Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku wspólnego o wydanie interpretacji indywidualnej

19 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 15 listopada 2024 roku o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie skutków podatkowych wynikających ze współpracy związanej z dystrybucją ubezpieczeń dotyczących momentu rozpoznania przychodów i kosztów uzyskania przychodów z tytułu przekazywanych płatności na współfinansowanie nakładów.

Treść wniosku wspólnego jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1.Zainteresowany będący stroną postępowania:

A. Sp. z o.o.

(…)

2. Zainteresowani niebędący stroną postępowania:

•B. Sp. z o.o.

(…)

•C. S.A.

(…)

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka A. Sp. z o.o. („A.”) jest spółką prowadzącą działalność leasingową, przede wszystkim w zakresie finansowania samochodów osobowych, innych środków transportu oraz maszyn i urządzeń.

B. Sp. z o.o. („B.”) jest spółką zależną od A. ( A. jest jedynym wspólnikiem B.). B. jest (...) ubezpieczeniową (wpisaną do rejestru pośredników ubezpieczeniowych prowadzonego przez Komisję Nadzoru Finansowego), która ubezpiecza mienie należące do A. W kontekście powyższego, B. działając jako dystrybutor ubezpieczeń oferuje produkty ubezpieczeniowe m.in. na rzecz A. oraz klientów A.

W zakresie dystrybucji ubezpieczeń, w tym na rzecz A. oraz klientów A., B. współpracuje m.in. z C. Spółka Akcyjna („C.”) pośrednicząc w sprzedaży produktów ubezpieczeniowych C. W powyższym zakresie C. za pośrednictwem B. oferuje m.in. pakiety ubezpieczeń komunikacyjnych (OC, AC, NNW, ubezpieczenie szyb), ubezpieczenia GAP, ubezpieczenia typu PPI, ubezpieczenia assistance, oraz ubezpieczenia innego niż środki transportu majątku ruchomego. B. wykonuje powyższe czynności na podstawie umowy agencyjnej zawartej z C. („Umowa Agencyjna”).

Jednocześnie, A. jest stroną kilku umów generalnych ubezpieczeń zawartych z C. regulujących zasady, na jakich C. udziela ochrony ubezpieczeniowej m.in. w zakresie przedmiotów umów leasingu zawieranych przez A. („Umowa Generalna”).

B. zawarła także z A. umowę o wypłatę premii pieniężnej, która reguluje zasady udziału A. w podziale przychodów B. osiąganych w związku z wykonywaniem przez B. na rzecz zakładów ubezpieczeń, w tym, C., czynności agencyjnych w zakresie indywidualnych umów ubezpieczenia zawieranych przez A. („Umowa dot. Premii”). Zawarcie tej umowy wynika z faktu, że B. oraz A. współpracują w zakresie obsługi ubezpieczeń dotyczących środków trwałych, które są przedmiotem leasingu oferowanego przez A. w ramach podstawowej działalności tej spółki, a w konsekwencji strony zgadzają się, że A. powinna partycypować w przychodach uzyskiwanych przez B. od zakładów ubezpieczeń, w tym, od C.

Zawierając umowy leasingu, A. wymaga objęcia przedmiotu leasingu odpowiednimi polisami ubezpieczeniowymi. Wynika to zarówno z przepisów prawa (np. ubezpieczenie komunikacyjne OC od pojazdów), jak i dążenia do ograniczenia ryzyka (ponoszonego przez A.) zmniejszenia wartości lub utraty środków trwałych będących przedmiotem leasingu. Podmiotem ubezpieczającym (tu: podmiotem będącym stroną Umowy Generalnej z zakładem ubezpieczeniowym - C.) jest A. B. pełni rolę agenta pośredniczącego pomiędzy zakładem ubezpieczeń, a ubezpieczającym i z tego tytułu otrzymuje od zakładów ubezpieczeń, w tym, od C. (na podstawie Umowy Agencyjnej), prowizję od zawartych oraz kontynuowanych umów ubezpieczeń.

W związku z tak ukształtowaną współpracą B. i A., strony zawarły Umowę dot. Premii, na podstawie której B. wypłaca do A. premię w odniesieniu do umów ubezpieczeń, w których A. jest ubezpieczającym. B. jest bowiem zainteresowana zwiększeniem ilości przedmiotowych umów zawieranych przez A. jako ubezpieczającego, co wynika z faktu, że na podstawie Umowy Agencyjnej, B. otrzymuje od C. prowizję uzależnioną od wartości odprowadzonych składek od zawartych lub aktywnych umów ubezpieczeniowych. Z kolei z perspektywy A., otrzymana od B. premia stanowi motywację do zwiększania ilości zawieranych / aktywnych umów ubezpieczeniowych.

W efekcie zastosowanego modelu rozliczeń, dochodzi do podziału prowizji uzyskanej przez B. od zakładów ubezpieczeń, w tym, C., pomiędzy A., a B. (w postaci wypłaty premii przez B. do A.). Podział prowizji odzwierciedla zaangażowanie stron w analizowaną działalność, w związku z którą B. pełni funkcję agenta pośredniczącego w zawieraniu umów, zaś A. angażuje bazę klientów (leasingobiorców), którym oferowane są polisy ubezpieczeniowe. Kluczowym czynnikiem, determinującym podział prowizji pomiędzy A. a B. jest fakt, że (za pośrednictwem B.) zakład ubezpieczeń (tu: C.) ma możliwość sprzedaży produktów ubezpieczeniowych klientom A., którzy są zobligowani do zawarcia określonych umów ubezpieczeniowych dotyczących przedmiotu leasingu.

A. i C. oraz B. i C. nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, tj. art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT oraz art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361).

A., B. oraz C. są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług (VAT).

A., B. oraz C. podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W dalszej części wniosku, A., B. oraz C. określani są łącznie jako: „Wnioskodawcy”.

W ocenie Wnioskodawców, w interesie Wnioskodawców jest rozwój powyżej opisanej współpracy, zapewnienie maksymalnej efektywności tej współpracy, dostosowanie produktów ubezpieczeniowych oferowanych przez C. („Produkty”) do potrzeb A. oraz jego klientów, a także dążenie do uzyskiwania korzyści ekonomicznych z nawiązanej współpracy. W związku z powyższym Wnioskodawcy rozważają podjęcie szeregu dodatkowych działań w zakresie rozwoju: odpowiednich systemów / Produktów (np. zmiany w aktualnych Produktach, wdrażanie nowych Produktów, zmiany procesowe), wsparcia sprzedaży (np. konkursy dla sieci sprzedaży, szkolenia / spotkania z siecią sprzedaży) oraz komunikacji marketingowej (np. konkursy / promocje dla klientów, materiały promujące Produkty). Celem wszystkich tych działań (dalej łącznie jako: „Nakłady”) będzie zapewnienie większej atrakcyjności, innowacyjności i wszechstronności oferty ubezpieczeniowej dla klientów A., jak również racjonalizacja, optymalizacja i zwiększenie skuteczności samego procesu dystrybucji Produktów.

Nakłady będą zasadniczo dokonywane na poziomie A. oraz B., gdyż z jednej strony A. prowadzi działalność leasingową, od której uzależniona jest możliwość dystrybucji Produktów przez B., a z drugiej strony to B. jest (będzie) podmiotem prowadzącym dystrybucję Produktów. Koszty ponoszone przez A. oraz B. w ramach Nakładów mogą obejmować zarówno nabywanie przez A. lub B. określonych świadczeń (usług) czy towarów od podmiotów trzecich (zewnętrzni usługodawcy / dostawcy, np. agencje marketingowe), jak też finansowanie własnych działań A. lub B. (np. w zakresie opracowania określonych rozwiązań technologicznych lub marketingowych przez pracowników lub współpracowników A./B.).

Pomimo, że wydatki na Nakłady będą faktycznie ponoszone na poziomie A. oraz B., to nie ulega wątpliwości, że Nakłady będą dokonywane przez A. / B. nie tylko we własnym interesie, ale w interesie gospodarczym każdego z Wnioskodawców, gdyż zarówno A., B. jak i C. są zainteresowane rozwojem dystrybucji Produktów oraz maksymalizacją korzyści związanych z tą dystrybucją (w aspekcie rynkowym i ekonomicznym). Zwiększona dystrybucja Produktów przekłada się bowiem na korzyści finansowe dla każdego z Wnioskodawców: dla B. - bezpośrednio w postaci zwiększenia przychodów z tytułu prowizji agencyjnej otrzymywanej od C., dla A. - bezpośrednio w postaci zwiększenia przychodów z tytułu premii pieniężnej otrzymywanej od B., a także pośrednio poprzez poprawę jakości usług oferowanych przez A. swoim klientom i poszerzenie oferty kierowanej do klientów oraz potencjalnie większe pokrycie ubezpieczeniem przedmiotów leasingu, których właścicielem jest A., co powinno przełożyć się także na zwiększenie przychodów A. z tytułu podstawowej działalności (leasingowej); dla C. - bezpośrednio w postaci zwiększenia przychodów z tytułu sprzedaży ubezpieczeń (w postaci składek ubezpieczeniowych), a także pośrednio poprzez zwiększenie rozpoznawalności marki C. oraz budowanie pozytywnego wizerunku tej marki na rynku. Ponadto, każdy z Wnioskodawców oczekuje także innych korzyści pośrednich, w tym, w postaci zwiększenia udziału w rynku finansowym oraz poprawy wskaźników penetracji rynku, zwiększenia rozpoznawalności marek A., B. jak i C. na rynku, korzyści wynikających z efektu skali czy wreszcie synergii będącej wynikiem zapewnienia kompleksowej oferty i wszechstronnego podejścia do potrzeb klienta.

Z powyższych względów, Wnioskodawcy zgadzają się, że koszty związane z Nakładami powinny być ponoszone w odpowiednich częściach przez wszystkich Wnioskodawców (współdzielone przez Wnioskodawców), tzn. w taki sposób:

• aby korzyści spodziewane w wyniku podjętych działań były adekwatne do ponoszonych Nakładów, oraz
• aby żaden z Wnioskodawców nie był wzbogacony kosztem pozostałych Wnioskodawców - poniesionych przez nich Nakładów.

Tym samym, mając na uwadze oczekiwane korzyści ekonomiczne z ponoszenia Nakładów, C. jest zainteresowana współfinansowaniem Nakładów dokonywanych przez A. i B., poprzez przeznaczenie na ten cel i przekazanie A. i B. określnych środków finansowych, w uzgodnionych przez strony kwotach i na ustalonych zasadach.

Zagadnienia związane ze współfinansowaniem Nakładów przez Wnioskodawców zostaną uzgodnione w zawartej przez nich odrębnej umowie o współpracy w zakresie marketingu i rozwoju („Umowa”). W ramach Umowy, strony uzgodnią m.in.:

• zakres przedmiotowy kwalifikowanych Nakładów, z uwzględnieniem zasad jego ewentualnej modyfikacji; Wnioskodawcy przewidują, że powyższy zakres przedmiotowy będzie dodatkowo okresowo uszczegóławiany poprzez wypracowanie przez strony listy inicjatyw na kolejne okresy (np. kwartały) wraz ze wskazaniem działań priorytetowych;
• przewidywany budżet Nakładów, w tym, zasady dotyczące zmian w zakresie budżetu;
• udział A., B. oraz C. w budżecie Nakładów, ustalony w wyniku negocjacji stron; przy czym mając na uwadze, że planowana przez strony współpraca ma mieć charakter długookresowy, Wnioskodawcy przewidują, że udziały Wnioskodawców w budżecie Nakładów mogą podlegać zmianom w trakcie obowiązywania Umowy, zależnie od aktualnych potrzeb; Wnioskodawcy planują, że udziały te (ich wysokość przypadająca na poszczególnych Wnioskodawców) będą ustalane przez strony na kolejne okresy obowiązywania Umowy;
• sposób przekazania A. i B. środków z tytułu współfinansowania Nakładów przez C. (dalej jako: „Udział C.”), z uwzględnieniem kwot oraz terminów przekazania tych środków;
• szczegółowe zasady wydatkowania przez A. i B. środków przekazanych przez C. w ramach Udziału C.;
• mechanizmy kontrolne pozwalające C. na weryfikację prawidłowości wykorzystania przez A. i B. środków finansowych otrzymanych z tytułu Udziału C., w tym, monitorowanie przez C. kosztów i efektów prac związanych z zatrudnieniem zasobów deweloperskich, biznesowych i marketingowych;
• zasady odpowiedzialności, w tym, finansowej, stron w przypadku niewywiązania się z zobowiązań wynikających z Umowy;
• pozostałe zagadnienia.

Wnioskodawcy planują, aby środki finansowe z tytułu Udziału C. były przekazywane przez C. przelewem na rachunki A. oraz B. w łącznych ryczałtowych kwotach ustalonych przez strony w Umowie, w uzgodnionych okresowych transzach (np. transze roczne). Jednocześnie, Umowa będzie regulować mechanizm ustalania proporcji, w jakich A. oraz B. będą otrzymywać te środki w celu zapewnienia elastyczności i dostosowania środków do bieżących potrzeb tych podmiotów. Środki te będą wpłacane przez C. na wskazane rachunki A. oraz B., w sposób umożliwiający stronom, w tym, C., kontrolę ich wydatkowania zgodnie z zasadami przewidzianymi w Umowie. Otrzymane od C. środki A. oraz B. będą wykorzystywać na współfinansowanie Nakładów. Ani A. ani B. nie będą uprawnione do wykorzystania środków finansowych otrzymanych od C. z tytułu Udziału C. w inny sposób niż przewidziany w Umowie.

Ani A. ani B. nie będą zobowiązane do żadnych świadczeń na rzecz C. lub na rzecz jakichkolwiek innych podmiotów w zamian za środki otrzymane od C. z tytułu Udziału C. lub w związku z otrzymaniem tych środków. Obowiązkiem A. oraz B. będzie jedynie wykorzystanie otrzymanych środków na zdefiniowane w Umowie cele związane z Nakładami (tj. finansowanie z nich kosztów w ramach Nakładów) oraz wywiązanie się z pozostałych zobowiązań umownych, w szczególności związanych z umożliwieniem C. sprawowania kontroli nad wykorzystaniem przekazanych środków.

Udział C. nie będzie również przekazywany A. ani B. w formie zwrotu Nakładów (np. z tytułu zakupu przez A. lub B. usług lub towarów w ramach Nakładów). Przeciwnie, Udział C. będzie przekazywany na rachunki A. oraz B. w ryczałtowych kwotach uzgodnionych przez strony, w okresowych transzach, wypłacanych nie rzadziej niż raz w roku, w celu finansowania kosztów Nakładów. Po uzyskaniu danej transzy Udziału C., A. oraz B. będą korzystać z niej przy finansowaniu Nakładów, zgodnie z zasadami określonymi w Umowie.

Pytania:

1.Czy w okolicznościach zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku, płatności, które zostaną w sposób definitywny dokonane przez C. na rzecz A. oraz B. z tytułu Udziału C., będą stanowić dla C. koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

2.Czy płatności z tytułu Udziału C., o których mowa w pytaniu nr 1, będą stanowić koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami, wskazany w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT (tzw. koszt pośredni), który będzie podlegać zaliczeniu w koszty podatkowe C. w dacie jego poniesienia, rozumianej zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT?

3.Czy płatność otrzymana w sposób definitywny przez A. oraz przez B. od C., z tytułu Udziału C., powinna zostać rozpoznana przez, odpowiednio, A. oraz B. jako przychód podatkowy w momencie jej otrzymania, zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT?

4.Czy otrzymanie przez A. oraz B. Udziału C. nie wpłynie na uprawnienie, odpowiednio, A. oraz B. do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu poniesienia Nakładów?

Stanowisko Zainteresowanych w sprawie:

Ad 1

W Państwa ocenie, płatności z tytułu Udziału C., dokonane przez C. na rzecz A. oraz B., będą stanowić dla C. koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”). Warunkiem zaliczenia tych płatności przez C. do kosztów uzyskania przychodów będzie ich definitywny (bezzwrotny) charakter.

Ad 2

W Państwa ocenie, płatności z tytułu Udziału C., o których mowa powyżej, będą stanowić dla C. koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami, wskazany w art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Momentem właściwym dla zaliczenia tych płatności w koszty podatkowe C., będzie data poniesienia przez nią kosztu. Z kolei dniem poniesienia kosztu, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, będzie dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie stosownego dowodu księgowego.

Ad 3

W Państwa ocenie, że w świetle art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, płatność otrzymana w sposób definitywny przez A. oraz przez B. od C. z tytułu Udziału C. powinna zostać rozpoznana przez, odpowiednio, A. oraz B. jako przychód podatkowy w momencie jej otrzymania od C. Płatność ta będzie bowiem stanowić przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, tj. przychód związany z działalnością gospodarczą, odpowiednio, A. oraz B., do którego nie stosuje się przepisów art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3f ustawy o CIT.

Ad 4

W Państwa ocenie, otrzymanie przez A. oraz B. Udziału C. nie wpłynie na uprawnienie, odpowiednio, A. oraz B. do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu poniesienia Nakładów.

Uzasadnienie stanowiska

Dot. pytań 1 i 2

1.1.Podstawa prawna

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Ponadto, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Ustęp 4b stanowi, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1)sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2)złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

- są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Z kolei w ust. 4c przewidziano, że koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast stosownie do ust. 4d, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zgodnie zaś z ust. 4e, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f- 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

1.2.Zaliczenie kwot wypłaconych z tytułu Udziału C. do kosztów podatkowych C.

Zgodnie z przywołanym art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższa definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowo wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji dla celów podatkowych. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wyłącza możliwość zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

(a)wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

(b)wydatek nie został wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT,

(c)wydatek został właściwie udokumentowany,

(d)wydatek został poniesiony przez podatnika,

(e)wydatek jest definitywny, a więc bezzwrotny.

Zdaniem Wnioskodawców nie ulega wątpliwości, że Udział C. spełni przesłanki podsumowane powyżej:

• Kwoty objęte Udziałem C. zostaną faktycznie przekazane spółkom A. oraz B. (sfinansowane) ze środków C.
• Udział C. będzie mieć ścisły związek z działalnością gospodarczą prowadzoną przez C. oraz zostanie poniesiony przez C. w celu uzyskania przychodów. Wynika to z samej natury płatności objętej Udziałem C., która ma służyć współfinansowaniu Nakładów w związku z nawiązaną przez Wnioskodawców współpracą. Z kolei Nakłady dotyczą uzgodnionych przez strony działań, jakie mają zostać podjęte w zakresie rozwoju: odpowiednich systemów / Produktów (np. zmiany w aktualnych Produktach, wdrażanie nowych Produktów, zmiany procesowe), wsparcia sprzedaży (np. konkursy dla sieci sprzedaży, szkolenia / spotkania z siecią sprzedaży) oraz komunikacji marketingowej (np. konkursy / promocje dla klientów, materiały promujące Produkty). Celem tych działań będzie zapewnienie większej atrakcyjności, innowacyjności i wszechstronności oferty ubezpieczeniowej dla klientów A., jak również racjonalizacja, optymalizacja i zwiększenie skuteczności samego procesu dystrybucji Produktów. Cel ponoszenia Nakładów wpisuje się w cel współpracy nawiązanej pomiędzy A. i B. a C., dotyczącej dystrybucji Produktów, ich promowania oraz oferowania klientom A. możliwości zawarcia umów ubezpieczenia w zakresie Produktów objętych ofertą C. przy udziale B.
• Z kolei sama formuła współfinansowania Nakładów przez C. - poprzez przekazywanie spółkom A. oraz B. środków finansowych w ramach Udziału C. - będzie wynikać z trybu dokonywania tych Nakładów. Jak wyjaśniono w opisie zdarzenia przyszłego, Nakłady będą zasadniczo dokonywane przez A. oraz B., gdyż z jednej strony A. prowadzi działalność leasingową, od której uzależniona jest możliwość dystrybucji Produktów przez B., z drugiej zaś strony to B. jest (będzie) podmiotem prowadzącym dystrybucję Produktów. Jednakże, jak podkreślono, Nakłady będą dokonywane przez A. oraz B. nie tylko we własnym interesie, ale w interesie gospodarczym każdego z Wnioskodawców, gdyż zarówno A. oraz B. jak i C. są zainteresowane rozwojem Produktów i ich dystrybucji oraz maksymalizacją korzyści związanych z dystrybucją Produktów, w aspekcie rynkowym i ekonomicznym. Stąd, Wnioskodawcy są zgodni, że koszty związane z Nakładami powinny być ponoszone wspólnie przez wszystkich Wnioskodawców (współdzielone przez strony). Oznacza to, że płatności z tytułu Udziału C. będą pozostawać w sposób oczywisty w związku przyczynowym z działalnością ubezpieczeniową C. oraz będą służyć uzyskaniu przychodów.

• Płatności o charakterze zbliżonym do Udziału C. nie zostały także wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, a zatem nie wystąpi przesłanka negatywna wymieniona w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wykluczająca możliwość zaliczenia wydatku w koszty.

• Przekazanie Udziału C. zostanie odpowiednio udokumentowane - z jednej strony, postanowieniami zawartej przez strony Umowy, z drugiej zaś, dowodami wpływu na rachunki A. oraz B. Strony wystawią również stosowne dowody księgowe dokumentujące przekazanie środków przez C. i ich wpływ do A. oraz B.

• Pytanie nr 1 dotyczy ponadto takiej sytuacji, w której płatności dokonywane przez C. na rzecz A. oraz B. w ramach Udziału C. będą mieć charakter definitywny (bezzwrotny).

Mając powyższe na uwadze, z uwagi na spełnienie przesłanek wynikających art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, płatności z tytułu Udziału C. będą stanowić koszt uzyskania przychodów dla C. (pod warunkiem dokonania tych płatności w sposób definitywny). Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 1 zawartego we wniosku.

1.3.Moment zaliczenia płatności do kosztów podatkowych C.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, w oparciu o kryterium stopnia i charakteru powiązania wydatku z przychodami uzyskiwanymi przez podatnika, ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) i koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można wprost przypisać do konkretnych przychodów, ale które są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Do kosztów bezpośrednich zaliczane są wydatki ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga podmiot gospodarczy w związku z charakterem prowadzonej działalności tj. gdy można przypisać konkretnym kosztom konkretne przychody uzyskiwane w danym okresie. Tego rodzaju koszty zalicza się do kosztów podatkowych co do zasady w momencie, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, tj. tzw. koszty pośrednie, ze swej istoty nie wiążą się z konkretnymi przychodami - nie da się ich bezpośrednio przypisać do odpowiadających im przychodów z tytułu sprzedaży towarów lub usług. Jak trafnie wyjaśnił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 22 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1261/11: „do kosztów pośrednich zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie”.

W przypadku kosztów pośrednich, zasadą jest ich potrącanie dla celów podatkowych w dacie ich poniesienia. Wyjątkiem jest sytuacja, w której koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego. W takim przypadku, koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, jest dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie stosownego dowodu księgowego. Samo pojęcie „dzień, na który ujęto koszt” musi być interpretowane zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 z późn. zm.), z których wynikają normy określające m.in., do jakich okresów rozrachunkowych przyporządkowane są określone koszty i przychody. Przy czym nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko jego „ujęcie jako kosztu” tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów ww. ustawy, w tym zachowania zasady ostrożności (art. 7 ww. ustawy), zasady istotności (art. 8 ust.1 ww. ustawy) i zasady współmierności przychodów i kosztów (art. 6 ww. ustawy).

Podsumowując - jeżeli dany wydatek odnosi się do konkretnego przychodu, należy zaliczyć go do bezpośrednich kosztów uzyskania przychodów. W przypadku natomiast, gdy dany wydatek dotyczy szerszego spektrum aktywności gospodarczej podatnika i nie można go powiązać ze skonkretyzowanym przychodem, zasadna jest jego kwalifikacja do tzw. kosztów pośrednich. Z kolei z treści art. 15 ust. 4e ustawy o CIT wynika, że moment uznania wydatku o charakterze pośrednim za koszt podatkowy jest w obecnym stanie prawnym uzależniony od uznania go za taki koszt w ujęciu bilansowym.

Jak wykazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawców dotyczącego pytania nr 1, wydatek definitywnie ponoszony przez C. z tytułu Udziału C., będzie stanowić dla tej spółki koszt uzyskania przychodów. W opinii Wnioskodawców, koszt ten nie może zostać zaliczony do kosztów bezpośrednio związanych z przychodem, w przedstawionym wyżej rozumieniu tego pojęcia, ponieważ nie można go przypisać do konkretnych przychodów uzyskiwanych przez C. Koszt ten nie będzie również mieć ścisłego związku z konkretnym okresem (lub przychodami uzyskiwanymi przez C. w konkretnym okresie). Udział C. będzie wypłacany do A. oraz B. okresowo, nie rzadziej niż raz w roku, przy czym kwoty wypłacane przez C. z tego tytułu mogą podlegać zmianom w trakcie obowiązywania Umowy, zależnie od aktualnych potrzeb. Jak wyjaśniono w opisie zdarzenia przyszłego, kwotowe zobowiązania C. z tytułu Udziału C. będą ustalane przez strony na kolejne okresy obowiązywania Umowy.

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawców, kwoty wypłacone przez C. do A. oraz B., z tytułu Udziału C., powinny zostać zakwalifikowane jako pośredni koszt uzyskania przychodów, potrącany w dacie jego poniesienia. Z kolei dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, będzie dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie stosownego dowodu księgowego. Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 2.

Uzasadnienie do pytania nr 3

2.1.Podstawa prawna

W świetle art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z ust. 3, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Na podstawie ust. 3a, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: 1) wystawienia faktury albo 2) uregulowania należności.

Zgodnie z ust. 3c, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Ust. 3d stanowi, że przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

Na podstawie ust. 3f, za datę powstania przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych uważa się moment realizacji tych praw.

Ustęp 3e wskazuje, że w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W świetle art. 12 ust. 4 pkt 6a), do przychodów nie zalicza się zwróconych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

2.2.Zaliczenie kwot otrzymanych z tytułu Udziału C. do przychodów podatkowych A. oraz B.

Mając na uwadze przywołane powyżej przepisy, należy w pierwszym rzędzie stwierdzić, że środki finansowe otrzymane przez A. oraz B. w ramach Udziału C. stanowić będą, dla - odpowiednio - A. oraz B. przychód, o którym mowa w świetle art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.

Zważywszy, że mowa tu o przychodzie związanym z działalnością gospodarczą A. oraz B., to zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychód osiągnięty w roku podatkowym, co do zasady, zostanie uznany również należny przychód, choćby nie został jeszcze faktycznie otrzymany.

W ocenie Wnioskodawców, w odniesieniu do środków, jakie mają zostać otrzymane przez A. oraz B. w ramach Udziału C., nie stosuje się zasad zawartych w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, gdyż środki te nie będą dotyczyć zapłaty za: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi, albo częściowe wykonanie usługi. Nie będzie również mieć zastosowania ust. 3c, ponieważ przepis ten dotyczy rozliczenia wynagrodzenia z tytułu usługi, a usługa w tym przypadku nie wystąpi. Z oczywistych przyczyn, w zdarzeniu przyszłym objętym wnioskiem, nie będzie mieć zastosowania ust. 3d (który dotyczy dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego) ani ust. 3f (odnoszący się do realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych).

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy ustawy o CIT, jak również okoliczności zdarzenia przyszłego, którego dotyczy niniejszy wniosek, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że dla ustalenia daty powstania przychodu z tytułu otrzymania przez A. oraz B. środków finansowych w ramach Udziału C., należy odwołać się do regulacji zawartej w art. 12 ust. 3e ustawy o CIT. Z przepisu tego należy wnioskować, że w sytuacji otrzymania przez A. oraz B. przychodu, o którym mowa w ust. 3, tj. przychodu związanego z działalnością gospodarczą, odpowiednio, A. oraz B., do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu, dana spółka - tj. odpowiednio, A. lub B. - powinna uznać dzień otrzymania zapłaty.

Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 3 objętego wnioskiem, zgodnie z którym właściwym momentem rozpoznania przez A. oraz B. przychodu podatkowego z tytułu otrzymania od C. środków w ramach Udziału C., będzie dzień otrzymania tych środków przez - odpowiednio - A. lub B.

Uzupełniająco należy odnieść się do przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

Należy podkreślić, że wskazany powyżej przepis odnosi się wyłącznie do poniesionych przez podatnika i (i) zwróconych podatnikowi wydatków, (ii) niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów. Zatem dla zastosowania ww. przepisu istotne jest przede wszystkim, aby dany wydatek został wcześniej przez podatnika poniesiony, a następnie mu zwrócony. Drugim warunkiem jest, aby przedmiotowy wydatek został wyłączony z kosztów uzyskania przychodów.

Jednak w analizowanej sprawie, co podkreślono w ramach opisu zdarzenia przyszłego, kwoty przekazane spółkom A. oraz B. w ramach Udziału C. w żadnym razie nie mają charakteru zwrotu Nakładów poniesionych przez A. lub B. (np. w związku z zakupem przez A. lub B. usług lub towarów w ramach Nakładów). Przeciwnie, Udział C. będzie przekazywany na rachunki A. oraz B. w ryczałtowych kwotach uzgodnionych przez strony, w okresowych transzach, w celu współfinansowania przez C. kosztów Nakładów. Co więcej, nie ma podstaw dla uznania, że płatności z tytułu Udziału C. będą dotyczyć jakichkolwiek wydatków niezaliczonych przez A. lub B. do kosztów uzyskania przychodów.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawców, przepis art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o CIT pozostaje bez wpływu na stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 3, które zostało podsumowane powyżej.

Uzasadnienie do pytania nr 4

3.1.Podstawa prawna

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

3.2.Otrzymanie przez A. oraz B. Udziału C. a uprawnienie A. / B. do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu poniesienia Nakładów

Jak wyjaśniono powyżej, w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wydatek poniesiony przez podatnika może stanowić koszt uzyskania przychodów pod warunkiem łącznego zaistnienia przesłanek opisanych w pkt 1.2. powyżej. Zdaniem Wnioskodawców nie ulega wątpliwości, że Nakłady ponoszone przez A. oraz B. spełnią ww. przesłanki.

Jak już wyjaśniono, celem ponoszenia przez A. oraz B. Nakładów będzie zapewnienie większej atrakcyjności, innowacyjności i wszechstronności oferty ubezpieczeniowej dla klientów A., jak również racjonalizacja, optymalizacja i zwiększenie skuteczności samego procesu dystrybucji Produktów. Będzie to zatem cel ściśle powiązany z prowadzoną przez każdą ze spółek ( A. oraz B.) działalnością gospodarczą. Nie ulega wątpliwości, że Nakłady zostaną poniesione przez, odpowiednio, A. oraz B. w celu uzyskania przychodów oraz zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Cel ten wynika z istoty współpracy nawiązanej pomiędzy A. oraz B. a C., w związku z którą A. oraz B. oczekują osiągnięcia określonych korzyści ekonomicznych. Nakłady zostaną faktycznie sfinansowane przez A. oraz B. z własnych środków, a ich poniesienie zostanie udokumentowane zgodnie z zasadami obowiązującymi w tych spółkach.

Z kolei przepis art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie zawiera żadnej regulacji, która pozwalałaby na uznanie, że otrzymanie przez A. oraz B. Udziału C. w jakikolwiek sposób wpływa na uprawnienie, odpowiednio, A. lub B. do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu poniesienia Nakładów.

W szczególności, nie stanowi takiej podstawy przepis art. 16 ust. 1 pkt 48 ustawy o CIT, nakazujący wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

W przypadku Udziału C. nie mówimy bowiem o zwrocie na rzecz A. oraz B. jakichkolwiek kosztów, w szczególności kosztów związanych z dokonywaniem odpisów z tytułu zużycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych. Nawiązując do uzasadnienia przedstawionego w odniesieniu do pytania nr 3, należy powtórzyć, że w analizowanej sprawie, kwoty przekazane spółkom A. oraz B. w ramach Udziału C. w żadnym razie nie będą mieć charakteru zwrotu Nakładów poniesionych przez te spółki. Przeciwnie, Udział C. będzie przekazywany na rachunki A. oraz B. w ryczałtowych kwotach uzgodnionych przez strony i nie będzie ustalany poprzez odniesienie do ponoszonych przez nie kosztów.

W konsekwencji, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że otrzymanie przez A. oraz B. Udziału C. nie wpłynie na uprawnienie, odpowiednio, A. lub B. do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów z tytułu poniesienia Nakładów. Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców w zakresie pytania nr 4.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

A. Sp. z o.o. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 w zw. z art. 14r § 5 Ordynacji podatkowej.