Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe - Interpretacja - 0111-KDIB2-1.4010.575.2024.4.AS

Temat interpretacji

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 października 2024 roku, wpłynął Państwa wniosek z 21 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący m.in. podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie dokumentowania usług świadczonych na rzecz Wnioskodawcy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (zwana dalej: „Spółką” lub „Wnioskodawcą”) prowadzi działalność gospodarczą - jest podmiotem profesjonalnie zajmującym się zarządzaniem programami lojalnościowymi. W związku z prowadzoną działalnością świadczy na rzecz swoich klientów usługi związane z organizacją oraz koordynacją konkursów, akcji promocyjnych, sprzedaży premiowej i innych wydarzeń, mających na celu reklamę firmy klienta, jego produktów i marek.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zaangażowana jest w projekty dotyczące akcji promocyjnych, których organizatorem jest inny podmiot (zwane dalej: „Projektami”).

W celu realizacji Projektów zaangażowane są następujące podmioty:

1.producent (…) - jako zleceniodawca Wnioskodawcy i jednocześnie organizator Projektów (zwany dalej: „PMP”),

2.Polski Standard Płatności Sp. z o.o. - jako operator Czeków BLIK (zwany dalej: „Operator”),

3.Bank (…) - jako podmiot, który na wyłączność ma podpisaną umowę z Operatorem (zwany dalej: „Bankiem”).

Istotą Projektów jest to, że ich uczestnicy za spełnienie określonych przez PMP warunków mogą uzyskać nagrodę w postaci Czeków BLIK (szczegółowy opis istoty Czeku BLIK zawarty jest w dalszej części opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego).

Na podstawie zautomatyzowanych żądań przekazywanych przez PMP, Wnioskodawca zgłasza również zautomatyzowane żądanie do Banku o wygenerowanie Czeków BLIK o określonym nominale. Takie zautomatyzowane żądanie od PMP do Wnioskodawcy stanowi plik elektroniczny, zawierający między innymi nominał Czeku BLIK, jaki ma zostać wygenerowany oraz numer telefonu komórkowego, na który Wnioskodawca powinien wysłać Czek BLIK. Po ich wygenerowaniu przez Bank, Czeki BLIK są następnie wysyłane przez Wnioskodawcę na numery telefonów komórkowych uczestników Projektów, wskazane w żądaniu otrzymanym od PMP. Wnioskodawca jest zatem pośrednikiem pomiędzy Bankiem, a PMP. Wnioskodawca nie jest organizatorem Projektów, nie wie do kogo są skierowanie ani na jakich zasadach są realizowane.

Czeki BLIK

Czeki BLIK to innowacyjna usługa umożliwiająca wygenerowanie 9-cyfrowego kodu, który można następnie wykorzystać do płacenia za usługi, zakupy, czy też do wypłacania środków z bankomatu. W trakcie tworzenia Czeku BLIK użytkownik sam ustala jego wartość, termin ważności i hasło zabezpieczające do korzystania ze środków. Czek BLIK można w pewnym sensie porównać do karty przedpłaconej. Realizacja transakcji przy użyciu Czeku BLIK następuje bowiem do wysokości zapisanej na nim wartości pieniężnej. Jeżeli wartość transakcji przewyższa wartość Czeku BLIK, operacja musi zostać rozdzielona i brakująca kwota musi zostać dopłacona przez kupującego gotówką lub innym środkiem płatniczym.

W ramach Projektów Czek BLIK jaki generuje Bank z pomocą techniczną Operatora i w sposób zautomatyzowany przesyła Wnioskodawcy, który następnie Wnioskodawca przesyła SMS-em na numer telefonu komórkowego wskazany przez PMP, jest aktywnym Czekiem BLIK, co oznacza, że zapisana jest na nim określona z góry wartość pieniężna. Wnioskodawca nie jest obciążany kwotą nominału zapisanego na Czeku BLIK w momencie jego wygenerowania przez Bank. Dopiero w momencie, gdy Czek BLIK jest spalony przez uczestnika Projektu (tj. za pomocą Czeku BLIK zostaje wybrana gotówka w bankomacie, bądź za jego pomocą następuje zapłata za towar lub usługę) Bank obciąża rachunek Wnioskodawcy (tj. rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony w Banku) kwotą wykorzystaną z nominału takiego Czeku BLIK (całością kwoty zapisanej na Czeku BLIK lub jej częścią, w zależności od tego jak postąpi uczestnik Projektu).

Współpraca z Bankiem

W celu realizacji Projektów Wnioskodawca zawarł z Bankiem Umowę o realizację czeków BLIK (dalej jako: „Umowa”), na podstawie której Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty na rzecz Banku:

1.zryczałtowanej kwoty tytułem jednorazowej opłaty za uruchomienie usług;

2.opłat serwisowych za pojedynczy, spalony Czek BLIK (zwanych dalej: Opłatami serwisowymi). Wysokość Opłaty serwisowej za 1 Czek Blik uzależniona jest od ilości spalonych Czeków BLIK.

Poza kosztem miesięcznym prowadzenia rachunku bankowego Wnioskodawcy w Banku oraz Opłatami serwisowymi Wnioskodawca nie ponosi na rzecz Banku żadnych innych bieżących opłat.

Powyżej przedstawione kwoty stanowią obciążenie rachunku bankowego Wnioskodawcy prowadzonego w Banku. W przypadku, gdyby na rachunku bankowym Wnioskodawcy prowadzonym w Banku nie było środków w kwocie równej m.in. nominałowi Czeku BLIK, zostanie on odrzucony i nie będzie możliwości zapłaty za jego pośrednictwem za towar lub usługę albo bankomat nie wyda gotówki.

Czeki BLIK są ważne od jednego do dwudziestu ośmiu dni kalendarzowych. Termin ważności Czeku BLIK określa Wnioskodawca. Niespalone Czeki BLIK w okresie swojej ważności są automatycznie anulowane. Z tytułu anulowania Czeku BLIK Wnioskodawca nie jest obciążany przez Bank Opłatami serwisowymi za wydanie Czeku BLIK ani nominalną wartością Czeku BLIK. Wnioskodawca posiada także możliwość anulowania Czeku BLIK w dowolnej chwili od jego zamówienia w Banku, aż do końca okresu jego ważności lub do momentu, gdy Czek BLIK zostanie spalony, w zależności od tego które ze zdarzeń nastąpi jako pierwsze (spalenie Czeku BLIK lub upływ terminu jego ważności).

Czeki BLIK mogę zostać wykorzystane (spalone) wyłącznie jeden raz. Wykorzystanie (spalenie) Czeku BLIK wiąże się z koniecznością podania hasła zabezpieczającego, które Wnioskodawca wysyła odrębnym SMS-em na ten sam numer telefonu komórkowego, wskazany przez PMP, co Czek BLIK. Jeżeli Czek BLIK posłuży zapłacie za towar lub usługę w cenie niższej niż wartość nominalna Czeku BLIK, z rachunku bankowego Wnioskodawcy prowadzonego w Banku, pobierana jest kwota faktycznie zapłaconej ceny (a nie wartość nominalna Czeku BLIK). Niezależnie od tego czy doszło do wykorzystania całej kwoty zapisanej na Czeku BLIK, czy też wyłącznie jej części, Bank pobiera od Wnioskodawcy (z rachunku bankowego Wnioskodawcy, prowadzonego w Banku) pełną wysokość Opłat serwisowych. Różnica pomiędzy wartością nominalną Czeku BLIK, a cenę faktycznie zapłaconą przy wykorzystaniu Czeku BLIK, nie jest zwracana uczestnikom Projektów w żaden sposób, przez którykolwiek z podmiotów.

Wnioskodawca nie otrzymuje od Banku faktury VAT, a poniesione koszty dokumentuje wyciągiem z rachunku bankowego.

Mając na względzie, że współpraca pomiędzy Wnioskodawcę a PMP i Bankiem będzie kontynuowana także w przyszłości, wolę Wnioskodawcy jest także uzyskanie odpowiedzi co do skutków podatkowych takiego działania na przyszłość (zdarzenie przyszłe).

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca powinien dokumentować koszty poniesione na rzecz Banku z tytułu wartości spalonych Czeków BLIK, jako koszty podatkowe Wnioskodawcy, dowodem źródłowym zewnętrznym (fakturę VAT)?

2.Czy w opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym dokumentowanie przez Wnioskodawcę kosztów poniesionych przez niego na rzecz Banku z tytułu wartości spalonych Czeków BLIK wyciągiem bankowym z potwierdzeniem wartości spalonych Czeków BLIK jest wystarczające do rozpoznania takich kosztów jako koszty podatkowe Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Odpowiedź na pytanie nr 1 powinna brzmieć następująco - nie, Wnioskodawca nie powinien dokumentować poniesionych przez niego kosztów na rzecz Banku z tytułu wartości spalonych Czeków BLIK, jako kosztów podatkowych Wnioskodawcy, dowodem źródłowym zewnętrznym (fakturę VAT).

Ad 2.

Odpowiedź na pytanie Nr 2 powinna brzmieć następująco - tak, w opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym dokumentowanie przez Wnioskodawcę kosztów poniesionych przez niego na rzecz Banku z tytułu wartości spalonych Czeków BLIK wyciągiem bankowym z potwierdzeniem wartości spalonych Czeków BLIK jest wystarczające do rozpoznania takich kosztów jako koszty podatkowe Wnioskodawcy.

Uzasadnienie

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w następującej wykładni przepisów prawa.

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca nie powinien dokumentować poniesionych przez niego kosztów na rzecz Banku z tytułu wartości spalonych Czeków BLIK dowodem źródłowym zewnętrznym (fakturą VAT).

Jak przewiduje art. 20 ust. 1 i 2 u.o.r.:

Do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym. Podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”:

1)zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów;

2)zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom;

3)wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 4 u.o.r.:

W przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych, kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności.

Należy zatem zauważyć, iż w przypadku gdy czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług (podatek VAT) zasadą jest dokumentowanie zdarzenia dowodem źródłowym zewnętrznym. W ocenie Wnioskodawcy usługi świadczone przez Bank są zwolnione z opodatkowania podatkiem VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, a w konsekwencji, brak jest podstaw do żądania przez Wnioskodawcę od Banku wystawienia faktury VAT.

Czynności opodatkowane podatkiem VAT zostały wskazane w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z tym którym:

Opodatkowaniu podatkiem od towarowi usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Niemniej, ustawodawca uregulował katalog usług zwolnionych z podatku VAT. Jak bowiem stanowi art. 43 ust. 1 ustawy o VAT:

Zwalnia się od podatku:

40)usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

W ocenie Spółki realizacja czynności Banku przedstawionych w analizowanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym tj.:

- wygenerowanie Czeków BLIK o określonym nominale;

- w momencie, gdy Czek BLIK jest spalony przez uczestnika Projektu (tj. za pomocą Czeku BLIK zostaje wybrana gotówka w bankomacie, bądź za jego pomocą następuje zapłata za towar lub usługę), obciążenie rachunku bankowego Wnioskodawcy kwotą wykorzystaną z nominału Czeku BLIK (całością kwoty zapisanej na Czeku BLIK lub jej częścią, w zależności od tego jak postąpi uczestnik Projektu);

- obciążenie rachunku bankowego Wnioskodawcy Opłatami serwisowymi;

spełniają przesłanki do skategoryzowania ich jako czynności zwolnione z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Prowadzenie rachunku bankowego Wnioskodawcy przez Bank oraz obciążanie Wnioskodawcy kosztami z tego tytułu, jak i obciążanie rachunku bankowego Opłatami serwisowymi wprost zostało wskazane w ww. przepisie jako „usługi prowadzenia rachunków pieniężnych” oraz „wszelkiego rodzaju transakcje płatnicze”.

Prawidłowość powyższej konkluzji można pozytywnie zweryfikować odwołując się również do ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2488 z późn. zm., dalej jako: „Prawo bankowe”).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 i 6 Prawa bankowego, czynnościami bankowymi są m.in. prowadzenie rachunków bankowych oraz przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych. Z kolei art. 5 ust. 4 i 5 Prawa bankowego stanowi, że działalność gospodarcza, której przedmiotem są powyższe czynności może być wykonywana wyłącznie przez banki (i inne niż banki jednostki organizacyjne, jeżeli przepisy odrębnych ustaw uprawniają je do tego).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinno budzić wątpliwości, że intencją ustawodawcy było, aby poszczególne czynności rozpoznawane na gruncie Prawa bankowego jako czynności bankowe były zawarte w katalogu wskazanym w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

W świetle powyższego usługi świadczone przez Bank na rzecz Wnioskodawcy będą stanowiły usługi finansowe zwolnione z podatku VAT.

Kolejno warto odnieść się do interpretacji ogólnej Ministra Finansów z 2 stycznia 2020 r., znak: PT6.8101.5.2019 (dalej jako: „Interpretacja Ogólna”), w której wskazano, że aby można było stwierdzić spełnienie przesłanek z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT konieczne jest wystąpienie następujących okoliczności:

1) transakcje tworzą odrębną całość, ocenianą w sposób ogólny,

2) skutkiem transakcji jest pełnienie szczególnych i istotnych funkcji przelewu lub płatności.

Interpretacja Ogólna została sporządzona w oparciu o treść orzecznictwa TSUE, który wielokrotnie wypowiadał się o kryteriach oceny charakteru usług finansowych - wynika to z faktu, iż art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT jest implementacją do polskiego porządku prawnego art. 135 ust. 1 lit. d) Dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. z 2006 r. Nr 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym: Państwa członkowskie zwalniają transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

W tym miejscu warto odwołać się do m.in. wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 lipca 2011 r., sygn. akt: C-350/10, w którym wskazano, że:

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem, aby móc zakwalifikować świadczone usługi jako czynności zwolnione z opodatkowania w rozumieniu art. 13 część B lit. d) pkt 3 i 5 szóstej dyrektywy, powinny one tworzyć odrębną całość, która - jeśli ją oceniać globalnie - w konsekwencji wypełnia specyficzne i istotne funkcje usługi opisanej w tym przepisie.

Powyższe stanowisko zostało wcześniej przedstawione przez tenże Trybunał w wyroku z 27 października 2005 r., sygn. akt: C-41/04, w którym wskazano, że:

Podobnie jest, jeśli dwa lub więcej niż dwa świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako przeciętny konsument, są tak ściśle związane, że stanowią one obiektywnie jedno tylko nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny.

Czynności wskazane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym są funkcjonalnie powiązane, tj. w przypadku braku wygenerowania Czeku BLIK nie nastąpi obciążenie rachunku bankowego Wnioskodawcy. Nie sposób uznać, iż wskazane czynności Bank mógłby podejmować niezależnie od siebie - brak byłoby podstaw do obciążenia rachunku bankowego, bez wcześniejszego wygenerowania Czeku BLIK. W konsekwencji usługi świadczone przez Bank stanowią kompleksową obsługę zarówno co do prowadzenia rachunku bankowego Wnioskodawcy, jak i warunków zawartej Umowy (związanej z realizacją Projektów), tj. generowania Czeków BLIK.

Z kolei w niedawno wydanej interpretacji indywidualnej z 5 czerwca 2024 r., znak: 0112-KDIL1-1.4012.180.2024.2.HW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, zauważył, że:

Istotny jest bowiem nierozerwalny związek między usługą a pojęciem transakcji płatniczej. W zdarzeniu będącym przedmiotem wniosku usługa jest immanentnym elementem płatności. Brak usługi wykluczy możliwość realizacji płatności.

Powyżej wskazana interpretacja indywidualna jest kluczowa, albowiem wniosek dotyczył generowania kodów QR - Organ uznał stanowisko przedstawione we wniosku jako nieprawidłowe z uwagi na techniczno-administracyjny charakter czynności. W ocenie Wnioskodawcy, czynności podejmowane przez Bank nie mają jedynie charakteru techniczno-administracyjnego, albowiem:

- Bank samodzielnie obciąża rachunek bankowy Wnioskodawcy wysokością spalonego Czeku BLIK;

- Bank ustala prawidłową kwotę, którą zostanie obciążony rachunek bankowy Wnioskodawcy.

Idąc dalej należy także zwrócić uwagę na treść art. 106b ust. 2 ustawy o VAT, który stanowi, że:

Podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W związku z czym brak jest podstaw do żądania przez Wnioskodawcę wystawienia faktury VAT przez Bank. W konsekwencji nie jest konieczne, aby Wnioskodawca udokumentował poniesienie kosztów na rzecz Banku z tytułu wartości spalonych Czeków BLIK, jako kosztów podatkowych, dowodem źródłowym zewnętrznym (fakturą VAT).

Wnioskodawca podkreśla, że rozstrzygnięcie przedmiotowego pytania jest dla niego istotne ze względu na ciążący na nim obowiązek rzetelnego dokumentowania wydatków.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym dokumentowanie przez niego kosztów poniesionych na rzecz Banku z tytułu wartości spalonych Czeków BLIK wyciągiem bankowym z potwierdzeniem wartości spalonych Czeków BLIK jest wystarczające do rozpoznania takich kosztów jako koszty podatkowe Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że art. 15 ustawy o CIT nie definiuje zasad dokumentowania wydatków. Jednak, ponieważ zgodnie z art. 9 ustawy o CIT podatnik powinien prowadzić stosowne ewidencje podatkowe, jasne jest, że powinien on posiadać dokumenty, jakich wymagają przepisy dotyczące podatku od towarów i usług, a także ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 z późn. zm.).

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 13 listopada 2018 r., sygn. akt: II FSK 966/18: Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, polegającego na zakupie towarów i usług u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji.

Zgodnie z art. 180 O.p. podatnik ma prawo wykorzystać każdy dowód za pomocą, którego będzie mógł wyjaśnić sprawę, ale musi to być dowód zgodny z przepisami prawa, co oznacza, że katalog środków dowodowych jest otwarty.

Zgodnie z kolei z art. 21 ust. 1 U.o.r.:

Dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Jeśli więc Wnioskodawca dokumentuje tego typu wydatki wyciągiem bankowym z potwierdzeniem wartości pobranych przez Bank w kwocie stanowiącej równowartość ceny zapłaconej spalonym Czekiem BLIK i dokumenty te pozwalają w szczególności na identyfikację stron transakcji, typu operacji gospodarczej oraz jej wartości i daty, uznać należy, że są one wystarczające dla rozpoznaniu kosztu podatkowego przez Wnioskodawcę. Jest to zatem odpowiedni środek dowodowy do udokumentowania poniesionych przez Wnioskodawcę kosztów w rozumieniu art. 180 O.p.

Takie stanowisko Wnioskodawcy potwierdzają również organy podatkowe - m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z 10 października 2019 r., znak: 0112-KDIL3-1.4011.227.2019.1.GM oraz w interpretacji indywidualnej z 18 marca 2024 r. znak: 0112-KDIL2-1.4011.886.2023.2.TR. Ponadto, powyższe stanowisko wynika a contrario z wniosków przedstawionych w interpretacji indywidualnej z 20 kwietnia 2018 r. znak: 0113-KDIPT2-1.4011.132.2018.1.AP.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Przedmiotem interpretacji jest ocena Państwa stanowiska jedynie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2). W pozostałym zakresie wniosku, wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Kosztami zyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…)

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej ocenie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem a powstaniem przychodu lub zabezpieczeniem źródła uzyskiwania przychodów. Kosztem uzyskania przychodów będą przy tym zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia.

Warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów jest, aby wydatek łącznie spełniał następujące przesłanki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów,

- został właściwie udokumentowany.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest ustalenie, czy dokumentowanie przez Państwa kosztów poniesionych na rzecz Banku z tytułu wartości spalonych Czeków BLIK wyciągiem bankowym z potwierdzeniem wartości spalonych Czeków BLIK jest wystarczające do rozpoznania takich kosztów jako Państwa koszty podatkowe.

Jak już wskazano, obowiązkiem podatników, jako odnoszących korzyść wynikającą z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest nie tylko wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ale i należyte udokumentowanie poniesionego wydatku.

Przy czym, powołany przepis art. 15 ust. 1 ustawy o CIT należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule zawarte są w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.).

W myśl art. 20 ust. 2 i 3 ustawy o rachunkowości:

2. Podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi":

1) zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów;

2) zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom;

3) wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

3. Podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe:

1) zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione;

2) korygujące poprzednie zapisy;

3) zastępcze - wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego;

4) rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych.

Zgodnie z przepisem art. 20 ust. 4 ww. ustawy:

Artykuł 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości określa, iż dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

Stosownie do art. 24 ust. 1 ustawy o rachunkowości:

Księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco.

Z ww. przepisów wynika, że w pierwszej kolejności podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody źródłowe obce zewnętrze. Zwrócono w nich też uwagę na korelację z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług (art. 20 ust. 4 ustawy o rachunkowości).

Przechodząc na grunt analizowanej sprawy w pierwszej kolejności trzeba zauważyć, że ponoszą Państwo wydatki na rzecz Banku. Zatem wydatki, o których mowa wynikają z umowy łączącej Państwa z Bankiem. W opisie sprawy wskazano bowiem, że Bank jest jednym z uczestników Projektu oraz że wykonuje on na rzecz spółki takie operacje jak: wygenerowanie Czeków BLIK o określonym nominale z pomocą techniczną Operatora; w momencie, gdy Czek BLIK jest spalony przez uczestnika Projektu (tj. za pomocą Czeku BLIK zostaje wybrana gotówka w bankomacie, bądź za jego pomocą następuje zapłata za towar lub usługę) Bank obciąża Państwa rachunek (tj. Państwa rachunek bankowy prowadzony w Banku) kwotą wykorzystaną z nominału takiego Czeku BLIK (całością kwoty zapisanej na Czeku BLIK lub jej częścią, w zależności od tego jak postąpi uczestnik Projektu); bank obciąża Państwa opłatą serwisową, której wysokość uzależniona jest od ilości spalonych Czeków BLIK (obciążenie Państwa rachunku bankowego prowadzonego w banku).

Wobec czego aby określić właściwy sposób dokumentowania tych wydatków należałoby w pierwszej kolejności ustalić skutki podatkowe wynikające z umowy, na podstawie której bank wykonuje na rzecz Państwa ww. operacje, w szczególności czy nie występuje tu czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług i konsekwentnie czy nie powinna być udokumentowana dowodem źródłowym zewnętrznym otrzymanym od kontrahenta w postaci faktury VAT.

Nie można zatem potwierdzić Państwa stanowiska, zgodnie z którym w opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym dokumentowanie kosztów poniesionych na rzecz banku z tytułu wartości spalonych Czeków BLIK wyciągiem bankowym z potwierdzeniem wartości spalonych Czeków BLIK jest wystarczające do rozpoznania takich kosztów - bez uprzedniego ustalenia sposobu prawidłowego dokumentowania tych wydatków na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. W tym też zakresie zauważyć trzeba, że ww. kwestia, w zakresie podatku od towarów i usług została rozstrzygnięta w interpretacji indywidualnej z 28 stycznia 2025 r., znak: 0111-KDIB3-1.4012.628.2024.5.IK, gdzie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że: (…) w przedmiotowej sprawie to Bank na Państwa rzecz świadczy usługę, za którą pobiera od Państwa opłatę serwisową.

Zatem Państwo nie są i nie będą zobowiązani do wystawienia z tego tytułu faktury VAT. Obowiązek prawidłowego udokumentowania czynności wykonanej przez Bank na Państwa rzecz ciąży/będzie ciążyć na Banku, wykonawcy usługi, a nie na jej odbiorcy.

Wskazać również należy, że w sytuacji gdy usługi świadczone przez Bank na Państwa rzecz korzystają/będą korzystać ze zwolnienia od podatku, na mocy art. 43 ust. 1 ustawy o VAT, to zgodnie z art. 106b ust. 3 pkt 3 mogą Państwo żądać wystawienia faktury przez Bank.

Mając na uwadze powyższe rozstrzygnięcie w zakresie udokumentowania ww. wydatków na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że na gruncie podatku od osób prawnych, w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, dokumentowanie kosztów poniesionych na rzecz Banku z tytułu wartości spalonych Czeków BLIK wyciągiem bankowym jest wystarczające do rozpoznania takich kosztów jako Państwa kosztów podatkowych. Jak wskazano powyżej, ww. wydatki mogą zostać udokumentowane fakturą VAT.

Tym samym, Państwa stanowisko (w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2) należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem zdarzenia przyszłego/stanu faktycznego podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla Organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt niniejszej sprawy. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie. Ponadto wskazać należy, że przywołane przez Państwa interpretacje indywidualne znak: 0112-KDIL3-1.4011.227.2019.1.GM z 10 października 2019 r., znak: 0112-KDIL2-1.4011.886.2023.2.TR z 18 marca 2024 r., znak: 0113-KDIPT2-1.4011.132.2018.1.AP z 20 kwietnia 2018 r. zostały wydane w zakresie przepisów ustawy o podatku pochodowym od osób fizycznych, która to ustawa w Państwa sprawie nie ma zastosowania.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie