Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 6 listopada 2024 r. o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych który dotyczy ustalenia, czy udzielenie Detalistom rabatów dokumentowane innymi niż faktura dokumentami stanowi dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, które powinny być ujmowane jako koszt w dacie poniesienia, tj. ujęcia w księgach dokumentu dokumentującego udzielony rabat.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

S.A. [dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”] jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług [dalej: „VAT”] z siedzibą działalności gospodarczej na terytorium Polski i jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka prowadzi działalność m.in. w zakresie produkcji i sprzedaży hurtowej (…) [dalej: „Towary”].

W ramach ww. działalności, Wnioskodawca sprzedaje Towary na rzecz hurtowni/dystrybutorów, będących czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT [dalej: „Dystrybutorzy”], którzy następnie sprzedają Towary do podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną, również będących czynnymi, zarejestrowanymi podatnikami VAT [dalej: „Detaliści”].

Dystrybutorzy co do zasady składają zamówienia i dokonują zakupu towarów u Spółki w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w zakres której wchodzi zaopatrywanie w zamówione towary Detalistów.

Detaliści nie mogą dokonać zakupu Towarów bezpośrednio u Spółki, mogą jednak wybrać Dystrybutora, u którego chcą dokonać zakupu Towarów Spółki na oferowanych przez tego Dystrybutora warunkach transakcyjnych.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wskazuje, że Spółka nie dokonuje sprzedaży bezpośrednio na rzecz Detalistów i nie wystawia na ich rzecz faktur.

Jednocześnie, w celu zachęcenia Detalistów do zakupu większej ilości Towarów od Dystrybutorów i tym samym zintensyfikowania/wzrostu sprzedaży Wnioskodawcy, Spółka udziela Detalistom spełniającym określone warunki rabatów.

Zgodnie z umowami zawartymi przez Spółkę z Detalistami, w przypadku osiągnięcia przez Detalistę określonego poziomu/planu zakupów Towarów od Dystrybutorów w przyjętym okresie rozliczeniowym, Wnioskodawca zobowiązuje się do udzielenia Detaliście rabatu, który w założeniu ma realnie/faktycznie obniżyć cenę Towarów nabytych przez Detalistę.

Rabat udzielany jest od wartości netto Towarów zakupionych przez Detalistę od Dystrybutorów, a jego dokładna wysokość może być ustalana na kilka sposobów:

1.  w zależności od rodzaju Towaru – tzn. dla poszczególnych marek przyporządkowane są poziomy rabatowania udzielanego pod warunkiem wykonania minimalnego poziomu zakupów, ustalanego na poziomie zależnym od kategorii klienta (rodzaju działalności, wielkości sklepów, rynku na którym działa Detalista);

1.  w zależności od rodzaju Towaru oraz wielkości zakupów – gdy ustalono więcej progów rabatowych, zależnych od wielkości zakupów dla poszczególnych marek, gdzie dla wyższych przedziałów zakupowych przewidziano zwiększony poziom rabatowania;

2.  w zależności od wielkości zakupów (niezależnie od rodzaju Towaru) – gdy ustalono więcej progów rabatowych, zależnych od wielkości zakupów ogółem lub zakupów określonych Towarów, gdzie dla wyższych przedziałów zakupowych przewidziano zwiększony poziom rabatowania.

Na podstawie zawartej między Spółką a Detalistami umowy Detaliści zobowiązani są dostarczać Wnioskodawcy zestawienia obrotów Towarami zakupionymi/zrealizowanymi z Dystrybutorami w danym okresie rozliczeniowym, na podstawie których Spółka wystawia na rzecz Detalistów noty księgowe (uznaniowe) na wartość należnego/przyznanego rabatu (zawierające kwoty netto oraz kwoty VAT). 

Wnioskodawca wskazuje również, że w niektórych przypadkach Spółka, przed wystawieniem noty, dodatkowo przekazuje Detaliście pisemną informację o wysokości przyznanego rabatu, w stosunku do której Detaliście przysługuje prawo złożenia zastrzeżeń. W przypadku braku zastrzeżeń ze strony Detalisty, Wnioskodawca – w określonym w umowie z danym Detalistą terminie – przekazuje kwotę rabatu na jego rachunek bankowy.

Wnioskodawca wskazuje jednocześnie, że na podstawie ww. not Spółka pomniejsza kwotę podatku należnego z tytułu dostawy Towarów.

Pytanie

Czy udzielenie Detalistom rabatów dokumentowane innymi niż faktura dokumentami stanowi dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, które powinny być ujmowane jako koszt w dacie poniesienia, tj. ujęcia w księgach dokumentu dokumentującego udzielony rabat? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4)

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, udzielenie Detalistom rabatów dokumentowane innymi niż faktura dokumentami stanowi dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, które powinny być ujmowane jako koszt w dacie poniesienia, tj. ujęcia w księgach dokumentu dokumentującego udzielony rabat.

Rabaty jako koszty uzyskania przychodów

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. 

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien więc wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.  

Odnosząc powyższe do rabatów udzielanych przez Wnioskodawcę należy wskazać, że stanowią one dodatkową zachętę do nabywania Towarów przez Detalistów poprzez zapewnienie realnych korzyści wynikających ze zwiększenia wolumenu ich zakupu. Niewątpliwie rabaty czynią przez to ofertę Spółki bardziej konkurencyjną i stanowią narzędzie budowania pozytywnych relacji gospodarczych z Detalistami, co w przyjętym modelu sprzedaży jest niezwykle trudne. Bezsprzecznie zatem działania te zmierzają, a zdaniem Spółki także prowadzą, do zwiększenia sprzedaży Towarów, co w efekcie przekłada się na wzrost osiąganych przez Wnioskodawcę przychodów.

Prawidłowość powyższego podejścia znajduje potwierdzenie także w interpretacjach podatkowych, m.in.:

-    z dnia 8 kwietnia 2020 r. wydanej przez DKIS (sygn. IPPB5/4510-45/16-5/BC/OK): „[…] wypłacany sprzedawcy rabat pośredni spełnia warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. ponoszony jest przez Wnioskodawcę w celu uzyskania przychodów, wobec czego stanowi koszt uzyskania przychodów w rozumieniu wskazanego przepisu”;

-    z dnia 12 maja 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach (sygn. IBPB-1-2/4510432/16/BD): „Uwzględniając opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z wypłatą rabatów pośrednich na rzecz Odbiorców Końcowych, wpływać będą na zwiększenie sprzedaży Spółki, a w konsekwencji zwiększenie przychodów Spółki. Tym, samym przedmiotowe wydatki spełniać będą przedstawione wyżej warunki i Wnioskodawca może zaliczyć je w ciężar kosztów uzyskania przychodów, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT”;

-    z dnia 13 października 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB6/4510-255/15-4/AK): „Uwzględniając opisane we wniosku zdarzenie przyszłe i powołane przepisy prawa w rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z wypłatą rabatów pośrednich na rzecz Sprzedawców, wpływać będą na zwiększenie sprzedaży Spółki, a w konsekwencji zwiększenie przychodów Spółki. Tym samym, przedmiotowe wydatki spełniać będą przedstawione powyżej warunki i Wnioskodawca może zaliczyć je w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”.

Mając to na uwadze, wydatki które Spółka ponosi w związku z udzieleniem rabatów spełniają warunki określone w art. 15 ust. 1 ustawy CIT i powinny podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Moment zaliczenia rabatów do kosztów uzyskania przychodów

Zasady dotyczące ustalenia momentu zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów zostały uregulowane w art. 15 ust. 4 i 4b-4e ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 4d ustawy CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Powyższe prowadzi do wniosku, że przepisy ustawy CIT uzależniają moment zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów od ich kwalifikacji do kosztów bezpośrednio związanych z przychodami (tzw. koszty bezpośrednie) lub kosztów innych niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), dla której kluczowe znaczenie będzie miał związek poniesionych wydatków z przychodami.

Należy przy tym podkreślić, że z uwagi na brak ustawowej definicji tych pojęć, w praktyce orzeczniczej oraz piśmiennictwie przyjmuje się, iż za bezpośrednie koszty podatkowe uznaje się takie wydatki, których poniesienie można powiązać z jednoznacznie z osiągnięciem możliwych do zidentyfikowania przychodów. 

Natomiast za tzw. koszty pośrednie uznaje się wydatki, które choć pozostają w związku z prowadzoną działalnością i zmierzają do osiągnięcia przychodu, to nie jest możliwe przypisanie ich do konkretnego przysporzenia, które powstało lub ma powstać u podatnika.

Wobec powyższego należy podkreślić, że Spółka nie dokonuje bezpośredniej sprzedaży Towarów na rzecz Detalistów, w związku z czym nie ma możliwości bezpośredniego powiązania kosztów wynikających z udzielanych rabatów z osiąganymi przychodami. Z uwagi na to, zdaniem Spółki, wydatek ten powinien zostać zakwalifikowany jako tzw. koszt pośredni, a zatem odnoszący się do całokształtu prowadzonej przez nią działalności. 

Jednocześnie, zgodnie z treścią art. 15 ust. 4e ustawy CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Ustawodawca definiując w powyższym przepisie pojęcie „poniesienia kosztu”, które zostało zawarte w art. 15 ust. 4d ustawy CIT, wskazał, że są one potrącalne w dniu ujęcia w księgach rachunkowych wydatku na podstawie np. noty księgowej, wprowadzając tym samym memoriałową zasadę rozliczania kosztów pośrednich. Należy przy tym podkreślić, że jednoznacznie świadczy o tym użyte sformułowanie „dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku)”, które wprost odwołuje się do dokonania określonej czynności związanej z prowadzeniem ksiąg rachunkowych, a nie chociażby momentu powstania kosztu w ujęciu bilansowym. 

Wnioskodawca pragnie zaznaczyć także, że powyższe rozumienie pojęcia dnia poniesienia kosztu jako dnia ujęcia wydatku w księgach na podstawie właściwego dokumentu księgowego, znajduje potwierdzenie w powszechnie akceptowanym orzecznictwie sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego, np. w wyroku z dnia 24 sierpnia 2018 r. o sygn. II FSK 2721/16.

Ponadto, prawidłowość powyższej kwalifikacji rabatów pośrednich do kosztów uzyskania przychodów oraz momentu ich rozpoznania znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych, m.in.:

-    z dnia 8 kwietnia 2020 r. wydanej przez DKIS (sygn. IPPB5/4510-45/16-5/BC/OK):” Podsumowując, wskazane rabaty stanowią pośredni koszt uzyskania przychodu, który należy potrącić w dacie ich poniesienia, czyli w dniu wpisania w księgach rachunkowych wydatku na podstawie noty księgowej”;

-    z dnia 10 grudnia 2019 r. wydanej przez DKIS (sygn. 0111-KDIB1-1.4010.405.2019.4.BS): „Reasumując, kwoty przekazane na wypłatę premii, będą stanowić koszty podatkowe inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, które są potrącalne w momencie poniesienia, tj. w dniu ujęcia kosztu w księgach rachunkowych, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednocześnie wskazać należy, że jeżeli moment przekazania przez Wnioskodawcę środków pieniężnych z przeznaczeniem na wypłatę premii dla detalistów będzie tożsamy z dniem ujęcia tego kosztu w księgach rachunkowych, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, to Wnioskodawca będzie mógł ująć ww. wydatki w momencie przekazania ww. środków pieniężnych”;

-    z dnia 13 października 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (sygn. IPPB6/4510-255/15-4/AK): „W związku z powyższym stwierdzić należy, że koszty wypłaconych rabatów pośrednich stanowić będą koszty uzyskania przychodów w dacie ujęcia ich przez Spółkę (zaksięgowania) na bilansowym koncie kosztowym, stosownie do art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych…”.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż momentem rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w związku z udzielanymi na rzecz Detalistów rabatami będzie dzień ujęcia innego niż faktura dokumentu w księgach Wnioskodawcy. 

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm., dalej: updop):

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop:

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych pojęcia „bonifikata” i „skonto” nie są zdefiniowane. W odczytaniu znaczenia przepisu art. 12 ust. 3 ww. ustawy należy kierować się więc ich powszechnym znaczeniem. Zgodnie z „Uniwersalnym słownikiem języka polskiego” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2003, tom 1, str. 303) „bonifikata” – to „zniżka, odstępstwo od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę albo w celach reklamowych: opust, rabat”. Przez bonifikatę należy więc rozumieć pomniejszenie ustalonej uprzednio ceny towaru lub usługi. Bonifikata jest udzielana wówczas, gdy wystąpią okoliczności uzasadniające obniżenie ustalonej wcześniej ceny, których nie można było przewidzieć w momencie zawierania umowy sprzedaży (np. udzielenie długoletnim kontrahentom bonifikaty wyrażonej procentowo lub kwotowo w stosunku do określonej wartości zakupów w przeciągu jakiegoś ustalonego okresu czasu). Natomiast w przypadku, jeżeli okoliczności wpływające na zmniejszenie ceny są znane stronom przed zawarciem umowy sprzedaży, to powinny znaleźć odzwierciedlenie w cenie określonej w tej umowie.

Zgodnie ze „Słownikiem języka polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem rabat polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru. Natomiast „bonus” to „dodatkowe wynagrodzenie; nagroda; premia”.

W świetle powołanej wyżej definicji „rabatu” należy uznać, że w opisanym przypadku będziemy mieć do czynienia z pomniejszeniem, czyli odstępstwem od ustalonej ceny za towar, który co prawda nie jest bezpośrednio sprzedawany przez Spółkę Detalistom, ale na podstawie zawartych umów, w przypadku osiągnięcia przez Detalistę określonego poziomu/planu zakupów Towarów od Dystrybutorów w przyjętym okresie rozliczeniowym, będzie przyznawał rabaty Detalistom. Spowoduje to w istocie zmniejszenie części ceny Towarów. Takie obniżenie ceny nie będzie dotyczyło bezpośrednich kontrahentów tj. Dystrybutorów – którym Spółka dokonuje sprzedaży wytwarzanych w ramach swojej działalności Towarów. Jak bowiem wskazano, w ramach ww. działalności, Wnioskodawca sprzedaje Towary na rzecz Dystrybutorów, którzy następnie sprzedają Towary do podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną. Spółka nie dokonuje sprzedaży bezpośrednio na rzecz Detalistów i nie wystawia na ich rzecz faktur. Jednocześnie, w celu zachęcenia Detalistów do zakupu większej ilości Towarów od Dystrybutorów i tym samym zintensyfikowania/wzrostu sprzedaży Wnioskodawcy, Spółka udziela Detalistom spełniającym określone warunki rabatów.

W takiej sytuacji rabaty wypłacone przez Spółkę staną się upustem, obniżką ceny po jakiej Detaliści nabywają towary. Nie można zatem podzielić Państwa stanowiska, iż udzielenie Detalistom rabatów stanowi dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów, które powinny być ujmowane jako koszt w dacie poniesienia. W powyższym przypadku należy bowiem skorygować należne Państwu przychody.

Zasady dokonywania korekt przychodów zawarte zostały w art. 12 ust. 3j - 3m updop.

Stosownie do treści art. 12 ust. 3j updop:

W myśl art. 12 ust. 3k updop:

Na podstawie art. 12 ust. 3l updop:

Z regulacji zawartych w cytowanym powyżej art. 12 ust. 3j updop, wynika, że korekta „wstecz” może być dokonana jedynie wtedy, gdy przyczyną korekty jest błąd rachunkowy lub inna oczywista omyłka. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów) lub w okresie wystawienia tego dokumentu (w przypadku korekty przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”.

Przez wzgląd na powyższe wyjaśnienia, w sytuacji wypłacenia rabatu Detalistom, należy skorygować przychody w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca, lub w przypadku braku faktury inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W konsekwencji, brak jest podstaw do zwiększenia wartości kosztów uzyskania przychodów, w związku z przyznaniem rabatu przez Spółkę, ponieważ przyznany rabat faktycznie obniża wartość sprzedaży Towarów.

Przez wzgląd na powyższe, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług wydane zostanie/zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

-   Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

-   Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

-   Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

 -  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

 -  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.