Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 listopada 2024 roku wpłynął Państwa wniosek z 31 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Opłaty uiszczane przez Spółkę na rzecz B. GmbH podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, a tym samym na Spółce - jako płatniku - ciąży obowiązek obliczenia, potrącenia i zapłaty tego podatku.

Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie - pismem z 29 stycznia 2025 r. (data wpływu 29 stycznia 2025 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

1.

A. sp. z o.o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką kapitałową z siedzibą i miejscem zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „CIT”).

Wnioskodawca jest spółką należącą do Grupy X. Przedmiotem działalności Spółki jest działalność dystrybucyjną w zakresie produktów z segmentu (…). Głównymi dostawcami dystrybuowanych wyrobów do Spółki są podmioty z Grupy X, w tym B. GmbH z siedzibą w Niemczech (dalej jako: „B. GmbH”).

B. GmbH jest podmiotem powiązanym ze Spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CIT”). Między B. GmbH a Spółką nie zachodzą bezpośrednie powiązania kapitałowe ani nie istnieje również inna spółka, która posiadałaby bezpośrednio nie mniej niż 25% udziałów zarówno w Spółce jak i B. GmbH.

Wnioskodawca jest dystrybutorem podpór słupowych opracowanych przez B. GmbH (dalej jako: „Wyroby”). B. GmbH jest wyłącznym właścicielem i posiada nieograniczone prawa autorskie do dokumentacji technicznej Wyrobów.

2.

W związku z powyższym, Wnioskodawca zawarł z B. GmbH umowę licencyjną (…) nr (…) (dalej jako: „Umowa”) Na podstawie Umowy, B. GmbH zobowiązał się dostarczyć Spółce wszelkie dane i informacje techniczne niezbędne do zamawiania Wyrobów (dalej jako „Dokumentacja”).

Zgodnie z postanowieniami Umowy:

• Jej celem jest nabywanie przez Spółkę Wyrobów od zatwierdzonych przez B. GmbH podmiotów w Polsce;
• B. GmbH upoważnia Spółkę do korzystania z Dokumentacji w ramach Umowy, a Spółka zobowiązuje się do zapłaty wynagrodzenia na rzecz B. GmbH;
• w zamian za ww. wynagrodzenie B. GmbH udziela Spółce licencji na nabywanie Wyrobów z wykorzystaniem Dokumentacji (dalej jako: „Licencja”).

Licencja nie jest licencją wyłączną. Spółka, co do zasady, nie jest uprawniona do udzielania sublicencji (sublicencja może zostać udzielona wyłącznie za zgodą B. GmbH i może podlegać dodatkowej opłacie). Wyroby mogą być dystrybuowane przez Spółkę wyłącznie na terytorium sprzedaży, za które jest ona odpowiedzialna (obecnie jest to Polska, Rumunia, Ukraina i Białoruś)

W ramach Umowy B. GmbH zobowiązał się do upoważnienia Spółki do korzystania z Dokumentacji w opisanym powyżej zakresie. Z kolei Spółka zobowiązała się do:

1)zachowania poufności na czas nieokreślony w odniesieniu do wszelkich informacji dotyczących przedmiotu Umowy oraz innych informacji poufnych przekazanych jej przez B. GmbH w związku z wykonywaniem Umowy;

2)zapłaty wynagrodzenia za korzystanie z Licencji;

3)informowania B. GmbH o wszelkich przypadkach naruszenia patentu na Wyroby, o których Spółka się dowiedziała;

4)nabywania Wyrobów zgodnie ze specyfikacjami B. GmbH oraz monitorowania i dokumentowania ich jakości zgodnie ze specyfikacjami B. GmbH.

3.

Zgodnie z Umową, z tytułu udzielenia Licencji Spółka zobowiązała się uiszczać na rzecz B. GmbH wynagrodzenie. Wynagrodzenie stanowi 10% wartości sprzedaży netto Wyrobów na terytorium, za które odpowiada Spółka (dalej jako „Opłata”). Sprzedażą netto jest kwota faktury netto pomniejszona o oddzielnie obliczone koszty dodatkowe (takie jak m.in fracht, cło. opakowania, podatki), a także rabaty ilościowe i lojalnościowe. Faktury dokumentujące Opłatę wystawiane są przez B. GmbH na podstawie raportów sprzedaży sporządzanych przez Spółkę w terminie jednego miesiąca od daty rozliczenia Opłaty rozliczane są w okresach kwartalnych.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

W uzupełnieniu wniosku z 29 stycznia 2025 r. wskazali Państwo, że:

a)B. GmbH nie posiada i nie planuje posiadać zakładu na terytorium Polski w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej - ustawa o CIT).

b)W związku z tym, że B. GmbH nie posiada i nie planuje posiadać zakładu na terytorium Polski, to tym samym wypłacane B. GmbH wynagrodzenia nie są i nie będą związane z działalnością prowadzoną poprzez zakład w Polsce.

c)W przeszłości miała miejsce sytuacja, w której łączna kwota wypłaconych B. GmbH należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT przekroczyła w roku podatkowym kwotę 2 mln zł.

Spółka przewiduje, że w przyszłości łączne kwoty wypłat z ww. tytułów nie będą przekraczały progu 2 mln zł w roku podatkowym. Niemniej, z uwagi na zmienność realiów biznesowych, Spółka nie jest w stanie jednoznacznie zapewnić, że powyższy próg nie zostanie nigdy więcej przekroczony.

d)Spółka corocznie zbiera certyfikaty rezydencji B. GmbH, potwierdzające rezydencję podatkową tego podmiotu.

e)B. GmbH jest i będzie rzeczywistym właścicielem Opłat otrzymywanych od Spółki, w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT. A zatem B. GmbH:

• otrzymuje te należności dla własnej korzyści, w tym decyduje samodzielnie o ich przeznaczeniu i ponosi ryzyko ekonomiczne związane z utratą tej należności lub jej części,
• nie jest pośrednikiem, przedstawicielem, powiernikiem lub innym podmiotem zobowiązanym prawnie lub faktycznie do przekazania całości lub części należności innemu podmiotowi,
• prowadzi rzeczywistą działalność gospodarczą w kraju siedziby.

f)a.

W związku z tym, że przepisy nie zawierają definicji pojęcia „usługa kompleksowa”, to Wnioskodawca nie jest w stanie jednoznacznie wskazać, czy świadczenie opisane we Wniosku stanowi taką usługę.

b.

Jak Spółka wskazała w stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) wniosku:

• celem Umowy jest nabywanie przez Spółkę Wyrobów od zatwierdzonych przez B. GmbH podmiotów w Polsce;
• B. GmbH upoważnił Spółkę do korzystania z Dokumentacji w ramach Umowy, a Spółka zobowiązała się do zapłaty wynagrodzenia na rzecz B. GmbH;
• w zamian za ww. wynagrodzenie B. GmbH udzielił Spółce Licencji, tj. licencji na nabywanie Wyrobów z wykorzystaniem Dokumentacji);
• z tytułu udzielenia Licencji Spółka zobowiązała się uiszczać na rzecz B. GmbH wynagrodzenie (Opłatę). Opłata stanowi 10% wartości sprzedaży netto Wyrobów na terytorium, za które odpowiada Spółka. Sprzedażą netto jest kwota faktury netto pomniejszona o oddzielnie obliczone koszty dodatkowe (takie jak m.in. fracht, cło, opakowania, podatki), a także rabaty ilościowe i lojalnościowe.

c.

Zgodnie ze stanowiskiem Spółki przedstawionym we Wniosku, jej zdaniem, Umowa sprowadza się do umożliwienia Spółce nabywania Wyrobów oraz ich odsprzedaży na określonych terytoriach. Z Umowy nie wynika natomiast, żeby jej celem było uzyskanie dostępu do Dokumentacji przez Spółkę.

Zdaniem Spółki, głównym celem Umowy jest umożliwienie Spółce nabywania Wyrobów oraz ich odsprzedaży na określonych terytoriach. Dokumentacja jest udostępniana Spółce dla zapewnienia prawidłowego wykonania Umowy. W związku z tym, nawet przy uznaniu, że w kwotę Opłaty wliczone jest wynagrodzenie za udostępnienie Dokumentacji, należy zauważyć, że czynność ta stanowi wyłącznie element uboczny do świadczenia głównego. O akcesoryjnym charakterze udostępnienia Dokumentacji świadczy nierozerwalny związek tej czynności z głównym celem zawarcia Umowy, tj. upoważnieniem Spółki do nabywania i sprzedaży Wyrobów. Przekazanie Dokumentacji nie występuje bowiem jako świadczenie niezależne, ale służy jedynie realizacji powyższego celu - B. GmbH musiał przekazać bowiem Spółce Dokumentację, aby mogła ona składać zamówienia na Wyroby oraz weryfikować ich parametry i jakość.

Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, niezasadne byłoby dzielenie Opłaty na część wynagrodzenia stanowiącą opłatę za udzielenie licencji na nabywanie i sprzedaż Wyrobów oraz część wynagrodzenia stanowiącą za udzielenie licencji na korzystanie z Dokumentacji. Poprawność takiego wniosku potwierdza pkt 11.6 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej jako: „MK”), w którym zostało wskazane, że: „Jeżeli jednak jeden z elementów świadczenia stanowi pozycję główną kontraktu, a pozostałe elementy są uboczne lub mają raczej znikome znaczenie, to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia”.

Natomiast ocena czy opisane we wniosku świadczenie stanowi tzw. usługę kompleksową, zdaniem Spółki, nie jest elementem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego we Wniosku. W opinii Wnioskodawcy, jeśli powyższa kwestia ma znaczenie w przedmiotowej sprawie, to powinna ona zostać rozstrzygnięta przez Organ w wydanej interpretacji indywidualnej.

g)Faktury wystawione przez B. GmbH dokumentujące Opłatę obejmują i będą obejmowały całe to świadczenie, bez wyodrębniania jego poszczególnych elementów.

h)Przedmiotem Umowy nie jest:

• przeniesienie praw autorskich lub praw pokrewnych, lub
• przeniesienie praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, lub
• udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, lub
• udostępnienie informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Pytanie

Czy Opłaty uiszczane przez Spółkę na rzecz B. GmbH podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej jako „podatek u źródła” lub „WHT”), a tym samym na Spółce - jako płatniku - ciąży obowiązek obliczenia, potrącenia i zapłaty tego podatku?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie Umowy, Spółka uzyskuje jedynie prawo do zamawiania Wyrobów, a następnie ich odsprzedaży wyłącznie na terytoriach wskazanych w Umowie Opłata stanowi zatem tzw. opłatę dystrybucyjną.

W związku z tym, Opłaty uiszczane przez Spółkę na rzecz B. GmbH nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła, a tym samym na Spółce - jako płatniku - nie ciąży obowiązek obliczenia, potrącenia i zapłaty tego podatku.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

• Uwagi ogólne

1.

Na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia Z kolei zgodnie z ust. 5 ww. przepisu, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5. uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1. jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

2.

Stosowanie do art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem. W stosunku do niektórych dochodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku od tych dochodów spoczywa zatem na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego dochodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów

Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

3.

W związku z tym, że B. GmbH ma siedzibę w Niemczech, w sprawie Spółki należy uwzględnić umowę między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisaną w Berlinie 14 maja 2003 r. (dalej jako: „umowa o UPO”).

Art. 12 umowy o UPO zawiera postanowienia dot. należności licencyjnych. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu, należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane tym drugim Państwie. Przy czym w ust. 2 powyższego przepisu zastrzeżono, że jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

Według art. 12 ust. 3 umowy o UPO, określenie "należności licencyjne" użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

4.

Podsumowując, Spółka wskazuje, że:

• art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zawiera enumeratywny katalog przychodów, które mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła. Przychody te (za wyjątkiem odsetek) są potocznie określane mianem "należności licencyjnych",
• art. 12 umowy o UPO definiuje pojęcie "należności licencyjnych", przy czym definicja ta również posługuje się enumeratywnym wyliczeniem tytułów płatności, które mogą zostać uznane za "należności licencyjne".

W świetle powyższego należy uznać, iż pojęcie "należności licencyjnych" na gruncie art. 21 ustawy o CIT oraz art. 12 umowy o UPO ma charakter zamknięty. W konsekwencji wszelkie płatności niemieszczące się w definicji "należności licencyjnych" zawartych w tych przepisach nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła

W celu określenia, czy Opłata podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła jako należność licencyjna, należy zatem przeanalizować czy płatności te mieszczą się w katalogu należności wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT i art. 12 umowy o UPO.

1)Klasyfikacja wypłat z tytułu Opłaty

1.

Jak Wnioskodawca wskazał w opisie stanu faktycznego, zgodnie z Umową:

• celem jej zawarcia jest nabywanie przez Spółkę Wyrobów od zatwierdzonych przez B. GmbH podmiotów w Polsce,
• B. GmbH udzielił Spółce Licencji na nabywanie Wyrobów,
• w zamian za udzielenie Licencji, Spółka zobowiązała się uiszczać na rzecz B. GmbH Opłatę kalkulowaną jako 10% wartości sprzedaży netto Wyrobów na terytorium sprzedaży,
• Spółka jest upoważniona do korzystania z Licencji w ramach Umowy, w tym przede wszystkim Spółka może sprzedawać Wyroby wyłącznie na terytorium sprzedaży, za które jest ona odpowiedzialna oraz nie jest ona uprawniona do udzielania sublicencji.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, Umowa sprowadza się do umożliwienia Spółce nabywania Wyrobów oraz ich odsprzedaży na określonych terytoriach.

Z Umowy nie wynika natomiast, żeby jej celem było uzyskanie dostępu do Dokumentacji przez Spółkę. Należy przy tym podkreślić, że Spółka nie może dowolnie korzystać z Dokumentacji, w szczególności Umowa nie przewiduje, aby B. GmbH przenosił na Spółkę jakiekolwiek prawa autorskie, majątkowe czy pokrewne do Dokumentacji Dokumentacja jest udostępniania Spółce jedynie w celu zapewnienia prawidłowego wykonania Umowy, tj. zamawiania przez nią Wyrobów i weryfikacji ich jakości.

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższy wniosek potwierdza również sposób kalkulacji Opłaty. Wysokość Opłaty jest zależna wyłącznie od wartości sprzedanych Wyrobów. Na wysokość Opłaty nie ma więc wpływu wartość Dokumentacji, lecz wartość Wyrobów, które Spółka nabyła, a następnie odsprzedała na terytoriach sprzedaży wymienionych w Umowie. Jeżeli Spółka nie dokona sprzedaży Wyrobów, nie będzie ona zobowiązana również do zapłaty wynagrodzenia na rzecz B. GmbH. Należy więc uznać, że Opłata uiszczana na rzecz B. GmbH nie stanowi płatności za Dokumentację, lecz za przyznanie Spółce prawa do nabywania i odsprzedawania Wyrobów.

2.

Zdaniem Wnioskodawcy, niezasadne byłoby również uznanie, że opodatkowaniu WHT podlega część Opłaty, która przypadałaby na wynagrodzenie B. GmbH z tytułu udostępnienia Dokumentacji. Jak już wskazał Wnioskodawca, głównym celem Umowy jest umożliwienie Spółce nabywania Wyrobów oraz ich odsprzedaży na określonych terytoriach Dokumentacja jest udostępniana Spółce dla zapewnienia prawidłowego wykonania Umowy. W związku z tym, nawet przy uznaniu, że w kwotę Opłaty wliczone jest wynagrodzenie za udostępnienie Dokumentacji, należy zauważyć, że czynność ta stanowi wyłącznie element uboczny do świadczenia głównego.

O akcesoryjnym charakterze udostępnienia Dokumentacji świadczy nierozerwalny związek tej czynności z głównym celem zawarcia Umowy, tj. upoważnieniem Spółki do nabywania i sprzedaży Wyrobów Przekazanie Dokumentacji nie występuje bowiem jako świadczenie niezależne, ale służy jedynie realizacji powyższego celu - B. GmbH musiał przekazać bowiem Spółce Dokumentację, aby mogła ona składać zamówienia na Wyroby oraz weryfikować ich parametry i jakość.

Biorąc pod uwagę powyższe, niezasadne byłoby dzielenie Opłaty na część wynagrodzenia stanowiącą opłatę za udzielenie licencji na nabywanie i sprzedaż Wyrobów oraz część wynagrodzenia za udzielenie licencji na korzystanie z Dokumentacji Poprawność takiego wniosku potwierdza pkt 11.6 Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej jako: „MK”), w którym zostało wskazane, że: „Jeżeli jednak jeden z elementów świadczenia stanowi pozycję główną kontraktu, a pozostałe elementy są uboczne lub mają raczej znikome znaczenie, to normę stosowaną do głównego elementu należy stosować do całości wynagrodzenia”.

3.

Jak Wnioskodawca wskazał już wcześniej, jego zdaniem należy uznać, że Opłata stanowi tzw. opłatę dystrybucyjną. Na podstawie Umowy, Spółka uzyskuje bowiem prawo do zamawiania Wyrobów, a następnie ich odsprzedaży wyłącznie na terytoriach wskazanych w Umowie. Jednocześnie, wynagrodzenie B. GmbH z tytułu udzielenia Licencji jest rozliczane w postaci Opłaty, jako procent od wartości Wyrobów sprzedanych (dystrybuowanych) przez Spółkę.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, ze Opłata nie stanowi należności licencyjnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT lub art. 12 umowy o UPO. W szczególności wypłaty Opłaty nie stanowią płatności z tytułu:

• praw autorskich lub praw pokrewnych,
• z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw,
• z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego,
• za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Powyższy wniosek potwierdza Komentarz do Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej jako: „MK”). Komentarz do MK nie jest formalnym źródłem prawa, ale jest powszechnie akceptowany przy interpretacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania opartych na Modelowej Konwencji OECD

Z pkt 10.1 Komentarza do art. 12 MK wynika, że: „Wypłaty dokonane jedynie w zamian za uzyskanie wyłącznych praw do dystrybucji jakiegoś produktu lub usługi na danym terytorium nie stanowią należności licencyjnych, ponieważ nie są dokonane jako wynagrodzenie za użytkowanie lub prawo użytkowania mienia, objętego definicją. Takie wypłaty, których celem jest zwiększenie wpływów pochodzących ze sprzedaży, podlegają artykułowi 7”.

3.

Stanowisko Spółki jest zgodne z linią interpretacyjną organów podatkowych, które potwierdzają, że opłaty za udzielenie licencji na dystrybucję określonych towarów nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Przykładowo, w stanie faktycznym opisanym w interpretacji indywidualnej z 21 listopada 2023 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.469.2023.2.MC), wnioskodawca zawarł umowę, na podstawie której otrzymał prawo do niewyłącznego prawa do dystrybucji i sprzedaży określonych produktów spółki X. Jednocześnie wnioskodawca otrzymał prawo do korzystania z własności intelektualnej (tj. znaków towarowych, nazw marek, nazw handlowych, nazw liniowych, logo, know-how patentów i praw autorskich należących do X) w odniesieniu do dystrybucji produktów, ograniczone do celów i w okresie obowiązywania umowy Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że w takiej sytuacji „nie dojdzie do przeniesienia autorskich praw majątkowych czy pokrewnych Spółka będzie jedynie dystrybutorem Produktów i korzysta z Własności Intelektualnej wyłącznie w odniesieniu do dystrybucji (...) należności wypłacane przez Spółkę z tytułu Opłaty Wstępnej [tj. opłaty za prawo do dystrybucji produktów X na określonym terytorium - dop. Wnioskodawcy] na rzecz X w zakresie dystrybucji Produktów nie mieszczą się w zakresie przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT a na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT”.

Analogiczne wnioski zostały zaprezentowane m.in.:

• w interpretacji indywidualnej z 12 czerwca 2023 r. (nr 0111-KDWB.4010.9.2023.1.HK), w której organ podatkowym potwierdził, że „w okolicznościach wskazanych w opisie stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę ("centralę", nie zagraniczne zakłady) na rzecz Producenta w związku z nabyciem jako dystrybutor dostępów do Oprogramowania w formie licencji lub subskrypcji przeznaczonego do odsprzedaży klientom Spółki nie stanowi żadnej z kategorii przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy CIT (winno być ustawy z 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych - tekst jedn. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm. dalej "Ustawa CIT") i w konsekwencji Spółka nie ma obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych wypłat na podstawie art. 26 ust. 1 Ustawy CIT”;
• w interpretacji indywidualnej z 29 sierpnia 2013 r. (nr IPPB5/423-414/13-2/MK) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W przedstawionym stanie faktycznym spółka T. udzieliła wnioskodawcy niewyłącznej licencji dystrybucyjnej na podstawie umowy ze sprzedawcą lokalnym w celu dystrybuowania przez wnioskodawcę produktów Grupy T. dla klientów na terenie Polski. Organ podatkowy zgodził się, że: „należności wypłacane przez Oddział na rzecz T. z tytułu opłaty dystrybucyjnej nie mieszczą się w definicji należności licencyjnych wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 12 Umowy polsko - szwajcarskiej w jej brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2013 r. Oznacza to, że Oddział nie będzie zobowiązany do pobierania z tego tytułu podatku u źródła”;
• w interpretacji indywidualnej z 13 marca 2014 r. (nr ILPB4/423-495/13-2/DS) wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której organ podatkowy wskazał, że „opłaty dokonywane przez Spółkę na rzecz Niemieckiej Spółki i Holenderskiej Spółki z tytułu przyznania prawa do dystrybucji nasion i sadzeniaków w Polsce me wchodzą w zakres należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz nie mieszczą się w definicji "należności licencyjnych" określonych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. Tym samym, nie podlegają one opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych”.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest ściśle związany z instytucją ograniczonego i nieograniczonego obowiązku podatkowego. Powstanie obowiązku podatkowego wyznacza siedziba lub zarząd usytuowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (zasada rezydencji), bądź też osiąganie dochodów na tym terytorium (zasada źródła). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma swoją siedzibę lub zarząd, co oznacza opodatkowanie dochodu uzyskanego w Polsce.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:

Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła.

Stosownie do postanowień art. 21 ust. 1 ustawy o CIT:

Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

- ustala się w wysokości 20% przychodów,

3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,

4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W myśl natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:

Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a- 1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.

W świetle art. 26 ust. 2e ustawy o CIT:

Jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł:

1)z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e;

2)bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Jak stanowi art. 26 ust. 3 ustawy o CIT:

Płatnicy, o których mowa w ust. 1, przekazują kwoty podatku w terminie do 7 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zgodnie z ust. 1, 2-2b, 2d i 2e pobrano podatek, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby podatnika wykonuje swoje zadania, albo - w przypadku dochodu, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f - na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby płatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników wymienionych w art. 3 ust. 2 oraz podatników będących osobami uprawnionymi z papierów wartościowych zapisanych na rachunkach zbiorczych, których tożsamość nie została płatnikowi ujawniona w trybie przewidzianym w ustawie, o której mowa w art. 4a pkt 15, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania. Płatnicy są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w:

1) art. 3 ust. 1 - informację o wysokości pobranego podatku,

2) art. 3 ust. 2, oraz urzędowi skarbowemu - informację o dokonanych wypłatach i pobranym podatku

- sporządzone według ustalonego wzoru.

Obowiązek przesłania tych informacji podatnikom oraz urzędowi skarbowemu nie powstaje w przypadku i w zakresie określonych w ust. 2a zdanie pierwsze.

Art. 26 ust. 3d ustawy o CIT stanowi natomiast, że:

Informację, o której mowa w ust. 3 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku. Przepisy ust. 3b i 3c stosuje się odpowiednio.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:

Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 22b ustawy o CIT:

Zwolnienia i odliczenia wynikające z przepisów art. 20-22 stosuje się pod warunkiem istnienia podstawy prawnej wynikającej z umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego innego niż Rzeczpospolita Polska państwa, w którym podatnik ma swoją siedzibę lub w którym dochód został uzyskany.

Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym, zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej.

W niniejszej sprawie zastosowanie będzie miała Umowa zawarta między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku podpisaną w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12 poz. 90 dalej: „UPO Polska-Niemcy”).

Stosownie do art. 3 ust. 2 UPO Polska-Niemcy:

Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie, które nie zostało w niej zdefiniowane, będzie miało takie znaczenie, jakie przyjmuje się w danym czasie zgodnie z prawem tego Państwa w zakresie podatków, do których ma zastosowanie niniejsza umowa, przy czym znaczenie wynikające ze stosowanego ustawodawstwa podatkowego tego Państwa będzie miało pierwszeństwo przed znaczeniem nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.

W myśl art. 7 ust. 1 UPO Polska-Niemcy:

Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie, poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi

Zgodnie z art. 7 ust. 7 UPO Polska-Niemcy:

Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej umowy, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.

W świetle powyższego należy zatem stwierdzić, że powołany powyżej art. 7 ust. 7 ww. Konwencji przyznaje pierwszeństwo poszczególnym artykułom dotyczącym opisanych w nim konkretnych kategorii dochodów. W związku z tym artykuł ten ma zastosowanie do dochodów przedsiębiorstwa, które nie wchodzą w zakres dochodów objętych innymi artykułami.

Stosownie do art. 12 ust. 1-3 UPO Polska-Niemcy:

1. Należności licencyjne, powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

2. Jednakże należności licencyjne, o których mowa w ustępie 1 niniejszego artykułu, mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z jego ustawodawstwem, ale jeżeli osoba uprawniona do należności licencyjnych ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5 procent kwoty brutto należności licencyjnych.

3. Określenie „należności licencyjne” użyte w niniejszym artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej. Postanowienie to stosuje się odpowiednio do wszelkiego rodzaju wypłat za użytkowanie lub prawo do użytkowania nazwy, zdjęcia lub innych podobnych praw osobistych oraz do wypłat otrzymywanych jako wynagrodzenie za nagranie przez radio lub telewizję występów sportowców lub artystów.

Odnosząc się do definicji należności licencyjnej zawartej w art. 12 ust. 3 UPO Polska-Niemcy, należy podkreślić, że Państwa - posłużyły się sformułowaniem „wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego, włącznie z filmami dla kin, wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje dotyczące doświadczenia w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej”. Jak wynika z powyższego, pojęcie należności licencyjnych nie dotyczy wszelkich opłat dokonywanych w związku z transakcjami, których przedmiotem są prawa autorskie, lecz wyłącznie tych, w których mamy do czynienia z ustanowieniem prawa do ich użytkowania. Tym samym, zapłata za przeniesienie danego prawa (np. ogółu praw autorskich) jeżeli wynagrodzenie przekazywane jest z tytułu przeniesienia całości praw wynikających z praw autorskich, nie stanowi należności licencyjnej w rozumieniu ww. umowy. Przepis ten reguluje opodatkowanie należności licencyjnych, do których zalicza się należności uzyskiwane z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania każdego prawa autorskiego, a nie jego przeniesienia.

Ustawa o CIT (ani inne ustawy podatkowe) nie zawierają definicji praw autorskich i z tego względu na potrzeby ustalenia zakresu tego pojęcia konieczne jest odniesienie się do ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24, dalej: „ustawa o prawie autorskim”).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim:

Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Jednocześnie jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim:

W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).

W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim, zawarto ogólną normę, opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tegoż artykułu ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii, podanych jako katalog otwarty.

Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony w art. 1 ust. 2 pkt 1 stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim:

1. Jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;

2) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

2. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub licencja obejmują pola eksploatacji wyraźnie w nich wymienione.

Stosownie do art. 43 ust. 1 i 2 ustawy o prawie autorskim:

1. Jeżeli z umowy nie wynika, że przeniesienie autorskich praw majątkowych lub udzielenie licencji nastąpiło nieodpłatnie, twórcy przysługuje prawo do wynagrodzenia.

2. Wynagrodzenie musi być godziwe i odpowiednie do zakresu udzielonego prawa, charakteru i zakresu korzystania oraz korzyści wynikających z korzystania z utworu.

Zgodnie z art. 67 ustawy o prawie autorskim:

1. Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.

2. Jeżeli umowa nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób (licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu eksploatacji (licencja niewyłączna).

3. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, licencjobiorca nie może upoważnić innej osoby do korzystania z utworu w zakresie uzyskanej licencji.

4. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, uprawniony z licencji wyłącznej może dochodzić roszczeń z tytułu naruszenia autorskich praw majątkowych, w zakresie objętym umową licencyjną.

5. Umowa licencyjna wyłączna wymaga zachowania formy pisemnej pod rygorem nieważności.

Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy Opłaty uiszczane przez Spółkę na rzecz B. GmbH podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób prawnych, a tym samym na Spółce - jako płatniku - ciąży obowiązek obliczenia, potrącenia i zapłaty tego podatku.

We wniosku i jego uzupełnieniu wskazali Państwo, że celem umowy z B. GmbH jest nabywanie przez Państwa Spółkę wyrobów od zatwierdzonych przez B. GmbH podmiotów w Polsce. B. GmbH upoważnił Państwa do korzystania z dokumentacji w ramach umowy, a Państwo zobowiązali się do zapłaty wynagrodzenia na rzecz B. GmbH. W zamian za ww. wynagrodzenie B. GmbH udzielił Państwu licencji, tj. licencji na nabywanie wyrobów z wykorzystaniem dokumentacji. Z tytułu udzielenia licencji zobowiązali się Państwo uiszczać na rzecz B. GmbH wynagrodzenie (opłatę). Opłata stanowi 10% wartości sprzedaży netto wyrobów na terytorium, za które odpowiadają Państwo. Sprzedażą netto jest kwota faktury netto pomniejszona o oddzielnie obliczone koszty dodatkowe (takie jak m.in. fracht, cło, opakowania, podatki), a także rabaty ilościowe i lojalnościowe. Umowa zawarta z B. GmbH sprowadza się do umożliwienia Państwu nabywania wyrobów oraz ich odsprzedaży na określonych terytoriach. Z umowy nie wynika, żeby jej celem było uzyskanie dostępu do dokumentacji przez Państwa Spółkę. Głównym celem Umowy jest umożliwienie Państwu nabywania wyrobów oraz ich odsprzedaży na określonych terytoriach. Dokumentacja jest udostępniana Państwu dla zapewnienia prawidłowego wykonania umowy. Przekazanie dokumentacji nie występuje jako świadczenie niezależne, ale służy jedynie realizacji powyższego celu - B. GmbH musiał przekazać bowiem Państwu dokumentację, aby Państwa Spółka mogła składać zamówienia na wyroby oraz weryfikować ich parametry i jakość. Ponadto, wskazali Państwo, że faktury wystawione przez B. GmbH dokumentujące opłatę obejmują i będą obejmowały całe to świadczenie, bez wyodrębniania jego poszczególnych elementów oraz, że przedmiotem umowy nie jest przeniesienie praw autorskich lub praw pokrewnych, przeniesienie praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego oraz udostępnienie informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Z powyższego wynika więc, że nie dojdzie do przeniesienia autorskich praw majątkowych czy pokrewnych. Są Państwo jedynie dystrybutorem wyrobów B. GmbH, tj. nabywają oraz będą Państwo nabywać wyroby B. GmbH oraz odsprzedawać je na określonych terytoriach. Zatem pośredniczą Państwo w sprzedaży tych wyrobów, a przedmiotem umowy nie jest przeniesienie żadnych praw, czy też udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, bądź udostępnienie informacji związanych ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).

Zatem opłaty uiszczane przez Państwa na rzecz B. GmbH dotyczące nabywania i dystrybucji wyrobów B. GmbH nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT w związku z art. 12 UPO Polska-Niemcy. Na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT nie mają Państwo więc obowiązku potrącenia od nich podatku u źródła.

Należy także podkreślić, iż art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, nakłada na płatnika obowiązek dochowania należytej staranności przy weryfikacji warunków niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź obniżonej stawki podatku. Należyta staranność w weryfikacji warunków niepobrania podatku, zastosowania zwolnienia bądź obniżonej stawki podatku wymagana jest po stronie płatnika bez względu na to, czy suma wypłat należności na rzecz jednego podatnika przekroczy w danym roku podatkowym kwotę 2 000 000 zł. Obowiązek dochowania należytej staranności, o której mowa w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT spoczywa na płatniku, który dokonując wypłaty nie pobiera podatku u źródła na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, stosuje zwolnienie lub obniżoną stawkę.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że opłaty uiszczane przez Państwa na rzecz B. GmbH nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła, a tym samym na Spółce - jako płatniku - nie ciąży obowiązek obliczenia, potrącenia i zapłaty tego podatku.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.