Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1. ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 7 grudnia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 9 lutego 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 1525/21; i

2. stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie przechowywania dokumentacji elektronicznej jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 grudnia 2020 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 grudnia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

S.A. („Spółka”) jest czynnym podatnikiem VAT, posiadającym siedzibę i miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa towary i usługi od polskich kontrahentów, jak również od podmiotów posiadających siedzibę na terytorium krajów Unii Europejskiej oraz krajów trzecich (poza Unią Europejską). Z uwagi na dużą skalę prowadzonej działalności, Spółka, w każdym miesiącu, otrzymuje znaczną ilość faktur dokumentujących nabycia towarów i usług, jak również faktur korygujących („Faktury”).

Spółka otrzymuje Faktury w formie papierowej albo w formie elektronicznej. Faktury w formie papierowej Spółka otrzymuje na adres korespondencyjny dla Faktur, a Faktury w formie elektronicznej wpływają na dedykowany adres e-mail Spółki.

Faktury wprowadzane są do aplikacji typu workflow, w której podlegają akceptacji merytorycznej. Akceptacja merytoryczna polega między innymi na weryfikacji formalnej, rachunkowej, sprawdzeniu zasadności wystawienia Faktur, ich zgodności z zamówieniem lub umową oraz na opisaniu zdarzenia gospodarczego oraz akceptacji do zapłaty przez upoważnione do tego osoby w ustalonym w tym celu procesie (kontrola biznesowa). Akceptacja podlega w systemie dokumentowaniu, a stosowny dowód tej akceptacji przechowywany jest w aplikacji typu workflow.

Wprowadzenie Faktur do aplikacji typu workflow wygląda następująco: otrzymane przez Spółkę w formie papierowej Faktury wraz załącznikami są skanowane i zapisane w nieedytowalnym formacie w szczególności *.PDF, *.TIFF, *.JPG – dalej: „Skany”. Faktury dostarczone w formie elektronicznej (w szczególności w nieedytowalnych formatach *.PDF, *.TIFF, *.JPG) pobierane są z dedykowanego adresu e-mail Spółki. Tym samym Faktury dostarczone w formie elektronicznej oraz Skany zarchiwizowane są w repozytorium bazy danych aplikacji typu workflow, stanowiącym archiwum elektroniczne (dalej: „Aplikacja workflow”).

Aplikacja workflow umożliwia przechowywanie dokumentów księgowych w podziale na okresy rozliczeniowe oraz ich sprawne wyszukiwanie według poszczególnych danych identyfikujących przez okres nie krótszy od wymaganego przez przepisy prawa podatkowego, tj. co najmniej do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Nadto, Faktury w formie elektronicznej przechowywane są w takiej formie w jakiej zostały otrzymane i są drukowane wyłącznie dla celów operacyjnych/roboczych. Wydruki faktur elektronicznych oraz Faktury otrzymane w wersji papierowej są archiwizowane zgodnie z warunkami przewidzianymi w Ustawie o VAT.

Spółka zamierza zmienić dotychczasowy sposób archiwizacji Faktur w formie papierowej, na zasadach opisanych poniżej (dalej: „Nowy proces archiwizacji”).

Bez zmian pozostanie wprowadzenie Faktur do Aplikacji workflow tzn. następować będzie odpowiednio: otrzymane przez Spółkę w formie papierowej oryginały Faktur wraz z załącznikami do faktur zostaną zeskanowane i zapisane w nieedytowalnym formacie (Skany). Skany będą archiwizowane w Aplikacji worflow lub w dedykowanych dla Aplikacji worflow systemach/aplikacjach do przechowywania obrazów, co będzie stanowić archiwum elektroniczne.

Skany wprowadzane do Aplikacji workflow nadal będą podlegały akceptacji merytorycznej (polegającej między innymi na weryfikacji formalnej, rachunkowej oraz sprawdzeniu zasadności wystawienia Faktur, ich zgodności z zamówieniem lub umową i na opisaniu zdarzenia gospodarczego), oraz akceptacji do zapłaty przez upoważnione do tego osoby w ustalonym w tym celu procesie (kontrola biznesowa). Akceptacja nadal będzie podlegać w systemie dokumentowaniu, a stosowny dowód tej akceptacji będzie przechowywany w Aplikacji workflow.

Archiwum będzie przechowywane na serwerze na terytorium kraju. Regularnie będą sporządzane kopie zapasowe danych z serwera.

Bezzmiennie Aplikacja workflow lub wraz z dedykowanymi dla niej systemami/aplikacjami do przechowywania obrazów umożliwiać będzie przechowywanie Skanów w podziale na okresy rozliczeniowe oraz ich sprawne wyszukiwanie według poszczególnych danych identyfikujących Faktury. Skany będą przechowywane przez okres nie krótszy od wymaganego przez przepisy prawa podatkowego, tj. co najmniej do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Po stworzeniu i zapisaniu Skanów w archiwum elektronicznym nie będzie możliwości jakiejkolwiek ich modyfikacji, rozumianej jako zmiana jakichkolwiek danych zawartych na Fakturze papierowej. Jakość Skanu nie będzie zakłócała czytelności dokumentów.

Przechowywane w archiwum elektronicznym Skany będą odzwierciedleniem treści Faktury w wersji papierowej, przez co, istnieć będzie pewność co do tożsamości dokonującego dostawy towarów lub usługodawcy albo wystawcy Faktury (autentyczność pochodzenia) oraz zagwarantowane zostanie, że w Fakturze nie zmieniono danych, które powinna one zawierać (integralność treści). Odpowiednia jakość Skanów zapewni, że dokumenty będą łatwe do odczytania (czytelność).

W nowym procesie archiwizacji otrzymywane Faktury papierowe będą niszczone, za zastrzeżeniem, że niszczenie będzie odbywać się dopiero po zastosowaniu kontroli biznesowych, sprawdzeniu ich poprawności, autentyczności pochodzenia, integralności treści i czytelności oraz po ich ujęciu w księgach. Tym samym Faktury papierowe będą przechowywane wyłącznie w formie Skanów.

Faktury otrzymywane elektronicznie na adres mailowy Spółki nie będą drukowane.

Na żądanie uprawnionych organów podatkowych, Spółka będzie w stanie udostępnić Skany, które będą czytelne. Na żądanie organów podatkowych Skany będą mogły zostać również wydrukowane.

Jednocześnie Spółka wskazuje, że w latach poprzedzających złożenie wniosku Spółka w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą zasadniczo osiągała dochód podatkowy, niemniej wystąpił rok podatkowy w którym Spółka wykazała stratę podatkową. Strata została rozliczona zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm., dalej: „Ustawa o CIT”).

Pytania

1. Czy zgodnie z opisaną w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym – przyp. organu) procedurą w świetle (…) Ustawy o CIT w zakresie, w jakim przepisy nakładają na podatnika obowiązek przechowywania dokumentacji podatkowej przez okres do upływu przedawnienia zobowiązań podatkowych dopuszczalne będzie w Nowym procesie archiwizacji przechowywanie Faktur otrzymywanych przez Spółkę w wersji papierowej wyłącznie w archiwum elektronicznym (Aplikacji workflow) w formie Skanu bez konieczności przechowywania ich w wersji papierowej? (część pytania oznaczonego we wniosku nr 1)

2. Czy w przypadku, gdy Spółka będzie dysponowała tylko elektronicznymi obrazami dokumentów (Skanami), to zachowa ona prawo zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków dokumentowanych pierwotnie fakturami otrzymanymi w formie papierowej, w przypadku zniszczenia ich wersji papierowej, jeśli przechowywane będą w dalszym ciągu w archiwum elektronicznym (Aplikacji workflow) w formie Skanu w Nowym procesie archiwizacji? (pytanie oznaczone we wniosku nr 3)

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

W ocenie Spółki, zgodnie z opisaną w stanie faktycznym procedurą, w świetle przepisów podatkowych (…) Ustawy o CIT w zakresie, w jakim przepisy nakładają na podatnika obowiązek przechowywania dokumentacji podatkowej przez okres do upływu przedawnienia zobowiązań podatkowych dopuszczalne będzie w Nowym procesie archiwizacji przechowywanie Faktur otrzymywanych przez Spółkę w wersji papierowej wyłącznie w archiwum elektronicznym w formie Skanu bez konieczności przechowywania ich w wersji papierowej.

Zgodnie z art. 86 § 1 Ordynacji podatkowej, podatnicy obowiązani do prowadzenia ksiąg podatkowych przechowują księgi i związane z ich prowadzeniem dokumenty do czasu upływu okresu przedawnienia zobowiązania podatkowego, chyba że ustawy podatkowe stanowią inaczej.

Zatem zgodnie z treścią powyższego przepisu, przechowywanie ksiąg i związanych z ich prowadzeniem dokumentów stanowi bezwzględny obowiązek Spółki. Niemniej przepisy Ordynacji podatkowej nie określają sposobu przechowywania dokumentacji, w szczególności nie wskazują, aby dokumentacja miała być przechowywana w formie papierowej.

Zgodnie z art. 9 Ustawy o CIT, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m tej ustawy. Wskazana regulacja nakłada na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, tj. w szczególności z uwzględnieniem zasad wyznaczonych przez Ustawę o rachunkowości oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie.

(…)

Ad 2.

W ocenie Spółki w przypadku, gdy Spółka będzie dysponowała tylko elektronicznymi obrazami dokumentów (Skanami), to zachowa ona prawo zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków dokumentowanych pierwotnie fakturami otrzymanymi w formie papierowej, w przypadku zniszczenia ich wersji papierowej, jeśli przechowywane będą w dalszym ciągu w archiwum elektronicznym (Aplikacji workflow) w formie Skanu w Nowym procesie archiwizacji.

Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie wydatki poniesione przez Spółkę, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy o CIT, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Ustawodawca nie określił przy tym wymogów formalnych odnośnie dokumentacji poniesionych kosztów. W związku z tym każdy wydatek, który został udokumentowany w taki sposób, że możliwe jest zweryfikowanie przesłanek z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, może być przez podatnika zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Bez znaczenia w świetle przywołanej regulacji art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT, pozostaje więc forma dowodu uzasadniającego poniesienie danego wydatku. Wskazany przepis prawa nie określa również sposobu w jaki powinna być przechowywana dokumentacja podatkowa.

Natomiast art. 9 Ustawy o CIT, nakłada na podatników obowiązek do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m Ustawy o CIT.

Powyższy przepis wskazuje, że wydatki, które stanowić mają koszty uzyskania przychodów spełniać powinny wymogi, jakie stawia dowodom księgowym ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351, ze zm. dalej: „UR”).

Przepisy UR nie uznają za niedopuszczalne przechowywania faktur oraz innych podobnych dokumentów w formie elektronicznej. Art. 20, art. 21 oraz art. 22 UR, ustalają zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych.

Zgodnie z brzmieniem art. 20 ust. 1 UR do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym.

Z kolei przepis art. 20 ust. 2 UR stanowi, że podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej „dowodami źródłowymi”:

1) zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów;

2) zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom;

3) wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 UR dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1) określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego;

2) określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej;

3) opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych;

4) datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu;

5) podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów;

6) stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

W świetle art. 22 ust. 1 UR dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, zawierające co najmniej dane określone w art. 21, oraz wolne od błędów rachunkowych. Niedopuszczalne jest dokonywanie w dowodach księgowych wymazywania i przeróbek.

Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy należy uznać, że forma przechowywania faktur, rachunków i innych podobnych dowodów księgowych nie jest ograniczana ani sankcjonowana przez przepisy UR. Zatem dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem do celów podatkowych.

Należy zatem uznać, że każdy wydatek poniesiony przez Spółkę, spełniający łącznie następujące warunki:

- został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

- jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,

- został właściwie udokumentowany,

- nie został wymieniony w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

będzie stanowił podstawę do zaliczenia w koszty uzyskania osiągniętych przez Spółkę przychodów.

Reasumując należy zatem uznać, że jeżeli Spółka będzie dysponować wyłącznie elektronicznymi obrazami dokumentów (Skanami), to zachowa ona prawo zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków dokumentowanych pierwotnie fakturami otrzymanymi w formie papierowej, w przypadku zniszczenia ich wersji papierowej, jeśli przechowywane będą w dalszym ciągu w archiwum elektronicznym (Aplikacji workflow) w formie Skanu w Nowym procesie archiwizacji, o ile przedmiotowe wydatki spełniać będą łącznie wskazane powyżej warunki.

Powyższe stanowisko potwierdza DKIS w interpretacji indywidualnej: z dnia 12 maja 2020 r. nr 0111-KDIB1-2.4010.103.2018.11.BG oraz Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 6 października 2016 r., nr 2461-IBPB-1-3.4510.838.2016.1.KB.

Postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania

Rozpatrzyłem Państwa wniosek w zakresie części pytania nr 1 oraz pytania nr 3 – 8 lutego 2021 r. wydałem postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania znak 0111-KDIB1-2.4010.537.2020.2.DP. Postanowienie doręczono Państwu 23 lutego 2021 r.

Pismem z 1 marca 2021 r. złożyli Państwo w wymaganym przepisami prawa terminie – zażalenie na ww. postanowienie.

W dniu 20 kwietnia 2021 r. wydałem postanowienie znak: 0111-KDIB1-2.4010.537.2020.3.AW, którym utrzymałem w mocy postanowienie organu pierwszej instancji. Postanowienie doręczono 5 maja 2021 r.

Skarga na postanowienie utrzymujące w mocy postanowienie odmawiające wszczęcia postępowania

2 czerwca 2021 r. wnieśli Państwo skargę na to postanowienie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, wnosząc o uchylenie w całości zaskarżonego postanowienia z dnia 20 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.537.2020.3.AW UNP: (…) oraz uchylenie w całości postanowienia z dnia 8 lutego 2021 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.537.2020.2.DP UNP: (…), oraz zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm prawem przepisanych.

Odpowiedzi na skargę udzieliłem pismem z 30 czerwca 2021 r., Znak 0111-KDIB1-2.4010.537.2020.4.DP.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił zaskarżone postanowienie oraz poprzedzające je postanowienie z 8 lutego 2021 r. znak: 0111-KDIB1-2.4010.537.2020.2.DP – wyrokiem z 9 lutego 2022 r. sygn. akt III SA/Wa 1525/21.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Po ponownej analizie sprawy wycofałem swoją skargę kasacyjną. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – postanowieniem z 11 października 2024 r. sygn. akt II FSK 507/22 umorzył postępowanie kasacyjne.

Prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wpłynął do mnie 29 listopada 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

- uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyroku;

- ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko w zakresie części pytania nr 1 oraz pytania nr 3, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wniesienia wniosku.

Nadmienić należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych, a w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług oraz Ordynacji podatkowej wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.