Interpretacja indywidualna po wyroku sądu – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)  ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 18 marca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 21 września 2021 r. sygn. akt I SA/Rz 558/21 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 sierpnia 2024 r. sygn. akt II FSK 1447/21; i

2)  stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 marca 2021 r. wpłynął wniosek z 18 marca 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczył podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy pomoc de minimis uzyskana przez Wnioskodawcę w odniesieniu do innych kosztów kwalifikowanych lub gdy nie da się jej do takich kosztów przypisać, podlega łączeniu (kumulacji) ze zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie Zezwoleń bez ograniczeń, a tym samym, czy wartość uzyskanej pomocy de minimis nie zmniejsza limitu zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A sp. z o.o. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) z siedzibą (…) jest członkiem grupy A, podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: „PDOP"”), prowadzącym działalność gospodarczą polegającą (…).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie dwóch Specjalnych Stref Ekonomicznych - X Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „XSSE”) oraz Y Parku Technologicznego (dalej: „YPT”; dalej łącznie: XSSE oraz YPT jako: „SSE”) na podstawie następujących zezwoleń:

-Zezwolenie z dnia (...) 2017 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie XSSE;

-Zezwolenie z dnia (...) 2016 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej YPT;

-Zezwolenie z dnia (...) 2013 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie XSSE;

-Zezwolenie z dnia (...) 2012 r. na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie YPT;

-Zezwolenie z dnia (...) 2010 r. na prowadzenie działalności na terenie XSSE.

- (dalej razem: „Zezwolenia”).

Spółka, w oparciu o powyższe Zezwolenia, korzysta ze zwolnienia z PDOP na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP. Pomoc w ramach zwolnienia z PDOP jest otrzymywana na podstawie poniesionych kosztów kwalifikowanych realizowanej inwestycji.

Niezależnie od powyższego, w latach 2013-2014 Spółka skorzystała ze zwolnienia z podatku od nieruchomości (dalej: „zwolnienie z PoN”), na podstawie art. 7 ust 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.), w związku z uchwałą Rady Miasta z dnia 2 października 2007 r. w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości na terenie Miasta w ramach pomocy de minimis na tworzenie nowych miejsc pracy związanych z nową inwestycją, zmienionej uchwałą Rady Miasta z dnia 30 grudnia 2009 r. i uchwałą Rady Miasta z dnia 30 czerwca 2011 r.

Pomoc ta stanowiła pomoc de minimis i została udzielona zgodnie ze wskazanymi wyżej uchwałami Rady Miasta, tj. w oparciu o utworzone w związku z realizacją nowej inwestycji nowe miejsca pracy. Okres zwolnienia z PoN był uzależniony od liczby nowo utworzonych miejsc pracy. Wysokość otrzymanej pomocy nie była zależna od wysokości kosztów poniesionych na wynagrodzenia zatrudnionych pracowników - warunkiem jej przyznania było wyłącznie utworzenie odpowiedniej liczby nowych miejsc pracy.

Wnioskodawca podkreśla, że otrzymana przez niego pomoc, tj. zwolnienie z PDOP oraz zwolnienie z PoN zostały przyznane w oparciu o spełnienie odrębnych warunków, tj. odpowiednio poniesienie kosztów kwalifikowanych w określonej wysokości oraz zatrudnienie wymaganej ilości osób.

Pytanie

Czy pomoc de minimis uzyskana przez Wnioskodawcę w odniesieniu do innych kosztów kwalifikowanych lub gdy nie da się jej do takich kosztów przypisać, podlega łączeniu (kumulacji) ze zwolnieniem z PDOP na podstawie Zezwoleń bez ograniczeń, a tym samym, czy wartość uzyskanej pomocy de minimis nie zmniejsza limitu zwolnienia z PDOP?     

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku gdy pomoc de minimis została udzielona w odniesieniu do innych kosztów kwalifikowanych lub nie da się jej do takich kosztów przypisać, to może być łączona z pomocą z PDOP bez ograniczeń. Konsekwentnie pomoc w postaci zwolnienia z PoN nie będzie zmniejszała wysokości przysługującego zwolnienia z PDOP.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Jak wynika z artykułu 8 Rozporządzenia Komisji Europejskiej z dnia 17 czerwca 2014 r. nr 651/2014 uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz.U.UE.L.2014.187.1.; dalej: „Rozporządzenie 651”), pomoc publiczna uzyskiwana z różnych źródeł podlega nieograniczonej kumulacji. Tym samym, w przypadku łączenia tego typu pomocy, nie będzie dochodzić do zmniejszenia dopuszczalnego limitu pomocy udzielanej w wysokości maksymalnej intensywności, o ile środki te dotyczyć będą różnych, możliwych do wyodrębnienia kosztów kwalifikowanych.

Powyższe znajduje także potwierdzenie w Rozporządzeniu Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne ze wspólnym rynkiem w zastosowaniu art. 87 i 88 Traktatu (Dz.U.UE.L.2008.214.3; dalej: „Rozporządzenie 800”), które znajduje zastosowanie do przypadków pomocy publicznej udzielanej przed wejściem w życie Rozporządzenia 651.

Jednocześnie, Spółka wskazuje na art. 5 ust. 2 Rozporządzenia 1407, którego gramatyczna (językowa, literalna) treść zdaje się potwierdzać prezentowane przez Spółkę stanowisko, tj. zgodnie z którą pomocy de minimis nie można łączyć z pomocą państwa w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych lub z pomocą państwa dla tego samego środka finansowania ryzyka, w przypadku gdyby taka kumulacja miała przekroczyć odpowiedni maksymalny poziom intensywności pomocy lub kwotę pomocy ustaloną pod kątem specyficznych uwarunkowań każdego przypadku w rozporządzeniu w sprawie wyłączeń grupowych lub w decyzji Komisji. Pomoc de minimis, której nie przyznano w odniesieniu do konkretnych kosztów kwalifikowalnych lub której nie można przypisać do takich kosztów, można łączyć z inną pomocą państwa przyznaną zgodnie z rozporządzeniem w sprawie wyłączeń grupowych lub zgodnie z decyzją przyjętą przez Komisję.         

Z powyższego można więc wyciągnąć wniosek, że pomoc de minimis powinna podlegać kumulacji z inną pomocą jedynie w sytuacji, kiedy dotyczy ona tych samych kosztów kwalifikowanych, natomiast w innym przypadku (m.in. w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym opisanym przez Spółkę) takie ograniczenie nie będzie miało zastosowania, ze względu na odrębność kosztów kwalifikowanych, których dotyczą przedmiotowe zwolnienia z PDOP oraz PoN.              

Jednocześnie, pomoc przyznana na podstawie tożsamych kosztów kwalifikowanych może być kumulowana w taki sposób, by jej suma nie przekroczyła wysokości maksymalnej intensywności pomocy. Z kolei pomoc de minimis, która nie jest przyznawana na podstawie kosztów kwalifikowanych, podlega co do zasady nieograniczonej kumulacji z pomocą obliczaną na podstawie kosztów kwalifikowanych.

Zgodnie z treścią uchwał Rady Miasta będących podstawą udzielenia Wnioskodawcy zwolnienia z PoN, tj.:

-    uchwały Nr (…) Rady Miasta z dnia 2 października 2007 r. w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości na terenie Miasta w ramach pomocy de minimis na tworzenie nowych miejsc pracy związanych z nową inwestycją, zmienionej uchwałą Nr (…) Rady Miasta z dnia 30 grudnia 2009 r.; i

-    uchwałą Nr (…) Rady Miasta z dnia 30 czerwca 2011 r.

- zwolnienie z PoN zostało przyznane Spółce jako zwolnienie nowo wybudowanych budynków, budowli lub ich części oraz gruntów z nimi związanych, na podstawie utworzenia nowych miejsc pracy w związku z realizowaną inwestycją.

Jednocześnie, wysokość zwolnienia z PDOP przyznanego na podstawie uzyskanych Zezwoleń jest kalkulowana w oparciu o koszty kwalifikowane - w przypadku Wnioskodawcy są to koszty inwestycji, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia SSE, a nie tzw. koszty pracy, wskazane w § 3 ust. 1 pkt 2 tego Rozporządzenia.

Mając na uwadze powyższe, w zakresie zwolnienia z PDOP Wnioskodawca korzysta z regionalnej pomocy publicznej na podstawie kosztów inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 14 ust. 4 lit. a Rozporządzenia 651 oraz art. 12 ust. 1 lit. a Rozporządzenia 800.

Z kolei, jak już wskazano powyżej, zwolnienie z PoN stanowi pomoc de minimis. Zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 3 Rozporządzenia 800, właściwego dla kumulacji pomocy sprzed wejścia w życie Rozporządzenia 651 (co nastąpiło dnia 1 lipca 2014 r.): „Pomocy wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia nie można kumulować z żadną inną pomocą wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia ani z pomocą de minimis spełniającą warunki, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (WE) nr 1998/2006, ani z inną pomocą finansowaną przez Wspólnotę w odniesieniu do tych samych - częściowo lub w całości - kosztów kwalifikowalnych, jeżeli wynikiem tej kumulacji byłoby przekroczenie najwyższego progu intensywności pomocy lub kwoty pomocy mającej zastosowanie do tej pomocy na mocy niniejszego rozporządzenia”.

Z powyższego wynika, że kumulacja pomocy de minimis z pomocą w postaci zwolnienia z PDOP na podstawie Zezwoleń jest niedozwolona w przypadku, gdy obie te formy pomocy były kalkulowane w odniesieniu do zbieżnych kosztów kwalifikowanych, a kumulacja prowadziłaby do przekroczenia progu maksymalnej intensywności pomocy.

Na kanwie powyższego, Wnioskodawca wyjaśnia, że zwolnienie z PoN nie jest udzielane na podstawie kosztów kwalifikowanych - zgodnie z treścią wskazanych wyżej uchwał zwolnienie to jest przyznawane na konkretny, wyrażony w latach okres, którego długość jest uzależniona od ilości utworzonych w związku z nową inwestycją nowych miejsc pracy. Przez nową inwestycję rozumiane są nowo wybudowane budynki lub budowle oraz związane z nimi grunty.

Tym samym, zwolnienie z PoN nie jest udzielane w oparciu o szacunkowe koszty płacy wynikające z utworzenia miejsc pracy, o których mowa m.in. w art. 12 ust. 3 Rozporządzenia 800 oraz art. 14 ust. 4 lit. b Rozporządzenia 651, tak jak ma to miejsce m.in. w przypadku zwolnienia z PoN udzielanego w ramach regionalnej pomocy inwestycyjnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, jako że zwolnieniu z PoN podlega całość budynków, budowli lub ich części oraz grunty, niezależnie od wysokości podatku podlegającego zwolnieniu oraz niezależnie od wysokości kosztów wynagrodzeń nowo zatrudnionych pracowników, a jedynym czynnikiem warunkującym przyznanie zwolnienia oraz okres jego obowiązywania jest odpowiednia liczba nowych miejsc pracy, to należy stwierdzić, że podstawą skorzystania ze zwolnienia z PoN nie są koszty kwalifikowane.

Skoro zatem pomoc de minimis nie została udzielona na podstawie kosztów kwalifikowanych, to w opinii Wnioskodawcy łączenie pomocy w formie zwolnienia z PoN ze zwolnieniem z PDOP nie podlega powyższemu ograniczeniu, a konsekwentnie pomoc ta jest dopuszczalna w pełnym zakresie. Tym samym, wysokość udzielonej pomocy de minimis nie zmniejsza dostępnego limitu zwolnienia z PDOP na podstawie Zezwoleń.

W tym kontekście Wnioskodawca zwraca uwagę, że zgodnie z brzmieniem powołanych powyżej przepisów, ograniczeniu nie podlega kumulacja pomocy otrzymanej w ramach jednej inwestycji, lecz pomoc uzyskana na podstawie poniesienia tych samych kosztów kwalifikowanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, ocena ponoszonych kosztów kwalifikowanych może być dokonywana w sytuacji, gdy wysokość pomocy publicznej zależy od wysokości poniesionych kosztów kwalifikowanych, a pomoc publiczna jest kalkulowana w oparciu o ich wysokość - jak ma to miejsce w przypadku zwolnienia z PDOP, z którego korzysta Wnioskodawca, gdzie wysokość zwolnienia zależy od wartości poniesionych na realizację inwestycji kosztów kwalifikowanych.

Z kolei w przypadku zwolnienia z PoN, wysokość otrzymanej pomocy nie jest uzależniona od wysokości poniesionych konkretnych kosztów kwalifikowanych. Warunkiem uzyskania zwolnienia z PoN było utworzenie odpowiedniej liczby nowych miejsc pracy w związku z przeprowadzaną inwestycją (tj. nowo wybudowanymi budynkami lub budowlami oraz związanymi gruntami). Zakres zwolnienia z PoN jest niezależny od wysokości kosztów wynagrodzeń nowo zatrudnionych pracowników - warunkiem uzyskania zwolnienia jest wyłącznie utworzenie nowych miejsc pracy, a zwolnieniu podlega całość budynków, budowli lub ich części oraz grunty.

Podkreślić przy tym należy, że Spółka uzyskałaby pomoc w takiej samej wysokości niezależnie od wysokości wynagrodzeń nowo zatrudnionych pracowników, a zatem nie sposób uznać, że pomoc publiczna w formie zwolnienia z PoN została przyznana na podstawie kosztów kwalifikowanych.

Tym samym, skoro nie sposób ustalić wysokości poniesionych wydatków, które miałyby stanowić podstawę dla obliczenia wysokości pomocy publicznej w formie zwolnienia z PoN, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że przyznana w tej formie pomoc publiczna nie została udzielona na dające się wyodrębnić koszty kwalifikowane, a tym bardziej na koszty kwalifikowane takie same jak w przypadku zwolnienia z PDOP.

Sam związek inwestycji z udzieloną pomocą publiczną nie jest wystarczający dla uznania tożsamości ponoszonych przez Spółkę wydatków - konieczne jest wskazanie poszczególnych kosztów kwalifikowanych oraz ich konkretnej wartości.

Ponadto, należy podkreślić, że gdyby nawet interpretacja treści uchwał o zwolnieniu z PoN prowadziła do wniosku, że podstawą udzielenia zwolnienia z PoN były koszty pracy związane z nowymi miejscami pracy, kumulacja nadal nie podlegałaby ograniczeniu, bowiem omawiane koszty pracy byłyby kosztami odrębnymi od wskazanych powyżej kosztów inwestycji w rzeczowe aktywa trwałe, rozpoznawanych jako podstawa zwolnienia z PDOP.

Wobec powyższego, przyjmując interpretację uchwał w sprawie zwolnienia z PoN, że pomoc de minimis w formie zwolnienia z PoN jest udzielana na podstawie kosztów kwalifikowanych, kumulacja nadal nie podlegałaby przedmiotowemu ograniczeniu ze względu na odmienne koszty kwalifikowane w obydwóch rodzajach udzielanej pomocy. Analogiczny wniosek wynika z interpretacji Rozporządzenia 651. Zgodnie z jego art. 8 ust. 5: „Pomocy państwa wyłączonej na mocy niniejszego rozporządzenia nie można kumulować z pomocą de minimis w odniesieniu do tych samych kosztów kwalifikowalnych, jeżeli skutkiem takiej kumulacji byłoby przekroczenie poziomów intensywności pomocy określonych w rozdziale III niniejszego rozporządzenia”.

Powyższy przepis przewiduje zatem ograniczenie podobne do tego wyrażonego w Rozporządzeniu 800, tj. wyłączenie kumulacji pomocy de minimis z pozostałą pomocą powyżej maksymalnej intensywności, w przypadku gdy pomoc udzielana jest na podstawie tych samych kosztów kwalifikowanych.

Jako że, jak wskazano powyżej, pomoc de minimis w postaci zwolnienia z PoN nie jest kalkulowana na podstawie kosztów kwalifikowanych, tym bardziej takich samych jak w przypadku zwolnienia z PDOP, obydwie formy pomocy mogą być w opinii Wnioskodawcy kumulowane bez ograniczeń. Tym samym, również na podstawie Rozporządzenia 651 oraz Rozporządzenia 1407 wysokość udzielonej pomocy de minimis w formie zwolnienia z PoN nie zmniejsza dostępnego limitu zwolnienia z PDOP na podstawie Zezwoleń.

W tym kontekście należy zwrócić uwagę na pkt 25 preambuły do Rozporządzenia 651, który potwierdza prezentowane przez Wnioskodawcę stanowisko:

„(...) Pomoc de minimis nie jest zazwyczaj przyznawana na szczególne możliwe do wyodrębnienia koszty kwalifikowalne ani nie jest z takimi kosztami związana. W takim przypadku należy zapewnić możliwość swobodnej kumulacji pomocy de minimis z pomocą państwa wyłączoną na mocy niniejszego rozporządzenia. Natomiast w przypadkach, gdy pomoc de minimis przyznawana jest na te same możliwe do wyodrębnienia koszty kwalifikowane co pomoc państwa wyłączona na mocy niniejszego rozporządzenia, kumulacja powinna być dozwolona jedynie do maksymalnej intensywności pomocy, określonej w rozdziale III niniejszego rozporządzenia”.

Mając na uwadze powyższe, jak wprost wskazano w powyższym fragmencie Rozporządzenia 651 oraz innych powołanych przepisach (m.in. w art. 5 ust. 2 Rozporządzenia 1407), w przypadku gdy pomoc de minimis nie jest udzielana na podstawie kosztów kwalifikowanych, tj. jak w przypadku omawianego zwolnienia z PoN, podlega ona nieograniczonemu łączeniu z pomocą w postaci zwolnienia z PDOP, dopuszczalnego na podstawie Rozporządzenia 651 (a uprzednio Rozporządzenia 800).

W przypadku natomiast, gdy pomoc udzielona jest na podstawie odmiennych kosztów kwalifikowanych, również może podlegać łączeniu bez ograniczenia, co wynika a contrario z przepisów wskazujących, że ograniczeniu kumulacji do maksymalnej intensywności pomocy podlega pomoc na podstawie tych samych kosztów kwalifikowanych.

W konsekwencji, zdaniem Spółki, w przypadku gdy pomoc de minimis została udzielona w odniesieniu do innych kosztów kwalifikowanych lub nie da się jej do takich kosztów przypisać, to może być łączona z pomocą z PDOP bez ograniczeń. Tym samym, pomoc w postaci zwolnienia z PoN nie będzie zmniejszała wysokości przysługującego zwolnienia z PDOP.

Z ostrożności, na koniec Spółka pragnie wskazać, że w jej ocenie wskazane we wniosku przepisy odwołują się do zagadnień związanych ze zwolnieniem z podatku dochodowego, zaś owe przepisy wraz z art. 17 ust. 1 pkt 34 UPDOP stanowią normatywny przedmiot interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w rozumieniu Rozdziału 1a Oddziału II ustawy z dn. 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900). Dla celów poparcia swoich zapatrywań Wnioskodawca pragnie przywołać poniższy fragment z uzasadnienia wyroku WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 10 września 2015 r., sygn. I SA/Go 290/15, dotyczącego uznania za przepisy prawa podatkowego przepisów rozporządzenia regulującego korzystanie ze zwolnienia podatkowego na podstawie prowadzenia działalności w SSE, w którym Sąd stwierdził m.in., że:

„Spółka w skardze zauważyła, że doprecyzowanie zasad zwolnienia uregulowanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajduje się w przepisach rozporządzenia strefowego, do których m.in. odsyła ww. art. 17 ust. 1 pkt 34, z czym należy się zgodzić. Podkreślenia bowiem wymaga, że przepisy § 5 oraz § 6 rozporządzenia strefowego wprost odwołują się do kwestii dotyczących zwolnienia od podatku dochodowego. Zatem należy wskazać, że przywołane przepisy § 5 i § 6 rozporządzenia tworzą z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych normę prawną, która stanowi normatywny przedmiot indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w rozumieniu rozdziału 1a działu II Ordynacji podatkowej”.

Dodatkowo Spółka wskazuje, iż zgodnie z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 8 maja 2007 r. (sygn. I SA/Rz 254/07), przepisy rozporządzenia regulujące szczegółowe kwestie związane z korzystaniem ze zwolnienia z PDOP (w tym kalkulacji limitu pomocy publicznej) stanowią normy prawa podatkowego, do których zastosowanie winny mieć przepisy art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podobnie uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 21 listopada 2007 r. (sygn. III SA/Wa 1737/07), w którym stwierdził, iż nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość.

Podobne zapatrywania - zgodnie z którymi interpretacja indywidualna nie powinna zostać zawężona jedynie do przepisów stricte podatkowych - zostały wskazane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 14 listopada 2014 r. o sygn., II FSK 2524/12, zgodnie z którym:

„Nie można obowiązku udzielania przez organ podatkowy pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego zawężać wyłącznie do ustaw zawierających w tytule pojęcie prawa podatkowego, ponieważ nie tylko w tych ustawach uregulowano elementy, od których zależy opodatkowanie i jego wysokość. Prawo podatkowe w kontekście wymogów dotyczących wydawania jego indywidualnych interpretacji, należy określić jako ogół przepisów regulujących zasady powstawania, ustalania oraz wygasania zobowiązań podatkowych oraz obowiązki podatników, płatników i inkasentów poszczególnych podatków oraz traktujących także o obowiązujących procedurach, które powinny być przestrzegane przez organy podatkowe oraz strony w trakcie postępowania podatkowego i wykonywania innych czynności zmierzających do ustalenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego i skutecznego poboru podatku. Pod pojęciem prawa podatkowego należy więc rozumieć wszelkie normy prawne, które regulują elementy konstrukcyjne, tj. podmiotowe i przedmiotowe podatku, zatem także normy prawne nie znajdujące się w ustawach podatkowych”.

W tożsamy sposób wypowiedział się NSA w wyroku z 27 listopada 2013 r., o sygn. II FSK 2981/11 wskazując, że interpretacji w rozumieniu rozdziału 1a) działu II Ordynacji podatkowej podlegać będą wszystkie przepisy konkretną normę podatkową tworzące, w tym przepisy niepodatkowe, ocena możliwości stosowania i wykładnia, których są niezbędne dla zinterpretowania normy prawnopodatkowej.

W kontekście powyższego Spółka zauważa, że zgodnie z art. 87 Konstytucji RP, do źródeł powszechnie obowiązującego prawa w Polsce należą: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Tym samym obowiązki podatników, do których mają zastosowanie przepisy unijne, również powinny być przedmiotem interpretacji indywidualnej DKIS, jako składające się na elementy konstrukcyjne prawa podatkowego. Argument ten nabiera szczególnego znaczenia również przez wzgląd na to, że wniosek dotyczy tematyki bezpośrednio związanej z określeniem zobowiązania podatkowego Spółki, poprzez ustalenie dopuszczalnego zwolnienia z PDOP/PoN (z uwagi na to, że pomoc publiczna w postaci tych zwolnień może podlegać limitowaniu) - przez co osiągnięcie limitu dopuszczalnych zwolnień może realnie wpływać na wysokość zobowiązania podatkowego.

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 11 czerwca 2021 r. wydałem interpretację indywidualną Znak: 0111-KDIB1-2.4010.121.2021.1.AK w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe. Interpretację doręczono Państwu 16 czerwca 2021 r.

Skarga na interpretację

Pismem z 15 lipca 2021 r. wnieśli Państwo skargę na ww. interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie. Skarga wpłynęła do mnie 16 lipca 2021 r.

Wnieśli Państwo o:

1.uchylenie interpretacji w całości na podstawie art. 146 § 1 i art. 145 § 1 pkt 1 lit a) i c) PPSA;

2.zasądzenie na rzecz Skarżącej kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych na podstawie art. 200 w związku z art. 205 § 2 PPSA.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie wyrokiem z 21 września 2021 r. sygn. akt I SA/Rz 558/21 uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie – wyrokiem z 14 sierpnia 2024 r. sygn. akt II FSK 1447/21 oddalił skargę kasacyjną.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, który uchylił skarżoną interpretację indywidualną stał się prawomocny od 14 sierpnia 2024 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny zwrócił akta sprawy 7 listopada 2024 r.

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku  

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.):

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oraz Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dniu wydania pierwotnej interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

-    w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

-    w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.