Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

1. ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 15 lipca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 20 maja 2020 r. sygn. akt I SA/Kr 1275/20 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 28 czerwca 2024 r. sygn. akt II FSK 1311/21; i

2. stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy płatność Prowizji realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta (nierezydenta polskiego), tj. za usługę pośrednictwa handlowego, stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 lipca 2020 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 lipca 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej jako: „Spółka”) jest osobą prawną, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie (...).

W celu intensyfikacji sprzedaży swoich produktów Spółka zawarła z X (dalej jako: „Kontrahent”) umowę (dalej jako: „Umowa”), na podstawie której Spółka powołała Kontrahenta jako swojego przedstawiciela handlowego (...) na terenie (...). Począwszy od roku 2020 zmieniono zakres działania Kontrahenta i powierzono mu funkcję przedstawiciela handlowego („...”) w krajach (...) (dalej jako: „Terytorium”).

Kontrahent jest spółką prawa brazylijskiego, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Brazylii.

Wnioskodawca oraz Kontrahent nie są podmiotami powiązanymi w rozumieniu właściwych przepisów podatkowych oraz rachunkowych.

W ramach Umowy związku z powyższym, powierzono Kontrahentowi (...) (zwanych dalej Produktami) na Terytorium. Przedmiotowe wsparcie marketingowe oraz techniczne odnosi się zatem do umożliwienia jak największej sprzedaży Produktów.

W ramach umowy Kontrahent podejmuje następujące działania:

1) Usługa – czyni wszelkie wysiłki celem promowania, rozwoju oraz wykonywania sprzedaży Produktów na Terytorium, w szczególności spotyka się z potencjalnymi Nabywcami Produktów na Terytorium, z czym wiąże się udzielanie wsparcia technicznego klientom i dystrybutorom (Nabywcom), a także reprezentacja interesów Wnioskodawcy na Terytorium. Celem świadczenia Usługi Wnioskodawca przekazuje Kontrahentowi np. wiedzę techniczną czy informacje o możliwych działaniach marketingowych (np. polityka rabatowa) koniecznych do prezentowania i sprzedaży Produktów. To Kontrahent w ramach Usługi sprzedażowej wykorzystuje działania marketingowe oraz udziela wsparcia technicznego Nabywcom celem intensyfikacji sprzedaży, jego działania są zatem typowymi działaniami sprzedawcy.

W sytuacji w jakiej Kontrahent opisuje Produkt (w ramach świadczenia Usługi) potencjalnemu nabywcy, powinien składać tylko takie oświadczenia, które będą ściśle zgodne ze specyfikacjami dostarczonymi mu przez Wnioskodawcę, a także nie może on udzielać dalszych gwarancji ponad tą, jaka jest już udzielana przez Wnioskodawcę.

W ramach Usługi Kontrahent działa jako niezależny przedstawiciel – nie jest zatem agentem czy pracownikiem Wnioskodawcy. Kontrahent nie może zaciągać zobowiązań w imieniu Wnioskodawcy, w szczególności nie może zawierać umów w imieniu Wnioskodawcy, chyba że uzyska wcześniejszą zgodę Wnioskodawcy w tym zakresie.

Umowa nie zakazuje Wnioskodawcy bezpośredniej sprzedaży Produktów na Terytorium, a dokonanie takiej sprzedaży nie wiąże się z powstaniem po stronie Kontrahenta prawa do odszkodowania, czy też innej formy wynagrodzenia.

2) Usługi dodatkowe – tylko w przypadku odrębnego zlecenia:

a) badanie i monitorowanie warunków rynkowych i przeprowadzanie w związku z tym badań rynkowych (w tym przedstawienie budżetu sprzedaży, strategii i polityk oraz prognoz sprzedaży dla Terytorium),

b) dostarczanie Wnioskodawcy raportów i innych informacji, w tym wszelkich istotnych informacji marketingowych i prawnych wymaganych od Produktów na Terytorium,

c) zapewnienie wsparcia we wszelkich innych kwestiach (logistyka, administracja, zarządzanie ubezpieczeniami kredytowymi, rejestracja produktów windykacyjnych i inne kwestie prawne) niezbędnych do zoptymalizowania działalności Spółki na Terytorium.

Począwszy od roku 2020 Kontrahent jest uprawniony do otrzymywania miesięcznej opłaty w wysokości (...) (dalej jako: „Opłata”) jako wynagrodzenia za następujące usługi:

1) Rejestracja Produktu: rejestracja produktów w celu odsprzedaży / surowca,

2) Projektowanie Produktu: opracowywanie nowej formuły lub dostosowanie istniejącej formuły do potrzeb Nabywcy,

3) Etykietowanie Produktu: tworzenie etykiety Nabywcy dla każdego Produktu,

4) Szkolenie zespołu: (...)

5) (...),

6) Walidacja Produktu: konfiguracja, omówienie i nadzór nad testowaniem Produktu w terenie przez Nabywcę,

7) Pozycjonowanie Produktu: (...),

8) Interwencja celna: (...),

9) Udział w targach: udział w targach w celu reprezentowania Spółki,

10) Tworzenie ulotek produktowych: dostarczanie treści, tłumaczenie i nadzór nad tworzeniem układu,

11) Raporty: (...).

Natomiast za Usługi dodatkowe Kontrahent jest uprawniony do otrzymania odrębnie ustalonego wynagrodzenia (dalej jako: „Wynagrodzenie dodatkowe”).

Z kolei wynagrodzenie z tytułu świadczenia Usługi jest kalkulowane na zasadach prowizji (dalej jako: „Prowizja”) za sprzedaż dokonaną przez Wnioskodawcę na Terytorium, a będącą wynikiem działań Kontrahenta, z uwzględnieniem INCOTERMS i/lub warunków cenowych każdej sprzedaży, w Euro. Prowizje będą naliczane indywidualnie od każdej sprzedaży według stawki wynoszącej uzgodniony procent ceny opartej na INCOTERMS 2010 oferowanej przez Wnioskodawcę. Prowizja zostaje doliczona do ceny oferowanej przez Wnioskodawcę i jest uwzględniona w cenie ostatecznej oferowanej Nabywcy.

Kontrahent uzyskuje prawo do Prowizji tylko w sytuacji, w jakiej sprzedaż na Terytorium stanowi bezpośredni efekt jego działań.

Ponadto wystawienie faktury przez Kontrahenta oraz płatność Prowizji jest uzależniona od zapłaty wynagrodzenia za dostawę dokonaną przez Wnioskodawcę na rzecz nabywcy.

W związku z realizacją Umowy Kontrahent zobowiązuje się także:

1) nie brać udziału w działaniach konkurencyjnych względem Produktów na Terytorium w okresie trwania przedmiotowej umowy,

2) nie przyjmować żadnego wynagrodzenia dotyczącego Produktów od innych podmiotów niż Wnioskodawca,

3) informować Wnioskodawcę o wszelkich czynnościach podejmowanych w jego imieniu, zobowiązany jest do osobistego świadczenia, co wyklucza podzlecanie świadczenia usług.

Dla celów podatku VAT – Opłata, Wynagrodzenie dodatkowe oraz Prowizja są rozpoznawane jako import usług. Od Opłaty i Wynagrodzenia dodatkowego pobierany jest przez Spółkę podatek u źródła.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 15 września 2020 r. Wnioskodawca wskazał m.in., że Prowizja wypłacana jest tylko w sytuacji, w jakiej spełniono następujące przesłanki:

·doszło do zawarcia umowy sprzedaży w wyniku działań Kontrahenta,

·nabywca Produktów dokonał zapłaty za ich dostawę.

Zatem w przedmiotowym zakresie Kontrahent jedynie doprowadza do zawarcia umowy sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą produktów.

Niezależnie od Prowizji Kontrahent otrzymuje osobne wynagrodzenie (od tego wynagrodzenia jest potrącany i odprowadzany podatek u źródła) za następujące czynności:

·badanie i monitorowanie warunków rynkowych i przeprowadzanie w związku z tym badań rynkowych (w tym przedstawienie budżetu sprzedaży, strategii i polityk oraz prognoz sprzedaży dla Terytorium),

·dostarczanie Wnioskodawcy raportów i innych informacji, w tym wszelkich istotnych informacji marketingowych i prawnych wymaganych od Produktów na Terytorium,

·zapewnienie wsparcia we wszelkich innych kwestiach (logistyka, administracja, zarządzanie ubezpieczeniami kredytowymi, rejestracja produktów windykacyjnych i inne kwestie prawne) niezbędnych do zoptymalizowania działalności Spółki na Terytorium,

·rejestracja Produktu: rejestracja produktów w celu odsprzedaży / surowca,

·projektowanie Produktu: opracowywanie nowej formuły lub dostosowanie istniejącej formuły do potrzeb Nabywcy,

·etykietowanie Produktu: tworzenie etykiety Nabywcy dla każdego Produktu,

·szkolenie zespołu: szkolenie zespołu Nabywcy w zakresie Produktów i aplikacji Spółki,

·interwencja procesu importu: (...),

·walidacja Produktu: konfiguracja, omówienie i nadzór nad testowaniem Produktu w terenie przez Nabywcę,

·pozycjonowanie Produktu: (...),

·interwencja celna: (...),

·udział w targach: udział w targach w celu reprezentowania Spółki,

·tworzenie ulotek produktowych: dostarczanie treści, tłumaczenie i nadzór nad tworzeniem układu,

·raporty: badania rynku, marketing, finanse, ubezpieczenia.

Reasumując, wynagrodzenie w formie Prowizji nie ma związku z wskazanymi wyżej czynnościami i jest ono wynikiem jedynie skutecznego zawarcia umowy sprzedaży pomiędzy Wnioskodawcą a nabywcą Produktów oraz zapłaty wynagrodzenia z niej wynikającego.

Pytanie

Czy płatność Prowizji realizowana przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta (nierezydenta polskiego), tj. za usługę pośrednictwa handlowego, stanowi wynagrodzenie z tytułu świadczeń wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, płatność Prowizji nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczeń w rozumieniu 21 ust. 1 pkt 2a) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „Ustawa o CIT”).

Otóż, zgodnie z art. 3 ust. 2 Ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – zasada ograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 5) Ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a) Ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze – ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 Ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Regulacja ta nie ma jednak znaczenia w przedmiotowym przypadku, gdyż pomiędzy Rzeczpospolitą Polską a Brazylią nie została zawarta żadna umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W art. 21 Ustawy o CIT, wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potrącenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego – na zasadach płatnika – jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

Katalog usług wskazanych w pkt 2a) ust. 1 art. 21 Ustawy o CIT, jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu, za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego w przepisie, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron (zob. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 14 marca 2011 r., Znak: IBPB1/2/423-1805/10/BG). Lista ta obejmuje zatem także takie świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych lecz mogą być np. inaczej określane.

Katalog przedstawiony w powyższym przepisie prezentuje się następująco: usługi doradcze, księgowe, badania rynku, usługi prawne, usługi reklamowe, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usługi rekrutacji pracowników i pozyskania personelu, gwarancji i poręczeń, jak również przychody stanowiące świadczenia o podobnym charakterze do świadczeń nazwanych.

Wśród świadczeń wymienionych w art. 21 ust. a pkt 2a) Ustawy o CIT brak jest usług pośrednictwa.

Rozważania na temat podobieństwa usług pośrednictwa handlowego do świadczeń nazwanych, wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) Ustawy o CIT, należy sprowadzić do analizy podobieństwa usług pośrednictwa do świadczeń wprost wskazanych w ww. przepisie, tj. zasadniczo do świadczeń reklamowych, doradczych, badania rynku.

Usługi pośrednictwa handlowego co do zasady mają na celu wyszukiwanie potencjalnych klientów na towary produkowane przez dostawcę oraz pośredniczenie w zawieraniu przez dostawcę umów dotyczących sprzedaży produktów z klientami działającymi na terytorium państw, znajdujących się w obszarze działania pośredników.

Pośrednik w zamian za należne wynagrodzenie (prowizja) uzależnione od wartości sprzedanych za jego pośrednictwem towarów zobowiązuje się do pośredniczenia przy zawieraniu umów dotyczących sprzedaży produktów pomiędzy dostawcą a klientem, zasadniczo nie biorąc udziału w podpisywaniu umowy lub zamówienia w imieniu dostawcy – zawiera je bezpośrednio dostawca z wyszukanymi przez pośrednika klientami.

Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, rodzaje wynagrodzenia zostały podzielone w zależności od zakresu danych świadczeń, które są osobno świadczone. W omawianym przypadku nie dochodzi zatem do świadczenia usług pośrednictwa powiązanych z usługami badania rynku, czy usługami o charakterze wsparcia prawnego (usługi doradcze).

Usługi w tym zakresie są wynagradzane osobno (Wynagrodzenie dodatkowe, Opłata), natomiast wynagrodzenie za czynności pośrednictwa handlowego, tj. czynności sprzedawcy, który pozyskuje potencjalnych klientów, kojarzy ich z Wnioskodawcą, prezentuje produkt oraz prezentuje go udzielając Nabywcy także koniecznego wsparcia technicznego (tak samo, jak czyni to sprzedawca danego towaru) jest rozliczane osobno (Prowizja).

Zatem świadczenie wynagradzane kwotą Prowizji nie zawiera istotnych elementów świadczeń wymienionych w analizowanym przepisie.

Oczywiście w ramach przedmiotowego pośrednictwa handlowego konieczne jest zaprezentowanie produktu i doradzenie mu np. co do sposobu użycia produktu. Nie pozwala to jednak na zakwalifikowanie takiego działania jako np. usługi marketingowej czy doradczej.

Celem bowiem tego świadczenia nie jest marketing sam w sobie, ale doprowadzenie do zwiększenia sprzedaży produktów Wnioskodawcy na danym rynku.

Jak już wskazano wśród wymienionych w art. 21 ust. 1 Ustawy o CIT świadczeń brak jest usług pośrednictwa. Usług pośrednictwa nie można również zaliczyć do świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Sam fakt wystąpienia elementu marketingowego (prezentacja produktu) czy doradczego (doradzenie nabywcy jaki produkt powinien wybrać w danej sytuacji) nie zmienia kwalifikacji usługi jako usługi reklamowej, gdzie zasadniczym elementem usługi jest stworzenie reklamy danego produktu, czy też doradczej, gdzie zasadniczym elementem jest określone doradztwo (np. doradztwo prawne), w tych bowiem przypadkach nabywca kupuje określone usługi, a z kolei w przedmiotowej sytuacji nabywa usługę polegająca na wsparciu w sprzedaży produktów.

Dodatkowo, odrębność takiej usługi względem wymienionych w przepisie potwierdza sposób kalkulacji wynagrodzenia (Prowizja) uzależniony od wartości sprzedaży i zapłaty przez Nabywcę ceny za towary.

Zatem, uzyskiwane przez Kontrahenta przychody w postaci Prowizji nie zostały literalnie wymienione jako podlegające opodatkowaniu „podatkiem u źródła”, jak również nie sposób uznać ich za przychody ze świadczeń o charakterze podobnym do świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że Prowizja płacona przez Wnioskodawcę z tytułu świadczenia opisanych usług nie mieści się w dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 2a) Ustawy o CIT i w związku z tym, nie podlega obowiązkowi zapłaty podatku dochodowego w wysokości 20%.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 6 października 2020 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-1.4010.275.2020.2.BS, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono Państwu 21 października 2020 r.

Skarga na interpretację indywidualną

20 listopada 2020 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie (wpływ do Organu 23 listopada 2020 r.), wnosząc o uchylenie zaskarżonej Interpretacji na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.), oraz zasądzenie na rzecz Skarżącego od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kosztów postępowania według norm przepisanych.

Odpowiedzi na skargę udzieliłem pismem z 18 grudnia 2020 r. Znak: 0111-KDIB1-1.4010.275. 2020.3.BS

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 20 maja 2021 r. sygn. akt I SA/Kr 1275/20.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 28 czerwca 2024 r. sygn. akt II FSK 1311/21 oddalił skargę kasacyjną Organu.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną stał się prawomocny od 28 czerwca 2024 r. i wpłynął do mnie 6 grudnia 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

• uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oraz Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w ww. wyrokach;

• ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, tj. w 2020 r.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

· Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym

interpretacja indywidualna zawiera wyczerpujący opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego oraz ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Można odstąpić od uzasadnienia prawnego, jeżeli stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w pełnym zakresie.