Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Opłata powinna zostać uznana za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

A. sp. z o.o. (dalej jako: Spółka, A., Wnioskodawca) należy do Grupy B., oferującej kompleksowe rozwiązania w zakresie (…). W skład Grupy wchodzi około 90 podmiotów na terytorium Japonii, Europy, Ameryki Północnej i Chin. A. pełni funkcje dystrybutora (…) do obróbki (…). Do oferowanych przez Spółkę produktów należą m.in. (…). Spółka świadczy również usługi związane z dystrybuowanymi (…), m.in. instalację, wstępny rozruch, szkolenie z obsługi urządzeń, serwis gwarancyjny i pogwarancyjny.

Spółka posiada siedzibę na terytorium Polski i na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy). A. jest czynnym podatnikiem VAT.

A. przez wiele lat współpracowała z węgierską spółką spoza Grupy (dalej jako: C.). W ramach współpracy C. prowadziła na Węgrzech dystrybucję (…), oprogramowania, narzędzi i części zamiennych produkowanych przez podmioty należące do Grupy B. i nabywanych od Spółki. C. była wyłącznym dystrybutorem produktów Grupy B. na Węgrzech. Oprócz działalności dystrybucyjnej, C. świadczyła także względem ww. towarów usługi takie jak instalacja, konserwacja czy serwis.

Grupa B. jest aktualnie w trakcie restrukturyzacji modelu biznesowego. Restrukturyzacja zakłada m.in. rezygnację z zewnętrznych dystrybutorów i sprzedaż produktów oraz świadczenie usług na rzecz klientów ostatecznych bezpośrednio przez podmioty z Grupy B. Celem tych działań jest m.in. maksymalizacja zysków poprzez skrócenie łańcucha dostaw do klienta końcowego. W związku z powyższym, w maju 2024 r. A. poinformowała C. o planowanym zakończeniu współpracy pomiędzy stronami. Po rozwiązaniu wcześniejszego porozumienia i współpracy z C., Spółka prowadzić będzie sprzedaż na rynku węgierskim bezpośrednio do klientów końcowych.

W wyniku prowadzonych negocjacji A. i C. ustaliły, że z tytułu zakończenia współpracy A. wypłaci C. wynagrodzenie (dalej jako: Opłata). Podstawą w tym zakresie będzie podpisywana obecnie pomiędzy stronami umowa o zakończeniu współpracy (termination agreement, dalej: Umowa). Zakończenie współpracy zakłada w szczególności zaprzestanie przez C. działalności dystrybucyjnej na Węgrzech w zakresie towarów A., nabywanych wcześniej przez C. od Wnioskodawcy i rozprowadzanych (sprzedawanych) przez C. na Węgrzech. Konsekwencją rezygnacji z dotychczasowego modelu współpracy jest również zaprzestanie przez C. z korzystania ze znaku towarowego Grupy B. oraz jakichkolwiek znaków graficznych czy logotypów podobnych lub wykorzystujących fragmenty logotypu lub znaku towarowego Grupy B. a także zaprzestanie korzystania z domeny „(...)”. W ramach Umowy, dla uniknięcia jakichkolwiek wątpliwości, C. potwierdza i gwarantuje, że Opłata stanowi pełną zapłatę i zaspokojenie wszelkich roszczeń, jakie C. może mieć w związku z zakończeniem współpracy. Wszystkie te ustalenia miały (z perspektywy Spółki) na celu dążenie do niezakłóconego i płynnego wejścia Wnioskodawcy na rynek bezpośredniej dystrybucji towarów na Węgrzech. Temu samemu celowi służą przewidziane w Umowie pewne świadczenia dodatkowe w ramach Opłaty, tj. transfer do Spółki praw do domeny „a.hu” oraz przekazanie Spółce przez C. aktualnych danych serwisowych dotyczących towarów sprzedawanych przez C. Opłata będzie udokumentowana fakturą wystawioną przez C.

Pytania

1)Czy czynności C. wykonywane w zamian za Opłatę stanowią świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej jako: ustawa o VAT), związane z wykonywaniem przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych, a tym samym Spółka ma obowiązek rozpoznania podatku należnego w trybie importu usług i równocześnie przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego?

2)Czy Opłata powinna zostać uznana za koszt uzyskania przychodów (dalej jako: KUP) w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. 1992 Nr 21, poz. 86 ze zm., dalej jako: ustawa o CIT)?

Niniejsza interpretacja dotyczy pytania nr 2 w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko Wnioskodawcy:

2. Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata powinna zostać uznana za KUP. Opłata jest bowiem ponoszona w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a taka płatność nie została wskazana w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle powyższego, aby uznać dany koszt za KUP, należy wykazać, że został on poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W świetle ugruntowanej linii orzeczniczej, aby uznać wydatek za KUP, powinien on spełnić poniższe kryteria:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

Zobowiązanie Spółki do poniesienia Opłaty należy oceniać w kontekście zmiany modelu dystrybucji towarów Grupy B. Według dotychczasowych zasad, na rynku węgierskim Spółka sprzedawała produkty A. do C., która następnie dokonywała ich dystrybucji do klientów końcowych. Rezygnacja z prowadzenia działalności sprzedażowej za pomocą zewnętrznych dystrybutorów rodzi dla Spółki możliwość bezpośredniej obecności na rynku węgierskim i sprzedaży produktów/świadczenia usług klientom węgierskim bez pośrednictwa podmiotów trzecich jak C.

Wnioskodawca jest więc beneficjentem nowego modelu dystrybucji - sprzedaż bezpośrednia pozwoli bowiem realizować Spółce na Węgrzech odpowiednio wyższe zyski, poprzez przejęcie tego elementu zysku, który w dotychczasowym modelu przypadał C. Dodatkowo, w nowym modelu sprzedaży A. ma większą kontrolę nad działalnością dystrybucyjną na rynku węgierskim. Ponadto, nowe rozwiązanie w zakresie sprzedaży na Węgrzech pozwoli na ujednolicenie zasad dystrybucji sprzedawanych przez Spółkę towarów na różnych rynkach. W efekcie, zmiana zasad sprzedaży ułatwi zarządzanie całym procesem dystrybucji produktów znajdujących się w ofercie Spółki.

Aby wdrożyć nowy model sprzedaży, konieczne jest zakończenie współpracy z dotychczasowym dystrybutorem (C.). Jest to jedyne racjonalne rozwiązanie realizujące założone przez Spółkę cele w odniesieniu do rynku węgierskiego. Ze względu na wieloletnią relację i przeprowadzone negocjacje, zakończenie współpracy wymaga uiszczenia Opłaty. Wydatek ten jest jednak uzasadniony w świetle prawidłowego prowadzenia biznesowej działalności Spółki, która ma na celu maksymalizację zysków, zabezpieczenie obecności Spółki na rynku węgierskim i jej płynne wejście jako bezpośredniego sprzedawcę na ten rynek.

Zgodnie z ugruntowaną linią interpretacyjną, wydatki związane z wcześniejszym niż strony zakładały zakończeniem relacji biznesowej, o ile są racjonalne i mają uzasadnienie gospodarcze, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, co znalazło wyraz przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora KIS z dnia 25 lipca 2024 r. znak: 0114-KDIP2-2.4010.266.2024.1.AS lub interpretacji indywidualnej z dnia 15 kwietnia 2024 r. znak: 0114-KDIP2-2.4010.31.2024.2.KW. Pogląd taki jest również akceptowany w orzecznictwie sądów administracyjnych (por. wyrok NSA z dnia 6 lipca 2022 r., sygn. II FSK 3063/19, wyrok NSA z dnia 7 listopada 2017 r., sygn. II FSK 1125/16).

Skutkiem zmiany modelu dystrybucji towarów jest intensyfikacja obecności Spółki na rynku węgierskim poprzez przyjęcie przez nią funkcji bezpośredniego dystrybutora produktów A. na tym rynku. Zauważalne jest w tym przypadku podobieństwo Opłaty do należności z tytułu opłat za transfer biznesu, powszechnie postrzeganych jako koszty uzyskania przychodów (por. m.in. interpretacja Dyrektora KIS z dnia 26 maja 2023 r., znak: 0114-KDIP2-2.4010.152.2023.2.RK, interpretacja z dnia 21 kwietnia 2021 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.24.2021.3.DP). Tego typu płatności wiążą się z realizacją przez podmiot zobowiązany do zapłaty danej należności podobnych celów - wejścia na konkretny rynek, czerpania na tym rynku zysków (dochodów) oraz zabezpieczenia na nim swojej pozycji.

Powyższe prowadzi do wniosku, że Opłata wykazuje związek z przychodami Spółki, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, nie jest ponadto wyłączona z KUP na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, będzie też udokumentowana fakturą i w konsekwencji może stanowić KUP na zasadach ogólnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że A. przez wiele lat współpracowała z węgierską spółką spoza Grupy (dalej jako: C.). W ramach współpracy C. prowadziła na Węgrzech dystrybucję (…), oprogramowania, narzędzi i części zamiennych produkowanych przez podmioty należące do Grupy B. i nabywanych od Spółki. C. była wyłącznym dystrybutorem produktów Grupy B. na Węgrzech. Oprócz działalności dystrybucyjnej, C. świadczyła także względem ww. towarów usługi takie jak instalacja, konserwacja czy serwis.

W maju 2024 r. A. poinformowała C. o planowanym zakończeniu współpracy pomiędzy stronami. Po rozwiązaniu wcześniejszego porozumienia i współpracy z C., Spółka prowadzić będzie sprzedaż na rynku węgierskim bezpośrednio do klientów końcowych.

W wyniku prowadzonych negocjacji A. i C. ustaliły, że z tytułu zakończenia współpracy A. wypłaci C. wynagrodzenie (dalej jako: Opłata). Podstawą w tym zakresie będzie podpisywana obecnie pomiędzy stronami umowa o zakończeniu współpracy. Zakończenie współpracy zakłada w szczególności zaprzestanie przez C. działalności dystrybucyjnej na Węgrzech w zakresie towarów A., nabywanych wcześniej przez C. od Wnioskodawcy i rozprowadzanych (sprzedawanych) przez C. na Węgrzech. Konsekwencją rezygnacji z dotychczasowego modelu współpracy jest również zaprzestanie przez C. z korzystania ze znaku towarowego Grupy B. oraz jakichkolwiek znaków graficznych czy logotypów podobnych lub wykorzystujących fragmenty logotypu lub znaku towarowego Grupy B. a także zaprzestanie korzystania z domeny „(...)”. W ramach Umowy C. potwierdza i gwarantuje, że Opłata stanowi pełną zapłatę i zaspokojenie wszelkich roszczeń, jakie C. może mieć w związku z zakończeniem współpracy. W Umowie przewidziano również pewne świadczenia dodatkowe w ramach Opłaty, tj. transfer do Spółki praw do domeny „(...)” oraz przekazanie Spółce przez C. aktualnych danych serwisowych dotyczących towarów sprzedawanych przez C. Opłata będzie udokumentowana fakturą wystawioną przez C.

Przenosząc opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego na grunt omawianych powyżej przepisów należy stwierdzić, że poniesiony przez Wnioskodawcę wydatek na ww. Opłatę może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Jak wynika bowiem z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Spółka dokona faktycznej zapłaty określonego w umowie wynagrodzenia udokumentowanego fakturą za zakończenie współpracy. Jak Państwo wskazują Spółka wprowadziła nowy model dystrybucji. Sprzedaż bezpośrednia pozwoli realizować Spółce na Węgrzech odpowiednio wyższe zyski, poprzez przejęcie tego elementu zysku, który w dotychczasowym modelu przypadał C. Dodatkowo, w nowym modelu sprzedaży A. ma większą kontrolę nad działalnością dystrybucyjną na rynku węgierskim. Ponadto, nowe rozwiązanie w zakresie sprzedaży na Węgrzech pozwoli na ujednolicenie zasad dystrybucji sprzedawanych przez Spółkę towarów na różnych rynkach.

Zatem przesłanki uznania poniesionego wydatku za koszt uzyskania przychodu zostały spełnione. Wydatek związany z zapłatą wynagrodzenia za zakończenie współpracy nie został ponadto wymieniony na liście wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzenia zapłaconego Podmiotowi Zagranicznemu z tytułu zakończenia Współpracy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

• Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
• Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto Organ zastrzega, że wydana interpretacja nie dotyczy prawidłowości ustalenia ceny transakcyjnej przedstawionej we wniosku opłaty.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.