Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 listopada 2024 r. za pośrednictwem platformy e-Urząd Skarbowy wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów świadczenia okolicznościowe wypłacone byłym pracownikom o statusie emeryta lub rencisty.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Sp. z o.o. z siedzibą w (…) (dalej jako: Spółka, Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, rozliczającym się z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

Zatrudnia około (…) pracowników i jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych od wypłaconych wynagrodzeń.

Głównym obszarem działalności Spółki są konstrukcje (…).

Spółka jest dobrze prosperującym przedsiębiorstwem, ma to związek z odpowiednio dobraną kadrą pracowniczą zarówno obecnych jak i byłych pracowników, którzy przyczynili się do rozwoju firmy.

Zarząd, mając na uwadze dobre wyniki finansowe firmy, jak również wkład w rozwój Spółki wszystkich zatrudnionych w latach poprzednich, którzy posiadają status emerytów i rencistów jak i zatrudnionych obecnie pracowników przyznaje na podstawie uchwały ze środków obrotowych świadczenia pieniężne (z okazji Świąt Bożego Narodzenia, Wielkanocy). Poniesione koszty związane ze świadczeniami na rzecz emerytów nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu.

Działania spółki nakierowane są na budowaniu wieloletnich relacji zarówno z obecnymi jak i byłymi pracownikami, co przekłada się nie tylko na budowanie wizerunku społecznego, ale również na zaangażowanie we wkład i rozwój firmy.

Wypłata świadczeń dla emerytów i rencistów jest dowodem na to, że dla spółki każdy wkład jest doceniany nawet pomimo upływu czasu. Spółka nie determinuje przydatności załogi przez pryzmat wieku i możliwości, dlatego obecni pracownicy czują silną więź ze spółką widząc jak zarząd troszczy się o byłych pracowników.

Spółka 9 listopada 2024 r. dokonała aktualizacji Regulaminu Wynagrodzeń, w którym zawarła zapis dotyczący wypłaty ze środków obrotowych świadczeń okolicznościowych byłym pracownikom, mających status emeryta lub rencisty.

Pytanie

Czy w opisanym stanie faktycznym spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów świadczenia okolicznościowe wypłacone byłym pracownikom o statusie emeryta lub rencisty?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa zdaniem, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Aby wydatek poniesiony przez Spółkę mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki dotyczące tego wydatku:

-został poniesiony przez Spółkę;

-jest definitywny, a więc bezzwrotny;

-pozostaje w związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością;

-poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów;

-został właściwie udokumentowany;

-nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki w postaci wypłat na rzecz byłych pracowników Spółki (emerytów i rencistów) z tytułu świadczeń okolicznościowych, które zostaną poniesione przez Spółkę stanowią wydatki bezzwrotne, odpowiednio udokumentowane, dokonywane z własnej inicjatywny oraz nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Świadczenia okolicznościowe nie stanowią pomocy materialnej, ponieważ są świadczeniami wypłacanymi z inicjatywy Spółki, bez względu na sytuacje materialną świadczeniobiorców. Wypłata świadczeń jest formą docenienia byłych pracowników, których udział we wkład firmy i jej rozwój był kluczowy. Ponadto stanowi to motywację dla obecnej kadry pracowniczej w kontekście przyszłości.

Wnioskodawca traktuje poniesiony koszt jako bezpośrednio związany z prowadzoną działalnością, ponieważ w ten sposób Spółka zabezpiecza źródło przychodów podatkowych, poprzez zaangażowanie pracowników, co ma wpływ na ich efektywność i wydajność, a w konsekwencji przychody ekonomiczne Spółki.

Działania wnioskodawcy w postaci wypłat świadczeń okolicznościowych pracownikom posiadającym status emeryta lub rencisty zwiększają jej konkurencyjność na rynku pracodawców, jak i również mają związek z pozytywną atmosferą w zakładzie pracy.

Powyższe działania w postaci wypłaty omawianych świadczeń w ocenie wnioskodawcy stanowią rzadkość, najczęściej spotykana forma wsparcia i doceniania pracowników obejmuje okres wiążący stosunkiem pracy. Spółka swoje działania polegające na wypłacie świadczeń okolicznościowych byłym pracownikom posiadającym status emeryta lub rencisty, motywuje osiągnięciem szeregu długofalowych korzyści biznesowych.

Wnioskodawca zapoznał się z linią orzecznictwa dotyczącą wypłaty świadczeń na rzecz byłych pracowników - Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 20 grudnia 2019 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.496.2019.1.AT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zauważyć należy, że Państwa stanowisko oceniono wyłącznie w zakresie wyznaczonym przez Państwa pytanie. Tym samym, Organ odniósł się wyłącznie do możliwości zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów podatkowych. Kwestia momentu zaliczenia tychże wydatków do kosztów podatkowych nie jest przedmiotem oceny.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej „ustawa o CIT”),

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒koszt został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

W art. 16 ust. 1 ustawy o CIT ustawodawca określił katalog wydatków, które nawet mimo poniesienia ich przez podatnika w celu osiągnięcia przychodów, bądź zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów, w rozumieniu przepisów podatkowych nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT,

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 288), użyte w ustawie określenia oznaczają:

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że ze środków obrotowych przyznajecie Państwo na podstawie uchwały świadczenia pieniężne (z okazji Świąt Bożego Narodzenia, Wielkanocy) wszystkim zatrudnionym w latach poprzednich pracownikom, którzy posiadają status emerytów i rencistów jak i zatrudnionym obecnie pracownikom. Działania spółki nakierowane są na budowaniu wieloletnich relacji zarówno z obecnymi jak i byłymi pracownikami, co przekłada się nie tylko na budowanie wizerunku społecznego, ale również na zaangażowanie we wkład i rozwój firmy. Wypłata świadczeń dla emerytów i rencistów jest dowodem na to, że dla spółki każdy wkład jest doceniany nawet pomimo upływu czasu. Spółka nie determinuje przydatności załogi przez pryzmat wieku i możliwości, dlatego obecni pracownicy czują silną więź ze spółką widząc jak zarząd troszczy się o byłych pracowników. 9 listopada 2024 r. dokonaliście Państwo aktualizacji Regulaminu Wynagrodzeń, w którym zawarliście zapis dotyczący wypłaty ze środków obrotowych świadczeń okolicznościowych byłym pracownikom, mających status emeryta lub rencisty.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów świadczenia okolicznościowe wypłacone byłym pracownikom o statusie emeryta lub rencisty.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, należy wziąć pod uwagę, że do kosztów podatkowych zalicza się m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą one obejmować, także inne odpowiednio udokumentowane świadczenia na rzecz obecnych i byłych pracowników pod warunkiem wykazania istnienia związku poniesionych z tego tytułu wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą, a zwłaszcza z uzyskiwaniem przychodów, jak również z zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów.

Jak wynika z wniosku, wypłata świadczeń dla emerytów i rencistów jest dowodem na to, że dla spółki każdy wkład pracy jest doceniany nawet pomimo upływu czasu. Spółka nie determinuje przydatności załogi przez pryzmat wieku i możliwości, dlatego obecni pracownicy czują silną więź ze spółką widząc jak zarząd troszczy się o byłych pracowników, co przekłada się na zaangażowanie pracowników, co z kolei wpływa na ich efektywność i wydajność, a tym samym i przychody Spółki. Wypłata wskazanych we wniosku świadczeń jest formą docenienia byłych pracowników, których udział we wkład firmy i jej rozwój był kluczowy.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że w złożonym wniosku wykazali Państwo związek poniesienia wydatków na świadczenia dla byłych pracowników z generowaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej oraz zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów. Ponadto należy zauważyć, że ww. wydatki nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie cytowanego przepisu art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT, gdyż – jak wskazujecie Państwo w treści wniosku – świadczenia pieniężne (z okazji Świąt Bożego Narodzenia, Wielkanocy) przyznane są emerytom i rencistom jak i zatrudnionym obecnie pracownikom na podstawie uchwały oraz zaktualizowanego Regulaminu Wynagrodzenia ze środków obrotowych Spółki.

W związku z powyższym, wydatki z tytułu świadczeń okolicznościowych wypłaconych byłym pracownikom o statusie emeryta lub rencisty mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, pod warunkiem należytego ich udokumentowania.

Państwa stanowisko jest zatem prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.