Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 16 stycznia 2025 r. (wpływ tego samego dnia) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Spółka posiada własną instalację fotowoltaiczną (…), z której wyprodukowana energia jest wykorzystywana w Spółce, bez odsprzedaży do firmy energetycznej.

Do sieci elektrycznej Spółki zostały zamontowane 4 stacje ładowania do samochodów elektrycznych.

Spółka zamówiła 4 elektryczne samochody osobowe o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony i dokonała wpłaty zaliczki na nie.

Spółka będzie korzystała z finansowania zakupu w formie (…).

Zakupione samochody elektryczne będą wykorzystywane przez pracowników Spółki zarówno do działalności gospodarczej jak i dla celów prywatnych. W części dotyczącej działalności gospodarczej samochody są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatek naliczony będzie stanowił 50% kwoty podatku VAT wynikającego z faktur związanych z nabyciem usługi (…).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 49a) i ust. 5e ustawy podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów zostanie zaliczona wartość do maksymalnego limitu 225 000,00 zł.

Wartość każdego samochodu razem z nieodliczonym podatkiem VAT w wysokości 50% nie przekroczy kwoty 225 000,00 zł.

Stacje ładowania będą posiadały wspólny podlicznik, ale nie będzie on wykazywany jako oddzielna pozycja na fakturze od firmy energetycznej.

Spółka otrzyma jedną fakturę za łączne zużycie prądu z innymi opłatami stałymi, z uwzględnieniem pomniejszenia o wyprodukowaną energię przez instalację fotowoltaiczną. Faktura dotyczy zakupionej energii za zużycie prądu przekraczające wyprodukowaną energię przez fotowoltaikę. Energia wyprodukowana przez fotowoltaikę jest wykorzystywana w całości przez Spółkę, pozostałą część energii Spółka dokupuje i na nią wystawiana jest faktura przez firmę energetyczną. Spółka nie odsprzedaje energii elektrycznej wyprodukowanej we własnej instalacji.

Wyprodukowana energia przez instalację fotowoltaiczną znacznie przewyższa maksymalny pobór energii przez wymienione samochody.

Wyprodukowany przez instalację fotowoltaiczną prąd w 100% zaspokoi potrzeby samochodów elektrycznych, więc Spółka nie będzie go kupować od operatora energetycznego.

Montując podlicznik Spółka jest w stanie wykazać ten fakt.

Energia elektryczna udokumentowana fakturą wykorzystywana jest przez Spółkę do produkcji, maszyny produkcyjne podłączone są do instalacji elektrycznej, zużywają one (...) miesięcznie według stanu faktycznego zależnego od obciążenia maszyn.

Zakupiona od operatora energia elektryczna, udokumentowana fakturą wykorzystywana jest w działalności gospodarczej Spółki opodatkowanej podatkiem VAT do (…).

Energia elektryczna, której zakup jest udokumentowany fakturą jest nabywana w celu zasilenia pracy maszyn do wyprodukowania wyrobów dalej sprzedawanych w działalności gospodarczej, a ostatecznie do osiągnięcia w miarę możliwości dodatniego wyniku finansowego.

Zakup wyżej opisywanej energii związany jest z osiąganiem przez Spółkę przychodów z działalności gospodarczej w związku z (…).

Na fakturze otrzymanej od operatora energetycznego nie znajduje się łączna opłata z energią sprzedaną, ponieważ Spółka nie sprzedaje energii do operatora, całą wyprodukowaną energię przez instalację fotowoltaiczną zużywa w bieżącym procesie. W związku z tym również opłata za energię zużytą do ładowania samochodów nie znajduje się na fakturze. Na fakturach znajduje się tylko opłata za zużytą energię ponad wartość wyprodukowaną przez fotowoltaikę.

Wydatki, będące przedmiotem wniosku zastały faktycznie przez Spółkę poniesione oraz nie stanowią one wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 z późniejszymi zmianami).

Zgodnie z informacją zamieszczoną powyżej Spółka jest w stanie ustalić odrębnie ilość energii elektrycznej pobranej do ładowania samochodów osobowych oraz pozostałej zużytej energii przez zamontowanie podliczników.

W uzupełnieniu wniosku z 16 stycznia 2025 r. wskazali Państwo, że:

Dane zarejestrowane na podliczniku nie pozwalają na jednoznaczne ustalenie , czy pobrana energia na potrzeby ładowania samochodów pochodzi wyłącznie z fotowoltaiki. Pozwala on na rejestrowanie energii pobranej na potrzeby ładowania. Ilość pobranej i zarejestrowanej energii na ładowanie samochodów jest niższe od energii produkowanej przez fotowoltaikę.

Podlicznik rejestruje ilość energii pobranej do ładowania samochodów. Spółka jest w stanie wyodrębnić ilość energii pobranej do ładownia przez samochody elektryczne. Zestawiając Ilość wyprodukowanej energii przez fotowoltaikę i energii pobranej do ładowania samochodów widoczne jest, że energia zużyta do ładowania samochodów jest niższa niż produkcja energii przez fotowoltaikę.

Dla przykładu (…):

(…).

Zestawienie tabelaryczne produkcji przez fotowoltaikę i zużycia do ładowania samochodów z podziałem na poszczególne miesiące od rozpoczęcia użytkowania samochodów elektrycznych

(…)

Reasumując produkcja z fotowotaiki była większa niż pobór ładowania samochodów.

Pytanie

Czy Spółka ma możliwość zaliczenia w koszty podatkowe 100% wartości z faktury dokumentującej zakup energii elektrycznej? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych art. 16 ust. 1 pkt 51 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

W przepisach brakuje uregulowania dotyczącego korzystania do ładowania samochodów elektrycznych z własnej instalacji fotowoltaicznej, która nie powoduje obowiązku zakupu prądu od operatora energetycznego.

Zakup energii elektrycznej do samochodu o napędzie elektrycznym na stacji ładowania w każdym innym miejscu poza siedzibą Spółki, w którym otrzymamy fakturę zakupu traktować można analogicznie jak zakup paliw samochodowych i innych wydatków eksploatacyjnych i zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 wyłączać z kosztów uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków.

Natomiast Spółka uważa, że prąd wyprodukowany przez instalację fotowoltaiczną w 100% zaspokoi zapotrzebowanie samochodów elektrycznych, Spółka ma więc prawo do ujęcia w kosztach podatkowych 100% kwoty netto z faktury zakupu energii elektrycznej od operatora.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie wskazać należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie oceny stanowiska w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, natomiast w zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie/zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

—został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

—jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

—pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

—poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

—został właściwie udokumentowany,

—nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Z dniem 1 stycznia 2019 r., na podstawie ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: „ustawa zmieniająca”), wprowadzono nowe zasady rozliczania w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych m.in. z wykorzystywaniem samochodów osobowych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in.:

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „wydatków z tytułu używania samochodów”, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.

Przyjęty w orzecznictwie sposób interpretacji tego pojęcia, którego istotą jest wyjaśnienie znaczenia terminu „używanie”, wobec nieistnienia jego legalnej definicji, wskazuje na konieczność odwołania się do dyrektywy interpretacyjnej języka potocznego. Według „Uniwersalnego słownika języka polskiego” pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom IV, s. 322-323) „używać” to „posługiwać się, stosować coś, korzystać, brać, przyjmować, robić z czegoś użytek, wykorzystywać”. Tym samym, wydatki związane z używaniem samochodu osobowego to wydatki na posługiwanie się tym samochodem, wykorzystywanie go. Do wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego (wydatków eksploatacyjnych) można zaliczyć w szczególności wydatki ponoszone na: nabycie paliw silnikowych, serwis samochodu, wymianę opon, myjnię, naprawy i części zamienne, wymianę płynu hamulcowego oraz płynu do spryskiwaczy, opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, opłaty rejestracyjne, badania diagnostyczne oraz opłaty abonamentowe za używanie odbiornika radiofonicznego, który jest zamontowany w samochodzie.

Możliwość zaliczenia do kosztów 100% ww. wydatków dotyczy tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji potwierdzającej wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do celów związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podatnik wykorzystuje w tym celu ewidencję, o której mowa w art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 361).

Natomiast, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ww. ewidencji, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika (art. 16 ust. 5f ustawy o CIT).

Ponadto, stosownie do treści art. 16 ust. 5g ustawy o CIT:

Państwa wątpliwości w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczą kwestii ustalenia, czy Spółka ma możliwość zaliczenia w koszty podatkowe 100% wartości z faktury dokumentującej zakup energii elektrycznej.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Spółka posiada własną instalację fotowoltaiczną, z której wyprodukowana energia jest wykorzystywana w Spółce, bez odsprzedaży do firmy energetycznej. Do sieci elektrycznej Spółki zostały zamontowane 4 stacje ładowania do samochodów elektrycznych. Spółka zamówiła 4 elektryczne samochody osobowe. Zakupione samochody elektryczne będą wykorzystywane przez pracowników Spółki zarówno do działalności gospodarczej jak i dla celów prywatnych.

Wartość każdego samochodu razem z nieodliczonym podatkiem VAT w wysokości 50% nie przekroczy kwoty 225 000,00 zł. Spółka otrzyma jedną fakturę za łączne zużycie prądu z innymi opłatami stałymi, z uwzględnieniem pomniejszenia o wyprodukowaną energię przez instalację fotowoltaiczną. Faktura dotyczy zakupionej energii za zużycie prądu przekraczające wyprodukowaną energię przez fotowoltaikę. Energia wyprodukowana przez fotowoltaikę jest wykorzystywana w całości przez Spółkę, pozostałą część energii Spółka dokupuje i na nią wystawiana jest faktura przez firmę energetyczną. Spółka nie odsprzedaje energii elektrycznej wyprodukowanej we własnej instalacji. Wyprodukowany przez instalację fotowoltaiczną prąd w 100% zaspokoi potrzeby samochodów elektrycznych, więc Spółka nie będzie go kupować od operatora energetycznego.

Energia elektryczna, której zakup jest udokumentowany fakturą jest nabywana w celu zasilenia pracy maszyn do wyprodukowania wyrobów dalej sprzedawanych w działalności gospodarczej, a ostatecznie do osiągnięcia w miarę możliwości dodatniego wyniku finansowego.

Zakup wyżej opisywanej energii związany jest z osiąganiem przez Spółkę przychodów z działalności gospodarczej w związku z (…).

Na fakturze otrzymanej od operatora energetycznego nie znajduje się łączna opłata z energią sprzedaną, ponieważ Spółka nie sprzedaje energii do operatora, całą wyprodukowaną energię przez instalację fotowoltaiczną zużywa w bieżącym procesie. W związku z tym również opłata za energię zużytą do ładowania samochodów nie znajduje się na fakturze. Na fakturach znajduje się tylko opłata za zużytą energię ponad wartość wyprodukowaną przez fotowoltaikę.

Dane zarejestrowane na podliczniku nie pozwalają na jednoznaczne ustalenie , czy pobrana energia na potrzeby ładowania samochodów pochodzi wyłącznie z fotowoltaiki. Pozwala on na rejestrowanie energii pobranej na potrzeby ładowania. Ilość pobranej i zarejestrowanej energii na ładowanie samochodów jest niższe od energii produkowanej przez fotowoltaikę.

Podlicznik rejestruje ilość energii pobranej do ładowania samochodów. Spółka jest w stanie wyodrębnić ilość energii pobranej do ładownia przez samochody elektryczne. Zestawiając Ilość wyprodukowanej energii przez fotowoltaikę i energii pobranej do ładowania samochodów widoczne jest, że energia zużyta do ładowania samochodów jest niższa niż produkcja energii przez fotowoltaikę.

Zaprezentowane okoliczności sprawy wskazują, że przypisanie przez Państwa nabywanej energii elektrycznej w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe. Nie mają Państwo możliwości przyporządkowania w całości wydatków ponoszonych na zakup energii elektrycznej wykorzystywanej wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika bowiem, że zakupione samochody elektryczne będą wykorzystywane przez pracowników Spółki zarówno do działalności gospodarczej, jak i dla celów prywatnych. Wprawdzie są Państwo w stanie ustalić odrębnie ilość energii elektrycznej pobranej do ładowania samochodów osobowych oraz pozostałej zużytej energii przez zamontowanie podliczników, jednakże dane zarejestrowane na podliczniku nie pozwalają na jednoznaczne ustalenie, czy pobrana energia na potrzeby ładowania samochodów pochodzi wyłącznie z fotowoltaiki. Podlicznik pozwala na rejestrowanie energii pobranej na potrzeby ładowania. Rejestruje on ilość energii pobranej do ładowania samochodów. Są zatem Państwo w stanie wyodrębnić ilość energii pobranej do ładowania przez samochody elektryczne, jednak na podstawie wskazań podlicznika nie są Państwo w sposób obiektywny stwierdzić, że energia pobrana przez stacje ładowania pochodzi wyłącznie z instalacji fotowoltaicznej. Wskazują Państwo, że zestawiając ilość wyprodukowanej energii przez fotowoltaikę i energii pobranej do ładowania samochodów widoczne jest, że energia zużyta do ładowania samochodów jest niższa niż produkcja energii przez fotowoltaikę. Nie oznacza to wbrew Państwa twierdzeniu, że są Państwo w stanie na podstawie podlicznika jednoznacznie stwierdzić, że energia pobrana przez stacje ładowania pochodzi wyłącznie z instalacji fotowoltaicznej.

Zgodnie z Państwa wyjaśnieniami, podlicznik pozwala na zarejestrowanie ilości pobranej energii  na potrzeby ładowania samochodów. Podlicznik nie wskazuje  ilości pobranej energii elektrycznej przez stacje ładowania z instalacji fotowoltaicznej, a wskazuje jedynie pobór energii przez stacje. Na tej podstawie są Państwo w stanie określić ilość energii zużytej przez stacje ładowania. Państwa wskazanie, że energia zużyta na potrzeby ładowania jest niższa niż wyprodukowana przez fotowoltaikę nie pozwala na stwierdzenie, że są Państwo w stanie jednoznacznie określić, że energia pobrana przez stacje pochodzi wyłącznie z instalacji fotowoltaicznej.

Co więcej, przedstawione przez Państwa wyliczenia odnoszące się do okresów rozliczeniowych (miesięcy), z których wynika, że energia wyprodukowana przez fotowoltaikę w tym okresie przewyższa zapotrzebowanie na energię przez stacje ładowania - nie jest wystarczająca, aby stwierdzić, że zakupiona przez Państwa energia elektryczna jest wykorzystywana wyłącznie do Państwa działalności gospodarczej polegającej na (…).

Jako przykład wskazali Państwo (…).

Z tak przedstawionych danych wynika wprost, że energia wyprodukowana w przykładowym okresie zaspokaja znikomą część rzeczywistego zapotrzebowania Państwa na energię elektryczną. Tym samym Państwa wyjaśnienia i wyliczenia w żaden sposób nie pozwalają na stwierdzenie, że montując podlicznik wskazujący ilość energii pobraną przez stacje ładowania są Państwo w stanie jednoznaczne stwierdzić, że energia pobrana na potrzeby ładowania samochodów pochodzi wyłącznie z instalacji fotowoltaicznej i nie została zakupiona od operatora energetycznego.

Należy podkreślić, że podany przez Państwa przykład jest ogólny, nie uwzględnia produkcji energii przez fotowoltaikę i jej wykorzystania  w momencie ładowania samochodów. Wskazane przez Państwa wyliczenia nie uwzględniają okoliczności czy w momencie podłączenia samochodu do stacji, instalacja zdołała wyprodukować wystarczającą ilość energii elektrycznej, aby w całości zaspokoić zapotrzebowanie stacji ładowania, a jeżeli tak to że energia ta nie została spożytkowana przez zakład produkcyjny, który jest także zasilany przez instalacje fotowoltaiczną. Ponadto w przedstawionym przykładzie pomijają Państwo specyfikę działania instalacji fotowoltaicznej i uzależnienie produkcji prądu od korzystnych warunków atmosferycznych. Przedstawione wyliczenie prezentuje zbiorcze dane z konkretnego okresu rozliczeniowego, z którego nie wynika w żaden sposób, że energia pobrana przez stacje ładowania pochodzi wyłącznie z instalacji fotowoltaicznej.

Tym samym otrzymana faktura od operatora dokumentuje łącznie zużytą przez Państwa energię w określonym okresie na potrzeby funkcjonowania zakładu produkcyjnego oraz stacji ładowania samochodów osobowych (które wykorzystywane są w Państwa działalności na cele mieszane, a więc również na cele nie związane z prowadzoną działalnością).

Zatem, w analizowanej sprawie, w odniesieniu do wydatków poniesionych na zakup energii elektrycznej, która służy Państwa działalności (w tym do ładowania elektrycznych samochodów osobowych) i których nie mają Państwo możliwości przyporządkowania w całości do działalności gospodarczej, dla możliwości prawidłowego zaliczenia ww. wydatków do kosztów uzyskania przychodów Państwa Spółki powinni Państwo ustalić odpowiednią proporcję wskazującą w jakiej wydatki te są wyłącznie związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Państwa Spółkę.

Zatem skoro nabywana energia elektryczna, będzie wykorzystywana zarówno do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, jak i do celów niezwiązanych z działalność gospodarcza (poprzez wykorzystywanie samochodów elektrycznych przez Państwa pracowników dla celów prywatnych) i nie będą mieli Państwo możliwości przyporządkowania  wydatków ponoszonych na zakup energii elektrycznej w całości do celów związanych z Państwa działalnością gospodarczą, to należy ustalić odpowiednią proporcję w jakiej wydatki te są wyłącznie związane z tą działalnością.

Ustalając ww. proporcję powinni Państwo wziąć pod uwagę wartość jednostek energii zużywanych przez samochody elektryczne do całej wartość jednostek zużytej energii w prowadzonej działalności Spółki. Ustaloną w powyższy sposób proporcję należy odnieść do kwoty wynikającej z faktury za energię elektryczną. Dopiero do tak ustalonej wartości należy zastosować limitowanie kosztów wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT, dla wydatków poniesionych na zakup energii elektrycznej do samochodów osobowych wykorzystywanych przez Państwa dla celów mieszanych (a więc również dla celów prywatnych).

Wobec powyższego, Państwa Spółka nie będzie mogła zaliczyć w koszty podatkowe 100% wartości z faktury dokumentującej zakup energii elektrycznej.

Jednocześnie zauważyć należy, że sposób określenia proporcji, jak wyżej wskazano, powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego wydatków. Oznacza to, że podatnik jest zobowiązany do wyodrębnienia takiej części poniesionego wydatku, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez podatnika metody, czy też sposobów, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty wydatków, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część wydatku związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część związana jest z innymi niż prowadzona działalność gospodarcza wydatkami (poniesionymi na cele prywatne), spoczywa zawsze na podatniku.

Z uwagi na powyższe Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.