Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowy od osób prawnych jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 października 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 grudnia 2024 r. (data wpływu 30 grudnia 2024 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym i na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm. dalej: „ustawa o CIT”), podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od całości swoich dochodów w Polsce.

Wnioskodawca uzyskał decyzję o wsparciu nr (…) z dnia (…) 2024 r. (dalej: „DoW”), o jakiej mowa w art. 13 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2024 r. poz. 459; dalej: „uWNI”). DoW wydana została w celu zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu. DoW wydana została na prowadzenie na terenie opisanym w pkt I.7 decyzji działalności gospodarczej rozumianej jako działalność zarobkowa wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły, w zakresie określonym w następujących pozycjach Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU):

-(…)

W pkt I.7 DoW wskazano, że Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia działalności gospodarczej w województwie (…), w powiecie (…), w Gminie (…), w miejscowości (…) w obrębie (…), (…), na działach ewidencyjnych:

-(…)

- tj. o łącznej powierzchni działek 2,4749 ha.

W związku z uzyskaniem Decyzji o wsparciu Wnioskodawca planuje rozpocząć korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Decyzji o wsparciu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT oraz przepisach ustawy o WNI wraz z przepisami wykonawczymi do tej ustawy.

W związku z planowaną Inwestycją Wnioskodawca zobowiązał się do:

-   poniesienia na terenie, na którym jest/będzie realizowana nowa inwestycja, kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji, w rozumieniu § 8 ust. 1 pkt 1 i ust. 6 Rozporządzenia, w wysokości nie niższej niż 22.580.000,00 zł (słownie: dwadzieścia dwa miliony pięćset osiemdziesiąt tysięcy złotych) w terminie do dnia 31 grudnia 2026 r.,

-   utworzenia po dniu wydania decyzji, w rozumieniu § 5 ust. 4 i 5 Rozporządzenia terminie do dnia 31 grudnia 2026 r., co najmniej 1 nowego miejsca pracy w związku z nową inwestycją i utrzymanie 196,45 miejsc pracy w okresie od dnia 1 stycznia 2027 r. do dnia 31 grudnia 2027 r.

Zgodnie z treścią Decyzji o wsparciu, termin zakończenia realizacji Inwestycji, po upływie którego koszty inwestycji nie mogą być uznane jako koszty kwalifikowane, określony został na dzień 31 grudnia 2026 r.

Maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych Inwestycji, o których mowa w § 8 ust. 9 Rozporządzenia wyniesie 22.580.000,00 zł (słownie: dwadzieścia dwa miliony pięćset osiemdziesiąt tysięcy złotych).

W ramach kosztów kwalifikowanych, planowanych do poniesienia zgodnie z § 8 ust. 1 Rozporządzenia, Wnioskodawca, jak wskazał we wniosku o uzyskanie decyzji o wsparciu, zamierza kwalifikować koszt związany z zakupem prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, na której znajduje się wynajmowany obecnie obiekt biurowo-produkcyjny, dzięki czemu Wnioskodawca zyska niezależność w ramach prowadzonej działalności a także ustabilizuje swoją sytuację w związku z prowadzonymi pracami modernizacyjnymi odnośnie przestrzeni produkcyjnej a także rozbudowy parku maszynowego (dalej jako: „Nieruchomość”). Właścicielem Nieruchomości jest podmiot, będący podmiotem powiązanym w stosunku do Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT (dalej: „Podmiot powiązany” lub „Sprzedający”). Nieruchomość została wskazana w pkt I.7 DoW.

W dniu 12 września 2024 r. pomiędzy Wnioskodawcą a Podmiotem Powiązanym zawarta została warunkowa umowa sprzedaży Nieruchomości. W dniu 14 października 2024 r. pomiędzy Wnioskodawcą a Podmiotem powiązanym zawarta została Umowa przeniesienia prawa wieczystego użytkowania działek własności budynków.

Wnioskodawca jest mikro, małym lub średnim przedsiębiorstwem w rozumieniu art. 2 ust. 1 Załącznika 1 do Rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu.

W zakresie działalności objętej niniejszym Wnioskiem o interpretację, Wnioskodawca nie uzyskiwał, nie uzyskuje i nie zamierza uzyskiwać przychodów z zysków kapitałowych.

W kontekście obowiązujących przepisów należy zaznaczyć, że Wnioskodawca, nie posiadał i nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego.

Wnioskodawca nie korzysta jeszcze ze zwolnień określonych w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a Ustawy o CIT.

W uzupełnieniu wniosku z 20 grudnia 2024 r., Spółka wskazała:

Obiekt biurowo-produkcyjny, będący przedmiotem zapytania jest budynkiem, w którym znajdują się następujące pomieszczenia:

-hale produkcyjne,

-hale magazynowe,

-pomieszczenia socjalno-biurowe (szatnie, biura, sala konferencyjna, jadalnia dla pracowników).

Wnioskodawca budynek ten w całości wykorzystuje w celu prowadzenia działalności określonej w decyzji o wsparciu. Do tej pory budynek ten był przedmiotem dzierżawy od firm trzecich, natomiast w październiku został zakupiony.

Pytanie

Czy wydatki wymienione w opisie stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę po uzyskaniu decyzji o wsparciu, to jest nabycie wspomnianej zabudowanej nieruchomości gruntowej od podmiotu powiązanego, stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane we wniosku oraz uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki wymienione w opisie stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę po uzyskaniu decyzji o wsparciu, to jest nabycie wspomnianej zabudowanej nieruchomości gruntowej od podmiotu powiązanego, stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Uzasadnienie:

Na podstawie ustawy o WNI wprowadzony został mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu realizacji nowych inwestycji.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI, pod pojęciem nowej inwestycji należy rozumieć:

„inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu” lub:

„nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa”.

Ustawodawca sformułował definicję legalną kosztów kwalifikowanych, którą umieścił w art. 2 pkt 7 Ustawy WNI - są to poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu:

„koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji, z wyłączeniem kosztów poniesionych na samochody osobowe, środki transportu lotniczego, tabor pływający oraz inne składniki majątku służące głównie celom osobistym przedsiębiorcy, a w przypadku przedsiębiorcy będącego spółką handlową - głównie celom osobistym jej wspólnika albo akcjonariusza, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów”, lub:

„dwuletnie koszty pracy poniesione przez przedsiębiorcę na tworzenie określonej liczby nowych miejsc pracy, przez określony czas, w związku z realizacją nowej inwestycji, jakie mogą być uwzględnione przy określaniu maksymalnej pomocy publicznej. W obu przypadkach ustawodawca wskazuje koszty poniesione w okresie ważności DoW”.

Jednocześnie treścią art. 14 ust. 3 pkt 8 Ustawy WNI Rada Ministrów została uprawniona do określenia w drodze rozporządzenia rodzaju kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji.

Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 Rozporządzenia.

Zgodnie z § 8 ust. 1 Rozporządzenia o WNI, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące:

1)kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

2)ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

3)kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

4)ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

5)kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro przedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji,

6)ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy,

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów.

Stosownie do § 9 ust. 1 rozporządzenia o WNI, wsparcie z tytułu kosztów kwalifikowanych nowej inwestycji przysługuje przedsiębiorcy, począwszy od miesiąca, w którym poniósł te koszty po dniu wydania decyzji o wsparciu, aż do wygaśnięcia decyzji o wsparciu lub wyczerpania maksymalnej dopuszczalnej pomocy regionalnej, w zależności od tego, które zdarzenie wystąpi wcześniej.

Przytoczone powyżej przepisy, określają następujące warunki, aby dany wydatek zakwalifikować do objęcia pomocą (uznać za koszt kwalifikowany), tj.:

-   musi być związany (funkcjonalnie) z nową inwestycją,

-   koszt musi być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu, a jednocześnie do daty zakończenia nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu,

-   środki trwałe nabyte lub wytworzone we własnym zakresie muszą zostać wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i uznane za taki środek trwały lub wartość niematerialną i prawną, oraz utrzymane co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata licząc od dnia ich wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

-   najem lub dzierżawa gruntów, budynków i budowli musi trwać co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców, co najmniej 3 lata od daty zakończenia inwestycji,

-   po upływie najmu lub dzierżawy w postaci leasingu finansowego przedsiębiorca jest zobowiązany do nabycia aktywów,

-   wartości niematerialne i prawne w zakresie transferu technologii muszą być wykorzystywane wyłącznie w zakładzie, na rzecz którego przedsiębiorca otrzymuje wsparcie, muszą być ujęte w aktywach tego zakładu co najmniej 5 lat, a w przypadku mikro, małych i średnich przedsiębiorców co najmniej 3 lata, muszą być nabyte na warunkach rynkowych od osoby trzeciej niepowiązanej z nabywcą oraz muszą podlegać amortyzacji zgodnie z przepisami o podatku dochodowym.

Z kolei w przypadku dużych przedsiębiorców:

-  nabycie środków trwałych musi dotyczyć jedynie nowych środków,

-  koszty kwalifikowane na nabycie wartości niematerialnych i związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej zalicza się do kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą w wysokości nieprzekraczającej 50% wartości wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą.

Z literalnego brzmienia przepisów wynika, że wszystkie wydatki mieszczące się w katalogu wskazanym w § 8 ust. 1 Rozporządzenia, realizujące pozostałe warunki określone w Rozporządzeniu i funkcjonalnie związane z nową inwestycją objętą decyzją o wsparciu stanowią koszty kwalifikujące się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje.

Tym samym, zaliczeniu do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu przepisów Rozporządzenia będą podlegać wydatki na nabycie zabudowanej nieruchomości gruntowej (prawo użytkowania wieczystego), ponieważ zawierają się one rodzajowo w § 8 ust. 1 Rozporządzenia.

Koszt ten jest integralnie powiązany z przedmiotowym zakresem nowej inwestycji objętej decyzją o wsparciu. Dzięki poniesieniu wydatków na nabycie Nieruchomości Wnioskodawca będzie mógł nadal prowadzić działalność produkcyjną na terenie obecnie wynajmowanym, a ponadto zyska niezależność w ramach prowadzonej działalności oraz także ustabilizuje swoją sytuację w związku z prowadzonymi pracami modernizacyjnymi odnośnie przestrzeni produkcyjnej a także rozbudowy parku maszynowego.

Jednocześnie z treści unormowań nie wynika, aby przeznaczenie wydatków na same czynności produkcyjne bądź na zaplecze administracyjno-socjalne miało być kryterium zaliczenia wydatków do kosztów kwalifikowanych bądź wykluczenia z kategorii kosztów kwalifikowanych.

W podobnym tonie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 6 października 2023 r. sygn. II FSK 527/23, wskazując:

„Ponadto, odnosząc się do twierdzenia organu, że wydatek na budowę części biurowo administracyjnej, socjalnej i magazynowej oraz części wspólnych nie ma bezpośredniego związku z nową inwestycją, słusznie sąd pierwszej instancji wskazał, że współcześnie nie do pomyślenia jest prowadzenie jakiejkolwiek produkcji bez zaplecza administracyjnego i magazynowego, zaś prowadzenie działalności bez zaplecza socjalnego jest niezgodne z przepisami prawa. Niezrozumiałe więc jest twierdzenie o braku związku z produkcją podłączenia mediów, gdyż bez tych obiektów spółka nie byłaby w stanie realizować działalności produkcyjnej oraz zwiększyć swoich zdolności produkcyjnych. Są one bezpośrednio związane z procesami produkcyjnymi”.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, żaden z przepisów, mających zastosowanie do pomocy publicznej przyznawanej w postaci zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie decyzji o wsparciu, nie przewiduje ograniczenia rozpoznania jako kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje tylko do kosztów związanych z nabyciem gruntów (w tym zabudowanych) od podmiotu niepowiązanego.

Ograniczeń takich nie przewiduje zarówno Rozporządzenie, jak też inne przepisy regulujące kwestie udzielania pomocy przedsiębiorcom, tj.: ustawa o WNI, ustawa o CIT czy Rozporządzenie nr 651/2014.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż stosowne zastrzeżenie w tym zakresie zostało przewidziane w przypadku zakupu wartości niematerialnych i prawnych. W § 8 ust. 3 pkt 2 Rozporządzenia wskazano bowiem, że wartości niematerialne i prawne kwalifikują się do kosztów nowej inwestycji, jeżeli będą nabyte na warunkach rynkowych od osoby trzeciej niepowiązanej z nabywcą. Podobne postanowienia zostały przewidziane także w regulacjach unijnych.

Należy podkreślić, że odpowiednie ograniczenie nie zostało natomiast przewidziane dla innych rodzajów kosztów kwalifikowanych. W związku z tym, dokonując wykładni a contrario przepisów, należy uznać, że skoro takie ograniczenie odnosi się tylko do wartości niematerialnych i prawnych, a nie zostało przewidziane w odniesieniu do pozostałych kosztów, to nie dotyczy ono kosztów w zakresie którym poniesie je Wnioskodawca na nabycie Nieruchomości, bowiem przepisy Rozporządzenia, definiując koszty kwalifikowane, nie zawierają ograniczeń dotyczących podmiotu, z którym realizowana ma być transakcja nabycia zabudowanego gruntu.

W przepisach właściwych nie ma bowiem ograniczeń, które by wskazywały, że środki trwałe muszą być nabywane od podmiotów trzecich niepowiązanych z nabywcą.

Stanowisko takie potwierdzone zostało także w najnowszych interpretacjach:

-Interpretacja indywidualna z dnia 23 września 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-3.4010.440.2024.1.DW,

-Pismo z dnia 4 października 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB1-3.4010.420.2024.2.DW.

Mając na uwadze powyższe argumenty należy przyjąć, że wydatki na nabycie przedmiotowej zabudowanej nieruchomości gruntowej (prawo użytkowania wieczystego) zawierają się w katalogu określonym w § 8 ust. 1 Rozporządzenia i będą stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu Rozporządzenia i wpłyną na wysokość kwoty pomocy publicznej w postaci zwolnienia podatkowego przysługującego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a Ustawy o CIT.

Jak wskazał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w sprawie o sygnaturze akt I SA/Sz 392/23 racjonalnie rzecz oceniając - bez wątpienia nowa inwestycja w zakresie produkcji wymaga adekwatnego zaplecza administracyjnego, socjalnego. Obie te składowe nowej inwestycji tworzą integralną całość w tym znaczeniu, że rozwój w sferze produkcji jest wykluczony bez adekwatnego zaplecza administracyjnego, socjalnego. Prawo zakazuje prowadzenia przedsiębiorstwa bez takiego zaplecza. Z kolei rozbudowa takiego zaplecza ma uzasadnienie tylko o tyle, o ile intensyfikuje się produkcja prowadzona w przedsiębiorstwie. Należy zatem dojść do wniosku, w myśl którego nowa inwestycja w sferze produkcji zawiera w sobie składową w postaci niezbędnego, adekwatnego zaplecza administracyjnego, socjalnego.

Analogiczny pogląd prawny zaprezentowany został także w sprawach sygn.: III SA/Wa 2131/19, II FSK 357/21, III SA/Wa 1683/20, III SA/Wa 1706/20, I SA/Po 518/21, I SA/Wr 517/22, II FSK 527/23.

W świetle powyższego, Wnioskodawca podtrzymuje dotychczasowe stanowisko, zgodnie z którym wydatki wymienione w opisie stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę po uzyskaniu decyzji o wsparciu, to jest nabycie wspomnianej zabudowanej nieruchomości gruntowej od podmiotu powiązanego, stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 459 dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o WNI,

wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”),

wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2023 r. poz. 74, 1688 i 2005), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Na podstawie art. 17 ust. 4 ustawy o CIT,

zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o WNI,

przez nową inwestycję należy rozumieć:

a)inwestycję w rzeczowe aktywa trwałe lub wartości niematerialne i prawne związane z założeniem nowego zakładu, zwiększeniem zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu, dywersyfikacją produkcji zakładu przez wprowadzenie produktów uprzednio nieprodukowanych w zakładzie lub zasadniczą zmianą dotyczącą procesu produkcyjnego istniejącego zakładu lub

b)nabycie aktywów należących do zakładu, który został zamknięty lub zostałby zamknięty, gdyby zakup nie nastąpił, przy czym aktywa nabywane są przez przedsiębiorcę niezwiązanego ze sprzedawcą i wyklucza się samo nabycie akcji lub udziałów przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy o WNI, koszty kwalifikowane nowej inwestycji to,

poniesione w okresie ważności decyzji o wsparciu:

a)koszty inwestycji kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną z tytułu nowej inwestycji, z wyłączeniem kosztów poniesionych na samochody osobowe, środki transportu lotniczego, tabor pływający oraz inne składniki majątku służące głównie celom osobistym przedsiębiorcy, a w przypadku przedsiębiorcy będącego spółką handlową - głównie celom osobistym jej wspólnika albo akcjonariusza, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, lub

b)dwuletnie koszty pracy poniesione przez przedsiębiorcę na tworzenie określonej liczby nowych miejsc pracy, przez określony czas, w związku z realizacją nowej inwestycji, jakie mogą być uwzględnione przy określaniu maksymalnej pomocy publicznej.

Należy zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o WNI,

wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej dalej „decyzją o wsparciu”.

Przedmiotem decyzji o wsparciu – w myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI – jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego przepisu.

Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI, i określa okres obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.

Prawo do zwolnienia z opodatkowania dochodu z tytułu realizacji nowej inwestycji jest uzależnione od poniesienia kosztów kwalifikowanych. Katalog ponoszonych wydatków, które można uznać za koszty kwalifikowane, określa § 8 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 2022 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji (Dz. U. z 2022 r. poz. 2861 ze zm., dalej: „rozporządzenie o WNI”).

Jak wynika z tego przepisu, do kosztów kwalifikujących się do objęcia wsparciem na nowe inwestycje zalicza się koszty będące,

a) kosztem związanym z nabyciem gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego,

b) ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, kompletnych i zdatnych do użytku w dniu przyjęcia do używania, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika i zaliczenia ich do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,

c) kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych,

d) ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how i nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3,

e) kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku mikroprzedsiębiorców, małych przedsiębiorców i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od dnia zakończenia nowej inwestycji,

f) ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy

- pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów.

Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji.

Również kosztem kwalifikowanym nie są wydatki związane z nabyciem posiadanych, przed wydaniem decyzji o wsparciu, aktywów, jeżeli nowa inwestycja realizowana jest z uwzględnieniem posiadanych przez podatnika aktywów w zakresie istnienia ścisłych powiązań istniejącej inwestycji i nowej inwestycji.

Uznanie poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane jest uzależnione od tego, czy dane koszty będą miały wpływ na proces produkcji (usług) przedsiębiorstwa, w sposób konkretyzujący nową inwestycję.

Analizując powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że określają one następujące warunki, aby dany wydatek będący kosztem związanym z nabyciem zabudowanej nieruchomości gruntowej na której znajduje się obiekt biurowo-produkcyjny zakwalifikować do objęcia pomocą, wydatek ten musi:

-stanowić koszt nowej inwestycji,

-zostać poniesiony na terenie określonym w decyzji o wsparciu,

-być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu.

Jak wynika z opisu sprawy, Spółka zamierza zakupić prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej, na której znajduje się wynajmowany obecnie obiekt biurowo-produkcyjny, dzięki czemu zyska niezależność w ramach prowadzonej działalności a także ustabilizuje swoją sytuację w związku z prowadzonymi pracami modernizacyjnymi odnośnie przestrzeni produkcyjnej a także rozbudowy parku maszynowego. Właścicielem nieruchomości jest podmiot będący podmiotem powiązanym w stosunku do Spółki.

Obiekt biurowo-produkcyjny, będący przedmiotem zapytania jest budynkiem, w którym znajdują się następujące pomieszczenia:

-hale produkcyjne,

-hale magazynowe,

-pomieszczenia socjalno-biurowe (szatnie, biura, sala konferencyjna, jadalnia dla pracowników).

Państwo budynek ten w całości wykorzystują w celu prowadzenia działalności określonej w decyzji o wsparciu. Do tej pory budynek ten był przedmiotem dzierżawy od firm trzecich, natomiast w październiku został zakupiony.

W przykładzie nr 11 Objaśnień podatkowych z dnia 6 marca 2020 r. dotyczących sposobu ustalania dochodu zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym, osiągniętego z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowej inwestycji, wskazano, że „Uznanie poniesionych wydatków za koszty kwalifikowane jest uzależnione od tego, czy dane koszty będą miały wpływ na działalność produkcyjną przedsiębiorstwa. Za koszty kwalifikowane należy uznać koszty poniesione w związku z uruchomieniem nowych linii produkcyjnych w dotychczas zajmowanym budynku administracyjnym, co jest równoznaczne ze zwiększeniem zdolności produkcyjnych przedsiębiorstwa. Nie można uznać kosztów wybudowania nowego budynku administracyjnego jako kosztów kwalifikowanych, gdyż ta inwestycja nie przyczynia się do wzrostu zdolności produkcyjnych”.

W ww. Objaśnieniach wskazano także, że: „Nie każdy koszt mieszczący się w katalogu kosztów kwalifikowanych może być uznany za kwalifikowany. Jeżeli realizowana inwestycja nie powoduje zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, dywersyfikacji produkcji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, nie spełnia tym samym wymagań zawartych w definicji nowej inwestycji”.

Jeżeli w ramach nowej inwestycji Spółka poniesie wydatki, które nie powodują zwiększenia zdolności produkcyjnej istniejącego przedsięwzięcia, dywersyfikacji albo zasadniczej zmiany dotyczącej procesu produkcyjnego, wydatek taki nie może zostać ujęty jako koszt kwalifikowany nowej inwestycji, gdyż nie spełnia definicji nowej inwestycji.

Wydatki poniesione na nabycie zabudowanej nieruchomości gruntowej, w części inwestycji która przyczynia się do wzrostu zdolności produkcyjnych (tj. część produkcyjna obiektu), należy uznać za koszty kwalifikowane.

Natomiast, wydatków poniesionych na nabycie zabudowanej nieruchomości gruntowej w pozostałej części (tj. część socjalno-biurowa obiektu) nie sposób uznać za koszt kwalifikowany.

Należy podkreślić, że aby wydatek mógł zostać uznany za koszt kwalifikowany, powinien mieć ścisły związek z realizacją inwestycji, z której dochód podlega zwolnieniu z podatku CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT.

Wydatki na część socjalno-biurową obiektu nie mogą stanowić kosztów kwalifikowanych. Wydatki te w istocie pozostają bez wpływu na procesu produkcji w nowej inwestycji. Socjalno-biurowa część obiektu (szatnie, biura, sala konferencyjna, jadalnia dla pracowników) służy innym celom niż właściwy proces produkcji w przedsiębiorstwie.

Tym samym, Państwa stanowisko dotyczące ustalenia, czy wydatki wymienione w opisie stanu faktycznego, poniesione przez Wnioskodawcę po uzyskaniu decyzji o wsparciu, to jest nabycie wspomnianej zabudowanej nieruchomości gruntowej od podmiotu powiązanego, stanowić będą koszty kwalifikowane w rozumieniu § 8 ust. 1 Rozporządzenia i wpłyną na kalkulację kwoty pomocy publicznej przysługującej Spółce w postaci zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT:

-w zakresie hal produkcyjnych i hal magazynowych znajdujących się na zabudowanej nieruchomości gruntowej – jest prawidłowe,

-w zakresie pomieszczenia socjalno-biurowego znajdującego się na zabudowanej nieruchomości gruntowej – jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one indywidualnych spraw podatników w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i wyłącznie w tych danych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Nadmienić przy tym należy, że powołane orzeczenia sądów administracyjnych są rozstrzygnięciami wydanymi w konkretnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszącymi, w związku z tym, nie mają waloru wykładni powszechnie obowiązującej. Orzeczenia sądowe są dla organu nieocenionym źródłem wiedzy i materiałem poznawczym, bieżąco wykorzystywanym w toku załatwiania spraw. Z tego względu należy pamiętać, że orzeczenia mają charakter indywidualny, nie wiążą organów podatkowych i są formalnie wiążące dla organu podatkowego tylko w konkretnej sprawie. Orzeczenia nie mają mocy prawnej precedensów i charakteru wykładni powszechnie obowiązującej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

-Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.