Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

20 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 stycznia 2025 r. (wpływ za pośrednictwem platformy ePUAP w tym samym dniu).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

A. Sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest (…) oraz spółką holdingową.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy), w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

W ramach świadczenia usług wspólnych Spółka świadczy m.in. usługi kadrowo-płacowe. W celu usprawnienia i automatyzacji tych usług, Spółka podjęła decyzję o zakupie dedykowanej platformy kadrowo-płacowej. Platforma ma być udostępniana Spółce w ramach modelu Software as a Service (SaaS). W ramach takiego modelu umożliwienie korzystania z oprogramowania komputerowego jest traktowane nie jako przeniesienie praw autorskich do tego oprogramowania ani jako udzielenie licencji na korzystanie z tego oprogramowania - ale jako usługa. Spółka ma ponosić jedynie koszty związane z wdrożeniem oraz możliwością używania oprogramowania dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku z 14 stycznia 2025 r. wskazali Państwo, że platforma jest dedykowana do obsługi kadrowo-płacowej pracowników Spółki, za pomocą których Spółka prowadzi działalność gospodarczą. Platforma umożliwia zwiększenie efektywności realizacji procesów kadrowo-płacowych, do których realizacji Spółka jest zobowiązana prawnie jako pracodawca. Przez wzrost efektywności należy rozumieć w szczególności uproszczenie, automatyzację i digitalizację procesów kadrowo-płacowych, co przełoży się na mniejsze zaangażowanie czasowe pracowników w tym obszarze i możliwość poświęcenia zaoszczędzonego czasu na działalność podstawową działalność operacyjną Spółki.

Spółka będzie ponosić wydatki związane z pracami wdrożeniowymi realizowanymi przez zewnętrznego kontrahenta – dostawcę platformy realizowane przez jego pracowników (programistów) w szczególności w zakresie wdrożenia systemu sparametryzowanego, uruchomienia produkcyjnego (...), uruchomienia produkcyjnego moduł RCP, zakończenia stabilizacji platformy, migracji danych i doradztwa eksperckiego w zakresie wdrożenia platformy.

Ponadto, Spółka ponosi wydatki związane z opłatą instalacyjną i opłatami kwartalnymi za użytkowanie platformy.

Zgodnie z umową z kontrahentem Spółka otrzymuje faktury za poszczególne prace i opłaty.

Jak wskazano wyżej, Spółka będzie otrzymywać faktury dokumentujące wykonanie poszczególnych czynności wdrożeniowych.

Poniżej opis wynikających z umowy z kontrahentem zasad rozliczania wydatków związanych z wdrożeniem platformy:

Załącznik numer 3: Harmonogram płatności

Wynagrodzenie za Usługi SaaS płatne jest co kwartał z góry za kwartał Usługi SaaS na podstawie faktury VAT wystawionej przez B. do 5-go dnia nowego kwartału Usługi SaaS z terminem płatności wynoszącym: 90 dni od dnia doręczenia faktury za 2024 rok, a w kolejnych latach obowiązywania Umowy termin płatności wynosić będzie 30 dni od doręczenia faktury. Pierwsza faktura zostanie wystawiona w miesiącu kwietniu 2024 roku za drugi kwartał roku 2024, tj. kwartał kwiecień - czerwiec. Kolejne faktury VAT zostaną wystawione odpowiednio za kolejne kwartały. Faktury będą wysyłane w postaci e-faktur na adres e-mailowy: (…). 

Wydatki dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy. W ocenie Spółki jest trudne do ustalenia jaka część wydatków związanych z wdrożeniem dedykowanej platformy kadrowo-płacowej dotyczy danego roku podatkowego.

Pytanie

Czy Wnioskodawca powinien zaliczyć koszty wdrożenia dedykowanej platformy kadrowo-płacowej jako pośrednio związane z uzyskanym przychodem, które należy rozliczać w czasie, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, tj. proporcjonalnie do długości szacowanego czasu używania tego oprogramowania?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on zaliczyć koszty wdrożenia dedykowanej platformy kadrowo-płacowej jako pośrednio związane z uzyskanym przychodem, które należy rozliczać w czasie, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, tj. proporcjonalnie do długości szacowanego czasu używania tego oprogramowania.

W przypadku nabycia usług - które nie polegają na przeniesieniu praw autorskich, licencji ani jakiegokolwiek innego prawa stanowiącego WNiP podlegającą amortyzacji - nie dochodzi do powstania WNiP w rozumieniu art. 16b ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji nie zachodzi również obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej WNiP, a wydatki poniesione z tytułu usług wdrożeniowych nie stanowią elementu kalkulacji wartości początkowej tej wartości niematerialnej i prawnej.

Koszty dotyczące nabycia wskazanych we wniosku usług związanych z dostosowaniem oprogramowania do indywidualnych, konkretnych potrzeb Spółki mogą zatem zostać zaliczone do kosztów podatkowych na zasadach ogólnych. Co do zasady, ustawa o CIT rozróżnia dwie kategorie kosztów uzyskania przychodów: koszty bezpośrednio związane z przychodami oraz koszty pośrednie, których nie da się jednoznacznie powiązać z konkretnym przychodem podatnika. Ten podział kosztów przekłada się na rozróżnienia zasad i momentu rozpoznawania wydatków dla celów podatkowych.

W ocenie Wnioskodawcy, ponoszone przez Spółkę koszty wdrożenia programu komputerowego, który służy rozliczeniom kadrowo-płacowym stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów. Nie da się ich bowiem powiązać z konkretnym przychodem osiąganym przez Spółkę, ale niewątpliwie związane są one z całokształtem prowadzonej przez Spółki działalności, poprzez zapewnienie niezbędnych narzędzi informatycznych do rozliczeń kadrowo-płacowych z pracownikami Spółki - są one ponoszone w celu osiągana przez Spółkę przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy CIT, koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jednakże, jeżeli tego rodzaju koszty dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, powinny być one rozpoznawane dla celów podatkowych proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Podkreślić należy, iż zwrot w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT – „dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy” obejmuje wydatki dotyczące usług (świadczeń) wykonywanych w kilku okresach. Nie dotyczy zaś wydatków związanych ze świadczeniami wykonywanymi jednorazowo, lecz wykorzystywanymi lub odnoszącymi skutek przez dłuższy czas. Zatem za koszt uzyskania przychodu należy uznać taki koszt, który przekracza rok podatkowy, który jest ujmowany proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy, chyba że jest możliwe jego całościowe przyporządkowanie do tego roku. W takim wypadku koszt ten jest kosztem uzyskania przychodu roku, którego dotyczy, a dniem jego poniesienia jest dzień ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych.

Odnosząc powyższe przepisy do stanu faktycznego (winno być: stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), nie można uznać, że wydatki wdrożeniowe stanowią jednorazowy koszt potrącalny w dacie jego poniesienia. Faktem jest, że płatności (zgodnie z harmonogramem) są powiązane z samym procesem wdrożenia oprogramowania, jednak nie ma to wpływu na fakt, że oprogramowanie może być wykorzystywane znacznie dłużej. Okres faktycznego czerpania korzyści z używania oprogramowania następuje od dnia udostępnienia Spółce i zgodnie z szacunkami Zarządu Spółki będzie trwał przez okres 6 lat. Wobec tego nie jest możliwe określenie jaka część zapłaty za wdrożenie oprogramowania dotyczy danego okresu, co w konsekwencji oznacza, że wydatek ten należy rozliczyć proporcjonalnie do czasu, w którym Spółka zamierza z niego korzystać.

W przedmiotowym stanie faktycznym (winno być: stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym) oznacza to, że kosztu wdrożenia nie można przyporządkować tylko do jednego roku podatkowego, gdyż faktycznie Spółka uzyskuje i będzie w przyszłości uzyskiwać w modelu SaaS dostęp do oprogramowania w kolejno następujących po sobie latach podatkowych. Zatem wydatek ten dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy i należy zaliczyć go do kosztów uzyskania przychodów Spółki proporcjonalnie do okresów, których faktycznie dotyczy.

Przyjęcie przeciwnego podejścia, tj. przypisanie kosztów w całości do roku podatkowego, w którym wystawiono faktury dotyczące kosztów wdrożenia, pomimo że koszty te dotyczą w części, również kolejnych lat podatkowych, wpłynęłoby na rzetelność podstaw opodatkowania w kolejnych latach. W roku podatkowym, w którym wystawiono faktury, podatek dochodowy byłby zaniżony, poprzez uwzględnienie w kosztach części kosztów dotyczących, w istocie, kolejnych lat podatkowych, a w następnych latach podatek byłby zawyżony, gdyż w kosztach nie zostałaby uwzględniona część kosztów proporcjonalnie dotyczących tych lat.

Reasumując, biorąc pod uwagę stan faktyczny (winno być: stan faktyczny/zdarzenie przyszłe) i przywołane przepisy prawa, w mojej ocenie Spółka powinna zaliczyć koszty wdrożenia jako pośrednio związane z uzyskanym przychodem, które należy rozliczać w czasie, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, tj. proporcjonalnie do długości szacowanego czasu używania oprogramowania.

W związku z powyższym, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości własnego stanowiska zawartego w niniejszym wniosku.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że stosownie do przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia ustalenia, czy Wnioskodawca powinien zaliczyć koszty wdrożenia dedykowanej platformy kadrowo-płacowej jako pośrednio związane z uzyskanym przychodem, które należy rozliczać w czasie, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. proporcjonalnie do długości szacowanego czasu używania tego oprogramowania. Zatem inne kwestie wynikające z opisu sprawy, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”),

Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (…).

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 updop podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast, pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, świadczenia na rzecz pracowników. Każdy z ww. wydatków jest związany z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczynia się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów. Nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy.

Mając na uwadze zróżnicowany charakter ww. kategorii kosztów ustawodawca zróżnicował zasady ich potrącalności.

Stosownie do art. 15 ust. 4 updop:

W myśl art. 15 ust. 4d updop:

Jak stanowi art. 15 ust. 4e updop:

W świetle powyższego, moment potrącalności kosztów podatkowych zależy od charakteru związku tych kosztów z przychodem.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji kosztu „bezpośredniego” oraz kosztu „pośredniego” – brak takiej definicji związany jest z nieokreślonością tych pojęć i brakiem stałych, niezmiennych kryteriów oceny wystąpienia bezpośredniego lub jedynie pośredniego związku takich kosztów z przychodami osoby prawnej w konkretnym przypadku. W efekcie, te same wydatki mogą być w danych warunkach bezpośrednimi, zaś w innych jedynie pośrednimi kosztami uzyskania przychodu. Ocena tej kwestii musi być więc dokonywana w każdym przypadku na tle określonej sytuacji, przy uwzględnieniu indywidualnych cech działalności podatnika, w warunkach której wydatki te są ponoszone. Przy czym, jeżeli określone wydatki można powiązać z osiąganiem konkretnego przychodu, to bez względu na możliwość jednoczesnego wywiedzenia pośredniego związku tych wydatków z ewentualnymi innymi przychodami, zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów ocenić należy w kontekście tego przychodu, z którym wydatki te są bezpośrednio związane.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Podobnie traktować należy wydatki na zakup materiałów i produktów, które można przypisać do konkretnego przychodu, a tym samym dokonać identyfikacji i konkretyzacji przychodu uzyskanego w następstwie poniesienia tego rodzaju wydatku.

W doktrynie podkreśla się, że „językowa wykładnia sformułowania »koszt bezpośrednio związany z przychodami« wskazuje (...), że są to wszelkie koszty, w których przypadku jest możliwe ustalenie bezpośredniego, ścisłego związku z osiąganymi przychodami. Innymi słowy, są to koszty, których poniesienie bezpośrednio przyczynia się do osiągnięcia przychodów i możliwe jest ustalenie strumienia przychodów, którego dotyczą” (M. Wilk (w:) A. Mariański, D. Jaszczak, B. Kuźniacki, A. Nowak, M. Wilk, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz, LEX 2014).

Do pojęcia kosztów bezpośrednich odniósł się również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 30 lipca 2013 r., sygn. akt II FSK 2364/2011, w którym wskazał co następuje: „jeżeli koszt uzyskania przychodów można powiązać z osiąganym przychodem, czy pozostaje on w widocznym związku z konkretnym przychodem, to taki koszt jest potrącany w roku, w którym przychód związany z danym kosztem wystąpił albo powinien wystąpić”.

W konsekwencji za koszt bezpośrednio związany z przychodami należy uznać taki rodzaj wydatku, który odnosi się wprost do konkretnego strumienia przychodów osiągniętych przez podatnika, a związek pomiędzy takim wydatkiem a przychodem jest ścisły.

Koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodem są to koszty pośrednio związane z przychodem oraz koszty dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z jego funkcjonowaniem w obrocie gospodarczym (zob. H. Litwińczuk, Prawo podatkowe przedsiębiorców, 2017 Lex, cyt. za: G. Grablewski, A. Błędowski, Kiedy koszt jest związany z przychodem bezpośrednio, Monitor Podatkowy 2010/2).

Zauważyć należy, że do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, a więc takie, którym nie można przypisać konkretnego przychodu, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie, np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną. Tego rodzaju koszty, chociaż niewątpliwie związane są z osiąganymi przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym, nie jest możliwe ustalenie, w którym okresie bądź roku podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów.

Państwa wątpliwości w sprawie dotyczą ustalenia, czy Wnioskodawca powinien zaliczyć koszty wdrożenia dedykowanej platformy kadrowo-płacowej jako pośrednio związane z uzyskanym przychodem, które należy rozliczać w czasie, zgodnie z art. 15 ust. 4d updop, tj. proporcjonalnie do długości szacowanego czasu używania tego oprogramowania.

Odnosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że koszty związane z wdrożeniem dedykowanej platformy kadrowo-płacowej stanowią koszty podatkowe zgodnie z art. 15 ust. 1 updop. Jednocześnie koszty te, jako związane w sposób ogólny z Państwa działalnością gospodarczą, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów. Nie sposób bowiem powiązać tych kosztów z uzyskiwaniem konkretnego przychodu.

Zauważyć należy, że przepisy wskazują, iż - co do zasady - koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami potrąca się w roku poniesienia, a w przypadku, gdy dotyczą okresu dłuższego niż 1 rok, rozlicza się je proporcjonalnie. Jednak o tym, czy dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydować będą przepisy prawa podatkowego.

W przedmiotowej sprawie nie będzie miała zastosowania regulacja art. 15 ust. 4d updop zdanie drugie zgodnie z którą, w przypadku kosztów innych niż bezpośrednie dotyczących okresu przekraczającego rok podatkowy, kiedy nie jest możliwe ustalenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, będą one stanowić koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Opisane przez Spółkę okoliczności ponoszenia wydatków nie pozwalają na uznanie, iż opisane we wniosku koszty wdrożenia dedykowanej platformy kadrowo-płacowej dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy z uwagi na długość okresu używania platformy. Koszty wdrożenia platformy dotyczą nie tyle samego trwania usługi, lecz w ogóle prawa do jej używania i korzystania z niej dla celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem koszty wdrożenia dedykowanej platformy kadrowo-płacowej związane są z uzyskaniem możliwości korzystania z platformy, a nie z czasem używania tego oprogramowania. Tym samym będą stanowić koszt pośredni w dacie ich poniesienia, a nie proporcjonalnie do długości szacowanego czasu używania oprogramowania.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że koszty wdrożenia dedykowanej platformy kadrowo-płacowej należy uznać za koszty pośrednie potrącalne w dniu ich poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d zdanie 1 updop, w związku z art. 15 ust. 4e updop.

Zatem Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.