Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

6 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy ustalenia, czy:

-    wydatki ponoszone przez Spółkę na wynajem mieszkań dla pracownic cudzoziemek mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ustawy o CIT,

-    wydatki ponoszone przez Spółkę na wynajem mieszkań dla pracownic cudzoziemek, mogą zostać uznane za ukryty zysk zgodnie z art. 28m ustawy o CIT, w przypadku wyboru jako formy opodatkowania ryczałtu od dochodu spółek,

-    wydatki ponoszone przez Spółkę na wynajem mieszkań dla pracownic cudzoziemek mogą zostać uznane za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, w przypadku wyboru jako formy opodatkowania ryczałtu od dochodu spółek.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 grudnia 2024 r. (wpływ 17 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

X SPÓŁKA Z OGRANICZONĄ ODPOWIEDZIALNOŚCIĄ (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), posiadająca nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587 z późn. zm., dalej: „ustawa o CIT”), prowadzi aktywną działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest (…).

W związku z prowadzoną działalnością Spółka zatrudnia osoby pochodzące z zagranicy, (…) (dalej: „pracownice” lub „N”), które wykonują na rzecz klientów Spółki usługi (…). Z uwagi na specyfikę branży oraz praktyki panujące w sektorze usług (…), Spółka zamierza zapewniać pracownikom zakwaterowanie. Wynika to z szeregu istotnych czynników, w tym trudności formalnych, które mogą napotkać cudzoziemcy w procesie najmu mieszkań w Polsce, różnic kulturowych, bariery językowej, a także niechęci właścicieli nieruchomości do wynajmu lokali obcokrajowcom.

Na dzień złożenia wniosku, Wnioskodawca zamierza wynajmować dwa mieszkania przeznaczone dla pracownic:

• lokal o powierzchni ok. (…) m², w którym zamieszkać mają trzy osoby, przy czym całkowity miesięczny koszt najmu, wraz z opłatami za media, będzie wynosić około (…) zł;

• lokal o powierzchni ok. (…) m², w którym zakwaterowane będą dwie osoby, a miesięczny koszt wynajmu, wraz z opłatami za media, będzie wynosił około (…) zł.

Oba mieszkania znajdują się w niedalekiej odległości od miejsca, w których pracownice wykonują swoje obowiązki zawodowe (…), co ma na celu zapewnienie ich bezpieczeństwa, zwłaszcza w kontekście powrotów do miejsca zamieszkania późnymi godzinami wieczornymi.

Najem mieszkań będzie realizowany na podstawie umów najmu okazjonalnego, sporządzonych w formie aktu notarialnego.

W związku z planami rozszerzenia działalności oraz przewidywanym zwiększeniem liczby zatrudnionych pracowników, Spółka rozważa wynajem większej ilości lokali mieszkalnych, które pozwolą na zakwaterowanie kolejnych pracownic.

Dodatkowo, Spółka planuje w przyszłości przejście na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek, zwanym powszechnie „estońskim CIT-em”, uregulowanym w Rozdziale 6b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm.).

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że:

-    wydatki na najem lokali zostaną należycie udokumentowane poprzez fakturę wystawioną przez osobę fizyczną wynajmującą lokal,

-    wskazane we wniosku wydatki będą miały charakter definitywny, co oznacza, że nie zostaną zwrócone Wnioskodawcy w jakiejkolwiek formie,

-    osoby te są zatrudnione przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony,

-    wszystkie osoby zatrudnione przez Wnioskodawcę posiadają ważne karty pobytu, które umożliwiają im legalne przebywanie na terytorium Polski,

-    treść stosunków pracy łączących Wnioskodawcę z pracownicami nie zawiera postanowień dotyczących pokrywania przez Spółkę kosztów związanych z zapewnieniem im miejsc noclegowych. W przypadku pozytywnego rozpatrzenia wniosku, stosowne zapisy mogą zostać wprowadzone do umów,

-    lokale wynajmowane przez Wnioskodawcę będą przeznaczone wyłącznie do dyspozycji pracownic wskazanych w opisie sprawy,

-    biorąc pod uwagę aspekty społeczne, gospodarcze i kulturowe zapewnienie miejsc noclegowych dla pracownic ma charakter kluczowy dla Spółki i jej funkcjonowania. Zdaniem Wnioskodawcy będzie także znacząco ułatwiać sam proces rekrutacji pracowników oraz będzie miało wpływ na utrzymanie miejsc pracy, co przełoży się na powstanie przychodu oraz jego utrzymanie,

-    umowy najmu lokali będą zawierane na warunkach rynkowych. Lokale zostały wybrane przez Wnioskodawcę w oparciu o oferty zamieszczone na publicznie dostępnych serwisach ogłoszeniowych,

-    lokale nie będą wynajmowane od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Istotny element opisu sprawy podali Państwo we własnym stanowisku wskazując, że świadczenia te (wynajem mieszkań – przyp. organu) nie są skierowane do wspólników ani innych podmiotów powiązanych, a jedynie służą zapewnieniu pracownikom warunków mieszkaniowych koniecznych do realizacji ich obowiązków zawodowych.

Pytania

1.Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na wynajem mieszkań dla pracownic cudzoziemek mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ustawy o CIT?

2.Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na wynajem mieszkań dla pracownic cudzoziemek, mogą zostać uznane za ukryty zysk zgodnie z art. 28m ustawy o CIT, w przypadku wyboru Estońskiego CIT-u?

3.Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na wynajem mieszkań dla pracownic cudzoziemek mogą zostać uznane za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT, w przypadku wyboru Estońskiego CIT-u?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty związane z wynajmem mieszkań dla pracownic cudzoziemek mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia albo zachowania ich źródła, z wyjątkiem kosztów enumeratywnie wymienionych w art 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka będzie ponosić koszty najmu mieszkań w celu zapewnienia odpowiednich warunków zakwaterowania pracownicom pochodzącym z zagranicy, (…). Jest to bezpośrednio związane z ich zdolnością do świadczenia pracy na rzecz Spółki, ponieważ z uwagi na barierę językową, trudności formalne i specyficzne warunki rynkowe dotyczące wynajmu mieszkań cudzoziemcom, wynajęcie przez nie mieszkań we własnym zakresie może być znacznie utrudnione. W tym kontekście, zapewnienie zakwaterowania przez Spółkę stanowi niezbędny element umożliwiający efektywne wykonywanie pracy przez zatrudnione pracownice, co wpływa na zapewnienie i zabezpieczenie źródła przychodów Spółki.

Koszty te nie są jednocześnie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie mieszczą się w katalogu wydatków, które nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, koszty najmu mieszkań dla pracownic cudzoziemek spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów, określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Zapewnienie zakwaterowania pracownicom nie tylko umożliwia im wykonywanie obowiązków zawodowych, ale także zabezpiecza ciągłość działalności gospodarczej Spółki, co ma bezpośredni wpływ na generowanie przychodów. Koszty te są więc ponoszone w celu osiągnięcia i zabezpieczenia przychodów Spółki i powinny być pokrywane ze środków Spółki. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca uważa, że koszty wynajmu mieszkań dla pracownic cudzoziemek mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, a tym samym mogą być zaliczane do wydatków ponoszonych przez Spółkę.

Ad 2.

Zgodnie z art. 28m ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2587, z późn zm., dalej: „ustawa o CIT”) za ukryty zysk uznaje się wszelkiego rodzaju świadczenia, które są wykonywane na rzecz udziałowców, akcjonariuszy, podmiotów powiązanych lub innych osób i podmiotów w sposób, który faktycznie może prowadzić do transferu korzyści majątkowych poza spółkę, zamiast wypłaty dywidendy. Celem tego przepisu jest uniemożliwienie transferowania majątku spółki w formie innych świadczeń niż dywidenda, co mogłoby obchodzić zasady opodatkowania zysków.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że koszty wynajmu mieszkań dla pracownic cudzoziemek świadczących usługi na rzecz Spółki nie mają charakteru świadczeń na rzecz wspólników ani podmiotów powiązanych. Najem tych mieszkań jest wynikiem specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej oraz konieczności zapewnienia odpowiednich warunków mieszkaniowych dla pracownic, które wykonują na rzecz Spółki usługi (…). W przypadku cudzoziemców, a zwłaszcza pracownic z (…), istnieją znaczne bariery w samodzielnym wynajmie mieszkań, takie jak bariera językowa, różnice kulturowe czy niechęć właścicieli mieszkań do wynajmu lokali obcokrajowcom. Tym samym, wynajem mieszkań przez Spółkę jest niezbędny, aby zapewnić pracownicom możliwość realizacji obowiązków wynikających z zatrudnienia, co bezpośrednio wpływa na funkcjonowanie i przychody Spółki.

Koszty te będą ponoszone w interesie Spółki, mają charakter gospodarczy, a ich celem jest umożliwienie efektywnego funkcjonowania przedsiębiorstwa. Świadczenia te nie są skierowane do wspólników ani innych podmiotów powiązanych, a jedynie służą zapewnieniu pracownikom warunków mieszkaniowych koniecznych do realizacji ich obowiązków zawodowych. Ponadto, nie ma tu mowy o ukrytym transferze korzyści majątkowych w formie zysków na rzecz wspólników, co wyklucza zakwalifikowanie tych wydatków jako ukryty zysk w rozumieniu art. 28m ust. 3 ustawy o CIT.

Na podstawie przedstawionych faktów, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty wynajmu mieszkań dla pracownic cudzoziemek są uzasadnionymi kosztami operacyjnymi związanymi bezpośrednio z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wydatki te nie spełniają przesłanek do uznania ich za ukryty zysk, ponieważ nie prowadzą do przeniesienia zysków poza Spółkę w sposób inny niż przewidziany przepisami prawa.

W związku z powyższym, koszty te nie mogą zostać zakwalifikowane jako ukryty zysk w rozumieniu przepisów o CIT estońskim.

Ad 3.

Wnioskodawca twierdzi, że wydatki na wynajem mieszkań dla pracownic cudzoziemek nie będą uznane za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, opodatkowaniu ryczałtem podlega dochód odpowiadający wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Kluczowe jest zatem ustalenie, czy przedmiotowe wydatki są związane z działalnością gospodarczą Spółki.

W kontekście działalności Wnioskodawcy, zatrudniającego pracownice z (…), wynajem mieszkań ma na celu zapewnienie tym osobom odpowiednich warunków do życia, co jest niezbędne dla efektywnego wykonywania ich obowiązków zawodowych. Pracownice te, z uwagi na barierę językową oraz trudności formalne związane z wynajmem mieszkań w Polsce, mogą napotkać poważne problemy w znalezieniu odpowiedniego zakwaterowania we własnym zakresie. Dlatego też, aby móc skutecznie świadczyć (…), Spółka zobowiązana jest do zapewnienia pracownicom komfortowego i bezpiecznego zakwaterowania.

Wynajem mieszkań nie tylko ułatwia dostępność wykwalifikowanej kadry, ale również wpływa na jakość usług świadczonych przez pracownice, co bezpośrednio przekłada się na przychody Spółki. W kontekście takiego uzasadnienia, wydatki na wynajem mieszkań mają zatem charakter wydatków związanych z działalnością gospodarczą, a nie wydatków niezwiązanych z nią.

Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wydatki na wynajem mieszkań dla pracownic cudzoziemek powinny być traktowane jako związane z działalnością gospodarczą Spółki. Dlatego nie powinny być klasyfikowane jako wydatki niezwiązane z działalnością.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

-    został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

-    jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

-    pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

-    poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

-    został właściwie udokumentowany,

-    nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Na mocy powołanej regulacji, podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu. Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której, pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1 dotyczą ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na wynajem mieszkań dla pracownic cudzoziemek mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ustawy o CIT.

Stwierdzić należy, że w złożonym wniosku wykazali Państwo związek ponoszonych wydatków na zakwaterowanie pracownic z uzyskiwaniem przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej. Wydatki opisane we wniosku, pozostają w ścisłym związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez Spółkę przychodami. Możliwość zakwaterowania cudzoziemek zwiększa efektywność pracowników, co przekłada się na zwiększenie przychodów ze źródła przychodów. Choć ponoszone wydatki nie są bezpośrednio związane z uzyskiwanymi/spodziewanymi przychodami, to pozostają w ścisłym związku z prowadzoną działalnością i jako takie przyczyniają się do ich osiągnięcia.

Ponadto koszty zakwaterowania w najmowanych mieszkaniach lub domach zostaną należycie udokumentowane poprzez fakturę wystawioną przez osobę fizyczną wynajmującą lokal. Wskazane we wniosku wydatki będą miały charakter definitywny i nie zostaną zwrócone Państwu w jakiejkolwiek formie. Spółka nie zamierza zobowiązywać pracowników do partycypacji w kosztach zakwaterowania. Miejsca zakwaterowania będą wykorzystywane tylko przez pracownice zatrudnione przez Wnioskodawcę na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony.

W świetle powyższych wyjaśnień, stwierdzić należy, iż ponoszone przez Państwa wydatki na zakwaterowanie pracownic niewątpliwie przyczyniają się do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatki te spełniają zatem podstawową przesłankę wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie podlegają również wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 tej ustawy, a obowiązek ponoszenia tych wydatków wynika z uzasadnionych potrzeb Spółki.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2 dotyczą ustalenia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na wynajem mieszkań dla pracownic, mogą zostać uznane za ukryty zysk w rozumieniu art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w przypadku wyboru formy opodatkowania ryczałt od dochodu spółek.

Zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT:

Stosownie art. 28m ust. 3 ww. ustawy:

Co nie stanowi ukrytych zysków zostało wymienione w art. 28m ust. 4 ustawy o CIT.

Przepisy art. 28c pkt 1 w zw. z art. 11a ust. 1 pkt 4 i art. 11a ust. 2 ustawy o CIT stanowią regulację odnośnie definicji podmiotów powiązanych w ramach ryczałtu od dochodów spółek.

Przedmiotem opodatkowania w systemie ryczałtu jest zatem co do zasady efektywna dystrybucja zysku ze spółki kapitałowej do jej udziałowca/akcjonariusza, przy czym przepisy nie ograniczają się wyłącznie do opodatkowania dywidend, ale uwzględniają również inne formy dystrybucji.

Istotą przyjętego modelu jest odroczenie opodatkowania dystrybuowanego zysku do dnia podjęcia uchwały o przeznaczeniu tego zysku i wypłat równoważnych takiej dystrybucji. Intencją ustawodawcy jest zatem uwzględnienie w katalogu dochodów do opodatkowaniem także innych, alternatywnych niż dywidenda, świadczeń dokonanych na rzecz udziałowców/akcjonariuszy lub podmiotów powiązanych bezpośrednio lub pośrednio z  podatnikiem lub z tymi udziałowcami/akcjonariuszami, (tzw. ukryte zyski). Wypłata ukrytych zysków oznacza powstanie dla spółki odpowiadającego im dochodu, podlegającego opodatkowaniu ryczałtem.

Ukryte zyski stanowić zatem będą dla podatnika wszelkie świadczenia spółki:

-    wykonane w związku z prawem do udziału w zysku,

-    inne niż podzielony zysk o charakterze pieniężnym, niepieniężnym, odpłatnym, nieodpłatnym lub częściowo odpłatnym (wartość nieodpłatnych i częściowo odpłatnych świadczeń określa się zgodnie z art. 12 ust. 5-6a ustawy o CIT),

-    wykonane bezpośrednio lub pośrednio na rzecz udziałowca/akcjonariusza lub podmiotu powiązanego,

-    wykonane na rzecz podmiotu powiązanego bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem/akcjonariuszem.

Jak wskazano powyżej, definicję ukrytych zysków zawiera art. 28m ust. 3 ustawy o CIT, zgodnie z którym przez ukryte zyski rozumie się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, inne niż podzielony zysk, których beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest udziałowiec albo akcjonariusz lub podmiot powiązany bezpośrednio lub pośrednio z podatnikiem lub z tym udziałowcem lub akcjonariuszem.

Przepis art. 28m ust. 3 ustawy o CIT wskazuje, że za ukryty zysk uznaje się każde świadczenie, którego beneficjentem, bezpośrednio lub pośrednio, jest wspólnik lub inny podmiot powiązany i które jest wykonane w związku z prawem do udziału w zysku, innym niż podzielony zysk. W praktyce może to oznaczać np. świadczenia powstałe w wyniku uzgodnień, których nie zawarłyby podmioty niepowiązane.

Dochód z tytułu ukrytego zysku powstaje w wyniku wszelkich świadczeń związanych z funkcjonowaniem podatnika w grupie podmiotów powiązanych, których beneficjentem jest wspólnik lub inny podmiot powiązany (bezpośrednio lub pośrednio) z podatnikiem (spółką) lub z jego  wspólnikiem. Aby świadczenie uznane było za ukryty zysk powinno być związane z wywieraniem wpływu na działanie i decyzje spółki będącej podatnikiem ryczałtu. Innymi słowy, świadczenie powinno bezpośrednio lub pośrednio wynikać z uzgodnień pomiędzy podmiotami powiązanymi, niezależnie od ich formy. Świadczenie uznane za ukryty zysk, w przypadku którego stroną jest wspólnik spółki opodatkowanej ryczałtem, może być ocenianie w kontekście świadczenia ekwiwalentnego dywidendzie. Takie świadczenie powstanie m.in. w sytuacji, kiedy podatnik dokonując czynności prawnej (jednej lub wielu) osiąga taki sam efekt ekonomiczny, jaki osiągnąłby poprzez wypłatę zysku w formie dywidendy.

Z wniosku wynika, że wynajmowane w celu zapewnienia zakwaterowania pracownikom lokale nie będą wynajmowane od podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Świadczenia te nie są skierowane do wspólników ani innych podmiotów powiązanych, a jedynie służą zapewnieniu pracownikom warunków mieszkaniowych koniecznych do realizacji ich obowiązków zawodowych. Stwierdzić zatem należy, iż skoro w opisanych okolicznościach nie została spełniona podstawowa przesłanka powstania dochodu z tytułu ukrytych zysków, tj. beneficjentami świadczeń nie są wspólnicy Spółki ani inne podmioty powiązane, to ponoszone przez Państwa wydatki z tytułu najmu lokali na cele zakwaterowania pracownic nie będą podlegać opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych jako ukryty zysk.

Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Natomiast w zakresie pytania nr 3 ustalenia wymaga kwestia, czy wydatki ponoszone przez Spółkę na wynajem mieszkań dla pracownic mogą zostać uznane za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.

Jak wynika z art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych:

Z przepisów ustawy o CIT nie wynika wprost jakiego rodzaju wydatki mogą być uznane za dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.

Dochody niezwiązane z działalnością gospodarczą mogą częściowo pokrywać się z dochodami stanowiącymi ukryte zyski. W przypadku jednak wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie jest konieczne i wymagane badanie powiązań z podmiotem na rzecz którego dokonywana jest wypłata lub z którym dokonuje się transakcji.

W Państwa przypadku wydatków poniesionych z tytułu wynajmu lokali dla pracownic, nie można uznać za wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 28m ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Jak wynika z opisu sprawy najmowane lokale są wykorzystywane wyłącznie w celu zakwaterowania pracownic. Ponoszone wydatki związane są z prowadzoną przez Państwa działalnością i służą osiągnięciu przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Wydatki na zakwaterowanie pracownic niewątpliwie pozostają w związku z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą i przyczyniają się do osiągnięcia/zwiększenia przychodów z tego tytułu.

Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.