Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 14 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Wnioskodawca może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów w podatku CIT wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w biurze Wnioskodawcy.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką z siedzibą na terytorium Danii, prowadzącą na terytorium Polski działalność gospodarczą za pośrednictwem (przy pomocy) oddziału w rozumieniu ustawy z dnia 6 marca 2018 r. o zasadach uczestnictwa przedsiębiorców zagranicznych i innych osób zagranicznych w obrocie gospodarczym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 470 ze zm.), zarejestrowanym w Krajowym Rejestrze Sądowym pod nr (...).

Wnioskodawca podlega w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „podatek CIT”) od dochodów, osiąganych na terytorium Polski za pośrednictwem oddziału.

Wnioskodawca jest również czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) w Polsce.

Podstawowy przedmiot działalności, prowadzonej przez Spółkę obejmuje świadczenie usług informatycznych na rynku duńskim dla (…).

Jednocześnie Spółka wskazuje, że jej usługi, zarówno w Polsce jak i w państwie członkowskim, w którym znajduje się centrala podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jak również mogą podlegać zwolnieniu z VAT, w związku z czym Spółka do celów odliczenia VAT wynikających z wydatków związanych z działalnością mieszaną stosuje proporcję, o której mowa w art. 90 ustawy o VAT.

Metodologia odliczenia VAT oparta została na szczegółowej klasyfikacji faktur zakupowych, względem których Spółce przysługuje:

• pełne odliczenie podatku naliczonego;
• odliczenie przy zastosowaniu proporcji.

W ramach prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej, Spółka: (i) zatrudnia pracowników - na podstawie umowy o pracę (dalej: „Pracownicy”) oraz (ii) zawarła umowy o współpracę ze spółkami IT, na podstawie których konsultanci zatrudnieni głównie na podstawie umów cywilnoprawnych, świadczą usługi informatyczne na rzecz Spółki (dalej: „Współpracownicy”) (dalej razem: „Personel”).

W ramach dodatkowych świadczeń, zapewnianych Pracownikom i Współpracownikom, Wnioskodawca na swój koszt nabywa posiłki, które są udostępniane Pracownikom i Współpracownikom w biurze, wykorzystywanym przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce (dalej jako: „Posiłki”). W celu zapewnienia Pracownikom oraz Współpracownikom Posiłków, Spółka korzysta z usług podmiotu zewnętrznego świadczącego usługi cateringowe, w oparciu o zawartą umowę pomiędzy Spółką, a tym podmiotem.

Wnioskodawca wskazuje, iż Posiłki są dostępne w kuchni pracowniczej, znajdującej się w biurze A. dla Pracowników jak i Współpracowników w formie szwedzkiego stołu / ogólnodostępnego bufetu. Skorzystanie z Posiłków jest możliwe przez około półtorej godziny w ciągu dnia. Z uwagi na charakter szwedzkiego stołu, Posiłki nie są przypisywane do konkretnych Pracowników/Współpracowników (nie jest prowadzona żadna ewidencja w tym zakresie). Jednocześnie, w celu skorzystania z Posiłków, nie istnieje konieczność wcześniejszych zapisów. Tym samym, Spółka nie prowadzi na bieżąco weryfikacji, kto dokładnie korzysta z Posiłków (tj. Pracownicy czy Współpracownicy).

Udostępniane Posiłki są nieodpłatne dla wszystkich Pracowników i Współpracowników Spółki. Wnioskodawca finansuje je w całości z własnych środków obrotowych na podstawie faktur VAT wystawianych przez firmę cateringową. Ilość zamówionej żywności na dany dzień opiera się na oszacowanym przez Spółkę zapotrzebowaniu w danym okresie, jednakże minimalna, dzienna ilość dostarczanych posiłków wynosi 150. Szacunki te uwzględniają przede wszystkim spodziewaną frekwencję w biurze - przykładowo, Spółka może uznać, że przewidywane zapotrzebowanie w okresie wakacyjnym, jest odpowiednio niższe z uwagi na sezon urlopowy. Ponadto, niezależnie od tego, Spółka bierze pod uwagę sytuację, w której, z uwagi na przedwczesne wyczerpanie posiłków, skorzystanie z bufetu w danym dniu okaże się niemożliwe dla niektórych z zainteresowanych Pracowników/Współpracowników, jak również sytuację odwrotną, w której część produktów nie zostanie skonsumowana. Spółka pragnie zaznaczyć, że pierwszy ze wskazanych scenariuszy nie powoduje możliwości powstania jakichkolwiek roszczeń po stronie Pracowników/Współpracowników.

Pracownicy/Współpracownicy, którzy nie skorzystali z konsumpcji posiłków, nie otrzymują z tego tytułu żadnego ekwiwalentu pieniężnego. Ponadto, Posiłki nie są wydawane nieobecnym Pracownikom/Współpracownikom.

Praca zdalna w Spółce regulowana jest zarówno na poziomie międzynarodowym, jak i lokalnym. Na szczeblu międzynarodowym przyjęto politykę i procedurę biznesową dotyczącą pracy hybrydowej, a na szczeblu lokalnym obowiązują przepisy dotyczące pracy zdalnej. Zarówno Pracownicy, jak i Współpracownicy mają możliwość pracy z domu do 8 dni w miesiącu, a każde żądanie powinno zostać zarejestrowane i zatwierdzone przez kierownika. Kierownik może odrzucić takie żądanie bez uzasadnienia.

Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, iż Posiłki dla Pracowników i Współpracowników nie są posiłkami profilaktycznymi w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, wydanego na podstawie art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. Poz. 1465 ze zm.), które to przepisy zobowiązują pracodawcę do zapewnienia posiłku dla pracownika w określonych sytuacjach. Oznacza to, że Spółka nie ma obowiązku wynikającego z przepisów prawa pracy i regulacji dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy zapewniania posiłków profilaktycznych i regeneracyjnych Pracownikom oraz Współpracownikom. Jednakże, aktualny standard rynkowy i sytuacja na rynku pracy wymusza takie działania. Także, zapewnianie Posiłków Pracownikom/Współpracownikom nie spełnia definicji działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 2024 r. Poz. 288), tj. nabycie Posiłków nie jest finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Ponadto, sfinansowanie Posiłków dla Pracowników, jak również dla Współpracowników nie jest elementem należnego im wynagrodzenia, w tym nie jest gwarantowane w umowie o pracę / umowie o współpracy, zawartej z Pracownikami / spółkami IT.

Wdrożone rozwiązanie (udostępnianie Pracownikom i Współpracownikom Posiłków w biurze) ma w założeniu przysłużyć się realizacji różnych celów Spółki.

W związku z obserwowanymi zmianami na rynku pracy, zwłaszcza w sektorze IT, gdzie praca zdalna zyskała na znaczeniu i stała się standardem oczekiwanym przez pracowników po okresie pandemii, głównym celem Spółki, przy podjęciu inicjatywy wprowadzenia nieodpłatnych Posiłków dla Personelu, było zachęcenie Pracowników/Współpracowników do regularnej pracy w formie stacjonarnej, tj. z biura, zamiast w formie zdalnej, a tym samym uczestnictwo w życiu biurowym. Obecność Pracowników/Współpracowników w biurze sprzyja lepszemu przepływowi informacji, współpracy oraz wymianie pomysłów, co jest nieocenione w dynamicznie rozwijającym się środowisku technologicznym.

Ponadto, zdaniem Spółki obecność Pracowników i Współpracowników w biurze ma istotny wpływ na kształtowanie pozytywnych relacji międzyludzkich oraz integrację zespołu. Wspólne spożywanie Posiłków przyczynia się do budowania atmosfery wzajemnego zaufania i współpracy, co jest fundamentem dla efektywnego funkcjonowania organizacji. Działanie to ma również za zadanie podkreślenie troski Spółki o dobrostan Pracowników i Współpracowników, co jest istotnym elementem strategii Spółki w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi.

Wprowadzenie nieodpłatnych Posiłków dla Personelu ma również pozytywny wpływ na wizerunek Spółki jako pracodawcy w oczach potencjalnych kandydatów do pracy, co w dłuższej perspektywie przekłada się na zwiększenie atrakcyjności pracodawcy na rynku pracy. Jest to szczególnie istotne w branży IT, gdzie wysoka rotacja pracowników jest zjawiskiem powszechnym i stanowi wyzwanie dla wielu organizacji. Co więcej, w ocenie Wnioskodawcy pozytywny wizerunek Spółki jako pracodawcy i zadowolenie Pracowników Spółki pośrednio wpływa również na zwiększenie satysfakcji klientów Spółki z usług świadczonych na ich rzecz. Klienci chętniej bowiem pracują z podmiotami, w których rotacja pracowników nie jest częstym zjawiskiem, a dany klient współpracuje z zespołem pracowników, którzy znają specyfikę działalności tego klienta.

Należy podkreślić, że oferowanie nieodpłatnych obiadów w miejscu pracy umieszcza Spółkę na pozycji unikalnego pracodawcy. Taka forma benefitu, nieczęsto spotykana na polskim rynku, wyróżnia Spółkę na tle innych i przyciąga uwagę potencjalnych pracowników, którzy poszukują pracodawcy oferującego nie tylko atrakcyjne warunki zatrudnienia, ale także dodatkowe udogodnienia, które podnoszą jakość życia zawodowego.

Do dnia sporządzania tego Wniosku, wydatki poniesione na zakup Posiłków Spółka wyłączała z kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT oraz nie odliczała VAT naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych.

Przedmiotowe usługi są dokumentowane fakturami VAT z wykazaną kwotą podatku VAT, w których jako nabywca figuruje Spółka. Koszty obciążające Spółkę, są wykazywane na fakturze, w zależności od dostawcy, w ujęciu dziennym (opłata za posiłki przygotowane na dany dzień) lub określone są na podstawie ilości sprzedanych posiłków w danym okresie (np. koszt za 4 000 posiłków).

Spółka nie prowadzi ewidencji w zakresie osób spożywających Posiłki. Jednakże, w chwili obecnej Spółka prowadzi na bieżąco weryfikację związaną z obecnością Pracowników i Współpracowników w biurze, wykorzystywanym przez Spółkę w prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej. Frekwencja Pracowników/Współpracowników w biurze określana jest poprzez ilość odbitych kart pracowniczych, których Pracownicy jak i Współpracownicy muszą użyć podczas wchodzenia do biura. Tym samym, Spółka jest w stanie oszacować, jaki procent Posiłków został wykorzystany przez Pracowników, a jaki przez Współpracowników i w ten sposób dokonać podziału poniesionego przez Spółkę kosztu nabycia Posiłków, tj. w określonej części jako wydatku na nabycie Posiłków dla Pracowników, a w określonej części jako wydatku na nabycie Posiłków dla Współpracowników.

Pytania

1.Czy Wnioskodawca, na podstawie przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, posiada prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług z faktur dokumentujących nabycie Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w biurze Wnioskodawcy?

2.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów w podatku CIT wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w biurze Wnioskodawcy?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż Wnioskodawca może uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów w podatku CIT wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w biurze Wnioskodawcy.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2

Poniesiony wydatek jako koszt uzyskania przychodu podatnika

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wprost wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

W doktrynie i praktyce wykształciło się stanowisko, iż w procesie kwalifikacji wydatku poniesionego przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów, możliwość takiej kwalifikacji uzależniona jest od spełnienia następujących warunków:

• wydatek został faktycznie poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez podmioty inne niż podatnik i z majątku tych podmiotów),
• wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. poniesiony wydatek nie został podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócony,
• wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• wydatek został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie znajduje się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów w podatku CIT.

Zgodnie z tą regulacją, podatnik ma możliwość ujęcia dla celów podatkowych wydatków (z wyjątkiem wydatków wyłączonych wprost z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT) poniesionych przez podatnika, pod warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego/ zabezpieczonego przychodu - nawet, jeżeli w efekcie poniesionego wydatku, przychód po stronie podatnika faktycznie nie wystąpi. Zaliczenie konkretnego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest więc możliwe, jeśli racjonalnie oceniając wydatek ten mógłby przyczynić się do powstania przychodu czy jego zwiększenia, nawet jeżeli przychód faktycznie nie wystąpi.

Co więcej, z przepisów art. 15 ust. 4 oraz art. 15 ust. 4d ustawy o CIT wynika podział kosztów na tzw. koszty bezpośrednie (bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu) oraz tzw. koszty pośrednie (pośrednio związane z uzyskaniem przychodu).

Za koszty bezpośrednio związane z uzyskaniem przychodu należy uznać te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem, uzyskanym przez podatnika. Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Do pośrednich kosztów uzyskania przychodów zaliczane są wszystkie racjonalne wydatki, które ukierunkowane są na osiągnięcie potencjalnego, hipotetycznego, ale obiektywnie możliwego do osiągnięcia przychodu lub mające służyć zachowaniu jego źródła. W związku z tym, do kosztów podatkowych zalicza się również wydatki o charakterze ogólnym, niepowiązane z konkretnym przychodem, ale ponoszone w ramach i na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle opisanego wyżej stanu faktycznego warto wskazać, iż wśród kosztów uznawanych przez ustawodawcę za koszty uzyskania przychodów w podatku CIT są także tzw. koszty pracownicze, a więc koszty ponoszone przez pracodawcę w związku z zatrudnianiem pracowników. Wydatki takie obejmują m.in. wynagrodzenia za pracę, nagrody, premie, ale również i inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie ich motywacji do pracy, poprawę jakości wykonywanej pracy oraz zdrowie i samopoczucie pracowników.

Wydatki na nabycie Posiłków jako koszty uzyskania przychodów - uwaga ogólna

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki opisane w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, ponoszone przez Spółkę na zapewnienie Posiłków Pracownikom oraz Współpracownikom Spółki, spełniają wszystkie warunki do uznania tych wydatków za koszty uzyskania przychodów w myśl ustawy o CIT.

Nie ulega jakiejkolwiek wątpliwości, że to Wnioskodawca ponosi ekonomiczny ciężar nabycia Posiłków. Jednocześnie koszty nabycia Posiłków nie zostaną Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócone, tj. nabycie Posiłków jest finansowane ze środków Wnioskodawcy. Wnioskodawca również w odpowiedni sposób dokumentuje poniesione wydatki zgodnie z regulacją zawartą w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT i dokonuje płatności na podstawie faktur VAT, wystawionych przez dostawcę Posiłków (co zostało wskazane we Wniosku w odniesieniu do pytania nr 1 Wniosku).

Także, niewątpliwie ponoszone przez Wnioskodawcę wydatki na zapewnienie Posiłków Pracownikom i Współpracownikom pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przez Wnioskodawcę przychodami. Jak Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu do pytania nr 1 Wniosku, zapewnienie Pracownikom oraz Współpracownikom dobrych warunków pracy poprzez udostępnienie darmowego posiłku spożywanego w czasie przerwy w pracy jest wyrazem starań pracodawcy o zapewnienie dobrej atmosfery podczas świadczenia pracy w biurze, ale wpływa również na wydajność pracy poprzez zwiększenie motywacji Pracowników i Współpracowników. Wpływa to również na realizację zadań Spółki na najwyższym poziomie. Ponadto, istotna jest także optymalizacja czasu zamawiania cateringu z uwagi na to, iż Pracownicy oraz Współpracownicy nie muszą opuszczać miejsca pracy w celu zamówienia i spożycia posiłku poza biurem. Pozwala to szybciej i sprawniej zrealizować cele biznesowe założone przez Spółkę, co przekłada się na uzyskiwane przez Spółkę przychody z prowadzonej działalności gospodarczej. Jak Spółka wskazywała w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego Wniosku, w ocenie Spółki pozytywny wizerunek Spółki jako pracodawcy i zadowolenie Pracowników Spółki pośrednio wpływa również na zwiększenie satysfakcji klientów Spółki z usług świadczonych na ich rzecz z uwagi na to, że klienci chętniej pracują z podmiotami, w których rotacja pracowników nie jest częstym zjawiskiem. Zapewnia to możliwość współpracy klienta z zespołem pracowników, którzy znają specyfikę działalności danego klienta.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy nie powinno ulegać wątpliwości, że wydatki na zapewnienie Posiłków Pracownikom oraz Współpracownikom, ponoszone przez Wnioskodawcę, spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów na gruncie ustawy o CIT.

Wydatki na nabycie Posiłków jako niestanowiące kosztów reprezentacji

Wnioskodawca wskazuje, iż w ocenie Wnioskodawcy wydatki na nabycie Posiłków nie powinny być uznane za tzw. koszty reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28) ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów w podatku CIT kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Przy czym Wnioskodawca wskazuje, iż w ustawie o CIT ustawodawca nie zawarł definicji legalnej pojęcia „reprezentacji”. Wskazówek co do znaczenia tego pojęcia należy poszukiwać w bogatym orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 czerwca 2013 r. (sygn. akt II FSK 702/11) Sąd wskazał, iż celem wydatków reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy je analizować przez pryzmat celu poniesienia tych wydatków. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych wydatków jest wykreowanie pozytywnego obrazu podatnika wobec potencjalnych klientów, to wydatki takie mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza jednak, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów a jedynie wtedy, gdy służą ww. celowi.

Także, zgodnie z utrwaloną praktyką organów podatkowych za czynności o charakterze reprezentacyjnym, uznawane są działania skierowane do istniejących bądź potencjalnych kontrahentów bądź osoby trzeciej, ukierunkowane na stworzenie pozytywnego obrazu, wizerunku podmiotu gospodarczego. Natomiast ponoszenie przez Wnioskodawcę wydatków na zakup Posiłków dla Personelu, nie stanowi działania skierowanego na zewnątrz, nie może zatem mieć wpływu na kształtowanie wizerunku Spółki na zewnątrz. Personel nie stanowi potencjalnych kontrahentów Spółki.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki Wnioskodawcy poniesione na zakup Posiłków udostępnianych do ogólnej konsumpcji Pracownikom i Współpracownikom w czasie ich pracy, nie należą do kategorii kosztów reprezentacyjnych. Wydatki te są w istocie „kosztami pracowniczymi” podobnymi w swej naturze do innych świadczeń płacowych oraz pozapłacowych dokonywanych na rzecz pracowników. Mają one bowiem bezpośredni wpływ na stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania obowiązków służbowych oraz służą lepszej organizacji czasu pracy oraz polepszeniu efektywności wykonywania obowiązków przez pracowników. Wydatki te nie są również ponoszone przez Spółkę w celu stworzenia pozytywnego wizerunku Spółki wobec jej potencjalnych klientów. Z tego względu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie znajduje zastosowania w przedmiotowej sprawie, a przedmiotowe wydatki nie stanowią kosztów reprezentacji, nie są skierowane do potencjalnych kontrahentów Spółki i nie mają również charakteru wystawnego.

Wydatki na nabycie Posiłków jako niestanowiące wydatków na działalność socjalną

Także Wnioskodawca wskazuje, iż stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów w podatku CIT wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tj. finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych). Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wniosku, wydatki na Posiłki dla Pracowników oraz Współpracowników nie spełniają definicji działalności socjalnej, o której mowa w art. 2 pkt 1 ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Tym samym wskazany przepis ustawy o CIT, wyłączający możliwość uwzględnienia wydatków pracodawcy na działalność socjalną w kosztach uzyskania przychodu w podatku CIT, nie znajduje w tej sprawie zastosowania.

Podsumowanie

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy nie powinno ulegać wątpliwości, iż wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na zakup Posiłków dla Pracowników oraz Współpracowników będą stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Warto wskazać, iż stanowisko zgodne ze stanowiskiem Wnioskodawcy jest także prezentowane w interpretacjach indywidualnych, wydawanych w analogicznych stanach faktycznych. Jako przykład można wskazać interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 września 2023 r. (nr 0111-KDWB.4010.56.2023.1.AW), gdzie organ uznał, iż „w świetle przytoczonych przepisów oraz przedstawionego opisu sprawy należy zauważyć, że celem podniesienia atrakcyjności pracy, przyciągnięcia nowych pracowników oraz zatrzymania wartościowych w swoich strukturach, Spółka wprowadza dla osób zatrudnionych rożne benefity. Spółka zdecydowała się na poniesienie wydatków na nabycie usług cateringowych dla pracowników Spółki. Przedmiotowe koszty mają w szczególności na celu zapewnienie pracownikom Spółki odpowiednich warunków pracy, zwiększenie motywacji pracowników oraz bardziej efektywne wykorzystanie ich czasu pracy, co powinno pozytywnie wpłynąć na funkcjonowanie Spółki i na możliwość generowania przez nią przychodów podatkowych. Należy więc stwierdzić, że ponoszone przez Spółkę wydatki dotyczące nabycia usług cateringowych z przeznaczeniem dla pracowników, są przejawem starań Spółki o poprawę warunków i atmosfery pracy a w konsekwencji zwiększania wydajności pracy z przełożeniem na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Nie są to również wydatki wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie cytowanych przepisów art. 16 ust. 1 pkt 45 i 28 [ustawy o CIT], gdyż, jak wskazuje Spółka w treści wniosku, wydatki te będą finansowane ze środków obrotowych, a także nie można ich uznać za koszty reprezentacji, gdyż przy ocenie wydatków pod kątem ich reprezentacyjnego charakteru należy mieć na względzie ich cel, który musi polegać na wykreowaniu pozytywnego obrazu podatnika jako celu wyłącznego bądź dominującego, co w omawianej sytuacji nie ma miejsca. Reasumując, stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki poniesione na rzecz pracowników, mogą stanowić koszty podatkowe pod warunkiem należytego ich udokumentowania. Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za prawidłowe. ”

Także, w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 2 kwietnia 2021 r. (nr 0111-KDIB1-1.4010.6.2021.2.ŚS) organ wskazał, iż „wydatki ponoszone w związku z nabyciem artykułów spożywczych, które są udostępniane w siedzibie spółki podczas spotkań i narad, w trakcie których omawiane są istotne sprawy z punktu widzenia bieżącej i przyszłej działalności spółki czy w ogólnodostępnej przestrzeni wspólnej, np. kuchniach pracowniczych, zgodnie z art. 15 ust. 1 [ustawy o CIT] mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.”

Również, w prawomocnym wyroku WSA w Poznaniu z dnia 19 sierpnia 2020 r. (sygn. akt I SA/Po 374/20) Sąd wskazał, iż „poczęstunek dla pracownika zatrudnionego na podstawie umowy cywilnoprawnej może być uznany za koszt uzyskania przychodu, jeśli służy uzyskaniu bardziej wydajnej pracy, chociażby poprzez minimalizowanie przerw w trakcie jej świadczenia na "organizowanie" we własnym zakresie napoju lub drobnej przekąski.”

Podobne stanowisko zajął Szef Krajowej Administracji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2024 r., sygn. DOP4.8221.8.2021.CPXV (zmieniającej wcześniej wydaną interpretację indywidualną z dnia 12 czerwca 2020 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.119.2020.1.AM), wskazując na brak podstaw różnicowania benefitów, zapewnianych pracownikom (zatrudnionym w spółce na podstawie umowy o pracę) oraz współpracownikom, z którymi łączyła spółkę umowa cywilnoprawna: „opisane w stanie faktycznym wydatki spełniają kryteria przesłanki pozytywnej zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu, tj. związku ponoszonych wydatków z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła. Wydatki ponoszone przez Spółkę dotyczące zakupu artykułów spożywczych z przeznaczeniem dla pracowników są bowiem przejawem starań Spółki o kondycję i samopoczucie pracowników, co w dalszej perspektywie może przyczyniać się do poprawy atmosfery w miejscu pracy, zwiększania motywacji do pracy, wzrostu wydajności pracy. To z kolei pozwoli szybciej i sprawniej zrealizować cele biznesowe założone przez Spółkę, co może przełożyć się na uzyskiwane przez Spółkę przychody. Zapewnienie dostępu do produktów spożywczych ma również zachęcać Personel do wspólnego spędzania przerw (np.: obiadowej, czy przerwy na kawę) w pracy w kuchniach w biurach Wnioskodawcy, co powinno usprawniać wymianę wiedzy i informacji pomiędzy Personelem oraz poprawić komunikację. Ponadto, udostępnienie pracownikom artykułów spożywczych ma ich zachęcić do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy. Taki związek przyczynowo-skutkowy z osiąganiem przychodów ze źródła przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów wykazują również wydatki na zakup artykułów spożywczych, które udostępniane są osobom zatrudnionym na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. osobom fizycznym prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą („Współpracownicy”). Wnioskodawca zapewnia Pracownikom i Współpracownikom obok odpowiednio skalkulowanego wynagrodzenia również odpowiednie warunki pracy. Stąd gwarantuje im stały dostęp do artykułów spożywczych. Spółka oferuje Personelowi artykuły spożywcze, które wyłożone są w kuchniach oraz ogólnodostępnych powierzchniach biur Wnioskodawcy z przeznaczeniem do konsumpcji na miejscu podczas wykonywania w biurze obowiązków zawodowych przez Pracowników i Współpracowników oraz artykuły dostępne w biurach Wnioskodawcy w trakcie spotkań wewnętrznych oraz szkoleń. Jak podkreśla Wnioskodawca udostępnienie artykułów spożywczych jest obecnie standardową praktyką na rynku pracy, w szczególności w takich branżach jak IT, w której funkcjonuje Wnioskodawca. Brak zapewnienia produktów spożywczych znacząco utrudnia pozyskanie nowego Personelu oraz zatrzymanie dotychczasowego. Zapewnienie Personelowi artykułów spożywczych ma na celu między innymi zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy u Wnioskodawcy i prowadzi do zmniejszeniem fluktuacji, Personelu, a tym samym ograniczenia kosztów finansowych i organizacyjnych odejścia jednych i zatrudnienia nowych osób, co bez wątpienia przyczynia się do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów. W świetle powyższych wyjaśnień należy stwierdzić, że wydatki na zakup artykułów spożywczych opisanych w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, zarówno w zakresie, w jakim dotyczą „Pracowników”, jak i „Współpracowników” spełniają przesłanki zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT.”

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we Wniosku, należy uznać za prawidłowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”):

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 upodp, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony. Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika winien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej, z wyjątkiem sytuacji gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu a przychodem, bądź zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu.

Podsumowując powyższe, należy stwierdzić, że kosztem uzyskania przychodów będzie wydatek, spełniający łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Podkreślić należy, że w celu wykazania związku pomiędzy kosztem a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a)„celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b)„zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c)„zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).

Państwa wątpliwości budzi kwestia czy mogą Państwo uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów w podatku CIT wydatki poniesione przez Państwa na zakup Posiłków dla Pracowników i Współpracowników, ogólnodostępnych w Państwa biurze.

Wskazać należy, że wśród kosztów uznawanych za koszty uzyskania przychodów są także tzw. koszty pracownicze, jednak tylko te, które wykazują związek z uzyskanym przychodem lub zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników, które w sposób pośredni wpływają na zwiększenie czasu i efektywność wykonywania obowiązków służbowych, są wyrazem troski Spółki o zdrowie osób zatrudnionych, mogą korzystnie wpływać na zdrowie i samopoczucie pracowników Spółki, mają na celu wzrost motywacji i zaangażowania osób zatrudnionych w wykonywanie ich służbowych obowiązków oraz wzrost efektywności wykonywanej przez nich pracy oraz są czynnikiem przyczyniającym się do zwiększenia lojalności osób zatrudnionych wobec Spółki i postrzegania Spółki jako atrakcyjnego pracodawcy.

Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił - w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT - koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Mimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.

Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników oraz współpracowników. Koszty te nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, natomiast pozostają w związku z osiąganymi przychodami. Bezsprzecznie bowiem stworzenie przyjaznej atmosfery w miejscu pracy, dbałość o pracownika/współpracownika wiąże te osoby z Wnioskodawcą co przekłada się na większą efektywność podejmowanych przez ww. osoby działań, skutkiem czego są wyższe przychody Wnioskodawcy.

Stosownie natomiast do art. 16 ust. 1 pkt 45 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz koszty, o których mowa w art. 15 ust. 1za pkt 2 updop.

Z treści złożonego wniosku wynika, że zatrudniają Państwo pracowników na podstawie umowy o pracę (Pracownicy) oraz zawarli Państwo umowy o współpracę ze spółkami IT, na podstawie których konsultanci zatrudnieni głównie na podstawie umów cywilnoprawnych, świadczą usługi informatyczne na Państwa rzecz (Współpracownicy). W ramach dodatkowych świadczeń, nabywają Państwo na swój koszt posiłki, które są udostępniane Pracownikom i Współpracownikom w biurze, wykorzystywanym przez Państwa do prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Posiłki są dostępne w kuchni pracowniczej, znajdującej się w biurze A. dla Pracowników jak i Współpracowników w formie szwedzkiego stołu/ogólnodostępnego bufetu. Z uwagi na charakter szwedzkiego stołu, posiłki nie są przypisywane do konkretnych Pracowników/Współpracowników (nie jest prowadzona żadna ewidencja w tym zakresie). Udostępniane posiłki są nieodpłatne dla wszystkich Państwa Pracowników i Współpracowników. Finansują je Państwo w całości z własnych środków obrotowych na podstawie faktur VAT wystawianych przez firmę cateringową. Koszty nabycia posiłków nie są Państwu również w jakikolwiek sposób zwracane. Pracownicy/ Współpracownicy, którzy nie skorzystali z konsumpcji posiłków, nie otrzymują z tego tytułu żadnego ekwiwalentu pieniężnego. Posiłki nie są wydawane nieobecnym Pracownikom/Współpracownikom. Wskazują Państwo również, że posiłki dla Pracowników i Współpracowników nie są posiłkami profilaktycznymi w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów, wydanego na podstawie art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm.), które to przepisy zobowiązują pracodawcę do zapewnienia posiłku dla pracownika w określonych sytuacjach. Nabycie Posiłków nie jest również finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Jak wskazali Państwo we wniosku, udostępnianie Pracownikom i Współpracownikom posiłków w biurze ma przysłużyć się realizacji różnych celów Spółki, tj. zachęcić Pracowników/Współpracowników do regularnej pracy w formie stacjonarnej, tj. z biura, zamiast w formie zdalnej, a tym samym uczestnictwo w życiu biurowym. Obecność Pracowników/Współpracowników w biurze sprzyja lepszemu przepływowi informacji, współpracy oraz wymianie pomysłów, co jest nieocenione w dynamicznie rozwijającym się środowisku technologicznym. Ponadto, obecność Pracowników i Współpracowników w biurze ma według Państwa istotny wpływ na kształtowanie pozytywnych relacji międzyludzkich oraz integrację zespołu. Wspólne spożywanie posiłków przyczynia się do budowania atmosfery wzajemnego zaufania i współpracy, co jest fundamentem dla efektywnego funkcjonowania organizacji. Ponadto, jak wskazują Państwo udostępnianie Pracownikom i Współpracownikom posiłków w biurze ma również za zadanie podkreślenie troski Spółki o dobrostan Pracowników i Współpracowników, co jest istotnym elementem strategii Spółki w zakresie zarządzania zasobami ludzkimi. Wprowadzenie nieodpłatnych posiłków dla Personelu (Pracowników i Współpracowników) ma również pozytywny wpływ na wizerunek Państwa Spółki jako pracodawcy w oczach potencjalnych kandydatów do pracy, co w dłuższej perspektywie przekłada się na zwiększenie atrakcyjności pracodawcy na rynku pracy. Jak wskazali Państwo jest to istotne w branży IT, gdzie wysoka rotacja pracowników jest zjawiskiem powszechnym i stanowi wyzwanie dla wielu organizacji. Co więcej, pozytywny wizerunek Spółki jako pracodawcy i zadowolenie Pracowników Spółki Państwa zdaniem wpływa pośrednio również na zwiększenie satysfakcji klientów Spółki z usług świadczonych na ich rzecz - klienci chętniej bowiem pracują z podmiotami, w których rotacja pracowników nie jest częstym zjawiskiem, a dany klient współpracuje z zespołem pracowników, którzy znają specyfikę działalności tego klienta.

Ponadto wskazali Państwo, że przedmiotowe usługi są dokumentowane fakturami VAT z wykazaną kwotą podatku VAT, w których jako nabywca figuruje Spółka. Nie prowadzą Państwo ewidencji w zakresie osób spożywających posiłki. Jednakże, w chwili obecnej prowadzą Państwo na bieżąco weryfikację związaną z obecnością Pracowników i Współpracowników w biurze, wykorzystywanym przez Spółkę w prowadzonej w Polsce działalności gospodarczej. Frekwencja Pracowników/ Współpracowników w biurze określana jest poprzez ilość odbitych kart pracowniczych, których Pracownicy jak i Współpracownicy muszą użyć podczas wchodzenia do biura. Zatem są Państwo w stanie oszacować, jaki procent posiłków został wykorzystany przez Pracowników, a jaki przez Współpracowników i w ten sposób dokonać podziału poniesionego przez Spółkę kosztu nabycia posiłków, tj. w określonej części jako wydatku na nabycie posiłków dla Pracowników, a w określonej części jako wydatku na nabycie posiłków dla Współpracowników.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt rozpoznawanej sprawy zauważyć należy, że opisane w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym wydatki poniesione na posiłki dla Pracowników (osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę) oraz Współpracowników (osób świadczących usługi informatyczne na Państwa rzecz, zatrudnianych głównie na podstawie umów cywilnoprawnych w spółkach IT, z którymi zawarli Państwo umowy o współpracę) spełniają kryteria przesłanki pozytywnej zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu, tj. związku ponoszonych wydatków z osiąganiem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła.

Celem udostępniania posiłków Pracownikom i Współpracownikom w biurze A. jest zapewnienie Pracownikom oraz Współpracownikom dobrych warunków pracy. Jest też wyrazem starań pracodawcy o zapewnienie dobrej atmosfery podczas świadczenia pracy w biurze, i wpływa również na wydajność pracy poprzez zwiększenie motywacji Pracowników i Współpracowników. Wpływa to również na realizację zadań Państwa Spółki na najwyższym poziomie. Ponadto, istotna jest także optymalizacja czasu zamawiania cateringu z uwagi na to, iż Pracownicy oraz Współpracownicy nie muszą opuszczać miejsca pracy w celu zamówienia i spożycia posiłku poza biurem. Pozwala to szybciej i sprawniej zrealizować cele biznesowe założone przez Państwa, co przekłada się na uzyskiwane przez Spółkę przychody z prowadzonej działalności gospodarczej. Pozytywny wizerunek Spółki jako pracodawcy i zadowolenie Pracowników Spółki pośrednio wpływa również na zwiększenie satysfakcji klientów Spółki z usług świadczonych na ich rzecz z uwagi na to, że klienci chętniej pracują z podmiotami, w których rotacja pracowników nie jest częstym zjawiskiem. Zapewnia to możliwość współpracy klienta z zespołem pracowników, którzy znają specyfikę działalności danego klienta.

Koszty poniesione przez Spółkę na zakup posiłków Pracownikom Spółki w czasie ich pracy, nie należą także do kategorii kosztów reprezentacyjnych. Wydatki na zakup posiłków udostępnianych w Państwa biurze w Polsce w odniesieniu do pracowników zatrudnionych na umowę o pracę są w istocie „kosztami pracowniczymi” podobnymi w swej naturze do innych świadczeń płacowych oraz pozapłacowych dokonywanych na rzecz pracowników. Wydatki te mają wpływ na stworzenie odpowiednich warunków do wykonywania obowiązków służbowych przez pracowników.

Taki związek przyczynowo-skutkowy z osiąganiem przychodów ze źródła przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów wykazują również wydatki na zakup posiłków, które udostępniane są Współpracownikom.

Zapewnienie Pracownikom oraz Współpracownikom dostępu do posiłków w biurze firmy jest obecnie standardową praktyką na rynku pracy i ma na celu zachęcenie do podjęcia i kontynuowania pracy na rzecz Spółki.

Odnosząc powyższe rozważania do opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku stwierdzić należy, że Spółka ma prawo zaliczyć poniesione wydatki na posiłki dla Pracowników i Współpracowników udostępniane w Państwa polskim biurze podczas pracy do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te nie stanowią kosztów reprezentacji, o których w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Nie podlegają także wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT, gdyż jak Państwo wskazali nabycie Posiłków nie jest finansowane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

Tym samym Państwa stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zaznaczyć należy, że niniejszą interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy Ordynacja podatkowa. Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz zastosują się Państwo do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na  adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).