Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 grudnia 2024 r. (data wpływu do Organu 30 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. jest polskim rezydentem podatkowym będącym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W celu rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, Spółka opodatkowuje swoje przychody z tej działalności podatkiem w wysokości 9%.

Głównym przedmiotem działalności jest produkcja pozostałych gotowych wyrobów metalowych, gdzie indziej niesklasyfikowanych PKD 25.99.Z. Spółka jest producentem urządzeń służących do (…).

Oferta komercyjna Spółki w zakresie urządzeń, tj. (…) obejmuje:

-(…).

Spółka produkuje a następnie sprzedaje (…) do klientów w Polsce i na terenie Unii Europejskiej (transakcje biznesowe i indywidualne - B2B i B2C), w tym również do podmiotu powiązanego (…), który z kolei dystrybuuje je na cały świat. Sprzedaż urządzeń rozpoczęła się w październiku 2019 r. i w całości jest to sprzedaż wysyłkowa poprzez stronę internetową. Na tym etapie rozwoju działalności Spółka nie dokonuje sprzedaży bezpośredniej swoich produktów klientom indywidualnym (osobom fizycznym) w sklepach stacjonarnych.

Nowym produktem wprowadzonym na rynek będzie system (…) to modułowy system, który umożliwia samodzielne dobieranie elementów zgodnie z indywidualnymi potrzebami w zakresie (…). System (…) jest dostosowany do zmieniających się trendów w zabezpieczeniach a dzięki swojej elastyczności zapewnia bardzo szerokie uniwersalne zastosowanie. Dzięki temu klient może zamówić jedynie te komponenty, które są mu potrzebne, bez konieczności zakupu zbędnych części.

Spółka do objęcia „ulgą na ekspansję” będzie produkować następujące produkty systemu (…):

-(…)

Spółka zaznacza, że nie objęte „ulgą na ekspansję” są produkowane przez firmę zewnętrzną, a będące elementem systemu, są (…).

        (…).

Spółka nie prowadzi działalności handlowej, która polega jedynie na zakupie towarów handlowych, a następnie ich odsprzedaży z zyskiem (marżą) w stanie nieprzetworzonym (w niezmienionej formie).

W 2024 r. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka ponosi wydatki mające na celu dalszy rozwój przedsiębiorstwa, które finalnie mają przyczynić się do wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów. Są to głównie koszty związane z prowadzeniem działań reklamowych zmierzających do wypromowania produktów Spółki oraz zwiększenia zainteresowania produktami znajdującymi się w ofercie Spółki i Jej nowymi produktami. Działania te mają również na celu zachęcenie potencjalnych klientów do składania indywidualnych zamówień na produkty produkowane przez Spółkę.

W szczególności Spółka ponosi wydatki na:

-koszty związane z uczestnictwem w targach - wykupienie miejsca oraz organizację miejsca wystawowego, na którym będą prezentowane produkty Spółki, koszty dojazdów (bilety za przejazd pociągiem lub przelot samolotem), z wyłączeniem dojazdów samochodem służbowym, koszty noclegów dla pracowników, w tym również koszty wyżywienia, w szczególności diety,

-koszty o charakterze promocyjno-informacyjnym - sponsorowanych artykułów na stronach branżowych, wypłacone wynagrodzenie dla afiliatów, płatne reklamy na (…) - obecnie wszystkie te koszty ponosi (…) i są one refakturowane na Spółkę proporcjonalnie do przychodu ze sprzedaży, przygotowaniem strony internetowej i materiałów promocyjnych zajmują się osoby na kontrakcie B2B, natomiast zdjęcia i filmy są robione przez pracowników Spółki zatrudnionych na umowę o pracę, gdzie spółka ma możliwość ewidencji na liście obecności czasu pracy pracowników ile czasu zostało poświęcone na wykonanie i obróbkę zdjęć i filmów nowego produktu.

Wymienione wyżej koszty Spółka będzie również ponosiła w przyszłości.

Mając powyższe na uwadze, Spółka chciałaby skorzystać z tzw. „ulgi na ekspansję” uregulowanej w art. 18eb ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”). Spółka chce uwzględniać w swoich rozliczeniach podatkowych w zakresie CIT za 2024 r. i w następnych latach podatkowych opisane wyżej wydatki, jako koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. Tym samym, Spółka planuje odliczyć od podstawy obliczenia CIT za 2024 r. i następne lata ww. koszty do wysokości dochodu uzyskanego w roku podatkowym z działalności gospodarczej, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w danym roku podatkowym.

Spółka przewiduje, że dzięki podjętym działaniom promocyjno-informacyjnym w 2024 r. zwiększy przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów uzyskanych w ubiegłym roku, a także zwiększy swój przychód z tego tytułu w latach następnych w stosunku do 2024 r. Spółka przewiduje również, że podejmowane przez Nią działania promocyjno-informacyjne przyczynią się także do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych.

Tym samym, Spółka przewiduje, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł i ponosić będzie koszty zwiększenia przychodów, zwiększy przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnie przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych.

Spółka zaznacza przy tym, że opisane wyżej koszty, poniesione na działania promocyjno-informacyjne, nie zostały Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Podobnie w przyszłości tego typu koszty nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, w sposób inny niż zgodnie z art. 18eb ustawy o CIT.

Spółka chciałby zaznaczyć, że wytwarzane przez Spółkę produkty częściowo są i będą zbywane do podmiotów będących podmiotami powiązanymi. Jednakże Spółka będzie prowadzić ewidencję przychodów i kosztów odpowiadających produktom, do których ma zastosowanie „ulga na ekspansję”. Spółka będzie prowadzić tą ewidencję przychodów i kosztów w excelu, który pozwali na identyfikację poszczególnych dokumentów, do których ma zastosowanie „ulga na ekspansję”.

Spółka nie wyklucza, że oprócz wydatków wymienionych powyżej, będzie ponosić także inne wydatki wskazane w przykładowym katalogu wymienionym w art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT.

Wnioskodawca nie korzystał i nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT.

W piśmie z 20 grudnia 2024 r., będącym uzupełnieniem wniosku, wskazaliście Państwo, że:

1.Produkty dotychczas nieoferowane:

-(…)

Wydatki:

-koszty związane z wyjazdem na targi (wykupienie miejsca wystawowego, loty, hotel, diety pracowników),

-koszty reklamy na platformach (…)

-koszty artykułów sponsorowanych,

-koszty wynagrodzenia afiliatów,

-koszty dostosowania sklepu internetowego do nowej oferty (wydatki na usługi programistyczne i projektowania graficznego).

2.Wydatki poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów:

-koszty związane z wyjazdem na targi (wykupienie miejsca wystawowego, loty, hotel, diety pracowników),

-koszty reklamy na platformach (…),

-koszty artykułów sponsorowanych,

-koszty wynagrodzenia afiliatów,

-koszty dostosowania sklepu internetowego do nowej oferty (wydatki na usługi programistyczne i projektowania graficznego).

3.Spółka nie uzyskuje przychodów z zysków kapitałowych. Z „ulgi na ekspansję” Spółka zamierza skorzystać tylko w stosunku do przychodów z działalności operacyjnej.

4.Opisane we wniosku wydatki stanowią koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o pdop.

5.Przez koszty o charakterze promocyjno-informacyjnym sponsorowanych artykułów na stronach branżowych należy rozumieć:

-wykupienie sponsorowanych artykułów na stronach internetowych zajmujących się tematami związanymi z oferowanymi przez spółkę produktami,

-koszty reklamy na platformach (…) - koszty wynagrodzenia afiliatów.

6.Wydatki ponoszone na wypłacone wynagrodzenie dla afiliatów dotyczy zapłaty im określonej wcześniej prowizji za polecanie produktów przez umieszczanie unikalnych linków, prowadzących do naszego sklepu internetowego, pod swoimi postami na social mediach, (…), czy również w artykułach na stronach internetowych należących do poszczególnych afiliatów.

7.W związku z przygotowaniem strony internetowej zostały poniesione następujące wydatki:

-usługi programistyczne,

-usługi projektowania graficznego, druk ulotek reklamowych,

-usługi fotograficznie: wykonanie zdjęć produktowych wraz z profesjonalną obróbką graficzną, wynagrodzenie fotografa lub usługi zlecone firmom zewnętrznym w zakresie wykonania zdjęć i filmów nowych produktów, używanych na stronie produktu oraz w reklamach, postach na social mediach i (…).

8.Koszty związane z przygotowaniem materiałów promocyjnych, to:

-usługi projektowania graficznego,

-usługi fotograficznie: wykonanie zdjęć produktowych wraz z profesjonalną obróbką graficzną, wynagrodzenie fotografa lub usługi zlecone firmom zewnętrznym w zakresie wykonania zdjęć i filmów nowych produktów, używanych na stronie produktu oraz w reklamach, postach na social mediach i (…),

-koszty związane z tłumaczeniem tekstu.

9.Wydatki na zdjęcia i filmy to:

-wykonanie zdjęć: wynagrodzenie fotografa lub usługi zlecone firmom zewnętrznym,

-nagranie filmów,

-obróbka graficzna wyżej wymienionych.

Wydatki te są wykorzystywane w materiałach reklamowych, na stronach produktowych, w social mediach ale również jako instrukcje obsługi nowych produktów w formie filmów pokazujących krok po kroku sposób użycia.

10.Wydatki na reklamy w (…). są to płatne reklamy na wskazanych platformach dotyczące promocji wytwarzanych produktów Spółki.

11.Wydatki opisane we wniosku mają na celu przede wszystkim promocję produktów, ale w sposób pośredni wpływają, oprócz promowania produktów, na rozpoznawalność marki.

Pytania

1.Czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka będzie mogła zakwalifikować opisane we wniosku wydatki jako koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT i w konsekwencji będzie je mogła odliczyć od podstawy opodatkowania CIT, zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT?

2.Czy w świetle art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, w celu skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, wystarczającym jest, aby Spółka zwiększyła przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia kosztów zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów lub osiągnęła przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, w jednym z dwóch lat podatkowych w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 18 ust. 1 ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Spółki, w świetle obowiązujących przepisów prawa oraz przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego:

Ad. 1

Spółka będzie mogła zakwalifikować opisane we wniosku wydatki jako koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT i  w konsekwencji będzie je mogła odliczyć od podstawy opodatkowania CIT, zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 2

W świetle art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, w celu skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, wystarczającym jest, aby Spółka zwiększyła przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia kosztów zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, w jednym z dwóch lat podatkowych w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT.

Uzasadnienie

Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2022 r., wprowadzono regulację mające na celu zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z wprowadzonych wówczas form wsparcia przedsiębiorców jest tzw. „ulga na ekspansję”. Jak wynika z projektu ww. ustawy, celem wprowadzanej ulgi jest umożliwienie podwójnego uwzględniania w rozliczeniu podatkowym kosztów związanych ze zwiększeniem przychodów ze sprzedaży produktów, co ma być zachętą do rozszerzania skali prowadzonej działalności (druk sejmowy nr 1532, sejm IX kadencji).

Zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy obliczenia podatku, ustalonej zgodnie z art. 18 koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym.

Stosownie do art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT, przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

Natomiast, w świetle art. 18eb ust. 3 ustawy o CIT, przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, o którym mowa w ust. 1, rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4.

Podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju (art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT).

Przy ustalaniu spełnienia tego warunku uwzględnia się wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT).

W przypadku gdy podatnik, który skorzystał z odliczenia, nie spełni warunku, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej (art. 18eb ust. 6 ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT, za koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty:

1)uczestnictwa w targach poniesione na:

a)organizację miejsca wystawowego,

b)zakup biletów lotniczych dla pracowników i podatnika,

c)zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników i podatnika;

2)działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów;

3)dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów;

4)przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych;

5)przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom.

Stosownie zaś do art. 18eb ust. 8 ustawy o CIT, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów.

Sposób odliczenia omawianej ulgi reguluje art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT.

Zgodnie z tym przepisem, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Istotne jest, że koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (art. 18eb ust. 10 ustawy o CIT).

Ad. 1

Przenosząc powyższe regulacje na grunt rozpatrywanej sprawy, w pierwszej kolejności wskazać należy, że z tzw. „ulgi na ekspansję”, o której mowa w przepisach art. 18eb ustawy o CIT, mogą skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 Ustawy o CIT, przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika.

Nie ulega wątpliwości, że w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka spełnia powyższy warunek. Spółka prowadzi bowiem działalność produkcyjną. Spółka produkuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej urządzenia służące do (…). Produkty Spółki są opracowane i wytwarzane z Jej własnej inicjatywy i następnie oferowane w sklepie internetowym. Produkty Spółki są wprowadzane na rynek i sprzedawane pod marką Spółki. Spółka nie prowadzi działalności handlowej, która polega jedynie na zakupie towarów handlowych, a następnie ich odsprzedaży z zyskiem (marżą) w stanie nieprzetworzonym (w niezmienionej formie).

Przy czym podkreślić należy, że wytwarzane przez Spółkę produkty są i będą częściowo zbywane do podmiotów będących podmiotami powiązanymi. Jednakże, Spółka jest w stanie wydzielić i rozliczyć przychody i koszty na sprzedaż do podmiotów powiązanych oraz do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi. Spółka będzie prowadzić tą ewidencję przychodów i kosztów w excelu, który pozwoli na identyfikację poszczególnych dokumentów, do których ma zastosowanie „ulga na ekspansję”. Ulga prowzrostowa dotyczyłaby tylko i wyłącznie sprzedaży do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi. Tym samym, Spółka spełnia kolejny warunek do skorzystania z tzw. „ulgi na ekspansję”, o którym mowa w art. 18eb ust. 3 ustawy o CIT.

W ocenie Spółki, wymienione wydatki ponoszone na uczestnictwo w targach - wykupienie miejsca oraz organizację miejsca wystawowego, na którym będą prezentowane produkty Spółki, koszty dojazdów pracowników (bilety za przejazd pociągiem lub przelot samolotem), z wyłączeniem dojazdów samochodem służbowym, koszty noclegów dla pracowników, w tym również koszty wyżywienia, w szczególności diety, można uznać za koszty uczestnictwa w targach, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT, a tym samym koszty te można zakwalifikować jako koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT.

W ocenie Spółki, również wymienione przez Nią wydatki na:

1)przygotowanie strony internetowej i materiałów promocyjnych, którym zajmują się osoby na kontrakcie B2B,

2)sponsorowanie artykułów na stronach branżowych, płatne reklamy (…). - obecnie wszystkie te koszty ponosi (…) podmiot powiązany, jednakże koszty te są refakturowane na Spółka z o.o. proporcjonalnie do przychodu ze sprzedaż,

3)przygotowanie zdjęcia i filmy promocyjno-informacyjnych,

4)udostępnianie materiałów reklamowych na różnych portalach internetowych dla podmiotów zewnętrznych,

5)współpracę z tzw. Afiliatami,

6)wyświetlanie linków sponsorowanych w wynikach wyszukiwania stron internetowych,

można uznać za koszty działań promocyjno-informacyjnych, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, a tym samym koszty te można zakwalifikować jako koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT. Zdaniem Spółki, ulga przysługuje również, gdy koszty są nabywane od podmiotu powiązanego, na podstawie współpracy z osobami będącymi na kontraktach B2B, oraz w ramach umowy o dzieło.

Zgodnie z art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów. Zauważyć należy, że użycie w powyższym przepisie zwrotu „w tym” oznacza, że wymieniony katalog nie jest zamknięty. Innymi słowy, w przywołanym przepisie Ustawodawca wymienił jedynie przykładowe rodzaje kosztów działań promocyjno-informacyjnych. Pozwala to na zaliczenie do tego typu kosztów również innych podobnych wydatków, które nie są wprost określone w omawianym przepisie, jednakże ich charakter pozwala na zakwalifikowanie tych wydatków do kosztów działań promocyjno-informacyjnych. Taki też charakter mają wymienione przez Spółkę wydatki.

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), „promocja” to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia. Natomiast, „reklama” to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, jak też - w aspekcie zmaterializowanym - plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp., służące temu celowi.

Z kolei, pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez podmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej (zob. interpretacja Indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) z 30 czerwca 2022 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.188.2022.2.BS).

Mając powyższe na uwadze, nie powinno budzić wątpliwości, że podejmowane przez Spółkę działania, opisane w niniejszym wniosku, zmierzają do zwiększenia popularności Jej produktów i mają na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu tych produktów. Tym samym, wymienione przez Spółkę i ponoszone przez Nią w omawianym celu wydatki stanowią koszt działań promocyjno-informacyjnych w rozumieniu art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT.

Stanowisko to znajduje potwierdzenie w wydanych przez DKIS interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego, np.:

-z 4 stycznia 2023 r., nr 0114-KD1P2-1.4010.190.2022.2.KW;

-z 23 grudnia 2022 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.412.2022.1.AR,

-z 6 października 2022 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.466.2022.2.SG.

Jednocześnie, opisane przez Spółkę koszty nie zostały Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Podobnie w przyszłości tego typu koszty nie zostaną Spółce zwrócone w jakiejkolwiek formie oraz nie zostaną odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym, w sposób inny niż zgodnie z art. 18eb ustawy o CIT.

Ponadto, Spółka nie korzystała i nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT. W związku z powyższym, stwierdzić należy, że w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka będzie uprawniona do skorzystania z tzw. „ulgi na ekspansję”. Spółka będzie mogła zakwalifikować opisane we wniosku wydatki jako koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT i w konsekwencji będzie mogła je odliczyć od podstawy opodatkowania CIT, zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 2

Zgodnie z art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że wykładnia przepisów prawa podatkowego nie może mieć charakteru prawotwórczego. Jeżeli wbrew jasnemu pod względem językowym sformułowaniu przepisu nadawałoby mu się jakieś inne znaczenie aniżeli to oczywiste znaczenie językowe, to wówczas rola ustawodawcy byłaby tylko pozorna (uchwała 7 sędziów NSA z 30 marca 2009 r., sygn. akt II FPS 7/08, LEX nr 485845).

W polskim prawie podatkowym obowiązuje prymat wykładni językowej. Zgodnie z przyjętą w orzecznictwie i doktrynie zasadą pierwszeństwa wykładni językowej w procesie wykładni prawa, należy w pierwszej kolejności zastosować dyrektywy wykładni językowej, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości lub w celu wzmocnienia wyniku wykładni językowej, sięgać kolejno po wykładnię systemową lub funkcjonalną (wyrok NSA z 26 października 2021 r., sygn. akt II FSK 979/21, LEX nr 3256462).

Przy czym podkreślić należy, że odstępstwo od rezultatów wykładni językowej jest wykluczone - między innymi - gdyby wykładnia inna niż językowa była niekorzystna dla podatnika (B. Brzeziński, Wstęp do nauki prawa podatkowego, Toruń 2003, s. 197).

W świetle powyższego wskazać należy, że nie powinno ulegać wątpliwości, że literalne brzmienie art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, nie wymaga aby wzrost przychodów ze sprzedaży produktów następował w każdym roku w okresie dwóch kolejno następujących po sobie latach podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT. Innymi słowy, wystarczającym jest, aby podatnik zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia kosztów zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, w jednym z dwóch lat podatkowych w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT.

Stanowisko to zostało potwierdzone również przez Ministerstwo Finansów. W odpowiedzi z 2 stycznia 2023 r. na interpelację poselską nr 37741 z 13 grudnia 2022 r., Minister Finansów wyjaśnił, że: „W kontekście przedstawionego w interpelacji pytania o sposób rozumienia wymogu dwuletniego wzrostu przychodów należy uznać, że będzie on spełniony, jeśli przyrost przychodów względem dnia odniesienia (tj. ostatniego dnia roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia wydatków uprawniających do pomniejszenia podstawy opodatkowania w związku z zastosowaniem ulgi) nastąpi choćby w jednym z wyznaczonych treścią interpretowanego przepisu dwóch lat podatkowych”.

Przykładowo, gdy Spółka poniesie koszty zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w 2024 r. i zechce skorzystać z tego tytułu z ulgi na ekspansję, rozliczając ją w zeznaniu CIT za tenże rok podatkowy, to wymagany ww. przepisami wzrost przychodów powinien być osiągnięty w 2024 r. lub 2025 r. Przy czym, wzrost przychodów za 2024 r. lub 2025 r. powinien być porównany z przychodami z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów, tj. na dzień 31 grudnia 2023 r. Jednocześnie, warto podkreślić, że przepisy regulujące ulgę na ekspansję nie określają wartości o jaką mają być zwiększone przychody bądź jakiej wartości przychody mają być osiągnięte, aby skorzystanie z ulgi było skuteczne (tak też w: Adam Mariański (red.), Komentarz do zmian w ustawach podatkowych. Polski Ład 2022, Warszawa 2022, Legalis).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Według art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT:

W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy:

W myśl art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT:

W świetle art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 6 ustawy o CIT:

Według art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 8 ustawy o CIT:

W myśl art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 18eb ust. 10 ustawy o CIT:

Ulga na ekspansję polega na odliczeniu od podstawy opodatkowania kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów bezpośrednio wytworzonych przez podatnika i zbywanych na rzecz podmiotów niepowiązanych. Ulga umożliwia odliczenie wydatków dwa razy – zarówno jako koszty uzyskania przychodów, jak i w ramach samej ulgi (do kwoty 1 mln zł).

Podatnik będzie mógł zatem odliczyć wskazane w art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi, w okresie 2 następujących po sobie lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia przychodów (dokonano odliczenia):

‒zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub

‒osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub

‒osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju.

Z uwagi na obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania, przepisy dotyczące ulg i preferencje w opodatkowaniu należy interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni.

Ulga skierowana jest do podatników, u których w następstwie poniesienia określonych wydatków (m.in. związanych z uczestnictwem w targach, na których prezentowane są produkty, działaniami promocyjnymi, a także przygotowaniem koniecznej dokumentacji), doszło do osiągnięcia (zwiększenia) przychodów ze sprzedaży produktów.

Mogą oni odliczyć takie koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi wykażą stosowny wzrost przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 następujących po sobie lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia tych przychodów (dokonano odliczenia).

Ad. 1

Punktem wyjścia do oceny Państwa stanowiska jest art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Ustawodawca nie dokonał na potrzeby ulgi na ekspansję, zdefiniowania - występującego w art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT - pojęcia „produktów dotychczas nieoferowanych”. Posługując się językowym rozumieniem tego zwrotu, należy uznać, że do oferty przedsiębiorstwa produkcyjnego powinno zostać wprowadzone dobro materialne (zgodnie z definicją z art. 18eb ust. 2 ustawy - rzecz wytworzona przez podatnika), które różniłoby się od dotychczas oferowanego asortymentu w stopniu pozwalającym uznać, że przedsiębiorca rozszerza działalność na nowy segment rynku. Z produktem dotychczas nieoferowanym będziemy mieli więc do czynienia, w przypadku gdy skala zmian bądź usprawnień względem dotychczas oferowanych przez podatnika produktów uzasadnia przekonanie, że mamy do czynienia z nowym produktem w ujęciu rodzajowym. W konsekwencji wszelkie zmiany bądź usprawnienia, w tym opracowanie nowych technologii zaangażowanych w proces produkcji, które nie skutkują powstaniem nowego rodzaju produktu (nawet znacząco różniącego się pod kątem specyfikacji technicznej na tle dotychczasowej oferty przedsiębiorcy) należy zakwalifikować jedynie jako innowacje w obrębie dotychczas wytwarzanego produktu. Podatnik wprowadzający do dotychczas wytwarzanych produktów jedynie nieznaczne modyfikacje nie może więc skorzystać z ulgi na ekspansję z powołaniem na realizację przesłanki osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych.

Produktem dotychczas nieoferowanym nie będą np. kolejne modele laptopów lub sprzętu komputerowego różniące się zastosowanymi zespołami. Tytułem do zastosowania ulgi będzie jednak rozpoczęcie przez przedsiębiorcę produkcji konsol do gier, w sytuacji gdy do tej pory zajmował się on produkcją laptopów lub jednostek stacjonarnych komputerów.

Podobnie z ulgi na ekspansję z powołaniem na warunek wytworzenia produktów dotychczas nieoferowanych nie jest uprawniony skorzystać przedsiębiorca prowadzący działalność w branży spożywczej, jeśli kolejne produkty będą różniły się od siebie jedynie gramaturą, składem, opakowaniem, nawet jeśli będą sygnowane oddzielną marką.

We wniosku wskazali Państwo, że jesteście producentem urządzeń służących (…). Oferowane urządzenia to (…). Są one odporne na (…). (…).

Z uzupełnienia wniosku wynika, że jako produkty dotychczas nieoferowane zamierzają Państwo objąć ulgą:

-(…).

Zdaniem Organu mamy więc do czynienia z sytuacją, w której Spółka dotychczas produkowała produkty jakimi są urządzenia służące do (…) w postaci fizycznej i nadal będzie produkowała te same produkty, tylko o innych cechach użytkowych. Taka zmiana nie może być uznana za wytworzenie/wyprodukowanie produktu dotychczas nieoferowanego. Powyższe nie oznacza, że mamy do czynienia z produktem dotychczas nieoferowanym.

Mając powyższe na uwadze, wprowadzenie do oferty produktów systemu (…)  wymienionych powyżej, nie uprawnia do stwierdzenia, że powstaje produkt dotychczas nieoferowany w rozumieniu art. 18eb ust. 4 ustawy CIT. Zakres przedstawionych przez Państwa modyfikacji, pozwala stwierdzić, że są to jedynie innowacje w obrębie dotychczas wytwarzanego produktu.

W rezultacie, nie są Państwo uprawnieni do skorzystania z ulgi, o której mowa w art. 18eb ustawy o CIT, w stosunku do przychodów z ww. produktów, jako produktów dotychczas nieoferowanych.

Odnosząc się do możliwości skorzystania z ulgi w stosunku do produktów już oferowanych w przypadku zwiększenia przychodów w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów, wskazać należy, że zgodnie z art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT:

Katalog kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, uprawniających do ulgi, ma charakter zamknięty. Zatem, tylko te wydatki mogą być odliczone jako koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie ocena, czy dany wydatek mieszczący się w powyższym katalogu może być uznany za podlegający odliczeniu, powinna być dokonywana w każdym przypadku indywidualnie.

Z uwagi na obowiązującą w polskim systemie podatkowym zasadę powszechności opodatkowania, przepisy dotyczące ulg i preferencje w opodatkowaniu należy interpretować ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej i w granicach tej wykładni.

Podkreślenia wymaga, że na gruncie prawa podatkowego obowiązuje prymat wykładni gramatycznej (językowej). W granicach wykładni obowiązujących przepisów prawa nie mieści się taka ich interpretacja, która prowadzi do wykreowania nowych norm prawnych, niezawartych w przepisach. Każda bowiem wykładnia powinna się sytuować w ramach możliwego sensu językowego danego pojęcia czy wyrażenia (por. np. wyrok NSA z 16 czerwca 2021 r., III FSK 32/21 i z 19 września 2018 r., I GSK 2788/18, CBOSA). Odstąpienie przez interpretatora od sensu literalnego przepisu jest uzasadnione wyłącznie szczególnie ważnymi powodami. Takimi powodami mogą być np. wartości konstytucyjne. Na gruncie prawa podatkowego kierowanie się wykładnią celowościową, to jest z pominięciem woli „historycznego” prawodawcy, w oderwaniu od innych rodzajów wykładni, może prowadzić do wypaczenia rzeczywistych intencji prawodawcy, dowolności w stosowaniu prawa i do związanej z nią utraty poczucia pewności prawnej (R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 112 i n.; por. uchwałę NSA z 29 maja 2000 r., FPS 2/00, ONSA 2001/1/2, M. Podat. 2000/7/3, Pr. Gosp. 2000/10/25, Glosa 2000/10/37, POP 2001/5/131, M. Prawn. 2000/10/643).

Ulga zawarta w art. 18eb ustawy o CIT, stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. W tym przedmiocie znane jest stanowisko sądownictwa, zgodnie z którym wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania, a więc przy wykładni przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Tego rodzaju interpretacja kłóciłaby się bowiem z wyrażoną w art. 84 Konstytucji zasadą powszechności opodatkowania (przykładowo: wyrok NSA z 14 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 94/14).

Koszty uczestnictwa w targach

Mając na uwadze przedstawiony powyżej katalog wydatków/kosztów uprawniających do odliczenia (art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT) stwierdzić należy, że wymienione przez Państwa koszty wykupienia miejsca oraz organizację miejsca wystawowego, na którym będą prezentowane produkty Spółki, koszty dojazdów (bilety za przelot samolotem), koszty noclegów dla pracowników, w tym również koszty wyżywienia, w szczególności diety, mogą zostać zaliczone do kosztów wymienionych w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT.

W odniesieniu natomiast do braku możliwości odliczenia w ramach ulgi wydatków związanych z dojazdem na targi przy pomocy komunikacji kolejowej, zauważyć należy, że ustawodawca w zakresie kosztów podróży, do odliczenia przewidział jedynie koszty zakupu biletów lotniczych dla pracowników, nie wymieniając kosztów podróży pociągiem. W związku z tym, koszty dojazdów (bilety za przejazd pociągiem) nie podlegają/nie będą podlegały odliczeniu w ramach ulgi na ekspansję.

Należy zauważyć, że art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT, uznaje za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów tylko koszty uczestnictwa w targach polegające na organizacji miejsca wystawowego, zakupie biletów lotniczych oraz koszty zakwaterowania i wyżywienia pracowników. Zakres tego przepisu nie obejmuje innych kosztów oprócz tych, które zostały w nim wyraźnie wskazane. Zatem, koszty nie wymienione wprost w przywołanej regulacji i przeznaczone na realizację działań mających pośredni związek z wydatkami w nim wymienionymi, nie podlegają/nie będą podlegać odliczeniu w ramach ulgi na ekspansję.

Koszty działań promocyjno-informacyjnych

Wskazać należy, że w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT ustawodawca, w ramach kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów wymienia także koszty poniesione na działania promocyjno-informacyjne.

Ustawodawca nie zdefiniował tego typu działań, lecz wskazał jedynie przykładowe rodzaje kosztów, które wchodzą w zakres wskazanego przepisu.

W związku z brakiem definicji ustawowej „działań promocyjno-informacyjnych”, posłużyć się należy definicją zawartą w słowniku języka polskiego. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, poprzez pojęcie „promocja” należy rozumieć m.in. „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia”. Natomiast, poprzez pojęcie „informacja” rozumieć należy czynności związane z „udzielaniem informacji, wskazówek, podawaniem do wiadomości”. Tym samym, zgodnie z powyższymi definicjami, „działaniami promocyjno-informacyjnymi” będą działania, których zamiarem będzie zwiększenie popularności danego produktu oraz udzielanie w jego zakresie potrzebnych informacji.

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że ponoszone przez Państwa koszty sponsorowanych artykułów na stronach branżowych, płatne reklamy na (…), przygotowania strony internetowej i materiałów promocyjnych, dotyczące oferowanych Produktów, uprawniają go do odliczenia jako koszty wymienione w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT, tj. koszty działań promocyjno-informacyjnych.

Natomiast, koszty działań promocyjno-informacyjnych, które nie uprawniają Państwa do odliczenia, to wydatki ponoszone na wypłacone wynagrodzenie dla afiliatów. Wydatki na wynagrodzenia dla afiliatów, wykraczają poza literalne brzmienie art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT.

Ponadto, wynagrodzenie fotografa zatrudnionego w Spółce na podstawie umowy o pracę, również nie może zostać odliczone w ramach ulgi.

Zauważyć należy, że ustawodawca wyróżnił spośród innych rodzajów kosztów, które mogą potencjalnie odpowiadać kategorii wydatków określanych jako koszty uczestnictwa w targach, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT, koszty związane z udziałem pracownika w tych działaniach. Kosztami tymi zgodnie z regulacją ustawową są koszty zakupu biletów lotniczych oraz koszty zakwaterowania i wyżywienia pracownika (art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. b i c ustawy o CIT).

Tym samym, w mojej ocenie, nie stanowią wydatków możliwych do odliczenia w ramach ulgi na ekspansję koszty zaangażowania pracowników w działania scharakteryzowane w treści art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a oraz pkt 2-5 ustawy CIT, w zakresie, w jakim zostały przeznaczone na sfinansowanie wynagrodzeń pracowników.

Założenie o racjonalności ustawodawcy, które powinno stanowić konieczny element procesu wykładni prawa, nakazuje przyjąć, że wskazane w przywołanym przepisie koszty są jedynymi rodzajami wydatków związanych z uczestnictwem pracownika w działaniach rodzących koszty objęte dyspozycją ulgi na ekspansję. Skoro ustawodawca w ramach jednej jednostki redakcyjnej zamkniętego katalogu dopuścił możliwość odliczenia wydatków wynikających z zaangażowania pracownika, to należy przyjąć, że dałby temu wyraz w ten sam sposób, gdyby jego intencją było umożliwienie odliczania kosztów wynagrodzeń pracowniczych w ramach pozostałych działań określonych w treści art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a lub pkt 2-5 ustawy o CIT.

Zatem, należy przyjąć, że poza zakresem ulgi na ekspansję są wydatki przeznaczone na wynagrodzenia pracownicze, nawet jeśli pracownik danego podatnika dokonywał czynności odpowiadających wprost działaniom wskazanym w treści wyżej przywołanej regulacji.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym Spółka będzie mogła zakwalifikować opisane we wniosku wydatki jako koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w rozumieniu art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT i w konsekwencji będzie je mogła odliczyć od podstawy opodatkowania CIT, zgodnie z art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, w zakresie zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów zgodnie z art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT, w części wydatków dotyczących:

-wynagrodzenia dla afiliatów, dojazdów (bilety za przejazd pociągiem) oraz zdjęć i filmów, które są robione przez pracowników Spółki zatrudnionych na umowę o pracę, uznałem za nieprawidłowe,

-w pozostałym zakresie uznałem za prawidłowe.

Ad. 2

Odnosząc się z kolei do Państwa wątpliwości odnośnie ustalenia czy w świetle art. 18eb ust. 4 updop, w celu skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 updop, wystarczającym jest, aby Spółka zwiększyła przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia kosztów zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów lub osiągnęła przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, w jednym z dwóch lat podatkowych w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 18 ust. 1 updop, należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 18eb ust. 4 updop:

Wprowadzone regulacje art. 18eb updop, wskazują sposób określenia wzrostu przychodów ze sprzedaży produktów (warunki skorzystania z ulgi), a także sposób postępowania po stwierdzeniu przez podatnika nieuprawnionego odliczenia (w związku z niedopełnieniem wymaganych warunków).

Mając na uwadze art. 18eb ust. 4 updop, odliczenie przysługuje zatem w przypadku, gdy podatnik wykaże wzrost przychodów ze sprzedaży produktów w okresie 2 lat od poniesienia wydatków z nimi związanych (tj. począwszy od roku, w którym skorzystał z przedmiotowej ulgi).

Jak już wcześniej wskazałem, w myśl art. 18eb ust. 9 updop:

Tak więc, co do zasady odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów.

Wymóg dwuletniego wzrostu przychodów należy uznać za spełniony w sytuacji, gdy przyrost przychodów względem dnia odniesienia (ostatniego dnia roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia wydatków uprawniających do pomniejszenia podstawy opodatkowania w związku z zastosowaniem ulgi) nastąpi choćby w jednym z wyznaczonych treścią przepisu art. 18eb ust. 4 updop, dwóch lat podatkowych.

Zatem u podatnika korzystającego z ulgi na ekspansję przykładowo dla kosztów poniesionych w 2024 r. wzrost przychodów ze sprzedaży produktów w dwuletnim okresie, określonym w art. 18eb ust. 4 updop, powinien nastąpić w 2024 i/lub 2025 roku.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy w świetle art. 18eb ust. 4 updop, w celu skorzystania z odliczenia, o którym mowa w art. 18eb ust. 1 updop, wystarczającym jest, aby Spółka zwiększyła przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia kosztów zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów lub osiągnęła przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, w jednym z dwóch lat podatkowych w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w art. 18 ust. 1 updop, uznałem za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Końcowo odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.