Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

3 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

X sp. z o.o. posiada siedzibę oraz zarząd na terytorium Polski. Spółka jest rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 CIT. Przedmiotem działalności gospodarczej jest (…):

—(…).

Spółka zamierza dodatkowo rozszerzyć zakres usług o prowadzenie bloga oraz w przyszłości kanału na platformach społecznościowych, np. (…).

Spółka zamierza przygotowywać relacje, rekomendacje nabywanych towarów, które będą publikowane na blogu oraz w przyszłości na kanałach w mediach społecznościowych, np. (…). Spółka rozważa nagrywanie i recenzowanie w następujących obszarach:

1. (…).

Spółka jak wskazano wyżej planuje udostępniać relacje na bloga, a w przyszłości również na kanały spółki na (…).

Spółka będzie mogła pozyskać umowy ze sponsorami, które spowodują zwiększenie przychodów. Relacje będą nagrywane przez wspólników spółki, ale również pracowników. To wskazane osoby będą zobowiązane do przygotowywania nagrań oraz recenzji w powyżej wskazanym zakresie, a także ich obróbkę techniczną oraz udostępnienie na blogu, a w przyszłości również na kanałach w mediach społecznościowych.

Wnioskodawca zamierza zacząć publikować testy i recenzje produktów z kategorii wskazanych powyżej. Spółka nie wyklucza w przyszłości zaangażowanie profesjonalnego fotografa lub asystenta, który tworzyłby na zlecenie spółki materiały fotograficzne oraz wideo z nagrań, których spółka sama nie może wykonać.

Prowadzenie bloga lub kanału w zakresie wskazanym powyżej wiąże się z ponoszeniem przez Wnioskodawcę wydatków, dzięki którym zamieszczane treści są atrakcyjne dla czytelników, a w konsekwencji wzrasta ich liczba i blog, a w przyszłości kanał w mediach społecznościowych Wnioskodawcy stanie się atrakcyjnym miejscem na reklamę również dla potencjalnych kontrahentów (reklamodawców) Spółki, co przełoży się na wzrost przychodów w spółce.

Z uwagi na okoliczność, że prowadzenie bloga lub kanału w mediach społecznościowych zdaniem spółki przyczyni się do zwiększenia uzyskiwanych przez Spółkę przychodów, zarówno z udostępniania powierzchni reklamowej, jak i z zawieranych umów o współpracę, Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki związane z funkcjonowaniem bloga oraz kanałem w mediach społecznościowych. Są to wydatki związane z organizacją wycieczek, z których relacje są publikowane na blogu lub kanale w mediach społecznościowych Wnioskodawcy, tj.: koszty transportu (…), koszty noclegu w recenzowanych hotelach, koszty posiłków w recenzowanych restauracjach, koszty biletów wstępu do odwiedzanych miejsc (….) czy innych obiektów (...), koszty przewodnika, koszty zakupu części zamiennych do rowerów (w przypadku relacjonowania wycieczek rowerowych), koszty nabywanych towarów w celu ich recenzji, np. zakup kosmetyków, które testowane będą przez wyznaczone do tego osoby ze spółki, które zostały wskazane we wniosku, a następnie nagrywana będzie relacja i udostępniana na blogu oraz kanale w mediach społecznościowych.

Wnioskodawca nie wyklucza również możliwość dłuższych, płatnych współprac z kontrahentem, polegających na cyklicznym dodawaniu materiałów uwzględniających reklamowany produkt lub usługę. Wszelkie zakupione przez spółkę towary/usługi finansowane będą z jego środków własnych. Faktury dokumentujące zakupy produktów i usług będą dodatkowo opisywane wraz z załączeniem zdjęcia zakupionych towarów, co umożliwi wykazanie, że towary i usługi są wykorzystywane do nagrywania recenzji, relacji, które będą publikowane na blogu oraz na kanałach w mediach społecznościowych spółki. Powyższe wydatki mają również znaczenie w zakresie budowania marki własnej, która w przyszłości, zdaniem Wnioskodawcy przełoży się na uzyskiwanie przychodów w ramach prowadzonej działalności. Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy może zaliczyć powyżej wskazane wydatki związane z prowadzeniem bloga oraz kanału w mediach społecznościowych do kosztów uzyskania przychodów.

Pytanie

Czy wskazane wydatki związane z prowadzonym blogiem oraz kanałem w mediach społecznościowych związany z zakupem/opłaceniem: transportu (…), noclegu w recenzowanych hotelach, posiłków w recenzowanych restauracjach, biletów wstępu do odwiedzanych miejsc (...) czy innych obiektów (...), usług przewodnika, zakupu towarów np. konsoli do gier, aby przygotować test/recenzję takiego towaru, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem spółki, za zasadne należy uznać uwzględnienie wszystkich kosztów, o których mowa w pytaniach, do kosztów uzyskania przychodu w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej.

Jak stanowi art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „CIT”): Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Art. 16 zawiera negatywny katalog wydatków. Jednak wskazany katalog nie przewiduje wyłączenia w powyżej wskazanym zakresie.

Wszelkie wydatki związane z prowadzeniem bloga, profilu na (…), w tym te ponoszone na zakup odzieży, biżuterii, dodatków i rekwizytów oraz wykonywaniem fotografii i filmów stanowią niezbędne koszty jakie musi ponieść by rozwinąć profil, a tym samym zyskać większą ilość lepiej płatnych współprac lub wynająć powierzchnię reklamową.

Koszty te należy więc kwalifikować jako koszt podatkowy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez spółkę.

Należy wskazać, że na moment składania wniosku o interpretację indywidualną spółka nie prowadzi jeszcze kanału na (…) (winno być: „(…)”). Prowadzi natomiast bloga, który ma zostać wykorzystywany w pierwszej fazie rozwoju nowej odnogi działalności spółki. Spółka w pierwszej fazie chce ocenić jakie uda się uzyskać zasięgi oraz jak potencjalnie ponoszone wydatki przełożą się na zwiększenie przychodu. Następnie planowane jest założenie kont w mediach społecznościowych oraz rozszerzenie zakresu publikowania recenzji, rekomendacji na media społecznościowe.

Czynności wskazane w stanie faktycznym będą zmierzać do uzyskiwania przychodów poprzez przychody z reklam oraz współpracy z kontrahentami, którzy będą chcieli, aby spółka wykonała recenzję ich towarów. Takie działanie zdaniem spółki bezpośrednio przełoży się na zwiększenie uzyskiwanych przychodów.

Spółka uważa, że uzyskiwane przychody należy zaliczyć do pozostałych przychodów, co oznacza, że ponoszone wydatki również powinny zostać zakwalifikowane jako koszty dotyczące pozostałych przychodów.

Wszystkie opisane we wniosku koszty ponoszone są w celu osiągnięcia przychodu i nie zawierają się w katalogu wyłączeń zawartych w art. 16 CIT.

W opisanym stanie faktycznym okoliczności niedokonania zakupu wskazanych towarów i usług znacznie ogranicza możliwość zarobkowania. Warunkiem koniecznym prowadzenia i rozwoju profilu na kanałach w mediach społecznościowych jest stałe ponoszenie kosztów związanych z zakupem towarów i usług opisanych w stanie faktycznym. Brak dokonywania takich zakupów może spowodować brak zainteresowania kanałem co spowoduje, że spółka nie będzie mogła uzyskiwać przychodów np. z reklam, a w przyszłości może spowodować znaczny spadek atrakcyjności profilu, a tym samym zniechęcić potencjalnych kontrahentów do podjęcia współpracy.

W tym miejscu należy powołać uzasadnienie wyroku WSA w Gliwicach sygn. akt I SA/Gl 287/17 z dnia 10 lipca 2017 r. w podobnej sprawie – „Należy zdać sobie sprawę, że na popularność bloga ma wpływ wiele czynników między innymi takich jak jego pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych, reklama bloga w środkach masowego przekazu, osoba blogera (osoby znane przyciągają więcej odwiedzających), wreszcie temat i treść wpisów – atrakcyjność przekazu. Nie można jednak tracić z pola widzenia, że aby taka treść mogła powstać bloger musi ponieść pewne wydatki związane z tematyką i treścią prowadzonego bloga, inaczej bowiem nie będzie miał narzędzi, aby dotrzeć do reklamodawców i innych zleceniodawców, a tym samym – aby osiągnąć jakikolwiek przychód. Tylko natomiast blog popularny, atrakcyjny wizualnie, mający dużą liczbę odwiedzających może przynieść przychody z jego prowadzenia, o których mowa we wniosku o Interpretację”.

Wnioskodawca wskazuje, że analogicznie do prowadzonego bloga na popularność profilu na (…) mają wpływ treści jakie spółka będzie publikować. W przypadku stanu faktycznego przedstawionego powyżej uznać należy, jak już wyżej podkreślono, że uniemożliwienie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów potrzebnych materiałów i narzędzi związanych z opisanych w stanie faktycznym uniemożliwi osiągnięcie większego przychodu. Prowadząc profil w mediach społecznościowych, który nastawiony jest na pozyskanie środków z reklam oraz współpracy, atrakcyjność wizualna jest jedyną drogą do tego by osiągnąć większe zasięgi, większą ilość obserwujących, a tym samym większą ilość współprac. W podobnym zakresie Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że wydatki o podobnym charakterze mogą stanowić koszty podatkowe, przykładowo:

—  Interpretacja indywidualna z dnia 21 lipca 2023 roku, Znak: 0113-KDIPT2-1.4011.423.2023.2.AP: „Tym samym, skoro celem poniesienia przez Panią wydatków na zakup biletów (lotniczych, przewozu pociągiem, autobusem), zakup usług noclegowych (pobyt w hotelu, apartamentach, etc.), biletów wstępu/wejścia na różnego rodzaju eventy/miejsca/przestrzenie dla Pani i w przyszłości dla operatora, jest możliwość właściwego przygotowania się do udziału w sesjach zdjęciowych lub filmach, a wydatki te są niezbędne w prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, to uznać należy, że są to wydatki, które na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym do osób fizycznych mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w zakresie, w jakim racjonalnie jest to uzasadnione rozmiarem działalności, pod warunkiem, że nie mają wyłącznie osobistego charakteru i zostaną właściwie udokumentowane”.

—  Interpretacja indywidualna z dnia 16 października 2023 roku, Znak: 0115-KDIT1.4011.575.2023.1.MR: „Zatem skoro wydatki na wskazane we wniosku towary i usługi nie noszą znamion wydatków osobistych czy też reprezentacyjnych, bowiem ich poniesienie nie ma na celu budowania odpowiedniego, w pewien sposób niepowtarzalnego wizerunku i prezencji lecz jest istotą prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, to z uwagi na taki przedmiot prowadzonej działalności gospodarczej wydatki ponoszone na ten cel stanowią co do zasady koszt uzyskania przychodu. Odnosząc się zatem do treści sformułowanych pytań, w sytuacji poniesienia wskazanych w nich wydatków wyłącznie na cele prowadzonej przez Panią działalności gospodarczej, przy założeniu, że wydatki te są ewidencjonowane w sposób opisany wyżej i nie są wykorzystywane na potrzeby osobiste, spełniają one przesłanki, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, że mogą obiektywnie przyczyniać się do osiągnięcia przychodu bądź też służyć zachowaniu lub zabezpieczaniu źródła przychodu”.

—  Interpretacja indywidualna z dnia z dnia 3 sierpnia 2022 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4011.415.2022.4.MW: „Reasumując, należy stwierdzić, że wydatki poniesione na karnet na siłownię oraz usługi trenera personalnego, suplementy diety, dieta, ubrania sportowe, sztab medyczny, pracownicy/Zleceniobiorcy pozostają w ścisłym związku z prowadzoną działalnością gospodarczą i stanowią koszt uzyskania przychodów na podstawie art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odnosząc się w dalszej części do wydatków związanych z praniem ww. odzieży, wskazać należy, że jeżeli faktycznie ponosi Pan wydatki na pranie odzieży, której używa do wykonywania zadań związanych z działalnością gospodarczą, wydatki te również będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów”.

—  Interpretacja indywidualna z dnia z dnia 29 listopada 2019 r., Znak: 0113-KDIPT2-3.4011.704.2019.1.SJ: „Reasumując, Wnioskodawca uważa, że wydatki m.in. na: masażystów, lekarzy, rehabilitantów, suplementy diety, odzież sportową, akcesoria sportowe, karnety na siłownię, baseny, saunę, kriokomorę, gabinety odnowy biologicznej, leki i środki medyczne, fryzjerów, stylistów w Jego przypadku mogą stanowić koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kosztów uzyskania przychodów (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe”.

Również sądy administracyjne wskazują, że wydatki ponoszone w związku z prowadzoną działalnością w podobnym zakresie mogą stanowić koszt podatkowy, przykładowo: Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia z dnia 14 maja 2021 r., sygn. akt II FSK 1633/19: „Należy się zgodzić ze skarżącym, że niewielka ilość wyświetleń jego strony nie pozwoli mu znaleźć chętnych do zamieszczenia reklam na jego stronie internetowej. Jedynie interesujące zdjęcia, wykonane dobrej jakości aparatem fotograficznym, testy specjalistycznego sprzętu, opisy ciekawych miejsc i imprez pozwolą osiągnąć skarżącemu zamierzony cel gospodarczy. Powyższa argumentacja przekonuje, że między tymi wydatkami, atrakcyjnością bloga i reklamodawcami chętnymi zamieścić na stronie internetowej bloga swoją reklamę istnieje związek przyczynowo-skutkowy. Dlatego też, w stanie opisanym we wniosku strona wydatki te będzie mogła uznać za koszt uzyskania przychodu”.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”):

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej.

Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

—  wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

—  jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

—  pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

—  poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

—  został właściwie udokumentowany,

—  wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Koszty związane z zachowaniem źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów.

Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów.

Zgodnie z wyrokiem NSA z 4 kwietnia 2017 r. sygn. akt II FSK 3526/16: „Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wydatkiem a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum”.

Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego NSA odniósł się także w wyroku z 8 sierpnia 2017 r. sygn. akt II FSK 1859/15 gdzie stwierdził, że: „Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszy uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekomendowaniu otwartego ciągu zdarzeń, tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy”.

Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest (…). Spółka zamierza przygotowywać relacje, rekomendacje nabywanych towarów, które będą publikowane na blogu oraz w przyszłości na kanałach w mediach społecznościowych, np. (…). Spółka jak wskazano wyżej planuje udostępniać relacje na bloga, a w przyszłości również na kanały spółki na (…). Spółka będzie mogła pozyskać umowy ze sponsorami, które spowodują zwiększenie przychodów. Relacje będą nagrywane przez wspólników spółki, ale również pracowników. To Spółka zamierza zacząć publikować testy i recenzje produktów z kategorii wskazanych powyżej. Prowadzenie bloga lub kanału w zakresie wskazanym powyżej wiąże się z ponoszeniem przez Spółkę wydatków, dzięki którym zamieszczane treści są atrakcyjne dla czytelników, a w konsekwencji wzrasta ich liczba i blog, a w przyszłości kanał w mediach społecznościowych Spółki stanie się atrakcyjnym miejscem na reklamę również dla potencjalnych kontrahentów (reklamodawców) Spółki, co przełoży się na wzrost przychodów w spółce. Z uwagi na okoliczność, że prowadzenie bloga lub kanału w mediach społecznościowych zdaniem spółki przyczyni się do zwiększenia uzyskiwanych przez Spółkę przychodów, zarówno z udostępniania powierzchni reklamowej, jak i z zawieranych umów o współpracę, Spółka zalicza do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki związane z funkcjonowaniem bloga oraz kanałem w mediach społecznościowych.

Powzięli Państwo wątpliwości w zakresie ustalenia, czy wskazane wydatki związane z prowadzonym blogiem oraz kanałem w mediach społecznościowych związany z zakupem/opłaceniem: transportu (…), noclegu w recenzowanych hotelach, posiłków w recenzowanych restauracjach, biletów wstępu do odwiedzanych miejsc (...) czy innych obiektów (...), usług przewodnika, zakupu towarów np. konsoli do gier, aby przygotować test/recenzję takiego towaru, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów.

W odniesieniu do przedstawionych wątpliwości, wskazać należy, że zgodnie z przywołanymi powyżej przepisami, kosztem uzyskania przychodu może być wydatek poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Podkreślić należy, że blog oraz kanał w mediach społecznościowych, który będą Państwo prowadzić związany jest z tematyką:

1. ...

Z wniosku nie wynika bowiem, że takiego rodzaju działalności mają przynosić Państwu jakiekolwiek korzyści. Źródłem przychodu nie ma być bowiem samo prowadzenie bloga oraz kanału w mediach społecznościowych, tylko jak Państwo wskazali, udostępnianie powierzchni reklamowej, jak i zawieranie umów o współpracę.

Wskazać ponadto należy, że na popularność bloga oraz kanału w mediach społecznościowych mają wpływ artykuły (wpisy) tam zamieszczane. W głównej mierze, to jakość tych wpisów wpływa na atrakcyjność prowadzonego bloga oraz kanału w mediach społecznościowych wśród odbiorców, niezależnie od wysokości poniesionych wydatków. Dzielenie się spostrzeżeniami, opiniami i informacjami związanymi z ww. obszarami, jakie mają być publikowane na blogu oraz na kanale w mediach społecznościowych, nie ma związku z Państwa działalnością gospodarczą.

W konsekwencji wydatki opisane w zdarzeniu przyszłym, związane z prowadzeniem bloga oraz kanału w mediach społecznościowych nie wiążą się z działalnością Państwa Spółki.

Wskazują Państwo, że źródłem przychodu ma być udostępnianie powierzchni reklamowej i zawieranie umów o współpracę. Wydatki związane z zakupem/opłaceniem: transportu (…), noclegu w recenzowanych hotelach, posiłków w recenzowanych restauracjach, biletów wstępu do odwiedzanych miejsc (...) czy innych obiektów (...), usług przewodnika, zakupu towarów np. konsoli do gier, nie są wydatkami poniesionymi na działalność reklamową, z której m.in. zgodnie z opisem sprawy, Spółka zamierza osiągać przychody.

Nie wskazują Państwo, że Spółka będzie ponosiła jakiekolwiek wydatki związane z zawarciem umów z reklamodawcami czy z osobami, z którymi będzie zawierać umowy o współpracę, np. na pozyskanie reklamodawców, stworzenie banneru reklamowego na zamówienie klienta lub na pozyskanie informacji niezbędnych do napisania artykułu sponsorowanego, które mogłyby faktycznie wiązać się z osiągnięciem przychodu.

W konsekwencji, Spółka zamierza ponosić wydatki niezwiązane z działalnością przynoszącą przychody.

Należy raz jeszcze podkreślić, że prowadzenie bloga oraz kanału w mediach społecznościowych nie będzie źródłem żadnych przychodów, co wprost wynika z opisu sprawy.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa uznać należy, że wydatki związane z prowadzeniem bloga oraz kanału w mediach społecznościowych nie spełniają przesłanek przyczynowo-skutkowych, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Należy zauważyć, że dzielenie się spostrzeżeniami, opiniami, informacjami publikowanymi na blogu wskazuje na osobisty charakter publikowanych treści i nie powoduje de facto powstania przychodu. Ponadto, z wniosku wprost wynika, że zamierzają Państwo uzyskiwać przychód z udostępniania powierzchni reklamowej, jak i z zawieranych umów o współpracę.

Zatem wydatki związane z prowadzeniem bloga oraz kanału w mediach społecznościowych nie mogą stanowić Państwa kosztów podatkowych z działalności gospodarczej, której przedmiotem jest (…).

Tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła z tytułu prowadzenia bloga oraz kanału w mediach społecznościowych. Źródłem przychodu nie jest bowiem samo prowadzenie bloga oraz kanału w mediach społecznościowych, lecz udostępnianie powierzchni reklamowej, jak i z zawieranie umów o współpracę.

W świetle powyższego, mając na uwadze przywołane unormowania prawne oraz przedstawiony opisu zdarzenia przyszłego, wydatki związane z prowadzeniem bloga oraz kanału w mediach społecznościowych i tworzeniem artykułów w nich publikowanych nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, gdyż prowadzenie bloga oraz kanału w mediach społecznościowych nie wiąże się z osiąganiem jakichkolwiek przychodów. Zatem, wydatki poniesione na prowadzenie bloga oraz kanału w mediach społecznościowych, z którego Spółka nie czerpie żadnych przychodów nie spełniają warunków wskazanych przez ustawodawcę w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych i wyroków sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-   w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-   w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.