Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 października 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia wypłacanego z tytułu nabywanych polis ubezpieczeniowych.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Sp.k. (dalej: „Spółka”, „Wnioskodawca”) jest polską spółką komandytową. Wnioskodawca podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „PDOP” lub „podatek dochodowy”) od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce ich osiągania (Spółka podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ustawy o PDOP).

Przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest m.in. (…). Wnioskodawca wchodzi w skład międzynarodowej, założonej w Niemczech grupy (…) (dalej: „Grupa”) prowadzącej działalność w dwóch zasadniczych obszarach: produkcji (…) oraz produkcji (…).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka nabywa/może nabywać w przyszłości usługi ubezpieczeniowe (polisy ubezpieczeniowe) od zagranicznych towarzystw ubezpieczeniowych. Przedmiotowe polisy ubezpieczeniowe obejmują/mogą obejmować szereg usług tak w zakresie ubezpieczeń majątkowych, jak i osobowych, m.in. ubezpieczenia OC, transportowe, cybernetyczne.

Usługi w zakresie polis ubezpieczeniowych świadczone są przez podmioty posiadające w tym zakresie stosowne licencje, zezwolenia, pozwolenia lub koncesje (dalej: „Ubezpieczyciele”). Spółka nabywa polisy ubezpieczeniowe od Ubezpieczycieli za pośrednictwem:

- wyspecjalizowanego w tym zakresie brokera ubezpieczeniowego oraz

- w ramach refaktury z Grupy - od Ubezpieczycieli za pośrednictwem podmiotów powiązanych. Spółka zakupuje usługi ubezpieczeniowe za pośrednictwem podmiotów powiązanych, które pośredniczą w nabywaniu usług ubezpieczeniowych dla podmiotów z Grupy, w tym dla Spółki.

Ubezpieczyciele posiadają swoje siedziby działalności gospodarczej oraz rezydencje podatkowe w Niemczech i nie prowadzą bieżącej działalności gospodarczej na terytorium Polski, w szczególności poprzez zakład zagraniczny.

Złożony przez Spółkę wniosek o interpretację indywidualną dotyczy tylko usług ubezpieczeniowych, nie dotyczy usług pośrednictwa ubezpieczeniowego.

Wnioskodawca wskazuje, że wniosek obejmuje zarówno zaistniały stan faktyczny, jak i zdarzenie przyszłe. Wnioskodawca nabywa obecnie usługi ubezpieczeniowe (zaistniały stan faktyczny) oraz przewiduje, że w przyszłości nabywał będzie kolejne usługi ubezpieczeniowe (zdarzenie przyszłe).

Realizując obowiązek wynikający z art. 14b § 3a OP [ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.; dalej: „OP”) – przyp. organu] Wnioskodawca w części H wniosku wskazuje dane identyfikujące przykładowych ubezpieczycieli, od których nabywa usługi ubezpieczeniowe. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że kolejne umowy ubezpieczenia mogą zostać zawarte z innymi ubezpieczycielami, w tym ubezpieczycielami posiadającymi swoje siedziby w innych krajach niż Republika Federalna Niemiec. Zawierając umowy ubezpieczenia Wnioskodawca kieruje się kryteriami ekonomicznymi, w tym wysokością składki ubezpieczeniowej. W konsekwencji, gdy w przyszłości inni ubezpieczyciele zaoferują Wnioskodawcy korzystniejsze warunki ubezpieczenia, Wnioskodawca nie wyklucza zmiany ubezpieczyciela. Na moment złożenia wniosku Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, czy i ewentualnie z jakimi innymi ubezpieczycielami może w przyszłości zawrzeć umowy ubezpieczenia, zależeć to będzie od proponowanych w przyszłości warunków ubezpieczenia.

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłacanego z tytułu nabywanych polis ubezpieczeniowych wynagrodzenia, z uwagi na fakt, że usługi ubezpieczeniowe (polisy ubezpieczeniowe) nie mieszczą się w katalogu usług sformułowanym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP [ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm.; dalej: „ustawa o PDOP”) – przyp. organu] oraz nie są usługami o charakterze podobnym do wymienionych w tym przepisie?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłacanego z tytułu nabywanych polis ubezpieczeniowych wynagrodzenia, z uwagi na fakt, że usługi ubezpieczeniowe (polisy ubezpieczeniowe) nie mieszczą się w katalogu usług sformułowanym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP oraz nie są usługami o charakterze podobnym do wymienionych w tym przepisie.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o PDOP, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Przy czym - stosownie do ust. 3 pkt 5 tego przepisu - za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez tych podatników uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. Do katalogu tak sformułowanych dochodów (przychodów) należą te, które zostały wymienione w art. 21 ust. 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie z regulacją art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez nierezydentów przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, ustala się w wysokości 20% przychodów.

Zgodnie natomiast z regulacją art. 26 ust. 1 zd. 1 ustawy o PDOP „osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e”.

Należy wskazać, iż usługi ubezpieczeniowe nie zostały wymienione w sposób literalny w katalogu świadczeń podlegających opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła, natomiast poprzez zamieszczenie w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP sformułowania „oraz świadczeń o podobnym charakterze” ustawodawca pozostawił otwarty katalog świadczeń, które mogą podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła.

Mając na uwadze powyższe należy ustalić, czy usługi ubezpieczeniowe są świadczeniami o podobnym charakterze do usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP.

W kontekście świadczeń, o których jest mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 5 lipca 2016 r. (II FSK 2369/15) wskazał, iż: „W aktualnym brzmieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.p. świadczenia w nim wymienione można podzielić na dwie grupy. Pierwszą stanowią świadczenia wyraźnie nazwane, drugą tworzą świadczenia mające podobny charakter do świadczeń nazwanych. W tej drugiej grupie mieszczą się świadczenia posiadające cechy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.p., ale posiadające również elementy charakterystyczne dla świadczeń innych od skonkretyzowanych w tym przepisie. Dla uznania, że świadczenie nie wymienione wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a jest objęte jego zakresem decydujące jest, aby elementy charakterystyczne dla świadczeń wprost wymienionych w omawianym przepisie przeważały nad cechami charakterystycznymi dla świadczeń w nim niewymienionych”.

Następnie Sąd we wskazanym wyroku wskazał, iż proces porównania świadczeń z uwagi na ich podobny charakter każdorazowo wymaga określenia cech konstytutywnych świadczenia wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP, a następnie zestawienia ich z cechami świadczenia porównywanego z uwzględnieniem ilości cech wspólnych, ich istotności oraz natężenia zbieżności. Przy czym w procesie tym należy kierować się zasadą eiusdem generis, zgodnie z którą, jeżeli prawodawca posłużył się przykładowym katalogiem obiektów - w tym przypadku świadczeń, z których wystąpieniem wiąże powstanie obowiązku podatkowego - to w toku jego interpretacji należy pomijać te obiekty, które nie wykazują istotnego podobieństwa do tych wymienionych.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze specyfikę oraz charakter usług ubezpieczeniowych, nie stanowią one usług podobnych do żadnych z usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP, w szczególności nie stanowią one usług podobnych do usług gwarancji i poręczeń.

Umowa ubezpieczenia została zdefiniowana w art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm. [winno być: (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) – przyp. organu], dalej: „Kodeks cywilny”). Zgodnie z powołanym przepisem, przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. Świadczenie ubezpieczyciela polega w szczególności na zapłacie:

1)przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku;

2)przy ubezpieczeniu osobowym - umówionej sumy pieniężnej, renty lub innego świadczenia w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku w życiu osoby ubezpieczonej (art. 805 § 2 Kodeks cywilny).

Umowa ubezpieczenia ma za zadanie zapewnić ubezpieczonemu ochronę na wypadek zajścia określonego w umowie zdarzenia o charakterze losowym, ewentualnie nadejścia terminu. Ochrona ta odnosi się do dwóch przedmiotów - mienia i zdrowia ubezpieczonego. Ubezpieczenie (odszkodowanie), czyli umówiona przez strony kwota, ma zasadniczo pokryć szkodę, jaką ponosi ubezpieczony na skutek zajścia zdarzenia. Jest to charakterystyczne w odniesieniu do ubezpieczeń majątkowych. W zakresie ubezpieczeń osobowych wypłacana (umówiona) kwota nie musi być równoważna szkodzie. W ramach tych pierwszych widoczna jest więc funkcja kompensacyjna ubezpieczenia, która w odniesieniu do ubezpieczeń osobowych jest zastąpiona funkcją inwestycyjną, lokacyjną lub alimentacyjną (G. Sikorski [w:] Kodeks cywilny. Komentarz aktualizowany, red. J. Ciszewski, P. Nazaruk, LEX/el. 2023, art. 805).

W konsekwencji, usługi ubezpieczeniowe, co do zasady, mają na celu zrekompensowanie szkody w przypadku jej zaistnienia na skutek przyszłego zdarzenia losowego. Oznacza to, że ubezpieczenie ma charakter ochronny i odszkodowawczy.

Poręczenie z kolei, uregulowane w art. od 876 do 887 Kodeksu cywilnego jest umową zabezpieczającą wierzytelność, w której poręczyciel zobowiązuje się wykonać zobowiązanie dłużnika na wypadek, gdyby ten go nie wykonał. Umowa ta ma charakter:

- akcesoryjny (co przejawia się w tym, że dług wynikający z poręczenia zależy od długu głównego),

- zabezpieczający i

- nieodpłatny (uprawniony z tytułu poręczenia nie płaci na rzecz poręczyciela żadnych składek).

Gwarancja natomiast oznacza zarówno zapewnienie, że coś nastąpi, bądź jest prawdziwe, jak również odnosi się do zobowiązania producenta do naprawy lub wymiany nabytego towaru w przypadku ujawnienia się jego wad (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 18 lutego 2022 r. I SA/Kr 1627/21).

Z kolei, zgodnie z definicją słownikową „gwarancja” oznacza odpowiedzialność osoby trzeciej za zobowiązania dłużnika wobec wierzyciela (Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1997, t. I, s. 670).

Pomimo, że umowę gwarancji oraz poręczenia z umową ubezpieczenia łączy wspólna cecha, jaką jest obowiązek spełnienia świadczenia gwaranta/poręczyciela lub zakładu ubezpieczeń w związku z zaistnieniem określonego zdarzenia, to pomiędzy tymi umowami istnieją liczne, istotne różnice, które potwierdzają ich odmienny charakter. Przykładowo:

-umowa ubezpieczenia może zostać zawarta jedynie z zakładem ubezpieczeń, natomiast umowa gwarancji i poręczenia mogą zostać zawarte z dowolnym podmiotem,

-umowa ubezpieczenia jest umową odpłatną, tj. ubezpieczyciel otrzymuje świadczenie w postaci składki ubezpieczeniowej, z kolei z prawnego punktu widzenia, umowa gwarancji i poręczenia mogą zostać zawarte nieodpłatnie,

-ochrona ubezpieczeniowa jest udzielana, o ile strony nie umówiły się inaczej, po zapłaceniu składki ubezpieczeniowej (art. 814 § 1 Kodeksu cywilnego); odpowiedzialność gwaranta i poręczyciela wobec beneficjenta gwarancji/poręczenia istnieje nawet wtedy, gdy dłużnik nie wniósł opłaty, roszczenia z umowy ubezpieczenia, co do zasady, przedawniają się z upływem 3 lat; odpowiedzialność gwaranta wygasa zgodnie z umową, np. jeśli beneficjent nie zgłosił roszczenia w terminie odkreślonym w gwarancji, odmienny cel i charakter obu umów (charakter zabezpieczający/odszkodowawczy przy umowie ubezpieczenia i charakter poświadczający przy umowie gwarancji).

W konsekwencji, umowa ubezpieczenia nie spełnia takich samych przesłanek oraz nie wynikają z niej takie same prawa i obowiązki jak w przypadku umowy gwarancji i umowy poręczenia. Cel, charakter oraz sposób zawierania umów ubezpieczenia jest odmienny od umów gwarancji i poręczenia. A zatem, ubezpieczenie nie może być uznawane za świadczenie o charakterze podobnym do gwarancji i poręczenia na potrzeby stosowania art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP.

Podkreślić również należy, że niezależnie od powyższych rozważań dotyczących różnic pomiędzy usługami ubezpieczeniowymi, gwarancją i poręczeniem na gruncie cywilistycznym, argumentem przemawiającym za prawidłowością stanowiska Wnioskodawcy jest brzmienie obowiązującego do 31 grudnia 2021 r. art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP.

Zgodnie z ww. przepisem podatnicy byli obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.

W ocenie Wnioskodawcy, brzmienie powyższego przepisu stanowi jednoznaczne potwierdzenie, że usługi ubezpieczeniowe nie podlegają opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP. Wniosek ten wynika z wewnętrznej wykładni przepisów ustawy o PDOP w oparciu o zasadę racjonalnego ustawodawcy. Skoro bowiem ustawodawca w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP wymienił jednocześnie obok siebie zarówno usługi ubezpieczeń, jak i gwarancji i poręczeń, przy jednoczesnym dodaniu sformułowania „świadczeń o podobnym charakterze”, to uważa je za świadczenia o charakterze odmiennym. Gdyby zatem jego intencją było objęcie usług ubezpieczenia dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP, zostałyby one tam wprost wskazane tak, jak zostało to zapisane w art. 15e ust. 1 pkt 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.

Innymi słowy, brzmienie art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. potwierdza, że w ocenie samego ustawodawcy:

I.usługi ubezpieczeniowe są świadczeniami innymi niż poręczenie i gwarancja,

II.usługi ubezpieczeniowe nie są świadczeniami o podobnym charakterze do poręczenia lub gwarancji.

Podsumowując, w świetle powyższych argumentów, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka nie jest zobowiązana do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wypłacanego z tytułu nabywanych polis ubezpieczeniowych wynagrodzenia, z uwagi na fakt, że usługi ubezpieczeniowe (polisy ubezpieczeniowe) nie mieszczą się w katalogu usług sformułowanym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP oraz nie są usługami o charakterze podobnym do wymienionych w tym przepisie.

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że prezentowane przez niego stanowisko zostało potwierdzone we wcześniejszych interpretacjach indywidulanych dotyczących zbliżonych stanów faktycznych wydanych w ostatnich miesiącach, w tym w szczególności:

1)w interpretacji indywidualnej z 26 marca 2024 r., znak 0111-KDIB2-1.4010.111.2024.2.AJ, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził w całości stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) usługi ubezpieczeniowe nabywane od podmiotów będących nierezydentami nie podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, jako że nie są one wprost nazwane w tym przepisie, ani też nie stanowią świadczeń o charakterze podobnym do usług bezpośrednio w przepisie wskazanych” oraz w dalszej kolejności potwierdził, że „(...) z uwagi na fakt, że zdaniem Wnioskodawcy usługi ubezpieczeniowe przedstawione w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego nabywane przez Wnioskodawcę od nierezydentów nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku u źródła. W konsekwencji, Wnioskodawca nabywając usługi ubezpieczeniowe od nierezydentów nie jest zobowiązany do pobrania podatku u źródła z tego tytułu”;

2)w interpretacji indywidualnej z dnia 23 listopada 2023 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.526.2023.2.MW, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził w całości stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(...) Usługi Ubezpieczeń nie podlegają w ogóle opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ustawy o CIT, zważywszy iż ani nie zostały wprost wymienione w tym przepisie, ani też nie mogą zostać uznane za świadczenia o podobnym charakterze do usług wymienionych w tym przepisie”;

3)w interpretacji indywidualnej z dnia 17 listopada 2023 r., znak: 0111-KDIB1-2.4010.473.2023.2.END, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził w całości stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „(...) usługi ubezpieczeniowe, o których mowa w przedmiotowym wniosku, od podmiotów niebędących rezydentami nie stanowią „świadczeń o podobnym charakterze” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, a tym samym nie podlegają/nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem u źródła” oraz w dalszej kolejności DKIS potwierdził, że „Z uwagi na fakt, iż zdaniem Wnioskodawcy usługi ubezpieczeniowe przez niego nabywane nie mieszczą się w zakresie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika podatku u źródła. Oznacza to więc, że nabywając usługi ubezpieczeniowe od nierezydentów Spółka nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła z tego tytułu i jego wpłaty na rachunek urzędu skarbowego”.

Powyższe stanowisko dotyczące traktowania usług ubezpieczeniowych jako świadczeń, które nie zostały wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o PDOP - a tym samym jako świadczeń niepodlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła - znajduje potwierdzenie również w licznym orzecznictwie sądów administracyjnych, przykładowo:

1)wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 lutego 2023 r. (II FSK 972/22), w którym wskazano: Umowa, której treść odpowiada essentialia negotii umowy ubezpieczenia, określonym w art. 805 § 1 k.c., nie jest „świadczeniem o podobnym charakterze” do gwarancji w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p. W konsekwencjipodmioty wskazane w art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p. nie mają obowiązku pobierać jako płatnicy podatku u źródła od przychodów uzyskiwanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p., z tytułu świadczenia usługi ubezpieczenia;

2)wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2021 r. (II FSK 1155/21), w którym wskazano, iż: art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. ogranicza wysokość zaliczanych do kosztów uzyskania przychodu kosztów „usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Ustawodawca pomimo ujęcia wprost w art. 15e u.p.d.o.p. „ubezpieczenia”, nie dokonał odpowiednich zmian legislacyjnych w art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy. Skoro w art. 15e u.p.d.o.p. ustawodawca wprost wymienia usługę ubezpieczenia i gwarancji, to oznacza, że wprowadza pomiędzy nimi rozróżnienie, wykluczające możliwość uznania ubezpieczenia jako świadczenia o podobnym, na przykład do gwarancji, charakterze;

3)wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 października 2021 r. (II FSK 834/21), w którym wskazano: (...) regulacja ta [art. 15e ustawy o CIT - przyp. Wnioskodawcy] została wprowadzona do polskiego porządku prawnego w związku z wykorzystywaniem usług niematerialnych do sztucznego zwiększania kosztów podatkowych z wykorzystaniem międzynarodowych struktur. (...) Przepis ten stanowi zatem, tak jak i art. 21 ust. 1 pkt 2a u.p.d.o.p., element uszczelniania systemu podatkowego i przeciwdziałania stosowania, tzw. agresywnej optymalizacji podatkowej. W tym kontekście należy zauważyć, że ustawodawca pomimo ujęcia wprost w art. 15e u.p.d.o.p. świadczenia ubezpieczenia, nie dokonał odpowiednich zmian legislacyjnych w art. 21 ust. 1 pkt 2a tej ustawy. Tym samym, mając na uwadze cel obu przepisów, ich miejsce w systematyce ustawy (argumentum a rubrica) oraz zbieżność zakresu przedmiotowego, wskazana różnica w katalogu świadczeń wymienionych w obu przepisach jest istotna i przemawia za tym, że ubezpieczenie nie jest świadczeniem o charakterze podobnym do gwarancji.

Odnosząc się końcowo do wynikającego z art. 14b ust. 3a OP obowiązku wskazania danych podmiotu zagranicznego Wnioskodawca wskazuje, że niemożność wskazania danych wynikających z tego przepisu, nie powinna negatywnie wpływać na możliwość wydania interpretacji indywidualnej na rzecz Skarżącej. Wnioskodawca zaznacza, że organ podatkowy może dokonać oceny stanowiska zaprezentowanego we wniosku bez względu na to, czy posiada dane identyfikujące wszystkich potencjalnych ubezpieczycieli, z którymi Wnioskodawca w przyszłości może zawrzeć umowy ubezpieczenia. Tym bardziej, że brak możliwości wskazania danych potencjalnych przyszłych ubezpieczycieli wynika z przyczyn obiektywnych (decyzja o zawarciu przez Wnioskodawcę konkretnej umowy ubezpieczenia motywowana jest względnymi ekonomicznymi, w tym warunkami ubezpieczenia i wysokości składki, które w przypadku przyszłych umów ubezpieczenia nie są w tym momencie znane).

Okoliczności powyższe zostały również potwierdzone w orzecznictwie sądowym (m.in. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 2022 r. sygn. II FSK 341/22, w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 sierpnia 2022 r. sygn. II FSK 726/21).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy wyłącznie transakcji z podmiotami wymienionymi we wniosku, dla których dane w zakresie realizacji wymiany informacji podatkowych z innymi państwami zostały przez Wnioskodawcę wskazane. Interpretacja nie odnosi się do kolejnych podmiotów zagranicznych z którymi Spółka rozpocznie współpracę w przyszłości, a których danych Spółka nie podała we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.