Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 grudnia 2024 roku, wpłynął Państwa wniosek z 20 grudnia 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

Wnioskodawca zawarł (…) 2024 r. z A. Sp. z o.o. umowę najmu działki gruntu o łącznej powierzchni (…) m² oraz hali magazynowo-produkcyjnej o powierzchni użytkowej (…) m² wyposażonej w (…), a także budynku socjalno-biurowego o powierzchni użytkowej (…) m² (zwanych dalej: „przedmiotem najmu”).

W chwili zawarcia umowy najmu wskazana hala magazynowo-produkcyjna oraz budynek socjalno- biurowy znajdują się w fazie budowy, a planowany termin zakończenia ich budowy to pierwszy/drugi kwartał (…) r.

Wnioskodawca będzie płacił czynsz najmu dopiero po zakończeniu budowy i wydaniu przedmiotu najmu.

Wnioskodawca zgodnie z umową najmu ma prawo dostosować przedmiot najmu do swoich indywidualnych potrzeb w fazie budowy, przy czym wszelkie koszty związane z tym dostosowaniem ponosi Wnioskodawca.

Wnioskodawca jest zobowiązany do uzyskania od A. Sp. z o.o. uprzedniej pisemnej zgody na zakres prac dotyczący dostosowania przedmiotu najmu do swoich indywidualnych potrzeb, przy czym obowiązany jest dodatkowo podać planowane koszty związane z tym dostosowaniem. W przypadku rozwiązania przez A. Sp. z o.o. umowy najmu za wypowiedzeniem przed upływem 5 lat od dnia wydania Wnioskodawcy przedmiotu najmu A. Sp. z o.o. jest zobowiązany do zwrotu Wnioskodawcy kosztów poniesionych przez niego na dostosowanie przedmiotu najmu do swoich indywidualnych potrzeb, przy czym zwrot ten jest proporcjonalny do upływu okresu 5 lat i za każdy pełny rok zmniejsza się o wartość (…)% tych kosztów.

Czynsz najmu będzie płacony przez Wnioskodawcę na rzecz A. Sp. z o.o. od dnia przekazania przedmiotu najmu po zakończeniu jego budowy.

Wnioskodawca podjął decyzję o przeniesieniu środka trwałego (B.) z dotychczasowej hali do nowobudowanej hali, o której mowa powyżej, co wiąże się z ponoszeniem od roku 2024 kosztów jej przeniesienia, na które głównie składają się: budowa nowego fundamentu, nowa instalacja zasilająca, koszty (…) itp. na których poniesienie wyraziła zgodę A. Sp. z o.o. Jednocześnie ponoszenie tych kosztów na etapie budowy hali jest ekonomicznie uzasadnione i są one mniejsze niż koszty dostosowania hali do potrzeb Wnioskodawcy dopiero po jej wybudowaniu.

Pytania

1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym) wskazane przez Wnioskodawcę koszty związane z adaptacją nowobudowanej hali wynikające ze zmiany miejsca użytkowania opisanego środka trwałego stanowią koszty bieżącej działalności operacyjnej nie zwiększając wartości początkowej przenoszonej maszyny bądź nowobudowanej hali (inwestycja w obcy środek trwały)?

2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym) koszty związane z adaptacją nowobudowanej hali wynikające ze zmiany miejsca użytkowania opisanego środka trwałego stanowią koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozpoznawane na bieżąco w dniu ich poniesienia?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Wobec tego, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

-musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

-musi być należycie udokumentowany.

Stosownie do treści z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

a)  nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,

b)  nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,

c)  ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

d)  wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy o CIT kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

W myśl art. 16g ust. 16 ustawy o CIT w razie trwałego odłączenia od danego środka trwałego części składowej lub peryferyjnej wartość początkową tego środka zmniejsza się, od następnego miesiąca po odłączeniu, o różnicę między ceną nabycia (kosztem wytworzenia) odłączonej części a przypadającą na nią, w okresie połączenia, sumą odpisów amortyzacyjnych obliczoną przy zastosowaniu metody amortyzacji i stawki amortyzacyjnej stosowanej przy obliczaniu odpisów amortyzacyjnych tego środka trwałego.

Przepis art. 16g ust. 17 ustawy o CIT stanowi, iż jeżeli odłączona część zostanie następnie przyłączona do innego środka trwałego, w miesiącu połączenia zwiększa się wartość początkową tego innego środka o różnicę, o której mowa w ust. 16.

Mając na uwadze powołane przepisy stwierdzić należy, że wartość początkowa środków trwałych, od której naliczane są odpisy amortyzacyjne, może być zmieniona - zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o CIT - w wyniku ich ulepszenia. Wartość początkowa może być także zmieniona w sytuacji przyłączenia albo odłączenia części składowych (art. 16g ust. 16 i 17 ustawy o CIT).

Opisana adaptacja nowo wybudowanej hali w związku z przeniesieniem uprzednio użytkowanego środka trwałego z jednego miejsca na drugie nie stanowi natomiast okoliczności skutkującej zwiększeniem wartości początkowej nowo wybudowanej hali (inwestycja w obcy środek trwały) oraz nie stanowi zwiększenia wartości przenoszonej maszyny.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Wydatki te są związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniają się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT: Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT: Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym) wskazane przez Wnioskodawcę koszty związane z adaptacją nowobudowanej hali w związku ze zmianą miejsca użytkowania opisanego środka trwałego stanowią koszt uzyskania przychodów o którym mowa w art. 15d ust. 4d (winno być: art. 15 ust. 4d) ustawy o CIT, i zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia.

Bez znaczenia dla momentu ujęcia tych wydatków w kosztach uzyskania przychodów, jako koszty pośrednie pozostaje fakt, że hala jest w trakcie budowy a faktyczne płatności czynszu najmu za halę powstaną po dacie poniesienia wydatków na adaptację hali, o których mowa powyżej.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

-został poniesiony przez podatnika,

-jest definitywny, a więc bezzwrotny,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

-nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

-został właściwie udokumentowany.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT

Wydatki te w momencie ich poniesienia nie stanowią zatem bezpośrednio kosztów uzyskania przychodów. Koszt taki stanowią natomiast, zgodnie z treścią art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,

Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a omawianej ustawy podatkowej.

Według art. 16a ust. 1 ustawy o CIT,

Natomiast zgodnie z art. 16f ust. 1 ustawy o CIT,

W myśl art. 16d ust. 2 ustawy o CIT,

Z kolei w myśl art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Natomiast zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT,

Powyższy przepis określa więc moment rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją.

Zatem odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej środka trwałego, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek wprowadzony został (zostanie) do ewidencji środków trwałych.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 16g ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest bardzo istotne, ponieważ jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,

Natomiast zgodnie z art. 16g ust. 3 ustawy o CIT,

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy o CIT,

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji (art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – zdanie drugie).

Z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem, że środek trwały można uznać za ulepszony, gdy został on przebudowany, rozbudowany, poddany rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji.

W praktyce przyjmuje się, że:

• przebudowa – to zmiana (poprawa) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
• rozbudowa – to powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych itp.,
• rekonstrukcja – odtworzenie (odbudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
• adaptacja – to przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż wskazywało jego pierwotne przeznaczenie, albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych,
• modernizacja – to unowocześnienie środków trwałych.

Z powyższego wynika, że odtworzenie środka trwałego, jego odbudowa stanowi rekonstrukcję w myśl art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. A co za tym idzie przedstawione działania prowadzą według powołanego przepisu do ulepszenia środka trwałego. Będą zatem powiększały wartość początkową tego składnika majątku i będą stanowiły koszty poprzez odpisy amortyzacyjne.

Zauważyć należy, że w myśl art. 16g ust. 16 ustawy o CIT,

Z kolei w myśl art. 16g ust. 17 ustawy o CIT,

Ad. 1

Przedmiotem pierwszej Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wskazane przez Wnioskodawcę koszty związane z adaptacją nowobudowanej hali wynikające ze zmiany miejsca użytkowania opisanego środka trwałego stanowią koszty bieżącej działalności operacyjnej nie zwiększając wartości początkowej przenoszonej maszyny bądź nowobudowanej hali (inwestycja w obcy środek trwały).

Mając na uwadze powołane przepisy oraz opis sprawy stwierdzić należy, że wartość początkowa środków trwałych, od której naliczane są odpisy amortyzacyjne, może być zmieniona – zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – w wyniku ich ulepszenia. Wartość początkowa może być również zmieniona w sytuacji przyłączenia albo odłączenia części składowych (art. 16g ust. 16 ww. ustawy).

Opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym przeniesienie uprzednio użytkowanego środka trwałego z jednego miejsca na drugie nie stanowi okoliczności skutkującej zwiększeniem wartości początkowej tego środka trwałego.

Nowo budowana hala będzie odrębnym od B. środkiem trwałym.

Zauważyć zatem należy, że wydatki poniesione na: budowę nowego fundamentu, nową instalację zasilająca, koszty (…) itp. na których poniesienie wyraziła zgodę A. Sp. z o.o. nie mają wpływu na wartość początkową B., pod warunkiem, że nie będą związane z ulepszeniem, na skutek którego doszłoby do wzrostu wartości użytkowej B., mierzonego w szczególności jej okresem używania, czy kosztami eksploatacji.

Reasumując, ww. wydatki związane z przeniesieniem B., nie zwiększają wartości początkowej tego środka trwałego. Wydatki te należy uznać przy tym za spełniające kryterium celowości, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż związane są  z koniecznością przeniesienia B. z dotychczasowej hali do nowo budowanej hali, którą Wnioskodawca wynajął 25 marca 2024 r., a ponoszenie tych wydatków na etapie budowy hali jest ekonomicznie uzasadnione i wydatki te są mniejsze niż koszty dostosowania hali do potrzeb Wnioskodawcy dopiero po jej wybudowaniu.

Ponadto wydatki te nie znajdują się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania

przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy. Wobec tego wydatki te podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów na zasadach ogólnych, jako koszty bieżącej działalności Spółki .

W konsekwencji w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wskazane przez Wnioskodawcę koszty związane ze zmianą miejsca użytkowania opisanego środka trwałego (B.) stanowią koszty bieżącej działalności operacyjnej nie zwiększając przy tym jego wartości początkowej, ani nie zwiększając wartości początkowej nowo wybudowanej hali.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 1 jest prawidłowe.

Ad 2

Za prawidłowe należy uznać również Państwa stanowisko w zakresie objętym pytaniem Nr 2.

Przedmiotem drugiej Państwa wątpliwości, jest ustalenie, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym koszty związane z adaptacją nowobudowanej hali wynikające ze zmiany miejsca użytkowania opisanego środka trwałego  (B.) stanowią koszty uzyskania przychodów, które powinny być rozpoznawane na bieżąco w dniu ich poniesienia.

W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT:

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT:

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o CIT:

W związku z powyższym, skoro jak wskazano w uzasadnieniu do pytania Nr 1 w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, wskazane przez Wnioskodawcę koszty związane z adaptacją nowobudowanej hali w związku ze zmianą miejsca użytkowania opisanego środka trwałego stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów, to zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT koszty te, jako inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia, określonej zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT.

Bez znaczenia dla momentu ujęcia tych wydatków w kosztach uzyskania przychodów, jako koszty pośrednie pozostaje fakt, że hala jest w trakcie budowy a faktyczne płatności czynszu najmu za halę powstaną po dacie poniesienia wydatków na adaptację hali.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w  przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

·   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.