Temat interpretacji
Temat interpretacji
Temat interpretacji
Interpretacja indywidualna - stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania przychodu z tytułu odsetek od udzielanych pożyczek w dacie otrzymania zapłaty odsetek, niezależnie od rozliczenia podatkowego w VAT.
Treść wniosku jest następująca.
Opis zdarzenia przyszłego
(…) Sp. z o.o. z siedzibą w (...) (dalej „Spółka”) jest podmiotem zajmującym się świadczeniem usług (…). Do głównych usług oferowanych przez Spółkę należą: (…). W ramach prowadzonej działalności i dla jej potrzeb, Spółka udziela pożyczek w różnych walutach. Pożyczki są przez Spółkę udzielane w ramach ustalonego umownie limitu pożyczki odnawialnej. Pożyczki są udzielane w ramach działalności gospodarczej, tj. udzielając ich spółka działa jako podatnik VAT. Pożyczki są udzielane podmiotom zagranicznym spoza Unii Europejskiej. W przypadku pożyczek udzielonych podmiotom zagranicznym, działając zgodnie z przepisami § 4 pkt 1 lit. b) oraz § 10 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15.10.2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1988 ze zm.) - dalej „rozporządzenie”, Spółka nie uwzględnia usług udzielania pożyczek w JPK_V7M. Spółka stwierdziła bowiem, że nie zachodzą przesłanki zastosowania art. 86 ust. 9 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) - dalej „ustawa o VAT” - pożyczki nie są udzielane na terytorium kraju. Jednocześnie wobec faktu, iż w przypadku udzielania pożyczek na terytorium kraju usługa stanowi czynność zwolnioną od VAT przy ich świadczeniu nie ma również zastosowania art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT. Wynagrodzeniem Spółki z tytułu wykonywania usługi udzielania pożyczek są odsetki. Odsetki są kalkulowane za każdy dzień (w oparciu o 365-dniowy rok) i są obliczane na podstawie dziennego salda należnego od pożyczkobiorcy, przy użyciu zdefiniowanej w umowie rynkowej stopy bazowej dla każdej waluty powiększonej o marżę. Zgodnie z umową odsetki rozliczane są w następujących po sobie miesięcznych okresach rozliczeniowych pokrywających się z miesiącem kalendarzowym i naliczane na ostatni dzień kalendarzowy okresu rozliczeniowego. Ponadto, Spółka uzyskuje finansowanie w ramach udzielonych jej pożyczek i kredytów, w tym od podmiotów zagranicznych, w tym spoza Unii Europejskiej. W przypadku uzyskania finansowania od podmiotów zagranicznych Spółka rozpoznaje w JPK_V7M import usług zwolnionych od VAT. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT składającym miesięczną deklarację w podatku od towarów i usług (JPK_V7M). Obecnie Spółka rozważa rezygnację ze zwolnienia z VAT dokonaną w trybie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT, tj. ze zwolnienia właściwego dla usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawie o VAT. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych.
Pytania:
1)Czy w przypadku rezygnacji ze zwolnienia w trybie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT naliczone w danym miesiącu odsetki z tytułu pożyczek udzielonych zagranicznemu pożyczkobiorcy (opisanych w niniejszym wniosku) winny być prezentowane w JPK_V7M w ostatnim dniu roboczym każdego miesiąca kalendarzowego czy kasowo tj. w dniu otrzymania zapłaty odsetek należnych ?
2)Czy odsetki naliczone za okresy sprzed rezygnacji ze zwolnienia, ale otrzymane już po dacie rezygnacji ze zwolnienia są prezentowane przez Spółkę w JPK_V7M ?
3)Czy rezygnacja ze zwolnienia w trybie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT wpływa na sposób opodatkowania importu usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy o VAT, tj. czy rozliczając import usług z tytułu otrzymanych pożyczek i kredytów, Spółka w dalszym ciągu rozpozna import usług zwolnionych?
4)Czy niezależnie od rozliczenia podatkowego w VAT Spółka rozpozna przychód podatkowy w CIT w dacie otrzymania zapłaty odsetek?
Niniejsza interpretacja stanowi rozstrzygnięcie w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych w odniesieniu do pytania nr 4. W zakresie podatku od towarów i usług (pytania nr 1-3) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.
Państwa stanowisko w sprawie
Ad pytanie 4)
Rezygnacja ze zwolnienia od VAT dokonana w trybie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT nie wpływa na zasady identyfikacji momentu uzyskania przychodu w CIT. Spółka, w dalszym ciągu będzie rozpoznawała przychód podatkowy w CIT w dacie otrzymania odsetek.
Zgodnie z obowiązującymi obecnie przepisami wykonawczymi rozporządzenia, w każdym przypadku sprzedaży zagranicznej, jeżeli w odniesieniu do danej transakcji podatnikowi przysługuje prawo do rozliczenia VAT naliczonego w trybie art. 86 ust. 8 pkt 1 lub ust. 9 ustawy o VAT konieczne jest zaprezentowanie sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu krajowym VAT w polskim JPK_V7 (w ewidencji i deklaracji VAT). Obowiązek taki wynika to z § 4 pkt 1 lit. b) i z § 10 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia oraz objaśnień zawartych w załączniku do rozporządzenia. Ze względu na brak przesłanek do zastosowania art. 86 ust. 9 ustawy o VAT dopiero wraz z rezygnacją ze zwolnienia w trybie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT Spółka, w związku z zastosowaniem art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, będzie zobligowana do prezentacji odsetek od pożyczek udzielonych zagranicznemu kontrahentowi w JPK_V7M w polach K_11 i P_11, tj. jako sprzedaż niepodlegająca opodatkowaniu VAT. Wobec braku szczególnych regulacji, uwzględniając wartość takich usług w JPK_V7M należy odpowiednio stosować przepisy właściwe przy wyznaczaniu momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT. W przypadku zastosowania art. 43 ust. 22 ustawy o VAT, tj. po rezygnacji ze zwolnienia, w odniesieniu do udzielonych pożyczek nie będzie miał odpowiedniego zastosowania art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e) ustawy o VAT. Przepisy takie dotyczą bowiem usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT. To oznacza, że należy odpowiednio zastosować regulacje art. 19a ust. 1 ustawy o VAT i uwzględniać sprzedaż z tytułu świadczenia usługi udzielania pożyczek zagranicznemu kontrahentowi (prezentacja odsetek) w JPK_V7M w dacie wykonania usługi. Ze względu na to, że zgodnie z umową, co zostało opisane w niniejszym wniosku, usługa udzielania pożyczek rozliczana jest w miesięcznych okresach rozliczeniowych, właściwe jest odpowiednie zastosowanie art. 19a ust. 3 zdanie pierwsze ustawy o VAT. To oznacza, że po rezygnacji w trybie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT, poprzez odpowiednie zastosowanie art. 19a ust. 1 w związku z ust. 3 zdanie pierwsze ustawy o VAT naliczone w danym miesiącu odsetki z tytułu pożyczek udzielonych zagranicznemu pożyczkobiorcy (opisanych w niniejszym wniosku) winny być prezentowane w JPK_V7M w ostatnim dniu przyjętego w umowie miesięcznego okresu rozliczeniowego. Ze względu na to, że świadczone przez Spółkę usługi udzielania pożyczek są i będą rozliczane w miesięcznych okresach rozliczeniowych po dokonaniu rezygnacji należy odpowiednio zastosować regulację art. 41 ust. 14c w związku z art. 41 ust. 14h pkt 1 ustawy o VAT. To oznacza, że otrzymane po rezygnacji ze zwolnienia w trybie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT odsetki naliczone za okres przed rezygnacją ze zwolnienia, jako dotyczące usługi zrealizowanej w okresie rozliczeniowym przypadającym przed rezygnacją ze zwolnienia, nie będą prezentowane w JPK_V7M Spółki. W odniesieniu bowiem do usługi udzielania pożyczek, za okresy sprzed rezygnacji nie będzie miał zastosowani art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT, a co za tym idzie również § 4 pkt 1 lit. b) i z § 10 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia (cały czas brak jest podstaw do zastosowania art. 86 ust. 9 ustawy o VAT). Zgodnie z dyspozycją art. 43 ust. 22 ustawy o VAT podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy o VAT, ŚWIADCZONYCH na rzecz podatników, i wybrać ich opodatkowanie, pod warunkiem, że: 1. jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny; 2. złoży naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne zawiadomienie o wyborze opodatkowania tych usług przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego rezygnuje ze zwolnienia. Z powołanego przepisu jednoznacznie wynika, że rezygnacja dotyczy wyłącznie usług świadczonych przez podatnika i wyłącznie w zakresie, w jakim świadczone są dla określonej grupy nabywców. Stąd, rezygnacja ze zwolnienia w trybie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT nie wpłynie na sposób opodatkowania importu usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy o VAT i rozliczając import usług z tytułu otrzymanych pożyczek i kredytów, Spółka w dalszym ciągu rozpozna import usług zwolnionych.
Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.) - dalej ustawa o CIT, do przychodów nie zalicza się m. in. kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów). W przypadku takich, przychód powstaje zgodnie z art. 12 ust. 3e w związku z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o CIT dopiero z momentem otrzymania zapłaty. Co ważne, prawodawca w żaden sposób nie wiąże zastosowania takich regulacji wobec należnych odsetek od pożyczek z tym czy i w jaki sposób są one opodatkowane VAT. Wobec tego, rezygnacja ze zwolnienia od VAT dokonana w trybie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT nie wpływa na zasady identyfikacji momentu uzyskania przychodu w CIT. Spółka będzie rozpoznawała przychód podatkowy w CIT w dacie otrzymania odsetek.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”) nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 tej ustawy przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.
W myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy:
Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:
1) otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe,
2) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie.
Stosownie do art. 12 ust. 3 ustawy o CIT:
Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.
Zatem przychodem są wszelkie przysporzenia majątkowe o charakterze trwałym, których rzeczywiste otrzymanie, a w niektórych przypadkach już sam fakt, że są należne, powoduje obowiązek zapłaty podatku dochodowego. Co do zasady, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa.
Objęte powyższą regulacją przychody muszą być więc następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko uznając tym samym, iż przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także przychody z każdej innej działalności z nią związanej, w tym w szczególności z tytułu niektórych operacji finansowych.
Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.
Ustawodawca nie zastrzega, że przychodem są tylko wymienione w art. 12 ustawy o CIT przysporzenia, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby prawnej. Wszelkie wpłaty pieniężne, o ile spełniają inne wymagania podane w rozdziale 2 ustawy o CIT, mogą być uznane za przychód osoby prawnej zwłaszcza, że listę przysporzeń - stanowiącą katalog zamknięty, którego zakres nie podlega rozszerzeniu czy też zawężeniu - które nie mogą być zaliczone do przychodów zawarto w ust. 4 cytowanego przepisu.
Dla ustalenia przychodu w podatku dochodowym od osób prawnych istotnym zagadnieniem jest określenie daty uzyskania przychodu, z którą ustawa o CIT łączy moment powstania obowiązku podatkowego.
Podstawowa zasada określania daty powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej została uregulowana przez ustawodawcę w treści art. 12 ust. 3a ustawy o CIT:
Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:
1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
Ustawodawca przewidział także szczególną sytuację, gdy strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych.
Zastosowanie ma wówczas przepis art. 12 ust. 3c ustawy o CIT:
Jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.
Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie wzajemnych należności i zobowiązań między stronami będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy.
Ponadto, jak stanowi art. 12 ust. 3e ustawy o CIT:
W przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.
Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje przy tym wyjątki od reguły określającej powstanie przychodu podatkowego z art. 12 ust. 1 ustawy o CIT. Dotyczą one m.in. przypadków, w których przysporzenia otrzymywane przez podatnika nie stanowią jego przychodów podatkowych (art. 12 ust. 4 ustawy o CIT).
Stosownie do art. 12 ust. 4 pkt 1 oraz pkt 2 ustawy o CIT:
Do przychodów nie zalicza się:
1) pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów);
2) kwot naliczonych, lecz nieotrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).
Zgodnie z ww. regulacjami, warunkiem zaliczenia odsetek do przychodów podatnika podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest ich faktyczne otrzymanie lub kapitalizacja.
Powołane przepisy wskazują, że odsetki nie stanowią przychodów podlegających opodatkowaniu, o ile nie są faktycznie otrzymane.
Co istotne dla uznania, że dane przysporzenie majątkowe ma cechy przychodu podatkowego konieczne jest wykazanie, że owo przysporzenie ma charakter definitywny. Owa definitywność przychodu zakłada zaś, że takie przysporzenie w sposób ostateczny faktycznie powiększa aktywa podatnika, lub pomniejsza pasywa. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi, a więc takie którym może on rozporządzać jak właściciel. Jednocześnie, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.
Na gruncie ustawy o CIT, udzielenie pożyczki i późniejsza jej spłata pozostają zatem neutralne podatkowo i nie stanowią źródła przychodu dla pożyczkodawcy, ponieważ umowa pożyczki nakłada na pożyczającego obowiązek zwrotu tej samej ilości pieniędzy. Inaczej rzecz ujmując, kwota przenoszona w wykonaniu takiej umowy ma charakter zwrotny, nie stanowi dla podmiotu otrzymującego taką kwotę definitywnego przysporzenia majątkowego i z tego względu jest zdarzeniem neutralnym podatkowo − nie wywołuje konsekwencji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodów i kosztów.
Jak wynika z opisanej przez Państwa sprawy, świadczą Państwo usługi (…) i udzielają pożyczek podmiotom zagranicznym spoza Unii Europejskiej w różnych walutach. Spółka jest polskim rezydentem podatkowym i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka jest czynnym podatnikiem VAT składającym miesięczną deklarację w podatku od towarów i usług (JPK_V7M). Pożyczki są przez Spółkę udzielane w ramach ustalonego umownie limitu pożyczki odnawialnej. Pożyczki są udzielane w ramach działalności gospodarczej, tj. udzielając ich spółka działa jako podatnik VAT. Wyjaśnili Państwo, że w przypadku pożyczek udzielonych podmiotom zagranicznym, zgodnie z przepisami § 4 pkt 1 lit. b) oraz § 10 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju z dnia 15.10.2019 r. w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. poz. 1988 ze zm.) - dalej „rozporządzenie”, Spółka nie uwzględnia usług udzielania pożyczek w JPK_V7M. Stwierdzili Państwo bowiem, że nie zachodzą przesłanki zastosowania art. 86 ust. 9 z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.) - dalej „ustawa o VAT” - pożyczki nie są udzielane na terytorium kraju. Jednocześnie wobec faktu, że w przypadku udzielania pożyczek na terytorium kraju usługa stanowi czynność zwolnioną od VAT przy ich świadczeniu nie ma również zastosowania art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.
Państwa wynagrodzeniem z tytułu wykonywania usługi udzielania pożyczek są odsetki. Odsetki są kalkulowane za każdy dzień (w oparciu o 365-dniowy rok) i są obliczane na podstawie dziennego salda należnego od pożyczkobiorcy, przy użyciu zdefiniowanej w umowie rynkowej stopy bazowej dla każdej waluty powiększonej o marżę. Zgodnie z umową odsetki rozliczane są w następujących po sobie miesięcznych okresach rozliczeniowych pokrywających się z miesiącem kalendarzowym i naliczane na ostatni dzień kalendarzowy okresu rozliczeniowego.
Ponadto, uzyskują Państwo finansowanie w ramach udzielonych jej pożyczek i kredytów, w tym od podmiotów zagranicznych, w tym spoza Unii Europejskiej. W przypadku uzyskania finansowania od podmiotów zagranicznych Spółka rozpoznaje w JPK_V7M import usług zwolnionych od VAT.
Obecnie rozważają Państwo rezygnację ze zwolnienia z VAT dokonaną w trybie art. 43 ust. 22 ustawy o VAT, tj. ze zwolnienia właściwego dla usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawie o VAT.
Państwa wątpliwości w przedmiocie ustawy o CIT dotyczą określenia momentu rozpoznania przychodu z tytułu odsetek od udzielanych pożyczek w dacie otrzymania zapłaty odsetek, niezależnie od rozliczenia podatkowego w VAT.
W odniesieniu do kwoty odsetek naliczanych od udzielanych przez Państwa pożyczek wskazać należy, że kwota odsetek będzie stanowiła dla Państwa przychód. Zgodnie z ww. regulacjami art. 12 ust. 4 pkt 1 i 2 ustawy o CIT, warunkiem zaliczenia odsetek do przychodów podatnika podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym jest ich faktyczne otrzymanie lub kapitalizacja.
Zatem otrzymywane przez Państwa odsetki od udzielanych pożyczek stanowią dla Państwa przychód w dacie ich otrzymania.
Określenie skutków podatkowych na gruncie ustawy o CIT związanych z otrzymywanymi przez Państwa odsetkami od udzielanych pożyczek należy oceniać w kontekście definitywności tego przysporzenia. Z uwagi na odrębność reżimów prawnych ustawy o CIT oraz ustawy o VAT, nie łączy się skutków podatkowych w poszczególnych podatkach.
Tym samym, niezależnie od rozliczenia podatkowego w VAT, Spółka rozpozna przychód podatkowy w CIT w dacie otrzymania zapłaty odsetek.
W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie określenia momentu rozpoznania przychodu z tytułu odsetek od udzielanych pożyczek w dacie otrzymania zapłaty odsetek, niezależnie od rozliczenia podatkowego w VAT, należy uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.