Interpretacja indywidualna - stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w kwestii dotyczącej przyjęcia, że Spółka zachowa prawo do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Podatnik (spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, dalej: „Spółka”) powstał i rozpoczął prowadzenie działalności w 2023 roku. Od początku wybrał opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek. Pierwszy rok podatkowy Spółki skończył się 31 grudnia 2023 r., a kolejne odpowiadać będą kolejnym latom kalendarzowym. W roku 2023 Spółka nikogo nie zatrudniała. W roku 2024 Spółka zatrudniała przez cały miesiąc styczeń i luty studenta poniżej 26. roku życia, nieprowadzącego działalności gospodarczej, niebędącego wspólnikiem Spółki, na podstawie umowy o świadczenie usług na zasadach zlecenia, ponosząc w każdym z tych miesięcy wydatek na wypłatę mu wynagrodzenia w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw (w rozumieniu art. 28c pkt 2a p.d.o.p.). Przychody tej osoby z tytułu tego zatrudnienia podlegały w całości zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 (lit. b) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 z późn. zm., dalej: „p.d.o.f.”). Ponadto na podstawie art. 6 ust. 4, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1230 z późn. zm., dalej: „s.u.s.”) oraz art. 66 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 146, dalej: „ś.o.z.f.ś.p.”) osoba ta z tytułu tego zatrudnienia nie podlegała obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym ani ubezpieczeniu zdrowotnemu, więc żadnych składek na te ubezpieczenia Spółka za nią nie odprowadzała.

Następnie do dnia dzisiejszego Spółka znów nikogo nie zatrudniała. Spółka przed końcem bieżącego roku zatrudni studenta w wieku do 26. roku życia, nieprowadzącego działalności gospodarczej, niebędącego wspólnikiem Spółki, na podstawie umowy o świadczenie usług na zasadach zlecenia, na wynagrodzenie którego ponosić będzie miesięcznie wydatek w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw (w rozumieniu art. 28c pkt 2a p.d.o.p.). Zatrudnienie to zostanie utrzymane co najmniej do końca bieżącego roku. Przy tym z uwagi na dyspozycję art. 6 ust. 4, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 s.u.s. oraz art. 66 ust. 1 ś.o.z.f.ś.p. Spółka jako płatnik nie będzie zobowiązana odprowadzać za tę osobę składek na ubezpieczenia społeczne ani zdrowotne. Może też nie być zobowiązana do pobierania i odprowadzania za tę osobę zaliczek na podatek dochodowy (jeżeli jej łączne przychody w roku podatkowym nie przekroczą ustawowego progu, a osoba ta nie złoży Spółce wniosku o niestosowanie ulgi z art. 21 ust. 1 pkt 148 p.d.o.f.).

Pytanie

Czy w razie zajścia opisanego zdarzenia przyszłego Spółka zachowa prawo do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek w następnym roku podatkowym (2025)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem wnioskodawcy w razie zajścia opisanego zdarzenia przyszłego Spółka zachowa prawo do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek w następnym roku podatkowym (2025). Użyte w art. 28j ust. 2 pkt 2 p.d.o.p. sformułowanie: „do corocznego zwiększenia zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy”, które koresponduje wprost z treścią art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a p.d.o.p., należy bowiem rozumieć odpowiednio również w powiązaniu z treścią art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy.

Wynika to z faktu, iż docelowym stanem zatrudnienia jest alternatywnie jeden ze stanów określonych w tych dwóch przepisach (tj. art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a lub lit. b). Przewidziane w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy stopniowe zwiększanie zatrudnienia nie może więc pozwalać tylko na realizację jednego z tych dwóch alternatywnych stanów docelowych. Potwierdza to końcowy fragment tego przepisu, który brzmi: „aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w tym przepisie”, tj. w art. 28j ust. 1 pkt 3, a więc zarówno tej opisanej pod literą a, jak i pod literą b w tym punkcie. Przy tym nie będzie miało znaczenia, że osobą zatrudnioną na podstawie umowy innej niż umowa o pracę (w szczególności na podstawie umowy o świadczenie usług na zasadach zlecenia) będzie osoba niepodlegająca ubezpieczeniom społecznym ani zdrowotnemu na podstawie art. 6 ust. 4, art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 s.u.s. oraz art. 66 ust. 1 ś.o.z.f.ś.p., jak również objęta zwolnieniem przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 148 p.d.o.f.

W stosunku do tej osoby Spółka będzie bowiem pełnić co do zasady rolę płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 1 p.d.o.f., a jedynie w związku ze zwolnieniem przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 148 p.d.o.f. może nie być zobowiązana do pobierania zaliczek od przychodów nim objętych w granicach określonych w tym przepisie (chyba że podatnik złoży Spółce wiosek o niestosowanie tej ulgi).

Ponadto zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b p.d.o.p. aby warunek zatrudnienia określony w tym przepisie był spełniony, wystarczy, że podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w związku z wypłatą wynagrodzeń, o których mowa w tym przepisie lub płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, a więc wystarczy, że pełni tylko jedną z tych ról.

Podobny stan faktyczny był już przedmiotem interpretacji indywidualnych Dyrektora KIS: nr 0111-KDIB1-1.4010.684.2022.1.BS z dnia 6 grudnia 2022 r. oraz nr 0114-KDIP2-2.4010.9.2023.1.KW z dnia 9 marca 2023 r.

Wynika z nich, że Dyrektor KIS zgodził się z podatnikiem, iż podjęcie przez niego współpracy w drugim roku jego funkcjonowania, na podstawie innej niż umowa o pracę (np. umowy zlecenia), z jedną tylko osobą, a przy tym korzystającą ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 p.d.o.f. oraz niepodlegającą ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu jako student do 26 roku życia, na podstawie art. 6 ust. 4 s.u.s., pozwala uznać, że w drugim roku funkcjonowania podatnik spełnienia wymóg, o którym stanowi art. 28j ust. 2 pkt 2 p.d.o.p. przy założeniu, że wydatki podatnika czynione na wynagrodzenie tej osoby wynoszą co najmniej wartość (jednokrotność) przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw (w rozumieniu art. 28c pkt 2a p.d.o.p.).

Przy tym ponieważ w art. 28j ust. 2 pkt 2 p.d.o.p. jest mowa o corocznym zwiększeniu zatrudnienia, począwszy od drugiego roku podatkowego, a więc nie ma wymogu, aby w drugim roku podatkowym od rozpoczęcia działalności to zwiększenie zatrudnienia nastąpiło już od początku tego roku ani aby już w tym roku zostały w pełni spełnione wymogi określone w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy, w szczególności co do okresu zatrudnienia w roku (choćby w odniesieniu do jednej osoby zatrudnionej), to oznacza, że aby wymóg z art. 28j ust. 2 pkt 2 p.d.o.p. został spełniony, wystarczy, że omawiane zwiększenie zatrudnienia nastąpi w którymkolwiek momencie w ciągu tego roku podatkowego. Powyższy sposób wykładni ww. przepisu jest zgodny z analogiczną wykładnią Dyrektora KIS, dokonaną w odniesieniu do zwiększania zatrudnienia o kolejne etaty na podstawie umowy o pracę w licznych interpretacjach indywidulanych , w tym m. in.: nr 0114-KDIP2-2.4010.245.2023.1.IN z dnia 10 lipca 2023 r. oraz 0114-KDIP2-2.4010.443.2023.1.RK z dnia z dnia 20 października 2023 r.. Przy tym zasada (ratio) tej wykładni jest tu identyczna w przypadku zwiększania zatrudnienia na podstawie innych umów, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b p.d.o.p., a zatem powinna odnosić się ona również do takiego stanu faktycznego jak opisany wyżej.

Ponadto, niezależnie od powyższego, brak jest w ogóle podstawy prawnej do utraty przez podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek w przypadku niespełnienia przez niego w okresie przejściowym, tj. w drugim i trzecim roku podatkowym od rozpoczęcia działalności, obowiązku corocznego zwiększania zatrudnienia, począwszy od drugiego roku podatkowego. Należy bowiem zwrócić uwagę, że sankcja utraty prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek została przewidziana, w zakresie omawianego tu rodzaju obowiązków, w art. 28l ust. 1 pkt 3 p.d.o.p. wyłącznie na wypadek niespełnienia przez podatnika w danym roku podatkowym warunku, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 p.d.o.p. Natomiast art. 28j ust. 2 pkt 2 tej ustawy wyraźnie zwalnia podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności od obowiązku spełnienia tego warunku w roku rozpoczęcia tej działalności oraz w kolejnych dwóch latach podatkowych po nim następujących. Verba legis: „W przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności: warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 3, nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i 2 lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących”. Sankcja za niespełnienie tego warunku, przewidziana w art. 28l ust. 1 pkt 3 ustawy, nie może zatem znaleźć zastosowania w odniesieniu do stanu faktycznego, w którym obowiązek spełnienia tego warunku nie istnieje, albowiem został wyłączony przez przepis szczególny (art. 28j ust. 2 pkt 2 p.d.o.p. ab initio). Wprawdzie w tymże art. 28j ust. 2 pkt 2 został przewidziany dla podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności, choć w sposób mało precyzyjny, inny obowiązek w drugim i trzecim roku podatkowym jego działalności, tj. obowiązek stopniowego corocznego zwiększenia zatrudnienia, począwszy od drugiego roku podatkowego. Jednak, co ma kluczowe znaczenie, za niespełnienie tego obowiązku ustawodawca nie przewidział żadnej sankcji.

Wobec powyższego, w świetle wymogu wyraźnego i jednoznacznego brzmienia przepisów nakładających na podatnika jakikolwiek obowiązek lub sankcję, w połączeniu z obowiązującą zasadą in dubio pro tributario, wyrażoną w art. 2a Ordynacji podatkowej, niedopuszczalne byłoby stosowanie za niespełnienie obowiązku z art. 28j ust. 2 pkt 2 p.d.o.p. sankcji przewidzianej w ustawie (art. 28l ust. 1 pkt 3 p.d.o.p.) za niespełnienie innego obowiązku (określonego w art. 28j ust. 1 pkt 3 p.d.o.p.), który w danych okolicznościach na podatniku nie ciąży. Zatem nawet niespełnienie w ogóle przez podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności, opodatkowanego ryczałtem od dochodów spółek, w drugim i trzecim roku podatkowym działalności obowiązku corocznego zwiększania zatrudnienia, stosownie do art. 28j ust. 2 pkt 2 p.d.o.p., nie skutkuje utratą przez niego prawa do opodatkowania tym ryczałtem. Sankcja ta znajduje zastosowanie dopiero, gdy na podatniku ciąży obowiązek określony w art. 28j ust. 1 pkt 3 p.d.o.p., a więc - w odniesieniu do podatników rozpoczynających prowadzenie działalności - począwszy od czwartego roku podatkowego działalności (art. 28j ust. 2 pkt 2 ab initio) i wywiera ona wówczas skutek z końcem roku, w którym podatnik nie spełnił tego obowiązku, tj. warunku określonego w art. 28j ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.p.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie art. 28j ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), opodatkowaniu ryczałtem może podlegać podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o CIT, tj. podatnik, który ma siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, jeżeli spełnia łącznie w każdym okresie opodatkowania ryczałtem pozostałe warunki określone w przepisie art. 28j ustawy o CIT.

Dodatkowo art. 28k ww. ustawy wyłącza wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji.

I tak, zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy CIT:

Natomiast z art. 28j ust. 2 ustawy CIT wynika, że:

W myśl art. 28l ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT:

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka powstała i rozpoczęła prowadzenie działalności w 2023 roku. Od początku wybrała opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek. W 2023 roku, tj. roku rozpoczęcia działalności Spółki (pierwszym jej roku podatkowym), Spółka nie zatrudniała nikogo na podstawie umowy o pracę. W 2024 roku Spółka zatrudniała w styczniu i lutym jedną osobę – studenta do 26 roku życia, nieprowadzącego działalności gospodarczej, niebędącego wspólnikiem spółki, na podstawie umowy zlecenia. Przed końcem bieżącego roku Spółka zatrudni studenta w wieku do 26 roku życia, nieprowadzącego działalności gospodarczej, niebędącego wspólnikiem Spółki, na podstawie umowy o świadczenie usług na zasadach zlecenia, na wynagrodzenie którego ponosić będzie miesięczny wydatek w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia. Zatrudnienie to utrzyma co najmniej końca bieżącego roku.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy spełniają Państwo warunek zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT i tym samym nie utracą prawa do opodatkowania ryczałtem w myśl art. 28l ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Zauważyć należy, że w przypadku podatnika rozpoczynającego prowadzenie działalności warunek dotyczący zatrudnienia, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT nie dotyczy roku rozpoczęcia tej działalności i dwóch lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących. Jednak w kolejnych latach, podatnik jest zobligowany do stopniowego wzrostu zatrudnienia. Począwszy od drugiego roku podatkowego, podatnik jest obowiązany do corocznego zwiększania zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, aż do osiągnięcia poziomu zatrudnienia, określonego w tym przepisie. Do limitu osób zatrudnionych nie wlicza się wspólników podatnika.

Z kolei warunek opierający się na limicie miesięcznych kwot wypłaconych wynagrodzeń od umów innych niż umowa o pracę, powinien zostać w pełni spełniony począwszy już od drugiego roku prowadzenia działalności, w każdym miesiącu roku podatkowego. Również w tym przypadku do limitu osób zatrudnionych nie wlicza się wspólników tego podatnika.

Warto również zwrócić uwagę, że treść art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy CIT odnosi się do zwiększania zatrudnienia o co najmniej jeden etat w pełnym wymiarze czasu pracy. Oznacza to, że ustawodawca przewidział możliwość stopniowego spełnienia warunku dotyczącego zatrudnienia jedynie w odniesieniu do osób fizycznych zatrudnianych na podstawie umowy o pracę przez podatnika rozpoczynającego działalność. Zatem przy ocenie spełnienia warunku, o którym mowa w art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy CIT bez znaczenia pozostają wydatki ponoszone przez podatnika w związku z zatrudnieniem na podstawie umowy innej niż umowa o pracę. Niemniej podatnik nie musi stosować art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy CIT. Jeśli podatnik rozpoczynający działalność w drugim roku opodatkowania ryczałtem poniesie wydatki, o których mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy CIT w wysokości określonej w tym przepisie, wówczas warunek zatrudnienia zostanie spełniony.

Mając zatem powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że przepis art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy CIT wprowadza preferencję dla podatnika rozpoczynającego działalność, w taki sposób, że nie musi on spełnić warunku określonego w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy CIT (obu warunków tj. zarówno określonego pod lit. a jak i b tego przepisu) w roku rozpoczęcia tej działalności oraz w okresie dwóch lat podatkowych bezpośrednio po nim następujących. Jednak warunkiem skorzystania z ww. preferencji jest to, że od drugiego roku podatkowego podatnik będzie corocznie zwiększać zatrudnienie o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy aż do osiągnięcia wielkości zatrudnienia określonej w art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy CIT.

W przepisie art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy CIT, mowa jest jedynie o corocznym zwiększaniu zatrudnienia o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, przez co należy rozumieć, że zapis ten odnosi się jedynie do zatrudnienia na podstawie umowy o pracę. Wynika to z tego, że zapisy dotyczące zatrudnienia na etacie mają miejsce jedynie w treści art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy CIT. Natomiast w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy CIT, ustawodawca odnosi się głównie do miesięcznych wydatków z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz co najmniej 3 osób fizycznych zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę.

Uzasadnieniem dla powyższego może być również to, że to właśnie w Kodeksie pracy mają miejsce odniesienia do takich pojęć jak wymiar czasu pracy i etat (vide art. 29, 129, 130, 1867 Kodeksu pracy). Natomiast umowy inne niż umowa o pracę najczęściej zawierane są na podstawie przepisów Kodeksu cywilnego odnoszących się do umowy zlecenia lub o dzieło.

Jeśli więc podatnik rozpoczynający prowadzenie działalności, od drugiego roku podatkowego nie zwiększa corocznie zatrudnienia na umowę o pracę o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy, to ewentualnie pozostaje mu alternatywnie do spełnienia warunek określony w przepisie art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy CIT, czyli dotyczący ponoszenia miesięcznie wydatków w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych co najmniej 3 osób fizycznych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę. Jeśli i tego warunku nie spełni to oznacza, że utraci prawo do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.

Powyższą wykładnię może również potwierdzać to, że w treści art. 28j ust. 2 pkt 2 ustawy CIT, ustawodawca nie zawarł dodatkowych szczególnych zapisów odnoszących się do przypadku zatrudniania osób na podstawie umowy innej niż umowa o pracę, jak to uczynił w art. 28j ust. 3 pkt 2 ustawy CIT, w którym w przypadku małego podatnika dopuścił w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem, ponoszenie miesięcznie wydatków w kwocie stanowiącej co najmniej przeciętne miesięczne wynagrodzenie w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzenia na rzecz zatrudnionej na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej 1 osoby fizycznej.

W świetle wyżej wymienionych przepisów prawa podatkowego oraz opisu sprawy stwierdzić należy, że w przypadku zatrudnienia na podstawie umowy o zlecenia studenta do 26 roku życia utracą Państwo prawo do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek stosownie do art. 28l ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Jak wynika z opisu sprawy Spółka która rozpoczęła prowadzenie działalności w 2023 roku i w 2024 roku (czyli drugim roku opodatkowania ryczałtem) zatrudniała jedynie przez styczeń i luty jedną osobę na umowę zlecenie, a także przed końcem roku 2024 (do końca 2024 roku) jedną osobę na umowę zlecenie i osobom tym wypłacała miesięczne wynagrodzenie w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw, straci prawo do opodatkowania ryczałtem z końcem 2024 roku (art. 28l ust. 1 pkt 3 ustawy CIT). W tym przypadku Spółka od drugiego roku podatkowego nie zwiększyła zatrudnienia na umowę o pracę o co najmniej 1 etat w pełnym wymiarze czasu pracy (w 2024 roku nie zatrudniła żadnej osoby na umowę o pracę). Spółka nie spełniła również warunku dotyczącego odpowiedniej wysokości wydatków z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz co najmniej 3 osób fizycznych zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę, o którym mowa w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. b ustawy CIT.

Nie można zgodzić się z Państwa stanowiskiem w którym, wskazali Państwo, że:

Zauważyć należy, że przepis art. 28j ust. 1 pkt 3 oraz art. 28j ust. 2 ustawy o CIT należy czytać łącznie, bowiem są one wobec siebie komplementarne, przy czym art. 28j ust. 2 ustawy o CIT stanowi uzupełnienie przepisu art. 28j ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i odnosi się tylko do podmiotów rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej. Fakt, że art. 28j ust. 2 ustawy o CIT nie został bezpośrednio wymieniony w art. 28l ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, nie oznacza, że podatnik nie jest zobowiązany do corocznego zwiększania zatrudnienia aby zachować prawo do opodatkowania ryczałtem.

Zatem, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. Wydana interpretacja dotyczy więc tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa zapytania. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Wskazać należy, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.