Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu Spółki wydatków poniesionych na składki na ubezpieczenie na życie z UFK dla Członka Zarządu i Prokurenta. Uzupełnili go Państwo pismem z 18 grudnia 2024 r. (wpływ 20 grudnia 2024 r.)

Treść wniosku jest następująca.

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca - X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, (…), z siedzibą w (…) prowadzi działalność w zakresie (…). Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od osób prawnych. Spółka kapitałowa (dalej jako: „Spółka”, „Podatnik”, „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku od osób prawnych. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług z 11 marca 2004 r. (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 931 ze zm., dalej jako: „Ustawa VAT”). Spółka ma nieograniczony obowiązek podatkowy na terenie Rzeczypospolitej Polskiej. Zarząd Spółki jest dwuosobowy i jest w Spółce prokurent. Dla Prokurenta, który współpracuje ze spółką na zasadach B2B, podstawą prawną jest umowa o współpracy. Dla Członka Zarządu, który pełni swoją funkcję jest uchwała o powołaniu. Ze względu na umowę B2B z prokurentem na Spółce nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na Spółce jak na razie nie ciążą obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wynagrodzenia dla Członka Zarządu, ponieważ będzie ono wypłacone w formie dywidendy. Spółka dopiero wtedy przy jej wypłacie będzie pełniła rolę płatnika podatku dochodowego, kiedy to z wypracowanego zysku, na podstawie uchwały zgromadzenia wspólników zostanie ona wypłacona. Członek zarządu jest wspólnikiem w Spółce, Prokurent nie jest.

Spółka jako ubezpieczający zawarła dwie indywidualne polisy na życie Y z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną oraz możliwością, uiszczania Składek Dodatkowych (dalej jako: „Umowa”, „Polisa”), wskazując jako Ubezpieczonych swojego wspólnika i prokurenta współpracującego ze Spółką w ramach umowy o współpracy z osobą prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą. Umowy ubezpieczenia zostały zawarte z towarzystwem ubezpieczeń Y Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie Spółka Akcyjna.

Produkt ubezpieczeniowy jest połączeniem ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym.

Przedmiotem ubezpieczenia jest życie ubezpieczonych. Zakres ubezpieczenia obejmuje śmierć ubezpieczonych w okresie ubezpieczenia albo dożycie przez nich daty dożycia określonej w umowie. Uposażeni czyli osoby uprawnione do otrzymania świadczenia z tytułu śmierci ubezpieczonego zostali określeni zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia. Osobą uposażoną nie jest Wnioskodawca.

Polisy mają tworzyć pozapłacowy składnik wynagrodzenia szeroko pojęty jako benefit. Ubezpieczyciel podejmuje decyzje o objęciu ochroną oraz o wysokości składki za ryzyko ubezpieczeniowe badając wiele czynników jak np. wiek, stan zdrowia, rodzaj wykonywanej pracy itp. W ramach polisy wszystkie składki będą opłacane przez Wnioskodawcę, który wystąpi w roli Ubezpieczającego w zawartej umowie ubezpieczenia. Polisa będzie miała charakter ochronno- inwestycyjny, zaś składki opłacane przez Wnioskodawcę składać się będą z dwóch części: obowiązkowej składki regularnej oraz dobrowolnej składki dodatkowej, która również powiększy wysokość sumy ubezpieczenia na życie, w razie śmierci Ubezpieczonego.

Umowa nie stanowi grupowej umowy ubezpieczenia, jest indywidualną umową ubezpieczenia. Polisa zawiera liczne opłaty, między innymi za zarządzanie aktywami, za udział w zysku, za ryzyko ubezpieczeniowe, opłatę administracyjną itp. Przedmiotem Umów jest życie Ubezpieczonych oraz inwestowanie przez Ubezpieczyciela, w sposób wskazany przez Ubezpieczającego i na ryzyko Ubezpieczającego środków pochodzących ze składek wpłacanych z tytułu Umów w ramach Ubezpieczeniowych Funduszy Kapitałowych w okresie, na jaki Umowy zostaną zawarte (polisy mają zatem charakter ochronno-inwestycyjny).

Celem Umów nie jest realizacja zysków, w krótkim horyzoncie czasowym. Celem Umów jest ochrona życia Ubezpieczonego oraz długofalowe budowanie kapitału. Zawarcie Umów wiąże się z inwestycją w instrumenty finansowe oferowane w postaci Ubezpieczeniowych Funduszy Kapitałowych o zróżnicowanym profilu ryzyka. Zgodnie z Ogólnymi Warunkami Umowy zakres ubezpieczenia będą obejmowały w zależności od umowy dożycie przez Ubezpieczonego daty Dożycia oraz życie Ubezpieczonego w Okresie Ubezpieczenia. Ze względu na inwestycyjny charakter Umów wysokości ww. świadczeń uzależnione będą od wartości zgromadzonych środków, czyli od Wartości Rachunku (sumy Części Bazowej Rachunku oraz Części Wolnej Rachunku). Dodatkowe umowy pozwolą na rozszerzenie ochrony ubezpieczonego o takie ryzyka jak ubezpieczenie od chorób, w wyniku nieszczęśliwego wypadku, operacji, pobytu w szpitalu w wyniku wypadku, inwalidztwa itp. Ubezpieczający nie jest uprawniony do otrzymania świadczenia kapitałowego z polisy. Spółka również nie myśli o byciu uposażonym w tych polisach. Uprawnionymi byliby Ubezpieczeni lub uposażeni, domyślnie rodziny Ubezpieczonych, chyba że strony umowy wskażą inaczej.

Podstawa prawna dokonywania świadczenia z tytułu polisy ubezpieczeniowej na rzecz członka zarządu i prokurenta wynika z uchwały zarządu Spółki.

Beneficjentem świadczeń, zgodnie z ww. umową, wypłaconych z tytułu opłacania składki dotyczącej rachunku w części inwestycyjnej mogą być jedynie Ubezpieczeni, nie może nim być Spółka. Spółka nie może dokonać wypłaty na swoją rzecz.

Spółka może np. dokonać konwersji (tj. zmiany sposobu podziału Jednostek Funduszy) na rachunkach. Spółka może również dokonać cesji praw wynikających z umowy na Ubezpieczonego, wtedy powyższe prawa do dysponowania środkami jak i konwersje jednostek uczestnictwa pozostanie w jego kwestii (Ubezpieczonego).

Umowy przewidują regularne, miesięczne opłacanie składek z możliwością wpłacania kwot dodatkowych w dowolnym momencie trwania Umowy. Główny Rachunek składałby się z Części Bazowej, na którym Składki Regularne zapisywane będą w postaci Jednostek UFK oraz Części Wolnej, na którym Składki Dodatkowe będą również zapisywane w postaci Jednostek UFK. Opłacane składki (Regularne i Dodatkowe) są przeznaczane na cele inwestycyjne. Składki Regularne oraz Dodatkowe mogą być nadpłacane przez Ubezpieczającego.

Zgodnie z OWU w trakcie trwania Umów Ubezpieczający (Spółka) może dokonywać częściowych wypłat ze środków zgromadzonych na Rachunku, pod warunkiem utrzymania minimalnego salda Części Bazowej Rachunku, przy czym w okresie pierwszych 5 lat Polisy częściowa wypłata Świadczenia Wykupu jest możliwa wyłącznie z Części Wolnej Rachunku, na którym zapisywane są Składki Dodatkowe. Wniosek o wypłatę środków, w trakcie trwania ubezpieczenia, może składać wyłącznie Wnioskodawca, jako Ubezpieczający. Ubezpieczeni nie mają takiego uprawnienia i do chwili faktycznej wypłaty środków z polisy na ich rzecz nie mają oni żadnego prawa do tych środków (do momentu wypłaty środków z polisy zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy, Ubezpieczony - Spółka nie ma żadnych uprawień do tych środków). Dysponentem środków zgromadzonych w części inwestycyjnej w trakcie ich gromadzenia będzie Wnioskodawca, zaś z chwilą wypłaty - ubezpieczony lub osoba trzecia, ale nie Ubezpieczający.

Otrzymane przez Ubezpieczonych środki w wyniku wykupu częściowego w trakcie trwania umowy mogą pochodzić z części inwestycyjnej − rachunek regularny lub dodatkowy. Środki pochodzące z części inwestycyjnej mogą być większe niż suma wpłaconych składek, ponieważ te środki są inwestowane w ubezpieczeniowe fundusze kapitałowe.

Ubezpieczający oraz Ubezpieczeni przez okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zawarto Umowy nie mogą wypłacić kwoty stanowiącej wartości odstąpienia od umowy, nie mają możliwości zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z Umów, ani wypłaty z tytułu dożycia wieku oznaczonego w Umowach. Umowy będą zawarte na czas określony. Początek Okresu Ubezpieczenia będzie wskazany na Polisie. Rekomendowany przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe minimalny okres trwania Umów i długość trwania horyzontu inwestycyjnego wynosi 10 lat. Okres ten wynika z potrzeby zapewnienia odpowiednio długiego czasu pozwalającego na zbudowanie zamierzonego kapitału w oparciu o regularne wpłaty oraz na długofalowym budowaniu relacji między Ubezpieczającym, a Ubezpieczonym.

Z punktu widzenia Wnioskodawcy jako pracodawcy, celem objęcia Wspólnika i współpracującej JDG Ubezpieczeniem na życie z UFK jest ich dodatkowa motywacja oraz zwiększenie lojalności wobec Spółki (Ubezpieczony będzie mniej chętny do rezygnacji ze współpracy w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie opłacać za niego składki ubezpieczeniowe z częścią kapitałową).

Ubezpieczony będzie również pracował wydajniej wiedząc że jest objęty ochroną ubezpieczeniową, z której w razie zdarzenia ubezpieczeniowego skorzysta on lub uposażeni, jeśli Ubezpieczony umrze. Zatem, opłacanie wskazanych składek przez Wnioskodawcę służy umacnianiu więzi Ubezpieczonego ze Spółką i podtrzymywaniu współpracy. Dodatkowe benefity pozapłacowe stanowiłyby dodatkowe świadczenia dla nich. Jest to dodatek do wynagrodzenia (pozapłacowy element), który wpłynie bezpośrednio na ich sytuację finansową, ale też wpłynie pozytywnie na ich morale. Ubezpieczenie na życie dla członka zarządu i prokurenta wykupione przez Spółkę może przysłużyć się efektywności wykonywanych przez nich zadań, bowiem służy zapewnieniu im oraz członkom ich rodzin bezpieczeństwa i stabilizacji, w sytuacji zajścia np. wypadku podczas wykonywania czynności na rzecz Spółki. Zatem, ponoszone z tego tytułu wydatki będą związane w sposób pośredni z uzyskanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej.

Prawa do ochrony nie można przenieść na nikogo innego. Jeśli chodzi o część kapitałową, to zależy to od konstrukcji umowy lub od tego, czy została dokonana cesja praw wynikających z umowy na Ubezpieczonego.

Benefity dla kluczowych osób w przedsiębiorstwie służą zapewnieniu płynności w prowadzeniu biznesu i nie są standardem na polskim rynku. Przyczyni się to do zwiększenia tej grupy osób, którzy podejmą współpracę z nim w przyszłości. Wnioskodawca jest zdania, że ta forma benefitu przyczyni się do łatwiejszego pozyskiwania kolejnych wartościowych kluczowych współpracowników do swojej działalności.

Wspólnik oraz JDG podpisując się pod wnioskiem o objęcie ich taką ochroną zgodzili się na warunki i zasady, na jakich takie polisy by funkcjonowały. Opłacanie składek przez Wnioskodawcę sprzyja większemu zaangażowaniu Ubezpieczonego w efektywną pracę na rzecz Wnioskodawcy, realizacji wyznaczanych jej celów, kreowaniu określonych i oczekiwanych postaw oraz ma na celu zachęcanie do podejmowania większej odpowiedzialności, zachęcanie do uczciwości i lojalności wobec Spółki, służy utrzymaniu wartościowych współpracowników w Spółce. Powyższe przełoży się pośrednio na mniejszą rotację w firmie, stabilizację i tym samym wpłynie to na wysokość uzyskiwanych przychodów Wnioskodawcy, zachowania i zabezpieczenia jego źródła przychodów.

Ubezpieczenie uiszczane przez pracodawcę z tytułu polisy na rzecz pracowników będzie mieścić się w dziale I w grupach 1,3 i 5 oraz w dziale II w grupach 1 i 2 załącznika do ustawy z dnia 11 września 2015 r. o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej. Umowa ubezpieczenia w okresie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją zawarto lub odnowiono, będzie wykluczać:

• wypłatę kwoty stanowiącej wartość odstąpienia od umowy,
• możliwość zaciągania zobowiązań pod zastaw praw wynikających z umowy,
• wypłatę z tytułu dożycia wieku oznaczonego w umowie Uprawnionym do otrzymania świadczenia z tytułu wskazanych we wniosku umów będzie ubezpieczony.

Opłacanie składek ubezpieczeniowych będzie wskazane w umowach jako benefit, czyli pozapłacowy element wynagrodzenia. Ubezpieczony będzie podpisywał się również na wniosku jako strona umowy. Umowa bowiem obejmuje ochronę życia Ubezpieczonego, jest ankieta medyczna i wszelkie zgody na zawarcie takiej polisy, które musi zaakceptować Ubezpieczony. Już samo to jest elementem umowy, gdzie podpisuje się Ubezpieczający jako firma i Ubezpieczony jako wspólnik, czy JDG. Polisy mają mieć charakter motywacyjny, sprzyjać większemu zaangażowaniu Ubezpieczonych w efektywną pracę na rzecz Wnioskodawcy.

Pytanie

Czy wydatki poniesione na składki na ubezpieczenie na życie dla Członka Zarządu i Prokurenta - JDG stanowią koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy?

Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych i zawiera odpowiedź na pytanie oznaczone we wniosku ORD-IN nr 1. W kwestii podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie oznaczone we wniosku ORD-IN nr 2) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad pytanie 1)

Wydatki poniesione na składki na ubezpieczenie na życie dla Członka Zarządu i Prokurenta - JDG stanowią koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) (winno być: t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (winno być: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.).

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie bądź zachowanie źródła przychodów i które nie zostały wyłączone z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że określony wydatek niewymieniony w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych, może stanowić koszt uzyskania przychodu pod warunkiem, że między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu zachodzi związek przyczynowo-skutkowy tego typu, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie, zwiększenie lub zachowanie przychodu podatnika.

Za powyższym przemawia utrwalona praktyka interpretacyjna, którą prezentuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej:

• 0111-KDIB2-1.4010.330.2021.2.BJ - Rozliczenia CIT w związku z opłacaniem ubezpieczenia na życie dla pracownika,
• 0111-KDIB1-1.4010.278.2023.1.KM - Pokrywanie składek na ubezpieczenie na życie pracowników jako koszt podatkowy,
• 0111-KDIB2-1.4010.251.2022.2.BJ.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w stosownych przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na podatniku spoczywa więc ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Prowadzą Państwo działalność w zakresie transportu drogowego towarów. W Spółce jest dwuosobowy Zarząd powołany uchwałą oraz prokurent zatrudniony na umowę o współpracy (B2B). Zawarli Państwo dwie indywidualne polisy na życie z Ubezpieczeniowym Funduszem Kapitałowym ze Składką Regularną oraz możliwością, uiszczania Składek Dodatkowych (dalej jako: „Umowa”, „Polisa”), wskazując jako Ubezpieczonych swojego wspólnika i prokurenta.

Przedmiotem ubezpieczenia jest życie ubezpieczonych. Zakres ubezpieczenia obejmuje śmierć ubezpieczonych w okresie ubezpieczenia albo dożycie przez nich daty dożycia określonej w umowie. Uposażeni czyli osoby uprawnione do otrzymania świadczenia z tytułu śmierci ubezpieczonego zostali określeni zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia. Osobą uposażoną nie jest Wnioskodawca. Polisy mają tworzyć pozapłacowy składnik wynagrodzenia szeroko pojęty jako benefit.

Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków Spółki poniesionych na składki na ubezpieczenie na życie z UFK dla Członka Zarządu i Prokurenta.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy mieć na względzie, że wydatki, o których mowa we wniosku, mają na celu dodatkową motywację oraz zwiększenie lojalności wobec Spółki, bo Ubezpieczeni będą mniej chętni do rezygnacji ze współpracy w sytuacji, gdy Spółka będzie opłacać za nich składki ubezpieczeniowe z częścią kapitałową. Ubezpieczenie na życie dla Członka Zarządu i Prokurenta wykupione przez Spółkę może przysłużyć się także efektywności wykonywanych przez nich zadań, bo służy zapewnieniu im oraz członkom ich rodzin bezpieczeństwa i stabilizacji, w sytuacji zajścia np. wypadku podczas wykonywania czynności na rzecz Spółki. Ubezpieczony będzie pracował wydajniej wiedząc, że jest objęty ochroną ubezpieczeniową, z której w razie zdarzenia ubezpieczeniowego skorzysta on lub uposażeni, jeśli Ubezpieczony umrze. Dodatkowe benefity pozapłacowe będą stanowić dodatkowe świadczenia dla nich. Jest to dodatek do wynagrodzenia (pozapłacowy element), który wpłynie bezpośrednio na ich sytuację finansową, ale też wpłynie pozytywnie na ich morale. Zatem, opłacanie przez Państwa składek służy umacnianiu więzi Ubezpieczonego ze Spółką i podtrzymywaniu współpracy.

Podstawa prawna dokonywania świadczenia z tytułu polisy ubezpieczeniowej na rzecz członka zarządu i prokurenta wynika z uchwały zarządu Spółki.

Jak stanowi art. 109¹ § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.):

Funkcja prokurenta jest bezspornie związana z działalnością Spółki, należy więc uznać, że świadczenie w związku z pełnieniem funkcji prokurenta, przyznane uchwałą zarządu Spółki, jest ponoszone w celu osiągnięcia przychodów Spółki.

Z uwagi na fakt, że w analizowanym przypadku Członek Zarządu jest jednocześnie wspólnikiem Spółki, w tym zakresie ocena prawna przedmiotowych wydatków wymaga odniesienia się do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia „świadczenia” oraz „jednostronnego świadczenia”. Należy więc przyjąć rozumienie tego pojęcia w języku potocznym. Świadczenie jednostronne to zobowiązanie, przy którym tylko jedna z objętych nim stron jest uprawniona, tj. takie, które nie jest wynikiem lub podstawą świadczenia wzajemnego, mającego charakter ekwiwalentny, przy czym przez pojęcie świadczenia należy rozumieć obowiązek wykonania „czegoś na czyjąś rzecz” (Słownik języka polskiego, PWN, 2003 r.).

Zatem w dyspozycji ww. przepisu mieszczą się sytuacje, gdy spółka kapitałowa wykonuje świadczenie na rzecz swojego wspólnika, nie otrzymując w zamian żadnego świadczenia wzajemnego. Nie znajdzie on natomiast zastosowania w przypadku, gdy świadczenia wypłacane na rzecz udziałowca dotyczą pełnienia funkcji w organie zarządzającym. Odpowiada im wówczas wykonywanie przez tę osobę fizyczną określonych czynności na rzecz spółki, co wyklucza możliwość uznania tych świadczeń za mające charakter jednostronny.

W analizowanej sprawie nie można mówić o świadczeniu jednostronnym, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT, bowiem w przedstawionych w opisie sprawy świadczeniach Spółki na rzecz Członka Zarządu w postaci opłacenia składek ubezpieczeniowych odpowiada wzajemne świadczenie na rzecz Spółki w postaci wykonywania przez Ubezpieczonego Członka Zarządu określonych czynności i zadań wynikających z pełnionych funkcji.

W sprawie nie znajduje również zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, zgodnie z którym:

Zgodnie z art. 201 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 18 z późn. zm.):

Oznacza to, że zarząd prowadzi sprawy spółki we wszystkich obszarach niezastrzeżonych wyraźnie do kompetencji innych organów spółki oraz reprezentuje spółkę. Prowadzenie spraw spółki dotyczy sfery wewnętrznej funkcjonowania spółki (podejmowania decyzji organizacyjnych i gospodarczych w spółce), natomiast reprezentacja odnosi się do relacji zewnętrznych (składania oświadczeń woli wobec innych niż spółka uczestników obrotu prawnego).

Treść przepisu art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, nie uwzględnia zatem wydatków na rzecz osób wchodzących w skład organów zarządzających osób prawnych, pozwalając tym samym na zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów również innych niż wynagrodzenie z tytułu pełnionej funkcji wydatków ponoszonych na rzecz tych osób, przy zachowaniu ogólnych warunków wynikających z treści art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do wydatków na rzecz Członka Zarządu nie będzie miał zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o CIT, gdyż zarząd nie jest organem stanowiącym, lecz organem zarządzającym, wykonawczym.

Podsumowując, wydatki poniesione na składki na ubezpieczenie na życie dla Członka Zarządu i Prokurenta - JDG spełniają dyspozycję art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zatem mogą stanowić koszty uzyskania przychodu Spółki.

Państwa  stanowisko w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu Spółki wydatków poniesionych na składki na ubezpieczenie na życie z UFK dla Członka Zarządu i Prokurenta, należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.