Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja - null

ShutterStock
Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja - 0113-KDIPT2-1.4011.625.2024.6.DJD

Temat interpretacji

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej – w wyniku uwzględnienia zażalenia Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej postanowieniem z 4 lutego 2025 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.625.2024.5.MAP, uchylił w całości moje postanowienie z 22 listopada 2024 r. Nr 0113-KDIPT2-1.4011.625.2024.4.DJDo odmowie wszczęcia postępowania przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia, i 

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 sierpnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący kosztów uzyskania przychodów. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie pismem z 21 października 2024 r. (wpływ 4 listopada 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka komandytowa („Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem dla celów podatkowych, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów w Polsce, bez względu na miejsce ich osiągania. Spółka jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług („VAT”) w Polsce. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski. Spółka zajmuje się automatyzacją procesów technologicznych: automatyka napędu elektrycznego, automatyka przemysłowa z wykorzystaniem sterowników programowalnych, projektowanie, wykonanie i instalacja rozdzielnic nn. Sprzedaż i usługi wykonywane w ramach prowadzonej działalności są opodatkowane VAT, co oznacza, że Spółka ma zasadniczo prawo odliczenia całego VAT naliczonego od nabywanych towarów i usług. Spółka zamierza zawrzeć umowę leasingu pojazdu o wartości 245 851,00 zł brutto (199 878,86 zł netto). Rata leasingowa będzie wynosić 5 106,01 zł netto, 6 280,39 zł brutto. Opłata wstępna wyniesie 39 975,77 zł netto, 49 170,20 zł brutto. Umowa spełniać będzie warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Updop”). Samochody, będące przedmiotem Umów, spełniają definicję samochodu osobowego w myśl art. 4a pkt 9a Updop i nie są pojazdami elektrycznymi w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych. Po zawarciu umowy leasingu Wnioskodawca ponosić będzie comiesięczne raty leasingowe („Raty”), które składają się z części kapitałowej (część kapitałowa Rat stanowi spłatę wartości samochodu) oraz części odsetkowej. Wydatki poniesione na Raty powiększone będą o podatek VAT w odpowiedniej stawce. Wydatki na Raty spełniają warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 1 Updop.

Finansujący nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

a)art. 6 Updop;

b)przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych;

c)art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178).

Wnioskodawca wykorzystuje Samochody w sposób mieszany, co do zasady do wydatków dot. pojazdów przysługiwałoby Mu obniżenie VAT należnego o VAT naliczony wynikający z faktur je dokumentujących w części - w 50% (por. art. 86a ust. 1 Uptu w związku z art. 86a ust. 1 w zw. z art. 86a ust. 2 pkt. 2 Uptu).

Pytania

1.Czy dokonując rozliczenia raty leasingowej oraz opłaty wstępnej, do kwoty VAT podlegającej odliczeniu będzie miała zastosowanie zasada proporcji (dot. ustalania wydatków podlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów dla pojazdów powyżej wartości 150 000 zł), czy też Wnioskodawca będzie mógł odliczyć 50% VAT naliczonego?

2.Czy rozliczenie raty leasingowej zaprezentowane we wniosku jest prawidłowe?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Updop”; t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.), ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Jednocześnie stosownie do art. 17b ust. 1 Updop, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód finansującego i odpowiednio, w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1)umowa leasingu, w przypadku, gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2)umowa leasingu, w przypadku, gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, będących uprzednio przedmiotem takiej umowy, odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

Natomiast zgodnie z art. 17b ust. 2 Updop, jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1)    art. 6;

2)przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych;

3)art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178)

- do tej umowy stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

W związku z powyższym, co do zasady, jeżeli umowa leasingu spełnia warunki określone w art. 17b Updop oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 Updop, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów opłaty wynikające z umowy leasingu (tu: Raty), w tym wydatek związany z uiszczeniem wstępnej opłaty leasingowej.

Stosownie jednak do art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop, możliwość zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków, związanych z przedmiotem umowy leasingu jest ograniczona kwotowo. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1 Updop, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego, będącego przedmiotem tej umowy.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka zamierza zawrzeć umowę leasingu w rozumieniu art. 17a ust. 1 Updop, która spełni przesłanki określone w art. 17b ust. 1 Updop. Jak wynika również z opisu zdarzenia przyszłego, Spółka wykorzystywać będzie Samochód, będący przedmiotem Umowy, w sposób mieszany. Spółka ponosić będzie comiesięczne Raty zawierające podatek VAT.

W opinii Spółki w zakresie podatku VAT naliczonego stosować należy limit wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a Updop. Spółka rozliczając podatek VAT ustalać będzie proporcję wartości auta do limitu 150 000 zł. Tak obliczona proporcja posłuży do obliczenia VAT naliczonego (który będzie mógł zostać odliczony w deklaracji). Spółka nie będzie stosować zasady odliczenia 50% VAT, lecz proporcję dot. limitu 150 000 zł.

Poniższe obrazuje przykład kalkulacji dot. raty: Spółka zamierza zawrzeć umowę leasingu pojazdu o wartości 245 851,00 zł brutto (199 878,86 zł netto), podatek VAT: 45 972,14 zł. Rata leasingowa będzie wynosić 5 106,01 zł netto, 6 280,39 zł brutto, podatek VAT 1 174,38 zł. Opłata wstępna wyniesie 39 975,77 zł netto, 49 170,20 zł brutto. Spółka ustali proporcję na potrzeby podatku dochodowego w następujący sposób: 150 000 : 222 864,9 (wartość netto + 50% VAT) x 100 = 67,31%. Wyliczoną w ten sposób proporcję, Spółka zastosuje do podatku VAT w następujący sposób. Z proporcji wynika, że 67,31% wchodzi do limitu 150 000,00 zł, więc Spółka z tej części odliczy 50% VATu; a z drugiej połowy 75% zostanie zakwalifikowane jako KUP, a 25% nie podlega odliczeniu. Powyższe będzie przekładało się na rozliczenie w następujący sposób: VAT od raty leasingowej to 1 174,38 zł. Do limitu 150 000,00 zł można zaliczyć: 1 174,38 x 67,31% = 790,48 zł, z czego 395,24 podlegać będzie odliczeniu, a pozostałe 50% dzielić się będzie proporcji: 296,43 zł i zostanie zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów, a 98,81 zł nie podlega odliczeniu (ani nie jest kwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów). Jednocześnie kwota podatku VAT powyżej limitu 150 000,00 zł, czyli: 1 174,38 x 32,69% = 383,9 zł nie podlega odliczeniu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.):

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem, bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  • został właściwie udokumentowany,
  • nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym  z osiąganymi przychodami.

Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

  • przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz
  • potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu.

Leasing jako umowa jest dla podmiotów gospodarczych jednym ze sposobów finansowania, która umożliwia korzystanie z określonej rzeczy w zamian za miesięczną ratę i pozwala między innymi na minimalizację angażowania własnego kapitału i szybsze uzyskanie finansowania, co może przełożyć się na poprawę płynności finansowej korzystającego z leasingu. W przypadku leasingu operacyjnego przedmiot umowy pozostaje własnością leasingodawcy i to on dokonuje odpisów amortyzacyjnych.

Art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w swoim katalogu zawiera pewne ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących użytkowania samochodów osobowych.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 49a cyt. ustawy:

Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Stosownie do art. 16 ust. 5a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych:

Poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 16 ust. 5c ww. ustawy:

W przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego.

Zgodnie z art. 17a pkt 1 ww. ustawy:

Ilekroć w rozdziale tym jest mowa o umowie leasingu - rozumie się przez to umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei art. 17a pkt 2 powyższej ustawy stanowi, że:

Ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu - rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Jednocześnie, zasady opodatkowania umowy leasingu operacyjnego zostały unormowane w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 17b ust. 1 ww. ustawy:

Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;

2)umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;

3)suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 14 stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 17b ust. 2 powyższej ustawy:

Jeżeli finansujący w dniu zawarcia umowy leasingu korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

1) art. 6,

2) przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych,

3) art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r., poz. 143, z 1998 r., poz. 1063 oraz z 1999 r., poz. 484 i 1178)

- do umowy tej stosuje się zasady opodatkowania określone w art. 17f-17h.

W związku z powyższym, co do zasady, jeżeli zawarta umowa leasingu spełnia określone w art. 17b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych warunki oraz finansujący w dniu jej zawarcia nie korzysta ze zwolnień wymienionych w art. 17b ust. 2 ww. ustawy, to korzystający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie poniesione koszty związane z przedmiotem umowy leasingu, w tym wydatki związane ze spłatą rat leasingowych.

Jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego, prowadzą Państwo działalność gospodarczą na terytorium Polski. Spółka zajmuje się automatyzacją procesów technologicznych. Sprzedaż i usługi wykonywane w ramach prowadzonej działalności są opodatkowane VAT. Zamierzają Państwo zawrzeć umowę leasingu pojazdu o wartości 245 851,00 zł brutto (199 878,86 zł netto). Rata leasingowa będzie wynosić 5 106,01 zł netto, 6 280,39 zł brutto. Opłata wstępna wyniesie 39 975,77 zł netto, 49 170,20 zł brutto. Umowa spełniać będzie warunki określone w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Samochody, będące przedmiotem Umów, spełniają definicję samochodu osobowego w myśl art. 4a pkt 9a ww. ustawy i nie są pojazdami elektrycznymi w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy o elektromobilności i paliwach alternatywnych. Po zawarciu umowy leasingu ponosić będą Państwo comiesięczne raty leasingowe, które składają się z części kapitałowej (część kapitałowa rat stanowi spłatę wartości samochodu) oraz części odsetkowej. Wydatki poniesione na raty powiększone będą o podatek VAT w odpowiedniej stawce. Wydatki na raty spełniają warunek, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wykorzystują Państwo Samochody w sposób mieszany.

Finansujący nie korzysta ze zwolnień w podatku dochodowym przysługujących na podstawie:

a)art. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;

b)przepisów o specjalnych strefach ekonomicznych;

c)art. 23 i 37 ustawy z dnia 14 czerwca 1991 r. o spółkach z udziałem zagranicznym (Dz. U. z 1997 r. poz. 143, z 1998 r. poz. 1063 oraz z 1999 r. poz. 484 i 1178).

Istotne elementy zawarli Państwo we własnym stanowisku, gdzie wskazali, że Spółka nie będzie stosować zasady odliczenia 50% VAT, lecz proporcję dot. limitu 150 000 zł.

Wartość samochodu, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to wartość netto wynikająca z umowy powiększona o podatek od towarów i usług, który zgodnie z  przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi dla korzystającego podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w jakiej zgodnie z przepisami o  podatku od towarów i usług podatnikowi korzystającemu nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Wartość samochodu wynikająca z umowy musi odpowiadać faktycznej (aktualnej) wartości rynkowej takiego samochodu na dzień jej zawarcia.

Art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozciąga limit rozliczania wydatków na korzystanie z samochodu osobowego na umowy leasingu operacyjnego, umowy najmu, dzierżawy lub inne umowy o podobnym charakterze. Limit ten koresponduje z (podwyższanym) limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany będzie proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu itp. i kwoty 150 000 zł. Z powyższego wynika więc, że opłaty wynikające z umowy (leasingu, najmu, czy dzierżawy) rozliczane są w kosztach podatkowych w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem takiej umowy. Tak ustalona proporcja stosowana będzie do każdej płatności dokonywanej w ramach ww. umów.

Kwota wynikająca z zastosowania proporcji, o której mowa powyżej, obejmować ma także naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Zatem, w ramach limitu wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie uwzględniany również podatek od towarów i usług, jeżeli zgodnie z odrębnymi przepisami nie stanowi on podatku naliczonego oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w Państwa przypadku wartość samochodu wynikająca z umowy leasingu przekroczy 150 000 zł, zatem przy wyliczaniu kosztów podatkowych będziecie Państwo zobowiązani ustalić stosowną proporcję, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustalając proporcję, o której mowa w ww. przepisie, należy uwzględnić naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług. Zatem, wyliczoną na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a ww. ustawy proporcję należy odnieść do opłat leasingowych netto powiększonych o podatek Vat niepodlegający odliczeniu.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko, dotyczące zastosowania proporcji, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a ww. ustawy w odniesieniu do podatku Vat, z którego wynika m.in., że z drugiej połowy podatku Vat 75% zostanie zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodów należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania. Inne kwestie nie podlegały ocenie.

Nie mam możliwości potwierdzenia prawidłowości wyliczeń przedstawionych we wniosku. Jestem uprawniony jedynie do udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Prawidłowość, bądź nieprawidłowość wyliczeń podlega weryfikacji przez właściwy organ podatkowy w toku, np. postępowania kontrolnego, postępowania podatkowego, czy też czynności sprawdzających.

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczące jedynie zagadnienia w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

  • Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
  • Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

  • Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.  Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

  • w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
  • w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.