Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 listopada 2024 roku, wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia możliwości rozliczenia strat z lat poprzednich.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A sp. z o.o. (dalej jako: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, o nieograniczonym obowiązku podatkowym, czynnym podatnikiem VAT. Spółka wchodzi w skład międzynarodowej grupy (…) (dalej: „Grupa”). W latach 2018-2022 Wnioskodawca odnotował straty podatkowe.

1 sierpnia 2023 r. doszło do połączenia (dalej: Połączenie 1) Spółki z B sp. z o.o. (dalej: B Sp. z o.o.), także należącą do Grupy. Spółka była podmiotem przejmującym, Połączenie 1 nastąpiło w drodze przeniesienia na Wnioskodawcę całego majątku Spółki Przejmującej. Przed Połączeniem 1 jedynym udziałowcem Spółki była C GmbH (posiadała 4.300 udziałów o łącznej wartości nominalnej (...) zł), a jedynym udziałowcem B Sp. z o.o. była D GmbH (dalej: „D”). Jednocześnie, jedynym udziałowcem D była C. W związku z Połączeniem 1 zostały utworzone nowe udziały w Spółce i wszystkie nowoutworzone udziały (9.803 udziałów o łącznej wartości (...) zł) zostały wydane dotychczasowemu udziałowcowi B Sp. z o.o. W rezultacie w wyniku Połączenia 1 D nabyła więcej niż 25% udziałów w Spółce, których nie posiadała w latach 2018 - 2022, tj. w latach poniesienia przez Spółkę strat podatkowych. Pośrednio jednak nadal wszystkie udziały w kapitale Spółki należały do C (będącej jedynym udziałowcem D).

W ramach dalszych działań restrukturyzacyjnych w obrębie Grupy, z dniem 18 sierpnia 2023 r. doszło do połączenia wspólników Spółki, gdzie C przejęła D (dalej: „Połączenie 2”). Dla celów rachunkowych oraz rozliczeń w zakresie podatku dochodowego w Niemczech Połączenie 2 miało efekt wsteczny, tzn. w sprawozdaniu finansowym za rok 2023 sporządzanym przez C zostały ujęte dane ze sprawozdania D za okres od 1 stycznia 2023 r. do dnia Połączenia 2. Analogicznie - zeznanie w zakresie podatku dochodowego za rok 2023 złożone przez C obejmowało także przychody i koszty D za okres od 1 stycznia 2023 r. do dnia Połączenia 2. Wreszcie, w świetle niemieckiego prawa handlowego strony ustaliły datę Połączenia 2 na dzień 1 stycznia 2023 r., co na gruncie tego prawa oznacza wsteczny charakter wielu aspektów prawnych.

W efekcie Połączenia 2 od 18 sierpnia 2023 r. C ponownie posiada bezpośrednio 100% udziałów w Spółce.

Powyższe operacje restrukturyzacyjne miały na celu uproszczenie struktury Grupy poprzez likwidację B Sp. z o.o. i D oraz zabezpieczenie finansowania na realizację długoterminowej strategii rozwoju Grupy. Przed Połączeniem 1 B Sp. z o.o. prowadziła działalność w zakresie wynajmu powierzchni biurowej, jednak, jeszcze w 2022 r., dokonała zbycia nieruchomości biurowej i w 2023 r. nie prowadziła już działalności operacyjnej. Podmiot ten przed połączeniem ze Spółką nadal jednak posiadał pewne aktywa. Połączenie 1 zostało zrealizowane głównie celem skonsolidowania aktywów posiadanych przez nieprowadzącą działalności operacyjnej B Sp. z o.o. w podmiocie z siedzibą w Polsce (Wnioskodawca). W przypadku ewentualnej likwidacji B Sp. z o.o. aktywa te zostałyby przeniesione do Niemiec, do udziałowca B Sp. z o.o. W ocenie Grupy transfer aktywów poza Polskę byłby działaniem niecelowym.

W wyniku Połączenia 1 przedmiot faktycznie prowadzonej działalności Wnioskodawcy nie uległ zmianie.

Pytanie

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uprawniony do rozliczenia strat z lat 2018 - 2022 w kolejnych latach podatkowych zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do rozliczenia strat z lat 2018-2022 w kolejnych latach podatkowych zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”). Ograniczenia wynikające z art. 7 ust. 3 pkt 7 ustawy o CIT nie będą miały zastosowania w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Jak stanowi art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

-obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym, że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

-obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym, że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 3 pkt 7 ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się strat podatnika, jeżeli podatnik przejął inny podmiot, w wyniku czego:

-przedmiot faktycznie prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności gospodarczej po takim przejęciu w całości albo w części jest inny niż przedmiot faktycznie prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności przed takim przejęciem, lub

-co najmniej 25% udziałów (akcji) podatnika posiada podmiot lub podmioty, które na dzień kończący rok podatkowy, w którym podatnik poniósł taką stratę, praw takich nie posiadały.

Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, w sytuacji będącej przedmiotem niniejszego wniosku w wyniku Połączenia 1 nie miała miejsca nawet częściowa zmiana przedmiotu faktycznie prowadzonej przez Spółkę podstawowej działalności - przepis art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. a ustawy o CIT nie znajdzie więc zastosowania.

W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie, z powodów wskazanych poniżej, nie znajdzie zastosowania również art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT.

Po pierwsze, art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT nie określa momentu, na który należy dokonać analizy, czy występuje sytuacja, w której co najmniej 25% udziałów (akcji) podatnika posiada podmiot lub podmioty, które na dzień kończący rok podatkowy, w którym podatnik poniósł taką stratę, praw takich nie posiadały. Zdaniem Spółki, zaistnienie przesłanki „posiadania udziałów” należy oceniać na moment dokonywania rozliczenia strat z lat ubiegłych, wtedy bowiem podejmowana jest decyzja czy strata z danego roku spełnia wszystkie warunki do jej odliczenia. Z ustawy nie wynika żaden inny moment, na który należałoby dokonywać takiej oceny a powyższy wniosek potwierdza również brzmienie art. 7 ust. 3 zdanie wstępne analizowanego przepisu - skoro regulacja odnosi się do ustalania dochodu, to należy brać pod uwagę stan na koniec danego roku podatkowego. Tylko wtedy bowiem można mówić o powstaniu dochodu i zweryfikować możliwość rozliczenia straty podatkowej w określonej wysokości.

W przypadku Wnioskodawcy zarówno na koniec roku podatkowego 2023, jak i w momencie rozliczania dochodów Spółki za ten rok (czyli w momencie, w którym Spółka dokonywałaby odliczenia strat z lat ubiegłych, zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT) nie występowała już sytuacja, o której mowa w art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT. Gdyby Spółka zdecydowała się odliczyć stratę podatkową z ubiegłych lat od dochodów wykazanych za rok 2023, na moment dokonywania tego rozliczenia powyższa przesłanka nie będzie zatem spełniona. Wykładnia literalna analizowanej regulacji przemawia zatem za stanowiskiem Spółki.

Po drugie, istotne znaczenie ma również fakt, że w okresie od 1 do 17 sierpnia 2023 r. C, jako wyłączny udziałowiec D, pozostawała pośrednim udziałowcem Spółki, sprawując kontrolę nad tą spółką. Należy zauważyć, że treść przepisu art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT nie daje podstaw do przyjęcia, że chodzi w nim o udział wyłącznie bezpośredni.

Na gruncie ustawy o CIT ustawodawca wyraźnie wyróżnia sposób posiadania udziałów, rozróżniając bezpośrednie ich posiadanie od posiadania pośredniego. Jako przykład można wskazać przepisy:

-art. 1a ust. 2 pkt 1 lit. b ustawy o CIT, w którym mowa o posiadaniu przez jedną ze spółek dominujących bezpośredniego 75% udziału w kapitale zakładowym;

-w art. 11a ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w którym wskazano, że przez „wywieranie znaczącego wpływu”, skutkującego ustaleniem, że dane podmioty są podmiotami powiązanymi, rozumie się m.in. posiadanie bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25% udziałów w kapitale innego podmiotu;

-art. 21 ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, w którym mowa o posiadaniu bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w kapitale spółki;

-w art. 28s ust. 1 ustawy o CIT dotyczącym oświadczenia o podmiotach, w których podatnik posiada, bezpośrednio lub pośrednio, co najmniej 5% udziałów w kapitale.

Skoro więc w art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT brak jest wyraźnego stwierdzenia o bezpośrednim posiadaniu udziałów (akcji), to nie ma podstaw do uznania, że przepis ten odnosi się jedynie do takiej formy posiadania udziałów. Również zatem systemowa wykładnia przepisów ustawy wskazuje na prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, że wobec zachowania ciągłości pośredniego udziału w Spółce analizowany przepis wyłączający możliwość rozliczenia strat nie znajdzie zastosowania.

Po trzecie, za tezą o braku podstaw do uznania, że w analizowanym stanie faktycznym została spełniona przesłanka wskazana w art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT, przemawia fakt, że bezpośrednie posiadanie udziałów Spółki przez D w okresie od 1 do 17 sierpnia 2023 r. było stanem przejściowym, wynikającym z konieczności rozłożenia w czasie poszczególnych działań restrukturyzacyjnych w obrębie Grupy. Jak powiedziano - C pozostawała udziałowcem pośrednim i docelowo miała być jedynym udziałowcem bezpośrednim Spółki. Z punktu widzenia niemieckiego prawa handlowego jako datę Połączenia 2 wybrano dzień 1 stycznia 2023 r., co na gruncie tamtego prawa oznacza, że czynności podmiotu przejmowanego uważa się za wykonane w imieniu podmiotu przejmującego. Ten aspekt wstecznego działania prawa niemieckiego jeszcze bardziej podkreśla ciągłość statusu C jako udziałowca Spółki.

W ocenie Wnioskodawcy, połączenie Spółki z B Sp. z o.o. (Połączenie 1) oraz połączenie C z D (Połączenie 2) należy traktować jako całość dla celów określenia skutków podatkowych. Działania te były planowane w ramach jednej strategii restrukturyzacyjnej Grupy, a ich rozłożenie w czasie było konieczne ze względów praktycznych. W opinii Wnioskodawcy, przepis art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT nie obejmuje zakresem zastosowania sytuacji, w których pojawienie się nowego udziałowca jest chwilowym efektem uzasadnionej ekonomicznie restrukturyzacji grupy kapitałowej, a w wyniku całości działań reorganizacyjnych nie dochodzi do trwałej zmiany struktury udziałowców.

Na słuszność takiej funkcjonalnej wykładni analizowanego przepisu wskazuje treść uzasadnienia projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2020, poz. 2123; druk sejmowy nr 642), na mocy której do art. 7 ust. 3 ustawy o CIT dodano pkt 7. W uzasadnieniu tym wprost wskazano, że „Zmiana treści art. 7 ustawy o CIT ma na celu ograniczenie zjawiska wykorzystywania przez podatnika strat podatkowych innego podmiotu celem obniżenia własnych zobowiązań podatkowych. (...) W celu zapobieżenia takim działaniom optymalizacyjnym proponuje się ograniczenie możliwości rozliczania strat w sytuacji w której podatnik przejął inny podmiot lub do podatnika wniesiony został wkład niepieniężny w postaci przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa lub wkład pieniężny, za który podatnik nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa”.

W uzasadnieniu wyjaśniono ponadto, że „zasada, iż podatnik może rozliczać straty, które sam poniósł, może jednak być nadużywana przez różnego rodzaju operacje restrukturyzacyjne, których celem jest to, aby strata poniesiona przez podatnika pomniejszyła dochody uzyskiwane przez inne przedsiębiorstwo. W szczególności podmiot ponoszący straty, którego działalność nie rokuje możliwości uzyskiwania w kolejnych latach dochodów i rozliczenia wykazanych strat z tymi dochodami może dokonać przejęcia lub zakupu innego przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części), po to tylko, aby o wartość poniesionych w przeszłości strat obniżać podatkowe dochody tego innego przedsiębiorstwa. (...) Uwzględniając jednak fakt, iż powyższe działania (przejęcie innego przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, uzyskanie wkładu pieniężnego za który podatnik nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa) mogą być przeprowadzane z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych służących przywróceniu możliwości generowania przez takiego podatnika dochodów, ograniczenie możliwości uwzględniania strat przez podatnika uzależnione zostało od wystąpienia dodatkowych warunków, wskazujących na to, iż głównym celem tych działań było nieuzasadnione skorzystanie z możliwości pomniejszenia dochodu (powiększenia straty) innego przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części innego przedsiębiorstwa (...)”.

Z przytoczonych powyżej fragmentów uzasadnienia wynika, że art. 7 ust. 3 pkt 7 ustawy o CIT ma na celu ograniczenie możliwości rozliczenia strat przez podatników prowadzących działania restrukturyzacyjne, których celem jest wykorzystanie strat podatkowych w celu obniżenia dochodów opodatkowanych. Innymi słowy - intencją ustawodawcy było, aby wprowadzony przepis nie dotyczył połączeń spółek mających uzasadnienie ekonomiczne.

Okoliczności, w jakich dokonane zostały działania restrukturyzacyjne w Grupie, w tym Połączenie 1, nie dają podstaw do stwierdzenia, że ich celem było nadużycie prawa odnoszącego się do zasad rozliczania strat podatkowych. Jak powiedziano, Połączenie 1 bez wątpienia było poparte względami rynkowymi, gdyż umożliwia Spółce przejęcie aktywów podmiotu przejmowanego, a z punktu widzenia Grupy upraszcza jej strukturę oraz eliminuje konieczność likwidacji B Sp. z o.o. i przeniesienia aktywów tego podmiotu do udziałowca z Niemiec.

Odnosząc się do wskazanego w uzasadnieniu przykładu należy również stwierdzić, że Wnioskodawca nie był i nie jest podmiotem, którego działalność nie rokuje możliwości uzyskiwania w kolejnych latach dochodów i rozliczenia wykazanych strat z tymi dochodami. W przypadku Spółki hipotetyczne przejęcie innego podmiotu w celu umożliwienia rozliczenia własnych strat z dochodami tego podmiotu byłoby więc działaniem niepotrzebnym. Spółka nie zamierzała uzyskać w wyniku połączenia możliwości rozliczenia własnych strat, gdyż - nawet gdyby nie doszło do przejęcia - straty te i tak mogłyby zostać odliczone od dochodu w kolejnych latach zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT. Jak wskazano wcześniej, B Sp. z o.o. już od jakiegoś czasu nie prowadziła działalności operacyjnej, a więc nie mogła być postrzegana jako podmiot zdolny do generowania dochodu.

Podsumowując, w przedmiotowej sprawie art. 7 ust. 3 pkt 7 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania, gdyż - jak wykazano - żadna z przesłanek wskazanych w tym przepisie nie została spełniona. Za stanowiskiem Wnioskodawcy przemawia wykładania literalna, systemowa i funkcjonalna (celowościowa) analizowanej regulacji. W związku z tym Wnioskodawca jest uprawniony do rozliczenia strat z lat 2018 - 2022 w kolejnych latach podatkowych zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”):

Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT:

Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Ustawą z dnia 28 listopada 2020 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 2123 dalej: „ustawa nowelizująca”) ustawodawca wprowadził od 1 stycznia 2021 r. ograniczenia w zakresie rozliczania strat podatkowych. Nie oznacza to, że podatnicy nie będą mieli w ogóle możliwości rozliczania strat podatkowych z lat ubiegłych, jednak ustawa nowelizująca wprowadza pewne ograniczenia rozliczania strat podatkowych m.in. w sytuacjach, w których dochodzi do połączenia podmiotów bądź nabycia przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że ustawa o CIT przed wejściem w życie ustawy nowelizującej przewidywała w takich sytuacjach jedynie zakaz „przejmowania” straty innego podmiotu.

Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT:

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się strat przedsiębiorców przekształcanych, łączonych, przejmowanych lub dzielonych – w razie przekształcenia formy prawnej, łączenia lub podziału przedsiębiorców, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę.

W myśl art. 7 ust. 5 ustawy o CIT:

O wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1)obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo

2)obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Zgodnie natomiast z dodanym ustawą nowelizującą art. 7 ust. 3 pkt 7 ustawy o CIT:

Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się strat podatnika, jeżeli podatnik przejął inny podmiot lub nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w tym w drodze wkładu niepieniężnego, lub otrzymał wkład pieniężny, za który nabył przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w wyniku czego:

a)przedmiot faktycznie prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności gospodarczej po takim przejęciu lub nabyciu, w całości albo w części jest inny niż przedmiot faktycznie prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności przed takim przejęciem lub nabyciem, lub

b)co najmniej 25% udziałów (akcji) podatnika posiada podmiot lub podmioty, które na dzień kończący rok podatkowy, w którym podatnik poniósł taką stratę, praw takich nie posiadały.

Przy czym, zgodnie z zasadą wynikającą z art. 7 ust. 4b ustawy o CIT:

Przy ustalaniu straty nie uwzględnia się strat, o których mowa w ust. 3 pkt 7.

Powyższe oznacza, że nie można odliczać straty, jeżeli w wyniku przejęcia innego podmiotu w toku połączenia spółek lub nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (zakup lub w wyniku aportu):

-zmieni się przedmiot prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności gospodarczej (w całości lub w części) lub

-zmieni się wspólnik lub wspólnicy w odniesieniu do co najmniej 25 proc. udziałów (akcji) podatnika, co jest badane na koniec roku podatkowego.

Znowelizowane przepisy mają przeciwdziałać przenoszeniu rentownej działalności do spółek ze stratą podatkową. Taka sytuacja może mieć miejsce w szczególności, gdy podmiot ponoszący straty, którego działalność nie rokuje możliwości uzyskiwania w kolejnych latach dochodów i rozliczenia wykazanych strat z tymi dochodami, może dokonać przejęcia lub zakupu innego przedsiębiorstwa (lub jego zorganizowanej części), po to tylko, aby o wartość poniesionych w przeszłości strat obniżać podatkowe dochody tego innego przedsiębiorstwa.

Powyższa regulacja w bardzo istotny sposób wpływa na konsekwencje podatkowe m.in. transakcji przejęć spółek kapitałowych, ograniczając możliwość rozliczania przez spółkę przejmującą po dokonaniu przejęcia innej spółki swoich strat podatkowych z lat wcześniejszych.

Wątpliwości Państwa dotyczą ustalenia czy Wnioskodawca jest uprawniony do rozliczenia strat z lat 2018 - 2022 w kolejnych latach podatkowych zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości, ponownie należy wskazać, że z powołanego wyżej art. 7 ust. 3 pkt 7 ustawy o CIT wynika, że nie można odliczać straty, jeżeli w wyniku przejęcia innego podmiotu w toku połączenia spółek lub nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (zakupu lub w wyniku aportu):

-zmieni się przedmiot prowadzonej przez podatnika podstawowej działalności gospodarczej (w całości lub w części) lub

-zmieni się wspólnik lub wspólnicy w odniesieniu do co najmniej 25 proc. udziałów (akcji) podatnika, co jest badane na koniec roku podatkowego.

W niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania warunek wskazany w art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. a ustawy o CIT, gdyż wskazali Państwo w opisie sprawy, że przedmiot faktycznie prowadzonej działalności Wnioskodawcy nie uległ zmianie.

Odnosząc się z kolei do warunku określonego w art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT, wskazać należy, że z literalnej wykładni wskazanego przepisu wynika, że w sytuacji gdy podatnik przejął inny podmiot i w wyniku tego co najmniej 25% udziałów (akcji) podatnika posiada podmiot lub podmioty, które na dzień kończący rok podatkowy, w którym podatnik poniósł stratę, praw takich nie posiadały, podatnik nie ma prawa do uwzględnienia tej straty przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o CIT.

Z opisu sprawy wynika, że 1 sierpnia 2023 r. doszło do połączenia (Połączenie 1) Spółki z B Sp. z o.o. sp. z o.o., także należącą do Grupy. Połączenie 1 nastąpiło w drodze przeniesienia na Wnioskodawcę całego majątku B Sp. z o.o.. Przed Połączeniem 1 jedynym udziałowcem Spółki była C, a jedynym udziałowcem B Sp. z o.o. była D. Jednocześnie, jedynym udziałowcem D była C. W związku z Połączeniem 1 zostały utworzone nowe udziały w Spółce i wszystkie nowoutworzone udziały zostały wydane dotychczasowemu udziałowcowi B Sp. z o.o.. W rezultacie w wyniku Połączenia 1 D nabyła więcej niż 25% udziałów w Spółce, których nie posiadała w latach 2018-2022, tj. w latach poniesienia przez Spółkę strat podatkowych. W ramach dalszych działań restrukturyzacyjnych w obrębie Grupy, z dniem 18 sierpnia 2023 r. doszło do połączenia wspólników Spółki, gdzie C przejęła D (Połączenie 2). W efekcie Połączenia 2 od 18 sierpnia 2023 r. C ponownie posiada bezpośrednio 100% udziałów w Spółce.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony opis sprawy wskazać, że w sprawie znajdzie zastosowania art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT, gdyż po Połączeniu 1 udziałowcem Spółki który posiadał ponad 25% udziałów stał się D.

Zatem, skoro wskutek Połączenia 1 zmienił się wspólnik w odniesieniu do co najmniej 25 proc. udziałów to w sprawie znajdzie zastosowanie warunek, o którym mowa w art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT, bez znaczenia dla zastosowania tego przepisu pozostaje późniejsze nabycie tych udziałów przez C.

Wobec powyższego, skoro w niniejszej sprawie będzie miał zastosowanie art. 7 ust. 3 pkt 7 lit. b ustawy o CIT, to nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że Wnioskodawca jest uprawniony do rozliczenia strat z lat 2018 - 2022 w kolejnych latach podatkowych zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.