Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 29 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 9% i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pozostałego doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (70.22.Z), jak również działalność związaną z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych (59.11.Z), ze sprzedażą detaliczną odzieży prowadzoną w wyspecjalizowanych sklepach (47.71.Z), ze sprzedażą detaliczną prowadzoną przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet (47.91.Z), czy działalność w obszarze stosunki międzyludzkie (public relations) i komunikacja (PKD 70.21.Z). Wnioskodawca jest rezydentem Rzeczypospolitej Polskiej i posiada w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy.

Główny zakres działalności Wnioskodawcy obejmuje świadczenie usług doradztwa wizerunkowego. W ramach realizacji usług doradztwa wizerunkowego Wnioskodawca oferuje m.in.:

(…)

W związku z prowadzeniem działalności w obszarze doradztwa wizerunkowego Wnioskodawca uzyskuje przychód z tytułu ww. opisanych usług i ponosi różnego rodzaju wydatki, w tym będące przedmiotem niniejszego wniosku wydatki na zakup odzieży (np. garnitury, koszule, sukienki, spódnice, bluzki, płaszcze i inne okrycia wierzchnie itd.) i elementów garderoby takich jak np.: muszki, paski do spodni, krawaty, poszetki, apaszki, torebki, obuwie, biżuteria, czy wszelkiego rodzaju akcesoria ubraniowe.

Wskazane powyżej wydatki, które ponosi Wnioskodawca są niezbędne do wykonywanej działalności w celu osiągania i zwiększania przychodów. Generowanie dochodu uzależnione jest w dużej mierze od zrealizowania sesji wizerunkowych, czy przeprowadzenia szkoleń. Z uwagi na duży potencjał zarobkowy ww. działań Wnioskodawca zauważył, że w celu pozyskania większej ilości zleceń, spełniając przy tym aktualne wymagania Klientów niezbędne jest również publikowanie i reklamowanie już zrealizowanych usług, w tym przygotowywanie wpisów na stronie internetowej o tematyce modowej, czy w social mediach, opatrzonych zdjęciami przygotowanych stylizacji przy użyciu zakupionej w tych celach odzieży i elementów garderoby.

Wnioskodawca zakłada, że zakupiona odzież i elementy garderoby przyniesie kilka źródeł dochodu:

a)Odzież i elementy garderoby wykorzystywane będą w ramach realizowanych sesji wizerunkowych, czy realizowanych szkoleń, z tytułu których Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie.

b)Publikacja zdjęć ze zrealizowanych sesji wizerunkowych, czy samych elementów garderoby wykorzystywanych do świadczenia usług doradztwa wizerunkowego powinna zwiększyć zainteresowanie usługami świadczonymi przez Wnioskodawcę, a tym samym przełożyć się na zwiększenie sprzedaży oferowanych usług.

c)W dalszej perspektywie stanowić może dodatkowe źródło przychodu z tytułu jej odsprzedaży. Odzież i elementy garderoby, których nie będzie można już wykorzystać przeznaczone będą do odsprzedaży.

Wydatki na zakup odzieży i elementów garderoby nie mają charakteru wydatku na reprezentację, ponieważ nie taki jest cel ich poniesienia. Odzież i elementy garderoby są wykorzystywane do zaprezentowania przykładowych stylizacji, które następnie mogą być inspiracją w realizowanych usługach doradztwa wizerunkowego przez Wnioskodawcę już pod konkretnego Klienta.

Wydatki takie ponoszone są w szczególności na potrzeby realizacji sesji zdjęciowych (sesje wizerunkowe), których efekty Wnioskodawca zamieszczać będzie na swojej stronie internetowej lub w social mediach, czy dla celów przeprowadzenia szkoleń dla firm i instytucji, w tym dla stylistów i doradców wizerunkowych oraz w ramach (…), jak również w związku z oferowaniem Klientom indywidualnych konsultacji wizerunkowych, co z kolei przekłada się na osiągane przez Wnioskodawcę przychody.

Wnioskodawca wskazuje, że zakup ten ma przy tym na celu reklamę działalności Wnioskodawcy, gdyż poprzez publikowanie na stronie internetowej Wnioskodawcy lub w social mediach przykładowych stylizacji Wnioskodawca pozwala zapoznać się Klientowi ze sposobem realizowanych przez Wnioskodawcę usług (przyjętym stylem), co przekłada się na zainteresowanie współpracą właśnie z Wnioskodawcą, a tym samym pozyskanie nowych zamówień.

Wszelkie zakupione przez Wnioskodawcę towary są finansowane z jego środków własnych.

Zakupione na ww. potrzeby towary są przez Wnioskodawcę ewidencjonowane w sposób umożliwiający ich identyfikację i przypisane jako wydatku wykorzystywanego na budowanie portfolio, gdy odzież służy przygotowaniu przykładowej stylizacji publikowanej na stronie/social mediach w celu zachęcenia klientów do współpracy.

Zakupiona odzież i elementy garderoby nie są wykorzystywane dla celów innych niż działalność Wnioskodawcy. Faktury dokumentujące zakupy produktów są dodatkowo opisywane wraz z załączeniem zdjęcia zakupionych towarów, co umożliwia wykazanie, że towary są wykorzystywane do prowadzenia działalności Wnioskodawcy.

Pytanie

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki poniesione na zakup prezentowanej przez Wnioskodawcę wyłącznie na jego stronie internetowej lub w social mediach Wnioskodawcy odzieży i elementów garderoby lub wykorzystywanej w celu prowadzenia szkoleń dla firm i instytucji, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, przy założeniu, że towary te są ewidencjonowane w sposób opisany w stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznymi/ zdarzeniu przyszłym) nie są wykorzystywane na potrzeby inne niż działalność Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup prezentowanej przez Wnioskodawcę wyłącznie na jego stronie internetowej lub social mediach odzieży i elementów garderoby lub wykorzystywanej w celu prowadzenia szkoleń dla firm i instytucji, może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, w ramach prowadzonej działalności, przy założeniu, że towary te są ewidencjonowane w sposób opisany w stanie faktycznym i nie są wykorzystywane na potrzeby inne, aniżeli w ramach prowadzonej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 (przypis Organu) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., zwanej dalej: „Ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez podmioty inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 Ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku.

Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty związane z zachowaniem źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Wnioskodawca wskazuje, że w celu pozyskiwania Klientów, dla których realizowane są usługi doradztwa biznesowego musi zakupić odzież i inne elementy garderoby, aby przedstawić skomponowaną przez siebie stylizację Klientom wykorzystując ją w ramach sesji zdjęciowych, czy podczas prowadzenia szkoleń dla firm i instytucji, w tym także dla stylistów i doradców wizerunkowych oraz w ramach (…). Z dokonanego przez Wnioskodawcę przeglądu konkurencyjnych działalności gospodarczych o podobnym zakresie działania wynika, że przyciągnięcie Klientów i uzyskanie ugruntowanej pozycji na rynku wymaga ciągłego podążania za trendami, a przy tym tworzenia oryginalnych i atrakcyjnych dla Klientów stylizacji zachęcających do rozpoczęcia współpracy z konkretnym doradcą wizerunkowym. Ponadto, im więcej przykładowych stylizacji z wykorzystaniem zakupionej odzieży jest publikowanych na stronie Wnioskodawcy, czy szeroko rozumianych social mediach, tym większe zainteresowanie usługami oferowanymi przez Wnioskodawcę.

Tym samym, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wszystkie opisane w ramach zdarzenia przyszłego koszty należy uznać za ponoszone w celu osiągnięcia przychodu, które nie zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 ustawy o CIT.

W szczególności tego rodzaju wydatków nie można uznać za koszty reprezentacji, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 28 (winno być: „art. 16 ust. 1 pkt 28) ustawy o CIT, gdyż nie taki jest ich cel. Zakupiona odzież i elementy garderoby nie będą w żaden sposób używane w celach innych niż działalność gospodarcza Wnioskodawcy. Zakupione towary są niezbędne w celu realizacji działalności Wnioskodawcy, a ich brak wyklucza możliwość osiągania przychodów. Nie sposób bowiem zrealizować usług polegających na doradztwie biznesowym, gdy Wnioskodawca nie posiada portfolio prezentującego przykładowe stylizacje świadczące o podejściu do realizowanych przez Wnioskodawcę usług, prezentujące przy tym własny styl Wnioskodawcy, który jest często powodem, dla którego to właśnie z Wnioskodawcą dany kontrahent rozpoczyna współpracę. Celem bowiem realizowanej działalności gospodarczej jest w szczególności zaproponowanie konkretnych stylizacji wykorzystywanych na potrzeby realizowanych sesji. Podobnie w zakresie, w jakim Wnioskodawca oferuje specjalistyczne szkolenia, posiadanie dostępu do przygotowanych stylizacji pozwala przeprowadzić efektywne szkolenia, podczas których Klienci mają możliwość uzyskania praktycznych porad w zakresie doboru odpowiednich tkanin, wzorów, czy dodatków. Odzież i elementy garderoby zakupione przez Wnioskodawcę są ewidencjonowane w sposób umożliwiający ich przypisanie do realizowanych przez Spółkę usług lub wykorzystanie na potrzeby wpisów na stronie www Wnioskodawcy, czy w social mediach Wnioskodawcy.

Fakturę dokumentującą każdy zakup na potrzeby prowadzonej działalności Wnioskodawca dokładnie opisuje oraz załącza do niej zdjęcia zakupionych na jej podstawie towarów. Umożliwia to wykazanie, że są one przez Wnioskodawcę wykorzystywane jedynie do realizacji usług doradztwa biznesowego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Ponadto, towary te są przez Wnioskodawcę osobno przechowywane.

W orzecznictwie wskazuje się, że zachowane muszą być istotne cechy, takie jak bezpośredni związek kosztu z prowadzoną działalnością, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu dla danego rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej (por. wyrok NSA z dnia 20 lutego 2001 r., sygn. akt III SA 3269/99). Istotnym z punktu widzenia możliwości zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest również ocena celowości jego poniesienia w kontekście uzyskania przychodu. Jak trafnie podsumował to NSA w wyroku z dnia 17 października 2014 r., sygn. akt II FSK 2304/12, LEX nr 1518227: Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych, które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekonstruowaniu otwartego ciągu zdarzeń, które poprzedziły uzyskanie przychodów, a równocześnie były niezbędne do ich osiągnięcia – tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy.

Należy wskazać, że wydatki poniesione na odzież i elementy garderoby wskazane we wniosku, wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy spowodują osiągnięcie przychodu z tytułu usług doradztwa wizerunkowego. Tym samym uzasadnione i celowe są wydatki Wnioskodawcy na zakup odzieży i elementów garderoby.

W konsekwencji, z uwagi na pozostawanie w związku przyczynowo-skutkowym oraz wypełnieniem kryterium celowości Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie uprawniony do zaliczania wydatków związanych z realizacją usług doradztwa biznesowego do koszów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o podatku dochodowym w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanych we wniosku orzeczeń sądów administracyjnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym