Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy prawidłowa jest metodologia przyjęta przez Spółkę w zakresie momentu kwalifikowania wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 lit. b), Rozporządzenia WNI mająca wpływ na kwestię dyskontowania tych wydatków, a tym samym budowę limitu pomocy w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT (w tym również w odniesieniu do zaliczek i płatności częściowych zapłaconych przed dniem wydania DoW) - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

26 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terenie Polski i prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i konfekcjonowania (...).

W związku z rozwojem prowadzonej przez Spółkę działalności, Wnioskodawca zdecydował się na realizację nowej inwestycji polegającej na zwiększeniu zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu zlokalizowanego w (…) (dalej: „Zakład”). W konsekwencji, wnioskiem z 22 grudnia 2023 r. (data wpływu do kompetentnego organu: 28 grudnia 2023 r.) Spółka zwróciła się do Agencji Rozwoju Przemysłu S.A. Oddział w (…) (dalej: „ARP”) o wydanie decyzji o wsparciu (dalej: „Wniosek”). Kolejno, na wniosek Spółki, postanowieniem nr (…) z 6 lutego 2024 r. ARP zawiesiła postępowanie o wydanie decyzji o wsparciu. Zostało ono ponownie wznowione przez ARP na posiedzeniu z 28 sierpnia 2024 r. Ostatecznie ARP wydała dnia 7 listopada 2024 r. decyzję o wsparciu nr (…) (dalej: „Decyzja”, „DoW”).

Decyzja obejmuje prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie określonym w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) Głównego Urzędu Statystycznego, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2015 r. poz. 1676, z późn. zm.):

• 10.39 - Pozostałe owoce i warzywa przetworzone i zakonserwowane;
• 10.41 - Oleje i tłuszcze zwierzęce i roślinne;
• 10.51 - Mleko i przetwory mleczne;
• 10.61 - Produkty przemiału zbóż;
• 10.62 - Skrobia i wyroby skrobiowe;
• 10.71 - Pieczywo; świeże wyroby ciastkarskie;
• 10.72 - Suchary i herbatniki; konserwowane wyroby piekarnicze;
• 10.81-Cukier;
• 10.82 - Kakao, czekolada i pozostałe wyroby cukiernicze;
• 10.83 - Kawa i herbata przetworzone;
• 10.84 - Przyprawy;
• 10.89 - Pozostałe artykuły spożywcze, gdzie indziej niesklasyfikowane;
• 20.13 - Pozostałe podstawowe chemikalia nieorganiczne;
• 20.14 - Pozostałe podstawowe chemikalia organiczne;
• 20.53 - Olejki eteryczne; mieszaniny substancji zapachowych;
• 20.59 - Pozostałe wyroby chemiczne, gdzie indziej niesklasyfikowane;
• 38.11.5 - Odpady, inne niż niebezpieczne, nadające do recyklingu;
• 52.10 - Magazynowanie i przechowywanie towarów.

Inwestycja, zgodnie ze złożonym Wnioskiem, realizowana będzie na terenie nieruchomości położonych w (…), oznaczonych numerami: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, gdzie znajduje się Zakład.

W związku z realizacją przedsięwzięcia, Spółka zamierza ponieść szereg wydatków inwestycyjnych, o których mowa w § 8 Rozporządzenia WNI, które obejmą m.in.: przeprowadzenie prac budowlanych, nabycie nowych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Inwestycja”).

Inwestycja została rozpoczęta i przed wydaniem Decyzji (ale po dniu złożenia wniosku o jej wydanie) Spółka dokonała pierwszych płatności o charakterze:

• zaliczkowym oraz
• płatności częściowych, które nie mają charakteru zaliczkowego.

Wszystkie przedmiotowe płatności wynikają z umów/ zobowiązań zaciągniętych przez Spółkę po złożeniu wniosku o przyznanie pomocy w formie DoW.

W związku z dokonanymi płatnościami zarówno w formie zaliczek jak płatności częściowych do momentu przyznania wsparcia / wydania Decyzji żaden z nabytych lub wytwarzanych we własnym zakresie środków trwałych, o którym mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 lit. b), nie jest kompletny i zdatny do używania i tym samym nie został zaliczony do składników majątku Spółki i jednocześnie nie został ujęty w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazuje, że niniejszy wniosek obejmuje zarówno zaistniały stan faktyczny jak i zdarzenie przyszłe.

Pytanie

Czy prawidłowa jest metodologia przyjęta przez Spółkę w zakresie momentu kwalifikowania wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 lit. b), Rozporządzenia WNI mająca wpływ na kwestię dyskontowania tych wydatków, a tym samym budowę limitu pomocy w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT (w tym również w odniesieniu do zaliczek i płatności częściowych zapłaconych przed dniem wydania DoW)?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęta przez Spółkę metodologia w zakresie momentu kwalifikowania wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 lit. b) Rozporządzenia WNI, mająca wpływ na kwestię dyskontowania tych wydatków, a tym samym budowę limitu pomocy w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT (w tym również w odniesieniu do zaliczek i płatności częściowych zapłaconych przed dniem wydania DoW) jest prawidłowa.

Uzasadnienie do stanowiska Wnioskodawcy

Przepisy ogólne

Zgodnie z art. 2 pkt 1 lit. a) Ustawy o WNI, przez pojęcie „nowa inwestycja” należy rozumieć inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne, które są związane z:

• założeniem nowego zakładu,
• zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu,
• dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub
• zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu.

Wsparcie na realizację nowej inwestycji, zgodnie z art. 3 Ustawy o WNI, udzielane jest w formie zwolnienia od podatku dochodowego. Zasady tego zwolnienia określone są odpowiednio w przepisach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych oraz od osób fizycznych.

Z kolei zgodnie żart. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w Ustawie o WNI i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Przepis art. 17 ust. 4 Ustawy o CIT, wskazuje natomiast, że powyższe zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Jednocześnie, w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną uznaje się koszty nowej inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, o ile przepisy szczególne przewidują możliwość ich odliczenia i obejmujące:

a)koszty nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;

b)cenę nabycia albo koszt wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, kompletnych i zdatnych do użytku w dniu przyjęcia do używania, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości materialnych i prawnych;

c)koszty rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;

d)cenę nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii, przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 Rozporządzenia WNI;

e)koszty związane z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli, pod warunkiem, że okres najmu lub dzierżawy wynosi co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od dnia zakończenia nowej inwestycji;

f)cenę nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.

Przy czym koszty określone w ust. 1 pkt 1 zalicza się do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem z tytułu kosztów nowej inwestycji, jeżeli zostały poniesione w okresie realizacji inwestycji wskazanym w decyzji o wsparciu, a w przypadku:

1)kosztów określonych w ust. 1 pkt 1 lit. e - jeżeli zostały poniesione w okresie nie dłuższym niż do zakończenia okresu utrzymania inwestycji, trwającego przez okres 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców przez okres 3 lat, licząc od dnia zakończenia nowej inwestycji;

2)kosztów określonych w ust. 1 pkt 1 lit. f-jeżeli zostały poniesione w okresie obowiązywania umowy leasingu finansowego.

Literalna wykładnia powyższych przepisów prowadzi do wniosku, że wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną muszą spełniać łącznie następujące kryteria:

1)ponoszone wydatki muszą stanowić koszty inwestycji;

2)muszą należeć do jednej z kategorii wymienionych w § 8 ust. 1 Rozporządzenia WNI;

3)muszą być poniesione najdalej w okresie realizacji Inwestycji wskazanym w decyzji o wsparciu dla konkretnej lokalizacji (z wyjątkiem specjalnych reguł określonych dla kosztów związanych z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli oraz objętych leasingiem finansowym);

4)ponoszone wydatki będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych muszą być zaliczone do wartości początkowej środków trwałych, i zaliczone zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika oraz zaliczone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych;

5)muszą zostać poniesione na terenie wskazanym w wydanej Decyzji.

Jednocześnie, zgodnie z § 8 ust. 5 Rozporządzenia WNI cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Z kolei, na podstawie § 10 Rozporządzenia WNI koszty kwalifikowane nowej inwestycji podlegają dyskontowaniu, a dniem poniesienia kosztu kwalifikowanego nowej inwestycji jest ostatni dzień miesiąca, w którym poniesiono koszt.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Spółka podkreśla, że jest świadoma, iż zgodnie z obowiązującymi na dzień wydania DoW przepisami momentem decydującym o uznaniu wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 lit. b) Rozporządzenia WNI jest moment zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznania za środek trwały lub wartość niematerialną i prawną pod warunkiem zapłaty do tego czasu w ujęciu kasowym. Tym samym dla uznania danego wydatku za kwalifikowany nie ma znaczenia faktyczny moment zapłaty, ale fakt zaliczenia go do składników majątku Spółki.

A zatem Wnioskodawca będzie budował limit pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT w momencie oddania do używania środków trwałych wchodzących w skład Inwestycji i wprowadzenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, pod warunkiem że koszty dotyczące tych środków trwałych zostaną do tego momentu zapłacone.

Zdaniem Spółki taka metodologia jest również uzasadniona w odniesieniu do zaliczek i płatności częściowych, które zostały zapłacone w ujęciu kasowym, przy czym nie ma znaczenia, że moment ich zapłaty nastąpił przed dniem wydania Decyzji (ale po złożeniu wniosku o przyznanie pomocy w formie DoW).

Należy zauważyć, że powoływane powyżej przepisy posługują się pojęciem wydatków (kosztów) poniesionych, nie precyzując jednocześnie, jak należy rozumieć to pojęcie. W związku z tym, dla prawidłowej wykładni tego pojęcia, Wnioskodawca odwołuje się do wykładni językowej, uznawanej za najwłaściwszą metodę interpretacji przepisów prawnych. W procesie wykładni przepisów priorytetową rolę odgrywa wykładnia językowa, natomiast dopiero w przypadku wystąpienia wątpliwości, należy sięgnąć po wykładnię systemową lub celowościową. Jak wskazuje prof. B. Brzeziński, „Wykładnia językowa ma podstawowe znaczenie we wszystkich dziedzinach prawa. Jej celem jest interpretacja tekstów aktów prawnych w celu rekonstrukcji zakodowanych w nich norm prawnych” (B. Brzeziński, Wykładnia prawa podatkowego, ODDK, Gdańsk, 2013).

Zgodnie z definicją zawartą w Internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, termin „ponieść” oznacza „zostać obarczonym, obciążonym czymś”, natomiast koszt to „suma pieniędzy wydatkowana na zakup lub opłacenie czegoś”. W kontekście omawianych przepisów, pojęcie „poniesienia” wydatków inwestycyjnych odnosi się zatem do rzeczywistego wydatkowania środków przez podatnika, a nie do samego zamiaru ich poniesienia lub zobowiązania do dokonania wydatku w przyszłości. Aby dany wydatek mógł zostać uznany za poniesiony w rozumieniu przepisów o wsparciu, niezbędne jest jego faktyczne zrealizowanie, tj. dokonanie płatności lub innej formy uregulowania kosztu.

Jednocześnie, zgodnie z przywołanymi regulacjami Rozporządzenia WNI, do katalogu kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem w ramach nowej inwestycji zalicza się m.in. wydatki na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych jednak pod warunkiem zaliczenia ich do składników majątku podatnika oraz wprowadzenia do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Oznacza to, że sama zapłata za nabycie lub wytworzenie danego środka trwałego, choć niezbędna, nie jest wystarczająca do uznania wydatku za koszt kwalifikowany. Momentem, w którym dany wydatek staje się kosztem kwalifikowanym, jest moment, w którym dany środek trwały wchodzący w skład Inwestycji zostanie oddany do używania i wprowadzony do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Tylko wtedy poniesione wydatki mogą zostać uznane za kwalifikowane.

Należy podkreślić, że również Objaśnienia podatkowe z dnia 6 marca 2020 r. dotyczące sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji wskazują, w przypadku środków trwałych nabytych lub wytworzonych we własnym zakresie, na konieczność wpisania ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznania za taki środek lub wartość, oraz utrzymania co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, traktując ten wymóg jako warunek uznania tego rodzaju wydatków za kwalifikowane (pkt 31).

Tym samym, w przypadku zakupu/wytworzenia środków trwałych poniesienie wydatku w znaczeniu kasowym (zapłata) nie jest wystarczające, aby wydatek ten został uznany za koszt kwalifikowany, bowiem dopiero po zaliczeniu nabytego/wytworzonego środka trwałego do ewidencji środków trwałych następuje ostateczne potwierdzenie, że poniesione koszty są kosztami kwalifikowanymi.

Takie stanowisko zostało potwierdzone przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) w wydanych interpretacji indywidualnych, m.in.:

• z dnia 10 października 2024, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.563.2024.1.DW, gdzie organ przychylił się do stanowiska podatnika odstępując od uzasadnienia, iż: „(...) momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia WNI, będących kosztem nabycia lub wytworzenia środków trwałych i kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego wart. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o PDOP, będzie moment, w którym zostały/zostaną oddane do używania środki trwałe wchodzące w skład inwestycji i wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, pod warunkiem że koszty dotyczące tych środków trwałych zostaną do tego momentu zapłacone”;
• z dnia 15 czerwca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.255.2023.1.PC, w której organ stwierdził, że: „Zgodzić się należy, że „poniesienie” oznacza faktyczne wydatkowanie środków przez Spółkę tj. poniesienie wydatku w ujęciu kasowym. Zauważyć jednak należy, że poniesienie wydatków kwalifikowanych wg metody kasowej nie oznacza, że dany koszt będący ceną nabycia lub kosztem wytworzenia środka trwałego może już w tym momencie zostać zaliczony do kosztów kwalifikowanych. (...) Z cytowanego § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wyraźnie więc wynika, że do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zatem, analizując powołane powyżej przepisy, a także opis sprawy należy wskazać, że momentem poniesienia wydatków o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia o WNI, kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje nie będzie, zgodnie z metodą kasową moment zapłaty tych kosztów”;
• z dnia 23 stycznia 2023 r., sygn. 0114-KDIP2-1.4010.5.2023.1.KW, gdzie organ stwierdził że: „W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania dotyczące ustalenia, czy momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 Rozporządzenia WNI, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o p.d.o.p., będzie moment, w którym zostały/zostaną oddane do używania środki trwałe wchodzące w skład inwestycji i wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, pod warunkiem że koszty dotyczące tych środków trwałych zostaną do tego momentu zapłacone, należy uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca zwraca również uwagę na brak ustawowej definicji słowa zaliczka. Z tego względu zdaniem Spółki, należy odwołać się do językowej definicji tego pojęcia. W Internetowym Słowniku Języka Polskiego, PWN "zaliczka" to "część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności".

Tym samym, zaliczka stanowi jedynie ułamek należności na poczet wykonania prac w przyszłości i nie ma charakteru definitywnego. Wpłata zaliczki nie jest tożsama z definitywnym dokonaniem zakupu oraz nie jest uznawana za zapłatę ceny należnej z tytułu wykonania przyszłych prac. Zaliczka jest więc jedynie częścią ceny nabycia, stąd też powinna być traktowana wyłącznie jako forma zapłaty na poczet kwoty przypadającej na rachunek przyszłych należności wierzyciela. Potraktowanie uiszczonej zaliczki jako kosztu kwalifikowanego Inwestycji zgodnie z przepisami Rozporządzenia WNI powinno zatem nastąpić najwcześniej w momencie zapłaty pozostałej części ceny nabycia oraz w momencie wprowadzenia danego środka trwałego do ewidencji.

A zatem, uiszczone wcześniej zaliczki utracą charakter zaliczkowy, tj. przestaną stanowić płatności na poczet ceny i staną się definitywnym elementem uiszczonej ceny należnej z tytułu nabycia lub wytworzenia danego środka trwałego (a więc spełnią kryteria definitywnego charakteru wydatku rzeczywiście poniesionego z tytułu zapłaty ceny należnej) w momencie dokonania zapłaty (uregulowania) ceny należnej danemu wykonawcy na poczet której wpłacona była wcześniej zaliczka.

Z kolei płatności częściowe, zdaniem Wnioskodawcy, charakteryzują się definitywnością poniesionego kosztu, w przeciwieństwie do płatności o charakterze zaliczkowym, które stanowią kwoty wpłacane na poczet przyszłych zobowiązań. Tym samym płatności częściowe uiszczane w trakcie realizacji Inwestycji, mają / będą mieć charakter definitywnie poniesionej płatności, gdyż stanowią formę definitywnego rozliczenia się z kontrahentem za określony etap wykonanej pracy, czy dostawy. A zatem chwilą definitywnego poniesienia płatności częściowych w znaczeniu kasowym będzie dokonanie przez Spółkę przepływu środków pieniężnych z tytułu płatności częściowych między Spółką, a danym wykonawcą/dostawcą, będącym uprawnionym do ich otrzymania w związku ze zrealizowaną częścią prac czy dostawą.

Pamiętać jednak należy, że samo poniesienie wydatków wg metody kasowej nie oznacza, że wydatek uznaje się za kwalifikowany. Jak już wspomniano wyżej, w przypadku nabycia lub wytworzenia środka trwałego we własnym zakresie musi być on kompletny i zdatny do użytkowania w dniu przyjęcia go do używania.

Tym samym, zapłata zaliczki lub płatności częściowych przed dniem wydania Decyzji (lecz już po złożeniu wniosku o jej wydanie) nie wyłącza tego wydatku, zdaniem Wnioskodawcy, z kosztów kwalifikowanych.

Na słuszność takiego stanowiska wskazuje DKIS, w wydanych interpretacjach indywidualnych, w tym m.in.:

• z dnia 14 marca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.25.2023.1.IZ, w której organ nie zgodził się ze stanowiskiem podatnikiem i uznał, że: „Jak już wyżej wskazano, literalne brzmienie § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wprowadza dodatkowy warunek zaliczenia jako koszty kwalifikowane kosztów zarówno nabytych jak i wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych, tj. warunek zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Uwzględniając fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego musi być on kompletny i zdatny do użytkowania to należy również przyjąć, że wytworzony we własnym zakresie środek trwały musi spełniać takie same kryteria, czyli musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania. Zatem, w przypadku kosztów wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, samo poniesienie płatności częściowych nie uprawnia jeszcze Wnioskodawcę do zaliczenia ich do kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji’',
• z dnia 3 marca 2023 r., o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.114.2023.2.KS, w której organ wskazał, że: „Mając na uwadze powyższe, poniesione przez Spółkę, w ramach inwestycji objętej Decyzją, ale przed wydaniem Decyzji, wydatki w formie zaliczki, stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT w zw. z § 9 ust. 1 Rozporządzenia. Zatem, stanowisko Spółki do pytania nr 2 zgodnie z którym kwota przekazanej zaliczki na budowę hali może być zaliczona do kosztów kwalifikowanych w momencie przyjęcia wybudowanej hali do używania i zaliczenia jej do środków trwałych Spółki jest prawidłowe”;
• z dnia 17 stycznia 2023 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.848.2022.1.AN, gdzie organ podkreślił: „Jak już wyżej wskazano, literalne brzmienie § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wprowadza dodatkowy warunek zaliczenia jako koszty kwalifikowane kosztów zarówno nabytych jak i wytworzonych środków trwałych, tj. warunek zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Uwzględniając fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego musi być on kompletny i zdatny do użytkowania to należy również przyjąć, że wytworzony we własnym zakresie środek trwały musi spełniać takie same kryteria, czyli musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania. Zatem, w przypadku kosztów wskazanych w § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, poniesienie płatności częściowych, nawet w sytuacji, w której spółka dokona zapłaty pełnej (przypadającej na danego dostawcę) ceny nabycia środka trwałego którego dotyczyły zaliczki, nie uprawnia jeszcze Wnioskodawcy do zaliczenia tych kosztów do kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji".

Tym samym, Spółka wnosi o uznanie jej stanowiska w zakresie pytania sformułowanego w niniejszym wniosku za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2023 r. poz. 74., dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.U. z 2020 r. poz. 1752), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy o CIT:

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o WNI:

wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedmiotem decyzji o wsparciu - w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI - jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Zgodnie z § 5 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 sierpnia 2018 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji z dnia 27 grudnia 2022 r. (Dz.U. z 2022 r. poz. 2861):

maksymalna dopuszczalna wielkość pomocy publicznej na realizację nowej inwestycji udzielanej przedsiębiorcy z tytułu:

1) kosztów nowej inwestycji jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 8 ust. 1, których wysokość nie może być wyższa niż maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych, o której mowa w § 8 ust. 9, albo

2) tworzenia nowych miejsc pracy w związku z nową inwestycją jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenia społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników

- z zastrzeżeniem § 6 ust. 4.

Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 Rozporządzenia.

W myśl § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI:

Do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem z tytułu:

1) kosztów nowej inwestycji zalicza się koszty, będące:

a) kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

b) ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, kompletnych i zdatnych do użytku w dniu przyjęcia do używania, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

c) kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

d) ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

e) kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od dnia zakończenia nowej inwestycji,

f) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów;

2) dwuletnich kosztów pracy określonych w § 5 ust. 1 pkt 2 zalicza się koszty poniesione przez przedsiębiorcę na tworzenie nowych miejsc pracy w związku z realizacją nowej inwestycji.

W myśl § 8 ust. 5 Rozporządzenia:

cenę nabycia i koszt wytworzenia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustala się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Stosownie zaś do § 10 ust. 4 pkt 1 powołanego Rozporządzenia:

dniem poniesienia kosztu kwalifikowanego nowej inwestycji, o którym mowa w ust. 3, jest ostatni dzień miesiąca, w którym poniesiono koszt.

Stosownie do § 9 ust. 1 Rozporządzenia o WNI:

wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy począwszy od miesiąca, w którym upłynął termin zakończenia inwestycji określony w decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej, z zastrzeżeniem wyjątku, o którym mowa w § 5 ust. 6.

Z kolei w § 10 Rozporządzenia, określono w szczegółach sposób kalkulacji przysługującego limitu pomocy publicznej.

Zgodnie z § 10 ust. 1 Rozporządzenia,

koszty kwalifikowane nowej inwestycji oraz wielkość pomocy są dyskontowane na dzień uzyskania decyzji o wsparciu.

Wyjaśnić należy, że aby przedsiębiorca mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, którego wartość uzależniona jest od wielkości poniesionych przez tego przedsiębiorcę wydatków kwalifikowanych, to wyrażenie „poniesienie” musi oznaczać wydatek faktycznie poniesiony, a nie deklarację o zamiarze jego poniesienia w przyszłości.

Zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. W związku z powyższym, dla obliczenia wielkości zwolnienia podatkowego nie jest wystarczające jedynie zarachowanie wydatku bez jego faktycznego poniesienia. Innymi słowy, moment poniesienia kosztów inwestycji, przy obliczaniu wielkości otrzymanej lub dopuszczalnej pomocy publicznej, należy określać zgodnie z zasadą kasową, tj. przyjmując moment faktycznego zrealizowania kosztów w znaczeniu kasowym (chwila zapłaty).

Pamiętać jednak należy, że poniesienie wydatków kwalifikowanych wg metody kasowej nie oznacza, że możliwe jest już skorzystanie z omawianego zwolnienia.

Jak wskazano powyżej, wsparcie na realizację nowej inwestycji polega na zwolnieniu z podatku dochodu uzyskanego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu. Dopóki więc podatnik nie uzyska takiego dochodu nie może skorzystać ze wsparcia na podstawie ustawy o WNI (a w konsekwencji zwolnienia na podstawie ustawy o CIT). Nie można natomiast mówić o uzyskaniu dochodu dopóki podatnik nie osiągnie przychodów, które będą następstwem dokonanej nowej inwestycji, czyli przychodu wypracowanego w oparciu o zespół składników majątkowych nabytych w ramach wydatków związanych z nową inwestycją, której dotyczy decyzja o wsparciu.

Tego wymogu nie może zmienić fakt, że nowa inwestycja jest ściśle powiązana z istniejącym już zespołem składników a sposób zintegrowania nowej i istniejącej inwestycji, położonych na tym samym terenie, nie pozwala na określenie dochodu (przychodu) wyłącznie z nowej inwestycji, bez uwzględnienia zintegrowanej z nią całości lub części istniejącej inwestycji. Zwolnienie w tym przypadku całego dochodu osiągniętego w ramach tej działalności gospodarczej, z którą nowa inwestycja pozostaje w ścisłym nierozerwalnym związku nie oznacza, że podatnik może zacząć korzystać ze zwolnienia z podatku już w momencie rozpoczęcia nowej inwestycji, czyli zanim uzyska jakiekolwiek przychody (dochody) będące efektem budowy nowych lub rozbudowy czy modernizacji dotychczas wykorzystywanych składników majątkowych. W przeciwnym wypadku, tj. uznaniu, że zwolnienie przysługuje już od momentu rozpoczęcia nowej inwestycji zwolnieniu nie podlegałby dochód uzyskany z działalności prowadzonej w oparciu o nową inwestycję, tylko w oparciu o dotychczasowe składniki majątku, co jest sprzeczne z wymogiem określonym w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Poza tym, takie działanie byłoby niezgodne z przepisem art. 13 ust. 8 ustawy o WNI, zgodnie z którym rozliczenie pomocy publicznej przyznanej przedsiębiorcy na podstawie decyzji o wsparciu ma zastosowanie wyłącznie do decyzji, w ramach której inwestycja jest realizowana i w oparciu o tę inwestycję prowadzona jest działalność gospodarcza.

Należy także wskazać, że cytowany powyżej przepis § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wprowadza warunek zaliczenia jako koszty kwalifikowane kosztów zarówno nabytych jak i wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Zatem, uwzględniając fakt, że w przypadku nabycia środka trwałego musi być on kompletny i zdatny do użytkowania to należy również przyjąć, że wytworzony we własnym zakresie środek trwały musi spełniać takie same kryteria, czyli musi być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia go do używania.

Z cytowanego § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, wyraźnie więc wynika, że do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem, do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych wydatków z tytułu nabycia lub wytworzenia środków trwałych, nie wystarczy samo ich poniesienie w ujęciu kasowym. Zgodnie z brzmieniem § 8 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia, konieczne jest również zaliczenie tego środka trwałego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. Taki warunek wprost wynika z literalnego brzmienia tego artykułu. Powyższe prowadzi do wniosku, że w przypadku środków trwałych do „poniesienia” wydatków na ich nabycie/wytworzenie dochodzi w momencie spełnienia obu przesłanek, tj. przeniesienia wydatków w ujęciu kasowym i zaliczenia środka trwałego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

Zatem, aby dany koszt z tytułu nabycia lub wytworzenia środków trwałych mógł powiększać pulę pomocy publicznej, a zarazem wysokość zwolnienia z opodatkowania winien być spełniony drugi ze wskazanych warunków, a mianowicie zaliczenie go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Taka sama zasada obowiązuje w stosunku do płatności częściowych oraz uiszczonych zaliczek. Płatności częściowe ponoszone w związku z zakupem lub wytworzeniem środka trwałego, nie mogą stanowić kosztów kwalifikowanych już w momencie poniesienia w znaczeniu kasowym, bowiem jak już wyżej wskazano nabyte oraz wytworzone środki trwałe muszą zostać zaliczone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Również zaliczki na nabycie/wytworzenie środków trwałych nie mogą stanowić kosztów kwalifikowanych w momencie uiszczenia ceny należnej danemu wykonawcy/dostawcy z tytułu wykonania umowy. Tu również konieczne jest zaliczenie środków trwałych do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Ponadto, z wniosku nie wynika, że w Państwa sprawie ma zastosowanie przepis § 8 ust. 6 Rozporządzenia, zgodnie z którym:

Środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b i f, muszą być nowe, z wyjątkiem aktywów nabywanych przez mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców i z wyjątkiem realizacji nowej inwestycji w rozumieniu art. 2 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji, oraz muszą być nabyte na warunkach rynkowych w ozumieniu art. 2 pkt 39a rozporządzenia nr 651/2014.

Jeszcze raz podkreślić należy, że przepis § 9 ust. 1 rozporządzenia, wskazuje na najwcześniejszy moment skorzystania ze wsparcia z tytułu poniesienia kosztów kwalifikowanych i nie można interpretować go w oderwaniu od treści art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

W konsekwencji momentem, od którego Spółka jest uprawniona do korzystania ze zwolnienia z ustawy o CIT może być miesiąc (po dniu wydania decyzji o wsparciu), w którym inwestor poniósł pierwsze koszty na realizację nowej inwestycji, stanowiące koszty kwalifikowane zgodnie z definicją kosztów kwalifikowanych określoną w § 8 rozporządzenia, pod warunkiem, że Spółka dysponuje dochodem pochodzącym z nowej inwestycji, w ramach której Spółka ponosiła wydatki kwalifikowane.

Podkreślić należy, że poniesienie kosztów, które są uznane za koszty kwalifikowane nie uprawnia jeszcze do skorzystania z możliwości zwolnienia dochodów w ramach decyzji o wsparciu. Rozpoczęcie procesu inwestycyjnego powinno prowadzić każdorazowo do uzyskania dochodu, który umożliwia zastosowanie zwolnienia. Dla faktycznego skorzystania z analizowanego zwolnienia, istotne jest bowiem uzyskanie dochodów z nowej inwestycji (również w ramach ścisłych powiązań) a nie samo poniesienie wydatków kwalifikowanych.

Oczywiście nie można wykluczyć, że takie dochody uzyskane zostaną w miesiącu poniesienia kosztów kwalifikowanych, co uprawnia do korzystania ze zwolnienia już od tego okresu.

Mając na uwadze powyższe, poniesione przez Spółkę, w ramach inwestycji objętej Decyzją, ale przed wydaniem Decyzji, wydatki w formie zaliczki oraz płatności częściowych na nabycie/wytworzenie środków trwałych, stanowią wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT w zw. z § 9 ust. 1 Rozporządzenia w momencie zaliczenia danego środka trwałego do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy prawidłowa jest metodologia przyjęta przez Spółkę w zakresie momentu kwalifikowania wydatków, o których mowa w § 8 ust. 1 pkt 1 lit. b), Rozporządzenia WNI mająca wpływ na kwestię dyskontowania tych wydatków, a tym samym budowę limitu pomocy w postaci zwolnienia podatkowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT (w tym również w odniesieniu do zaliczek i płatności częściowych zapłaconych przed dniem wydania DoW), należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia ;
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazać należy, że wydana interpretacja odnosi się ściśle do przedmiotu pytań. Inne kwestie wynikające z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji Podatkowej, rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Każdą sprawę organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie. Tym samym nie stanowią podstawy prawnej przy wydawaniu interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.