Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący ustalenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na rearanżację salonów (...), w których partycypuje Spółka. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest producentem i dystrybutorem (...) będących wyrobami medycznymi. Wnioskodawca ma siedzibę i miejsce zarządu na terytorium Polski.

Klientami Wnioskodawcy są salony (...), sieci salonów (...) i hurtownie (...). (...) stanowią dla Wnioskodawcy towary handlowe [(...) nabywane od innych producentów/dystrybutorów w celu ich dalszej odsprzedaży) bądź produkty [(...) wytwarzane samodzielnie przez Wnioskodawcę). W ofercie Wnioskodawcy znajdują się również urządzenia (...) oraz specjalistyczne oprogramowanie/aplikacje, prowadzi on również działalność szkoleniową, m. in. dla (...).

Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a więc odlicza podatek naliczony z faktur otrzymywanych z tytułu ponoszonych kosztów prowadzonej działalności gospodarczej.

Przedmiotem niniejszego wniosku o interpretację indywidualną są nakłady ponoszone przez Wnioskodawcę w celu zwiększenia sprzedaży (...), poprzez ujednolicenie wyglądu salonów (...) należących do klientów Wnioskodawcy, nabywających (...) określonych marek. Ponoszenie ww. nakładów ma na celu dążenie do zapewnienia pozytywnego odbioru tych marek na rynku i intensyfikację ekspozycji tych marek w salonach (...), zgodnie z wytycznymi Wnioskodawcy.

Działania w ramach refitu salonów (...) podejmowane są obecnie w odniesieniu do dwóch marek, będących w ofercie handlowej Wnioskodawcy i jedynie wobec istotnych/kluczowych klientów, realizujących istotny poziom zakupów u Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości działaniami takimi objęte zostaną kolejne marki.

Wytyczne dla salonów (...) mających tą markę w swojej ofercie opracowane zostały w formie tzw. Brand Manuala (przewodnik marki). Nakłady na dostosowanie wyglądu salonu (...) do wymogów zawartych w Brand Manualu określane są dalej jako nakłady na refit salonów (...) (zmianę ich wystroju/wyglądu).

Celem przygotowania Brand Manuala było umożliwienie lepszego zrozumienia filozofii danej marki oraz założeń w jej komunikacji, ze szczególnym uwzględnieniem spójności tej komunikacji.

Brand Manual zawiera:

• opis filozofii marki, której dotyczy
• kluczowe założenia prezentacji marki na rynku
• kluczowe elementy składające się na aktywność marketingową dotyczącą marki
• wzory i wytyczne dotyczące poszczególnych rodzajów działań marketingowych.

Brand Manual wskazuje konkretne hasła marketingowe, motywy i elementy przewodnie przekazu marketingowego, dokładnie opisuje kolorystykę materiałów (z podaniem danych technicznych tej kolorystyki), precyzyjnie określa, w jaki sposób mają być wykonywane zdjęcia postaci prezentowanych na materiałach marketingowych marki i jak mają wyglądać elementy graficzne jej dotyczące. Podaje też dokładne wytyczne i wzory logo tej marki, ze szczegółami technicznymi. Brand Manual podaje dokładnie rodzaje i wielkość czcionek jakie mają być stosowane i określa, jak wyglądać mają plakaty, foldery, broszury, inserty, wizytówki, koperty i opakowania, potykacze, definiuje także wygląd strony internetowej/podstrony odnoszącej się do marki, wygląd bannerów internetowych, mailingu, stopki maila.

Brand Manual określa również, jak powinien wyglądać salon (...) od wewnątrz i z zewnętrz, w szczególności jeśli chodzi o prezentację logo marki, kolorystykę wewnątrz salonu i kolorystykę elewacji zewnętrznej oraz sposób eksponowania na niej logo marki.

Wnioskodawca nie posiada własnych salonów (...), działania w ramach refitu salonów odnoszą się wyłącznie do salonów (...) prowadzonych przez klientów Wnioskodawcy, nabywających od niego (...) w celu zamontowania ich (...) i sprzedaży użytkownikom ostatecznym (konsumentom).

Prace projektowe dotyczące zmiany wystroju danego salonu (...) (o ile projekt jest w danym przypadku potrzebny z uwagi na zakres prac) Wnioskodawca zleca wyspecjalizowanej pracowni architektury wnętrz, zmiany w salonie (...) muszą być zgodne z wytycznymi Wnioskodawcy (Brand Manualem).

Koszty refitu salonu (...) pokrywane są przez Wnioskodawcę jedynie częściowo, w postaci zryczałtowanej kwoty (kwota ta nie stanowi pokrycia konkretnych wydatków właściciela salonu (...), lecz jest kwotową partycypacją w budżecie refitu). Pozostałą część kosztów refitu ponosi właściciel salonu.

Zdaniem Wnioskodawcy nie nabywa on od właściciela salonu (...) żadnych towarów, nabywa natomiast kompleksowe świadczenie (usługę) zamówioną/zleconą przez Wnioskodawcę, obejmującą podjęcie wskazanych działań w celu lepszej ekspozycji marki, zgodnej z przekazanymi wytycznymi. Usługa ta ma charakter działań marketingowych, ma na celu zachęcenie konsumentów do odwiedzenia danego salonu i nabycia w nim (...) marki, sprzedawanymi przez Wnioskodawcę.

Częściowe finansowanie refitu salonów (...) może obejmować partycypację Wnioskodawcy w kosztach:

• zmiany kolorystyki ścian i podłóg
• nowych witryn, gablot i mebli
• obrandowania salonu (...) (logo, znaki towarowe)
• zdjęć, plakatów reklamujących marki Wnioskodawcy
• odpowiedniego oświetlenia
• kasetonów, innych materiałów reklamowych.

To, w jakiej części Wnioskodawca pokrywa koszty refitu danego salonu (...), jest indywidualną decyzją w przypadku każdego z klientów, uzależnioną m. in. od poziomu realizowanych przez niego zakupów, dotychczasowej współpracy, lokalizacji salonu i indywidualnej oceny jego sytuacji i potencjału sprzedaży.

Pokrywanie części kosztów refitu salonów (...) następuje na podstawie faktur, wystawianych przez właścicieli tych salonów tytułem kompleksowego świadczenia polegającego na dostosowaniu wyglądu i wyposażenia salonu (...) do wymogów marki, określanych przez Wnioskodawcę (np. „Refit salonu zgodnie z otrzymanymi wytycznymi", „Dostosowanie wyglądu salonu (...) zgodnie z otrzymanymi wytycznymi", „Usługa marketingowa - dostosowanie wyglądu salonu (...) do określonych wymogów", „Usługa marketingowa – dostosowanie wyglądu salonu (...) do wymogów marki" i podobne).

Pytanie

Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy ponoszone przez niego koszty partycypacji w reficie salonów (...) klientów stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w dacie ich poniesienia.

Państwa stanowisko w sprawie

Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym ponoszone przez niego koszty partycypacji w refitcie salonów (...) klientów stanowią dla niego koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych w dacie ich poniesienia.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: ustawy o CIT) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W świetle orzecznictwa sądów administracyjnych i linii interpretacyjnej organów podatkowych - ukształtowanych przez wiele lat obowiązywania w/w przepisu - przyjmuje się, że aby koszt poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, koszt ten musi spełniać następujące warunki:

• koszt musi zostać poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
• koszt musi zostać poniesiony w sposób definitywny, tj. wartość poniesionego wydatku nie powinna być podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
• koszt musi pozostawać w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
• koszt musi być poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub powinien móc mieć wpływ na wielkość osiągniętych przez podatnika przychodów;
• koszt musi zostać właściwie udokumentowany;
• koszt nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Jeśli więc dany koszt nie znajduje się w katalogu negatywnym z art. 16 ustawy o CIT, podatnik który go poniósł ma prawo do rozpoznania tego kosztu jako kosztu podatkowego, o ile, ponosząc go, mógł rozsądnie i racjonalnie (działając w warunkach rynkowych, podejmując decyzje oparte na ekonomicznych i biznesowych przesłankach) oczekiwać, że przyczyni się to do powstania przychodu podatkowego (bezpośrednio bądź w sposób pośredni), redukcji kosztów, wyeliminowania nieopłacalnych przedsięwzięć, czy też w inny sposób zapobieżenia ekonomicznej stracie/nieefektywności.

Jednocześnie kosztów uzyskania przychodów nie powinny stanowić wydatki, których poniesienie jest związane ze szkodami (zdarzeniami) zawinionymi przez podatnika, w tym wynikającymi z jego niestaranności lub postępowania niezgodnie z prawem. W takich przypadkach doszłoby bowiem do swoistego przerzucenia części odpowiedzialności z tego tytułu na Skarb Państwa, poprzez zmniejszenie zobowiązania podatkowego.

W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c tego artykułu.

Zgodnie zaś z art. 15 ust. 4b ustawy koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1)sporządzenia sprawozdania finansowego, czyli do dnia podpisania przez właściwe do tego osoby, co powinno nastąpić nie później niż wciągu 3 miesięcy od dnia bilansowego (art. 52 ustawy z dnia z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości tj. Dz. U. z 2013 r. poz. 330) nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2)złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Art. 15 ust. 4c ustawy stanowi natomiast, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w art. 15 ust. 4b pkt 1 albo pkt 2 ustawy, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą (art. 15 ust. 4d ustawy).

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 4e ustawy o CIT za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku,) z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Dla określenia daty poniesienia kosztu podatkowego kluczowe jest zatem ustalenie, czy koszty są kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami, czy też stanowią inne koszty niż bezpośrednio związane z przychodami. W przypadku kosztów należących do tej drugiej kategorii istotne jest, czy dotyczą one ściśle określonego okresu czasu.

Ustawa nie zawiera definicji kosztów bezpośrednio związanych z przychodami oraz kosztów pośrednio związanych z przychodami. Posługując się wykładnią językową, można jednak stwierdzić, że:

1)koszty bezpośrednio związane z przychodami to koszty, które można w sposób nie budzący wątpliwości powiązać z konkretnym przychodem,

2)koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami to wszystkie inne koszty, w tym koszty związane z ogólną działalnością jednostki oraz koszty długofalowej reklamy.

Oceniając, czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty refitu salonów (...), mogą stanowić dla niego koszty uzyskania przychodu, należy uwzględnić treść art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy CIT, zgodnie z którym do kosztów uzyskania przychodu nie zalicza się wydatków na reprezentację, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Ustawa nie definiuje pojęcia reprezentacja.

Zgodnie ze stanowiskiem organów podatkowych, wydatki ponoszone na nabycie elementów dekoracyjnych, zwyczajowo przyjętych w danej branży czy okolicy, przeznaczonych do wystroju pomieszczeń obsługi klienta, salonów sprzedaży oraz poczekalni czy recepcji, gdzie kontrahenci spędzają czas w oczekiwaniu na obsługę, stanowią koszty uzyskania przychodów, jako ogólne koszty funkcjonowania przedsiębiorstwa. Wydatki te mogą dotyczyć m.in. zakupu kwiatów ciętych oraz doniczkowych, donic, środków ochrony roślin oraz zagospodarowania i pielęgnacji terenów zielonych wokół firmy (zob. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 14 listopada 2007 r., sygn. ITPB3/423-46/07/AT). Organy podatkowe potwierdzają również możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów dekoracji świątecznych i okolicznościowych, w postaci choinek, lampek, stroików pisanek i innych wskazując, że w obecnych warunkach rynku wystrój w takiej postaci jest wymogiem stawianym przez klientów (zob. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 lutego 2008 r., sygn. ILPB3/423-235/07-2/MC).

Organy podatkowe podkreślają przy tym, że w sytuacji, gdy dekoracje przekraczają zwyczajowo przyjęte normy, są nadzwyczaj wystawne, ekskluzywne i drogie oraz w sposób znaczący poprawiają estetyczny wizerunek firmy lub są umieszczane wyłącznie w pomieszczeniach, w których przyjmuje się określonych, wybranych klientów, wówczas wydatki z nimi związane należy traktować jako koszty reprezentacji, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 września 2009 r., sygn. ILPB3/423-496/09-2/KS). Zwraca się ponadto uwagę, że do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wydatków osobistych, gdyż nie służą uzyskaniu przychodu z działalności gospodarczej, stąd koszty poniesione w celach prywatnych nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 2 kwietnia 2014 r., sygn. IBPBI/1/415-39/14/ESZ).

Zdaniem Wnioskodawcy ponoszone przez niego koszty refitu salonów (...) nie spełniają kryteriów do uznania ich za koszty reprezentacji. Mają one charakter wydatków typowo reklamowych, a więc mają charakter kosztów pośrednio związanych z przychodami, tak jak typowe koszty długofalowej promocji i reklamy.

Odnosząc się do przedstawionego opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca stoi na stanowisku, zgodnie z którym ponoszone przez niego częściowe koszty refitu salonów (...) klientów stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, ponieważ:

• są to koszty faktycznie ponoszone przez Wnioskodawcę z własnych środków;
• poniesienie ich ma charakter definitywny;
• koszty te pozostają w ścisłym związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, gdyż dotyczą sprzedaży towarów/produktów będących w ofercie Wnioskodawcy;
• są to koszty ponoszone w celu uzyskania (zwiększenia) przychodów ze sprzedaży (...);
• koszty te ponoszone są również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, poprzez zabezpieczenie uzyskiwania przychodów pokrywających ponoszone koszty działalności i umocnienie pozycji Wnioskodawcy na konkurencyjnym rynku, a ponadto poniesienie tych kosztów wpływa na dobre relacje z klientami Wnioskodawcy;
• nie są to koszty wymienione w katalogu negatywnym, określonym w art. 16 ustawy o CIT.

Ponoszenie tych kosztów wpływa, zdaniem Wnioskodawcy, zarówno na zachowanie i zabezpieczenie źródła jego przychodów, jak i na samo uzyskiwanie przychodów z prowadzonej działalności, ponieważ prowadzi do spójnego przekazu marketingowego, promocji marek handlowych/znaków towarowych Wnioskodawcy oraz produktów/towarów będących w jego ofercie handlowej, a powyższe ma oczywisty wpływ na uzyskiwane przez Wnioskodawcę przychody i zajmowaną pozycję rynkową.

Oceny kosztów ujednolicenia wyglądu salonów sprzedaży w sieci komórkowej, w tym salonów prowadzonych przez podmioty trzecie, dokonał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 8 kwietnia 2013 r. znak IPPB3/423-665/11-5/13/S/GJ. Organ podatkowy uznał, że:

„gdyby podatnik działań takich nie podejmował, mógłby nie sprostać konkurencji, a prowadzona przez niego działalność mogłaby stać się nierentowna i zacząć przynosić straty. Tym samym zagrożone byłoby źródło przychodów, jakim jest prowadzenie działalności gospodarczej w jej całokształcie. W tym sensie, co do zasady, każde tego rodzaju przedsięwzięcie zmierzające do zapobieżenia powstania takiej sytuacji powinno być postrzegane jako prowadzące do zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, a związane z tym koszty, jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT”.

Argumentację taką można też znaleźć w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25.10,2012 r. sygn. akt III SA/Wa 694/12.

Odnośnie momentu rozpoznania kosztów refitu salonów (...) za koszty uzyskania przychodów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że mają one charakter wydatków typowo marketingowych, a więc mają charakter kosztów pośrednio związanych z przychodami, tak jak typowe koszty długofalowej promocji i reklamy. Pomimo, że celem poniesienia tych kosztów jest zwiększenie przychodów ze sprzedaży, nie jest możliwe wskazanie konkretnych kwot przychodów uzyskanych dzięki poniesieniu tych kosztów ani daty uzyskania tych przychodów, są to więc koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Wskazać należy, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne oraz wyroki sądowe zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.