Temat interpretacji
Koszty refitu salonów a koszty uzyskania przychodów
Wnioskodawca, producent i dystrybutor wyrobów medycznych z siedzibą w Polsce, ponosi wydatki na ujednolicenie wyglądu salonów swoich kluczowych klientów. Działania te mają na celu wzmocnienie wizerunku marki, zwiększenie sprzedaży oraz poprawę jej ekspozycji. Koszty te są pokrywane częściowo przez producenta w formie ryczałtowej partycypacji, natomiast pozostałą część finansuje właściciel salonu. Standardy wizualne i zasady dotyczące refitu określono w opracowanym przez wnioskodawcę Brand Manualu.
W związku z ponoszonymi kosztami przedsiębiorca zwrócił się do KIS z wnioskiem o interpretację indywidualną, pytając, czy może zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów. Argumentował, że wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji, lecz mają charakter marketingowy i reklamowy, ponieważ służą promocji marek i zwiększeniu sprzedaży. Wskazał, że skoro nie można ich bezpośrednio przypisać do konkretnych przychodów, należy traktować je jako koszty pośrednie, które powinny być potrącalne w dacie ich poniesienia.
Możliwość zaliczenia kosztów w dacie ich poniesienia
Dyrektor KIS potwierdził, że ponoszone przez wnioskodawcę koszty partycypacji w reficie salonów klientów mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.
Organ podatkowy zwrócił uwagę na argumentację podatnika, zgodnie z którą ponoszone przez niego koszty refitu salonów nie spełniają kryteriów do uznania ich za koszty reprezentacji. Mają one charakter wydatków typowo reklamowych, a więc mają charakter kosztów pośrednio związanych z przychodami tak jak typowe koszty długofalowej promocji i reklamy.
KIS przyznała rację wnioskodawcy, stwierdzając, że pokrywane koszty refitu salonów to koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, które mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.
Po szczegółowej analizie stanu faktycznego sprawy oraz przedstawionej argumentacji organ odstąpił od uzasadnienia prawnego oceny przedstawionego stanowiska. Uznał, że zaprezentowana argumentacja jest wystarczająca i zgodna z obowiązującymi przepisami. KIS potwierdziła, że w przedmiotowej sprawie wydatki na refit salonów są kosztami pośrednimi i mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych w dacie ich poniesienia.