Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia czy wynagrodzenie stałe oraz wynagrodzenie prowizyjne wypłacane zagranicznemu Kontrahentowi z tytułu świadczenia przez niego usług będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem u źródła na terytorium Polski w oparciu o unormowania:

-art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy podatku dochodowym od osób prawnych,

-art. 21 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością. Wnioskodawca posiada rezydencję podatkową na terenie Rzeczpospolitej Polskiej. Wnioskodawca produkuje na terenie Polski między innymi (…) (dalej: „Produkty”).

Wnioskodawca zawarł umowę na czas nieoznaczony z kontrahentem prowadzącym działalność gospodarczą na terenie Węgier (dalej: „Kontrahent”). Zgodnie z postanowieniami zawartej umowy strony zobowiązały się do współpracy w zakresie pośredniczenia przy sprzedaży Produktów poprzez nawiązywanie kontraktów handlowych przez „Kontrahenta” na terytorium Węgier, pomiędzy Wnioskodawcą, a potencjalnymi klientami Wnioskodawcy (dalej: „Klienci”).

W związku z powyższym Kontrahent będzie poszukiwał potencjalnych Klientów dla Wnioskodawcy przede wszystkim na terytorium Węgier, wykorzystując znajomość języka, posiadając wiedzę w zakresie rynku zagranicznego oraz wykorzystując możliwość osobistego kontaktu z potencjalnymi Klientami bez konieczności pokonywania znacznych odległości. Dokonywanie i rozliczanie wszystkich transakcji zawartych dzięki działaniu Kontrahenta będzie odbywało się bezpośrednio pomiędzy Wnioskodawcą, a Klientami. Wnioskodawca będzie dostarczał Kontrahentowi wszelkich niezbędnych informacji dotyczących Produktów (takich jak specyfikacja techniczna Produktów, wyniki badań, próbki Produktów, certyfikaty jakościowe).

Kontrahent będzie otrzymywał od Wnioskodawcy zarówno stałe miesięczne wynagrodzenie (przysługujące niezależne od ilości pozyskanych Klientów i wartości sprzedaży Produktów na rzecz Klientów) jak i prowizję, w przypadku spełnienia warunku przekroczenia określonej w treści umowy wartości sprzedaży (bez podatku VAT) w danym roku obowiązywania umowy, która będzie wynikiem działań Kontrahenta. Wysokość prowizji określona jest jako procent od nadwyżki ponad wskazaną powyżej wartość sprzedaży określoną w treści umowy. Warunkiem otrzymania prowizji przez Kontrahenta jest faktyczna zapłata za Produkty przez Klientów na rzecz Wnioskodawcy. Wynagrodzenie prowizyjne ma obowiązywać z tytułu wszystkich transakcji zawartych pomiędzy Wnioskodawcą, a pozyskanymi przez Kontrahenta Klientami, w czasie obowiązywania umowy oraz w okresie dwóch lat kalendarzowych po jej ewentualnym rozwiązaniu.

Dane przedsiębiorstwa prowadzonego przez kontrahenta są następujące: (…)

Wnioskodawca pozyskał od Kontrahenta dokument z dnia (…) 2024 r. oznaczony jako „certyfikat rezydencji” zawierający między innymi:

-pełną nazwę działalności gospodarczej prowadzonej przez Kontrahenta.

-adres siedziby działalności prowadzonej przez Kontrahenta.

-numer VAT UE Kontrahenta, wraz z informacją, że numer ten jest ważny od 2011 r.

Kontrahent nie posiada w Polsce zagranicznego zakładu w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”) oraz art. 5 Konwencji z dnia 23 września 1992 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz.U. z 1995 r. nr 125 poz. 602 ze zm.).

Kontrahent jest rzeczywistym właścicielem wskazanych we wniosku należności, w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Kontrahent w ramach wskazanych we wniosku usług pośredniczenia przy sprzedaży nie świadczy na rzecz Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy regulującej zasady współpracy usług:

a)doradczych, przez które należy rozumieć udzielanie fachowych zaleceń, porad,

b)badania rynku, przez które należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych,

c)reklamowych, przez które należy rozumieć działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych usług w celu zwiększenia ich sprzedaży.

Pytania

1.Czy wynagrodzenie stałe oraz wynagrodzenie prowizyjne wypłacane zagranicznemu Kontrahentowi z tytułu świadczenia przez niego usług opisanych z zaprezentowanym stanie faktycznym będzie podlegało opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła na terytorium Polski w oparciu o unormowania z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.)?

2.Czy wynagrodzenie prowizyjne wypłacane zagranicznemu Kontrahentowi z tytułu świadczenia przez niego usług opisanych z zaprezentowanym stanie faktycznym będzie podlegało opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła na terytorium Polski w oparciu o unormowania z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.)?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Według stanowiska Wnioskodawcy wynagrodzenie stałe oraz wynagrodzenie prowizyjne wypłacane zagranicznemu Kontrahentowi z tytułu świadczenia przez niego usług opisanych w zaprezentowanym stanie faktycznym nie będzie podlegało opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła na terytorium Polski w oparciu o unormowania z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2023 r. poz. 2805 ze zm.).

Uzasadniając powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że usługi świadczone przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy należy zakwalifikować jako usługi pośrednictwa.

Zgodnie z art. 758 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm.) przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze ustala się w wysokości 20% przychodów.

Jak stanowi art. 4a ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Zgodnie z art. 26 ust. 1n ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych może zostać potwierdzone kopią certyfikatu rezydencji, jeżeli informacje wynikające z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym.

Usługi pośrednictwa w sprzedaży nie zostały wymienione we wskazanym powyżej przepisie. Powołany przepis odnosi się również do „świadczeń o podobnym charakterze” co oznacza, że zawiera on katalog otwarty usług - co nie znaczy, iż katalog ten jest nieograniczony. W szczególności nieuprawnionym byłoby uznanie, że przepis ten odnosi się do wszystkich usług niematerialnych. W związku z tym należy w każdym odrębnym przypadku badać, czy dana usługa ma podobny charakter do jakiejkolwiek z usług wymienionych w tym przepisie.

Takie stanowisko potwierdza szereg interpretacji, tj.:

-interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 maja 2023 r. (znak: 0111-KDIB1-2.4010.113.2023.2.EJ);

-interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 stycznia 2019 r. (znak: 0111-KDIB1-3.4010.533.2018.2.BM);

-interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 21 lutego 2019 r. (znak 0111-KDIB2-1.4010.526.2018.3.BKD);

-interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 24 kwietnia 2018 r. (znak: 0111-KDIB2-3.4010.21.2018.1.KB);

-interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 31 marca 2017 r. (znak: 0111-KDIB1-3.4010.8.2017.1.TS);

-interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 18 lutego 2015 r. (znak: IBPBI/2/423-1397/14/BG);

-interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 października 2017 r. (znak: 0114-KDIP3-1.4011.282.2017.2.IF), oraz

-wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 lipca 2016 r. sygn. akt II FSK 2369/15.

Jak wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 18 maja 2023 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.113.2023.2.EJ w celu określenia czy usługi pośrednictwa mieszczą się w katalogu wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 2a „Istotne będzie odkodowanie znaczenia pojęć: „usług pośrednictwa”, „usług doradczych”, „usług badania rynku”, „usług reklamowych”, „usług zarządzania i kontroli” oraz „usług przetwarzania danych”. Przepisy ustawy o CIT nie definiują ww. pojęć. Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, przez pojęcie „pośrednictwo” należy rozumieć: działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych i doprowadzenie do zawarcia umowy”.

Literatura przedmiotu wskazuje, że: „Podstawowym zadaniem (...) wyspecjalizowanych „pośredników” jest wywieranie wpływu na pozycję prawną angażujących ich zleceniodawców poprzez „wprowadzenie” ich w określony stosunek umowny (zobacz Michał Romanowski, Charakter prawny umowy o pośrednictwo. Monitor Prawniczy Nr 2/1997)”.

„Z kolei „doradztwo” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o CIT termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Potwierdza to jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych (zob. wyrok NSA z 10 października 2013 r. sygn. akt I FSK 1567/12, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1441/13, wyrok NSA z 2 października 2014 r. sygn. akt I FSK 1530/13, wyrok WSA w Poznaniu z 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1202/14, wyrok WSA w Gdańsku z 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Łodzi z 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 168/13).

Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten co udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu”.

„Z kolei przez usługi badania rynku należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Usługi te mają przyczynić się m.in. do zwiększenia sprzedaży. Celem badań rynku jest zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich, jak popyt, podaż, ceny, potencjału, zachowania, zwyczaje, preferencje, lojalność oraz wrażliwość cenowa konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży itp. Usługi badania rynku mają dostarczyć informacji nieodzownych w procesie podejmowania decyzji. Mimo, iż badania te nie wykluczają w sposób całkowity ryzyka, to jednak ich zastosowanie wyraźnie ogranicza ryzyko wpisane w działalność biznesową i przyczynia się do tego, że podejmowane decyzje będą w mniejszym zakresie obarczone błędami”.

„Pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi”.

„Z kolei pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów”.

„Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza „kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”.

W opinii Wnioskodawcy, usług świadczonych przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy nie można zakwalifikować do zdefiniowanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej we wskazanej interpretacji indywidualnej usług doradztwa, reklamy, usług reklamowych oraz zarządzania. W szczególności należy podkreślić, że przedmiotowe usługi nie stanowią zorganizowanej formy udzielania porad w danym zakresie, czy też wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań w oparciu o posiadaną przez usługodawcę wiedzę (usługi doradztwa).

Usługi te nie mieszczą się również pod pojęciem usług badania rynku rozumianych jako zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych mających na celu zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich, jak popyt, podaż, ceny, potencjału, zachowania, zwyczaje, preferencje, lojalność oraz wrażliwość cenowa konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży itp.

Usługi świadczone przez Kontrahenta, zdaniem Wnioskodawcy mieszczą się w pojęciu usług pośrednictwa rozumianych jako „kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych i doprowadzenie do zawarcia umowy”. W związku z powyższym przedmiotowych usług nie można uznać za usługi reklamowe. Usługi pośrednictwa nie są jednak wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, usług opisanych w stanie faktycznym przedmiotowego wniosku nie można przypisać także do pozostałych rodzajów usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, iż nie jest konieczne odkodowanie pojęć „kontroli”, „przetwarzania danych”, „doradczych”, „księgowych”, czy „usług prawnych”.

W tym miejscu warto zwrócić uwagę na treść interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 21 lutego 2024 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.709.2023.3.MW. W interpretacji organ ten wskazał, że: „Zasadniczym celem usługi pośrednictwa handlowego jest doprowadzenie przez pośrednika do zawarcia umowy sprzedaży między zleceniodawcą, a podmiotem trzecim. Zlecający usługę pośrednictwa jest bowiem zainteresowany osiągnięciem takiego właśnie efektu, a nie uzyskaniem porady, nabyciem usługi reklamowej lub promocyjnej (która wcale nie musi prowadzić do wzrostu sprzedaży produktów/usług na danym rynku), czy uzyskaniem informacji o zjawiskach i procesach na danym rynku (informacje te posiada i wykorzystuje sam pośrednik w prowadzonej działalności i w praktyce nie musi się nimi dzielić ze zleceniodawcą traktując je jako swoją tajemnicę handlową). Wobec powyższego, usługi pośrednictwa mają na celu wygenerowanie wyższych przychodów poprzez pozyskanie nowych klientów, którzy dzięki pośrednikowi nabędą usługi.

Mając na uwadze powyższe, nie ulega wątpliwości, że usług pośrednictwa nie można utożsamiać z usługami doradztwa np. prawnego, podatkowego, czy gospodarczego. Usługi pośrednictwa handlowego nie powinny być również utożsamiane z usługami reklamowymi, czy usługami badania rynku. Jak zostało wykazane powyżej, istotą usług pośrednictwa handlowego jest świadczenie kompleksowe polegające na pozyskaniu zamówienia od klienta dla zleceniodawcy, a nie samo wypromowanie usługi dzięki akcji reklamowej, czy przekazanie zleceniodawcy wyniku badań rynkowych.

Natomiast nawet w przypadku, gdy w ramach świadczenia usług pośrednictwa wystąpią elementy z art. 21 ust. 1 pkt 2a Ustawy o CIT czy odpowiednio art. 29 ust. 1 pkt 5 Ustawy o PIT (np. promocja) to nie będą one miały charakteru przeważającego nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń niewymienionych wprost w tym przepisie i tym samym nie będą mogły być uznane za świadczenie podobne. Przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego (sprzedaży), pośrednik może podejmować działania mające na celu m.in. przedstawienie pozytywnych opinii o towarze czy promowanie towaru. Podejmowane przez pośrednika działania mają charakter pomocniczy w stosunku do świadczenia głównego, jakim jest pośrednictwo sprzedaży.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie m.in. w wyroku NSA z dnia 12 kwietnia 2023 r. sygn. II FSK 2470/20: „Oczywistym jest, że pośrednik oferujący do sprzedaży określone towary może w związku z tym podejmować działania w celu przedstawienia pozytywnych cech tych towarów w tym choćby poprzez aktywność na platformie biznesowej, udzielanie informacji potencjalnym klientom. Trudno jednak uznać, że czynności podejmowane w celu sprzedaży towaru mają zasadniczy charakter i przesądzają o tym, że usługa staje się usługą reklamy lub doradztwa, skoro mają one charakter pomocniczy. Z tych względów należy uznać, że pośrednictwo w sprzedaży nie jest żadnym ze świadczeń wymienionych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. lub świadczeń o podobnym do nich charakterze. Zwrócić trzeba uwagę, że na zasadniczy cel świadczeń agenta, którym jest pośrednictwo w sprzedaży wskazuje także sposób ustalenia wynagrodzenia za tę usługę, którego wysokość uzależniona jest od wyników sprzedaży, a nie określona ryczałtowo niezależnie od wyników działania agenta (jak zazwyczaj bywa przy umowach oświadczenie usług reklamowych czy doradczych”.

Podobne stanowisko wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 13 grudnia 2022 r. sygn. II FSK 1083/20 wskazał, że: „Oczywistym jest, że pośrednik oferujący do sprzedaży określone towary może w związku z tym podejmować działania w celu przedstawienia pozytywnych cech tych towarów w tym choćby poprzez ich pozycjonowanie. Trudno jednak uznać, że czynności podejmowane w celu sprzedaży towaru mają zasadniczy charakter i przesądzają o tym, iż usługa staje się usługą reklamy lub doradztwa, skoro mają one charakter pomocniczy. Z tych względów należy uznać, że usługa pośrednictwa w sprzedaży nie jest żadną z usług wymienionych wprost w art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. lub usługą o podobnym do niej charakterze. Zarzut naruszenia art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. poprzez jego błędną wykładnię jest zatem uzasadniony”.

„Chociaż wyrok odnosi się do już nie obowiązującego art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, to wyrażone przez NSA stanowisko w tym wyroku ma istotne znaczenie w odniesieniu do zakresu działań jakie pośrednik oferujący sprzedaż określonego towaru (czy usługi) może podejmować działania, aby doprowadzić do sprzedaży towaru (usługi)”.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz wskazane przepisy prawa podatkowego, a także treść przytoczonych interpretacji i orzeczeń stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 2a w związku z art. 21 ust. 2 oraz art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym wynagrodzenie stałe oraz wynagrodzenie prowizyjne wypłacane zagranicznemu Kontrahentowi z tytułu świadczenia przez niego usług opisanych z zaprezentowanym stanie faktycznym nie będzie podlegało opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła na terytorium Polski.

Ad 2.

Według stanowiska Wnioskodawcy wynagrodzenie prowizyjne wypłacane zagranicznym Kontrahentowi z tytułu świadczenia przez niego usług opisanych w zaprezentowanym stanie faktycznym nie będzie podlegało opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła na terytorium Polski w oparciu o unormowania z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.).

W myśl art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1 zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Jak stanowi art. 4a ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji - oznacza to zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.

Zgodnie z art. 26 ust. 1n ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, miejsce siedziby podatnika dla celów podatkowych może zostać potwierdzone kopią certyfikatu rezydencji, jeżeli informacje wynikające z przedłożonej kopii certyfikatu rezydencji nie budzą uzasadnionych wątpliwości co do zgodności ze stanem faktycznym.

Punktem wyjścia dla uzasadnienia wskazanego stanowiska jest treść przepisu art. 21 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym przepisy ust. 1 (w tym oczywiście również art. 21 ust. 1 pkt 1) stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W tym celu należy przytoczyć definicję należności licencyjnych zawartą w Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Węgierską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Budapeszcie dnia 23 września 1992 r. (dalej: „Konwencja”).

Zgodnie z art. 12 ust. 3 tej Konwencji określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin oraz filmami i taśmami dla radia lub telewizji, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, jak również za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, lub za informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej i naukowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, usług świadczonych przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy nie można zakwalifikować do usług wskazanych w powyższej definicji. W tym miejscu warto zwrócić uwagę na okoliczność, iż w sposób szeroki powołana we własnym stanowisku Wnioskodawcy, w odpowiedzi na pytanie nr 1 interpretacja indywidualna z dnia (...) r., znak: (...) obejmowała swoim zakresem usługi pośrednictwa zawierane z podmiotami zagranicznymi zarówno z krajów należących do Unii Europejskiej, jak i krajów trzecich, a zatem również z podmiotami z Węgier. Natomiast powołana interpretacja indywidualna z dnia 18 maja 2023 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.113.2023.2.EJ dotyczyła zawierania umów pośrednictwa z podmiotem ze Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

Należy również podkreślić, że definicja należności licencyjnych zawarta w umowie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 31 stycznia 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. Nr 81 poz. 373 ze zm.) jest bardzo zbliżona do tej zawartej w Konwencji (pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Republiką Węgier). Zgodnie z art. 12 ust. 3 umowy z Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności wypłacane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich praw autorskich, patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje (know-how) związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej; określenie to oznacza również wszelkiego rodzaju należności otrzymywane w związku z użytkowaniem lub prawem do użytkowania wszelkich praw dotyczących filmów dla kin oraz filmów lub taśm do transmisji w radiu lub telewizji. Na koniec wystąpienia należy wskazać, że usług świadczonych przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy nie można również uznać za „dywidendy”, czy też „odsetki” w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub w rozumieniu przepisów Konwencji.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz wskazane przepisy prawa podatkowego, a także treść przytoczonych interpretacji stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 21 ust. 2 oraz art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w związku z czym wynagrodzenie prowizyjne wypłacane zagranicznemu Kontrahentowi z tytułu świadczenia przez niego usług opisanych w zaprezentowanym stanie faktycznym nie będzie podlegało opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła na terytorium Polski w oparciu o unormowania z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: updop):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 updop:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

5) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Jak stanowi art. 3 ust. 5 updop:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Polska, na terytorium której znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Podmioty podlegające ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce są zobowiązane do wykazania jedynie tych dochodów, których źródło położone jest na terytorium Polski.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy wynagrodzenie stałe oraz wynagrodzenie prowizyjne wypłacane zagranicznemu Kontrahentowi z tytułu świadczenia przez niego usług będzie podlegało opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła na terytorium Polski w oparciu o unormowania zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a updop.

Wskazać należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a updop:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 updop:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Na podstawie art. 22b updop:

Zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania, pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym należy podkreślić, że zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej oraz spełnieniem innych przesłanek, o których mowa we wskazanym niżej art. 26 ust. 1 updop.

W art. 21 updop, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

W myśl art. 26 ust. 1 updop:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że wynagrodzenie wypłacane zagranicznemu Kontrahentowi z tytułu świadczonych usług nie zostało literalnie wymienione w art. 21 ust. 1 updop.

Ponadto, zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 1 updop wyliczenia odnośnie rodzajów przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), nie mają w przedmiotowej sprawie zastosowania.

Nabywane usługi nie mieszczą się zatem w katalogu przychodów objętych regulacją art. 21 ust. 1 pkt 1 updop.

W odniesieniu do treści art. 21 ust. 1 pkt 2a updop zauważyć należy, że katalog usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do wymienionych w updop. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności. W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.

W przedmiotowej sprawie istotne będzie odkodowanie znaczenia pojęć: „usług pośrednictwa”, „usług doradczych”, „usług badania rynku”, „usług reklamowych”, „usług zarządzania i kontroli” oraz „usług przetwarzania danych”. Przepisy updop nie definiują ww. pojęć.

Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej tych pojęć. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego, przez pojęcie „pośrednictwo” należy rozumieć: działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych i doprowadzenie do zawarcia umowy.

Literatura przedmiotu wskazuje, że: „Podstawowym zadaniem (...) wyspecjalizowanych „pośredników” jest wywieranie wpływu na pozycję prawną angażujących ich zleceniodawców poprzez „wprowadzenie” ich w określony stosunek umowny (zobacz: Michał Romanowski, Charakter prawny umowy o pośrednictwo, Monitor Prawniczy Nr 2/1997)”.

W zgodnej opinii orzecznictwa sądowego oraz doktryny prawa nie może być mowy o pośrednictwie wówczas, gdy jedna ze stron umowy zleca podwykonawcy cześć czynności faktycznych (czynności o charakterze fizycznym, technicznym czy administracyjnym) związanych z umową.

Z kolei „doradztwo” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN oznacza udzielanie fachowych porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o CIT termin „usługi doradztwa” należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Potwierdza to jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych (zob. wyrok NSA z 10 października 2013 r., sygn. akt I FSK 1567/12, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1441/13, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1530/13, wyrok WSA w Poznaniu z 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1202/14, wyrok WSA w Gdańsku z 28 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Łodzi z 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt I SA/Łd 168/13). Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych zaleceń, porad. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to „zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten co udziela fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania. Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych, najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.

Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze. Według przedstawicieli nauki doradztwo, w bardzo ogólnym znaczeniu, jest usługą świadczoną przez jedną osobę/instytucję na rzecz drugiej osoby/instytucji, która zleca wykonanie tej usługi. W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:

-przejęcie zadań,

-pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,

-pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,

-pomoc w rozwiązywaniu problemów,

-pomoc w podejmowaniu decyzji,

-przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,

-przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych problemów,

-przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,

-identyfikacja i rozwiązywanie problemów,

-przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich wdrożeniu,

-dawanie wskazówek dotyczących postępowania.

Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu problemów, usprawnieniu działania itp.

Z kolei przez usługi badania rynku należy rozumieć zespół czynności polegających na gromadzeniu informacji o zjawiskach i procesach na rynku, ich przyczynach, stanie aktualnym i tendencjach rozwojowych. Usługi te mają przyczynić się m.in. do zwiększenia sprzedaży. Celem badań rynku jest zdobycie informacji o kształtowaniu się mechanizmów rynkowych takich, jak popyt, podaż, ceny, potencjału, zachowania, zwyczaje, preferencje, lojalność oraz wrażliwość cenowa konsumentów, działania konkurencji, funkcjonowanie systemu dystrybucji, sprzedaży itp. Usługi badania rynku mają dostarczyć informacji nieodzownych w procesie podejmowania decyzji. Mimo, iż badania te nie wykluczają w sposób całkowity ryzyka, to jednak ich zastosowanie wyraźnie ogranicza ryzyko wpisane w działalność biznesową i przyczynia się do tego, że podejmowane decyzje będą w mniejszym zakresie obarczone błędami.

Pojęcie „reklama” wg „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi.

W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przy wykładni przepisów ustawy dotyczących reklamy przeważa wykładnia gramatyczna. W wyroku z 12 czerwca 1997 r. sygn. akt I SA/Ka 192-193/97 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, że reklama to działanie mające kształtować popyt poprzez poszerzenie wiedzy przyszłych nabywców o towarach w celu zachęcenia ich do nabycia towarów od tego właśnie a nie innego podmiotu gospodarczego. Reklama musi zawierać elementy wartościujące towar lub zachęcające do jego kupna, a za reklamę należy uznać wszystko, co zawiera informacje, które nie są niezbędne do zawarcia umowy (I. Konieczna, J. Ruszyński, Problematyka kosztów uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych oraz w podatku dochodowym od osób prawnym orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, Poznań 1997, s. 29-30).

Z kolei pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów.

Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej.

Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, „kierować” oznacza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”.

Z kolei kontrola, to:

-porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami,

-nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś, wpływ na rozwój wydarzeń.

Istotą usług przetwarzania danych jest pozyskanie przez zlecającego określonych informacji mających zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem. Przetwarzanie danych stanowi przekształcanie treści i postaci danych wejściowych metodą wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników w postaci z góry określonej. Przez przetwarzanie danych zwyczajowo rozumie się bieżącą działalność informatyczną związaną z poddawaniem danych procesom przekształcenia w celu np. zasilania bazy danych, tworzenia raportów, tabel, formularzy np. umów itp. (por.: Greg Wilson ,,Przetwarzanie danych dla programistów”, Wydawnictwo Helion 2006 r.). Przetwarzanie danych dotyczy zarówno operacji w systemach informatycznych, jak i papierowych kartotekach.

Zauważyć należy, że o tym, czy dane świadczenie ma charakter usług doradczych, usług pośrednictwa, usług badania rynku, usług reklamowych, usług zarządzania i kontroli czy usług przetwarzania danych nie decyduje sposób, w jaki strony nazwały to świadczenie w umowie, lecz jego rzeczywisty charakter. Innymi słowy, nie nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter, gdyż ocena prawnego charakteru danego świadczenia powinna nastąpić na podstawie obiektywnej analizy całokształtu okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz wskazane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 2a updop.

Jak wskazano we wniosku, działania Kontrahenta będą polegały na nawiązywaniu kontraktów handlowych na terytorium Węgier, pomiędzy Wnioskodawcą, a potencjalnymi klientami Wnioskodawcy. Zatem, Kontrahent będzie poszukiwał potencjalnych Klientów dla Wnioskodawcy przede wszystkim na terytorium Węgier, wykorzystując znajomość języka, posiadając wiedzę w zakresie rynku zagranicznego oraz wykorzystując możliwość osobistego kontaktu z potencjalnymi Klientami bez konieczności pokonywania znacznych odległości. Dokonywanie i rozliczanie wszystkich transakcji zawartych dzięki działaniu Kontrahenta będzie odbywało się bezpośrednio pomiędzy Wnioskodawcą, a Klientami. Wnioskodawca będzie dostarczał Kontrahentowi wszelkich niezbędnych informacji dotyczących Produktów. Kontrahent w ramach usług pośredniczenia przy sprzedaży nie świadczy na rzecz Wnioskodawcy na podstawie zawartej umowy usług doradczych, badania rynku, czy reklamowych. Kontrahent będzie otrzymywał od Wnioskodawcy stałe miesięczne wynagrodzenie jak i prowizję w przypadku przekroczenia określonej wartości sprzedaży.

Powyżej przywołane definicje usług objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a updop oraz przedstawione okoliczności sprawy prowadzą do wniosku, że usługi nabywane przez Spółkę nie obejmują czynności wymagających podjęcia koniecznych działań z zakresu usług: doradztwa, badania rynku, reklamowych oraz zarządzania i kontroli.

Usługi pośrednictwa handlowego, nabywane od podmiotu zagranicznego nie są świadczeniami o podobnym charakterze do usług doradczych, reklamowych, zarządzania i kontroli oraz badania rynku, wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop. Przy czym, podkreślić należy, że istotną kwestią z punktu widzenia objęcia ww. świadczeń podatkiem u źródła jest zakres faktycznie wykonanych w ich ramach czynności, a nie nazwania ich „usługami pośrednictwa”.

W rezultacie usługi pośrednictwa, nabywane przez Spółkę od zagranicznego Kontrahenta, nie mieszczą się w katalogu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, w związku z czym Spółka nie jest zobowiązana jako płatnik do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz zagranicznego pośrednika wynagrodzenia.

Zatem, Państwa stanowisko wskazujące, że wynagrodzenie stałe oraz wynagrodzenie prowizyjne wypłacane zagranicznemu Kontrahentowi z tytułu świadczenia przez niego usług opisanych w zaprezentowanym stanie faktycznym nie będzie podlegało opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła na terytorium Polski w oparciu o unormowania z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a updop jest prawidłowe.

Tym samym, Państwa stanowisko do pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast odnosząc się do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.