Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 października 2024 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie spełniać przesłanki zawartej w art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i w konsekwencji będzie uprawniony do stosowania ryczałtu od dochodów spółek na podstawie zawiadomienia ZAW-RD złożonego przed uchyleniem decyzji o wsparciu (DoW). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem podatkowym (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”).

Spółka zakłada osiąganie w przyszłości zysków, a następnie ich reinwestycję w dalszy rozwój. Z tego powodu Spółka rozważa:

- wystąpienie z wnioskiem o wsparcie na podstawie ustawy z 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. 2024 poz. 459); lub

- przejście przez Spółkę na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek (estoński CIT).

Decyzja o wsparciu (DoW)

W ramach decyzji o wsparciu (DoW) Spółka będzie zobowiązana do zrealizowania nowej inwestycji na wskazanym terenie inwestycyjnym (planowana jest budowa hali). Jednocześnie z uwagi na ceny i dostępność materiałów oraz ich spodziewany znaczący wzrost, a także dostępność zaufanych kontrahentów tj. ekipy budowlanej, Spółka poniesienie wydatki typowo budowlane (wykonanie fundamentów pod halę produkcyjną) przed złożeniem wniosku o DoW.

Spółka powzięła wątpliwość, czy poniesienie wydatków na halę przed złożeniem wniosku o DoW spowoduje, że planowana inwestycja nie będzie traktowana jako „nowa” w rozumieniu ustawy o wspieraniu nowych inwestycji. W rezultacie Spółka nie będzie miała prawa do zwolnienia swojego dochodu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”). Wskazana wątpliwość zostanie zaadresowana w ramach odrębnego wniosku o interpretację indywidualną.

Z uwagi na powyższe, a także inne powody biznesowe Spółka rozważa również przejście na opodatkowanie estońskim CIT.

Estoński CIT

Jeżeli Spółka rozpocznie opodatkowanie estońskim CIT, to w takim wypadku wystąpi dla porządku z wnioskiem o uchylenie przyznanej jej DoW. Tym samym harmonogram planowanych czynności będzie wyglądać następująco:

1)Poniesienie wydatków na halę – planowana data listopad 2024 r.,

2)Złożenie wniosku o DoW – planowana data listopad/grudzień 2024 r.,

3)Przyznanie Spółce DoW – planowana data grudzień 2024 r./styczeń 2025 r.,

4)Rozpoczęcie przez Spółkę opodatkowania zgodnie z zasadami estońskiego CIT – pierwszy dzień miesiąca „X” w 2025 r. w związku ze złożeniem zawiadomienia ZAW-RD,

5)Złożenie wniosku o uchylenie przyznanej Spółce DoW – spodziewany termin „X + ok. 7 dni” 2025 r.,

6)Uchylenie DoW – spodziewany termin „X + ok. 20 dni” 2025 r.

Spółka zakłada, że pomiędzy rozpoczęciem opodatkowania według estońskiego CIT (krok 4), a uchyleniem DoW (krok 6) nie osiągnie dochodów z nowej inwestycji (budowy hali). Wynika to z faktu, iż:

- do tego czasu budowa hali nie zostanie ukończona (nie będzie zatem możliwe uzyskiwanie z niej dochodów);

- dochody Spółki z tytułu budowy hali mogą być nieuznawane jako dochody z nowej inwestycji (zob. sekcja „Decyzja o wsparciu (DoW)” powyżej).

Na dzień rozpoczęcia przez Spółkę opodatkowania zgodnie z zasadami estońskiego CIT (krok 3) należy przyjąć, że Spółka będzie spełniać wszystkie warunki, o których mowa art. 28j ust. 1 ustawy o CIT. Jednocześnie Spółka nie będzie podlegać pod wyłączenia podmiotowe, o których mowa w art. 28k ust. 1 pkt 1-2 oraz 4-6 ustawy o CIT.

Art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT jest natomiast przedmiotem niniejszego wniosku.

Pytanie

 Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie spełniać przesłanki zawartej w art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i w konsekwencji będzie uprawniony do stosowania ryczałtu od dochodów spółek na podstawie zawiadomienia ZAW-RD złożonego przed uchyleniem DoW?

Państwa stanowisko

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nie będzie spełniać przesłanki zawartej w art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i w konsekwencji będzie uprawniony stosowania ryczałtu od dochodów spółek na podstawie zawiadomienia ZAW-RD złożonego przed uchyleniem DoW.

Zgodnie z art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, przepisów o ryczałcie od dochodów spółek nie stosuje się do podatników osiągających dochody, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a. Z kolei w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT jako zwolnione od opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, wskazano dochody podatników z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Jednocześnie w odniesieniu do powyższego przepisu zwolnienie przysługuje wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu. Z przepisu art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT jednoznacznie wynika, że to osiąganie określonej kategorii dochodów, a nie wydanie na imię podatnika decyzji o wsparciu wyłącza możliwość skorzystania z ryczałtowej formy opodatkowania (estońskiego CIT). W związku z powyższym jakikolwiek nie byłby charakter zwolnienia od opodatkowania przewidziany w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, decydujące znaczenie ma kwestia osiągania określonego rodzaju dochodów.

Treść powołanego wyżej przepisu nie daje zdaniem Spółki podstaw do utożsamiania faktu dysponowania przez podatnika decyzją o wsparciu, a osiąganiem przez niego dochodu z realizacji inwestycji, której decyzja ta dotyczy. Taki pogląd organu uznać należy za zbyt daleko idący, a przede wszystkim nieznajdujący oparcia w art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Z oczywistych powodów, jeśli podatnik nie osiąga dochodów, to nie mogą one podlegać zwolnieniu, choćby obligatoryjnemu. Zatem rozważania na tle sformułowań zawartych w art. 17 ust. 1 ustawy o CIT „wolne od podatku są”, czy „wolne od podatku mogą być” uznać należy za nieistotne.

Powyższe potwierdza m.in. wyrok WSA w Bydgoszczy z 6 lutego 2024 r. sygn. I SA/Bd 622/23 oraz interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 lutego 2023 r. sygn. 0114-KDIP2-1.4010.40.2023.1.OK.

Zwolnienie dochodów na podstawie DoW

Podstawą do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT jest prowadzenie działalności gospodarczej określonej decyzją o wsparciu. Decyzja o wsparciu określa okres jej obowiązywania, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić (art. 15 ustawy o wspieraniu nowych inwestycji). Moment rozpoczęcia korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT określony został w § 9 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji z 27 grudnia 2022 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 2861 z późn. zm.).

Zgodnie z brzmieniem § 9 ust. 1 rozporządzenia: wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym upłynął termin zakończenia inwestycji określony w decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej, z zastrzeżeniem wyjątku, o którym mowa w § 5 ust. 6.

Przepis § 9 ust. 1 rozporządzenia jednoznacznie reguluje moment, od którego podatnik może rozpocząć korzystanie ze zwolnienia dochodów uzyskanych z nowej inwestycji – jest to miesiąc, w którym upłynął termin zakończenia inwestycji określony w decyzji o wsparciu. W ujęciu tego przepisu za rozpoczęcie nowej inwestycji uznaje się rozpoczęcie robót budowlanych lub pierwsze prawnie wiążące zobowiązanie do zamówienia urządzeń lub inne zobowiązanie, które sprawia, że inwestycja staje się nieodwracalna, zależnie od tego, co nastąpi najpierw.

W przedmiotowej sprawie Spółka poniesie wydatki na nową inwestycję przed przyznaniem jej DoW, a jednocześnie planuje (jeżeli przejdzie na estoński CIT) dla porządku uchylić przyznaną jej DoW zanim ukończy prowadzoną inwestycję. W związku z tym, w momencie rozpoczęcia opodatkowania estońskim CIT Spółka nie będzie podatnikiem osiągającym dochody zwolnione od podatku, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Powyższe potwierdza m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 września 2024 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.328.2024.1.JKU.

Pierwszeństwo wykładni językowej w prawie podatkowym

Prymat wykładni językowej w prawie podatkowym wywodzi się z art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z 2 kwietnia 1997 r. (dalej: „Konstytucja RP”), zgodnie z którym nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.

Wskazana norma konstytucyjna oznacza obowiązek uregulowania powyższych kwestii w akcie prawnym rangi ustawowej w sposób precyzyjny, przejrzysty i jasny, ponieważ z zasady demokratycznego państwa prawnego wynika, że każda regulacja prawna ingerująca w prawa i wolności obywatelskie musi spełniać wymóg dostatecznej określoności. W związku z tym, zarówno w orzecznictwie jak i doktrynie przyznaje się pierwszeństwo wykładni językowej w procesie wykładni prawa, a pozostałe zasady wykładni, w tym wykładnię systemową oraz funkcjonalną traktować jako pomocnicze w sytuacjach, gdy nie można usunąć wątpliwości co do treści normy prawnej za pomocą wykładni językowej.

Pogląd taki akcentowany jest także w orzecznictwie sądów administracyjnych. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 26 października 2021 r. o sygn. akt II FSK 979/21: Zgodnie z przyjętą w orzecznictwie i doktrynie zasadą pierwszeństwa wykładni językowej w procesie wykładni prawa, należy w pierwszej kolejności zastosować dyrektywy wykładni językowej, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości lub w celu wzmocnienia wyniku wykładni językowej, sięgać kolejno po wykładnię systemową lub funkcjonalną.

W prawie podatkowym pogląd ten znajduje swoje oparcie w art. 217 Konstytucji RP, w myśl którego nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy.

Ustawa jest tekstem zapisanym w języku polskim i każdy podatnik może poznać treść prawa podatkowego w oparciu o reguły językowe. Ponadto w judykaturze podkreśla się, że zasada pierwszeństwa wykładni językowej dopuszcza odstępstwa od wyniku jej zastosowania tylko wówczas, gdy wynik ten prowadzi albo do absurdu, albo do rażąco niesprawiedliwych lub irracjonalnych konsekwencji, a zatem być usprawiedliwione racjami aksjologicznymi, np. ochroną wartości konstytucyjnych.

Wszystko to prowadzi do wniosku, że wykładnia funkcjonalna i systemowa są subsydiarne względem wykładni językowej. Wykładnia systemowa służy do rozstrzygania wątpliwości, które nasuwa wykładnia językowa, a w szczególności pozwala uzasadnić wybór między różnymi możliwymi interpretacjami językowymi przepisu, zwłaszcza że normy systemu prawa są powiązane ze sobą relacjami funkcjonalnymi.

Natomiast wykładnia celowościowa – stanowiąca rodzaj wykładni funkcjonalnej – wiąże się z pojęciem celu, rozumianego jako pożądany rezultat obowiązywania określonych przepisów prawa. Każdy przepis prawa – w założeniu – ma realizować cele prawodawcy. Stosując wykładnię celowościową, wiąże się brzmienie słów aktów prawnych z sensem i celem przepisów prawnych, przy czym granicą wykładni jest możliwy sens słów, za pomocą których prawodawca wyraża swoją wolę (por. wyrok WSA we Wrocławiu z 16 stycznia 2019 r., sygn. akt I SA/Wr 1097/18, i powołane tam orzecznictwo oraz piśmiennictwo, a ponadto:

-uchwała siedmiu sędziów NSA z 22 czerwca 2015 r., sygn. akt II FPS 3/15;

-wyrok NSA z 2 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 2673/13;

-wyrok NSA z 17 czerwca 2010 r., sygn. akt II FSK 248/09;

-wyrok WSA w Krakowie z 19 marca 2014 r., sygn. akt I SA/ Kr 133/14).

Stanowisko to należy przy tym uznać za ugruntowane, mając na względzie, że zostało ono również odzwierciedlone w uchwale składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 marca 2000 r. (sygn. akt FPS 14/99), w której wskazano: Jednakże rezultaty tej ostatniej wykładni (systemowej – przypis własny) nie mogą wykraczać poza granice wyznaczone przez wykładnię gramatyczną, wykładnia językowa bowiem nie tylko jest punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa, lecz także zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym.

Mając na względzie powyższe, zgodnie z przytoczonymi zasadami wykładni, uwzględniając prymat wykładni językowej należy stwierdzić, że art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT odnosi się jedynie do osiągania przez podatnika dochodu z realizacji inwestycji (decyzji o wsparciu), której decyzja ta dotyczy, a nie samego faktu jej posiadania. W związku z czym, stosując zasadę pierwszeństwa wykładni językowej, zdaniem Spółki należy przyjąć, że posiadanie ważnej (nieuchylonej) DoW na moment rozpoczęcia opodatkowania estońskim CIT nie stanowi przesłanki uniemożliwiającej korzystanie z tego reżimu.

In dubio pro tributario – orzekanie na korzyść podatnika

W przypadku zaistnienia wątpliwości dotyczących treści prawa podatkowego, ma zastosowanie art. 2a ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (dalej jako: „Ordynacja podatkowa”), zgodnie z którym: Niedające się usunąć wątpliwości co do treści przepisów prawa podatkowego rozstrzyga się na korzyść podatnika. Wskazuje się, że celem wprowadzonej zasady rozstrzygania wątpliwości na korzyść podatnika jest zwiększenie ochrony podatnika, w szczególności w sytuacjach, w których jakość legislacyjna wprowadzanych przepisów podatkowych budzi uzasadnione wątpliwości.

Powyższa reguła interpretacyjna nakazuje rozstrzyganie wszelkich wątpliwości interpretacyjnych na rzecz podatnika oraz zakazuje takiej wykładni przepisów, która rozszerzałaby zakres obowiązków podatkowych podatnika (tak. m.in. Brolik, Wykładnia prawa podatkowego oraz jej determinanty, ZNSA 2014, nr 3, s. 54-75).

A zatem wykładnia, która prowadziłaby do uznania, że dla Spółki sam fakt posiadania DoW oznacza osiąganie dochodów zwolnionych od podatku zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT rozszerzałaby zakres obowiązków podatkowych podatnika, co stanowiłoby naruszenie zasady in dubio pro tributario.

Podsumowanie

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca nie będzie spełniać kryterium zawartego w art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i w konsekwencji będzie uprawniony do opodatkowania swoich dochodów zgodnie z zasadami estońskiego CIT, w szczególności ze względu na:

- brak możliwości utożsamiania faktu dysponowania przez podatnika decyzją o wsparciu, a osiąganiem przez niego dochodu z realizacji inwestycji, której decyzja ta dotyczy;

- brak możliwości zwolnienia przez Spółkę dochodu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT ze względu na moment rozpoczęcia ponoszenia wydatków na nową inwestycję tj. przed przyznaniem DoW;

- brak możliwości zwolnienia przez Spółkę dochodu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT ze względu na rezygnację (tj. uchylenie) DoW przyznanej Spółce przed momentem zakończenia inwestycji;

- orzeczenia i interpretacje wydawane w podobnej sprawie;

- pierwszeństwo w literalnej wykładni przepisów podatkowych;

- zasadę rozstrzygania wątpliwości dotyczących treści przepisów prawa podatkowego na korzyść podatnika.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zauważyć należy, że stosownie do Państwa stanowiska oraz zadanego pytania wyznaczających granice rozpatrywanego wniosku, przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wyłącznie ocena czy w opisanym zdarzeniu przyszłym nie będą Państwo spełniać przesłanki zawartej w art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i czy w konsekwencji tego będą Państwo uprawnieni do opodatkowania swoich dochodów zgodnie z zasadami estońskiego CIT.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ściśle określają jakie warunki zobowiązany jest spełnić podatnik aby mógł wybrać formę opodatkowania w postaci ryczałtu od dochodu spółek, czyli tzw. estoński CIT.

Zgodnie z art. 28j ust. 1 ustawy o CIT:

Jednocześnie, przepisy wyłączają wprost niektóre kategorie podatników z zakresu podmiotowego tej regulacji. I tak, w myśl art. 28k ust. 1 ustawy o CIT:

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT:

Natomiast art. 17 ust. 4 ustawy o CIT stanowi, że:

W myśl art. 17 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2024 r., poz. 459, dalej: „ustawa o WNI”)

Jak stanowi art. 17 ust. 5 ustawy o WNI:

Zgodnie z art. 21 ustawy o WNI:

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że planują Państwo realizację nowej inwestycji – budowę hali – na wskazanym terenie inwestycyjnym. Rozważają Państwo wystąpienie z wnioskiem o wsparcie na podstawie ustawy z 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji lub przejście na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek (estoński CIT).

Jeżeli rozpoczną Państwo opodatkowanie estońskim CIT, to jak wynika z opisanego we wniosku harmonogramu planowanych czynności, mają Państwo zamiar w pierwszej kolejności uzyskać decyzję o wsparciu (DoW), złożyć zawiadomienie o wyborze opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek (ZAW-RD), a następnie wystąpić o uchylenie DoW.

Zakładają Państwo, że pomiędzy rozpoczęciem opodatkowania według estońskiego CIT, a uchyleniem DoW Spółka nie osiągnie dochodów z nowej inwestycji.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii czy w opisanym zdarzeniu przyszłym nie będą Państwo spełniać przesłanki zawartej w art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i w konsekwencji będą Państwo uprawnieni do stosowania ryczałtu od dochodów spółek na podstawie zawiadomienia ZAW-RD złożonego przed uchyleniem decyzji o wsparciu .

Mając na uwadze treść wniosku zauważyć należy, że w „Przewodniku do Ryczałtu od dochodów spółek” z 23 grudnia 2021 r., (stanowiącego ogólne wyjaśnienia przepisów prawa podatkowego dotyczące stosowania tych przepisów – objaśnienia podatkowe) wskazano:

W orzecznictwie SN i NSA oraz w piśmiennictwie ukształtowany jest pogląd, zgodnie z którym przepisy prawa podatkowego należy wykładać ściśle i zgodnie z ich literalnym brzmieniem, a jedynie w sytuacjach wątpliwych, gdy językowa wykładnia nie prowadzi do ustalenia jednoznacznej treści normy prawnej, należy skorzystać z innych metod wykładni w taki sposób, by wyinterpretowana norma spójna była z innymi normami skorelowanymi, jak również by jednocześnie w pełni odzwierciedlała intencje racjonalnego ustawodawcy i nie była sprzeczna z przepisami rangi konstytucyjnej.

Kierując się zatem wykładnią językową stwierdzić należy, że dopiero po uchyleniu lub wygaśnięciu decyzji o wsparciu podatnik spełniający warunki określone w przepisach o ryczałcie może wybrać tą formę podatkowania. Dopiero bowiem wówczas nie będzie do niego miał zastosowania przepis art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Dopiero w momencie, w którym wydana dla Państwa decyzja o wsparciu przestanie obowiązywać nie znajdzie do Państwa zastosowania wyłączenie z art. 28k ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT i dopiero wtedy będą Państwo uprawnieni do wyboru Ryczałtu od dochodów spółek zakładając, że Spółka będzie spełniać wszystkie warunki, o których mowa art. 28j ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym, przedstawione przez Państwa we wniosku stanowisko jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, iż dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące.

Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Wnioskodawcę wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

W kwestii zastosowania art. 2a Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym:

Organ zauważa, że w sprawie brak jest wątpliwości co do wykładni omawianych przepisów, co tym samym wyklucza możliwość zastosowania przepisu art. 2a Ordynacji podatkowej.

Aby powyższy przepis znalazł zastosowanie, po pierwsze, muszą istnieć wątpliwości dotyczące treści przepisów prawa podatkowego. Po drugie, istniejące wątpliwości powinny mieć taki charakter, że nie da się ich rozstrzygnąć. Jeśli więc wątpliwości istnieją, ale mogą zostać wyeliminowane w procesie wykładni, wspomniana zasada nie ma zastosowania (wyrok WSA w Bydgoszczy z 11 października 2017 r. sygn. akt I SA/Bd 781/17).

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.