Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, w zakresie skutków podatkowych sprzedaży składników majątku częściowo sfinansowanych dotacją.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Jedynym udziałowcem Wnioskodawcy jest X sp. z o.o. z siedzibą w A. (dalej: „Udziałowiec”).

W związku z planem (…) Wnioskodawca w latach (…) otrzymywał pomoc finansową (…), (dalej: „Pomoc finansowa”).

Pomoc finansowa została przyznana Wnioskodawcy w ramach decyzji (…).

Udzielona Pomoc finansowa miała pozwolić Wnioskodawcy osiągnąć w czasie (…).

W ramach otrzymanej Pomocy finansowej Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup nieruchomości oraz urządzeń służących do wykonywania przez niego działalności gospodarczej, które następnie zostały zaliczone do środków trwałych. Nabycie środków trwałych zostało sfinansowane częściowo ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej (w około 75%) oraz w pozostałej części ze środków własnych Wnioskodawcy.

Przychód z tytułu otrzymanej Pomocy finansowej Wnioskodawca uznał za zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa o CIT”), jako kwoty otrzymane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Nabyte środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych celem rozpoczęcia ich amortyzacji. Wartość początkowa środków trwałych została ustalona na zasadach ogólnych, w oparciu o kwotę wydatków poniesionych na ich nabycie lub wytworzenie bez pomniejszania tej wartości o kwotę otrzymanej dotacji.

Amortyzacja środków trwałych w części pokrytej ze środków własnych Wnioskodawcy ujmowana była jako koszty uzyskania przychodu, natomiast w części pokrytej ze środków z Pomocy finansowej jako koszty nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT.

Pod względem bilansowym wartość otrzymanej Pomocy finansowej ujęta została w ramach rozliczeń międzyokresowych przychodów, a następnie była rozliczana w ramach pozostałych przychodów operacyjnych równolegle do odpisów amortyzacyjnych.

Wnioskodawca planuje sprzedać niektóre z ww. środków trwałych Udziałowcowi. Do sprzedawanych środków trwałych należeć będą:

aśrodki trwałe podlegające amortyzacji, tj.:

—(…)

(dalej łącznie: „Środki trwałe”)

bśrodki trwałe niepodlegające amortyzacji, tj.:

—(…)

(dalej łącznie: „Grunty”).

Działki położone w miejscowości B są (…).

Działki położone w miejscowości A są (…).

Na dzień planowanej sprzedaży żaden ze Środków trwałych podlegających amortyzacji nie będzie jeszcze w pełni zamortyzowany:

—(…).

W związku z planowaną sprzedażą Środków trwałych i Gruntów nierozliczona wartość otrzymanej Pomocy finansowej zostanie przeksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów do pozostałych przychodów operacyjnych.

Pytania

1.Czy w przypadku sprzedaży nie w pełni zamortyzowanych Środków trwałych, których zakup częściowo został sfinansowany ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej, kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość Środków trwałych, bez wprowadzania rozróżnienia na część objętą Pomocą finansową i część pokrytą ze środków własnych Wnioskodawcy?

2.Czy w przypadku sprzedaży Gruntów (środków trwałych niepodlegających amortyzacji), których zakup został sfinansowany częściowo ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej, kosztem uzyskania przychodu będzie ich wartość początkowa, bez pomniejszania jej o część sfinansowaną z Pomocy finansowej?

3.Czy nierozliczona wartość środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych Środków trwałych i Gruntów zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1

W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży nie w pełni zamortyzowanych Środków trwałych, których zakup został częściowo sfinansowany ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej, kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość Środków trwałych, bez wprowadzania rozróżnienia na część objętą Pomocą finansową i część pokrytą ze środków własnych Wnioskodawcy.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży Gruntów (środków trwałych niepodlegających amortyzacji), których zakup został sfinansowany częściowo ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej, kosztem uzyskania przychodu będzie ich wartość początkowa, bez pomniejszania jej o kwotę otrzymaną w ramach Pomocy finansowej.

Ad. 3

W ocenie Wnioskodawcy nierozliczona kwota z Pomocy finansowej, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych Środków trwałych i Gruntów (środków trwałych niepodlegających amortyzacji) zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, nie będzie stanowić przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT.

Uzasadnienie Ad. 1 i Ad. 2

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej: „Ustawa o CIT”) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT.

Oznacza to, że co do zasady wszelkie rzeczywiście i definitywnie poniesione przez podatnika wydatki, zarówno bezpośrednie jak i pośrednie, o ile są racjonalne i gospodarczo uzasadnione, mają związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, a ich celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, będą stanowić koszty uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, z uwzględnieniem wyjątków wymienionych enumeratywnie w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT została określona odrębna metoda rozliczania wydatków na nabycie lub wytworzenie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które rozlicza się poprzez odpisy amortyzacyjne, dokonywane zgodnie z art. 16a-16m.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT wydatki poniesione na nabycie środków trwałych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w momencie ich zakupu, lecz w okresie późniejszym.

Rozliczenie kosztów nabycia środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych może więc nastąpić przez:

a)odpisy amortyzacyjne,

b)potrącenie kosztu w momencie odpłatnego zbycia środka w wysokości zaktualizowanej zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w lit. a) powyżej.

Art. 16c Ustawy o CIT zawiera natomiast zamknięty katalog środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych niepodlegających amortyzacji, co oznacza, że środek trwały w nim wskazany kreuje koszt podatkowy w wysokości ceny nabycia (wartości początkowej) a nie w wysokości odpisu amortyzacyjnego dopiero w momencie jego zbycia.

Do środków trwałych niepodlegających amortyzacji w art. 16c pkt 1 Ustawy o CIT zaliczono między innymi grunty. Zatem wydatki poniesione na zakup gruntu będą kosztem możliwym do potracenia dopiero z chwilą sprzedaży tego gruntu w wysokości ceny jego nabycia (wartości początkowej gruntu).

Obie kategorie środków trwałych (podlegające i niepodlegające amortyzacji), zgodnie z art. 16d ust. 2 Ustawy o CIT, muszą być przez podatnika wprowadzone do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT nie zalicza się do kosztów uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Ograniczenie w tym zakresie dotyczy wiec wyłącznie odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT wolne od podatku są kwoty otrzymane od agencji rządowych lub agencji wykonawczych, jeżeli agencje otrzymały środki na ten cel z budżetu państwa, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach.

Tym samym, jeżeli podatnik nabył środek trwały częściowo ze środków własnych i częściowo w ramach kwoty otrzymanej od agencji rządowej lub agencji wykonawczej, po spełnieniu pozostałych warunków, występuje konieczność wprowadzenia rozróżnienia na odpisy amortyzacyjne sfinansowane z środków własnych podatnika oraz na odpisy amortyzacyjne sfinansowane ze środków otrzymanych od agencji rządowej lub agencji wykonawczej. Ta druga kategoria odpisów amortyzacyjnych nie będzie mogła zostać rozliczona jako koszty uzyskania przychodu.

Wnioskodawca uznaje, że otrzymana przez niego Pomoc finansowa spełnia kryteria dochodu określonego w art. 17 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT. (…).

W konsekwencji, kwoty otrzymane przez Wnioskodawcę w ramach Pomocy finansowej są zwolnione z opodatkowania, a wydatki poniesione w ramach tych kwot nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Istotne przy tym jest także wskazanie, że fakt otrzymania pomocy finansowej nie wpłynął na sposób ustalenia wartości początkowej Środków Trwałych i Gruntów.

Analizowane wyłączenia nie będą rozciągały się na sposób ustalania kosztów uzyskania przychodów z kolejnego, odrębnego zdarzenia prawnego, którym będzie sprzedaż środków trwałych oraz Gruntów.

Przyjęcie przeciwnego stanowiska oznaczałoby zastosowanie interpretacji rozszerzającej, która co do zasady jest niedozwolona w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego.

Stanowisko dotyczące braku możliwości stosowania wykładni rozszerzającej względem wyłączeń z art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, zostało także wyrażone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) w interpretacji indywidualnej z dnia 27 czerwca 2019 r. (Znak: 0111-KDIB2- 1. 4010.275.2019.1.AR): „Tym samym wyłączenia z art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. nie można rozszerzyć na przypadek odpłatnego zbycia środka trwałego. Na potwierdzenie powyższej tezy Wnioskodawca wskazuje, iż w prawie podatkowym istnieje obowiązek ścisłego interpretowania przepisów, a tym samym niedopuszczalne jest stosowanie wykładni rozszerzającej na niekorzyść podatnika. Nie jest w szczególności dopuszczalne tworzenie w drodze wykładni lub analogii nowych stanów podatkowych”.

Autonomiczną podstawą ustalania kosztów uzyskania przychodów w tym przypadku będzie wspomniany już wcześniej art. 16 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT, zgodnie z którym koszty uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży środka trwałego stanowią wydatki poniesione na jego nabycie, pomniejszone o dokonane odpisy amortyzacyjne.

Również z uwagi na brak wprowadzania rozróżnienia, zdaniem Wnioskodawcy, poprzez sformułowanie „odpisy amortyzacyjne” należy rozumieć zarówno odpisy amortyzacyjne rozliczane wcześniej jako koszty uzyskania przychodu jak i odpisy amortyzacyjne, które uprzednio, z uwagi na regulację art. 16 ust. 1 pkt 48 Ustawy o CIT, nie mogły stanowić kosztów uzyskania przychodu.

Na potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy można również przytoczyć przykładowo:

—stanowisko wyrażone przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 6 lutego 2023 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.816.2022.1.MF), zgodnie z którym: „Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że kosztem uzyskania przychodów ze sprzedaży środka trwałego sfinansowanego częściowo z dotacji (zwolnionej od podatku dochodowego od osób prawnych), jest wartość początkowa wynikająca z ewidencji środków trwałych, która odpowiada wydatkom poniesionym na jego wytworzenie (niezależnie od źródła ich finansowania, zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 2), pomniejszona o sumę dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez względu na to, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodu. Bez znaczenia w tym momencie jest sposób sfinansowania wytworzenia tego środka trwałego. Tym samym, kosztem uzyskania przychodów jest „cała” niezamortyzowana wartość środka trwałego (również w części sfinansowanej dotacją)”,

—stanowisko wyrażone przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 1 lutego 2023 r. (Znak: 0111-KDIB1-3.4010.830.2022.2.IZ), zgodnie z którym: „w związku ze sprzedażą lub likwidacją środków trwałych, koszt podatkowy rozpoznaje się w wysokości różnicy między tak rozumianą wartością początkową środków trwałych, a sumą odpisów amortyzacyjnych (zarówno stanowiących, jak i niestanowiących kosztu podatkowego)”,

—stanowisko wyrażone przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z dnia z 27 czerwca 2019 r. (Znak: 0111-KDIB2-1.4010.275.2019.1.AR), zgodnie z którym: „Mając na uwadze powyższy stan prawny, w ocenie Wnioskodawcy nie powinno budzić wątpliwości, że w przypadku odpłatnego zbycia środka trwałego do kosztów uzyskania przychodów można zaliczyć niezamortyzowaną jeszcze część wartości początkowej, w tym w części sfinansowanej w formie dotacji z Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, pomimo, że odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej nie stanowiłyby kosztów uzyskania przychodów w przypadku kontynuacji amortyzacji”,

—stanowisko wyrażone przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 11 września 2018 r. (Znak: 0111-KDIB1-1.4010.284.2018.1.SG), zgodnie z którym: „Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanej Hali magazynowej, której zakup częściowo został sfinansowany dotacją, kosztem uzyskania przychodów będzie cała niezamortyzowana wartość Hali magazynowej bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem. Kosztem uzyskania przychodu będzie w tym przypadku wartość, która odpowiada wydatkom poniesionym na wytworzenie Hali magazynowej stanowiący ich wartość początkową, w tym sfinansowana dotacją, pomniejszona o sumę dotychczasowych odpisów amortyzacyjnych, ponieważ na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, który jest przepisem szczególnym - Spółka ma prawo do zaliczenia całej, niezamortyzowanej wartości środków trwałych do kosztów uzyskania przychodu”,

—stanowisko wyrażone przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z dnia 25 kwietnia 2018 r. (Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.109.2018.2.DS), zgodnie z którym: „W związku z powyższym, przy sprzedaży środka trwałego kosztem uzyskania przychodu jest różnica między wartością początkową środka trwałego, a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych (art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b). Na sumę odpisów amortyzacyjnych składają się odpisy amortyzacyjne zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, jak i te niestanowiące kosztów podatkowych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT”,

—stanowisko wyrażone przez Dyrektora KIS w interpretacji indywidualnej z dnia z 19 stycznia 2018 r., (Znak: 0111-KDIB1-3.4010.458.2017.3.AN), zgodnie z którym: „Odnosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że w momencie sprzedaży nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego, którego zakup częściowo został sfinansowany dotacją, kosztem uzyskania przychodów będzie cała niezamortyzowana wartość środka trwałego bez rozbicia na część objętą dofinansowaniem i część nieobjętą dofinansowaniem. Reasumując – niezamortyzowana część wartości początkowej środka trwałego częściowo sfinansowanego dotacją w momencie zbycia tego środka trwałego przez Spółkę będzie stanowiła dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu”.

Podsumowując, fakt iż nabycie Środków trwałych i Gruntów nastąpiło częściowo ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej i brak możliwości zaliczenia do kosztów odpisów amortyzacyjnych, pozostaje bez znaczenia dla ustalania kosztów uzyskania przychodów na etapie ich zbywania przez Wnioskodawcę.

Analogiczne zasady będą miały zastosowanie w przypadku ustalania kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży Gruntów, z uwzględnieniem, że zgodnie z art. 16c pkt 1 Ustawy o CIT grunty nie podlegają amortyzacji.

Na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. a) Ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodu ze sprzedaży Gruntu będzie jego wartość początkowa, która w przypadku zakupu gruntu, jest równoznaczna z ceną jego nabycia.

Również w tym przypadku nie ma podstaw do wyłączania z kalkulacji części wartości Gruntów, która została sfinansowana ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej, szczególnie biorąc pod uwagę, że ustalenie wartości początkowej Gruntów nastąpiło bez pomniejszania jej o kwotę sfinansowaną z Pomocy finansowej.

Uzasadnienie Ad. 3

Ustawa o CIT, pomimo iż nie wprowadza definicji legalnej przychodu, w art. 12 zawiera przykładowe wyliczenie zdarzeń rozumianych jako przychód podatkowy.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Termin „otrzymane” użyty w tym przepisie należy rozumieć w ten sposób, iż pieniądze, wartości pieniężne i inne świadczenia muszą wpłynąć na rachunek bankowy podatnika bądź zostać mu dostarczone w inny sposób. Za takim stanowiskiem opowiedział się także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 9 kwietnia 2019 r. (sygn. akt I SA/Gd 489/19): „Przepis art. 12 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. uzależnia włączenie pieniędzy i wartości pieniężnych do przychodu podatnika od spełnienia wyłącznie jednej przesłanki, a mianowicie ich „otrzymania”, tj. przekazania na własność”.

Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podatnika decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono jego aktywa. Będzie to takie przysporzenie, w skutek którego podatnik uzyska możliwość rozporządzania otrzymanymi środkami jak właściciel.

Z uwagi na fakt, iż Ustawa o CIT nie zawiera przepisu, który generalnie wyłączałby uznawanie dotacji za przychody, pieniądze przekazane podatnikom z tego tytułu zawsze będą stanowić przychód na gruncie CIT, niemniej jednak w wielu przypadkach będą one podlegać zwolnieniom przewidzianym w art. 17 ust. 1 ww. ustawy.

Definicję przychodu zawiera także art. 3 ust. 1 pkt 30 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm., dalej „Ustawa o rachunkowości”), zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o przychodach i zyskach rozumie się przez to uprawdopodobnione powstanie w okresie sprawozdawczym korzyści ekonomicznych, o wiarygodnie określonej wartości, w formie zwiększenia wartości aktywów, albo zmniejszenia wartości zobowiązań, które doprowadzą do wzrostu kapitału własnego lub zmniejszenia jego niedoboru w inny sposób niż wniesienie środków przez udziałowców lub właścicieli.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 2 Ustawy o rachunkowości środki pieniężne otrzymane tytułem dotacji na zakup środka trwałego kwalifikuje się do rozliczeń międzyokresowych przychodów. Następnie kwota ta stopniowo zwiększa pozostałe przychody operacyjne, równolegle do odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tego środka trwałego. W przypadku sprzedaży środka trwałego pozostałą, nierozliczoną kwotę widniejącą na rozliczeniach międzyokresowych przychodów, zalicza się do pozostałych przychodów operacyjnych.

Z powyższego wynika, że za gruncie Ustawy o rachunkowości przeksięgowanie nierozliczonej kwoty z Pomocy finansowej ujmowane będzie jako przychód. Warto mieć jednak na uwadze, że przepisy tej ustawy nie kreują i tym bardziej nie mogą rozszerzać definicji z zakresu prawa podatkowego. Sam fakt zakwalifikowania danej kategorii finansowej jako przychodu na gruncie Ustawy o rachunkowości nie może wpływać na jej kwalifikację prawnopodatkową. W tym celu konieczne byłoby spełnienie przesłanek z Ustawy o CIT. Środki finansowe musiałyby więc stanowić przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, rzeczywiście otrzymane przez podatnika.

Podsumowując powyższe należy przyjąć, że Pomoc finansowa otrzymana przez Wnioskodawcę stanowiła przychód z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT w dacie jej otrzymania, czyli w dacie wpływu na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Księgowe rozliczenie Pomocy finansowej w związku ze sprzedażą Środków trwałych i Gruntów nie będzie powodować ponownego rozpoznania przychodu podatkowego, ponieważ nie stanowi rzeczywistego przysporzenia majątkowego dla Wnioskodawcy.

Warto wskazać także na stanowisko wyrażone w doktrynie, zgodnie z którym: „przychody powstające w wyniku międzyokresowego rozliczania przychodów związanych z amortyzacją środków trwałych sfinansowanych z dotacji przez osobę prawną nie będą stanowić przychodu podatkowego. Dowodzi to tylko powszechnie uznanego faktu, że przepisy u.r. nie są podatkotwórcze”. (P. Małecki, M. Mazurkiewicz [w:] P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Komentarz. Podatki i rachunkowość, wyd. XV, Warszawa 2024, art. 12)

Biorąc pod uwagę całość powyższej analizy, w ocenie Wnioskodawcy:

1)kosztem uzyskania przychodu w związku ze sprzedażą Środków trwałych będzie cała niezamortyzowana ich wartość, również w części sfinansowanej ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej, będzie to więc różnica między wartością początkową Środków trwałych a sumą dokonanych odpisów amortyzacyjnych bez wprowadzania rozróżnienia na część sfinansowaną ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej i część poniesioną ze środków własnych wnioskodawcy,

2)kosztem uzyskania przychodu w związku ze sprzedażą Gruntów będzie ich wartość początkowa bez pomniejszania jej o część sfinansowaną ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej,

3)rozliczenie księgowe związane ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych Środków trwałych i Gruntów nie będzie powodowało powstania przychodu, który podlegałby opodatkowaniu CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Wskazać jednakże należy, że powołali Państwo niepełne brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.). Zgodnie z pełnym brzmienie ww. przepisu:

Jednakże powyższe nie ma wpływu na dokonaną przez organ ocenę Państwa stanowiska przedstawionego we wniosku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Jednocześnie zaznaczyć należy, że stosownie do zadanych pytań (wyznaczających zakres rozpatrzenia wniosku), w kontekście opisanego zdarzenia przyszłego, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie kwestia dotycząca ustalenia:

-czy w przypadku sprzedaży nie w pełni zamortyzowanych Środków trwałych, których zakup częściowo został sfinansowany ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej, kosztem uzyskania przychodu będzie cała niezamortyzowana wartość Środków trwałych, bez wprowadzania rozróżnienia na część objętą Pomocą finansową i część pokrytą ze środków własnych Wnioskodawcy,

-czy w przypadku sprzedaży Gruntów (środków trwałych niepodlegających amortyzacji), których zakup został sfinansowany częściowo ze środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej, kosztem uzyskania przychodu będzie ich wartość początkowa, bez pomniejszania jej o część sfinansowaną z Pomocy finansowej,

-czy nierozliczona wartość środków otrzymanych w ramach Pomocy finansowej, która w związku ze sprzedażą nie w pełni zamortyzowanych Środków trwałych i Gruntów zostanie wyksięgowana z rozliczeń międzyokresowych przychodów i zaliczona do pozostałych przychodów operacyjnych, będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu CIT.

Wobec powyższego, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie była ocena, czy przychód z tytułu otrzymanej dotacji podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm.). Stwierdzenie o zwolnieniu dotacji z opodatkowania stanowi element opisu zdarzenia przyszłego. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była również ocena stanowiska Wnioskodawcy objętego przepisami ustawy o rachunkowości, bowiem przepisy tej ustawy nie są przepisami prawa podatkowego i nie podlegają interpretacji indywidualnej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Powyższa okoliczność pozostaje jednak bez wpływu na ocenę istoty przedstawionego stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych i wyroku sądu administracyjnego należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym: