Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 listopada 2024 roku wpłynął Państwa wniosek z 26 listopada 2024 roku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia:

• czy wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych stanowi opłatę za wywóz towarów i pasażerów przyjętych do przewozu w polskich portach przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT lub innego rodzaju należność określoną w art. 21 ustawy o CIT, podlegającą w Polsce podatkowi u źródła,
• czy w sytuacji gdy będące przedmiotem usług czarteru statki instalacyjne morskich turbin wiatrowych wypływają w ramach wykonywania usług z portu poza polskimi obszarami morskimi i dopływają do miejsca przeznaczenia zlokalizowanego w polskich obszarach morskich, wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych stanowi zysk z eksploatacji statków morskich w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO Polska-Dania, a w efekcie Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku pobrania podatku u źródła od tego wynagrodzenia pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Wykonawcy oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy.

Uzupełnili go Państwo pismem z 22 stycznia 2025 r. (data wpływu 23 stycznia 2025 r.) oraz pismem z 24 stycznia 2025 r. (data wpływu 24 stycznia 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

A. sp. z o.o. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) z siedzibą w Polsce planuje prowadzenie działalności w branży produkcji energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych.

Spółka została utworzona w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia przez:

• B S.A. z Grupy X, będącej grupą energetyczną działającą w obszarze wytwarzania energii (…);
• C z Grupy Y, będącej (…) koncernem energetycznym (…).

W ramach prowadzonej działalności Spółka podejmuje działania inwestycyjne polegające na budowie na Morzu (...) morskiej farmy wiatrowej wraz z niezbędną infrastrukturą (dalej: „Inwestycja”), która będzie służyła produkcji energii elektrycznej z odnawialnego źródła energii jakim jest wiatr. Inwestycja prowadzona przez Spółkę będzie wypełniać definicję morskiej farmy wiatrowej, o której mowa w art. 3 pkt 3, oraz zespołu urządzeń do wyprowadzania mocy, o którym mowa w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 17 grudnia 2020 r. o promowaniu wytwarzania energii elektrycznej w morskich farmach wiatrowych (tj. Dz.U. z 2022 r. poz. 1050). Obiekty, instalacje i urządzenia techniczne związane z Inwestycją będą zlokalizowane częściowo na lądzie, a częściowo na Morzu (...).

Zgodnie z założeniami Inwestycji morska farma wiatrowa pozwoli na pełne wykorzystanie potencjału energii wiatru na morzu, gdzie panują korzystniejsze warunki atmosferyczne do jego wykorzystania. W efekcie budowa nowych odnawialnych źródeł energii umożliwi transformację polskiego systemu energetycznego w kierunku gospodarki zeroemisyjnej i pomoże zapewnić bezpieczeństwo energetyczne kraju.

Po wybudowaniu i oddaniu do użytkowania Inwestycji Spółka będzie eksploatować morską farmę wiatrową.

W skład Inwestycji polegającej na budowie morskiej farmy wiatrowej będą wchodziły w szczególności:

• obiekty budowlane (w tym wieże elektrowni wiatrowych) znajdujące się na Morzu (...), posadowione na fundamentach typu monopal,
• urządzenia techniczne, w tym morskie turbiny wiatrowe,
• wewnętrzne kable elektroenergetyczne łączące poszczególne turbiny wiatrowe z morską stacją elektroenergetyczną,
• morska stacja elektroenergetyczna,
• infrastruktura służąca wyprowadzeniu mocy z morskiej farmy wiatrowej oraz infrastruktura przyłączeniowa, w tym linie elektroenergetyczne.
• lądowa stacja elektroenergetyczna.

Obiekty składające się na morską farmę wiatrową znajdujące się na Morzu (...) będą zlokalizowane na terenie polskich obszarów morskich w rozumieniu ustawy z dnia 21 marca 1991 r. o obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej i administracji morskiej (tj. Dz.U. z 2017 r., poz. 2205), tj. na obszarach: polskiej wyłącznej strefy ekonomicznej, morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego oraz strefy przyległej, a także częściowo na lądzie.

Dla celów związanych z budową obiektów wchodzących w skład morskiej farmy wiatrowej oraz ich późniejszej obsługi Spółka zawiera oraz będzie zawierać w przyszłości z podmiotami z siedzibą oraz miejscem faktycznego zarządu za granicą umowy dotyczące czarteru statków.

Spółka dla celów budowy morskiej farmy wiatrowej zawarła m.in. umowę dotyczącą czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych z podmiotem z siedzibą oraz miejscem faktycznego zarządu w Danii (dalej: „Wykonawca”). W ramach umowy Wykonawca zobowiązał się m.in. do wyczarterowania statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych, a także wykonania załadunku, transportu i montażu morskich turbin wiatrowych wraz z towarzyszącymi pracami instalacyjnymi (zasadniczą część prac instalacyjnych dotyczących morskich turbin wiatrowych wykona jednak dostawca tych turbin). W ramach umowy Wykonawca zobowiązany jest również do wykonania szeregu innych czynności o charakterze pomocniczym, takich jak przeładunek sprzętu tymczasowego do portu załadunku, zarządzanie projektem, inżynieria, zaopatrzenie oraz wszelkie inne prace przygotowawcze. Umowa zawiera również standardowe dla kontraktów morskich postanowienia dotyczące określenia terminu mobilizacji załogi i harmonogramu prac instalacyjnych.

Morskie turbiny wiatrowe będą w ramach usług objętych przedmiotową umową transportowane do miejsca lokalizacji zasadniczej części obiektów morskiej farmy wiatrowej z portu znajdującego się poza terenem polskich obszarów morskich.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

W uzupełnieniu wniosku z 22 stycznia 2025 roku wskazaliście Państwo dane identyfikujące kontrahenta Spółki, którego dotyczy zdarzenie opisane we wniosku: (…).

Pytania

1.Czy wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych stanowi opłatę za wywóz towarów i pasażerów przyjętych do przewozu w polskich portach przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT lub innego rodzaju należność określoną w art. 21 ustawy o CIT, podlegającą w Polsce podatkowi u źródła?

2.Czy - w przypadku uznania stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe - w sytuacji gdy będące przedmiotem usług czarteru statki instalacyjne morskich turbin wiatrowych wypływają w ramach wykonywania usług z portu poza polskimi obszarami morskimi i dopływają do miejsca przeznaczenia zlokalizowanego w polskich obszarach morskich, wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych stanowi zysk z eksploatacji statków morskich w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO Polska-Dania, a w efekcie Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku pobrania podatku u źródła od tego wynagrodzenia pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Wykonawcy oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy?

Państwa stanowisko w sprawie

1.Wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych nie stanowi opłaty za wywóz towarów i pasażerów przyjętych do przewozu w polskich portach przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi, ani innego rodzaju należności określonej w art. 21 ustawy o CIT, podlegającej w Polsce podatkowi u źródła.

2.Wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych stanowi zyski z eksploatacji statków morskich w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO Polska-Dania, a w efekcie Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku pobrania podatku u źródła od tego wynagrodzenia pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Wykonawcy oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska wnioskodawcy

Ad. 1)

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”) podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych, ustala się w wysokości 10% przychodów.

Wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych nie będzie w ocenie Spółki stanowić opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej przede wszystkim z uwagi na fakt, że w ramach umowy morskie turbiny wiatrowe będą w ramach usług objętych przedmiotową umową transportowane do miejsca lokalizacji zasadniczej części obiektów morskiej farmy wiatrowej (tj. wież, na których zamontowane zostaną turbiny wiatrowe) z portu znajdującego się za granicą - poza terenem polskich obszarów morskich. Nie można więc w przedmiotowej sprawie mówić o opłacie za wywóz ładunków lub pasażerów przyjętych do przewozu przez zagraniczne przedsiębiorstwo morskiej żeglugi handlowej w portach polskich (nawet jeśli zdarzyłoby się, że statki w ramach wykonywania usług będą dopływać również do portów polskich).

Ponadto, zasadniczym celem zawarcia przedmiotowej umowy czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych jest z punktu widzenia Spółki wykonanie załadunku i transportu morskich turbin wiatrowych, wraz z zapewnieniem niezbędnego do tego personelu (załogi) i pozostałego (poza samymi statkami) sprzętu oraz wszelkimi towarzyszącymi tym działaniom pracami dotyczącymi przetransportowania morskich turbin wiatrowych w docelowe miejsce ich instalacji, tj. miejsce lokalizacji morskiej farmy wiatrowej. Zasadniczym i dominującym elementem kompleksowej usługi świadczonej przez Wykonawcę jest więc z punktu widzenia Spółki przetransportowanie morskich turbin wiatrowych do miejsca ich przeznaczenia - a zatem usługa transportowa.

Powyższe powoduje, że w ocenie Spółki wynagrodzenie wypłacane Wykonawcy na podstawie przedmiotowej umowy nie stanowi żadnej innej należności (innej niż wynagrodzenie za usługę transportową), określonej w art. 21 ustawy o CIT, pomimo możliwości istnienia w ramach świadczonej kompleksowej usługi również pewnych elementów usług wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, takich jak: usługi zarządzania, usługi inżynieryjne czy usługi doradcze. Dominującym z punktu widzenia Spółki jako nabywcy usługi elementem tej usługi jest bowiem element transportu turbin wiatrowych do miejsca przeznaczenia (wszystkie pozostałe elementy usługi mają charakter pomocniczy w stosunku do elementu transportu).

W ocenie Spółki wynagrodzenie wypłacane Wykonawcy na podstawie przedmiotowej umowy nie stanowi również w szczególności przychodów z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym środka transportu.

Przemawia za tym przede wszystkim fakt, że Spółka nie jest w ramach transakcji z Wykonawcą zainteresowana użytkowaniem lub uzyskaniem prawa do użytkowania samych statków jako środków transportu (urządzeń przemysłowych) i żadnych tego rodzaju praw samych w sobie w ramach transakcji nie nabywa i z nich nie korzysta, lecz zamiarem Spółki jest nabycie od Wykonawcy kompleksowej usługi w którym przeważającym elementem jest transport, świadczonej przez Wykonawcę jedynie z wykorzystaniem będących w jego posiadaniu środków transportu (morskich statków instalacyjnych), wraz z zapewnieniem niezbędnego do tego celu personelu (załogi), pomocniczego wyposażenia i urządzeń technicznych czy dodatkowych usług o charakterze pomocniczym w stosunku do głównego przedmiotu usługi (jak np. usługi doradcze czy inżynierskie).

Powyższe potwierdza również tekst Modelowej Konwencji OECD w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku, stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienie Komentarza do Modelowej Konwencji OECD - Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej, nie są co prawda źródłem powszechnie obowiązującego prawa, niemniej stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawarte przez kraje członkowskie OECD, ale także w jaki sposób należy interpretować postanowienia przepisów prawa krajowego mające wpływ na zakres opodatkowania w transakcjach transgranicznych, w szczególności podatkiem u źródła.

Komentarz do Art. 8 („Żegluga Morska, Żegluga Śródlądowa i Transport Lotniczy”) Modelowej Konwencji OECD wskazuje przy tym (pkt 5), iż: "zyski osiągane z czarteru statku morskiego lub powietrznego z pełnym wyposażeniem, załogą i zaopatrzeniem powinny być traktowane tak samo jak zyski z transportu pasażerów lub towarów. W przeciwnym razie poważna część działalności w zakresie żeglugi morskiej i powietrznej nie byłaby objęta stosowaniem przepisu. Jednakże to art. 7, a nie art. 8 ma zastosowanie do zysków osiąganych z dzierżawy statków morskich i powietrznych bez załogi, chyba że stanowią one okazjonalne źródło dochodu przedsiębiorstwa zajmującego się międzynarodową eksploatacją statków morskich lub powietrznych".

Oznacza to, że w rozumieniu Modelowej Konwencji OECD, zyski z osiągane z czarteru statku morskiego z pełnym wyposażeniem, załogą i zaopatrzeniem, powinny być traktowane nie jako należności licencyjne (w rozumieniu Art. 12 „Należności licencyjne” Modelowej Konwencji OECD), lecz jako zyski z transportu międzynarodowego (Art. 8 Modelowej Konwencji OECD). Analogiczna wykładnia powinna być w ocenie Spółki przyjęta również na gruncie ustawy o CIT, biorąc w szczególności pod uwagę, że (jak wskazano powyżej) dominującym elementem usługi nabywanej przez Spółkę na podstawie umowy z Wykonawcą jest element transportu morskich turbin wiatrowych. Usługi nabywane przez Spółkę od Wykonawcy nie polegają więc na najmie statków czy też na innym rodzaju przekazania Spółce użytkowania lub prawa do użytkowania statków, lecz na korzystaniu z usługi czarteru statku (wraz z załogą i wyposażeniem), której przeważającym elementem oraz istotą jest transport towarów.

Należy także zauważyć, że zgodnie z art. 188 § 1 ustawy z dnia 18 września 2001 r. Kodeks morski przez umowę czarteru na czas armator zobowiązuje się za wynagrodzeniem oddać czarterującemu do dysponowania statek obsadzony załogą na oznaczony czas albo na okres jednej lub kilku następujących po sobie podróży w celu określonym umową.

Przez umowę czarteru należy więc rozumieć stosunek prawny, na mocy którego armator zobowiązuje się do oddania, za wynagrodzeniem, statku (lub przestrzeni ładunkowej statku) na rzecz podmiotu trzeciego (czarterujący). Podstawowymi typami umów charterowych, występującymi w obrocie morskim są: umowa czarteru na czas (ang. time charter - uregulowana w prawie polskim wprost w przepisach Kodeksu morskiego) oraz umowa czarteru typu tzw. bareboat, która nie jest wprost uregulowana w przepisach polskiego Kodeksu morskiego, lecz jest instytucją prawną, która wykształciła się w obrocie morskim, a jej przedmiotem jest przekazanie przez armatora na rzecz podmiotu trzeciego statku bez załogi do używania. W przypadku czarteru typu bareboat, to na podmiocie przyjmującym statek w czarter spoczywa obsadzenie statku załogą i niezbędnym wyposażaniem, celem wykonywania nim żeglugi do określonego celu.

W przypadku umowy czarteru na czas (polegającej na zapewnieniu przez armatora na rzecz czarterującego oraz utrzymywaniu przez czas trwania czarteru statku w stanie zdatnym do żeglugi, należycie wyposażonym, obsadzonym odpowiednią załogą oraz przystosowanym do celów przewidzianych umową), w odróżnieniu od umowy czarteru typu bareboat, dominującym elementem świadczenia określonego umową nie jest prawo do korzystania z rzeczy, lecz zapewnienie przez armatora prawidłowego wykonania usługi transportowej (usługi przewozu towarów) z wykorzystaniem będącego w posiadaniu armatora statku morskiego, co przesądza o tym że należności wynikające z tego rodzaju umowy nie mogą zostać zaklasyfikowane do należności licencyjnych za uzyskanie prawa do użytkowania statku jako urządzenia przemysłowego lub środka transportu, lecz stanowią wynagrodzenie za wykonywanie usługi przewozu ładunków lub pasażerów przez przedsiębiorstwo morskiej żeglugi (art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT).

Za powyższym przemawia w ocenie Wnioskodawcy również fakt, że na skutek zawarcia umowy czarteru Wnioskodawca nie jest uprawniony do korzystania z morskich statków instalacyjnych, w sposób przez siebie określony i zgodny ze swoimi dyspozycjami (np. Wnioskodawca nie jest uprawniony do podejmowania w żadnym zakresie decyzji co do trasy statku czy innych warunków wykonywania konkretnego transportu), tj. nie uzyskuje żadnego prawa do używania lub użytkowania morskich statków instalacyjnych, lecz jedynie do domagania się od Wykonawcy wykonania przedmiotu umowy, którym jest usługa transportu świadczona przez Wykonawcę z wykorzystaniem będących w jego posiadaniu i pod jego zarządem statków, wraz z zapewnieniem przez Wykonawcę wszystkich innych niezbędnych do tego celu świadczeń (takich jak zapewnienie załogi statku, pomocniczego wyposażenia i urządzeń technicznych, wszelkich innych dodatkowych usług niezbędnych do wykonania celu umowy).

Analogiczne stanowisko zaprezentował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (w odniesieniu do nabycia usług czarteru statków od podmiotu z siedzibą i miejscem faktycznego zarządu na terytorium Litwy) w interpretacji indywidualnej z dnia 28 marca 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.43.2024.1.AK, stwierdzając:

„W związku z planowaną działalnością gospodarczą, Wnioskodawca nabywa usługi czarteru statków wraz z załogą od podmiotów z siedzibą i miejscem faktycznego zarządu w Litwie.

W ramach przedmiotowego czarteru statków wraz z załogą, załogi zapewnione przez Armatora odpowiadają za obsługę statków w trakcie całego czarteru. Zabrani na pokład przedstawiciele Spółki są uprawnieni do wskazywania załodze Armatora miejsca, w które chcieliby się udać - jednak ostateczna decyzja czy statek popłynie w danym czasie w miejsce określone przez przedstawicieli wciąż należy do wyznaczonych osób z załogi Armatora. Załoga ma zatem możliwość odmówienia rejsu w określonym kierunku (przykładowo, sytuacja taka może zaistnieć, gdyby kapitan statku podjąłby decyzję, że popłynięcie w dane miejsce jest zbyt ryzykowne z powodu warunków atmosferycznych). Wynagrodzenie należne Armatorowi z tytułu czarteru kalkulowane jest na podstawie stawki czarterowej ustalonej za każdy dzień czarteru danego statku wraz z załogą; wynagrodzenie obejmuje także koszty dodatkowe, takie jak koszty zakwaterowania i wyżywienia przedstawicieli Spółki, koszty paliwa zużytego podczas rejsu oraz określone ryczałtowo opłatę mobilizacyjną za dopłynięcie statku do wskazanego portu w Polsce i opłatę demobilizacyjną za powrót statku z portu w Polsce, do portu demobilizacji.

Na wstępie wskazać należy, że mają Państwo rację, iż opisane we wniosku usługi czarteru statków nie polegają na ich najmie przez Spółkę (czy też innym rodzaju przekazania Spółce do użytkowania lub prawa do użytkowania statków). Świadczenie realizowane przez Armatora powinno być rozpatrywane w kategorii usług transportowych.

Co prawda na gruncie międzynarodowego prawa podatkowego do kategorii "ICS equipment" (czyli urządzeń przemysłowych, handlowych lub naukowych) zalicza się m.in. statki, samoloty, samochody i inne pojazdy, dźwigi (ang. cranes), kontenery, rurociągi, okablowanie - por. Komitet Ekspertów (ONZ) ds. Współpracy Międzynarodowej w Sprawach Podatkowych na 14 sesji - Nowy Jork 3-6 kwietnia 2017 r. "Possible Amedments to the Commentary on Article 12 (Royalties); także wyrok NSA sygn. akt II FSK 1540/16. Natomiast w analizowanej sprawie Wnioskodawca nie wynajmuje statków do używania tylko korzysta z usługi czarteru statku wraz z załogą świadczonej przez Armatora z Litwy.”

Powyższe przemawia za tym, że wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych wraz załogą i wyposażeniem nie stanowi opłaty za wywóz towarów i pasażerów przyjętych do przewozu w polskich portach przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi, jak również innego rodzaju należności określonej w art. 21 ustawy o CIT, podlegającej w Polsce podatkowi u źródła.

Ad. 2)

Niezależnie od argumentacji przedstawionej w odniesieniu do pytanie nr 1, na wypadek uznania stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, Spółka wskazuje że w takiej sytuacji wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych powinno w świetle postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (t. j. Dz. U. z 2003 r. nr 43, poz. 368 ze zm., dalej: „UPO Polska-Dania”), zmienionej Protokołem podpisanym w Warszawie dnia 7 grudnia 2009 r., zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę i Danię dnia 7 czerwca 2017 r. (t. j. Dz. U. z 2018 r. poz. 1369 ze zm.) zostać zakwalifikowane jako zyski z eksploatacji statków morskich w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO Polska-Dania, a w efekcie Spółka będzie zwolniona z obowiązku pobrania podatku u źródła od tego wynagrodzenia pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Wykonawcy oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy.

Powyższe stanowisko wynika z treści art. 8 ust. 1 UPO Polska-Dania, zgodnie z którym zyski osiągane z eksploatacji statków morskich, statków powietrznych i pojazdów transportu drogowego podlegają opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa.

Stanowisko to potwierdza również zacytowane powyżej brzmienie Komentarza do Art. 8 Modelowej Konwencji OECD, który jednoznacznie wskazuje iż zyski osiągane z czarteru statku morskiego lub powietrznego z pełnym wyposażeniem, załogą i zaopatrzeniem powinny być traktowane jako zyski z transportu międzynarodowego (objęte Art. 8 Modelowej Konwencji OECD).

Powyższe potwierdza także brzmienie art. 3 ust. 1 lit. h) UPO Polska-Dania, zgodnie z którym w rozumieniu niniejszej konwencji (jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej) określenie "transport międzynarodowy" oznacza wszelki transport statkiem morskim, statkiem powietrznym lub pojazdem transportu drogowego, eksploatowanym przez przedsiębiorstwo, którego faktyczny zarząd znajduje się w Umawiającym się Państwie, z wyjątkiem przypadku, gdy taki statek morski, statek powietrzny lub pojazd transportu drogowego jest eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w drugim Umawiającym się Państwie.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem niniejszego wniosku morskie statki instalacyjne będące w posiadaniu Wykonawcy nie będą eksploatowane wyłącznie między miejscami położonymi w Polsce (będą bowiem co do zasady służyć transportowaniu morskich turbin wiatrowych do miejsca lokalizacji morskiej farmy wiatrowej z portu znajdującego się poza polskimi wodami terytorialnymi).

Tym samym, wynagrodzenie Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych powinno być zakwalifikowane jako zyski z eksploatacji statków morskich w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO Polska-Dania.

Powyższe potwierdza również interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 28 marca 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.43.2024.1.AK, w której wskazano m.in.:

„Z kolei jeśli statek jest eksploatowany między miejscem położonym w drugim państwie, a miejscem znajdującym się poza obszarem tego drugiego państwa (np. miejscem na morzu, poza wodami terytorialnymi tego drugiego państwa), to niemożliwe jest uznanie, że jest on eksploatowany wyłącznie między miejscami położonymi w tym drugim państwie.

W opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, Armator nie uzyskuje dochodów z eksploatacji dna morskiego, podglebia czy też zasobów naturalnych, lecz z czarteru statków.

Zatem przechodząc do kwestii opodatkowania wynagrodzenia wypłacanego przez Państwa Armatorowi z tytułu czarteru statków należy wskazać, że w sytuacji, gdy podczas rejsów statek:

• wypływa z polskiego portu do określonego miejsca na Morzu (...) poza polskimi wodami terytorialnymi, ale w ramach wyłącznej strefy ekonomicznej Polski,
• wypływa z polskiego portu do określonego miejsca na Morzu (...) lub Morzu Północnym zarówno poza polskimi wodami terytorialnymi jak i poza wyłączną strefą ekonomiczną Polski,

po czym w obu przypadkach wraca do polskiego portu będzie to komunikacja międzynarodowa, która to zgodnie z art. 8 ust. 1 UPO podlega opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym siedzibę ma Armator, tj. na Litwie.”.

W ocenie Spółki powyższe stanowisko należy w pełni odnieść do stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, co prowadzi do wniosku że należności Wykonawcy z tytułu umowy czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych powinny w świetle postanowień UPO Polska-Dania stanowić zyski osiągane z eksploatacji statków morskich, objęte art. 8 UPO Polska-Dania, a więc podlegające opodatkowaniu tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym znajduje się miejsce faktycznego zarządu przedsiębiorstwa żeglugowego.

Z uwagi na powyższe, należy w ocenie Wnioskodawcy stwierdzić, że wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych stanowi zyski z eksploatacji statków morskich w rozumieniu art. 8 ust. 1 UPO Polska-Dania, a w efekcie Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku pobrania podatku u źródła od tego wynagrodzenia pod warunkiem uzyskania certyfikatu rezydencji Wykonawcy oraz jego oświadczenia, że posiada on miejsce faktycznego zarządu w państwie, którego certyfikat rezydencji przedstawi Wnioskodawcy.

Ocena stanowiska

Ad. 1

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku odnośnie pytania nr 1 w zakresie ustalenia czy wynagrodzenie należne Wykonawcy z tytułu opisanych usług czarteru statków instalacyjnych morskich turbin wiatrowych nie stanowi opłaty za wywóz towarów i pasażerów przyjętych do przewozu w polskich portach przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi, ani innego rodzaju należność określonej w art. 21 ustawy o CIT, podlegającej w Polsce podatkowi u źródła – jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Ad. 2

W związku z tym, że w zakresie pytania nr 2 oczekują Państwo oceny stanowiska w przypadku uznania stanowiska w zakresie pytania nr 1 za nieprawidłowe, a Państwa stanowisko w zakresie ww. pytania Organ uznał za prawidłowe, to rozpatrywanie wniosku w zakresie pytania nr 2 należało uznać za bezzasadne.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że powyższa interpretacja dotyczy tylko problematyki będącej ściśle przedmiotem pytań w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych postawionych przez Państwa we wniosku. Treść pytań wyznacza bowiem granice tematyczne wydawanej interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę.

W związku z uiszczeniem opłaty za wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w kwocie wyższej od należnej, poniesiona z tego tytułu nadpłata w kwocie 80 zł podlega zwrotowi zgodnie z art. 14f § 2b pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa oraz z § 18 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1718). Opłata zostanie zwrócona na wskazany numer rachunku bankowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji w zakresie pytania nr 1 jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.