Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

15 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka zawarła (…) 2021 r. z bankiem X aneks do umowy o kredyt w rachunku bieżącym w celu finansowania bieżącej działalności. Kredyt został objęty Gwarancją w wysokości …% kwoty kredytu tj. w kwocie (…) zł udzieloną przez BGK w ramach portfelowej linii gwarancyjnej (…) stanowiącą pomoc de minimis, jako zabezpieczanie spłaty udzielonego przez Bank kredytu. Podstawa prawna otrzymanej gwarancji kredytu - Minister Finansów, 12 czerwca 2018 r., rozporządzenie w sprawie udzielania przez Bank Gospodarstwa Krajowego pomocy de minimis w formie gwarancji spłaty kredytów w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, 2015 r. (Dz. U. poz. 1166).

W 2021 roku Spółka poniosła koszty tytułem odsetek od tego kredytu w kwocie (…) zł, w 2022 r. w kwocie (…) zł oraz w 2023 r. w kwocie (…) zł i zaliczyła je do kosztów uzyskania przychodów.

W dniu (…) 2024 r. Spółka złożyła wniosek o udzielnie przez BGK dopłaty do oprocentowania kredytu objętego gwarancją w ramach portfelowej linii gwarancyjnej (…). W dniu (…) 2024 r. Spółka otrzymała informację od BGK o przyznaniu dopłaty do oprocentowania kredytu oraz udostępnieniu całej kwoty dopłaty w wysokości (…) zł. Kwota ta wpłynęła na rachunek bankowy Spółki dnia (…) 2024 r.

Otrzymana pomoc w postaci dopłaty do oprocentowania została udokumentowana przez BGK zaświadczeniem o udzielonej pomocy de minimis. Otrzymana pomoc de minimis została udzielona na podstawie: Umowy o finansowaniu nr (…) instrumentu finansowego w formie Funduszu Gwarancyjnego w ramach Priorytetu III. „Wsparcie innowacji w przedsiębiorstwach” Działania 3.2 „Wsparcie wdrożeń wyników B+R” Poddziałania 3.2.3 „Fundusz Gwarancyjny wsparcia innowacyjnych przedsiębiorstw” Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, zawartej w dniu 29 listopada 2016 r. pomiędzy Bankiem Gospodarstwa Krajowego a Skarbem Państwa - Ministrem Rozwoju i Finansów (Instytucja Zarządzająca, z późn. zm.).

Otrzymana od BGK przez Spółkę dopłata do oprocentowania kredytu nie stanowi dopłaty do kredytu, o której mowa w art. 1 ustawy z dnia 19 czerwca 2020 r. o dopłatach do oprocentowania kredytów bankowych udzielanych przedsiębiorcom dotkniętym skutkami COVID-19 oraz uproszczonym postępowaniu o zatwierdzenie układu w związku z wystąpieniem COVID-19 (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2141). Pojęcie „dopłata” stosowane w opisie stanu faktycznego nie jest dotacją w myśl art. 126 ustawy o finansach publicznych - ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 poz. 305 z póżn. zm.).

Otrzymana dopłata nie była przeznaczona na dofinasowanie realizacji zadań publicznych. Opisana we wniosku pomoc stanowi dofinansowanie udzielone w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, a dokładniej jest to pomoc de minimis na podstawie: Umowy o finansowaniu nr (…) instrumentu finansowego w formie Funduszu Gwarancyjnego w ramach Priorytetu III. „Wsparcie innowacji w przedsiębiorstwach” Działania 3.2 „Wsparcie wdrożeń wyników B+R” Poddziałania 3.2.3 „Fundusz Gwarancyjny wsparcia innowacyjnych przedsiębiorstw” Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, zawartej w dniu 29 listopada 2016 r. pomiędzy Bankiem Gospodarstwa Krajowego a Skarbem Państwa - Ministrem Rozwoju i Finansów (Instytucja Zarządzająca, z późn. zm.) zgodnie z otrzymanym zaświadczeniem od Banku Gospodarstwa Krajowego.

Zgodnie z „Warunkami uzyskania w Banku Gospodarstwa Krajowego gwarancji spłaty kredytu i dopłaty do oprocentowania kredytu objętego gwarancją w ramach portfelowej linii gwarancyjnej (…)” dopłaty do oprocentowania kredytów udzielane przez BGK stanowią pomoc de minimis w rozumieniu przepisów rozporządzenia Komisji (WE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis. Dopłata została Spółce udzielona w oparciu o Fundusze Europejskie w ramach Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój.

Pytania

1.  Czy otrzymana dopłata stanowi przychód zwolniony z opodatkowania? Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych: art. 17 ust. 1 pkt 23 lub art. 17 ust. 1 pkt 52.

2.  Czy odsetki od tego kredytu zapłacone przez Spółkę w latach 2021, 2022 i 2023, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w latach ich poniesienia, jeżeli w lipcu 2024 r. Spółka otrzymała ww. dopłatę do odsetek? Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych art. 16 ust. 1 pkt 58.

Państwa stanowisko w sprawie

Według Wnioskodawcy dopłata będąca przedmiotem interpretacji podlega zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Odsetki zapłacone przez Spółkę w latach 2021, 2022 i 2023 stanowią koszt uzyskania przychodu w latach ich poniesienia.

Otrzymana kwota w wysokości (…) zł, która wpłynęła na konto Spółki stanowi przychód zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Sposób ujęcia przedmiotu opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych nie jest przypadkowy i pozwala na wyprowadzenie wniosku o objęciu zakresem ustawy wszystkich zdarzeń, z którymi wiąże się dla podatnika konkretna korzyść o wymiarze finansowym powodująca zwiększenie aktywów lub zmniejszenie pasywów. Wystąpienie każdego zdarzenia powodującego wymierną korzyść po stronie podatnika skutkuje obowiązkiem opodatkowania osiągniętej nadwyżki ponad koszty jej uzyskania przez podatnika. Nie jest przy tym istotne źródło korzyści, chodzi bowiem o każdy przypadek powodujący wzrost wartości majątku lub zmniejszenie zobowiązań ciążących na podatniku. Przyjęte rozwiązanie legislacyjne pozwala na stosowanie przepisów ustawy niezależnie od specyfiki podmiotów podlegających opodatkowaniu, zmieniających się okoliczności i rzeczywistości gospodarczej, jak również ewolucji różnego rodzaju instrumentów wykorzystywanych w obrocie gospodarczym.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu. W art. 12 ust. 1 ustawy o CIT, wskazane zostały jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do tej kategorii.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT:

Należy zaznaczyć, że o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej.

Przychodem są zatem wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, bezzwrotnym, definitywnym, których rzeczywiste otrzymanie powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego.

W świetle ww. przepisu, otrzymane w sposób definitywny środki pieniężne stanowią, co do zasady, przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Powyższe oznacza, że wszystkie środki pieniężne jakie wpływają na konto Wnioskodawcy, co do zasady, bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią przychód w rozumieniu omawianej ustawy. Zatem, otrzymana dopłata, o której mowa we wniosku, również – co do zasady – stanowi przychód dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Katalog przysporzeń nie stanowiących przychodów podatkowych został określony w art. 12 ust. 4 ustawy o CIT. Jest to katalog zamknięty, co oznacza, że jedynie w warunkach ściśle określonych w tym katalogu otrzymane przysporzenie przychodu podatkowego stanowić nie będzie.

Natomiast w art. 17 ww. ustawy, wymienione są dochody, które na mocy tego przepisu korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

I tak, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT:

Powołana wyżej regulacja stanowi więc jednoznacznie, że zakresem zwolnienia z opodatkowania objęte są dochody podmiotów, którym przyznano środki bezzwrotnej pomocy i które otrzymują wspomniane środki bezpośrednio lub pośrednio (za pośrednictwem upoważnionego podmiotu) od rządów państw obcych lub wymienionych w tym przepisie instytucji i organizacji międzynarodowych.

Kolejnym warunkiem zwolnienia jest otrzymanie tych środków na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych pomiędzy tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze.

Zgodnie zaś z art. 17 ust. 1 pkt 52 ustawy CIT:

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy otrzymana dopłata stanowi przychód zwolniony z opodatkowania oraz czy odsetki kredytu zapłacone przez Spółkę w latach 2021, 2022 i 2023 mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w latach ich poniesienia, jeżeli w lipcu 2024 r. Spółka otrzymała ww. dopłatę do odsetek.

Rozważając charakter środków finansowych, które Wnioskodawca otrzymał w ramach projektu finansowanego ze środków Funduszy europejskich w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Inteligentny Rozwój 2014-2020, należy odnieść się do art. 17 ust. 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (t. j. Dz.U. z 2024 r. poz. 324 ze zm.), zgodnie z którym:

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1530 ze zm., dalej: „ustawa o finansach publicznych”) określa, że:

W myśl art. 2 pkt 5 przywołanej ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o „środkach europejskich - rozumie się przez to środki, o których mowa w art. 5 ust. 3 pkt 1, 2, 3 i 5a-5d  ustawy o finansach publicznych.

Stosownie do art. 5 ust. 3 ustawy o finansach publicznych:

Zgodnie z art. 192 ust. 1 ustawy o finansach publicznych:

Zgodnie z art. 200 ust. 1 ww. ustawy:

Przepis art. 202 ust. 1 ww. ustawy określa, że:

W niniejszej sprawie istotnym jest również że, pomoc de minimis to dopuszczona prawem unijnym pomoc publiczna, jakiej może udzielić państwo, bez konieczności uzyskiwania zgody Komisji Europejskiej, jednak podlega ona monitorowaniu.

Odnosząc się do skutków podatkowych otrzymania przez Państwa Spółkę dopłaty do oprocentowania kredytu, wskazać należy, że art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT stanowi, iż zakresem zwolnienia z opodatkowania objęte są dochody podmiotów, którym przyznano środki bezzwrotnej pomocy i które otrzymują wspomniane środki bezpośrednio lub pośrednio (za pośrednictwem upoważnionego podmiotu) od rządów państw obcych lub wymienionych w tym przepisie instytucji i organizacji międzynarodowych.

Kolejnym warunkiem zwolnienia jest otrzymanie tych środków na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych pomiędzy tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze.

Mając na uwadze wyżej cytowane przepisy oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie, otrzymana przez Państwa bezzwrotna dopłata do oprocentowania kredytu stanowi przychód podatkowy, który będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Kolejna Państwa wątpliwość dotyczy ustalenia czy odsetki od tego kredytu zapłacone przez Spółkę w latach 2021, 2022 i 2023, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w latach ich poniesienia, jeżeli w lipcu 2024 r. Spółka otrzymała dopłatę do odsetek.

Rozpatrując kwestię podatkowych kosztów uzyskania przychodów wskazać należy, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-został właściwie udokumentowany,

-nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Należy ponadto wskazać, iż wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Podatnika.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Jak wynika z opisu sprawy zapłacone w latach 2021, 2022 i 2023 odsetki od kredytu spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zatem mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów w latach ich poniesienia.

Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 w części dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na odsetki w latach 2021, 2022, 2023 w dacie ich poniesienia należało uznać za prawidłowe.

Niezależnie od powyższego, należy wskazać na przepisy art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, zgodnie z którymi:

W myśl art. 15 ust. 4i ustawy o CIT:

Zgodnie z art. 15 ust. 4k ustawy o CIT:

Mając na względzie, że otrzymane przez Państwa dopłaty stanowią przychód wolny od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o CIT, tym samym wydatki i koszty sfinansowane tymi środkami nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT.

Konsekwentnie, w związku z otrzymaniem dopłaty jej beneficjent zobowiązany będzie do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów (wydatków) refundowanych dopłatą.

Podkreślić należy, że zawarte w powołanym przepisie sformułowanie „Co istotne, użyte w przywołanym art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o CIT, sformułowanie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)” dotyczy także wydatków, które zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane np. z dotacji. (podobnie wyrok WSA w Warszawie z 29 kwietnia 2015 r. r. sygn. akt III SA/Wa 3272/14).

Jednocześnie należy wskazać, że w omawianym stanie faktycznym nie mamy do czynienia z żadną z sytuacji wskazanych w art. 15 ust. 4k ustawy o CIT, które wyłączają stosowanie art. 15 ust. 4i ustawy o CIT. Podstawą do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów nie będzie faktura korygująca, więc zgodnie z art. 15 ust. 4i ww. ustawy, Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w momencie otrzymania „innego dokumentu potwierdzającego przyczyny korekty”.

Ponadto wyjaśnić należy że jak wskazano na wstępie zakres interpretacji wyznaczają zadane przez Państwa pytania. Dlatego problematyka dotycząca korekty kosztów opisanych we wniosku stanowi tylko uzupełniającą informację do stanowiska organu w kwestii pytań zadanych przez Spółkę.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.