Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
25 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Przedmiotem działalności Sp. z o.o. są roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi.
W chwili obecnej spółka jest w trakcie budowy budynku hotelowego, w którym zamierza prowadzić działalność hotelarską - trwają prace wykończeniowe.
W budynku znajdują się: pokoje/apartamenty, recepcja, sale konferencyjne , SPA i pozostałe pomieszczenia do użytku wspólnego.
Wszystkie instalacje wewnętrzne - elektryczne, sieci wod-kan., sieci centralnego ogrzewania, sieci telekomunikacyjnej (telefon, RTV oraz internet), klimatyzacji są wbudowane w ściany budynku.
Przed oddaniem do użytkowania poszczególne pokoje/apartamenty zostaną wyposażone w meble w zabudowie (wbudowane w ściany, zabudowa wnęk) oraz w meble wolnostojące, systemy zasłon wbudowane w sufity, aneksy kuchenne w zabudowie (wbudowane, wraz ze sprzętem AGD typu lodówki, kuchenki, zmywarki, zlewozmywaki itp.), łazienki z umywalkami, wannami/prysznicami, bateriami, sedesami, suszarkami zamontowanymi bezpośrednio do instalacji w ścianie. W każdym z pomieszczeń zostanie zamontowane oświetlenie górne i boczne (również przyłączone bezpośrednio do instalacji elektrycznej w ścianie/suficie). Pokoje/apartamenty i części wspólne zostaną również wyposażone w lampy i lampki wolnostojące i telewizory (które można swobodnie odłączyć i przenosić do innych pomieszczeń).
Na podłogach zostaną położone panele drewniane (bądź inne w zależności od potrzeb), zostanie przyklejona wykładzina (dywanowa bądź inna w zależności od potrzeb) lub położone płyty kamienne (gres).
Po przyjęciu do używania spółka zamierza rozpocząć amortyzację budynku hotelowego.
Wartość początkową budynku hotelowego spółka zamierza ustalić poprzez zsumowanie typowych kosztów budowy budynku powiększonych o:
-wbudowane w ściany sieci elektryczne, centralnego ogrzewania, wodno-kanalizacyjne, telekomunikacyjne, klimatyzacji,
-panele i gresy/płyty kamienne położone na podłogach oraz wartość przyklejonych wykładzin,
-meble w zabudowie (np. szafy, aneksy kuchenne),
-baterie i zlewozmywaki w aneksach kuchennych,
-sedesy, wanny/prysznice, umywalki, baterie umywalkowe, prysznicowe, suszarki zamontowane bezpośrednio do instalacji elektrycznej,
-oświetlenie zamontowane bezpośrednio do instalacji elektrycznej w ścianie/suficie.
Natomiast wartość mebli wolnostojących, lamp i lampek wolnostojących, sprzętu AGD (zamontowanego w zabudowie kuchennej), innego wyposażenia które można swobodnie przemieszczać pomiędzy apartamentami (telewizory, zasłony, dekoracje itp. ...) spółka zamierza (w zależności od wartości jednostkowej) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bądź amortyzować jako odrębny środek trwały.
Pytania
1.Czy opisany powyżej sposób ustalenia wartości początkowej budynku jest prawidłowy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2.Czy prawidłowe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów bądź amortyzowania jako odrębny środek trwały (w zależności od wartości jednostkowej) wyposażenia niezwiązanego trwale z budynkiem opisanego powyżej?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. 1
Spółka stoi na stanowisku, że zamierzony sposób ustalenia wartości początkowej budynku jest prawidłowy.
Ad. 2
Zdaniem Spółki, wyposażenie nie związane trwale z budynkiem może być zaliczanie bezpośrednio do kosztów bądź amortyzowane jako odrębny środek trwały (w zależności od wartości jednostkowej).
Stanowisko spółki zarówno dotyczące pytania 1 jak i pytania 2 potwierdza interpretacja Dyrektora KIS z 29 maja 2020 r. (0115-KDIT3.4011.216.2020.1.MK).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805, ze zm., dalej: „updop”):
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Kosztami uzyskania przychodów są zatem wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.
Kosztami będą zarówno koszty uzyskania przychodów pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (pozostające w związku pośrednim) – jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.
Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.
W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:
·został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
·jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
·pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
·poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
·został właściwie udokumentowany,
·nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Na podstawie art. 15 ust. 6 updop:
kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.
W myśl art. 16a ust. 1 updop:
amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:
1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2)maszyny, urządzenia i środki transportu,
3)inne przedmioty
- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków:
·zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie,
·stanowią własność lub współwłasność podatnika – amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 updop,
·są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie,
·przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok – to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik,
·są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu,
·nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c updop.
Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku.
Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania.
Zgodnie z art. 16f ust. 1 updop:
podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.
Na podstawie art. 16f ust. 3 updop:
odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.
Stosownie do art. 16d ust. 1 updop:
podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych od składników majątku, o których mowa w art. 16a i 16b, których wartość początkowa określona zgodnie z art. 16g nie przekracza 10 000 zł; wydatki poniesione na ich nabycie stanowią wówczas koszty uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania.
Jak wskazuje art. 16h ust. 1 pkt 1 updop:
odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
Stosownie do treści art. 16i ust. 1 updop:
odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
Z powyższych przepisów wynika, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiących załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Aby dany składnik majątku mógł zostać zaliczony do środków trwałych, musi stanowić własność lub współwłasność podatnika.
Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy wskazać, że podstawowym kryterium stanowiącym o klasyfikacji danego urządzenia (nabytego lub wytworzonego przez podatnika) jako odrębnego środka trwałego jest kwestia jego kompletności i zdatności do używania.
Przepisy prawa podatkowego nie wyjaśniają co należy rozumieć pod pojęciem „kompletny i zdatny do użytkowania”. Zgodnie z regułą wykładni językowej, w myśl której w sytuacji, gdy ustawodawca nie nadał danemu terminowi szczególnego znaczenia, stosując definicję ustawową, należy przyjąć takie jego znaczenie, jakie funkcjonuje w języku powszechnym.
W języku powszechnym – jak wynika z definicji zawartej w Słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN (www.sjp.pwn.pl) – pojęcie „używać” jest synonimem pojęcia „użyć” i oznacza, m.in. „zastosować coś jako środek, narzędzie” oraz „zrobić z czegoś użytek”. Z powyższego należy wywieść, że oddanie środka trwałego „do używania” jest ściśle związane z włączeniem go do wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej, po uprzednim stwierdzeniu, że jest on kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania – po uzyskaniu stosownych pozwoleń i koncesji. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.
Takie rozumienie kryteriów „kompletności” i „zdatności do użytku” prezentowane jest szeroko w doktrynie prawa podatkowego:
·„kompletne i zdatne do użytku są takie składniki majątku trwałego, które zawierają wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z ich przeznaczeniem, bez narażenia życia lub zdrowia osób z nich korzystających, które ponadto posiadają stosowne atesty i homologacje oraz dopuszczone są do używania przez właściwe organy administracji państwowej” (J. Marciniuk, Podatek dochodowy od osób prawnych, Komentarz, C.H. Beck, Warszawa 2009, s. 518-519);
·„składnik majątku spełnia przesłanki kompletności i zdatności do użytku, jeżeli jest on wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto są sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie” (E. Mazur, Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2009, LEX);
·„zdatność do użytku w wielu sytuacjach faktycznych oznaczać będzie konieczność spełnienia szeregu wymogów formalnoprawnych nakładanych na przedsiębiorcę przez odrębne przepisy” (M. Wilk, Komentarz do art. 16(a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, 2014, LEX);
·„kompletność oraz zdatność do użytku w dniu przyjęcia do używania oznacza też, że środek trwały zawiera wymagane elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, jest sprawny technicznie, a jeśli istnieją wymogi formalne, to także one są spełnione” (M. Ślifirczyk, F. Świtała, R. Krasnodębski, G. Dźwigała, P. Karwat, Z. Huszcz, Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych. Komentarz, Lexis Nexis, Warszawa 2009).
W świetle powyższego należy podkreślić, że składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast, sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć jako „możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania”. Zatem „kompletne i zdatne do użytku” nie oznacza jednocześnie, że składniki majątku mają być zdolne do samodzielnej pracy.
Ad. 1
W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 updop:
za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.
Zgodnie z art. 16g ust. 4 updop:
za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
Przedmiotem Państwa wątpliwości jest prawidłowe ustalenie wartości początkowej budynku w świetle przepisów podatku dochodowego od osób prawnych.
Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w chwili obecnej jesteście Państwo w trakcie budowy budynku hotelowego, w którym zamierzacie prowadzić działalność hotelarską - trwają prace wykończeniowe. Po przyjęciu do używania zamierzacie Państwo rozpocząć amortyzację budynku hotelowego. Wartość początkową budynku hotelowego zamierzacie Państwo ustalić poprzez zsumowanie typowych kosztów budowy budynku powiększonych o:
·wbudowane w ściany sieci elektryczne, centralnego ogrzewania, wodno-kanalizacyjne, telekomunikacyjne, klimatyzacji,
·panele i gresy/płyty kamienne położone na podłogach oraz wartość przyklejonych wykładzin,
·meble w zabudowie (np. szafy, aneksy kuchenne),
·baterie i zlewozmywaki w aneksach kuchennych,
·sedesy, wanny/prysznice, umywalki, baterie umywalkowe, prysznicowe, suszarki zamontowane bezpośrednio do instalacji elektrycznej,
·oświetlenie zamontowane bezpośrednio do instalacji elektrycznej w ścianie/suficie.
Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy należy stwierdzić, że wskazane ww. wydatki poniesione przez Państwa w związku z wybudowaniem budynku hotelowego, należy uznać za koszty zwiększające wartość początkową środka trwałego (budynku) w rozumieniu art. 16g ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 16g ust. 4 updop.
Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy sposób ustalenia wartości początkowej budynku jest prawidłowy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uznałem za prawidłowy.
Ad. 2
Państwa wątpliwości w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2, dotyczą ustalenia, czy prawidłowe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów bądź amortyzowania jako odrębny środek trwały (w zależności od wartości jednostkowej) wyposażenia niezwiązanego trwale z budynkiem.
Z opisu wniosku wynika, że po przyjęciu budynku do używania zamierzacie Państwo rozpocząć amortyzację budynku hotelowego. Wartość mebli wolnostojących, lamp i lampek wolnostojących, sprzętu AGD (zamontowanego w zabudowie kuchennej), innego wyposażenia które można swobodnie przemieszczać pomiędzy apartamentami (telewizory, zasłony, dekoracje itp. ...) zamierzacie Państwo (w zależności od wartości jednostkowej) zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów bądź amortyzować jako odrębny środek trwały.
Wobec tego, zgadzam się z Państwem, że wyposażenie niezwiązane trwale z budynkiem może być zaliczanie bezpośrednio do kosztów bądź amortyzowane jako odrębny środek trwały (w zależności od wartości jednostkowej).
Stwierdzić należy, że ww. wyposażenia nie zostały wbudowane w konstrukcję budynku (środka trwałego) w związku z czym nie są z nim trwale związane, a zatem nie zwiększają jego wartości początkowej, jako elementy niewbudowane w konstrukcję stałą budynku.
Zatem, wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wyposażenie niezwiązane trwale z budynkiem, może być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów bądź amortyzowane jako odrębny środek trwały, po spełnieniu warunków powyżej wskazanych.
Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy prawidłowe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów bądź amortyzowania jako odrębny środek trwały (w zależności od wartości jednostkowej) wyposażenia niezwiązanego trwale z budynkiem, uznałem za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Końcowo odnosząc się do powołanej interpretacji indywidualnej należy wskazać, że dotyczy ona konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w niej zawarte są wiążące.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.