkę jako płatnika za pracowników, z uwzględnieniem tej ich części, która dotyczy m.in. wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy oraz za czas urlopu wypoczynkowego.

Na mocy pisma z dnia 5 stycznia 2019 r., znak: DPP13.8221.38.2017.GTM Szef Krajowej Administracji Skarbowej dokonał zmiany ww. interpretacji z urzędu, wskazując, że wynagrodzenie oraz składki ZUS przypadające za dni lub okresy nieobecności pracownika z powodu urlopu lub choroby nie mogą zostać rozliczone jako koszty kwalifikowane w uldze b+r.

Wobec powyższego, na chwilę obecną Spółka nie rozlicza w uldze b+r kosztów wynagrodzenia oraz składek ZUS sfinansowanych przez nią jako płatnika, za czas uzasadnionej nieobecności pracownika.

Niemniej jednak w związku:

-z brzmieniem znowelizowanych przepisów Ustawy o CIT tj. art. 18d ust. 2 pkt 1, wskazujących możliwość rozliczenia wynagrodzenia pracowników i składek ZUS sfinansowanych przez płatnika w uldze b+r „(...) w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;”,

-oraz prowadzeniem przez Spółkę, zgodnie z ww. przepisem, szczegółowej ewidencji umożliwiającej wyodrębnienie czasu poświęcanego przez pracowników na prace badawczo-rozwojowe od czasu poświęconego przez nich na pozostałe zadania, niezwiązane z realizacją działalności badawczo-rozwojowej

Spółka zwraca się z następującymi pytaniami.

Pytania

1.Czy w przypadku pracowników wykonujących wyłącznie prace badawczo-rozwojowe Spółka uprawniona jest do rozliczenia w ramach kosztów kwalifikowanych ulgi b+r, całości kosztów wynagrodzenia pracowników oraz składek na ZUS sfinansowanych przez nią jako płatnika, w tym również ponoszonych za dni lub okresy ich uzasadnionej nieobecności w pracy (np. z powodu urlopu wypoczynkowego lub choroby)?

2.Czy w przypadku pracowników, którzy wykonują prace badawczo-rozwojowe przez część swojego czasu pracy, Spółka uprawniona jest do rozliczenia w ramach kosztów kwalifikowanych ulgi b+r, kosztów wynagrodzenia pracowników oraz składek na ZUS sfinansowanych przez nią jako płatnika, ponoszonych za dni lub okresy ich uzasadnionej nieobecności w pracy (np. z powodu urlopu wypoczynkowego lub choroby), w takiej proporcji, w jakiej czas poświęcony na prace badawczo-rozwojowe pozostaje do ich ogólnego czasu pracy w danym miesiącu?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

Zdaniem Spółki, jeżeli pracownik poświęca cały swój czas pracy na działalność badawczo-rozwojową, to wówczas wydatki na wynagrodzenie oraz składki ZUS za czas jego uzasadnionej nieobecności, w tym m.in. urlopu wypoczynkowego lub choroby, powinny zostać uwzględnione w rozliczeniu ulgi b+r, w pełnej wysokości jako koszt kwalifikowany.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, jeżeli pracownik poświęca na działalność badawczo-rozwojową jedynie część swojego czasu pracy, to wówczas wydatki na wynagrodzenie oraz składki ZUS za czas jego uzasadnionej nieobecności, w tym m.in. urlopu wypoczynkowego lub choroby, powinny zostać uwzględnione w rozliczeniu ulgi b+r, jako koszt kwalifikowany w takiej proporcji, w jakiej czas poświęcony na prace badawczo-rozwojowe pozostaje do ogólnego czasu pracy takiego pracownika.

UZASADNIENIE

Ze względu na analogiczną argumentację w obu przypadkach, poniżej przedstawione zostało wspólne stanowisko w zakresie pytania oznaczonego w niniejszym wniosku jako 1 i 2.

Zgodnie z art. 18 ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT:

Za koszty kwalifikowane uznaje się: (...) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.

W zakresie kosztów ponoszonych przez podatników w związku z zatrudnieniem pracowników wykonujących prace badawczo-rozwojowe ww. przepis odsyła zatem do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 t. j. z 25 lipca 2019 r. - dalej: „Ustawa o PIT”), który wskazuje, co należy rozumieć pod pojęciem przychodów ze stosunku pracy.

Jak stanowi ww. przepis, przychody ze stosunku pracy oznaczają:

(...) wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Powyższe wyliczenie ma wobec tego jedynie przykładowy charakter, a sam katalog jest otwarty i obejmuje wszystkie kategorie przychodów, które wynikają ze stosunku pracy, tj. ich podstawą są prawa i obowiązki stron tego stosunku.

Takim przychodem ze stosunku pracy są niewątpliwie również świadczenia wypłacane przez pracodawcę pracownikowi za czas jego uzasadnionej absencji, których podstawą są przepisy kodeksu pracy.

Przepisy ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040 t. j. z 5 czerwca 2019 r. - dalej: „Kodeks pracy”) nakładają bowiem na pracodawcę obowiązek zapłaty pracownikowi wynagrodzenia nie tylko za wykonaną prace, ale także za czas jego niezdolności do pracy np. na skutek choroby (art. 92 Kodeksu pracy), czy też za czas urlopu wypoczynkowego (art. 172 Kodeksu pracy). Z tym również związany jest obowiązek sfinansowania przez pracodawcę składek na ZUS.

Ww. koszty są zatem immanentnie związane ze stosunkiem pracy, a pracodawca zobligowany jest do ich ponoszenia.

Jednocześnie, pracownik nie może się zrzec uprawnień w tym zakresie, a wynagrodzenie otrzymywane przez niego z tego tytułu stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 Ustawy o PIT.

Wobec tego, skoro przepisy Ustawy o CIT regulujące zakres kosztów kwalifikowanych podlegających rozliczeniu w ramach ulgi b+r, odwołują się do przepisów Ustawy o PIT definiujących „przychody ze stosunku pracy” w sposób generalny, bez żadnych wyłączeń, to tym samym należy przyjąć, że brak jest podstaw do tego, aby odmówić prawa do odliczenia w uldze b+r wynagrodzenia i składek ZUS w części dotyczącej uzasadnionej nieobecności pracownika, w tym m.in za czas choroby bądź urlopu wypoczynkowego pracownika.

W szczególności takiego wyłączenia nie uzasadnia fragment przepisu art. 18 ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, mówiący o rozliczeniu „(...), w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu”.

Ratio legis tego przepisu było bowiem wprowadzenie jednoznacznych reguł dotyczących sytuacji, w której pracownik wykonuje różnego rodzaju prace, spośród których tylko część ma charakter prac badawczo-rozwojowy.

W takim przypadku istnieje konieczność wyodrębnienia wynagrodzenia związanego bezpośrednio z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, gdyż tylko ta część korzystać może z preferencji podatkowej związanej z rozliczaniem ulgi b+r. Podczas gdy część wynagrodzenia przypadająca na pozostałą działalność wykonywaną przez pracownika, inną aniżeli badawczo-rozwojowa z tej preferencji korzystać nie może i w konsekwencji nie podlega również uwzględnieniu w kosztach kwalifikowanych ulgi b+r.

Kryterium takiego wyodrębnienia powinien być zatem przedmiot zadań danego pracownika, a nie to, ile czasu faktycznie przeznacza on na wykonanie tego typu prac.

Powyższe stanowisko potwierdzają sądy administracyjne w swoich orzeczeniach, m.in.:

-Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, w wyroku z 13 lutego 2019 r., sygn. akt. I SA/Sz 835/18: „Podkreślić należy, że Minister Finansów w objaśnieniach „Ulga podatkowa na działalność badawczo-rozwojową” (opublikowane na stronie www.mf.gov.pl w dniu 20 czerwca 2017 r.), czyli jeszcze przed zmianą art. 18d ust. 2 pkt 1 PDOP z dniem 1 stycznia 2018 r., zwracał uwagę, że koszt kwalifikowany w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 UDOP należy odnieść do należności pracownika zatrudnionego w celu realizacji działalności B+R. Minister Finansów podał, że „mając na uwadze, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane należności z tytułu wynagrodzeń pracowników, którzy realizują wskazany cel (tj. działalność badawczo-rozwojową), należy przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza, że to wynagrodzenie (w całości bądź części) stanowi koszt kwalifikowany. W przypadku więc, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadne jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi B+R) tej części wynagrodzenia, która nie jest związana z realizacją działalności B+R”. Z powyższego jasno wynika, że decydujące jest wykonywanie przez pracownika działalności B+R, a skoro jest ona wykonywana, jak podaje spółka, na podstawie umowy pracy, to wszystkie przychody podatnika związane z jego stosunkiem pracy oraz sfinansowane przez płatnika składek z tytułu tych należności, określonych w ustawie o SUS, stanowią koszt kwalifikowany na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 PDOP.”

-Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z 19 czerwca 2019 r., sygn. akt. III SA/Wa 2665/18: „Nie ma więc podstaw prawnych do wyłączenia przychodów pracownika B+R otrzymanych, gdy nie świadczy on pracy z powodu urlopu, choroby lub innej usprawiedliwionej nieobecności. Jeszcze raz podkreślenia wymaga, że powoływana przez Organ Interpretacyjny zmiana przepisu art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p., wprowadzona od 1 stycznia 2018 r., miała w istocie ułatwić ustalenie proporcji, ale w sytuacji, gdy dany pracownik zajmuje się działalnością B+R oraz inną działalnością, na co właśnie wskazuje fragment treści przedmiotowego przepisu, a mianowicie „(...) w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu”. Inaczej mówiąc, w przypadku, gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadne jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi B+R) tej części wynagrodzenia, która nie jest związana z realizacją działalności B+R. W przypadku jednak, gdy pracownik wykonuje w całości prace związane z działalnością badawczo-rozwojową, to wszystkie przychody podatnika związane z taką pracą oraz sfinansowane przez płatnika składek z tytułu stosunku pracy, w tym należności z tytułu urlopu lub choroby, określonych w ustawie o SUS, stanowią koszt kwalifikowany na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.”

-Wojewódzki Sąd Administracyjny Rzeszowie, w wyroku z 7 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Rz 609/19: „Tak więc mówiąc w kontekście w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT o kosztach kwalifikowanych, w odniesieniu do wydatków pracowniczych, należy mieć na względzie wszystkie wydatki poniesione w tym zakresie na badania badawczo-rozwojowe, w tym także te, obejmujące koszty wynagrodzeń i ubezpieczeń pracowników wypłacane za czas przebywania na urlopie czy też czas ich niezdolności do pracy i czas sprawowania opieki nad dzieckiem. Jeżeli pracownik poświęca cały swój czas pracy na działalność badawczo-rozwojową, to wówczas wydatki związane z czasem jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy winny być uwzględnione w pełnej wysokości, albo w określonej proporcji, gdy pracownik poświęca na badania jedynie część swojego czasu, w odniesieniu do całego czasu pracy. Przy wyliczeniu tej proporcji należy brać pod uwagę faktyczny wymiar realizowania obowiązków z zakresu działalności badawczo-rozwojowej, a do ogólnego czasu pracy zaliczyć należy czas jego usprawiedliwionej absencji.”

Podsumowując powyższe, przepis art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, nie może stanowić podstawy wyłączenia z katalogu kosztów kwalifikowanych podlegających rozliczeniu w uldze b+r, wynagrodzeń oraz składek ZUS sfinansowanych przez Spółkę w części dotyczącej uzasadnionej nieobecności pracownika, w tym m.in. za czasu choroby lub urlopu wypoczynkowego.

Taka interpretacja byłaby bowiem sprzeczna przede wszystkim:

-z przepisami Ustawy o PIT regulującymi przychody ze stosunku pracy, które nie dają podstaw aby wyłączać z nich wynagrodzenie oraz składki ZUS za czas uzasadnionej nieobecności pracownika, m.in. za czas urlopu lub choroby,

-z celem nowelizacji przepisu art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT i wprowadzenia fragmentu „(...), w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu”; Jak już wskazywano powyżej, był on zupełnie inny i dotyczył wyłączenia z rozliczenia ulgi b+r części wynagrodzenia wyłącznie w sytuacji, w której pracownik tylko częściowo realizuje prace badawczo-rozwojowe, ponieważ zajmuje się również innymi zadaniami, które nie mają charakteru badawczo-rozwojowego.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 20 stycznia 2021 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-3.4010.2.2021.1.MBD, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono Państwu tego samego dnia.

Skarga na interpretację indywidualną

19 lutego 2021 r. złożyli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, wnosząc o uwzględnienie skargi i uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości na podstawie art. 146 § 1 PPSA oraz zasądzenie na rzecz Skarżącej zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych.

Odpowiedzi na skargę udzieliłem pismem z 25 marca 2021 r. Znak: 0111-KDIB1-3.4010.2.2021.2.MBD.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 15 września 2021 r. sygn. akt I SA/Po 292/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 4 września 2024 r. sygn. akt II FSK 20/22 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 4 września 2024 r. i wpłynął do mnie 13 grudnia 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Wskazuję, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dniu wydania interpretacji indywidualnej, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 15 września 2021 r. sygn. akt I SA/Po 292/21 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 września 2024 r. sygn. akt II FSK 20/22.

Wskazane przez Państwa orzeczenia sądów administracyjnych zapadły w odniesieniu do indywidualnych i właściwych tylko tym wyrokom opisów spraw. W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa sądów administracyjnych, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca powołanych przez Państwa wyroków zamyka się w obrębie spraw, dla których wyroki ten zostały wydane.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania skarżonej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.